භික්ෂු දේශපාලනයේ සෝභිත ලකුණ

මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියෝ අපවත් වී ඇත්තාහ. උන්වහන්සේට සුඛෝපභෝගී මරණයක් මෙන්ම සුඛෝපභෝගී ආදාහන පූජෝත්සවයක්ද හිමිවී ඇත. නමුත් උන්වහන්සේ පිළිබදව මට ඇතිවන්නේ කණගාටුවකි.

මාදුළුවාවේ හිමියෝ ජාතික දේශපාලනයේ මෙන්ම ජාතිකත්ව දේශපාලනයේද පතාක යෝධයෙකු වූහ. උන් වහන්සේ දේශපාලනය කලේ අද ඊයේ හෝ වස් කාලයට පමනක් නොවේ. එම පරිචය විසින් ගොඩනගාගත් ප්‍රතිරූපය ප්‍රභාශ්වරය. භික්ෂුවක් ලෙස සිටිමින් චීවරයේ සීමාව නොයික්මවා රටේ දේශපාලන, සංස්කෘතික ධාරාව තුළ ගමන් කළ හැකි සීමාව කොතෙක්ද යන්නට මාදුළුවාවේ සෝභිත භික්ෂු චරිතය අපට ජීවමාන උදාහරණයක් සපයයි.

බුදුරජාණන් වහන්සේ වදාළේ ගොහොරු මඩෙන් මතුවී පිපෙන නළුමක් ලෙසින් භික්ෂුව සමාජය පරිහරණය කළ යුතු බවයි. අතීත සිංහල භික්ෂු සම්ප්‍රදාය තුළ භික්ෂුව සංස්කෘතික නායකත්වය දරමින් රජුට නිසි මග පෙන්වූහ. විද්‍යාලංකාර ප්‍රකාශනය තුළින් එය වර්ථමානයට උචිත ලෙස සම්මත විය. මා දකින්නේ මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන් එම නියමයන් සම්ප්‍රදායන් කඩ නොකොට සමාජය දේශපාලනය පරිහරණය කළ භික්ෂුවක් ලෙසටය. උන්වහන්සේ මෑතකාලීනව උර දුන් දේශපාලන ප්‍රවාහයේ සාර්ථකත්වයට උන් වහන්සේ විසින් ලබා දෙන ලද දායකත්වය එයයි. එලෙසින් මනා කොට සම්ප්‍රදාය තුළ සිටිමින් සමාජය පරිහරණය කරන භික්ෂුවකට පරිහාණියට පත්වී ඇතැයි කියන ලාංකීය සමාජය තුළ අද දවසේ පවා ඉටු කළ හැකි කාර්‍යය, රටට සමාජයට කළ හැකි බලපෑම පිළිබද ජීවමාන සාක්ෂියක් සෝභිත හිමියන් අපට ඉතිරිකර ගොස් ඇත.

අද රටේ කප්පරක් ප්‍රශ්න ගොඩ ගැසී ඇත. එම ප්‍රශ්න හමුවේ නිහඩව නිරුත්තරව ඇස් පියාගෙන සිටීම ලාංකීය සිංහල බෞද්ධ භික්ෂු සම්ප්‍රදාය නොවේ. එම වගකීම හිස මත දරාගෙන පැමිනි බොහෝ භික්ෂුන් පසුගිය සමයේ තමාත් තම වරිගයත් නහගනිමින් භික්ෂු ප්‍රතිරූපය කිළිටි කරනු පසුගිය දශක කිහිපය තුළම අපි අත් දුටුවෙමු. භික්ෂුව හක් ගෙඩි බෙලි කටු ගණනට වැටෙමින් නිරුවත් වන අයුරු බලා සිටියෙමු. තමන් වහන්සේ විසින් දැරිය යුතු සංස්කෘතික නායකත්වයත් දේශපාලන උපදේශකත්වයත් හරිගැටි හදුනා නොගත් එම භික්ෂුන් අතර සෝභිත හිමියෝ මිණි පහනක් ලෙසින් දිදුලති. භික්ෂු සම්ප්‍රදායත්, අතීත භාවිතාවත් තුළින් ඔප කරගත් උන්වහන්සේගේ ඒ ප්‍රභාශ්වර චරිතයට මම ගරු කරමි. උන්වහන්සේට නිවන් සුව පතමි.

නමුත් එපමනකින් අපට සතුටු විය නොහැකිය. වාරියපොල සුමංගල හිමියන්ගේ මරණය සුවදායක නොවිණි. කුඩාපොල හිමියන්‍ට අත් වූයේ ඉතා බියකරු ඛේදජනක මරණයකි. අප භික්ෂු වංශය ඔප කළ බොහෝ හිමිවරුන්ගේ මරණය සුඛෝපභෝගී නොවිණි. නමුත් ඒ උදාර හිමිවරුන් තම උත්තුංග ප්‍රාණය මේ රටේ වා තලයට මුදා හැරියේ සසුන පවතින තුරා පහළවන බොදු හදවත් තුළ නොනැසෙන ලෙසින් ලැගුම් ගනිමිනි. එම උදාරතර වරම මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන්ට අහිමි බව ස්ථිරය. මේ මොහොතේ රට ගිලී ඇත්තේ අදුරු ආගාධයකය. ඉදිරි වසර කීපය තුළ මරුවා රජයන නියත විනාශයක් රට ඉදිරියේ ලියැවී අවසානය. වෛමාටවත් එය වෙනස් කළ හැකියැයි නොසිතමි. සෝභිත හිමියන්ගේ ප්‍රභාශ්වර චරිතයේ ආලෝකය ලැබුනේ එවන් සාපයක් වෙත රට කැදවාගෙන යන දේශද්‍රෝහීන්ගේ මාවතටය. කැලේ ගසක් නැසුමට කැලේ ගසක් න්‍යායෙන් අපව නැසීමට අපේම චීවරය මැනවින් උපස්ථම්භක විය.

භික්ෂුවක් සතුවිය යුතු සංයමයෙන් සම්ප්‍රදායෙන් ඔපවත් වුවද කුමක් හෝ අවාසනාවක් හේතුවෙන් තමන්වහන්සේගෙන් තම වර්ගයාට ඉටුවියයුතු මෙහෙවර කුමක්ද යන්න සෝභිත හිමියන්ට අමතක විය. වාරියපොල සුමංගල, කුඩාපොල, සරණකර, හික්කඩුවේ සුමංගල, යක්කඩුවේ, මඩිහේ යති පරපුර ගත් මග කුමක්ද යන්න උන්වහන්සේට අමතක විය. බුදු දහම වැනසීමට පැමිනෙන මාර බලවේග පිලිබද උන්වහන්සේට අමතක විය. එබැවින් සදාකාලිකව බොදු හදවත් තුළ ලැගුම් ගැනීමේ වරම උන්වහන්සේට හිමි නැත. මරුවාගේ තුරුලේ සාධාරණ සමාජයක් පැවතිය නොහැකිය යන සරළ න්‍යාය ජාතිකත්ව දේශපාලනයේ පහන් ටැඹක් වූ සෝභිත හිමියන්ට නොවැටහීම තරම් අභාග්‍යයක් තවත් නැත. උන්වහන්සේ පැතූ සාධාරනත්වය කිසිදා උන්වහන්සේ සුරතල් කළ මාර පැටවුන්ගෙන් අපට නොලැබුනද මරු තුරුලේදී උන්වහන්සේට හෝ ඒ සැනසුම ලැබේවායි පතමි.

-ඉඳුනිල්  ප්‍රසන්න
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

ඔබේ මනාපය රට වෙනුවෙන් කැපවුනු යුතුකම සංවාද කවයේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලකුණු කරන්න. 
(Like us on facebook)
https://www.facebook.com/yuthukama