බයියන්ගේ රාජ්‍ය නොවන සංවිධානය

අද බයියන්ගෙන් රාජ්‍ය බලය ගිලිහී ගොස් ඇත. විදග්ධ ආකාරයට කිවහොත් සිංහල බෞද්ධ කතිකාවතට රාජ්‍යයට බලපෑම් කිරීමේ හැකියාව අඩාල වී ඇත. රාජ්‍ය, සෘජු විදේශ රාජ්‍යවල න්‍යාය පත්‍රවලට සමපාත වන ආකාරයට තමන්ගේ න්‍යාය පත්‍රය වෙනස් කරගෙන ඇත/කර ගනිමින් පවතී. නූතන හෝ වේවා පූර්ව නූතන හෝ වේවා පශ්චාත් නූතන හෝ වේවා මේ අධිරාජ්‍යවාදයට බයියන් අකමැතියි පමණක් නොව ඊට එරෙහි මාරාන්තික සටනකට උනත් ඔවුන් සූදානම්ය. කාලිංග මාඝගෙ (සහ ඊට පෙර) සිට 1818,1956 හරහා 2005 වෙනකනුත් මින් ඉදිරියටත් එය එසේ පවතිනු ඇත. අද නැවතත් බයියන්ගේ නිදහස් අරගලය රාජ්‍ය බලය ලබා ගැනීම සඳහා කල යුතුව ඇත. බයියන් මුහුණට මුහුණ සිදුවන සටන් වලදී දිනීමට දක්ෂ පිරිසක් වුවත් නූතන සංකල්ප වන අධිකරණයෙ ස්වාධීනත්වය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, මානව හිමිකම්, පුද්ගල නිදහස ආදී මෙකී නොකී දිය රෙද්දෙන් බෙල්ල කැපීමේ උප්පරවැට්ටි සටන් වලදී දුර්වලය. හොඳම උදාහරණය 1815 සහ යම් දුරකට 2015 ය. වසර 300 ගානක් තිස්සෙ මුහුණට මුහුණ සිදු කල යුද්ධ වලින් සිංහලයන් බේරා ගත් තම රට ඔවුන්ගෙන් උදුරා ගැනීමට, යුද්ධයෙන් නොහැකි කල, සට කපට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සාකච්ඡා ගිවිසුම් ක්‍රියා මාර්ග මගින් කර ගැනීමට ඉංග්‍රිසීන් දක්ෂ විය.

බයියන්ගේ නැගිටීම වැලැක්වීමට ඉංග්‍රිසීන් ඉන්පසු ගැසූ ගැටය ( මේ ගැටී නිර්මාතෘ ලන්දේසීන් ) තාමත් ලිහා ගත නොහැකිව/ ලිහා ගන්නට නොදී පවතී. ඒ බයියන් වාර්ගිකව බෙදා පාලනය කිරීමය. සුළුතර දෙමළ බයියන් බහුතර සිංහල බයියන්ට එරෙහිව උසි ගැන්වීමය. ඒ සඳහා කළු සුද්දන් ප්‍රමාණයක් සහ ප්‍රභූ දෙමළ පැළැන්තියක් සුද්දන්ම නිර්මාණය කලේය. ඒ ප්‍රභූන් විසින් දෙමළ බයියන් ලංකාවේ ප්‍රධාන දේශපාලනයෙන් වෙන් කර තබා ගන්නා ලද අතර එය ඊනියා සිංහල ස්වෝත්තමවාදයක්, දෙමළාගේ අයිතිය ඇහිරීමක් ලෙස හුවා දක්වන ලදි/ අදද කරමින් සිටී. මේ කළු සුද්දන් නිර්මාණය කරන මැෂිම ලෙස බටහිර ආකෘතික අධ්‍යාපනය පිහිටුවා ඊට වැඳුම් පිදුම් කරන මානසිකත්වය රටේ සාදන ලදි. අදටත් මේ පාසල්, විශ්ව විද්‍යාල වැනි අධ්‍යාපනික ආයතන හරහා බිහි වෙන බමුණු කුලය පිම්බී බයියන්ට පිඹින්නෙ සුද්දා එදා ගහපු මේ දක්වා පවත්වාගෙන යන හුළං වලින්මය. මේවා දුටුවිට සිහි වෙන්නේ සූර පප්පා කාටුනයේ වැඩ 7 එන මැජික් කාරයගේ කුටියය. යන එකා අනිත් පැත්තට එන්නෙ "පිස්සු" හැදී "මම දැන් ටොයියෙක්" " මම දැන් ටොයියෙක්" කියාගෙනය. යූසුෆ් යොහානා මුස්ලිම් වූ පසු උපතින් මුස්ලිම් වූවන්ටද වඩා මුස්ලිම් වීමට තැත් කලේ යම් සේද, මෙසේ ටොයියන් ලෙස බෞතීස්ම වන බයියන් උපතින් ටොයියන් වූවන්ටද වඩා ටොයි වීමට දඟලයි. කලාතුරකින් එකෙක් පමණක් මැජික් කාරයාට අභියෝග කරනු ඇත. ඔවුන්ද බමුණු කුලය තුල පිළිකුලෙන් ප්‍රතික්ෂේප වනු ඇත.

මෙයට අපි බමුණු කුල ආධිපත්‍ය යැයි කියමු. මේ බමුණු කුල ආධිපත්‍යට එරෙහිව බයියන් උපහාස අපහාස මැද නොනවතින අරගලයක් කරමින් සිටී. බයියන් රාජ්‍ය බලය අත්පත් කර ගත්විට එය ඔවුන්ගෙන් උදුරා ගන්නත්, බයියන්ට රාජ්‍ය බලය නැති විට දිගටම ඔවුන්ට ආණ්ඩු බලය නොදී තබා ගන්නත් මේ බමුණු කුලය දිවා රෑ වෙහෙසි වැඩ කරයි. සමහර අය නොදැනුවත්ව, සමහර අය දැනුවත්ව. රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ලෙස ඒ සඳහා තවත් ආයතන පද්ධතියක් සුද්දන් විසින්ම අපි වැනි රටවල පිහිටුවා ඇත. මේව ස්ත්‍රි අයිතිවාසිකම්, පරිසර සංවිධාන, ලිංගික අයිතීන් සුරැකීමේ සංවිධාන ... ආදී මෙකී නොකී අටෝරාසියක් නම් වලින් පෙනී සිටී. මේ සංකල්ප සෑහෙන ශක්තිමත් සංකල්පය. උදාහරණයකට මානව හිමිකම් යන සංකල්පයට විරුද්ධ විය හැක්කේ නරුමයෙකුට පමණය. නමුත් මෙතන ඇති වංචාව නම් මානව හිමිකම් යනු මස් ලොරියෙ ගැසූ "බුදු සරණයි" බෝඩ් ලෑල්ල පමණක් වීමයි. සමාජයේ අට අනූවක් දෝෂ තුරන් කොට ගෝත්‍රික බයි සමාජ ශිෂ්ඨ කිරීම, සිවිලයිස් කිරීම මේවායේ පරම පවිත්‍ර චේතනා ලෙස පෙන්වුවද, යටින් දුවන ප්‍රධාන අරමුණ බයියන්ගෙන් රාජ්‍ය බලය දුරස් කර තැබීමයි. මේවායේ ක්‍රියාකාරීත්වය උපරිම කාර්යක්ශමතාවයට එන්නෙ බයියන්ට රාජ්‍ය බලය ඇති කොටය.. කක්කුස්සිවත්තෙ බට්ටිට එල්ල වෙන පොලිස් ප්‍රහාරය ආණ්ඩුවේ ප්‍රහාරයක් ලෙස හුවා දක්වා බට්ටිගෙ "වෘත්තිය අයිතිවාසිකම්" වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමට මේ බට්ටො ටික රත්නපුරේ පෝලිම් ගැසුනු සැටි විප්ලවවාදීව සිහි කර ගන්න. මෙවන් හුදකලා සිද්ධි වල සිට, 6% වර්ජන දක්වා ඇත්තේ බයියන්ගෙන් රාජ්‍ය බලය උදුරා ගැනීම යන ඇහෙන්න නොකියන සිංදුවමය, නැත්නම් බයිලාවය. බයියන්ගෙන් රාජ්‍ය බලය ගිලිහුණු අවස්ථාවල මේ සංවිධාන ඉන්ටර්වල් එකක් ගන්නා අතර වෙනත් සුරතල් පරමාදර්ශී සටන් පාඨ වලට හෙමීට මාරු වෙයි. හරිත විප්ලව, ස්ත්‍රි අයිතිවාසිකම්, මානව හිමිකම් වැනි දාර්ශනික සංවාද මාතෘකා හමස් පෙට්ටියෙන් දූවිලි පිස එලියට ගන්නේ මේ කාලවලදී තළු මැරීමටය.

දැන් බයියන්ට ඔයිට සමාන රාජ්‍ය නොවන සංවිධානයක් තිබේද? තිබේ නන් ඒ මොකක්ද? මගෙ පිළිතුර නම් තිබේය , ඒ පන්සල් පද්ධතියය. බයියන්ගෙ රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ක්‍රියාකාරීන් පන්සලේ හාමුදුරුවරුන්ය. මෙය අදට විතරක් නොව බයියන්ට රාජ්‍ය බලය අහිමි උනු ඕනෑම කාලයකට වලංගුය. පන්සල යනු ලංකාවෙ ආගමික ආයතනයක් පමණක් නොව ප්‍රබල දේශපාලන ආයතනයකි, බයියන්ගෙ වාසනාවට. එයත් නොමැති නම් අන්තිම බයියාද ලංකාවෙන් වඳ වී බයියන්ට අබෝජින්වරුන්ට අත් වූ සොඳුරු ඉරණමම බටහිර මානව හිතවාදීන් අතින් අත් වී දැනට බොහෝ කල්ය. උදාහරණයකට මහින්ද මහතා වටා දැන් බයියන් සිදු කරන අරගලයට පහසුකම් සපයන ආයතනය කුමක්ද? පන්සල නෙමෙයිද? මහින්ද මහත්තය බෝධි පූජා, පිංකම් හරහා කරන දේශපාලනයට පහසුකම් සපයන්නෙ පන්සල සහ හාමුදුරුවරු නෙමෙයිද? ඒ පීඩිත අරගලයට අර කියන සුපිරි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආයතන වන අධිකරණය, පාසල්, විශ්ව විද්‍යාල, පාර්ලිමේන්තුව ... වැනි ආයතන වලින් සත පහක උදව්වක් ලැබේද? එසේ නොලැබෙන්නෙ බයියන්ගෙ අරගලයේ ඇති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ අඩුකමක් නිසාද? නෑ, ඒ ආයතන පිහිටුවා ඇත්තේම බයියන්ගෙ අරගල මැඩ පවත්වන්නට හෝ තනුක කිරීමටය. මගේ අදහස නම් බයියන් රාජ්‍ය බලය අල්ලන අවස්ථාවල මේ සුපිරි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආයතනද ඇල්ලිය යුතුය, ඒ සඳහා ඉතාම සූක්ෂමව කටයුතු කල යුතුය. මොහොතකට අද පන්සල් ජාලය බයියන්ට නැති උනු තත්වයක් උපකල්පනය කරමු. බයියන්ට තමන්ගෙ අරගලය කරන්න ආයතන ව්‍යුහයක් ඇත්ද? ලංකාවේ බයි අරගලයේ රහස මේ පන්සල් ජාලය සහ හාමුදුරු දේශපාලනයය.


මේ සමස්ථ කාරණාව දේශීය විදේශීය අධිරාජ්‍යවාදීන් මෙන්ම ඔවුන්ගෙ ගැත්තොත් වටහා ගෙන ඇති බව මගේ හැඟීමයි. අන්තවාදී හකීම්, සුදු එම්බසිවල මහත්තුරු නෝනලා ඇපල් ගෝනියක් ගෙන මල්වතු අස්ගිරි පන්සල් වඳින්න යන්නෙ ආදරේට යැයි මට නොසිතේ. මේ බයියන්ගෙ රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ව්‍යුහය හරහා බෞතීස්ම ලැබීමට හෝ අවම වශයෙන් ඒ අවශ්‍යතාවය පෙන්වීමටය. කෙසේ හෝ, බයියො තම රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ජාලය සහ ඒ ක්‍රියා කරුවන් සියළු කල්හි හැකි සැම වෙර යොදා ආරක්ෂා කර ගත යුතුයි යන්න අවධාරණය කිරීම ලිපියේ මුඛ්‍ය අරමුණය. රාජ්‍ය බලය නැති කාලයේදී රාජ්‍ය බලය ලබා ගැනීමටත්, රාජ්‍ය බලය ඇති කාලයේදී රාජ්‍යය පවත්වා ගැනීමටත් මේ බයියන්ගේ රාජ්ය නොවන සංවිධානය මීට වඩා කාර්යක්ෂමව බයියන් යොදා ගත යුතු යැයි සිතමි. විශේෂයෙන් රාජ්‍ය බලය ඇති අවස්ථාවල මේ ව්‍යුහය පාවිච්චි වෙන්නෙම නැති තරම්ය. එසේ පන්සල් රාජ්‍ය බලයට බලපෑම් කිරීමට යොදා ගැනීම ඩිප්ලොමැටික්ද කියා අසන ටොයියන්ගෙන් පෙරළා ඇසීමට ඇති සරල ප්‍රශ්නය යහපාලනය අගවිනිසුරු පත් කරපු ආකාරය ඩිපොලොමැටික්ද යන්න පමණි. ඒ විදියටම මහින්ද මහතා අගවිනිසුරු පත් කලේ නම් මේ තියෙන ජාතික/ජාත්‍යන්තර නිහැඬියාවම අපිට දකින්න පුළුවන් වෙයිද කියා පමණි. ඩිප්ලොමසි වල නිරුවත එලෙසය. මීට අමතරව බයියන්ගේ රාජ්‍ය නොවන සංවිධානය තුලට රිංගා සිටින මාදුලුවාවේ සෝභිත හිමි, දඹර අමිල හිමි වැනි බමුණු අවතාර ගැනද පරිස්සම් විය යුතුය. ඒ අවතාර විවේචනය හරහා බයියන්ගේ එකම පිහිට වන පන්සල් පද්ධතියට හානි කර නොගත යුතුයි. පන්සල් පද්ධතියෙ ඇති දුර්වලතා විසඳගමු. නමුත් ඒව විසඳීමට ගොස් බයියන්ට ඇති එකම සරණත් නැති කර නොගැනීමට වග බලා ගමු.

- චරිත කාරියවසම්
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

නිදහස ඉල්ලන නිදහස් පක්ෂය

නිදහස් පක්ෂය අද නිදහස් නැත. නිදහස් පක්ෂය නිදහස් වන්නේ එය ජාතිකත්වය මත පදනම් වූ විට සහ වූ විටම පමණකි. රාජිත මහතාගේ භාෂාවෙන් ෆන්ඩමෙන්ටලි මෙන්ම පොලිටිකලි ද ජාතිකවාදී වීමෙන් පමණි. හේතුව නිදහස් පක්ෂය වටා රොක් වී ඇති අති මහත් බහුතරය ජාතිකවාදීන් ( අවිඥාණික හෝ සවිඥාණික  ) වීමයි. ඔවුන්ට හදවතින්ම ශ්‍රි ලාංකා වීමට නිදහස් පක්ෂය හදවතින්ම ජාතිකවාදී වීම අවශ්‍යය.

අනෙක් අතට එ.ජා.ප විජාතික බලවේගවල සෘජු ඒජන්තයා වීම රනිල් මහතා අතින් කූට ප්‍රාප්තියට ගෙන එන ලදි. 2001සිට මේ දක්වා ඒ මහතා එම ස්ථාවරයෙන් අඟලක් පිටු පසට ගොස් නැත. විජාතික න්‍යාය පත්‍රය එ.ජා.ප ය හරහා ක්‍රියාත්මක වීමේදී පක්ෂයේ යටි පෙලින් නැගෙන විරෝධය නිදහස් පක්ෂයේ තරම් තීව්‍ර නොවේ. හේතුව පක්ෂයේ පාලන බලය සෘජු විජාතික ඒජන්තයින් තමන් නතු කරගෙන සිටීමත් ඔවුන් දැඩිව එය පාක්ෂිකයා මත පටවා තැබීමත්ය.

සිරිසේන කුමාරතුංග හවුල හරහා සිදු වෙමින් ඇත්තේ විජාතික බලවේගවලට එ.ජා.පය හරහා රටේ පාලන බලය ලබා ගැනීමට හැකි වන පරිදි නිදහස් පක්ෂය දුර්වල කිරීමයි. පෙබරවාදි 14 පැවැත්වූ සභා වලින් සිරිසේන කුමාරතුංග ජෝඩුව මුල පිරුවේ ඒ වැලන්ටයින් කර්මයටයි. පක්ෂය ජාතිකත්වයෙන් ගලවා නැවතත් විජාතික බලවේගවල අතකොළුවක් කිරීම ඒහි දිගු කාලීන අරමුණයි. කුමාරතුංග මහත්මිය ෆන්ඩමෙන්ටලි ඒ සඳහා පෙනී සිටියි. අවාසනාවකට මේ පීළි පැන්නීමට ෆන්ඩමෙන්ටලි විරුද්ධ වීමේ විභවයක් තිබුණු සිරිසේන මහතා අද රූකඩයක් වී ඇත. එතුමා නැවතත් ෆන්ඩමෙන්ටලි සහ පොලිටිකලි ජාතිකවාදී වන්නේ නම් එය කාගේත් හිත සුව පිණිස වනු ඇත. නමුත් ඒවන් සංඥාවක් මෙතෙක් ඔහුගෙන් පිට වී නැත.

නිදහස් පක්ෂය මෙවන් රූපාන්තරකරණයකට ලක්වීම විජිතමුණි සොයිසා, මර්වින් සිල්වා වැනි පොලිටිකලි නිදහස් පක්ෂයේ සිටින්නවුන්ට කිසිදු ගැටළුවක් නැත. එවැන්නවුන්ගේ ෆන්ඩමෙන්ටල් එක නායකත්වය දෙන ෆන්ඩමෙන්ටල් එකට හූ මිටි තැබීමය. වාසනාවට හෝ අවාසනාවට නිදහස් පක්ෂයේ නායකයින් බහුතරය එසේය. ඒ අතර එහි නායකයින් අතලොස්සක් අවිඥාණික ජාතිකවාදීන් ද වේ. අනෙක් අතට එන මැතිවරණයෙන් තම ආණ්ඩුවක් යටතේ තම පාර්ලිමේන්තු ආසනය හා/හෝ ඇමතිකම රැක ගැනීම සහ ඒ හරහා තම පයිල් එක වසා තබා ගැනීමට අනිවාර්ය සාධකය අගමැති අපේක්ෂක මහින්ද වීම බවද ඔවුන් දනී. එසේම ඔවුන්ගේ ජන පදනම ජාතිකවාදී නිසා පොලිටිකලි හෝ ජාතිකවාදී වීමද වාසි සහගත බව ඔවුන් කාටත් වඩා හොඳින් දනියි. 14 වැනිදා නිදහස් පක්ෂ රැස්වීමේදී ඔවුන් තුලින් පිටවූ විරෝධයේ මූලය වූයේ මේ පොලිටිකලි ජාතිකවාදී නොවීමෙන් තමන්ට වන අවාසියේ ඉව ඔවුන්ට දැනීමයි. පක්ෂය විජාතිකත්වයට වැලන්ටයින්කරණය කිරීමෙන් පළමුවම පහර වදින්නේ ඒ අයට බව ඔවුන් හොඳාකාරවම දනී.

18 රැලියේ වැදගත් කම

සිරිසේන මහතා ජනාධිපතිවරණ රැළිවලදී කීවේ , මේ පාර අපි ගෙම දෙන්නෙ ඇතුලිනුත් , පිටිනුත් දෙකෙන්මයි. පිටින් කට්ටියක් ගේම ගහනව. ඇතුලින් තව කට්ටියක් ගේම ගහනවා. මම එහෙමයි මේක සැට් කරල ආවේ, කියලයි. මේ සැට් කිරීමම අපටද දැන් කල හැක.

18 රැලිය හරහා සිදු කල යුත්තේ පිටින් ගේම ගැසීමය. ඇතුලින් ගේම ගැසීම පොලිටිකලි ජාතිකවාදී වී සිටින නිදහස් පක්ෂ බහුතරය සිදු කරනු ඇත. ඔවුන්ට අවශ්‍ය උත්තේජනය ජනතා රැලි හරහ පිටින් සිට දිය හැක. ඒ හරහා අවසානයේ ජාතිකත්වය පදනම් කර ගත් එක්සත් ජනතා නිදහස් සංධානයක් යටතේ මහින්ද අගමැති අපේක්ෂකයා කරගෙන මැතිවරණයට ඉදිරිපත් කරවීම මේ සැට් කිරීමේ අරමුණ විය යුතුය. ඒ අරමුණ සඳහා උපරිම පීඩනය නිදහස් පක්ෂයට මේ පෙරමුණ හරහා යෙදිය යුතුය. නමුත් මේ පෙරමුණ එයින්ද නොනැවතිය යුතුය. ජාතිකත්ව මතයේ සිටින අපේක්ෂකයින් හැකි පමණ සංධාන ලයිස්තුවෙන් පාර්ලිමේන්තුවට රිංගවා ගැනීමට කටයුතු කල යුතුය. ඉන් ඉදිරියට සංධානය හරහා ජාතිකත්වයට රාජ්‍ය බලයට බලපෑම් කිරීමේ පාලම බවට මොවුන් පත් විය යුතුය. සංධානය ෆන්ඩමෙන්ටලි ජාතිකවාදී කිරීම ඔවුන්ගේ දිගු කාලීන අරමුණ විය යුතුය. සංධානයට නැති ජාතිකවාදී ෆන්ඩමෙන්ටල් පෙරමුණ ගම්මන්පිල, දිනේෂ්, විමල් හරහා පහසුවෙන්ම ලබා දිය හැකිය. නමුත් වර්ථමාන තත්වය යටතේ මහින්ද අගමැති වීම ඒ සඳහා අනිවාර්ය අවශ්‍යතාවයකි. එනිසා කෙටිකාලීනව මෙම පෙරමුණේ අරමුණ මහින්ද නැවත ගෙන ඒම වුවත් දිගු කාලීනව එහි අරමුණ විය යුත්තේ සංධානය ෆන්ඩමෙන්ටලි ජාතිකවාදී කිරීමයි.

ඒ අතරම ඔවුන් 3 වන පාර්ශවය විය යුත්තේ සංධානය තුල මිස පිට නොවේ. ඔවුන් හරහා සංධානය දෙකට බෙදුනහොත් එය ජාතිකවාදීන්ට අනිවාර්ය පරාජයකට පාර කපනු ඇතුවා පමණක් නොව එම පරාජය වසර 6කට නොඅඩු කාලයක් විඳීමටද සිදු වනු ඇත. ඒ පරාජය රටේ ඒකීය භාවයට හානි සිදු කිරීමට ද බොහෝ ඉඩ ඇත. 

 
- චරිත කාරියවසම්
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

ජාතිය කන්නද? රට ඒකීය විය යුත්තේ ඇයි?

90 දශකයේ ජනප්‍රිය ප්‍රශ්න වූ මේවා දැන් නැවතත් කරළියට පැමිණ ඇත, වඩාත් නිවැරදිව කිවහොත් ගෙන ඇත. ඇත්තටම ජාතිය මොකටද, මේක මල කඳක්ද? උස්සන් ගිහින් වැඩක් තියෙනවද? පස් ගොඩක් වෙච්ච මේ රට ඒකීය වෙන්නම ඕනද? ඉදිරියේදී අපගෙන් නැවත නැවත ඇසීමට නියමිත මේ හා සමාන ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරක් ලෙස මෙය ලියා තැබීමට සිතුවෙමි.

ලංකාව නැමති වර්ග සැතපුම් 65000කට ආසන්න මේ භූමි ප්‍රදේශයේ දැනට මිනිසුන් කෝටි දෙකකට මදක් වැඩි පිරිසක් ජීවත් වෙයි. මේ මිනිස්සු ජාතීන් කිහිපයකට ( වඩාත් නිවැරදිව කිවහොත් ජනවර්ග. නමුත් ඒ වෙනස අපි මෙතනදි නොසලකා හරිමු. ) අයත් වේ. මේ ජාතීන් අතර දැනට ආතතියක් ඇත. එය දිගු කාලීනව සමනය කරන්නෙ කෙසේද? අප ඉදිරිපිට ඇති ප්‍රශ්නය එයයි. ජාතිකවාදී දේශපාලනයෙන් මේ ප්‍රශ්නෙට උත්තර සපයා ඇත්තේ ජාතිය සහ ඒකීය රාජ්‍යය පදනම් කරගෙනයි. ජාතිය සහ ඒකීය රාජ්‍යය ශක්තිමත් කිරීම හරහායි. ඊට ප්‍රතිපක්ෂව ඉදිරිපත් වෙලා ඇති විසඳුම් පොදුවේ එක ගොඩකට ගෙන පැහැදිලි කර ගමු.

මිනිස්සුන්ගෙ වාර්ගික විඥාණය( මම දෙමළ, මම සිංහල කියල මිනිස්සු තුල ඇතිවෙන හැඟීම සහ ඒත් සමඟ එන සාමූහික හැඟිම ) ප්‍රබලයි නමුත් ඒ වාර්ගික විඥාණය අහිතකරයි. වඩා හිතකර, දේශපාලනය වාර්ගික විඥාණය මත නිර්ණය නොවන තත්වයකුයි. එතනින් බිඳි එන ප්‍රකාශ ලෙස, "ලෝකෙ තියෙන්නෙ එක ජාතියයි ඒ මිනිස් ජාතිය" , "ලෝකෙ මිනිස්සු සාර්ථකව බෙදන්න පුළුවන් පංති අනුව මිසක් ජාති අනුව නෙමෙයි" වැනි ඒවා ගත හැකියි. කෙසේ හෝ මේ වාර්ගික විඥාණය තනුක කල යුතුයි. දැනට උතුරේ ජනයා තුල වාර්ගික විඥාණය මුල් වී ස්වයං පාලනය සහිත භූමි ප්‍රදේශයක් තම නිජබිම ලෙස අවශ්‍යයි යන ස්ථාවරයක් ඇත. දකුණේ ජනයා ඒ දෙමළ නිජබිමට අයත් භූමි ප්‍රදේශය තමන්ගේත් නිජබිම, තමන්ගේ සිංහල දේශය ලෙස සිතා සිටින ස්ථාවරයක ඇත. දැන් මේ වාර්ගික විඥාණ දෙකම යටපත් කල යුතුයි එය සිදු කල යුත්තේ මෙසේයි. සිංහල ජනයා උතුරු නැගෙනහිරත් ඇතුලුව පනවාගෙන තිබෙන රාජ්‍යය දුර්වල කල යුතුයි. එහි කොටසක, උතුරු නැගෙනහිර, දෙමළ ජනයාට ස්වයං පාලනය සහිත දෙමළ නිජබිමකට අයිතියක් දෙමළ ජනයාට ඇති බව පිළිගන්නා තැනට සිංහල ජන මනස ගෙන ආ යුතුයි. ඒ සඳහා මතවාදය සකසා සිංහල ජන මනස තුළ එය පෝෂණය කල යුතුයි. එනම් සිංහල වාර්ගික විඥාණය තනුක කිරීමක් කල යුතුයි. අනෙක් පසින් දෙමළ ජනයාට රාජ්‍යයක් පිළිබඳ තම හැඟීම සාක්ෂාත් කර ගැනීමට පහසුකම් සැපයිය යුතුයි. ඔවුන්ට උතුරු නැගෙනහිර ස්වයං පාලනයක් සහිත නිජබිමක් පිහිටුවා ගැනීමට සහාය දිය යුතුයි. එය සාක්ෂාත් වූ පසු ඔවුන්ගේ වාර්ගික විඥාණයද ඉබේම තනුක වේ. එනම් විවාහයට කලින් විවාහයට ඇති ආශාව විවාහයෙන් පසු ඉබේම අඩු වන්නා සේ මෙතනදී වාර්ගික විඥාණයද ඉබේම තනුක වේ. දැන් දෙපසම වාර්ගික විඥාණ තනුක වන තත්වයක් නිර්මාණය වී ඇත. මෙය සමතුලිත තත්වයකි. මේ හරහා රට පාලනය කල හැකියි. මේ තනුක උනු වාර්ගික විඥාණය සහිත තත්වය කාළයත් සමඟ තවත් තනුක වී "අපි හැමෝම මිනිස් ජාතියෙ මිසක් සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් කියන ජාතිවල නෙමෙයි" යන නූතන තත්වයට පත් වනු ඇත. එවන් තත්වයකට රටේ පාලනය සැකසිය යුතුය. වාමවාදී පිරිස් එතනින් තවත් ඉදිරියට යමින්, ඔය තත්වය තුල පංති විඥාණය ඉස්මතු කල යුතුයැයි යෝජනා කරයි. වෙනත් ආකාරයකින් කිවහොත්, කිලිනොච්චියේ සිටින මින්සාත්, තංගල්ලේ සිටින මිනිසාත් මම දෙමළ මම සිංහල කියා නොහිතන නමුත් අපි දෙන්නම කම්කරු පංතියේ හෝ එකම පංතියේ කියා සිතන තත්වයකට සමාජය මෙහෙයවිය යුතුය.

මගේ පෞද්ගලික අදහස මේ විසඳුම මේ ආකාරයෙන්ම විසඳෙන්න තියෙන හැකියාව සෑහෙන්න අඩු බවයි. ඊට හේතු කිහිපයක් සරලව පහතින් දක්වමි.

1) වාර්ගික විඥාණය ප්‍රබලයි කියා පටන් ගෙන, සිංහල වාර්ගික විඥාණයේ තටු කපා තනුක කරමු දෙමළ වාර්ගික විඥාණයේ තටු ශක්තිමත් කර තනුක කරමු යන තැනම ප්‍රශ්නයක් ඇත. බහුතරයේ වාර්ගික විඥාණය තනුක කිරීමට ඔවුන්ගේ වාර්ගික විඥාණ ආසාවන් තුනී කල යුතුයි, සුළුතරයේ වාර්ගික විඥාණය තනුක කිරීමට ඔවුන්ගේ ආසාවන්ට ඉඩ ලබා දි ඉන් පසු තුනී කල යුතුයි. උදාහරණයක් ගමු. කුමාරගෙ ඉඩමෙන් කොටසකට කුමාර සහ ගනේෂ් කියන දෙන්නම ආශා කරනවා. කුමාරට "අපෝ ඔය ඉඩම වැඩක් නැහැ ඔයාට තියෙන ඉඩම ඔයිට වඩා හොඳටම හොඳයි ඒක තියා ගෙන හේනක් කොටාගෙන බණක් භාවනාවක් කරගෙන ඉන්න එක සැපයි" කියා ඔහුගේ ඉඩම ගැන ආසාව තුනී කරන්න උත්සහ කරනවා. ගනේෂ්ට ඉඩම අයිති කර ගන්න ඉඩ සලසල දෙනවා. හැබැයි ඔය දෙන්නට දෙන්න දන්නවා තම තමන්ට ආශාවන් තුනී කර ගන්න කියපු කතා දෙක දෙකක් බව. කුමාරට පැහැදිලිවම තේරෙනව එක්කො අද නැත්තන් හෙට නැත්තන් අනිද්දා මේ කරන්නෙ තමන්ව ගොනාට ඇන්දිල්ලක් බව. මේකෙන් තමන් ආස කරන ඉඩම තමන්ට නැතිවෙන බව. එතකොට කුමාර ඉඩම කෙසේ හෝ ලබා ගන්න පෙරටත් වඩා වැඩි ආවේගයකින් උත්සහ කරනවා. පෘතග්ජන මිනිස් ස්වභාවය අනුව සිදු වීමට වඩා ඉඩ ඇත්තේ මෙයද නැත්නම් කුමාර තමන්ට පෙනි පෙනි ඉඩම නැති වීමෙන් සැනසීමට පත් වී ගනේෂ් තමන්ට ඉඩම හිමි වීමෙන් සැනසීමට පත් වී සතුටින් සිටීමද? කුමාර සහ ගනේෂ් කියන තනි පුද්ගලයන් වෙනුවට සිංහල සහ දෙමළ පෘතග්ජන සමාජ දෙකත් ඉඩම වෙනුවට ලංකාවත් දාල බලන්න. මගෙ අදහස වැඩි ඉඩකඩ ඇත්තේ දෙවෙනි අදහස සිදු වීම බවයි.

2) තනුක කරන වාර්ගික විඥාණය කුමක්ද සාන්ද්‍ර කරන වාර්ගික විඥාණය කුමක්ද යැයි තීරණය කරන්නේ කෙසේද? "ඇයි සිංහලයගෙ එක තනුක කරල දෙමළ එක සාන්ද්‍ර කරන්නෙ" යන සරල ප්‍රශ්නයට පිළිතුර කුමක්ද? එහිම අනිත් පැත්ත සිදු කිරීමට ඇති බාධාව කුමක්ද? එයට බොහෝ විට ලැබෙන පිළිතුර නම් දෙමළ පීඩිතයා බවත් සිංහලයා පීඩකයා බවත් යන්න. නමුත් පවතින තත්වය තුල ආර්ථිකමය වශයෙන් ඔය දෙගොල්ලොම පීඩිතයොය. වාර්ගිකත්වය අතින් ලංකාවෙ සිංහලයො අන්ත පීඩිතයෝය. අන්තර්ජාතිකව යුරෝපය, ඉන්දියාවේ තමිල්ණාඩුව, ඇමරිකාව ආදී රටවල් වලින් තම රාජ්‍යය අත් හරින ලෙසස් පීඩනය එල්ල වෙන්නේ සිංහල ජන සමාජයට මිස දෙමළ ජන සමාජයට නොවේ. ඒ නිසා ඒ පීඩිත/පීඩක උත්තරය මෙයට උත්තරයක් නොවේ. නමුත් ප්‍රසිද්ධ මාධ්‍ය වල හෝ දේශපාලන කතිකාවල ඔය විදියට තනුක කිරීම දෙමළ සමාජයේ කිරීම අඩුම තරමින් විකල්පයක් ලෙසවත් සාකච්ඡා නොවේ. ගරු රාජිත සේනාරත්න ඇමතිතුමා බොහෝ වේදිකාවල සිංහල ජනයාට "මේ ලෝකෙ ඉන්නෙ එක ජාතියයි ඒ තමයි මනුස්ස ජාතිය මතක තියා ගන්න හරිද" කියා තරවටු කරනු ඔබට ඇසී ඇත. නමුත් ඒ මහතා දෙමළ, මුස්ලිම් ජනයාට දෙමළ,මුස්ලිම් ලෙස නොව මනුස්ස ජාතිය ලෙස සිතන ලෙස යෝජනා නොකරයි. ඒ වෙනුවට දෙමළ,මුස්ලිම් ජනතාවට ඇති ප්‍රශ්න ගැන කතා කරයි. ජාත්‍යන්තරවාදීන්ගේ නිර්පාක්ෂික අපාර්ශවික සමමිතික යෝජනා එතරමටම අපාර්ශවිකයි !

3) මෙහි ඇති පූර්ව නිගමනය වන වාර්ගික විඥාණය මත දේශපාලනය කිරීම අගුණයි යන්නද ප්‍රශ්නයකි. ඒ ඇයි යන්නට පැහැදිලි හේතු මේ දක්වා මට නම් හමු වී නැත. ප්‍රබල බවට ඔවුන්ම පිළිගන්නා වාර්ගික විඥාණය පාගා පොඩි කර යටපත් කර ගෙන එන තත්වය සමතුලිත එක්ක වීමට ඇති ඉඩ අඩුය. විශේෂයෙන් දීර්ඝ ඉතිහාසයක් ඇති අනන්‍ය ජාතියක්, සංස්කෘතියක්, ශිෂ්ඨාචාරයක් බිහිවී ඇති ලංකාව වැනි රටක එවන් සමතුලිතතාවයකට ඉඩ බෙහෙවින්ම අඩුයි. සුදු නෙළුම්, තවලම්, ඉතිහාසය පාසල් විෂය නිර්දේෂයෙන් ඉවත් කිරීම්, දුටු ගැමුණු චරිතය යටපත් කිරීම්, "මේ සිංහල අපගෙ රටයි" වැනි ගීත තහනම් කිරීම් වැනි එකී මෙකී නොකී සියළු දෑ සිදු කල පසුවදීත් වාර්ගික විඥාණය නැවත මතු වන බව පහුගිය දශක දෙකක දේශපාලනය විමසීමෙන් පැහැදිලි විය යුතුය.

4) වාර්ගිකත්වය මුල් කරගෙන සිදු කරන බෙදීමක්, වාර්ගිකත්වය තනුක වීමකින් නොව, වාර්ගිකත්වය තවත් සංකීර්ණ වී රාජ්‍යයන් දෙකක් බවට පත් වීමේ හැකියාව විශාලය. එවන් වාර්ගිකත්වය මත බිහි කරන යාබධ රාජ්‍යය්න් අසමතුලිත බව පාකිස්ථානය, ඊශ්‍රායලය ආදී උදාහරණ වලින් පැහැදිලි විය යුතුය. එහිම අනිත් පැත්ත ලෙස වාර්ගිකව බෙදා වාර්ගික විඥාණය තනුක කර පසුව නැති කර සමතුලිත කල රටවල් වලට උදාහරණ කීයක් අපට සැපයිය හැකිද? මේ වාර්ගිකව බලය බෙදීමෙන් සිදුවෙන්නෙ වාර්ගික සතුරෙකු බිහි වී තව තවත් වාර්ගික විඥාණය උත්සන්න වීමයි. සදාකාලික දේශ සීමා යුද්ධ වලට මුල පිරිය හැකිය. මෙය අත් හැරිය හැකි අනියත බියක් නොවේ.

ඔය විසඳුම අවංකවම ජාතික සමගිය ඇති කර ප්‍රශ්නයට පිලිතුරක් සෙවීමට යෝජනා කරන පිරිස් සිටී. නමුත් ඔය විසඳුම යෝජනා කරන අති බහුතරය තමන්ගෙ ඇති සිංහල බෞද්ධ ඇරියස් පියවා ගැනීමට සිංහලත්වය නැති කිරීමට වලි කන අය බව නොකියාම බැරිය. ම්ලේච්ඡ මරි මෝඩ ලේ පිපාසිත ළිං මැඩි ගෝත්‍රික ස්වෝත්තමවාදී සිංහල බෞද්ධ ජාතිකත්වය නැමති පඹයෙක් නිර්මාණය කර ගත් පඹයන්ගේත් පඹයන් මෙවැන් විසඳුම් හරහා තම හීනමානය පිට කර ගනුද දැක ඇත. වාසනාවකට මොවුන්ගේ පර්ණත ලේඛන කලාව තමන් පමණක් බලන වෙබ් පිටු කීපයකට පමණක් සීමා වී ඇත.

ජාතිකත්ව ලෝක දැක්මක මේ සඳහා දිය හැකි විසඳුම

අපේ රටේ දීර්ඝ ඉතිහාසයක් සහිත ඒ ඉතිහාසය හරහා අනන්‍ය ජාතියක් සහ අනන්‍ය සංස්කෘතියක් අනන්‍ය ශිෂ්ඨාචාරයක් බිහි කර ඇත. එවන් රටක වාර්ගික විඥාණය ඉතාම ප්‍රබලයි යන නිගමනය අපිද පිළි ගනිමු. ඇතැම් විට එය දකුණු ආසියානු රටවලට ආවේණික ලක්ෂණයක් විය හැක. අපි කියන්නෙ ඒ ප්‍රබල වාර්ගික විඥාණය ජාතික විඥාණයකට දියුණු කර මේ ප්‍රශ්නය විසඳමු. චිරාත් කාලයක් මේ රටේ හිටපු මිනිසුන් එකට බැඳ තැබූ හුය ජාතියයි. එය නමින් සිංහල ජාතියයි. අදට සිංහල ජාතියට උරුමකම් කියන්නෙ සිංහල ලෙස වර්ථමානයේ හඳුනා ගන්නා පිරිස පමණයි. අනෙක් ජන වර්ගයන් එම ජාතියට එක් වීමට ඇති ඉඩකඩ අහුරා ඔවුන් වෙන් කර ඇත. ප්‍රශ්නය මෙන්ම විසඳුම ඇත්තේ මෙතනයි. විසඳුම නම් මේ වෙන් වීමට තැත් කරන අනෙක් ජනවර්ගයින්ට එක් ජාතියට එක් වීමට අවස්ථාව සැලසීමයි. ඒ එක් ජාතියට සිංහල යන නම අනිවාර්ය නැත. අත්‍යවශ්‍ය වන්නෙ සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය මත පදනම් වූ රාජ්‍යයකි. මෙහිදී වෙනම ස්වයං පාලන ඉල්ලා කරන වාර්ගික ඉල්ලීම් වලට යෝජනා කරන්නෙ වෙනම කලාප වෙනුවට මුළු රටම ගන්නා ලෙසයි. මේ කෑල්ල පමණක් නොව මුළු රටම මගේය යන හැඟීම ඇති කර ගන්නා ලෙසයි. ඒකීය රාජ්‍යය අවශ්‍ය වන්නේ එහිදීයි. තනි වාක්‍යයකින් කිවහොත් වාර්ගිකව බෙදා වෙන් නොවුනු ඒකීය රාජ්‍යයක පොදු ජාතියක් නම් කුඩය යට ජීවත් වන වෙනස් ජනවර්ගයන්ගෙන් යුත් සමාජයක් අපේ යෝජනාවයි. පාසල් සමයේ එක් එක් නිවාස වලට බෙදී නිවාසය නියෝජනය කරමින් නිවාසාන්තර ක්‍රිඩා වලට සහභාගී වන අතරම කොට්ඨාශ, පළාත් තරඟ වලදි පාසල නියෝජනය කරමින් තරඟ වලට සහභාගී වීම වැනි අත්දැකීම් ඔබට ඇති යැයි සිතමි. මෙහිදී සිදු කල යුත්තේද එයමය.

රාජ්‍යය සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය මත පදනම් වීමට ප්‍රධාන හේතු තුනක් ඇත. එකක් නම් මෙරට ජාතිය පෙර සිටම නිර්මාණය වී ඇත්තේ සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය පදනම් කරගෙනයි. ඒ එකතු කිරීමට අවශ්‍ය, කල පුරුද්ද, දැක පුරුද්ද, පළ පුරුද්ද සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය තුල ඇත. දෙක නම් සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය තුල නිසඟයෙන්ම ඇති වෙනත් සංස්කෘතීන් සමඟ සහවාසය කිරිමේ හැකියාවයි. තුන නම් අදටත් ලංකාවේ අති මහත් බහුතර ජනයාගේ සංස්කෘතික උරුමය සිංහල බෞද්ධ වීමයි. මේ ජාතිය නිර්මාණය කිරීමේදී එක් එක් ජනවර්ග වලට තම තම අනන්‍යතා බොහෝ දුරට එලෙසම පවත්වා ගත හැකියි. වෙනස් කිරීම් සිදු කිරීමට සිදුවනු ඇත්තෙ ඒ ඒ අනන්‍යතා අතර සමඟියට බාධා ඇතිවන තැන්වලදී සහ පොදු සංස්කෘතියට එරෙහිව යන තැන් වලදීයි. අඩු වැඩි වශයෙන් තම තම වාර්ගික විඥාණ එලෙසම පවත්වා ගනිමින් පොදු ජාතියකට එකතු වීම වාර්ගික විඥාණ අසමමිතිකව තනුක කිරීමකට වඩා බෙහෙවින් ප්‍රායෝගික බව පැහැදිලි විය යුතුය. දැන් මේ පොදු ජාතියට වාර්ගික සමූහයන් එකතු කිරීමේදී දැනට පවතින ජාතියත්, දැනට පවතින සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියත් වෙනස් වීම් වලට ඉබේම භාජනය වනු ඇත. ජාතිය මෙන්ම සංස්කෘතියද එක තැන පල් වෙන ගල් ගැසුණු දේ නොවේ. මෙතන ඇත්තේ චක්‍රිය සම්බන්ධයකි. වාර්ගිකත්වයින් තනි ජාතියකට එකතු කල යුත්තේ පවතින ජාතිය සහ සංස්කෘතිය පාදක කරගෙන එම ජාතිය සහ සංස්කෘතියද වෙනස් කරමින්මය. වැදගත්ම කාරණය මෙය දින 100න් 150න් සිදු නොවන බව වටහා ගැනීමයි. වාර්ගිකත්වයන් මිශ්‍ර කොට ජීවත් වීමට සැලසීමෙන් දීර්ඝ කාලීනව මේ ක්‍රියාදාමය ඉබේම සමතුලිත තත්වයකට පත් වනු ඇත. සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය තුල මේ ජනවර්ග එකතුවීම ස්වභාවයෙන්ම සිදු වීමට තිබූ ඉඩ ඇහිරී ගියේ ඉංග්‍රිසීන් විසින් තම පාලනය පහසු කර ගැනීම සඳහා උඩින් පාත් කල සහ පෝෂණය කල දෙමළ ජාතිවාදයයි. එසේ නොවන්නට අද පවතින වාර්ගික අසහනයක් රටේ නැත. අද දෙමළ ජාතිවාදයට අමතරව අලුතින්ම සීග්‍රයෙන් පැතිර යන මුස්ලිම් අන්තවාදයද මේ අසහනයට හේතු වී ඇත. දෙමළ ජාතිවාදයට වඩා බරපතල ප්‍රශ්නයක් බවට මුස්ලිම් අන්තවාදය පත් වීමේ ලකුණු ඇත. මේ අපි යෝජනා කරන විසඳුම ඉතා ඉක්මනින් ස්ථාපනය කිරීමේ වැදගත් කම ඇත්තේ එබැවිනි.

-චරිත කාරියවසම්

යුතුකම සංවාද කවය

www.yuthukama.com

මිනි(Mini) විප්ලව සහ මිනී විප්ලව

අගවිනිසුරුවරයෙක් ඉවත් කිරීමට අවශ්‍ය නීති ප්‍රතිපාදන ලංකාවෙ ව්‍යවස්ථාවේ 107 වගන්තියෙ දැක්වේ. නමුත් අද( 28/01/2015 ) සිටින අගවිනිසුරුවරයා ඒ පටිපාටියට ඉවත් නොකරම ශිරාණී බණ්ඩාරණායක මහත්මිය නැවතත් අගවිනිසුරු ධූරයේ පිහිටවනු ලැබීය. මේ යහපාලන ක්‍රියාදාමය සාධාරණීකරණය කිරීමට දැනට යහපාලන මහත්වරුන්ගෙන් අදහස් 2ක් ඉදිරිපත් වී ඇත.

1) මේ පළමු අදහස එම ක්‍රියාදාමය නීත්‍යානුකූල බවත් නීතියේ ආධිපත්‍යට මෙයින් කැලලක් ඇති නොවන බවත් ඒත්තු ගැන්වීම සඳහා ඉදිරිපත් වී ඇත. එම නිසා සාපේක්ෂව මේ අදහස අහිංසක අදහසකි.

එනම්, ශිරාණි බණ්ඩාරණායක මහත්මිය ඉවත් කිරීම නීති විරෝධී බවත්, එබැවින් මොහාන් පීරිස් මහතා අගවිනිසුරු ලෙස පත් වීම ඔහු පත් කල දින සිටම අර්ථ ශූන්‍ය බවත්, ශිරාණි බණ්ඩාරණායක මහත්මිය නැවත් පත් කිරීමේ අවශ්‍යතාවයක් නැති බවත්, සිදු කල යුත්තේ කෙලින්ම පැමිණ ධූරයේ වැඩ කටයුතු කරගෙන යාම බවත්ය. බයියන් පත් කර එවූ ව්‍යවස්ථාදායකයේ සිටින බයියන්ගේ උදව්වෙන් තමන්ගේ ක්ෂේත්‍රයේ ලොකු තැන, රටේ ලොකුම බයියා විසින් පත් කිරීම නිසා කෝපයට පත් වී සිටි ටොයි නීතීඥ්ඥ මහත්වරුන්ගෙන් ප්‍රධානවම මේ තර්කය ඉදිරිපත් වේ. ඔවුන්ගෙ තර්කය පදනම් වන්නේ 107 වගන්තියට අනුව අගවිනිසුරු ඉවත් කරන ලෙස පාර්ලිමේන්තුවෙන් ජනාධිපතිතුමන්ට යවන නිර්දේෂයේ ඉවත් කිරීමේ ඉල්ලීමක් සෘජුවම අඩංගු විය යුතු බවයි. නමුත් මෙහිදී එම නිර්දේෂයේ අගවිනිසුරු ඉවත් කිරීමට ඉල්ලීමක් කර නොමැති බවත් එහි ඇත්තේ දූෂණ අක්‍රමිකතා පිළිබඳ කටයුතු කල යුතු බව පමණක් බවත් එනිසා එම ක්‍රියාපටිපාටිය නිවැරදිව පිළිපැද නොමැති බවත් ඔවුන් පවසයි. එම නිසා එම නිර්දේෂය මත ජනාධිපතිතුමා ශිරාණි බණ්ඩාරණායක මහත්මිය ඉවත් කිරීම නීත්‍යානුකූල නොවන බව ඔවුන්ගේ තර්කයයි. මේ කරුණු දැන් සිටින ජනාධිපතිතුමා සැලකිල්ලට ගෙන එම තර්කය පිළිගෙන පෙර සිටි ජනාධිපති තුමා සිදු කල අගවිනිසුරු ඉවත් කිරීම අවලංගු කර ඇත. ඒත් සමගම ඉබේම ශිරාණි බණ්ඩාරණායක මහත්මිය අගවිනිසුරු වරිය බවට පත්වෙයි.

මෙය අවම ලංසුවේ තර්කයක් වුවත් අවශ්‍ය නම් ඒ ආකාරයට අසීරුවෙන් 107වෙනි වගන්තිය අර්ථ නිරූපණය කර ගත හැක. නමුත් ඊට වඩා ඉතා පහසුවෙන් එසේ "ඉවත් කිරීම" යන්න සෘජුව අඩංගු වීම අනිවාර්ය නොවන බවටද අර්ථ නිරූපණයක් සැපයිය හැකිය. පහළ (*) සබැඳියෙන් ගොස් 107 වගන්තිය කියවා ඔබටම එය තේරුම් ගත හැකි විය යුතුය. දැන් ඉතා පැහැදිලිව මෙතැන අඩුම වශයෙන් අර්ථ නිරූපණ දෙකක් ඇත. පාර්ලිමේන්තුවේදී පවා මේ අර්ථ නිරූපණ දෙක පිළිබඳ ඒ දිනවල කතා වුනු බව මතකය. දැන් මේ දෙකෙන් නිවැරදි අර්ථ නිරූපණය ව්‍යවස්ථාවට ලබා දිය යුත්තේ කවුද? මගේ දැනුම නම් ඒ උපරිමාධිකරණයයි. නමුත් එවන් අර්ථ නිරූපණයක් පිළිබඳව නොවෙහෙසීම, ගරු ජනාධිපතිතුමා, උපුල් ජයසූරිය නීතිඥ්ඥ මහතා( ඒ මහතා එක්සත් ජාතික පක්ෂයට සම්බන්ධ ජාතික නීත්ඥ්ඥ සංගමයේද තනතුරු දැරූවෙකු බව ප්‍රසිද්ධ රහසකි ) සභාපතිත්වය දරණ Bar Association of Sri Lanka (BASL) (බාර් සංගමයේ) අර්ථ නිරූපණය පිළිගෙන මේ අවලංගු කිරීම කර ඇත. දැන් අප පිළිගත යුත්තේ යහපාලනය තුල ව්‍යවස්ථාව අර්ථ නිරූපණය කිරීම බාර් සංගමය තමන්ට පවරා ගෙන ඇති බවද? අහෝ ! .

එසේත් නැතහොත් උපරිමාධිකරණය ගැන ගරු ජනාධිපතිතුමාට විශ්වාසයක් නැතිනම් ඔහුට වෙනත් විකල්පයක්ද ඇත. එනම් 107 වගන්තියට ප්‍රකාර කටයුතු කර සිටින අගවිනිසුරු ඉවත් කර නව අගවිනිසුරු පත් කර ගැනීමයි. නමුත් එයද සිදු නොවුනි. අවසානයේ තර්ජන, ගර්ජන, බලපෑම්, මහපාරේ හන්දිවල පැවැත්වූ පෙර සූදානම් කල නාට්‍යමය උද්ඝෝෂණ හරහා රටේ අගවිනිසුරු පත් කර ඇත. ටොයියන්ගේ මොබ් ඇටෑක්(Mob Attack) එකකට වඩා දෙයක් මෙතන නැත. මෙය ටොයියන්ගේ බොදු බල සේනා පන්නයේ යහපාලන සේනා ප්‍රහාරයකි. බාර් සංගමය විධායක ජනාධිපති තුමන්ගේ මතය බා ගෙන ඇත.

2) මේ දෙවන අදහස 1) අදහසට වඩා භයානක "විප්ලවීය" එකකි. වැරදි පූර්වාදාර්ශ සැපයිය හැකි, වැරදි ලෙස ඕනෑම ජඩ වැඩක් සාධාරණීකරණය කිරීමට යොදා ගත හැකි අදහසකි. ඒ අදහස මෙසේය. ඔවුන්ට අනුව මෙහිදී සිදු වී ඇත්තේ මිනි(mini) විප්ලවයකි. දැන් මේ උදා වී ඇත්තේ විශේෂ තත්වයකි. මොහාන් පීරිස් අගවිනිසුරු තුමා රාජපක්ෂ රෙජීමයේ මෙවලමකි. එම රෙජීමය පැරදී ඇත. මේ මොහොතේ හෝ ඉදිරියේදී මොහාන් පීරිස් මහතා ට්‍රෝජන් අශ්වයෙකු ලෙස ක්‍රියාත්මක වීමේ අවධානමක් ඇත. මෙවන් තියුණු උණුසුම් දේශපාලන අරගලයකදී දේශපාලනය නීතියට වඩා ඉහළින් තැබිය හැක. මේ ක්‍රියාවලියම නිවැරදිව දැකීම සඳහා විප්ලවීය ඉතිහාසයෙන් උදාහරණ විමසා බැලිය යුතුය. අප මිත්‍ර ගරු නිර්මාල් දේවසිරි ආචාර්ය තුමා මෙවන් අදහසක් ඉදිරිපත් කරයි. ඒ වගේම ඔහුගේ පිළ එම අදහස සමඟ එකඟ වන බවක්ද පෙනේ. බුද්ධිමත් දේශපාලන ක්‍රියාකාරිකයෙකු වන එතුමා මේ අදහස යෙදිය හැකි සීමා මායිම් සහ සංදර්භ ගැන වැටහීමකින් එය කියා ඇති බවට මගේ කිසිදු සැකයක් නැත. එතුමන් මේ ප්‍රවාදය අවභාවිතාවේ නොයොදනු ඇති බවට මගේ කිසිදු සැකයක්ද නැත. නමුත් ප්‍රශ්නය ඇත්තේ මෙය සියළු දෙනා ඒ ආකාරයෙන්ම ග්‍රහණය කර ගනීද යන්නයි. මේ අදහස කෙනෙකුට ඉතා පහසුවෙන් තවත් සරලව මේ ආකාරයට ගත හැක. "අවශ්‍ය නම් විප්ලව සඳහා දේශපාලනය නීතියට ඉහළින් තැබිය හැක". එවන් වියුක්ත ප්‍රවාදයක් ඒ ඒ පුද්ගලයින්,සංවිධාන තම තම නැණ පමණින් ඒ ඒ අවස්ථාවලදී සංයුක්ත කල හැක. උදාහරණයකට මුජිබර් රහ්මාන්ට සිරිකොත ඉදිරිපිට උද්ඝෝෂණය කල වසන්ත බණ්ඩාරගේ ඔළු පැලීමට මේ ප්‍රවාදය පහසුවෙන් යොදා ගත හැක. එසේ සාධාරණීකරණය කල පිරිස්ද සිටියහ. එපමණක් නොව, මේ හරහා යමින් පිලිප් ශාන්ත මහතා ප්‍රශ්න කරන්නෙ නීති විරෝධීව මොහාන් පීරිස් අගවිනිසුරු ලෙස පත් වූ කල ඔහුට ආශිර්වාද කල චීවරධාරියන්ට( ගංගාරාමයේ පොඩි හාමුදුරුවන් සහ මුරුත්තෙට්ටුවේ හාමුදුරුවන් මොහාන් පීරිස්ට ආශිර්වාද කරන පිංතූරයක් ඔහු ඒ සඳහා බුකියේ යොදා ගෙන ඇත ) දැන් කල යුත්තේ කුමක්ද කියායි. නිර්මාල් මහතා ඉදිරිපත් කරන

මේ අදහසේ ඇති භයානක කම පිලිප් ශාන්ත මහතා ඉදිරිපත් කරන අදහසින් සහ එයට ලැබී ඇති ප්‍රතිචාර වලින් පැහැදිලි විය යුතු යැයි සිතමි. ශාන්තලා පිරී සිටින සමාජයක මේ අදහස ශාන්ත නොවන අවසානයක් කැඳවිය හැකිය. අනෙක් අතට ඔය ප්‍රවාදයම පාරා වලල්ලක් වී තමන් වෙතම පැමිණිය හැකිය. 88/89 වකවානු පිළිබඳ සෘජු ඉන්ද්‍රිය ගෝචර අත්දැකීම් ඇති කිසිවෙකුට ඒ ගැන අමුතුවෙන් පැහැදිලි කල යුතු යැයි නොසිතමි.

ඒ නිසා යහපාලන මහත්වරුන්ගෙන් කෙරෙන මගේ අහිංසක ඉල්ලීම නම්, ඔබලාගේ දේශපාලන ව්‍යාපෘතියේ යහපාලන අඩංගුව දැන් නග්නවම පැහැදිලියි. තව දුරටත් සුරංගනා යහපාලන බලාපොරොත්තු තබා ගන්නවුන්ට ඉතිරිව ඇත්තේ තම්න්වම රවටා ගැනීමේ විකල්පය පමණි. නමුත් මේ යහපාලන දේශපාලන ව්‍යාපෘතිය සඳහා නීතිය නවා ගැනීමට අවශ්‍ය නම්, 1) අදහසේ මෙන් අහිංසක ආකාරයකට එය නවා ගන්න. 2) අදහස ආකාරයේ සාහසික බීජ සහිත අදහස් යොදා නොගන්න. මන්ද එවන් සාහසික අදහස් මන්ද බුද්ධික ළාමක සුකිරි බටිල්ලන් අතට පත් වී Mini(මිනි) විප්ලව, මිනී විප්ලව බවට පහසුවෙන් පත් විය හැකි නිසායි.

(*) http://www.priu.gov.lk/Cons/1978Constitution/Chapter_15_Amd.html  

-චරිත කාරියවසම්

යුතුකම සංවාද කවය

www.yuthukama.com

වර්තමාන දේශපාලන තත්වය සහ ජාතිකත්වයේ ඉදිරි ගමන් මග

පළමුවම අභිනවයෙන් පත් වූ ජනාධිපති තුමාට සුබ පතන අතර, ඔහුට ජාතික චින්තන ලෝක දැක්මක් සහිත පාලනයක් ගෙන යෑමට අවශ්‍ය සියළු ශක්තිය ධෛර්යය ලැබේවායැයි පතමු!

ඒකීය භාවය සහ බෙදුම්වාදය

රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා අගමැති වීමත් එතුමා නැවතත් නොබෙදූ රටක බලය බෙදා ගැනීමට සියළු පාර්ශව එකඟ වූ බව පැවසීමත් පළමු ජාතිය ඇමතීමේදී සිදු විය. මේ නොබෙදූ රටක බලය බෙදා ගැනීම ලෙස රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා අදහස් කරන්නේ ඒකීය රට නම් නොවන බව නොදන්නා අය සිටී දැයි නොදනිමි. ඒකීය වචනය එතුමා නොදන්නා වචනයක්ද විය නොහැක. ඒකීය යන වචනය ඇලජික් වූ නායකයින් දෙදෙනාම පළමු වතාවට එක පිළක එකට අත් වැල් බැඳගෙන ඇත. ඒ පිළට තවත් බෙදුම්වාදී ( ඒකීය වාදී නොවන අර්ථයෙන් ) පක්ෂ එකතු වී ඇත. ඊට අමතරව එපිළේ මතවාදී දිශානතියද ඒකීය රාජ්‍යකට වඩා එක්සත් රාජ්‍යයක දිශාවකට වැටී ඇත. එපිළේ මැතිවරණ ප්‍රකාශයට ඒකීය රාජ්යය යන වචනය සෘජුව ඇතුලත් කරද නැත. පාරවල් කන්නද ඇසුවා සේම කෙනෙක්ට රටේ ඒකීය භාවය කන්නද යනුවෙන් ඇසිය හැකිය. ඇත්තටම 1999 වකවානුවේ එහෙම ඇසූ පිරිස්ද සිටියහ. නමුත් 2005 වන විට රටේ ඒකීය භාවය රැක ගත යුතුය යන මතයේ බහුතර ජනයා සිටි බව අවිවාදිතය. රටේ ඒකීය භාවය අපි 2009දී ලබා ගත්තේ මිල කල නොහැකි ජීවිත ගණනාවක් බිල්ලට දීය. අප සාපේක්ෂව සැප ජීවිත ගෙවද්දී අප සහ රටේ ඒකීය භාවය වෙනුවෙන් අප වැනිම මිනිසුන් තම ජීවිතය පරදුවට තබා සටන් කොට එය නැවත අපට ලබා දී අවුරුදු 4ක්වත් ඉක්ම ගොස් නැත. රටේ බහුතරයට රටේ ඒකීය භාවය තවමත් තීරක සාධකයක් බව මම විශ්වාස කරමි. එසේ නොමැති නම්, අවුරුදු 4කට පෙර ඒ වෙනුවෙන් දිවි පිදූ සෙබළුන්ගේ ජීවිත අපරාදේය. ඒ අපරාදයට අපට සමාවක්ද නොලැබෙනු ඇත. දහස් ගණනක් ජීවිත පිදුවේ ඉන් වසර 4කට පසු ඒකීයභාවය අහෝසි කර ගැනීමට හෝ දුර්වල කර ගැනීමට නම් එය සාහසික අපරාධයකි. රටේ ඒකීයභාවය සිංහල දෙමළ මුස්ලිම් සියළු ජන කොටස්වලට දීර්ඝ කාලීනව කා කොටා නොගෙන ජීවත් වීමට අත්‍යවශ්‍ය සාධකයක් යැයි සිතමි. නමුත් මගේ දැක්ම අනුව එයට තර්ජනයක් දැන් මතු වී ඇත.

ඒකීයභාවය ගැන දැන් කතා කිරීමට සිදු වී ඇත්තේ ඇයි.

මේ ජනාධිපතිවරණයත් සමඟ බෙදුම්වාදී උවදුර නැවතත් හිස එසවීමේ විභවයක් ඇති බව මට සිතේ. මේ පිළිබඳ සැකය සැකයක්ම වෙනවා නම් වඩාත්ම කැමති වන්නේ මමය, එය බොරු වේවා යැයිද පතමි. නමුත් එය සාධාරණ සැකයක් වීමට හේතු ඇත. ඊට හේතුව නම් ජනාධිපති වරණයට තරඟ කල සිරිසේන මහතාගේ පිළ වටා බෙදුම්වාදීන් ( රටේ ඒකීයභාවයට අහිමි වීම ප්‍රශ්නයක් නොවන ලෝක දැක්මක් සහිත යන අර්ථයෙන් ) කේන්ද්‍ර ගත වීමත් ඔවුන් මෙහෙයවන මතවාදය බෙදුම්වාදයට බර වීමත් ඔවුන් මැතිවරණය ජයග්‍රහණය කිරීමත්ය. චන්‍ර්ද්‍රිකා, රනිල්, රාජිත, මංගල මහත්ම මහත්මීන් වැනි අංක එකේ බෙදුම්වාදීන් දේශපාලන තලයේද, නිර්මාල් රංජිත් මහතා වැනි බෙදුම්වාදීන් මතවාදී තලයේද එක් රැස් වී ඇත. ඒ අතරම මේ ව්‍යාපාරය පිටුපස බෙදුම්වාදයට උඩගෙඩි දෙන විදේශ බළල් අත් ඇති බව ඉතාම පැහැදිලිය. අද ප්‍රභාකරන් නැති නිසා බෝම්බ කාළ තුවක්කු නැත, එනිසා බෙදුම්වාදී තර්ජනය සමාන්‍ය ජනයාට ඇඟට දැන්නෙන්නෙ නැත. ඒ අනුව බෙදුම්වාදීන් මතවාදීව මෙන්ම දේශපාලනිකවද ශක්තිමත් වී ඇත. දැනට සිටින විපක්ෂය පහුගිය මැතිවරණයේදි නියෝජනය කලේ ඒකීයවාදී කඳවුරය. එ අනුව එය පැහැදිලිවම දේශපාලනිකව පරාජය වී ඇත. ඒ සඳහා මතවාදීව සහය දුන් කණ්ඩායම් දුර්මුඛ වී ඇති හෙයින් මතවාඳිවද එය තාවකාලිකව පරාජයට ලක්වී ඇත. ඒ අනුව සම්ප්‍රයුක්ත ප්‍රථිඵලය නම් එකීය වාදී කඳවුරට වඩා බෙදුම්වාදී කඳවුර බෙහෙවින් ශක්තිමත් වී ඇත යන්නයි. භයානකම කරුණ නම් ඔවුන් මෙවර එක් රැස් වී ඇත්තේ "යහපාලනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය" යන රූකඩ සටන් පාඨය යටය. "යහපාලනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය" යන සටන් පාඨය යට මේතාක් බිහි වූ සාන්ද්‍රම බෙදුම්වාදී කඳවුර බිහිවී ඇති බව පැහැදිලි විය යුතුය. මෙය 1994ටද වඩා දරුණු තත්වයක් යැයි මට සිතේ. ඒ මතවාදය සහ දේශපාලනය සැකසුණු ආකාරයයි.

පහුගිය මැතිවරණයේදී පොදු ජන විඥාණය සැකසුණේ කෙසේද? උතුරු නැගෙනහිර ජනයා ඡන්දය දීමේදී වාර්ගික විඥාණය පාදක කොටගෙන ඡන්දය පාවිච්චි කර ඇත. ( අළුත්ම තත්වය මෙවැනි ප්‍රකාශයක් කල පමණින් ඔවුන්ට ජාතිවාදී ලේබලය ඇලවීමයි. ලේබල් අලවාගෙන හෝ මෙය පැහැදිලි කල යුත්තේ පේන උවදුරකින් රට බේරා ගැනීමට ජන මනස සැකසිය යුතු බැවිනි. නැවතත් මේ උවදුර පිළිබඳ සැකය බොරුවක් වෙනවා නම් වඩාත්ම කැමති වන්නේ මමය, එය බොරු වේවා යැයිද පතමි. ). ඊට හේතුව ඔවුන් නියෝජනය කරන පක්ෂ තවමත් බෙදුම්වාදය දිශාවට ඔවුන්ව යොමු කරමින් සිටීමය. නමුත් ඒ පක්ෂ සහ නායකයින් ජාතිවාදී නොවේ !.  ඊට සාපේක්ෂව දකුණේදී සිංහල ජනයා අඩු වාර්ගික විඥාණකින් ඡන්දය ප්‍රකාශ කර ඇත. වෙනත් ආකාරයට කිව හොත්, "යහපාලනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය" යන සටන් පාඨයට දකුණ උතුරට වඩා සංවේදී වී ඇත. වාර්ගික විඥාණයට උතුර, දකුණට වඩා සංවේදී වී ඇත, ඇත්තටම සංවේදී කර ඇත. එසේ දකුණේදී වාර්ගික විඥාණයට අඩු සංවේදීව ඡන්දය පාවිච්චි කිරීම හොඳ ප්‍රවණතාවයකි. නමුත් දැන් මෙහි පැහැදිලි අසමමිතියක් ඇත. සුළු ජනකොටස් අතර වාර්ගික විඥාණය ත්‍රිව්‍ර වී ඇති අතර ප්‍රධාන ජන කොටසේ වාර්ගික විඥාණය තුනී වී ඇත. මෙය සමතුලිත තත්වයක් නොවන බව පැහැදිලි විය යුතුය. මේ අසමතුලිතතාවය එලිවීම වැලැක්වීමට මාධ්‍ය වාරණ, ජාතිවාදී හංවඩු ගැසීම්, සිංහල බෞද්ධයාට තඩි බෑම් වැනි ළාමක උපක්‍රම වලින් නොහැකිය. එයින් ප්‍රශ්නය යටගොස් වඩාත් තීව්‍රව අනාගතයේදී මතු වනු ඇත.

ජාතිවාදය අවුස්සන්නේ කවුද?

දැන් මෙය බෙදුම්වාදයට තෝතැන්නකි. පාලනය දේශපාලනිකව සහ මතවාදීව බෙදුම්වාදී වී ඇත්තේ යහපාලන ප්‍රෝඩාව නැමති නංගී පෙන්වමින්ය. ඒ අතර මහ ජන කොටස බෙදුම්වාදී අනතුරට සංවේදි නොවන, වාර්ගික විඥාණය තුනී වූ පසුබිමකද සුළු ජනකොටස් බෙදුම්වාදී වාර්ගික විඥාණය තීව්‍ර වූ පසුබිමකටද සීරු මාරු වී ඇත. පැහැදිලිව වටහා ගත යුතු කරුණ නම් මෙතන සිදු වී ඇත්තේ සිංහල බෞද්ධයා පැරදී දෙමළා සහ හම්බයා දිනීම නොවේ. සිංහල බෞද්ධයා පැරදී, ඒ නිසාම දෙමළාද හම්බයාද පැරදීමයි. රතිඤ්ඤා පත්තු කරමින් සතුටු වන සිංහල දෙමළ මුස්ලිම් ජනයා සමාන වන්නේ ගඩාෆි මරා සතුටු වන ලිබියා වැසියන්ටය. අද ලබන සතුට නිසා අනාගත උවදුර ඔවුන්ට නොපෙනේ. ඇත්තටම ඔවුන් පව්ය. මේ ආණ්ඩුව යූ එන් පී එකක්ද ශ්‍රි.ලංකා එකක්ද යන්න ඉදිරියේදී තවත් අපහැදිලි වන තත්වයක් තුල පක්ෂ විඥාණයෙන් සතුටු වන ජනයා පවේත් පව්ය. මේ අතර පැරදුන සිංහල බෞද්ධයා දැක කල දුටු කල වල ඉහ ගන්නෝ එමටය. තමන්ගේ අතීත සිංහල බෞද්ධ ඇරියස් පියවා ගැනීමට ඔවුන් මේ අවස්ථාව යොදා ගනියි. ඒ වාගේම ඊනියා සුළු ජාතික අසාධාරණකම් සඳහා නොබෙදූ රටක බලය බෙදීම් වැනි සුන්දර වචන යට සඟවා බෙදුම්වාදී පැල සිටවන්නෝද මේ අවස්ථාව යොදා ගනු පෙනේ. පන්ති විඥාණයක් සඳහා පෙනී සිටිමින් ඊනියා ම්ලේච්ච, මරි මෝඩ, ලේ පිපාසිත, සිංහල බෞද්ධ ස්වෝත්තමවාදයක් නම් ෆැන්ටසියක් මවාගෙන එයට පහර දෙන මන්ද මානසිකයෝද මේ අවස්ථාව යොදා ගනි. මේ සියල්ලක්ම ඉදිරිපත් කරන්නෙ ප්‍රශ්නයට විස දුම් මිස විසඳුම් නොවේ. මේවායින් ජාතිවාදය තවත් වටයකින් අලුත් වීම මිස විසඳිම සිදු නොවේ. මේ ක්‍රියාවන්ට සහාය දෙන්නන් සහ මේ මත පතුරන්නන් සැබෑ ලෙසම ජාතිවාදය අවුස්සනන් වේ. මේ අවස්ථාවේ මාධ්‍ය වාරණ මහින් ප්‍රශ්නය යට ගසා පැලැස්තර විසඳුම් යෙදීම විකාරයකි.

මේ සඳහා විසඳුම කෙටියෙන් පවසන්නේ නම්, සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය තුල නව ජාතිය ගොඩ නැංවීමට පියවර ගැනීමයි. එක් ජාතියක් තුල සිංහල, දෙමළ මුස්ලිම් ජනයාට තම අනන්‍යතා ආරක්ෂා කර ගැනීමට අවශ්‍ය සංස්කෘතිමය වටපිටාව සලසා දී ඒ සඳහා කාලය ලබා දීමයි. ඒ සඳහා මෙරට සුදුසුම සංස්කෘතිය සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියයි. සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය අතීතයේ පටන්ම විවිධ ජනවර්ග එකතු කිරීමෙන් ජාතිය නිර්මාණය කිරීමට යොදා ගෙන ඇත. ඒ සංස්කෘතියේ ජනවර්ග එකතු කිරීමේ ජාන ඇත. ඒ සංස්කෘතියට ජාතිය අනුකලනය කිරීමට කල පුරුද්ද පල පුරුද්ද ඇත. නමුත් ඒ සඳහා "මහ ජනවර්ගය" එම සංස්කෘතිය මත ශක්තිමත්ව සිටගෙන අනෙක් ජනවර්ග ජාතියට එක් කර ගැනීමට දක්ෂ විය යුතුය. මේ කිසිම කාරණාවක් ප්‍රමාණවත් මට්ටමකට ඉටු කර ගැනීමට පහුගිය පාලනය හරහා නොහැකි විය. එයට පාලනය මෙන්ම මතවාදී කඳවුරද වගකිව යුතුය. අනෙක් අතට වසර 30ක් තිස්සේ පැවති වාර්ගික විඥාණය මත පදනම් වූ ත්‍රස්තවාදයක් හමාර වී ගෙවී ඇත්තේ වසර 4කි. සියළු වාර්ගික විඥාණයන් දුරලා නව ජාතියක් බිහි කිරීමට ඒ වසර 4 කෙසේවත් ප්‍රමාණවත් නැත. නමුත් අවම වශයෙන් ඒ සඳහා පදනම වැටී තිබිණි. දැන් සිදු වී ඇත්තේ කුමක්ද? බෙදුම්වාදය තීරණාත්මකව පරදා ජාතිය ගොඩ නැගීම යන සැබෑ විසඳුම වෙනුවට බෙදුම්වාදී ගිනි පුපුරු පවතිද්දීම "යහපාලනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය" යන උඩින් පාත් වූ සටන් පාඨයක් ගෙනවිත් අත ඇරීමය. සරලව කිවහොත් බෙහෙත දෙන්නේ ලෙඩේට නොවේ.

ජනාධිපතිවරණය හරහා අපට විධායකයට බලපෑම් කිරීමේ හැකියාව අහිමි වුවද, දෙවැනි අවස්ථාවක් ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට පසුව එන මැතිවරණයෙන් සැලසෙනු ඇත. ජනාධිපති හරහා බැරි නම්, අගමැති හරහා විධායකයට බලපෑම් කිරීමෙ හැකියාවක් අප සාදා ගැනීමට වෙර දැරිය යුතුය.

සංධාන බල කඳවුර හරහා ගත යුතු ක්‍රියාමාර්ග.

සංධාන පාලනය තුල විවේචනයක් තිබුණේ නම් තිබුණේ 2009ට පසු රටේ ඒකීය භාවය තව දුරටත් ස්ථාවර කිරීමට 13 අහෝසි කිරීම, ජාතිය ගොඩ නැගීමට ප්‍රමාණවත් සහයක් නොලැබීම, පටු වාර්ගික කල්ලි කණ්ඩායම්වලට හිස එසවීමට ඉඩ දීම වැනි කාරණා සඳහා ප්‍රමාණවත් මැදිහත් වීමක් නොකරීම ගැනය. නමුත් 2005 රට බාර ගත් තැන සිට රටේ ඒකීය භාවය තහවුරු වන දිශාවට මිස ඒකීය භාවය දුර්වල වන දිශාවට එම පාලනය තුල ගමන් කලේ නැත. අවම වශයෙන් සංධාන බල කඳවුරේ මේ තත්වය තවදුරටත් රැක ගැනීම කල යුතුය. එයින් එහාට ලැබෙන ජයග්‍රහණ බෝනස්ය. දැනට ඇති වී ඇති නායකත්ව අර්බුදයෙන් මේ අරමුණ ස්වායත්තය. නායකයා රාජපක්ෂ මහතා වුවද, සිරිසේන මහතා වුවද මේ අරමුණ මේ බල කඳවුර හරහා සාක්ෂාත් කර ගැනීමට හැකි සෑම පියවරක්ම ගත යුතුය. රාජපක්ෂ මහතා හරහා මේ තත්වය රැක ගැනීම වඩා පහසු වනු ඇත. යම් ලෙසකින් සිරිසේන මහතාට එම බලය ලැබුනහොත්, ඔහු හරහාද මෙයට ඉඩක් ඇත. නමුත් ඔහුට ඒ සඳහා යම් ප්‍රමාණයක උඩු ගම් බලා යෑමක් සහ දැඩි තීන්දු ගැනීමට සිදු වනු ඇත. එවැනි තත්වයක් ඇති වුවහොත් ඔහුට හැකි සෑම අයුරුන්ම සහය විය යුතුය. කුමාරතුංග මහත්මිය අතට සංධානය හෝ ශ්‍රි.ලං.නි.ප පත්වීම කෙසේ හෝ වැලැක්විය යුතුය.මේ කඳවුරේ විමල්, මහින්ද, ගම්මන්පිල සහ ගෝඨාභය යන මහත්වරු අපට ප්‍රයෝජනවත් පුද්ගලයින් යැයි සිතමි. සංධාන බල කඳවුරු බෙදීමක් සිදු වුවහොත්, අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගෙන වහාම සංධානයේ මතවාදී දේශපාලනය ජාතික චින්තන ලෝක දැක්මට යට කිරීමට කටයුතු කල යුතුය.

ආණ්ඩු පක්ෂ බල කඳවුර හරහා ගත යුතු ක්‍රියා මාර්ග.

මේ කඳවුර හරහා බෙදුම්වාදී යෝජනා ගෙන එම වැලැක්වීම කර ගත යුතුය. එතනින් එහා ලැබෙන ජයග්‍රහණ බෝනස් වේ. ඒ සඳහා කරු, සජිත් ආදී ගැමි ඡන්ද පදනමින් එන දේශපාලකයින් යොදා ගත හැක. හෙළ උරුමය පාර්ශවය පිළිබඳ දැඩි විශ්වාසයක් නොමැති නමුත් ඔවුන් සමඟ කරන ගනුදෙනුවක් ලෙස මේ සඳහා ප්‍රවිශ්ඨ විය හැක. අනෙක් අතට මේ පාර්ශවය පිටු පස සිටින සංඝයා වහන්සේලා හරහා බලපෑමක් කිරීමට අවශ්‍ය විභවය සකසා ගත යුතුය. අවසානයේ ජාතියේ ආරක්ෂාවට කවදත් සිටින මහා සංඝරත්නයේ පිහිට මෙහිදීද පතන්නට වනු ඇත. ඒ ඇරෙන්න ආණ්ඩු පක්ෂය හරහා ජාතිකත්වයට ජයග්‍රහණ ලබා ගත හැකි වැඩිම අවස්ථාව ඇත්තේ සිරිසේන මහතා තම පොරොන්දු කඩ කරමින් රනිල්,චන්ද්‍රිකා චින්තනයට හිස එසවීමට ඉඩ නොදී තම ගැමි පදනම මත පදනම් වී පාලනයක් ගෙන ගිය හොත්ය. ඒ සඳහා ලැබෙන සෑම අවස්ථාවකදීම හැකි සෑම අයුරින්ම සහය දිය යුතුය. වර්ථමාන තත්වය තුල ආණ්ඩු පක්ෂ බල කඳවුර ජාතිකත්වයට නැඹුරු කිරීම විපක්ෂය එසේ කිරීමට වඩා අපහසු බව කිව යුතුමය.

අධිශ්ඨානය

අවසාන වශයෙන් ජාතිකවාදී හම් පොරවාගෙන ජාතිකවාදී සටන් පාඨ සහ සටන් තම අතට ගෙන ඒවා අවස්ථාවාදයට සහ පටු අරමුණු වලට යොදවන පක්ෂ/සංවිධාන/පුද්ගලයින් හඳුනාගමු, ඔවුන් පිළිබඳ සැලකිලිමත් වෙමු. ගිණි පෙනෙල්ලෙන් බැට කා ඇති මොහොතක කණා මැදිරි එළියටද සංවේදී වෙමු. එවන් අවස්ථාවල ඔවුන් තීරණාතමකව පරදවමු. තම තමන් ආස දේශපාලන පක්ෂ වලට ඇල්ම තුනී කරගනිමින් ජාතිකත්ව අරමුණු පක්ෂ හරහා මතු කර ගැනීමට වැර දරමු. මේ ඉතාමත් අසීරු අවස්ථාවක් බව නොකිව මනාය. උකටලී නොවෙමු. නොසැලී ඉදිරියට යමු. අවශ්‍ය වුවහොත් මුල සිටම අරඹමු. සියළු ජනකොටස් කෙරෙහි අනුකම්පාවෙන් ඒකීය රාජ්‍යය සඳහා පෙළ ගැසෙමු.

 

-චරිත කාරියවසම්

යුතුකම සංවාද කවය

www.yuthukama.com