-කථිකාචාර්ය සුමේධ වීරවර්ධන,
පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය
පුරා දශක තුනකට ආසන්න කාලයක්‌ මුළුල්ලේ ශ්රී ලංකීක සමාජය අඳුරට හෙලූ එමෙන්ම දේශපාලන ස්‌ථාවරත්වය, ආර්ථික සංවර්ධනය විනාශ මුඛයට ඇද දැමූ දෙමළ බෙදුම්වාදී කැරැල්ල මේ වන විට මුළුමනින්ම පරාජයට පත්කර ඇත. කොටි ත්‍රස්‌තවාදීන් ශ්රී ලංකා භූමිය තුළ යුදමය වශයෙන් පරාජය කිරීමත් සමග සියල්ල අවසාන යෑයි සිතන බොහෝ පිරිසක්‌ රට තුළ වාසය කරන බව පෙනේ. එහෙත් ප්‍රභාකරන් සහ ඔහුගේ ත්රස්ත සංවිධානය පරාජය කිරීමෙන් පමණක් අප හමුවේ තිබූ දෙමළ බෙදුම්වාදය පරාජය වී නැති බව එරික් ගාමිණී ජිනප්‍රිය තම "එක රජයයි රටවල් දෙකයි" නම් කෘතිය මගින් ජාතියට අනතුරු අඟවා ඇත. එබැවින් ඔහු පෙන්වා දෙන කරුණු පිළිබඳව රටට ආදරය කරන සියලු දෙනාගේ අවධානය යොමු විය යුතුය. එමෙන්ම රටටත් ජාතියටත් ඉදිරියේදී මුහුණදීමට සිදුවන භයානක අනතුරක්‌ ගැන අපව දැනුවත් කෙරෙන එරික්‌ගේ මේ කෘතිය ඉතා වැදගත් කාලීන අවශ්‍යතාවක්‌ සපුරාලන කෘතියක්‌ ලෙස හැඳින් විය හැකිය.
ශ්රී ලංකාවේ උතුර හා නැගෙනහිර පළාත්වල අයිතිය සම්බන්ධයෙන් දෙමළ ජාතිවාදීන් සහ ශ්රී ලංකා රජය අතර පැවැති ගැටුම නොයෙක්‌ පිරිස්‌ විසින් විවිධ අයුරින් හඳුනාගෙන ඇත. බටහිර රටවල අවශ්‍යතා වලට අනුව ඔවුන්ගේ ආධාර උපකාර මත පවත්වාගෙන යන රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන පමණක් නොව මාක්‌ස්‌වාදයෙන් තම සිතීමේ හැකියාව මොට කරගත් සම්ප්‍රදායික ගතානුගතික මාක්‌ස්‌වාදී පක්‍ෂවලට අයත් වූ වන් මේ ගැටලුව ජනවාර්ගික ගැටලුවක්‌ ලෙස විග්‍රහ කර ගනිති. එහෙත් එය ජනවර්ග දෙකක්‌ අතර ගැටලුවක්‌ නොවන්නේ බහුතරයක්‌ දෙමළ ජනයා සිංහලයන් අතර සාමකාමීව ජීවත් වන හෙයිනි. ඇතැම් ක්‍රියාමාර්ග අතින් මාක්‌ස්‌වාදීන්ට වඩා වෙනත් ස්‌ථාවරයක්‌ දරා ඇති බව එරික් විසින්ද මේ කෘතියේ සඳහන් කර ඇති රෝහණ විඡේවීර විසින් ගොඩනැඟූ ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණට අනුව මෙය ජාතික ගැටලුවකි. සිංහල ජාතිකවාදීන්ට අනුව මෙය දෙමළ බෙදුම්වාදී කැරැල්ලකි. එහෙත් එරික් මේ ගැටලුව දකින්නේ නිජබිම ප්‍රශ්නයක්‌ ලෙසිනි. එරික්‌ගේ අර්ථ දැක්‌වීම අනෙකුත් සියලු විග්‍රහයන්ට වඩා පිළිගත හැකි වන්නේ දෙමළ ජාතිවාදීන් හැමවිටම ඒ ප්‍රදේශ තම නිජභූමිය ලෙස සිතා කටයුතු කරමින් සිටින නිසා පමණක් නොවේ. තමන් එය පිළිගන්නා අතරම එය තහවුරු කිරීමට ව්‍යාජ ඉතිහාසයක්‌ නිර්මාණය කරන දෙමළ ජාතිවාදීන් එය තම ම්ලේච්ඡ ආයුධ සන්නද්ධ අරගලය සාධාරණීකරණය කිරීම සඳහාද යොදා ගන්නා නිසාය. 1957 දී අත්සන් කළ බණ්‌ඩාරනායක චෙල්වනායගම් ගිවිසුමේ සිට 2002 කුප්‍රකට රනිල් ප්‍රභා ගිවිසුම දක්වා සෑම අවස්‌ථාවකදීම දෙමළ ජාතිවාදීන් ඉදිරිපත් කළ මූලිකම කොන්දේසිය වූයේ උතුර නැගෙනහිර ප්‍රදේශ තම නිජභූමිය ලෙස පිළිගන්නා ලෙසයි. 1983 තිම්පු සාකච්ඡාවලදීද ඔවුන් මේ කොන්දේසිය ඉදිරිපත් කර ඇත.
දෙමළ ජාතිවාදීන් පවසන ආකාරයට සිංහලයෝ ඔවුන්ගේ නිජභූමිය බලහත්කාරයෙන් අත්පත් කරගෙන සිටිති. අතීතයේදී ශ්රී ලංකාව දෙමළ රාජ්යයක් බවත්, පසුව සිංහල සහ දෙමළ රජවරුන් මෙරට පාලනය කර ඇති බවත් 13 වැනි සියවසින් පසුව මෙරට දෙමළ රාජධානියක්‌ පැවැති බවත්, පසුව එය පෘතුගීසි ලන්දේසි සහ ඉංග්‍රීසි යන බටහිර ජාතීන්ට යටත්වූ බවත් දෙමළ ජාතිවාදීහු පෙන්වා දෙති. 1948 දී ඉංගී්‍රසීන් විසින් තම නිජභූමිය පාලනය කිරීම සිංහල අධිරාජ්‍යවාදීන්ට භාරදී පිටව ගිය බව පවසන දෙමළ ජාතිවාදීහු එය නැවත දිනා ගැනීම වෙනුවෙන් තමන් සටන් වදින බව පවසති. තම ඊනියා නිජබිම වෙනුවෙන් සටන් කරන දෙමළ ජාතිවාදී බලවේග දෙයාකාරයකට ක්‍රියා කරන බව එරික් මේ කෘතිය මගින් පෙන්වාදී ඇත. ඔහු පවසන පරිදි ආයුධ සන්නද්ධ අරගලයක්‌ මගින් තම ඊනියා නිජබිම නැවත දිනා ගැනීමට උත්සාහ කළ ප්‍රභාකරන්ගේ ක්‍රමවේදය එක් ක්‍රමවේදයකි. දෙවැනි ක්‍රමවේදය වන්නේ සම්බන්ධන්ලාගේ ක්‍රමවේදය වන අතර එය අද ටිකක්‌ හෙට ගොඩක්‌ ලබාගැනීමේ අරමුණෙන් ක්‍රියාත්මක වන දෙමළ ජාතිවාදී ක්‍රමවේදයයි. එරික් නිවැරැදිව වටහාගෙන ඇති පරිදි මේ සෑම ආකාරයකම දෙමළ ජාතිවාදී ක්‍රියාමාර්ගවලට පදනම් වී ඇත්තේ මේ ඊනියා දෙමළ නිජභූමි සංකල්පයයි. එරික් පවසන දේ එලෙසින්ම පිළිගත නොහැකි වුවත් එක රාජ්‍යයකට අයත් භූමි ප්‍රදේශයක්‌ තුළ නිජභූමි දෙකක්‌ පවතින බව පිළිගතහොත් එහි රටවල් දෙකක්‌ බිහිවීමට අවශ්‍ය මූලික පදනමක්‌ ඇති බව අප පිළිගත යුතුය.
එරික් මේ කෘතිය මගින් අපට පෙන්වා දෙන්නේ දෙමළ ජාතිවාදී අරමුණු සාක්‌ෂාත් කර ගැනීම සඳහා වූ ප්‍රභාකරන්ගේ ක්‍රමවේදය වත්මන් රජය විසින් අභීතව පරාජය කර තිබුණත් සම්බන්ධන්ගේ ක්‍රමවේදය නිරුපද්‍රිතව ඉදිරියට යමින් තිබෙන බවය.
එක්‌සේසත් රාජ්‍යය මෙවන් තර්ජනයකට මුහුණපා ඇති අවස්ථාවක අපේ වගකිව යුතු බලවේග ක්‍රියාකරන්නේ කෙසේද යන්න අප සොයා බැලිය යුතුය.
දෙමළ ජාතිවාදී උගතුන් විසින් ඊනියා දෙමළ නිජභූමියක්‌ ගැන පවසද්දී අපේ ඉතිහාසය , පුරාවිද්‍යාව සහ සිංහල පිළිබඳ ප්‍රාමාණිකයෝ එය පරාජය කිරීමට කිසිවක් නොකරති. රඝූපති පොන්නම්බලම්, සචි පොන්නම්බලම්, විග්නේශ්වරම් මෙන්ම කාර්තිගේසු ඉන්ද්‍රපාල වැනි දෙමළ විද්වතුන් දෙමළ නිජභූමියක්‌ පිළිබඳ ප්‍රවාද ගොඩනඟමින් වෙනම රාජ්යයක් සඳහා ශක්‌තිමත් පදනමක්‌ ගොඩනගමින් සිටිති. මෙරට රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාලවල මහජන මුදලින් වැටුප් ලබන එමෙන්ම නිදහස් අධ්‍යාපනයේ වරමින් ඉහළට ගිය විද්වතුන් නිහඬව සිටින බව පෙනේ. මහාචාර්ය සෙනරත් පරණවිතාන මහාචාර්ය තෙන්නකෝන් විමලානන්ද සහ මහාචාර්ය විමල විජයසූරිය වැන්නන්ගෙන් පසුව මේ ඊනියා නිජභූමි සංකල්පයේ ව්‍යාජත්වය පෙන්වීමට කටයුතු කළ වෘත්තීය උගතුන් අපට නැත. මහාචාර්ය කේ. එම්. ද සිල්වා වැන්නකු තුළ ඇතැම් ලේඛන මේ සම්බන්ධයෙන් වැදගත් වුවත් ඔහුට ද අවශ්‍ය වී ඇත්තේ නැගෙනහිර පළාත තුළ දෙමළ නිජභූමියක්‌ නොපැවැති බව පෙන්වාදීමට බව පෙනේ. එමෙන්ම ඔහු පවා ඒ පිළිබඳව දිගින් දිගටම ලියා නැත. ඒ අතර මහාචාර්ය ලෙස්‌ලි ගුණවර්ධන වැන්නන් අතින් මෙන්ම මහාචාර්ය සුදර්ශන් සෙනෙවිරත්නගේ මතවාද ද කාර්තිගේසු ඉන්ද්‍රපාල වැනි දෙමළ උගතුන්ගේ දෙමළ නිජභූමි ප්‍රවාදයට පදනම් වී ඇති බව පෙනේ.
මෙවන් පසුබිමක්‌ තුළ ඉතිහාසඥයන් හෝ පුරාවිද්‍යාඥයන් නොවන පිරිසක්‌ දෙමළ නිජභූමි මිථ්‍යාව හෙළිකිරීම වෙනුවෙන් කටයුතු කර ඇත. ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා, මහාචාර්ය ජෙරල්ඩ් පීරිස්, මහාචාර්ය කේ. එන්. ඕ. ධර්මදාස වැන්නෝ ඒ අතරින් කිහිපදෙනෙකි. මෙවන් භයානක වටපිටාවක්‌ තුළ මෙරට සිංහල ජාතිකවාදීන් අනාගත අනතුර දැක ඊට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වන බවක් දක්‌නට නැත. ශ්රී ලංකාවේ ඉතිහාසය සම්බන්ධයෙන් වැදගත් කෘතියක්‌ වන මහාවංශය නොපිළිගන්නා ඇතැම්හු භාරතයේ ලියෑවුණු හුදු සාහිත්‍ය කෘතියක්‌ වන ''රාමායනය'' සත්‍යයක්‌ යෑයි සිතා කටයුතු කරන බව පෙනේ. තවත් පිරිසකට අනුව බුදුරජාණන් වහන්සේ ඉපදී වාසය කර ඇත්තේ ශ්රී ලංකාවේය. තිබෙන උරුමය විනාශවී යද්දී නිහඬව ඉන්නා මොවුහු අපැහැදිලි නොපෙනෙන අසංගත රාවණා මිථ්‍යාවක්‌ පසුපස දුවමින් සිටිති. අවාසනාවකට ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා සහ මහාචාර්ය රාඡ් සෝමදේව වැනි විද්වතුන් ද මේ රාවණාවාදීන්ට ශක්‌තියක්‌ වන ආකාරයකට කටයුතු කරමින් සිටින බව පෙනේ.
රටේ ජාතික දේශපාලනයේදී වැදගත් ඓතිහාසික භූමිකාවක්‌ ඉටු කළ මහ සඟරුවන මෙවන් පසුබිමක කටයුතු කරන්නේ කෙසේද යන්න සොයා බැලීමද වැදගත්ය. උන්වහන්සේලා තම අභියෝග ජය ගැනීම සඳහා අබෞද්ධ ක්‍රියාමාර්ගවලට අවතීර්ණ වී සිටීම කනගාටුදායකය. බණ මඩුවේදී විස¹ ගත යුතු ප්‍රශ්න මහමඟදී විස¹ ගැනීමට ගරුතර සංඝරත්නය කටයුතු කරමින් සිටින බව පෙනේ. බාහිර සතුරු බලවේගවලට අප පරාජය වන්නේ අප බුදු දහමින් දිනෙන් දිනම ඈත් වෙමින් සිටින හෙයිනි. තම අනුගාමිකයන් එනම් බෞද්ධයන්ට සැබෑ බෞද්ධයන් ලෙස කටයුතු කිරීමට මඟපෙන්වීම මඟින් බාහිර බලවේගවලින් සිංහල බෞද්ධ සංස්‌කෘතිය ආරක්‍ෂා කර ගැනීමට හැකිවනු ඇත. බෞද්ධයා තම සිංහල බෞද්ධ ප්‍රතිපදාව තුළ සිටින තාක්‌ කිසිවකුට අප පරාජය කළ නොහැකි වනු ඇත.
භික්‌ෂුන් වහන්සේලාගේ ඇතැම් ක්‍රියාමාර්ග නිසා අසිංහල හා අබෞද්ධ වන නමුත් රටට හිතවත් බොහෝ දෙනෙකු අප සමග අත්වැල් බැඳ ගැනීමට නොහැකි වීමට ඉඩ ඇත. අපේ භික්‌ෂුන් වහන්සේලා අරුන් තම්බිමුත්තු ශ්‍රීමත් රසීක්‌ µරීඩ්, බාකීර් මාකාර්, ඇල්ප්‍රඩ් දොරේ අප්පා, ඊ. ඩබ්. පෙරේරා වැනි රටට හිතදායක සිංහල බෞද්ධ නොවන ජන නායකයන් සමග සුහදව කටයුතු කිරීමට කටයුතු කළ යුතුය.
සිංහලයන්ට ඇති ප්‍රධානතම ගැටලුවක්‌ වන්නේ මාක්‌ස්‌වාදී විකට දේශපාලනඥයන්ය. දෙමළ සහ මුස්ලිම් දේශපාලකයන් අතර මාක්‌ස්‌වාදී විකටයෝ දක්‌නට නැත. වත්මන් රජයේ සිටින මැති ඇමැතිවරුන් අතරින් විශාල ප්‍රමාණයක්‌ මාක්‌ස්‌වාදී විකටයන් වීම සිංහලයන්ගේ අභාග්‍යයකි. මොවුහු පළාත් සභාවලට පක්ෂව කටයුතු කරති. රටේ අනාගතය ගැන වඩා නිවරැදි අවබෝධයකින් කටයුතු කරන දේශපාලන නායකයන් මේ රජයේ ඇත්තේ කීප දෙනෙක් පමණි. දෙමළ ජාතිවාදයට කත් අදින දහතුන් වැනි ව්‍යවස්‌ථා සංශෝධනයට පක්ෂව කටයුතු කරන පිරිසට මෙන්ම කිසිම අවබෝධයක්‌ නැති පතෝල දේශපාලනඥයන්ට මේ රජය තුළ තම අරමුණු සාක්‌ෂාත් කර ගැනීමට නොහැකි වී ඇත.
එරික් පෙන්වා දෙන සම්බන්ධන්ගේ ක්‍රමවේදය අනුගමනය කරන දෙමළ ජාතිවාදීන්ගේ අරමුණු පරාජය කිරීම කෙරෙහි මෙරට වෘත්තීය උගතුන්ගේ, බාහිර විද්වතුන්ගේ මහ සඟරුවනේ සහ ආණ්ඩුවේ අවධානය යොමු විය යුතුය. දෙමළ නිජභූමි මිථ්‍යාව පරාජය කිරීම එතරම් අමාරු කාර්යයක්‌ නොවේ. උතුර නැගෙනහිර ප්‍රදේශවලින් හමුවන අභිලේඛනවලින්, කාසිවලින් වෙනත් සාහිත්‍ය මූලාශ්‍රවලින් දෙමළ නිජභූමි ප්‍රවාදයේ අසංගත බව පෙන්වා දිය හැකිය. ඒ සඳහා සිංහල, දෙමළ, පෘතුගීසි, ලන්දේසි, ඉංග්‍රීසි භාෂා පිළිබඳ ප්‍රාමාණිකයන් පිරිසක්‌ සොයාගත යුතු වේ. ඉහත කී විෂයයන්වලින් මෙන්ම ඉතිහාසය පුරාවිද්‍යාව වැනි විෂයයන් පිsළිබඳව නව උගතුන් බුද්ධිමතුන් බිහි කර ගැනීමට ආණ්ඩුව පියවර ගත යුතු වේ. එමෙන්ම ඔවුන්ගේ සේවය ලබා ගැනීමට වෙනම ආයතනයක්‌ ආරම්භ කළ යුතු වන අතර රජය ඊට පහසුකම් සැපයිය යුතුය. එසේ විධිමත් ක්‍රියාමාර්ගයක්‌ මගින් දෙමළ නිජභූමි සංකල්පයේ මිථ්‍යාව පෙන්වා දෙන අතර මෙරට සැබෑ ඉතිහාසය සියලුම ජනවර්ගවලට ඉගැන්විය යුතු වේ. දැන් සිදුවන්නේ උතුර නැගෙනහිර දෙමළ දරුවන්ට ව්‍යාජ ඉතිහාසයක්‌ ඉගෙනීමට ඉඩ හැර බලා සිටීමය. පාසල්වලින් ඉතිහාසය විෂය ඉවත් කර ඇති අතර තම තමන්ට රිසි ව්‍යාජ ඉතිහාසයන් පිළිගැනීමට රජය ඒ මගින් ඉඩ හසර ලබාදී ඇත. මේ සියලු ක්‍රියාමාර්ග රජයක්‌ විසින් ගත යුත්තේ මෙරට සිටින දෙමළ මුස්ලිම් ජනවර්ග මෙරටින් එළවා දැමීමට නොවේ. නිජභූමිය පිළිබඳ සිංහලයන්ගේ අයිතිය රැකදෙන අතරම සියලුදෙනාට සාමයෙන් සමගියෙන් ඒකීය රටක්‌ තුළ ජීවත්වීමට පසුබිම සකසාදීම රාජ්‍යයේ යුතුකම වන බැවිනි. [දිවයින ]
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය
පුරා දශක තුනකට ආසන්න කාලයක්‌ මුළුල්ලේ ශ්රී ලංකීක සමාජය අඳුරට හෙලූ එමෙන්ම දේශපාලන ස්‌ථාවරත්වය, ආර්ථික සංවර්ධනය විනාශ මුඛයට ඇද දැමූ දෙමළ බෙදුම්වාදී කැරැල්ල මේ වන විට මුළුමනින්ම පරාජයට පත්කර ඇත. කොටි ත්‍රස්‌තවාදීන් ශ්රී ලංකා භූමිය තුළ යුදමය වශයෙන් පරාජය කිරීමත් සමග සියල්ල අවසාන යෑයි සිතන බොහෝ පිරිසක්‌ රට තුළ වාසය කරන බව පෙනේ. එහෙත් ප්‍රභාකරන් සහ ඔහුගේ ත්රස්ත සංවිධානය පරාජය කිරීමෙන් පමණක් අප හමුවේ තිබූ දෙමළ බෙදුම්වාදය පරාජය වී නැති බව එරික් ගාමිණී ජිනප්‍රිය තම "එක රජයයි රටවල් දෙකයි" නම් කෘතිය මගින් ජාතියට අනතුරු අඟවා ඇත. එබැවින් ඔහු පෙන්වා දෙන කරුණු පිළිබඳව රටට ආදරය කරන සියලු දෙනාගේ අවධානය යොමු විය යුතුය. එමෙන්ම රටටත් ජාතියටත් ඉදිරියේදී මුහුණදීමට සිදුවන භයානක අනතුරක්‌ ගැන අපව දැනුවත් කෙරෙන එරික්‌ගේ මේ කෘතිය ඉතා වැදගත් කාලීන අවශ්‍යතාවක්‌ සපුරාලන කෘතියක්‌ ලෙස හැඳින් විය හැකිය.
ශ්රී ලංකාවේ උතුර හා නැගෙනහිර පළාත්වල අයිතිය සම්බන්ධයෙන් දෙමළ ජාතිවාදීන් සහ ශ්රී ලංකා රජය අතර පැවැති ගැටුම නොයෙක්‌ පිරිස්‌ විසින් විවිධ අයුරින් හඳුනාගෙන ඇත. බටහිර රටවල අවශ්‍යතා වලට අනුව ඔවුන්ගේ ආධාර උපකාර මත පවත්වාගෙන යන රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන පමණක් නොව මාක්‌ස්‌වාදයෙන් තම සිතීමේ හැකියාව මොට කරගත් සම්ප්‍රදායික ගතානුගතික මාක්‌ස්‌වාදී පක්‍ෂවලට අයත් වූ වන් මේ ගැටලුව ජනවාර්ගික ගැටලුවක්‌ ලෙස විග්‍රහ කර ගනිති. එහෙත් එය ජනවර්ග දෙකක්‌ අතර ගැටලුවක්‌ නොවන්නේ බහුතරයක්‌ දෙමළ ජනයා සිංහලයන් අතර සාමකාමීව ජීවත් වන හෙයිනි. ඇතැම් ක්‍රියාමාර්ග අතින් මාක්‌ස්‌වාදීන්ට වඩා වෙනත් ස්‌ථාවරයක්‌ දරා ඇති බව එරික් විසින්ද මේ කෘතියේ සඳහන් කර ඇති රෝහණ විඡේවීර විසින් ගොඩනැඟූ ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණට අනුව මෙය ජාතික ගැටලුවකි. සිංහල ජාතිකවාදීන්ට අනුව මෙය දෙමළ බෙදුම්වාදී කැරැල්ලකි. එහෙත් එරික් මේ ගැටලුව දකින්නේ නිජබිම ප්‍රශ්නයක්‌ ලෙසිනි. එරික්‌ගේ අර්ථ දැක්‌වීම අනෙකුත් සියලු විග්‍රහයන්ට වඩා පිළිගත හැකි වන්නේ දෙමළ ජාතිවාදීන් හැමවිටම ඒ ප්‍රදේශ තම නිජභූමිය ලෙස සිතා කටයුතු කරමින් සිටින නිසා පමණක් නොවේ. තමන් එය පිළිගන්නා අතරම එය තහවුරු කිරීමට ව්‍යාජ ඉතිහාසයක්‌ නිර්මාණය කරන දෙමළ ජාතිවාදීන් එය තම ම්ලේච්ඡ ආයුධ සන්නද්ධ අරගලය සාධාරණීකරණය කිරීම සඳහාද යොදා ගන්නා නිසාය. 1957 දී අත්සන් කළ බණ්‌ඩාරනායක චෙල්වනායගම් ගිවිසුමේ සිට 2002 කුප්‍රකට රනිල් ප්‍රභා ගිවිසුම දක්වා සෑම අවස්‌ථාවකදීම දෙමළ ජාතිවාදීන් ඉදිරිපත් කළ මූලිකම කොන්දේසිය වූයේ උතුර නැගෙනහිර ප්‍රදේශ තම නිජභූමිය ලෙස පිළිගන්නා ලෙසයි. 1983 තිම්පු සාකච්ඡාවලදීද ඔවුන් මේ කොන්දේසිය ඉදිරිපත් කර ඇත.
දෙමළ ජාතිවාදීන් පවසන ආකාරයට සිංහලයෝ ඔවුන්ගේ නිජභූමිය බලහත්කාරයෙන් අත්පත් කරගෙන සිටිති. අතීතයේදී ශ්රී ලංකාව දෙමළ රාජ්යයක් බවත්, පසුව සිංහල සහ දෙමළ රජවරුන් මෙරට පාලනය කර ඇති බවත් 13 වැනි සියවසින් පසුව මෙරට දෙමළ රාජධානියක්‌ පැවැති බවත්, පසුව එය පෘතුගීසි ලන්දේසි සහ ඉංග්‍රීසි යන බටහිර ජාතීන්ට යටත්වූ බවත් දෙමළ ජාතිවාදීහු පෙන්වා දෙති. 1948 දී ඉංගී්‍රසීන් විසින් තම නිජභූමිය පාලනය කිරීම සිංහල අධිරාජ්‍යවාදීන්ට භාරදී පිටව ගිය බව පවසන දෙමළ ජාතිවාදීහු එය නැවත දිනා ගැනීම වෙනුවෙන් තමන් සටන් වදින බව පවසති. තම ඊනියා නිජබිම වෙනුවෙන් සටන් කරන දෙමළ ජාතිවාදී බලවේග දෙයාකාරයකට ක්‍රියා කරන බව එරික් මේ කෘතිය මගින් පෙන්වාදී ඇත. ඔහු පවසන පරිදි ආයුධ සන්නද්ධ අරගලයක්‌ මගින් තම ඊනියා නිජබිම නැවත දිනා ගැනීමට උත්සාහ කළ ප්‍රභාකරන්ගේ ක්‍රමවේදය එක් ක්‍රමවේදයකි. දෙවැනි ක්‍රමවේදය වන්නේ සම්බන්ධන්ලාගේ ක්‍රමවේදය වන අතර එය අද ටිකක්‌ හෙට ගොඩක්‌ ලබාගැනීමේ අරමුණෙන් ක්‍රියාත්මක වන දෙමළ ජාතිවාදී ක්‍රමවේදයයි. එරික් නිවැරැදිව වටහාගෙන ඇති පරිදි මේ සෑම ආකාරයකම දෙමළ ජාතිවාදී ක්‍රියාමාර්ගවලට පදනම් වී ඇත්තේ මේ ඊනියා දෙමළ නිජභූමි සංකල්පයයි. එරික් පවසන දේ එලෙසින්ම පිළිගත නොහැකි වුවත් එක රාජ්‍යයකට අයත් භූමි ප්‍රදේශයක්‌ තුළ නිජභූමි දෙකක්‌ පවතින බව පිළිගතහොත් එහි රටවල් දෙකක්‌ බිහිවීමට අවශ්‍ය මූලික පදනමක්‌ ඇති බව අප පිළිගත යුතුය.
එරික් මේ කෘතිය මගින් අපට පෙන්වා දෙන්නේ දෙමළ ජාතිවාදී අරමුණු සාක්‌ෂාත් කර ගැනීම සඳහා වූ ප්‍රභාකරන්ගේ ක්‍රමවේදය වත්මන් රජය විසින් අභීතව පරාජය කර තිබුණත් සම්බන්ධන්ගේ ක්‍රමවේදය නිරුපද්‍රිතව ඉදිරියට යමින් තිබෙන බවය.
එක්‌සේසත් රාජ්‍යය මෙවන් තර්ජනයකට මුහුණපා ඇති අවස්ථාවක අපේ වගකිව යුතු බලවේග ක්‍රියාකරන්නේ කෙසේද යන්න අප සොයා බැලිය යුතුය.
දෙමළ ජාතිවාදී උගතුන් විසින් ඊනියා දෙමළ නිජභූමියක්‌ ගැන පවසද්දී අපේ ඉතිහාසය , පුරාවිද්‍යාව සහ සිංහල පිළිබඳ ප්‍රාමාණිකයෝ එය පරාජය කිරීමට කිසිවක් නොකරති. රඝූපති පොන්නම්බලම්, සචි පොන්නම්බලම්, විග්නේශ්වරම් මෙන්ම කාර්තිගේසු ඉන්ද්‍රපාල වැනි දෙමළ විද්වතුන් දෙමළ නිජභූමියක්‌ පිළිබඳ ප්‍රවාද ගොඩනඟමින් වෙනම රාජ්යයක් සඳහා ශක්‌තිමත් පදනමක්‌ ගොඩනගමින් සිටිති. මෙරට රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාලවල මහජන මුදලින් වැටුප් ලබන එමෙන්ම නිදහස් අධ්‍යාපනයේ වරමින් ඉහළට ගිය විද්වතුන් නිහඬව සිටින බව පෙනේ. මහාචාර්ය සෙනරත් පරණවිතාන මහාචාර්ය තෙන්නකෝන් විමලානන්ද සහ මහාචාර්ය විමල විජයසූරිය වැන්නන්ගෙන් පසුව මේ ඊනියා නිජභූමි සංකල්පයේ ව්‍යාජත්වය පෙන්වීමට කටයුතු කළ වෘත්තීය උගතුන් අපට නැත. මහාචාර්ය කේ. එම්. ද සිල්වා වැන්නකු තුළ ඇතැම් ලේඛන මේ සම්බන්ධයෙන් වැදගත් වුවත් ඔහුට ද අවශ්‍ය වී ඇත්තේ නැගෙනහිර පළාත තුළ දෙමළ නිජභූමියක්‌ නොපැවැති බව පෙන්වාදීමට බව පෙනේ. එමෙන්ම ඔහු පවා ඒ පිළිබඳව දිගින් දිගටම ලියා නැත. ඒ අතර මහාචාර්ය ලෙස්‌ලි ගුණවර්ධන වැන්නන් අතින් මෙන්ම මහාචාර්ය සුදර්ශන් සෙනෙවිරත්නගේ මතවාද ද කාර්තිගේසු ඉන්ද්‍රපාල වැනි දෙමළ උගතුන්ගේ දෙමළ නිජභූමි ප්‍රවාදයට පදනම් වී ඇති බව පෙනේ.
මෙවන් පසුබිමක්‌ තුළ ඉතිහාසඥයන් හෝ පුරාවිද්‍යාඥයන් නොවන පිරිසක්‌ දෙමළ නිජභූමි මිථ්‍යාව හෙළිකිරීම වෙනුවෙන් කටයුතු කර ඇත. ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා, මහාචාර්ය ජෙරල්ඩ් පීරිස්, මහාචාර්ය කේ. එන්. ඕ. ධර්මදාස වැන්නෝ ඒ අතරින් කිහිපදෙනෙකි. මෙවන් භයානක වටපිටාවක්‌ තුළ මෙරට සිංහල ජාතිකවාදීන් අනාගත අනතුර දැක ඊට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වන බවක් දක්‌නට නැත. ශ්රී ලංකාවේ ඉතිහාසය සම්බන්ධයෙන් වැදගත් කෘතියක්‌ වන මහාවංශය නොපිළිගන්නා ඇතැම්හු භාරතයේ ලියෑවුණු හුදු සාහිත්‍ය කෘතියක්‌ වන ''රාමායනය'' සත්‍යයක්‌ යෑයි සිතා කටයුතු කරන බව පෙනේ. තවත් පිරිසකට අනුව බුදුරජාණන් වහන්සේ ඉපදී වාසය කර ඇත්තේ ශ්රී ලංකාවේය. තිබෙන උරුමය විනාශවී යද්දී නිහඬව ඉන්නා මොවුහු අපැහැදිලි නොපෙනෙන අසංගත රාවණා මිථ්‍යාවක්‌ පසුපස දුවමින් සිටිති. අවාසනාවකට ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා සහ මහාචාර්ය රාඡ් සෝමදේව වැනි විද්වතුන් ද මේ රාවණාවාදීන්ට ශක්‌තියක්‌ වන ආකාරයකට කටයුතු කරමින් සිටින බව පෙනේ.
රටේ ජාතික දේශපාලනයේදී වැදගත් ඓතිහාසික භූමිකාවක්‌ ඉටු කළ මහ සඟරුවන මෙවන් පසුබිමක කටයුතු කරන්නේ කෙසේද යන්න සොයා බැලීමද වැදගත්ය. උන්වහන්සේලා තම අභියෝග ජය ගැනීම සඳහා අබෞද්ධ ක්‍රියාමාර්ගවලට අවතීර්ණ වී සිටීම කනගාටුදායකය. බණ මඩුවේදී විස¹ ගත යුතු ප්‍රශ්න මහමඟදී විස¹ ගැනීමට ගරුතර සංඝරත්නය කටයුතු කරමින් සිටින බව පෙනේ. බාහිර සතුරු බලවේගවලට අප පරාජය වන්නේ අප බුදු දහමින් දිනෙන් දිනම ඈත් වෙමින් සිටින හෙයිනි. තම අනුගාමිකයන් එනම් බෞද්ධයන්ට සැබෑ බෞද්ධයන් ලෙස කටයුතු කිරීමට මඟපෙන්වීම මඟින් බාහිර බලවේගවලින් සිංහල බෞද්ධ සංස්‌කෘතිය ආරක්‍ෂා කර ගැනීමට හැකිවනු ඇත. බෞද්ධයා තම සිංහල බෞද්ධ ප්‍රතිපදාව තුළ සිටින තාක්‌ කිසිවකුට අප පරාජය කළ නොහැකි වනු ඇත.
භික්‌ෂුන් වහන්සේලාගේ ඇතැම් ක්‍රියාමාර්ග නිසා අසිංහල හා අබෞද්ධ වන නමුත් රටට හිතවත් බොහෝ දෙනෙකු අප සමග අත්වැල් බැඳ ගැනීමට නොහැකි වීමට ඉඩ ඇත. අපේ භික්‌ෂුන් වහන්සේලා අරුන් තම්බිමුත්තු ශ්‍රීමත් රසීක්‌ µරීඩ්, බාකීර් මාකාර්, ඇල්ප්‍රඩ් දොරේ අප්පා, ඊ. ඩබ්. පෙරේරා වැනි රටට හිතදායක සිංහල බෞද්ධ නොවන ජන නායකයන් සමග සුහදව කටයුතු කිරීමට කටයුතු කළ යුතුය.
සිංහලයන්ට ඇති ප්‍රධානතම ගැටලුවක්‌ වන්නේ මාක්‌ස්‌වාදී විකට දේශපාලනඥයන්ය. දෙමළ සහ මුස්ලිම් දේශපාලකයන් අතර මාක්‌ස්‌වාදී විකටයෝ දක්‌නට නැත. වත්මන් රජයේ සිටින මැති ඇමැතිවරුන් අතරින් විශාල ප්‍රමාණයක්‌ මාක්‌ස්‌වාදී විකටයන් වීම සිංහලයන්ගේ අභාග්‍යයකි. මොවුහු පළාත් සභාවලට පක්ෂව කටයුතු කරති. රටේ අනාගතය ගැන වඩා නිවරැදි අවබෝධයකින් කටයුතු කරන දේශපාලන නායකයන් මේ රජයේ ඇත්තේ කීප දෙනෙක් පමණි. දෙමළ ජාතිවාදයට කත් අදින දහතුන් වැනි ව්‍යවස්‌ථා සංශෝධනයට පක්ෂව කටයුතු කරන පිරිසට මෙන්ම කිසිම අවබෝධයක්‌ නැති පතෝල දේශපාලනඥයන්ට මේ රජය තුළ තම අරමුණු සාක්‌ෂාත් කර ගැනීමට නොහැකි වී ඇත.
එරික් පෙන්වා දෙන සම්බන්ධන්ගේ ක්‍රමවේදය අනුගමනය කරන දෙමළ ජාතිවාදීන්ගේ අරමුණු පරාජය කිරීම කෙරෙහි මෙරට වෘත්තීය උගතුන්ගේ, බාහිර විද්වතුන්ගේ මහ සඟරුවනේ සහ ආණ්ඩුවේ අවධානය යොමු විය යුතුය. දෙමළ නිජභූමි මිථ්‍යාව පරාජය කිරීම එතරම් අමාරු කාර්යයක්‌ නොවේ. උතුර නැගෙනහිර ප්‍රදේශවලින් හමුවන අභිලේඛනවලින්, කාසිවලින් වෙනත් සාහිත්‍ය මූලාශ්‍රවලින් දෙමළ නිජභූමි ප්‍රවාදයේ අසංගත බව පෙන්වා දිය හැකිය. ඒ සඳහා සිංහල, දෙමළ, පෘතුගීසි, ලන්දේසි, ඉංග්‍රීසි භාෂා පිළිබඳ ප්‍රාමාණිකයන් පිරිසක්‌ සොයාගත යුතු වේ. ඉහත කී විෂයයන්වලින් මෙන්ම ඉතිහාසය පුරාවිද්‍යාව වැනි විෂයයන් පිsළිබඳව නව උගතුන් බුද්ධිමතුන් බිහි කර ගැනීමට ආණ්ඩුව පියවර ගත යුතු වේ. එමෙන්ම ඔවුන්ගේ සේවය ලබා ගැනීමට වෙනම ආයතනයක්‌ ආරම්භ කළ යුතු වන අතර රජය ඊට පහසුකම් සැපයිය යුතුය. එසේ විධිමත් ක්‍රියාමාර්ගයක්‌ මගින් දෙමළ නිජභූමි සංකල්පයේ මිථ්‍යාව පෙන්වා දෙන අතර මෙරට සැබෑ ඉතිහාසය සියලුම ජනවර්ගවලට ඉගැන්විය යුතු වේ. දැන් සිදුවන්නේ උතුර නැගෙනහිර දෙමළ දරුවන්ට ව්‍යාජ ඉතිහාසයක්‌ ඉගෙනීමට ඉඩ හැර බලා සිටීමය. පාසල්වලින් ඉතිහාසය විෂය ඉවත් කර ඇති අතර තම තමන්ට රිසි ව්‍යාජ ඉතිහාසයන් පිළිගැනීමට රජය ඒ මගින් ඉඩ හසර ලබාදී ඇත. මේ සියලු ක්‍රියාමාර්ග රජයක්‌ විසින් ගත යුත්තේ මෙරට සිටින දෙමළ මුස්ලිම් ජනවර්ග මෙරටින් එළවා දැමීමට නොවේ. නිජභූමිය පිළිබඳ සිංහලයන්ගේ අයිතිය රැකදෙන අතරම සියලුදෙනාට සාමයෙන් සමගියෙන් ඒකීය රටක්‌ තුළ ජීවත්වීමට පසුබිම සකසාදීම රාජ්‍යයේ යුතුකම වන බැවිනි. [දිවයින ]
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
