-ආචාර්‍ය් ජානක වංශපුර-මීට දශකයකට දෙකකට පමණ ඉහතදී සනත් ජයසූරිය ඉංග්‍රීසි බසින් නොපැකිලව මාධ්‍යයට කථා කරද්දී මම හිතුවේ ඉංග්‍රීසි බසට මෙරට සමාජය තුල තිබූ අනිසි ගෞරව පක්‍ෂපාත බව ක්‍රමයෙන් පහව ගොස් එය තවත් බසක් පමණක් බවට පත්වේවී යැයි කියායි. මෙසේ ඉංග්‍රීසි බස සාමාන්‍යකරණයවීම හරහා වඩා වැදගත් ලෙසට ඉංග්‍රීසි බාසා හැකියාව වඩා පුළුල් ලෙසට සමාජගත වේවි කියාත් මා සිතුවා. ඒ සඳහා පසුගිය සමයේ පැවති ජාතිකත්ව උද්යෝගයද රැකුලක් වේවි යැයි මා සිතුවා. නමුත් මා සිතු ආකාරයට ඒ සමාජ පෙරළිය මෙරට සිදුවුනේ නෑ. ජයසූරියගෙන් පසුව අපට ලැබුනේ සංඝක්කාරයි.
ඉංග්‍රීසි බාසා භාවිතය රුවිතෙට යෑම එක අතකින් පසුගිය සමය තුල ජාතික ව්‍යාපාරයත් පොදුවේ ජාතිකත්වයත් ගත් මඟ හා සමගාමීයි. ජාතිකත්ව රැල්ලත් සමඟම ඉංග්‍රීසි බාසාවට තිබි අනිසි ගෞරව පක්‍ෂපාත බව නැති කල හැකිව තිබුනත් පසුගිය සමයේ පිම්බුනු මෙරට මධ්‍යම පංතිය කලේ එය ආභරණයක් ලෙස සලකමින් සමාජයේ පහල ස්ථර හා තමන් අතර බෙදීමක් ඇති කර ගැනීම සඳහා ඉංග්‍රීසි බස යොදා ගැනීමය. ඊට ප්‍රතිචාරයක් වශයෙන් තවත් පිරිසක් සුද්දා උච්චාරණය කරන ආකාරයටම ඉංග්‍රීසි කථා කිරීමට පුහුණු වෙමින් නැගීගෙන ආ මධ්‍යම පංතියත් තමනුත් අතර බෙදීමක් ඇති කර ගැනීමට උත්සාහ කලහ. අවසන් ප්‍රතිඵලය වූයේ සමාජ විශමතාවක් ඇති කිරීමෙහිලා පෙරටත් වඩා ප්‍රභල කාර්යයක් කිරීමට ඉංග්‍රීසියට ඉඩක් ලබා දීමය. ඒ නිසා ඉංග්‍රීසි බාසා නිපුනත්වය පිළිබඳ ප්‍රශ්ණය විමසිය යුත්තේ ඉන් මෙරට කරන සමාජ අසාධාරණය පැත්තෙන් යැයි මම සිතමි. ඒ හැර වෙන මානයක් තිබේද?
අද යාපනයෙන් විශ්ව විද්‍යාලයට පැමිණෙන දෙමළ දරුවන්ටත් සිංහල ගැමි දරුවන්ටත් ඉංග්‍රීසි බසේ ඇත්තේ එක හා සමාන (නො)හැකියාවකි. යාපනේදී සිංහල අසාවත් නොතිබුනත් කොළඹට පැමිණ ඉතා කෙටි කලකින් දෙමළ දරුවන්ට සිංහල හුරු වෙන්නේ සිංහලුන්ගේ ආශ්‍රය නිසාය. අනිත් අතට යාපනේ ඉගෙන ගන්නට ඇති බාධා ඉවත් කලහොත් එහි යන සිංහල දරුවන්ද අගේට දෙමළ ඉගෙනගන්නවා ඇති. ඉංග්‍රීසි බාසාව ජනවාර්ගික ප්‍රශ්ණයේදී කිසි උදව්වක් වෙන්නේ නැත. බටහිර තාක්‍ෂණික දැනුම ලබා ගැනීමටද ඉංග්‍රීසි බස අනිවාර්ය නොවේ. ඒ පිළිබඳව මටද පුද්ගලික අත්දැකීමක් ඇත. චීන සම්භවයක් ඇති මව් බාසා ඇති බොහොමයක් ආසියාතික රටවල් (චීනය, ජපානය, කොරියාව, මැලේසියාව) අපූරුවට බටහිර තාක්‍ෂණය ලබා ගෙන බටහිර පන්නයේ ආර්ථික වර්ධනයක් ඇති කරගෙන ඇත්තේ ඔවුන්ගේ මව්බස පරයමින් ඉංග්‍රීසියට ගෞරව පක්‍ෂපාතී බවක් අත්කර දීමෙන් නොවන බව පැහැදිලිය. ඒ නිසා මෙරට ඉංග්‍රීසි බස පිළිබඳව ඇති වැදගත්ම ප්‍රශ්ණය ඒ හරහා ඇති කෙරෙන සමාජ බෙදීම හා එමඟින් සිදුවෙන සමාජ අසාධාරණය යැයි මම සිතමි.
ප්‍රශ්ණය ඉංග්‍රීසි බස නිසා ඇති කෙරෙන සමාජ බෙදීම සමණය කල හැක්කේ කෙසේද යන්නය. ඊට නිතැතින්ම ලැබෙන පිළිතුර නම් සැමට ඉංග්‍රීසී ඉගැන්විය යුතු බවය. නමුත් අපි දැන් දශක ගණනාවක් තිස්සේ ඒ පිළිතුර ක්‍රියාත්මක කර ඇත. නමුත් මා දකින ආකාරයට ඉංග්‍රීසි ඉගැන්වීමට දරන උත්සාහයට සමානුපාත වන ප්‍රතිඵල අපට ලැබෙන්නේ නැත. තවමත් ගම් වලින් විශ්ව විද්‍යාලවලට පැමිණෙන සිසුන් බොහෝ දෙනෙකුට ඉංග්‍රීසියෙන් යමක් අසා හෝ කියවා තේරුම් ගැනීමටත් ඉංග්‍රීසියෙන් යමක් තේරුම් කර දීමටත් ප්‍රමාණවත් හැකියාවක් නැත. ප්‍රශ්ණය එය එසේ වීම නොව මීට වසර තිහකට ඉහතදී තිබි තත්වයට වඩා වැඩි වෙනසක් අද දකින්නට නොලැබීමය. ඉංග්‍රීසි ඉගැනීමට පහසුකම් වැඩි වෙමින් පවතිනවිට ඊට සමානුපාතිකව ඉංග්‍රීසි දැනුමේ දියුණුවක් ඇති නොවීමට හේතුවක් තිබිය යුතුය. මා දකින විදිහට, විශේෂයෙන්ම සිංහලුන් තුල, ඉංග්‍රීසි භාවිතයට ප්‍රතිරෝධයක් ඇත. කෙතෙරම් උත්සාහ කලද අප සමාජයේ මතුපිටින් ඇති ස්ථර වලින් මෙපිටට ඉංග්‍රීසි බස කැවිය නොහැක්කේ එබැවින් යැයි මම සිතමි. ප්‍රතිරෝධයට හේතුව කුමක් වුවත්එ සේ කැවිය නොහැකි නම් සමාජයේ ඉහල ස්ථර විසින් පහල ස්ථරවලට සමාජ අසාධාරණයක් කිරීම සඳහා ඉංග්‍රීසිය උපයෝගී කරගැනීම වැලකිය හැක්කේ කෙසේද?
ඉංග්‍රීසි බසට අප සමාජය විසින් ආරෝපණය කර ඇති අනිසි ගෞරව පක්‍ෂපාති බවෙහි කිසිදු වටිනා කමක් නැති කල යුතුය. එය විවිධ ආකාරයට කල හැකිය. එක් ආකාරයක් නම් මෙරට මහා පරිමාණ පුද්ගලික ව්‍යාපාර ආයතන වල සිංහල බසින් වැඩ කිරීමට ගැනීමය. බහුතරයක් සිංහලුන් රැකියා කරන සිංහලුන්ට සේවා සපයන නැත්තම් සිංහලුන් සමඟ ගනුදෙනු කරන ආයතන වලට සිංහලෙන් වැඩ කිරීමෙන් වාසියක් මිස අවාසියක් විය නොහැකිය. අද මෙවැනි දේ කිරීමට සමාජ හෝ දේශපාලන වාතාවරණයක් නැත නමුත් ඉදිරියේදී හෝ එවැනි වාතාවරණයක සිංහලෙන් වැඩ කරන රැල්ලක් පුද්ගලික ආයතන වල ඇති කර ගත හැකිනම් ඉංග්‍රීසි බසට ආරෝපනය කර ඇති වැදගැම්මක් නැති වැදගත් කම නැති කර දැමිය හැකිය. මා සිතන ආකාරයට ඉංග්‍රීසියෙන් කෙරෙන සමාජ අසාධාරනය මැඩලිය හැක්කේ එවැනි ආකල්පීයමය සමාජ විපර්යාසයකින් පමණි. ඉංග්‍රීසි ඉගැන්විය යුතුය, අවශ්‍ය අයට සුද්දන් මෙන් ඉංග්‍රීසි බස කථා කිරීමටද අවස්ථාව දිය යුතුය නමුත් සමාජ අසාධාරණයක් කිරීමට ඉංග්‍රීසි බසට ඇති ඉඩ ඇහිරිය යුතුය.
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama
ඉංග්‍රීසි බාසා භාවිතය රුවිතෙට යෑම එක අතකින් පසුගිය සමය තුල ජාතික ව්‍යාපාරයත් පොදුවේ ජාතිකත්වයත් ගත් මඟ හා සමගාමීයි. ජාතිකත්ව රැල්ලත් සමඟම ඉංග්‍රීසි බාසාවට තිබි අනිසි ගෞරව පක්‍ෂපාත බව නැති කල හැකිව තිබුනත් පසුගිය සමයේ පිම්බුනු මෙරට මධ්‍යම පංතිය කලේ එය ආභරණයක් ලෙස සලකමින් සමාජයේ පහල ස්ථර හා තමන් අතර බෙදීමක් ඇති කර ගැනීම සඳහා ඉංග්‍රීසි බස යොදා ගැනීමය. ඊට ප්‍රතිචාරයක් වශයෙන් තවත් පිරිසක් සුද්දා උච්චාරණය කරන ආකාරයටම ඉංග්‍රීසි කථා කිරීමට පුහුණු වෙමින් නැගීගෙන ආ මධ්‍යම පංතියත් තමනුත් අතර බෙදීමක් ඇති කර ගැනීමට උත්සාහ කලහ. අවසන් ප්‍රතිඵලය වූයේ සමාජ විශමතාවක් ඇති කිරීමෙහිලා පෙරටත් වඩා ප්‍රභල කාර්යයක් කිරීමට ඉංග්‍රීසියට ඉඩක් ලබා දීමය. ඒ නිසා ඉංග්‍රීසි බාසා නිපුනත්වය පිළිබඳ ප්‍රශ්ණය විමසිය යුත්තේ ඉන් මෙරට කරන සමාජ අසාධාරණය පැත්තෙන් යැයි මම සිතමි. ඒ හැර වෙන මානයක් තිබේද?
අද යාපනයෙන් විශ්ව විද්‍යාලයට පැමිණෙන දෙමළ දරුවන්ටත් සිංහල ගැමි දරුවන්ටත් ඉංග්‍රීසි බසේ ඇත්තේ එක හා සමාන (නො)හැකියාවකි. යාපනේදී සිංහල අසාවත් නොතිබුනත් කොළඹට පැමිණ ඉතා කෙටි කලකින් දෙමළ දරුවන්ට සිංහල හුරු වෙන්නේ සිංහලුන්ගේ ආශ්‍රය නිසාය. අනිත් අතට යාපනේ ඉගෙන ගන්නට ඇති බාධා ඉවත් කලහොත් එහි යන සිංහල දරුවන්ද අගේට දෙමළ ඉගෙනගන්නවා ඇති. ඉංග්‍රීසි බාසාව ජනවාර්ගික ප්‍රශ්ණයේදී කිසි උදව්වක් වෙන්නේ නැත. බටහිර තාක්‍ෂණික දැනුම ලබා ගැනීමටද ඉංග්‍රීසි බස අනිවාර්ය නොවේ. ඒ පිළිබඳව මටද පුද්ගලික අත්දැකීමක් ඇත. චීන සම්භවයක් ඇති මව් බාසා ඇති බොහොමයක් ආසියාතික රටවල් (චීනය, ජපානය, කොරියාව, මැලේසියාව) අපූරුවට බටහිර තාක්‍ෂණය ලබා ගෙන බටහිර පන්නයේ ආර්ථික වර්ධනයක් ඇති කරගෙන ඇත්තේ ඔවුන්ගේ මව්බස පරයමින් ඉංග්‍රීසියට ගෞරව පක්‍ෂපාතී බවක් අත්කර දීමෙන් නොවන බව පැහැදිලිය. ඒ නිසා මෙරට ඉංග්‍රීසි බස පිළිබඳව ඇති වැදගත්ම ප්‍රශ්ණය ඒ හරහා ඇති කෙරෙන සමාජ බෙදීම හා එමඟින් සිදුවෙන සමාජ අසාධාරණය යැයි මම සිතමි.
ප්‍රශ්ණය ඉංග්‍රීසි බස නිසා ඇති කෙරෙන සමාජ බෙදීම සමණය කල හැක්කේ කෙසේද යන්නය. ඊට නිතැතින්ම ලැබෙන පිළිතුර නම් සැමට ඉංග්‍රීසී ඉගැන්විය යුතු බවය. නමුත් අපි දැන් දශක ගණනාවක් තිස්සේ ඒ පිළිතුර ක්‍රියාත්මක කර ඇත. නමුත් මා දකින ආකාරයට ඉංග්‍රීසි ඉගැන්වීමට දරන උත්සාහයට සමානුපාත වන ප්‍රතිඵල අපට ලැබෙන්නේ නැත. තවමත් ගම් වලින් විශ්ව විද්‍යාලවලට පැමිණෙන සිසුන් බොහෝ දෙනෙකුට ඉංග්‍රීසියෙන් යමක් අසා හෝ කියවා තේරුම් ගැනීමටත් ඉංග්‍රීසියෙන් යමක් තේරුම් කර දීමටත් ප්‍රමාණවත් හැකියාවක් නැත. ප්‍රශ්ණය එය එසේ වීම නොව මීට වසර තිහකට ඉහතදී තිබි තත්වයට වඩා වැඩි වෙනසක් අද දකින්නට නොලැබීමය. ඉංග්‍රීසි ඉගැනීමට පහසුකම් වැඩි වෙමින් පවතිනවිට ඊට සමානුපාතිකව ඉංග්‍රීසි දැනුමේ දියුණුවක් ඇති නොවීමට හේතුවක් තිබිය යුතුය. මා දකින විදිහට, විශේෂයෙන්ම සිංහලුන් තුල, ඉංග්‍රීසි භාවිතයට ප්‍රතිරෝධයක් ඇත. කෙතෙරම් උත්සාහ කලද අප සමාජයේ මතුපිටින් ඇති ස්ථර වලින් මෙපිටට ඉංග්‍රීසි බස කැවිය නොහැක්කේ එබැවින් යැයි මම සිතමි. ප්‍රතිරෝධයට හේතුව කුමක් වුවත්එ සේ කැවිය නොහැකි නම් සමාජයේ ඉහල ස්ථර විසින් පහල ස්ථරවලට සමාජ අසාධාරණයක් කිරීම සඳහා ඉංග්‍රීසිය උපයෝගී කරගැනීම වැලකිය හැක්කේ කෙසේද?
ඉංග්‍රීසි බසට අප සමාජය විසින් ආරෝපණය කර ඇති අනිසි ගෞරව පක්‍ෂපාති බවෙහි කිසිදු වටිනා කමක් නැති කල යුතුය. එය විවිධ ආකාරයට කල හැකිය. එක් ආකාරයක් නම් මෙරට මහා පරිමාණ පුද්ගලික ව්‍යාපාර ආයතන වල සිංහල බසින් වැඩ කිරීමට ගැනීමය. බහුතරයක් සිංහලුන් රැකියා කරන සිංහලුන්ට සේවා සපයන නැත්තම් සිංහලුන් සමඟ ගනුදෙනු කරන ආයතන වලට සිංහලෙන් වැඩ කිරීමෙන් වාසියක් මිස අවාසියක් විය නොහැකිය. අද මෙවැනි දේ කිරීමට සමාජ හෝ දේශපාලන වාතාවරණයක් නැත නමුත් ඉදිරියේදී හෝ එවැනි වාතාවරණයක සිංහලෙන් වැඩ කරන රැල්ලක් පුද්ගලික ආයතන වල ඇති කර ගත හැකිනම් ඉංග්‍රීසි බසට ආරෝපනය කර ඇති වැදගැම්මක් නැති වැදගත් කම නැති කර දැමිය හැකිය. මා සිතන ආකාරයට ඉංග්‍රීසියෙන් කෙරෙන සමාජ අසාධාරනය මැඩලිය හැක්කේ එවැනි ආකල්පීයමය සමාජ විපර්යාසයකින් පමණි. ඉංග්‍රීසි ඉගැන්විය යුතුය, අවශ්‍ය අයට සුද්දන් මෙන් ඉංග්‍රීසි බස කථා කිරීමටද අවස්ථාව දිය යුතුය නමුත් සමාජ අසාධාරණයක් කිරීමට ඉංග්‍රීසි බසට ඇති ඉඩ ඇහිරිය යුතුය.
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama
