යුදෙව් ජාතිකවාදය - 2 : යුදෙව් රාජ්‍යය බටහිරයන්ගේ මිතුරෙකු වූ හැටි

යුදෙව් ජාතිකවාදය - 2

යුදෙව් රාජ්‍යය බටහිරයන්ගේ මිතුරෙකු වූ හැටි

යුදෙව් ඉතිහාසය විමසා බලන විට (පසුගිය ලිපියේ ද සාකච්ඡා කළ පරිදි), යුරෝපීය රටවල දී යුදෙවුවන්ට එරෙහිව දැඩි විරෝධතා පැවැති බව සහ ඔවුන් වෙත දැඩි ප්‍රචණ්ඩත්වයක් ක්‍රියාත්මක වූ වකවානුවක් පැවතී ඇති බව පෙනී යයි. මධ්‍යතන යුගයේ කුරුස යුද්ධ මාලාවේදී, යුදෙවුවන් මුස්ලිම් රටවලට සහාය දැක්වූ බව කියනු ලැබේ. මීට ප්‍රධානම හේතුව බටහිර ජාතීන් අතින් තමන්ට සිදු වූ කෙනෙහෙළිකම් විය හැකි ය.

මෙවන් පසුබිමක් තුළ, ඊශ්‍රායලය ගොඩනැගීම කෙරෙහි බ්‍රිතාන්‍ය ප්‍රමුඛ බටහිර රටවල් සහාය දැක් වූයේ ඇයි ද යන්න විමසා බැලිය යුතු කරුණකි.

විසි වන සියවසේ මැද භාගය වන විට, සයොනවාදය නමින් හැඳින් වූ, ජෙරුසෙලම කේන්ද්‍ර කරගත් යුදෙව් රාජ්‍යය ගොඩනැංවීම සම්බන්ධ අදහස් බොහෝ දුරට වර්ධනය වී තිබූ අතර, එම අදහස් දැරූවන් උපක්‍රමිකව ඊට අදාළ විවිධ ක්‍රියාමාර්ග ගනිමින් සිටියහ. 1917 දී බ්‍රිතාන්‍ය විදේශ ඇමැති ආතර් බැල්ෆර්, ප්‍රකාශයක් (බැල්ෆර් ප්‍රකාශය) නිකුත් කරමින්, යුදෙව් ජනතාවට පලස්තීනයේ සිය ජාතික නිජබිම (National Home) ලෙස ලබාදීම සඳහා බ්‍රිතාන්‍යයේ සහාය පළ කළේ ය. ඒ වන විට යුරෝපීයයන් කුරුස යුද්ධ මාලාවකින් පරාජයට පත්ව තිබූ අතර, ජෙරුසෙලම කේන්ද්‍ර කරගත් පලස්තීනය තුර්කියේ ඔස්මන්වරුන් (ඔටෝමන්වරුන්) සතුව පැවතුණි. පලස්තීනයෙන් ඔවුන් පලවා හැර එහි බ්‍රිතාන්‍ය බලය තහවුරු කර ගැනීම, නොඑසේ නම්, තමන්ට පක්ෂපාතී යුදෙව් රාජ්‍යයක් එහි ස්ථාපනය කිරීම බ්‍රිතාන්‍යයේ අරමුණ වූවා විය හැකි ය. මෙහි දී යුදෙව් රාජ්‍යය මගින් මැද පෙරදිග මුස්ලිම් බලය තුලනය කිරීම බ්‍රිතාන්‍යය ඇතුලු බටහිර රටවල ඉල්ලකයක් වූවාට සැක නැත. අනෙක් අතට, යුදෙව්වන් එවක යුරෝපයේ ගොඩනගා ගෙන තිබූ වෙළඳ ආධිපත්‍යය හේතුවෙන්, ඔවුන් සතුව පැවැති මූල්‍ය ශක්තිය, යුද්ධ වලදී තමන්ට ලබා ගැනීම බටහිරයන්ගේ අපේක්ෂාව විය.

පළමු ලෝක සංග්‍රාමයේදී ඔස්මන්වරුන්, මධ්‍ය බලවතුන් (Central Powers) හෙවත් ජර්මනිය, ඔස්ට්‍රියාව, හංගේරියාව වැනි රටවලට පක්ෂව කටයුතු කළහ. මේ අතර, එයට විරුද්ධ පාර්ශ්වය වූ මිත්‍ර බලවතුන් (Allied Powers) ලෙස, බ්‍රිතාන්‍යය, එක්සත් ජනපදය, ප්‍රංශය, රුසියාව වැනි රටවලට පක්ෂව යුදෙවුවන් කටයුතු කළහ. මෙහිදී එම පාර්ශවය වෙත පලස්තීනයේ බලය තහවුරු කර දීමත්, ඒ හරහා එහි යුදෙව් රාජ්‍යය බිහි කිරීමත් ඔවුන්ගේ අපේක්ෂාව විය. එම අපේක්ෂාවට කොල එළියක් දල්වමින්, 1918 වන විට ඔස්මාන්වරු පරාජයට පත්ව, පලස්තීනයේ බලය තහවුරු කර ගැනීමට මිත්‍ර බලවත්තු සමත් වෙති. මෙහි දී මිත්‍ර බලවතුන් අතර ඇති වන එකඟතාවක් අනුව පලස්තීනයේ භාරකාරීත්වය 1920 සිට බ්‍රිතාන්‍යයට හිමි වේ. ඒ අනුව 1948 දක්වා පලස්තීනය පවතින්නේ බ්‍රිතාන්‍ය පාලනයක් යටතේ ය.

මේ කාල වකවානුව තුළ සංවිධානාත්මක නොනිල පාලන ව්‍යුහයක් පලස්තීනය තුළ ස්ථාපනය කර ගැනීමට යුදෙව් ප්‍රජාව සමත් වූ අතර, මෙම පාලන ව්‍යුහය අර්ධ වශයෙන් නිල ආයතන ලෙස එවක බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය විසින් පිළිගනු ලැබ තිබිණි. 1940 දශකයේ අග භාගය යනු බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යය සිය යටත් විජිත සඳහා නිදහස ලබා දීම සලකා බලන ලද කාල වකවානුවකි. 1948 බ්‍රිතාන්‍යය විසින් පලස්තීනය තුළ සිය බලය අත් හැරීමත් සමග ම, යුදෙව්වන්ගේ නොනිල පාලන අධිකාරිය විසින් ඊශ්‍රායලය නිදහස් රටක් ලෙස ප්‍රකාශ කරන ලදී. නොනිල යුදෙව් නායකයා ලෙස සැලකුණු දවීද් බෙන්-ගුයෝන් (David Ben-Gurion) ඊශ්‍රායලයේ ප්‍රථම ජනාධිපතිවරයා විය. 1948 දී එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය විසින් ඊශ්‍රායලය ස්වෛරී රාජ්‍යයක් ලෙස පිළිගනු ලැබීම සිදු වන්නේ මෙම පසුබිම තුළ ය. නූතන ඊශ්‍රායලය බිහි වීමේ දී සහ ඉන් පසුව සෝවියට් සංගමයේ නොහොත් වත්මන් රුසියාවේ ක්‍රියා කලාපය තරමක් සංකීර්ණ ස්වභාවයක් ගනී. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය තුළ නිශේධ බලය ද හිමි සෝවියට් සංගමය, ඊශ්‍රායලය නිදහස් රාජ්‍යයක් ලෙස පිළිගැනීමේ දී ඊට පක්ෂ ස්ථාවරයක් දරා ඇති නමුත්, පසු කාලීනව ඊශ්‍රායලය බටහිර ගැති රාජ්‍යයක් ලෙස සලකා ඊට විරුද්ධ ස්ථාවරයක් ගෙන ඇත. සෝවියට් සංගමයේ එම මුල් ස්ථාවරය කෙරෙහි, දෙවන ලෝක යුද්ධයේ දී යුදෙව්වන්ගේ හැසිරීම බලපාන්නට ඇත. මීට අමතරව දවීද් බෙන්-ගුයෝන් සමාජවාදී ප්‍රතිපත්ති දැරූවකු වීම ද සෝවියට් සංගමයේ එම හැසිරීමට හේතු වූවා විය හැකි ය. පසු කාලීනව අරාබි රටවල් සහ ඊශ්‍රායලය අතර පැවති යුද්ධවල දී සෝවියට් සංගමයේ සහාය අරාබි රටවලට ලබා දී ඇත.

දෙවන ලෝක යුද සමය වන විට බ්‍රිතානය සහ එක්සත් ජනපදය වෙත යුදෙව්වන්ගේ සහාය ලබා දීම වඩාත් කැපී පෙනෙන අතර, නාසි යටත් විජිත වෙතින්, එක්සත් ජනපදය වැනි රටවලට පලා ගිය යුදෙව් විද්‍යාඥයින් බොහොමයකගේ සහාය එම රටවලට හිමි විය. යුදෙව් ධනවතුන් නිල සහ නොනිල මාර්ග ඔස්සේ මෙම රටවලට යුද්ධයේ දී මූල්‍යමය සහාය ලබා දී ඇත. ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ යුධ බැඳුම්කර (war bonds) යුදෙව් ධනවතුන් විසින් විශාල ලෙස මිලට ගෙන ඇත.

යුදෙව්, ක්‍රිස්තියානි සහ ඉස්ලාම් යන ආගම්වලට පොදු මූලයක් සහිත වුව ද, මේ හා බැඳුනු සංස්කෘතීන් ඓතිහාසිකව එකිනෙකා හා ගැටී ඇත. වත්මන් යුදෙව්-මුස්ලිම් ගැටුම සහ බටහිර-මුස්ලිම් ගැටුම මෙන්ම අතීතයේ යුරෝපයේ පැවති යුදෙව්-බටහිර ගැටුම සහ කුරුස යුද්ධ මාලාව මෙහි විකාශයන් ලෙස හඳුනා ගත හැකි ය. 20 වන සියවසේ මුල සිට ඇති වී ඇති යුදෙව්-බටහිර සංධානය, එම දෙපාර්ශවය විසින් ම සිය අරමුණු මුදුන් පත් කර ගැනීම උදෙසා ඇති කර ගන්නා ලද්දක් වන බැවින්, එම සංධානය කෙසේ කෙළවර වනු ඇති ද යන්න දැන් ම පුරෝකතනය් කිරීමට නොහැකි ය.

-නාරද බලගොල්ල

2025 ජූනි කලාපයේ පළවූ ලිපියකි

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

ලොව සභ්‍යත්වය හා ම්ලේච්ඡත්වය පිළිබඳ කතන්දරයක්

මීට අවුරුදු 2333 කට පෙර අපේ මහින්ද හාමුදුරුවෝ තවත් පස් දෙනෙකු සමඟ මිහින්තලයට වැඩම කළෝ ය. උන් වහන්සේලා ළඟ භික්ෂුවකට කැප වූ අත්‍යවශ්‍ය කලමනා මිස අවි ආයුධ හෝ තෑගි බෝග හෝ අන් කිසිවක් හෝ නොවූ හ.

මහින්ද හාමුදුරුවෝ තිස්ස රජුන් සමග සුහද බුද්ධිමය සංවාදයක යෙදුනෝ ය. තමන් මේ රටේ භාරකාරයා මිසක අයිතිකරු නොවන බවත් රාජ්‍යයේ මිනිසුන් පමණක් නොව සියලු සත්වයන් හා ගහකොළ මෙන් ම භූමිය ද රැක ගැනීම රජකුගේ වගකීම බව ද රජුට මතක් කර දුන්නේ ය. බුදු සමයේ හරය හකුලා දක්වන ධර්ම දේශනාවක් ද කළෝ ය.

පසු දින රජතුමාගේ ආරාධනයෙන් අනුරාධපුරයට වැඩම කොට රජුගේ සහ පිරිවරට, රාජ්‍ය නිළධාරීන්ට හා පොදු ජනතාවට ද ධර්ම දේශනා කළ අතර රජතුමාගේ ඉල්ලීම පිට මේ රටේ බුදු සසුන පිහිටුවීමට අවශ්‍ය අවවාද අනුසාසනා ද කළෝ ය.

මේ සියලු කටයුතු සාර්ථකව නිමා කළ උන් වහන්සේ යළි මිහින්තලයට වැඩ ම කොට පරිනිර්වානය දක්වා ම එහි වැඩ වාසය කළෝ ය.

එදා මෙදා තුර ගෙවීගිය කාලය තුල බුදු සමය මෙරට මහ පෙළොවේ ආගම විය. රජුන්ගේ ආගම විය, පොදු ජනතාවගේ ආගම විය. එය මේ බිමේ උරුමය, අධ්‍යාත්මය, සංස්කෘතිය, සභ්‍යත්වය හා පොදු ජන විඥානය බවට ද පත් විය.

වරින් වර සතුරු කරදර එල්ල වුව ද සිංහල බුදු සමයට ම්ලේච්ඡතම වූ ද සාහසික වූ ද තර්ජනය එල්ල වූයේ ඉතිහාඥයින් විසින් පුනරුද යුගය ලෙසින් හඳුන්වනු ලබන යුගය තුළ දී ය. දහසය වන සියවස ආරම්භයේ දී පෘතුගීසීන් මෙහි පැමිණයේ සර්වබලධාරී දෙවියන් වහන්සේගේ නියොජිතයා වූ වතිකානුවේ පාප් වහන්සේ විසින් මුලු ලෝකයටම බලපවත්වන ලෙසින් නිකුත් කරන ලද ආඥාවක් ද (papal bull) සමඟ ය.

ඊට අනුව ඔවුන් අල්ලා ගන්නා සියලුම භූමි වල මනුෂ්‍යයන් කිතු සමයට හරවා ගැනීමටත්, ඊට එකඟ නොවන්නන් මරා දැමීමටත්, ඒ රටවල සම්ප්‍රදායික ඇදහීම් හා සම්බන්ධ සිද්ධස්ථාන විනාස කර දැමීමටත් ඒ ඒ රටවල වස්තුව හිතු මතයේ කොල්ල කෑමටත් ඔවුනට අවසරය දී තිබුනි.

පෘතුගීසීහු එම ආඥාව හොඳින් ක්‍රියාත්මක කළ හ. කෝට්ටේ රජ මාළිගාව තුලට ඔවුන් ඇතුලු වන්නේ සීතාවක මායාදුන්නේ රජු වෙතින් එල්ල වන සතුරු උවදුරු වලින් රජුන්ට ආරක්ෂාව සලසන මුවාවෙනි. හමුදා නිළධාරීන් සමඟ රජ මාලිගයට වදින කතෝලික පූජකවරුන් රජුට කිතු සමය වැළඳ ගන්නා ලෙස ඉල්ලා සිටින්නේ එසේ නොකළ හොත් රජ දෙවියන් වහන්සේගේ උදහසට ලක් විය හැකි බව ද කරුණාවෙන් මතක් කර දෙමිනි.

එය කෙළවර වන්නේ රාජ්‍යයේ උරුමක්කාරයා වූ රජුගේ මුණුබුරු ධර්මපාල කුමාරයා කිතු සමය වැළඳ ගැනීම සඳහා පෘතුගීසීන්ට බාර දීමෙනි.

කිතු සමය වැළඳ ප්‍රතික්ෂේප කරන බුවනෙකබාහු රජතුමා දෙවියන් වහන්සේගේ උදහසට ලක්ව මාළිගාවේ සිටි පෘතුගීසි හේවායෙකුගේ තුවක්කුවක් වැරදීමකින් පත්තු වී මිය යයි.

පෘතුගීසින්ගේ රූකඩයක් ලෙසින් රජකම් කළ ධර්මපාල රජුගේ (දොන් ජුවන්) රාජ්‍ය කාලය තුළ දී බුදුන් වහන්සේ පවා වැඩි කැළණි විහාරය ද ඇතුලු මුහුදු බඩ වෙහෙර විහාර 400 කට වැඩි ප්‍රමාණයක් ගිනිබත් කිරීමද සිංහල බෞද්ධයින්ට විරුද්ධව නීතිය අවභාවිතා කිරීම් ද සිදු විය. අවසන ධර්මපාල රජු විසින් ලියවිල්ලකින් කෝට්ටේ රාජ්‍යය පෘතුගීසි රජුට පවරා දෙනු ලැබීය.

පෘතුගීසීහු කන්ද උඩරට රාජ්‍ය සම්බන්ධයෙන් ද කෝට්ටේ රාජ්‍යයටම සමාන වූ පිළිවෙතක් අනුගමනය කළ හ. ඒ මන්නාරමේ පෘතුගීසීන්ගේ ආරක්ෂාව යටතේ සිටි කන්ද උඩරට කරලියැද්දේ රජුගේ දියණියක වූ කුසුමාසන දේවිය දෝන කතිරිනා නමින් බෞතීස්ම කරන ලදුව කන්ද උඩරට රාජ්‍යත්වයට පත්කිරීමට උත්සාහ ගැනීමෙනි. එම ප්‍රයත්නය සම්පූර්ණයෙන්ම වැළකෙන්නේ පෘතුගීසීන් අතර දොන් ජෝන් නමින් ප්‍රසිද්ධ වූ කන්ද උඩරට ප්‍රභූවරයෙකුගේ පුත් කොනප්පු බණ්ඩාර උපායෙන් හා වික්‍රමයෙන් විමලධර්මසූරිය නමින් කන්ද උඩරට රජ බවට පත් වීමෙනි. විමලධර්මසූරිය විසින් කුසුමාසන ඔහුගේ අගමෙහෙසිය බවටත් පත් කර ගන්නා ලදි.

විමලධර්මසූරියගේ රාජ්‍ය කාලය තුල දී දෙවරක්ම මහනුවර රාජධානිය ආක්‍රමණයෙන් අත්පත් කර ගැනීමට අසමත් වුනු පරංගීහු ඉන් පසු වරින් වර කන්ද උඩරට සිංහල ගම්බිම් වලට කඩාවැදී කෙත්වතු බවභෝග විනාශ කරමින් හා මනුෂ්‍ය ඝාතන කරමින් නිවට වූ ද ම්ලේච්ඡ වූ ද ත්‍රස්ත පිළිවෙතක් අනුගමනය කරන ලදි. මෙරට සිංහල බෞද්ධයන්ට දේපළ වස්තු හා ජීවිත අහිමි විය. තවද තම දරුවන් උඩදමා බයිනෙත්තුවේ අමුණනවා බලා සිටීමට පවා සිදු වී ම දක්වා වූ නොයෙක් ප්‍රමණයේ ගැහැට විඳීමට ඔවුනට සිදු විය.

එහෙත් කිසිම ආක්‍රමණිකයෙකුට මහින්ද හිමියන් තවත් පස් දෙනෙකු සමඟින් නිරායුධව මෙරට ස්ථාපිත කළ බුදු සමයේ පදනම බිඳහෙළිය නොහැකි විය. ඉනුත් වසර දෙසිය ගණනකට පසු ලොව හිරු නොබසින අධිරාජ්‍යය පිහිට වී යැයි කියන ඉංගිරිසිකාරයන් පවා මේ රටේ බලය ස්ථාපිත කරගත්තේ බුදු සමය හා දේවාගම් ආරක්ෂා කරන බවට ලියවිල්ලක ලියා දී පොරොන්දු වෙමිනි. අද පවා ඇතමෙකුට මේ රට ඊනියා නිරාගමික රාජ්‍යක් බවට පත් කිරීමට උවමනා වී ඇත්තේ මන්දැයි සිතා බැලීම ලිපිය කියවන ඔබට බාරයි.

-විශේෂඥ වෛද්‍ය වසන්ත දේවසිරි-

2025 ජූනි කලාපයේ පළවූ ලිපියකි

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

එකක් හෝ රකින්නට වැළපිය යුතු ඉහිරුණු කිරි - 5

පෙර සිව්වැනි ලිපියේ දී අපි මකයාපිඩ්ඩි පිල්ලෙයාර් කෝවිල අසළින් හමු වූ බෝධිසත්ව පාද කොටස සහ ඊට යාබද ව හමුවූ ප්‍රතිමා ගෘහය සම්බන්ධයෙන් සාකච්ඡා කළෙමු. මකයාපිඩ්ඩි ගම්මානයේ පුරාවස්තු ගවේෂණය සැක නොසන්සිඳුවන, ආකර්ෂණය වඩවන එකකි. මකයාපිඩ්ඩි ජල මූලාශ්‍රයට යාබද ව ම පිහිටි මීනාක්ෂි අම්මාන් කෝවිල් භූමියේ සිදුකළ ගවේෂණයෙන් පෝල් ඊ. පීරිස් මහතා සොයාගන්නා ලද පුරාවස්තු කිහිපයකි. ඉන් එකක් ශෛලමය කොත් කැරැල්ලක් වූ අතර අනෙක බෝධිසත්ව සිරසක් විය. එම බෝධිසත්ව සිරස බොහෝ දුරට ගෙවී තිබූ අතර, මුහුණේ අවයව නොපෙනෙන තරමට කාලයත් සමඟ හායනය වී තිබී ඇත. දකුණු කනෙහි ලම්බකර්ණ ලක්ෂණය පෙන්නුම් කෙරී ඇති අතර පිටුපසින් විශාල ව නිර්මාණය කොට ඇති ජටා මකුටය/ හිස් වැස්ම පෙර නොවූ විරූ පරිදි අනන්‍ය සහ අලංකෘත වූවක් වන්නට ඇති බව පෝල් ඊ. පිරිස් මහතාගේ මතය යි.

එතුමා මෙම හිස පෙර අප සඳහන් කළ අදාළ ජල තටාකය අසළ තිබූ පාද යුග්මය අයත් පිළිම වහන්සේගේ හිස වන්නට ඇතැයි අනුමාන කරයි. වර්තමානය වන විට මෙම බෝධිසත්ව ශීර්ෂ කොටස යාපනය කෞතුකාගාරයේ ප්‍රදර්ශනය කොට තිබේ.

මින් අනතුරු ව පෙර කී ජල තටාකයට පිය මැනීමට ඇති සෝපාන පන්තියේ අවසානයට තිබූ තරමක අර්ධ කවාකාර පියගැටය දකින පීරිස් මහතා එහි තිබු ඇතැම් දිගු රේඛාමය කැටයම් සලකුණු පිළිබඳ සැක උපදවයි. කෝවිලෙහි බ්‍රාහ්මණ පූජකවරුන්ගේ අවසරය මත එම ශිලා කොටස ගොඩ ගන්නා එතුමාට හමුවන්නේ තවත් සුවිසල් බුද්ධ ප්‍රතිමාවක බඳ කොටසකි. එය සම්පූර්ණ වශයෙන් අඩි 8.5ක් පමණ උස වන බුදුපිළිමයකට අයත් බව සැලකෙන අතර එහි සිවුරු රේඛා; ද්විත්ව රැළි සහිත ව, පරිපූර්ණ ව දක්වා ඇති බව ප්‍රකාශ වේ.

මෙම මෙම ප්‍රතිමා වහන්සේ දැනට කුමන ස්ථානය පවතින්නේ ද යන්න ස්ථිර වශයෙන් කිව නොහැකි වුවත් මෑතකාලීන ව වෛද්‍ය රුවන් මාරසිංහ මහතා විසින් ප්‍රකාශයට පත්කරන ලද කෘතියෙහි මෙම බුද්ධ ප්‍රතිමා කොටස යාපනය, පුතුක්කුලමින් හමු වූ බව දක්වා ඇත. එම කෘතියේ දක්වා ඇති ඡායාරූපය අනුව මුල් ඡායාරූපයට වඩා බුද්ධ ප්‍රතිමා වහන්සේ හායනයට ලක් වී ඇති බවක් පෙනීයයි.

වෛද්‍ය රුවන් මාරසිංහ මැතිතුමා ඡායාරූප ගතකර ඇති පුතුක්කුලමෙන් හමුවූ බව කියන ප්‍රතිමා කොටස

මීට අමතර ව එම ස්ථානයෙන්ම තවත් ශෛලමය පුරාවස්තුවක් පීරිස් මහතා විසින් සොයා ගන්නා ලද අතර එය යම් ප්‍රතිමාවකට අයත් පද්ම පීඨයක් වීමට ඉඩ ඇත. තව ද මෙම ගම්මානයේ තවත් ළිඳකින් සහ ජල තටාකයකින් කොත් කැරලි දෙකක් එතුමා විසින් සොයාගන්නා අතර පුල්ලෙයාර් ප්‍රතිමාවක් වශයෙන් භාවිතා කරන ලද එවන්ම වූ කොත් කැරැල්ලක් ද එතුමා විසින් සොයාගනු ලබයි.

උඩුවිල් යනු කඳුරුගොඩට යාබද ව ඇති පැරැණි වැවකින් ද සමන්විත තවත් ගම්මානයකි. මෙම ගම්මානය ද පරීක්ෂා කරන පෝල් ඊ. පීරිස් මහතාට එහි එක්තරා කෝවිලකින් තවත් කොත් කැරලි හතරක් නිරීක්ෂණය කිරීමට අවස්ථාව ලැබෙන අතර, එම කොත් කැරලි එම ස්ථානයෙන් රැගෙන යාමට ද කෝවිල් පරිපාලනය අවසර ලබා දී ඇත.

මීට අමතර ව චුන්නාකම් අවටින් ම හමුවූ තවත් පුරාවිද්‍යා ස්ථානයක් වශයෙන්; පීරිස් මහතා විසින් ම මුල්වරට යාපනයෙන් සොයාගනු ලැබූ බෞද්ධ පුරාවිද්‍යා ස්ථානය ලෙස හඳුන්වනු ලබන චුන්නාකම් දුම්රිය පොළ ආසන්නයේ පිහිටි දාගැබ හැඳින්වීමට හැකි ය.

එතුමා විසින්ම දක්වන ලෙසට කන්කසන්තුරේ වෙත දුම්රියෙන් ගමන් කරන විට චුන්නාකම් දුම්රියපොළ ආසන්නයෙන් එතුමා දුම්රිය ජනේලයෙන් දකින්නා වූ එක්තරා ගොඩැල්ලක් එතුමාගේ අවධානය දිනා ගනු ලබන අතර මාස කිහිපයකට පසු එම ගොඩැල්ල නිරීක්ෂණය කරන එතුමා යාපනය අර්ධද්වීපෙන් සොයා ගනු ලබන ප්‍රථම දාගැබ සොයාගනු ලබයි.

පෙර ලිපියක අප සඳහන් කරන ලද කෝපායි වෙතින් හමුවී යාපනය කොටුව වෙත ප්‍රවාහනය කරන ලද හුණුගල් කොත් කැරැල්ල මෙම ගම්මානයේ ළිඳක් කැණීමේ දී හමුවූ බව පීරිස් මහතා විසින් සඳහන් කරන අතර ඒ අනුව එකී කොත් කැරැල්ල මෙම දුම්රියපොළ අසළ දාගැබට අයත් වූවක් වීමට ඉඩ ඇත.

අපගේ මේතාක් ලිපි තුළ චුන්නාකම් නොහොත් හුණුගම හෙවත් කඳුරුගොඩ අවට ප්‍රදේශයේ පිහිටි බෞද්ධස්ථාන කිහිපයක් පිළිබඳව සඳහන් කරනු ලැබිණි.

1. චුන්නාකම් දුම්රියපොළ අසල දාගැබ

2. චුන්නාකම් බුද්ධ ප්‍රතිමාව හමු වූ කොඩ්ඩියාවත්ත දාගැබ සහ නටබුන්

3. චුන්නාකම් මකයාපිඩ්ඩි පිල්ලෙයාර් කෝවිල සහ මීනාක්ෂි අම්මාන් කෝවිල අසළ නටබුන් රාශිය

4. කදුරුගොඩ සුප්‍රකට ස්ථූපාවලිය සහිත පුරාවිද්‍යා ස්ථානය

5. උඩුවිල්හි කෝවිලකින් ලැබුණු කොත් කැරලි එම ස්ථාන අතර වේ.

ඒ අනුව මෙම ප්‍රදේශය ඉතාමත් වැඩි පුරාවස්තු ඝනත්වයක් තිබූ ප්‍රදේශයක් බව කිසිදු සැකයකින් තොර ව ප්‍රකාශ කළ හැකි අතර මේ අනුරාධපුර හෝ තිස්‌සමහාරාමය තරමට ම ඉතා පැරණි අතීත නාගරික ජනාවාසයක් බව ද වෙනත් කැණීම් මගින් හෙළි වී ඇත.

කෙසේ නමුත් අද යටකී බෞද්ධ පුරාවිද්‍යා ස්ථාන අතරින් ඉතිරි වී ඇත්තේ කඳුරුගොඩ දාගැබ් භූමිය පමණක් වීම කණගාටුවට කරුණකි. අනෙකුත් පුරාවිද්‍යා ස්ථාන සියවසක් තුළ අපට අහිමි වී ඇති අතර යම් හෙයකින් ඒවා ආරක්ෂා කර ගැනීමට අපට හැකියාව තිබුණේ වී නම් එය අපගේ ශිෂ්ඨාචාරයේ ප්‍රෞඪත්වය කියාපාන එකකට එකක් අතිශයින් වැදගත් සාධක වනු නොඅනුමාන ය.

විනුක විදාණපතිරණ

2025 ජූනි කලාපයේ පළවූ ලිපියකි

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

දෙවෙනි සීතල යුද්ධය ඇරඹී අවසන්

එක්සත් ජනපද ජනාධිපති හැරී එස්. ටෲමන් උතුරු අත්ලාන්තික් ගිවිසුමට අත්සන් තබමින් (1949 අගෝස්තු 29)

සීතල යුද්ධය හෙවත් නිරවි යුද්ධය යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ එකිනෙකා පරයා ලෝක බලවතා වීම පිණිස එක්සත් ජනපදය සහ සෝවියට් සංගමය අතර 1947 සිට 1991 දක්වා කාල සීමාව තුළ ඇතිවුණු හැළ හැප්පීම් මාලාවයි. මෙකී සීතල යුද්ධය තුළදී මෙම ප්‍රධාන බලවත් රාජ්‍යන් දෙපළ එකිනෙකා සමඟ සෘජු යුද්ධයකට නොපෙළඹුණු අතර ඒ වෙනුවට අන්‍ය උපක්‍රම භාවිතා කරමින් ප්‍රතිවාදියා බිම හෙළීම සඳහා ප්‍රයත්න දරණ ලදි.

1947 මාර්තු 12 දින කොන්ග්‍රස් සභාව ඇමතූ එවකට එක්සත් ජනපද ජනාධිපති හැරී ටෲමන් විසින් ‘කොමියුනිස්ට් ව්‍යාප්තිය හමුවේ තර්ජනයට ලක්ව සිටින රටවල්වලට එම තර්ජනයට එරෙහිව නැගී සිටීම සඳහා එක්සත් ජනපදයේ ආධාරය හිමි වන බව ප්‍රකාශ කරන ලදි. එම ප්‍රකාශය කොමිනියුස්ට්වාදී සෝවියට් දේශයේ බල ව්‍යාප්තියට අභියෝග කරමින් සිදු කළ ප්‍රකාශයක් වූ අතර එම ප්‍රකාශය සැළකෙන්නේ සීතල යුද්ධයේ සමාරම්භය ලෙසයි.

මෙම සීතල යුද්ධය තුළ එක්සත් ජනපදය සහ සෝවියට් සංගමය සෘජුව යුධ ගැටුමකට සම්මුඛ නොවුණත් ඔවුන්ගේ ආයුධ, ධනය සහ මානව සම්පත ලෝකයේ වෙනත් රටවල භූමි ප්‍රදේශවල සිදු වූ යුධ ගැටුම් සඳහා යොදවමින් වක්‍ර යුධ ගැටුම්වල (Proxy conflicts) නියැලෙන ලදි. කොරියානු යුද්ධය, වියට්නාම් යුද්ධය සහ ඇෆ්ඝනිස්ථාන් යුද්ධය මෙලෙස සීතල යුද්ධයේ බලපෑමට ලක් වූ විනාශකාරී යුධ අත්දැකීම් විය.

මීට අමතරව සිය මතවාද ලෝකයේ ප්‍රචලිත කරමින් ජාතීන්ගේ පක්ෂපාතීත්වය සිය කඳවුරු වෙත දිනා ගැනීම සඳහා එක්සත් ජනපදයත්, සෝවියට් දේශයත් තරඟකාරීව කටයුතු කරන ලදි. කලාව, සාහිත්‍ය, මාධය ආදී ක්ෂේත්‍ර තුළ විශාල ධනස්කන්ධයක් වැය කරමින් මේ මතවාදීමය යුද්ධය දියත් වුණි. තවද එකිනෙකා පරයා අභ්‍යාවකාශ තාක්ෂණය, යුධ තාක්ෂණය, සන්නිවේදන තාක්ෂණය ආදී තාක්ෂණික ක්ෂේත්‍රවල නවෝත්පාදන සිදු කිරීම සඳහා පෙර නොවූ විරූ වෙහෙසක් දරන ලදි.

එසේම ප්‍රති විරුද්ධ රට අස්ථාවර කිරීම අරඹයා රටවල් දෙක විසින්ම එකිනෙකාට විරුද්ධව දියත් කොට ගන්නා ලද ඔත්තු සේවා මෙහෙයුම් ගිනිය නොහැකි තරම් විය. මෙම සීතල යුද්ධය සැබෑ යුද්ධයකට ආසන්න වූ සංසිද්ධීන් කිහිපයක්ම සිදු විය. 1962 කියුබානු මිසයිල අර්බුදය, Able Archer 83 ලෙස හැඳින්වෙන ඇමරිකානු නාවුක අභ්‍යාස සිද්ධිය මේවාට උදාහරණ ලෙස දැක්විය හැකිය.

මේ අයුරින් දශක 4 ක් පුරා දික් ගැස්සී ගිය ලෝකය අත්දුටු පළමු සීතල යුද්ධය නිමාවට පත් වූයේ සෝවියට් සමූහාණ්ඩුව විසිරුවා හැරීමත් සමඟිනි. සෝවියට් සමූහාණ්ඩුවේ එම බිඳ වැටීමට බලපෑ ප්‍රධාන හේතුවක් ලෙසද මෙම සීතල යුද්ධයේ බලපෑම හඳුනාගත හැකිය. ඒ අනුව අවසාන වශයෙන් පළමු සීතල යුද්ධය නිමා වූයේ එක්සත් ජනපදය ප්‍රමුඛ නේටෝ සන්ධානයට ජයග්‍රහණය අත් කර දෙමිනි. එතැන් පටන් ගෙවුණු දශක 2 ක පමණ කාලයේදී ලෝකයේ තනි බලවතා බවට පත්වූයේ එක්සත් ජනපදයේ නායාකත්වයයෙන් යුතු නේටෝ යුධ සන්ධානයයි.

1991 සීතල යුද්ධය නිමා වූ දා පටන් 2014 දක්වා ලෝකයේ අනභිබවනීය බලවතා ලෙස එක්සත් ජනපදය ප්‍රමුඛ නේටෝව විසින් ඇෆ්ඝනිස්ථානය, ඉරාකර, ලිබියාව ආදී රාජ්‍යන් සෘජුවම ආක්‍රමණය කරන ලදි. පෝලන්තය, හන්ගේරියාව සහ චෙක් යන රාජ්‍යන් නේටෝ සන්ධානයට ඈඳා ගන්නා ලදි. රටවල්වල ස්වෛරීයභාවය සුලබව උල්ලංඝනය කරමින් මිලිටරි මෙහෙයුම් දියත් කරන ලදි.

මෙලෙස ඇමරිකාව ප්‍රමුඛ නේටෝ සන්ධානය භුක්ති විඳි ලෝක සුපිරි බලවතාගේ භූමිකාව පළමු සීතල යුද්ධයෙන් පසුව ප්‍රථම වරට අභියෝගයට ලක් වූයේ 2008 දී රුසියාව විසින් ජෝර්ජියාවේ දකුණු ඔසටියා සහ අබ්කාසියා යන ප්‍රදේශවලට හමුදාව යොමු කිරීමත් සමඟය.

1991 දී සෝවියට් සමූහාණ්ඩුව රටවල් 15 කට කැඩී ගිය අතර සෝවියට් සමය තුළ ඔවුන් ළඟා කරගත් තාක්ෂණික සහ යුධමය ශක්තියෙන් වැඩි කොටස රුසියානු සමූහාණ්ඩුව සතු විය. ළඳරු රුසියානු සමූහාණ්ඩුව එහි මුල් වසර 10 තුළ දැඩි ආර්ථික පීඩනයකින් හා දේශපාලන අස්ථාවරභාවයකින් දුර්වලව පැවතුණි. නමුත් එය නිදා සිටි යෝධයෙක් බඳු විය.

2000 වසරේදී රුසියාවේ බලයට පත් වූ ව්ලැඩ්මියර් පුටින් ජනපතිවරයාගේ නායකත්වය යටතේ රුසියාව නැවතත් ක්‍රමයෙන් සිය ආර්ථික, යුධ සහ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික ශක්තිය වර්ධනය කරගත් අතර එම ගමනේ සන්ධිස්ථානයක් සනිටුහන් කරමින් රුසියාව විසින් 2008 දී ජෝර්ජියාවේ දකුණු ඔසටියා සහ අබ්කාසියා (South Ossetia and Abkhazia) ප්‍රදේශ සිය හමුදා බලය යොදා ජෝර්ජියාවෙන් වෙන් කොට වෙනම රාජ්‍ය වශයෙන් ස්ථාපිත කරන ලදි. අප නිරීක්ෂණය කරන අන්දමට වත්මන් සීතල යුද්ධය හෙවත් දෙවන සීතල යුද්ධයේ ආරම්භක සන්ධිස්ථානය මෙයයි. ඉන් නොනැවතුණු පුටින්ගේ රුසියාව 2014 දී එතෙක් යුක්‍රේනයට අයත්ව පැවති ක්‍රිමියාව හමුදා බලය යොදා රුසියාවට ඈදා ගන්නා ලදි. රුසියාව විසින් 2008 දී ජෝර්ජියාවට එරෙහිව ද, 2014 දී යුක්‍රේනයට එරෙහිවද හමුදා යොදවන විට ඒ රටවල් පැවතියේ නේටෝවට සමීප වෙමිනි. ඒ අනුව රුසියාවේ මෙම මිලිටරි මැදිහත්වීම් නේටෝවට එල්ල කරන ලද අභියෝගයක් ද විය. 1991 න් පසුව නේටෝවට මෙයාකාර අභියෝගයක් එල්ල කළ ප්‍රථමයා රුසියාව විය.

එක්සත් ජනපද ප්‍රමුඛ නේටෝ හවුලේ යුධ බලයට රුසියාව අභියෝග කරමින් සිටියදී අනෙක් පසින් ආර්ථික දැවැන්තයෙකු අඬු විහිදා නැගී සිටියේ ය. එම ආර්ථික දැවැන්තයා චීනයයි. චීනයේ මෙම අතිධාවනකාරී ආර්ථික නැගී ඒම මුල්වරට විද්‍යාමාන වූයේ 2008 ගෝලීය මූල්‍ය අර්බුධය සමගිනි. මූල්‍ය අර්බුධය හමුවේ එක්සත් ජනපද සහ යුරෝපා ආර්ථික බිඳ වැටීමට ලක් වෙද්දී චීනයේ ආර්ථිකය නොසෙල්වී වර්ධන අගයන් පවත්වා ගෙන යාමට සමත් විය. මෙය බටහිර තිගැස්මකට ලක් කිරීමට සමත් විය.

සිය රාජ්‍ය කේන්ද්‍රීය ආර්ථික ක්‍රමය සාර්ථක පල නෙලා දෙන බවට ඇති වූ ආත්ම විශ්වාසය තුළ චීනය සෙමෙන් නමුත් ස්ථාවර ලෙස තමන්ගේ තටු දිග හරින්නට විය. 2013 වන විට ඉපැරණි සේද මාවත යළි සිහි ගන්වමින් සමස්ත ආසියාවේ වෙළඳ බලය චීනය වෙත කැටි වන බල මෙහෙයුමක් වන එක් තීරයක් එක් මාවතක් (Belt and Road) වැඩසටහන ආරම්භ කරන ලදි. මේ අතර සිය මිලිටරි අංශ ඉතා ශක්තිමත් ලෙස බල ගැන්වීමට ඔවුනට හැකි විය.

පළමු සීතල යුධ සමයේ සෝවියට් දේශය සහ චීනය අතර පැවතියේ එතරම් යහපත් සම්බන්ධතා නොවේ. රටවල් දෙකම මාක්ස්වාදී සමාජවාදී අදහස් ගුරු කොට පැවතියත් පසමිතුරුකම් රාශියකින් එම රටවල් ඈත් වී පැවතුණි. නමුත් 2009 වන විට මේ රටවල් දෙක වෙන්ව ගමන් කිරීමට වඩා එක්ව ගමන් කිරීමේ වැදගත්කම වටහාගෙන තිබුණි. තම රාජ්‍යන්ගේ අභිද්ධිය සහ අවිච්ඡින්න පැවත්ම සඳහා එක්සත් ජනපද නේටෝ බලය පාලිත තත්ත්වයක පවත්වා ගැනීමේ අවශ්‍යතාවය මොවුන් දුටුවෝය.

චීනය සහ රුසියාව විසින් 2009 දී ඉන්දියාව සහ බ්‍රසීලය එක් කොට ගනිමින් BRIC හවුල ගොඩ නංවාගත් අතර එම හවුල මේ වන විට BRICS+ ලෙසින් දකුණු අප්‍රිකාව, ඊජිප්තුව, ඉතියෝපියාව, ඉරානය, එක්සත් අරාබි එමීර් රාජ්‍යය සහ ඉන්දුනීසියාව එක් කර ගනිමින් බලවත් වෙමින් සිටී. චීනය සහ රුසියාව විසින් BRICS+ සන්ධානය මෙහෙයවන්නේ ඇමරිකානු ඩොලරයට හිමිව ඇති ලෝක ආර්ථිකය පාලනය කිරීමේ තීරක බලය බිඳ හෙළීමට බව පැහැදිලිය. ඇමරිකානු ඩොලරයේ ගෝලීය ආර්ථික තීරක බලය බිඳ වැටුණු දිනක එක්සත් ජනපදයේ බලය ක්ෂය වී යාම වළක්වාලිය නොහැකිය.

දිනෙන් දින කඳවුරු 2 ක් ලෙස ලෝකය බෙදී යමින් පවතී. එක්සත් ජනපද සහ නේටෝ සංධානයේ අරියාදුවලට ලක් වූ අප්‍රිකාවේ, මැදපෙරදිග සහ ලතින් ඇමරිකාවේ රටවල් රුසියානු චීන හවුල දෙසට ඇදී යමින් පවතී. මේ අතර චීන රුසියානු අරියාදුවලට ලක් වූ නැගෙනහිර යුරෝපයේ, බෝල්කන් කලාපයේ සහ ඉන්දු චීන කලාපයේ රටවල් එක්සත් ජනපද සහ නේටෝ හවුල දෙසට ඇදී යමින් පවතී. මෙම බල කඳවුරු තවමත් යුධ බිමක් තුළ මුහුණට මුහුණ හමු වී නැති නමුත් ලොව පුරා ප්‍රොක්සි යුධ බිම් තුළ තම තමන්ගේ බලය උරගා බලමින් සිටී. ඉතින් 2008 පටන් ක්‍රම ක්‍රමයෙන් මතු වී අද වන විට උඩු දුවා තිබෙන්නේ දෙවන සීතල යුද්ධය මිස අන් යමක් නොවේ.

මෙලෙස ඇරඹී ගෙවී යන්නේ තවත් සීතල යුද්ධයක්‍ බව අප පමණක් නොව ලොව පුරා වෙසෙන නිරීක්ෂකයන්, විචාරකය්ටන් ගණනාවක්ම දැනටමත් ප්‍රකාශ කොට ඇත. ඇමරිකාවේ හිටපු රාජ්‍ය ලේකම් මයික් පොම්පියෝ, ද ඉකොනොමිස්ට් සඟරාවේ හිටපු ජ්‍යෙෂ්ඨ සංස්කාරක එඩ්වර්ඩ් ලුකාස් (Edward Lucas) මේ පිළිබඳව මීට ඉහතදී සිය නිරීක්ෂණ ප්‍රකාශයට පත් කොට ඇත. වරක් ෆෙඩරල් සභාව අමතමින්, නේටෝ සංවිධානය නැගෙනහිර යුරෝපය දෙසට පැතිරීමට ගන්නා උත්සාහය පුටින් ජනාධිපතිවරයා විසින් නිර්වචනය කළේ නව සීතල යුද්ධය වශයෙනි.

පළමු සීතල යුද්ධයට වඩා දෙවන සීතල යුද්ධයේ සුවිශේෂීතාවයන් රාශියක් පවතී. පළමු සීතල යුද්ධය තුළ බල කඳවුරු 2 ක් සහ එම කඳවුරු 2 තුළ පැහැදිලි නායකන් දෙපළක් දැක ගත හැකි විය. දෙවන සීතල යුද්ධය තුළ බල කඳවුරු දෙකක් පැවතුණත් එම එක් එක් කඳවුර තුළ තනි නායකත්වයක් දැක ගත නොහැකිය. ඒ වෙනුවට එක කඳවුරක් තුළ බලවතුන් කිහිප දෙනෙකු ක්‍රියාත්මක වන බව පෙනේ. චීනය සහ රුසියාව එක් බල කඳවුරක් තුළ අන්‍යෝන්‍ය අවබෝධයෙන් යුතුව, සමාන අභිලාෂයන් උදාසා සහයෝගයෙන් ක්‍රියා කළ ද ඒවා එකිනෙකා මත නොයැපී ස්වාධීනව කටයුතු කරන අයුරු දැකගත හැකිය. මේ පිළිබඳව නිදර්ශනයක් සපයන කදිම උදාහරණයක් වන්නේ චීනය සහ රුසියාව ඉන්දියාව අරභයා කටයුතු කරන ආකාරයයි.

ඇමරිකාව ප්‍රමුඛ නේටෝ කඳවුර තුළද මීට සමාන තත්ත්වයක් දැකගත හැකිය. පලස්තීන ප්‍රශ්නයේදී ඇමරිකාවේ ස්ථාවරයට වඩා වෙනස් ස්ථාවරයන් මත පිහිටා යුරෝපා සංගමයේ රටවල් ක්‍රියා කරනු දැක ගත හැකි විය.

ඒ අනුව දෙවෙනි සීතල යුද්ධය බල කඳවුරු දෙකකට බෙදී ගිය බල කේන්ද්‍ර කිහිපයක් අතර සිදු වන ගැටුමක් බවට පත්ව ඇත. බාගදා ඇතැම් බල කේන්ද්‍ර අනාගතයේදී සිය කඳවුර මාරු කිරීමට පවා ඉඩ ඇත. එබැවින් ශ්‍රී ලංකාවේ අපගේ ස්ථාවරය විය යුත්තේ බල කඳවුරකට ගොනු නොවී බල කේන්ද්‍ර සමඟ ගනුදෙනුව පලදායී ලෙස පවත්වාගෙන යාමයි. රටක් වශයෙන් භූ දේශපාලනයේදී අප හට ගැනීමට සිදු වන ස්ථාවරයන් වඩා සංකීර්ණත්වයකට පත් වනුයේ මේ හේතුව නිසාවෙනි.

- දක්ෂිණ ජයවික්‍රම -

යුතුකම සඟරාවේ ජුනි කලාපයේ ලිපියකි

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

අපේ මතය - 6 : ඇමරිකානු නව ජාතිකවාදය

අපේ මතය - 6

ඇමරිකානු නව ජාතිකවාදය

ඇමරිකානු ජාතිකවාදයේ මූල බීජ 18 වන සියවසේදී පැන නැගි ඇමරිකානු විප්ලවය දක්වා දිව අතීතයට දිවෙයි. මෙම යුගයේදී, බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිතවාදයට එරෙහිව සටන් වැදුණු ඇමරිකානු ජනතාව තුළ තමන් ලෝකයේ වෙනත් ජාතීන්ට වඩා සුවිශේෂී බවට අදහසක් ඇති විය. අලුතින් බිහි වූ ජාතියක් ලෙස ඇමරිකාව ලෝකයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආදර්ශය ලෙස පෙනී සිටිය යුතු බවත්, ලෝකයටම නූතන අගනාකම් කියා දීමේ වගකීම තමන් සතු බවට ඔවුන් සිතන ලදි. මෙම සංකල්පය "ඇමරිකානු අසාමාන්‍යතාවය" (American Exceptionalism) ලෙස ඇමරිකානු කොමියුනිස්ට්වාදීන් විසින් විග්‍රහ කරයි. විශ්වාසයට පදනම් විය.

19 වෙනි සියවස පුරා උතුරු ඇමරිකානු මහද්වීපය මුළුල්ලේ ව්‍යාප්ත වීම සඳහා යුරෝපීය ඇමරිකානුවෙන් වෙත උත්තේජනයක් සැපයුවේ මේ සිතිවිල්ලයි. 1861 සිට 1865 දක්වා දික් ගැස්සී ගිය ඇමරිකානු සිවිල් යුද්ධය විසින් ද ඇමරිකානුවා තුළ ‘අප එක්සත් ජනපද වැසියෝ වම්හ’ යන අදහස ශක්තිමත් කරන ලදි. පසුව උතුරු ඇමරිකානු මහද්වීපය ද ඉක්මවා ලෝකයේ අන් රාජ්‍යන් සඳහා ද අත පෙවීමටත්, එම අතපෙවීම් සාධාරණීකරණය කර ගැනීමටත් ඇමරිකානුවාව මෙහෙයවූයේ ද මේ සිතිවිල්ලම මිස අන් යමක් නොවේ.

දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසුව යුරෝපයේ පැරණි වලව්කාර ජාතීන් පරයා ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය ලෝක බලවතෙකු වශයෙන් නැගී සිටියේ ය. එහිදී එක්සත් ජානපදයේ ප්‍රතිවාදියා මෙන්ම තරඟකරුවා බවට පත් වූයේ සමාජවාදී සෝවියට් සංගමයයි. සෝවියට් සංගමයට එදිරිව ලෝක බල අරගලයේ නියුතු වෙද්දී වඩා ජාත්‍යන්තරවාදී වෙස් මුහුණක් පැළඳ ගැනීමට ඇමරිකාවට සිදු විය. ඔවුන් විසින් එම වෙස් මුහුණේ හැඩය ලෝකය හමුවේ නිර්වචනය කළේ ලිබරල් ජාත්‍යන්තරවාදය වශයෙනි.

ඒ අනුව දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසුව එළඹි නිරවි යුධ සමයේදී ඇමරිකනු ජාතිකවාදය ලිබරල් ජාත්‍යන්තරවාදය (Liberal Internationalism) යටතේ යටපත් වූ බවක් පෙනෙන්නට තිබුණෙ. එසේ වුවද සැබැවින්ම වී තිබුණේ ලිබරල් ජාත්‍යන්තරවාදය නැමැති අලංකාර වෙස් මුහුණක් පැළඳ ඒ මුවාවෙන් තවදුරටත් ඇමරිකානු බලය, ඇමරිකානු අගනාගම් ලෝකයේ ව්‍යාප්ත කරවීමේ ක්‍රියාවලිය දිගින් දිගටම සිදු කිරීමයි. මෙම සමය තුළ එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය, NATO, සහ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල වැනි බහුපාර්ශ්වික ආයතන හරහා ඇමරිකාව ලෝක පාලනයේ සුක්කානම තමන් සතු කර ගැනීමට ප්‍රයත්න දරණ ලදි 1990 දශකයේ සෝවියට් සංගමය බිඳ වැටීම සමඟ එක්සත් ජනපදය ලෝක පොලිස් කාරයාගේ තත්ත්වයට පත් වුණි. එසේ වුවද ඔවුන් ප්‍රාර්ථනා කළ පරිදි ආර්ථිකය සමෘද්ධියේ උපරිමයට ළඟා වීමට හෝ ලෝකය තමන්ට අවශ්‍ය තරමට අවනතව සහ සන්සුන්ව තබා ගැනීම තවදුරටත් ළඟා කොට ගත නොහැකි ඉලක්ක ලෙස පැවතුණි. රට අභ්‍යන්තරයේ ආර්ථික අසමානතාවය ඉතා ප්‍රබල ලෙස ජනතාව පීඩාවට පත් කරමින් පැවතුණි. 2001 ලෝක වෙළඳ මධ්‍යස්ථානයට අල්ක්වයිදා ත්‍රස්ත ප්‍රහාරය එල්ල වූයේ මෙවන් පසුබිමක ය. පසුව 2008 දී ආර්ථික අර්බුධයකට මුහුණ දීමට එක්සත් ජනපදවාසීන්ට සිදු විය. මේ අතර ඇමරිකානුවාගේ ධනය ට්‍රිලියන ගණනින් වැය කොට ලෝකයේ ජාතීන්ගේ පක්ෂපාතභාවය එක්සත් ජනපදය වෙත රඳවා ගැනීම සඳහා දැරූ උත්සාහය ව්‍යර්ථ වී තිබුණි. දශක කිහිපයක් තිස්සේ ලිබරල් ජාත්‍යන්තරවාදයේ සළු පිළිවලින් වසා පැවති ඇමරිකානු ජාතිකවාදී චින්තාවන් යළි ඉස්මතු වීමට මග පෑදුනේ මේ අයුරිනි.

America Firs යන ප්‍රචාරක පාඨය ඔසවාගත් ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් 2016 දී එක්සත් ජනපද ජනාධිපතිවරණය ජයග්‍රහණය කරන්නේ මෙම පසුබිම තුළය. America First යන සටන් පාඨය ට්‍රම්ප් විසින් නිපදවූවක් නොවේ. එය සියවසකට වඩා පැරණි ඉතිහාසයක් සහිත, ඇමරිකානුවාගේ අභිලාෂය පිළිබිඹු කරන තේමාවකි. ට්‍රම්ප් විසින් සිදු කරනු ලැබුවේ ශූර දේශපාලන ඉවකින් යුතුව මතු වෙමින් පැවති ප්‍රවණතාව ග්‍රහණය කර ගැනීමයි. ගෝලීයකරණය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම, දැඩි සංක්‍රමණ සීමා පැනවීම, පැරිස් ගිවිසුම, උතුරු ඇමරිකානු නිදහස් වෙළඳ ගිවිසුම (NAFTA) ආදී ජාත්‍යන්තර ගිවිසුම්වලින් ඉවත් වීම මේ හා සමඟම සිදු විය.

මේ සියල්ලට අමතර ඇමරිකාව අභ්‍යන්තරයේ තීව්‍ර ලෙස මතුවන සංස්කෘතික ජාතිකවාදය නොතකා හැරිය නොහැකි සාධකයකි. ඉවැන්ජලික ක්‍රිස්ත්‍රියානි ඇදහීමට ප්‍රමුඛතාවය ලබා දීම සහ ධවල උත්තමවාදය පිළිබඳ අදහස් ද මෙම සංස්කෘතික ජාතිකවාදය පසුපස පැමිණෙති.

2020 මහ මැතිවරණයේදී ට්‍රම්ප් පරාජයට පත් වී ඩිමොක්‍රටික් පක්ෂයේ අපේක්ෂකයා ජයග්‍රහණය කළත් ඇමරිකානු නව ජාතිකවාදයේ ක්‍රමික නැගීම ආපසු නොහැරුනි. ඒ අනුව එහි තවත් පිම්මක් ලෙස නැවත වරක් 2024 ජනාධිපතිවරනයෙන් ට්‍රම්ප් ජයග්‍රහණය පෙරටත් වඩා උණුසුම් ජාතිකවාදී සටන් පාඨයක් වූ Make America Great Again යන පාඨය අතැතිවය. USAID වැනි ආයතන හරහා ඩොලර් පොම්ප කරමින් ලෝකයේ ජාතීන්ගේ පක්ෂපාතීත්වය තමන් වෙත දිනා ගැනීමේ ක්‍රමවේදය තවදුරටත් වලංගු නොවන බව සිතන ට්‍රම්ප් ප්‍රමුඛ රිපබ්ලිකන් පාලනය කේවල්කරණය තුළින් ලෝකය දිනා ගැනීමේ උත්සාහයක නිරත වන බව පෙනී යයි. මෙම ජාතිකවාදයේ නැගීම හමුවේ ලෝකය තුළ ඇමරිකානුවා කොන් වීමකට ලක් වෙන බවට ලිබරල්වාදීන් විසින් තර්ක කළත් බහුතර සාම්ප්‍රදායික ධවල ඇමරිකානුවා තවදුරටත් ජාතිකවාදය වෙත ආශක්ත වීම වැළැක්විය නොහැකිය.

[ලෝකයේ ක්‍රියාත්මක ජාතිකවාදී ප්‍රවණතාවයන් පිළිබඳවත්, ඒවා එකිනෙකට කොතරම් වෙනස්ව පවතීද යන්නත් පසුගිය කලාපවල ඇතුළත් වූ ලිපි මගින් පැහැදිලි කරන ලදි. ශ්‍රී ලංකාවේ ජාතිකවාදයේ ඉතිහාසය පිළිබඳව සාකච්ඡා කිරීම එළඹෙන කලාපයේ පටන් ආරම්භ වනු ඇත

යුතුකම සඟරාවේ ජුනි කලාපයේ ලිපියකි

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

2025 ජූනි කලාපය - 2025 ජූනි කලාපය

‍

යුතුකම කතු වැකිය......
2025 ජූනි කලාපය

අපගේ සභ්‍යත්ව රාජ්‍ය උරුමයෙන්ද, ව්‍යවස්ථාවෙන්ද, නීතියෙන්ද, පූර්ව භාවිතාවෙන්ද තහවුරු කොට ඇත. අප හමුවේ පවතින පළමු අභියෝගය වනුයේ එකී සභ්‍යත්ව රාජ්‍යයේ පැවැත්මට එල්ල වී පවතින අභියෝග හඳුනාගෙන එම අභියෝග පිටුදැකීමයි.

මෙලෙස අපගේ සභ්‍යත්ව රාජ්‍යයේ පැවැත්මට එල්ල වී පවතින අභියෝග අභ්‍යන්තර සහ බාහිර වශයෙන් නිරවුල්ව වෙන් කොට ගැනීම අත්‍යාවශ්‍ය වේ.

රටේ වෙසෙන හුදී ජනයාට සතුටින් ජීවත් විය හැකි සශ්‍රීකත්වය උදා කර දීම අප මුහුණ දී ඇති අභ්‍යන්තර අභියෝගයකි. කුසගින්න පෙරට ආ කළ දේශප්‍රේමය සහ ජාතිමාමකත්වය තවදුරටත් වලංගු මාතෘකා නොවනු ඇත.

අප අපේක්ෂා කරන සශ්‍රීකත්වය වෙත අප හට ගමන් කිරීමට තිබෙන මාර්ග අවුරා දමා අපගේ භූමිය සහ සම්පත් තම තමන්ගේ භූ දේශපාලන වුවමනාවන් වෙනුවෙන් යොදා ගැනීමට ලෝක බලවතුන් විසින් සිදු කරන්නා වූ අත පෙවීම් අප මුහුණ දෙන බාහිර අභියෝගයකි. මෙම බාහිර අභියෝග ජය ගැනීමට නම් අප විසින් හැකිතාක් දුරට අභ්‍යන්තර ඒකාත්මිකතාවක් පවත්වා ගත යුතුය.

ජාතික අරමුණු වෙනුවෙන් ඒකාත්මික නොවීම අපගේ දියුණුව ඇණ හිටීමට බලපා ඇති ප්‍රබල අභ්‍යන්තර අභියෝගයකි. පසුගිය කාලය පුරාවට මෙරට ජනතාව සිදු කර ඇත්තේ මැතිවරණවලදී එක් පිලක් පරාජය කිරීමේ වෛරී චේතනාවෙන් යුතුව අනෙක් පිලට ඡන්දය පාවිච්චි කිරීම පමණි. අවම වශයෙන් සභ්‍යත්ව රාජ්‍යයේ පැවැත්ම සහ අනාගතය වෙනුවෙන් යම් යම් තලවල ක්‍රියාත්මක වන ජාතික සංවිධාන අතර පවා පොදු ජාතික අරමුණක් වෙනුවෙන් ඒකාත්මික වීමක් නොමැත. එවැනි ඒකාත්මික වීමක් සඳහා උත්සාහයක් වත් දරා නොමැති තරම් ය.

සීහලේ ලෝක උරුම පදනම විසින් කැඳවනු ලැබූ ‘දේශප්‍රේමී ජාතිමාමක ජාතික සමුළුව’ පසුගියදා (2025.06.28) කොළඹ බණ්ඩාරනායක ජාත්‍යන්තර සම්මන්ත්‍රණශාලාවේදී පැවැත්වුණි. යුතුකම ජාතික සංවිධානය වශයෙන් අපද ඊට සහභාගී වීමු. සභාවේ මුලසුන හෙබවූ අස්ගිරි මහා විහාර පාර්ශවයේ ලේඛකාධිකාරී පූජ්‍ය මැදගම ධම්මානන්ද හිමියන් ප්‍රකාශ කළේ මෙම සමුළුව ජාතික කඳවුර තවමත් ජාතික දේශපාලන පොරපිටිය තුළ නොසැළී සිටින බවට ලබා දෙන සංඥාවක් වන බවයි.

මේ අතර සමුළුව ඇමතූ මහාචාර්ය පූජ්‍ය ඉඳුරාගාරේ ධම්මරතන හිමියන් සඳහන් කළ, අපද නිතර නිතර සිතා බැලූ කරුණක් පිළිබඳව මේ වන විට යුතුකම ජාතික සංවිධානය නැවතත් ගැඹුරින් සිය අවධානය යොමු කරමින් සිටී. ජාතික සංවිධාන එකිනෙක අතර ජාතිය හමුවේ පවතින අභියෝග පිළිබඳව සහ අප ගත යුතු මග පිළිබඳව විවිධ විසංවාදී අදහස් පැවතිය හැකි මුත් එකී එකඟ විය නොහැකි තැන් පසෙක තබා එකඟ විය හැකි තැන් මත පිහිටා ජාතික සංවිධාන සම්මේලනයක් ස්ථාපිත කිරීම කාලෝචිත බවට උන්වහන්සේ දේශනා කරන ලදි.

එසේ නම් අප ප්‍රථමයෙන් සහෘද ජාතික සංවිධාන අතර පවතින එකඟ විය හැකි තැන් මොනවාද යන්න හඳුනා ගැනීම සඳහා නොපමාව ප්‍රයත්නයක් දැරිය යුතුය.

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com
Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

යුරෝපයේ යුදෙව් විරෝධය සහ යුදෙව් ජාතිකවාදයේ නැගීම

1948 මැයි මස 14 වැනි දින ඊශ්‍රායලය නිදහස් රාජ්‍යයක් ලෙස ප්‍රකාශ කිරීමේ අවස්ථාව.

නූතන ඊශ්‍රායල් රාජ්‍ය බිහි වන්නේ 1948 මැයි මස 14 වැනි දින ය. ඊශ්‍රායලය බිහි වී මෙම වසරේ මැයි මාසයට වසර 77ක් සපිරෙන විට ඊශ්‍රායල් - පලස්තීන අර්බූධය නැවත වරක් උණුසුම් මුහුණුවරක් ගෙන ඇත. වත්මන් ඊශ්‍රායලයේ ක්‍රියාකලාපය සම්බන්ධයෙන් කවර විවෙචන තිබුණ ද, ඊශ්‍රායලය බිහි වීම යුදෙව් ජාතිකවාදයේ උච්චතම අවස්ථාව ලෙස සැලකිය හැකි ය. යුදෙව් ජාතිකවාදය යනු ලෝකයේ වඩාත් ශක්තිමත් ම දාර්ශනික පදනම සහිත ජාතිකවාදී ව්‍යාපාරය විය හැකි ය.

රටක් නොමැතිව ලොව පුරා විසිර සිටි යුදෙව් ජනතාව (යුදෙව් ඩයස්පෝරාව) වෙනුවෙන් රටක් නිර්මාණය කර ගැනීම අරමුණු කර ගත් යුදෙව් ජාතිකවාදී අදහස් ප්‍රධාන වශයෙන් වර්ධනය වන්නේ යුරෝපය කේන්ද්‍ර ගත කර ගෙන ය. වසර දහස් ගණනකට පෙර තමන්ට තිබුණේ යැ යි ප්‍රකාශ වන රට අහිමි වීම හේතුවෙන් විසිරී ලොව විවිධ රටවලට සංක්‍රමණය වූ යුදෙව්වන්, එම රටවල සංස්කෘතීන් සමග මුසු නොවී සිය වාර්ගික අනන්‍යතාව රැක ගැනීම සුවිශේෂී කරුණකි. ඕස්ට්‍රේලියාව හෝ වෙනත් යුරෝපීය රටක් හෝ වෙත සංක්‍රමණය වන ශ්‍රී ලාංකිකයින්, ඉන්දියානුවන්, වැනි ජන කොටස් පරම්පරා දෙක තුනක් තුළ සිය අනන්‍යතාව නැති කර ගන්නා ආකාරය සමග මෙය සංසංදය කර බැලීම වටී. එමගින් පෙනී යන්නේ යුදෙව්වන් තුළ ඇති දැඩි ජාතිකත්ව (නොහොත් වාර්ගිකත්ව) හැඟීම යි. මේ හේතුව නිසා ම, යුදෙව්වන් කෙරෙහි යුරෝපීයයන් තුළ විරෝධාකල්ප පැන නැඟීම ස්වාභාවික ය. භාහිර පෙනුමින්, ඇඳුමින්-පැළඳුමින්, සිරිතෙන්-විරිතෙන්, ආගමින්, තමන්ට වඩා යුදෙව්වන් වෙනස් වීමත්, තම (යුරෝපීය) සංස්කෘතියට අවශෝෂණය නොවී, ඔවුන් සිය අනන්‍යතාව දිගට ම පවත්වා ගෙන යාම යුරෝපීයයන්ට රිසි නොවන්නට ඇත. මීට අමතරව යුදෙව්වන් ව්‍යාපාරික කටයුතුවල ශූරයින් වීම හේතුවෙන්, යුදෙව්වන් විසින් තමන් ආර්ථිකමය ලෙස සූරා කනු ලබන්නේ ය යන හැඟීම පොදුවේ යුරෝපීයයන් තුළ පැවතී ඇත.

යුරෝපීයයන්ගේ මෙම විරෝධාකල්පී අදහස් අතීත සාහිත්‍ය නිර්මාණ තුළින් පවා පිළිබිඹු වේ. මීට හොඳ ම උදාහරණයක් ලෙස විලියම් ශේක්ස්පියර්ගේ සුප්‍රකට "වැනීසියේ වෙළෙන්දා (The Merchant of Venice)" වේදිකා නාට්‍යය පෙන්වා දිය හැකි අතර, එහි "ෂයිලොක්" නම් චරිතයෙන් යුදෙව්වෙකු නිරූපනය වේ. තමාගෙන් ලබා ගත් ණය මුදලක් පියවීමට අපොහොසත් වීම හේතුවෙන් ණයකරුවාගේ සිරුරින් "මස් රාත්තලක්" ඉල්ලා සිටින ෂයිලොක්ගේ චරිතය එම නාට්‍යය තුළ නිරූපනය කර ඇත්තේ ඉතා දරුණු, සට-කපට, කලු චරිතයක් ලෙස ය. අනෙක් අතට මෙහි දෙබස් හරහා ෂයිලොක්ගේ වාර්ගිකත්වය නිතර නිතර මතු කොට දැක්වීමත්, ඉහත කී යුදෙව් විරෝධය ඉස්මතු වන්නක් ලෙස හඳුනා ගත හැකි ය. නට්‍යය තුළ ෂයිලොක් චරිතයෙහි දක්නට ලැබෙන තවත් ලක්ෂණයක් නම් ඔහුගේ සිතෙහි නිරන්තරයෙන් ඇති පළි ගැනීමේ චේතනාව යි. එකල යුරෝපයේ ණයට මුදල් ලබා දීම, ප්‍රධාන වශයෙන් ම යුදෙව්වන් අත පැවති ව්‍යාපාරයක් බවත්, ෂයිලොක්ගේ හැසිරීම සහ චරිත ලක්ෂණ පොදුවේ යුදෙව්වන් තුළ දක්නට ලැබුණු ලක්ෂණ බවත් අයෙකුට අනෙක් අතට තර්ක කළ හැකි ය. යුදෙව් සංස්කෘතිය සම්බන්ධයෙන් කතා කිරීමේ දී කුප්‍රකට "ඇසට ඇසක් - දතට දතක්" ප්‍රතිපත්තිය අපට අමතක කළ නොහැකි අතර, හානියේ ස්වභාවයට සමානුපාතිකව ඊට අදාළ දඬුවම තීරණය විය යුතු බව එයින් අදහස් වේ. යුරෝපීයනගේ මෙම යුදෙව් විරෝධයේ උච්චතම අවස්ථාව ලෙස හඳුනා ගත හැක්කේ, ආඩෝල්ෆ් හිට්ලර් විසින් මෙහෙයවන ලද යුදෙව් සංහාරය යි. මෙහි දී නාසි ජර්මනිය සිය යටත් රටවල විසූ යුදෙව්වන් කඳවුරු තුළට කැඳවා වද බන්ධනයන්ට ලක් කිරීමත්, ඇතැම් විට ඔවුන් විවිධ විද්‍යාත්මක පර්යේෂණ සඳහා යොදවා ගැනීමත්, අවසානයේ මරණයට පත් කිරීමත් සිදු කර ඇත. මෙම ක්‍රියාවන්ට එරෙහිව යුරෝපයේ පැන නැඟුණු විරෝධය හෙතුවෙන්, යුරෝපීයයන් තුළ යුදෙව් විරෝධය යටපත් වී, ඔවුන් කෙරෙහි අනුකම්පාව ඉස්මතු වී ඇත.

යුදෙව්වන්ට විඳින්නට සිදු වූ මෙම දුක් ගැහැට නිසා ම, අනුන්ගේ රටවල දෙවන ගණයේ පුරවැසියන් වනවාට වඩා, තමන්ගේ ම රටක් නිර්මාණය කර ගත යුතු ය යන හැඟීම පොදුවේ යුදෙව්වන් තුළ වර්ධනය වූවාට සැක නැත. මේ නිසා ම කාලාන්තරයක් තිස්සේ මතු වෙමින් තිබූ යුදෙව් රාජ්‍යය ප්‍රතිනිර්මාණය කර ගැනීම සම්බන්ධ යුදෙව් ජාතිකවාදී අදහස් වඩාත් තීව්‍ර විය. යුදෙව්වන්ගේ වාර්ගික විඥානය යුදෙව් රාජ්‍ය සංකල්පය හරහා ජාතික විඥානයක් බවට පරිවර්තනය කිරීම, එතෙක් බෝහෝ දුරට ලේඛනවලට පමණක් සීමා වී පැවති හීබෲ භාෂාව නූතන සංකල්ප ප්‍රකාශ කළ හැකි භාෂාවක් බවට පරිවර්තනය කර ගැනීම, යුදෙව් සංස්කෘතික ලක්ෂණ ආරක්ෂා කර ගැනීම, තමන් දෙවියන්ගේ තෝරා ගත් ජාතිය ය යන හැඟීම සහ "පොරොන්දු දේශය" යන සංකල්පය මෙම ජාතිකවාදී අදහස් වල කැපී පෙනෙන ලක්ෂණ විය.

යුදෙව් රාජ්‍යය බිහි කළ යුතු ස්ථානය සම්බන්ධයෙන් විවිධ මත පළ වී ඇතත්, ඉන් කැපී පෙනන අදහස වී ඇත්තේ ජෙරුසෙලම ආශ්‍රිතව එම රාජ්‍යය බිහි කළ යුතු ය යන අදහස යි. මෙම අදහස පොදුවේ "සයොනවාදය" ලෙස හැඳින්වෙන අතර, "සයොනය" යනු ජෙරුසෙලමට පර්යාය පදයක් ලෙස සැලකේ. මිට පදනම වී ඇත්තේ ඓතිහාසික යුදෙව් රාජ්‍යයේ අගනුවර ලෙස ජෙරුසෙලම සැලකීම යි. වත්මන් ඊශ්‍රායලයේ විශාලත ම සහා වාණිජ්‍යමය ලෙස වැදගත් ම නගරය ටෙල් අවීව් වුව ද, එහි අගනුවර ලෙස සැලකෙන්නේ ජෙරුසෙලම යි. ඒ සිය අගනුවර ජෙරුසෙලම බව පලස්තීනය ද ප්‍රකාශ කරන පසුබිමක ය. සයොනවාදය දර්ශනයක් ලෙස ගොඩනඟමින්, යුරෝපයේ පළමු සයොනවාදී සමුළුව 1897 දී පැවැත්වීමේ ගෞරවය හිමි වන්නේ, නාටන් බියන්බෝම් (Nathan Birnbaum) වෙත ය.

ඔහුගේ අදහස් දේශපාලනික ස්වරූපයකට වඩා සංස්කෘතික ස්වරූපයක් ගන්නා ලදී. එහෙත්, නූතන දේශපාලන සයොනවාදයේ පියා ලෙස සැලකෙන්නේ නීතීඥයෙකු මෙන් ම මාධ්‍යවේදියෙකු ද වූ තියඩොර් හර්ට්සල් (Theodor Herzl) ය. ඔහු විසින් ජර්මානු භාෂාවෙන් රචනා කොට 1896 වර්ෂයේ දී ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද "යුදෙව් රාජ්‍යය" (Der Judenstaat) නම් පොත් පිංච, නූතන සයොනවාදට අදාළ වැදගත් ම ලෙඛනය ලෙස සැලකේ. මෙහි දී යෝජනා කර ඇත්තේ යුදෙව් රාජ්‍යයක් ගොඩනඟා ගැනීම සඳහා වූ ප්‍රායෝගික වැඩ පිළිවෙලකි.

යුදෙව් ජාතිකවාදය ගැන කතා කිරීමේ දී වඩාත් සිත් ගන්නා සුළු මාතෘකාවක් වන්නේ හීබෲ භාෂාව නූතන අදහස් ප්‍රකාශ කළ හැකි භාෂාවක් ලෙස වර්ධනය කර ගැනීම ය. හීබෲ භාෂා පුනරුද ව්‍යාපාර 19 වන ශත වර්ෂයේ දී යුරෝපය තුළ ඇරඹුණු අතර, නූතන සංකල්ප ප්‍රකාශ කළ හැකි නව වචන හීබෲ භාෂා ප්‍රේමීන් විසින් නිර්මාණය කරන ලදී. පසුව පලස්තීනය තුළ ඇති වෙමින් තිබූ යුදෙව් කොලනි තුළ හීබෲ භාෂාව ඉගැන්වීමේ ව්‍යාපාර ආරම්භ කරන ලදී. ලෝකයේ විවිධ ප්‍රදේශවල සිට පලස්තීනයට පැමිණි යුදෙව් සංක්‍රමණිකයින්හට පොදු භාෂාවක් ලෙස, හීබෲ භාවිත කිරීමට මෙම ව්‍යාපාර හරහා අනුබල දෙන ලදී. ක්‍රමයෙන් එම ප්‍රදේශයේ පොදු භාෂාව ලෙස හීබෲ ප්‍රචලිත වූ අතර, එම භාෂාවෙන් ඉගැන්වීම් කරන පෙර පාසල් පවා ආරම්භ කරන ලදී.

යුදෙව් ජාතිකවාදී ව්‍යාපාර දෙස ආපසු හැරී බලන විට අපට නිරීක්ෂණය වන්නේ යුරෝපයේ එකළ පැවති යුදෙව් විරෝධය, යුදෙව් ජාතිකවාදයට උත්ප්‍රේරකයක් වී ඇති බව යි.  එම ව්‍යාපාරයේ අනෙක් මූලික ලක්ෂණය නම් ඊට ඉතා ශක්තිමත් දාර්ශනික පදනමක් පැවතීම ය. එම දාර්ශනික පදනමින් ඔබ්බට ගොස්, ඒ මත පදනම් වූ ක්‍රියාකාරී සැලැස්මක් පැවතීම එහි ඉතාමත් වැදගත් ලක්ෂණය යි.

-නාරද බලගොල්ල

[යුතුකම සඟරාවේ මැයි කලාපයේ පළවූ ලිපියකි]

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

විජයග්‍රහණය

යුධ ජයග්‍රහණයන් සැමරීම ලොව ශිෂ්ඨ යැ යි සම්මත සියලු ම ජාතීන් විසින් සිදු කරණු ලබන්නෙකි. යුද්ධමය ක්‍රියා මාර්ගයක් වෙත අප යොමු කර වූ, විදේශීය මෙන් ම ඇතැම් දේශීය බලවේගයන් ද තවමත් සක්‍රීය ව පවතින වටපිටාවක එම සිහිවටන සැමරීම වැදගත් වන්නේ අනාගතයේ දී යළිත් එවැනි අවදානමක් ඇති වීම වළකා ගැනීමට ය.

‘යුද වදින්නේ සාමයෙන් ජීවත්වීම සඳහා ය” යන ඇරිස්ටෝටල් පඬිවරයාගේ ප්‍රකාශය පඬි වදනක් නම් නොවේ. එය එසේ නො වන්නේ ඇරිස්ටෝටල් චින්තනයට ආවේණික දාර්ශනික දුර්වලතාවය නිස යි.

එබැවින් ම එම ප්‍රකාශය අද අප අත්විඳින බොහෝමයක් යුද්ධ සඳහා සාධාරණ ද නොවේ.

‘අප යද වදින්නේ සාමයෙන් ජීවත්වීම සඳහා ය” යන්න ලෝක ඉතිහාසයේ සාධාරනීය ලෙස අර්ථ සම්පන්න කරගත් එක් සාධනීය අවස්ථාවක් ලෙස ය, 2009 මැයි 19 වැනි වැනි දා කොටි ත්‍රස්තවාදය පරාදවා ලද යුධ ජයග්‍රහණය මා දකින්නේ.

ඒ දිනයෙදී අප හදට දැනුනු සැනසුම සැහැල්ලුව මට මෙන් ම ඔබට ද අද පවා හදවතින් ම විඳ ගත හැකි බව මම දනිමි. එය අපට (මේ රටේ ජනතාවට) සාමයෙන් ජීවත් වීමට තිබුන සියලු අවස්ථාවන් අහුරුවමින් ඒ සඳහා වූ සියලුම සිහින පවා විනාශ කරමින් තිබුනු අවධියක සැබෑ කර ගත්තකි. එය අප අධ්‍යාත්මයට අතිශය සමීප ‘සුඛිනෝවා ඛේමිනෝ හොන්තු’ (සැපවත් වේවා, බියෙන් තොර වේවා) යන පාඨය ජාතියක් වශයෙන් අප විසින් මුලු හදවතින් ම විඳගත් අවස්ථාවකි. එම හැඟීම අප අතරින් කිසිවෙකුට හෝ විඳගත නොහැකි වී නම් එය හැඳින්විය හැක්කේ කුහකකම ලෙසින් ය. යුද්ධය නිසා මෙන් ම යුද්ධයට මඟ පාදා දුන් ත්‍රස්තවාදය විසින් ද අප බොහෝ දෙනෙකුට බොහෝ දේ අහිමි කරන්නට ඇත. යුද්ධය කාට එරෙහි ව කවුරුන් විසින් කරන ලද්දක් වුව ද අවසානයේ යුධ ජයග්‍රහණය තුලින් සාමය උදා වුනේ මෙරටේ ජීවත් වුනු කෝටි දෙකක සමස්ත ජනතාවට ය.

ඇතමුන් මෙය ජාතීන් දෙකක් අතර ඇති වූ ජාතිවාදී යුද්ධයක් ලෙස සලකනු මා දැක ඇත. එය ඔවුන්ගේ දේශපාලන විඥානයේ දරිද්‍රතාවය පෙන්නුම් කරන්නක් ලෙසිනි මා දකින්නේ.

ජාතීන් අතර මෙන් ම විවිධ සංස්කෘතික කොටස් අතර ගැටුම් ඇති වීම ඉතිහාසය පුරා ම සාමාන්‍ය දෙයක් බවත් ඒවා ඔවුන් තම තමන් විසින් ම සමනය කරගන්නා බවත්, විසි එක් වැනි සියවසේ මානව විද්‍යාඥයින් විසින් වරින් වර පෙන්වා දෙනු ලැබ ඇත.

ම්ලේච්ඡත්වය ගෝත්‍රික ජනතාව අතර බහුලව දක්නට ලැබුනු දෙයක් නොවේ ය යන්න අද වන විට මානවවිද්‍යඥයින් විසින් ද පිළිගනු ලබන මතයයි. ‘ම්ලේච්ඡත්වය’ බටහිර පුනරුදයට අයත් දෙයකි. බටහිර ජාතීන්ගේ අසීමිත තණ්හාව, සම්පත් කොල්ල කෑම හා විනාශය, මානව නිදහස, ආගමික නිදහස හා අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීම්, ම්ලේච්ඡත්වය හා වහල් වෙළඳාම ද පුනරුදයේ ම කොටස් ය. ඒ පුනරුදය සමඟ නොකියවෙන කතාවයි.

යටත් විජිතවාදීහු ඔවුනට සුපුරුදු කුහක කමින් ම පුනරුදය හා ම්ලේච්ඡ යටත් විජිතවාදය එකිනෙකින් වියුක්ත කතන්දර දෙකක් ලෙසින් ඉදිරිපත් කරයි. ‘පුනරුදය’ ප්‍රගතිශීලී සමාජ පරිවර්තනයක් ලෙසින් පාසැල් පෙළපොත් වලට ද අතුලත් වී ඇති බව මම දැක ඇත්තෙමි. මෙරට ඇතැම් දේශපාලන පක්ෂ 21 වැනි සියවසේ දී පවා තම දේශපාලන දැක්ම ‘පුනරුදය’ ලෙසින් හැඳින්වීම හාස්‍යජනකය.

දෙවැනි ලෝක යුද්ධයෙන් පසුව සිදුවූයේ පුනරුද (යටත් විජිත) යුගය තුල දී එළිපිට කොල්ල කමින් පෙන්නුම් කළ ම්ලේච්ඡත්වය නව මුහුණුවරකින් ඉදිරිපත් කිරීමය. නව යටත් විජිතවාදය ලෙසින් හැඳින්වෙන්නේ එයයි.

ඊනියා නූතන යුගය ලෙසින් හැඳින්වෙන වර්තමාන නව යටත් විජිත යුගයේ දී ම්ලේච්ඡත්වය ක්‍රියාත්මක වන එක් ස්වරූපයක් නම් ජාත්‍යන්තර ත්‍රස්තවාදය යි. ගෝලීය බටහිර අනුග්‍රහය නොමැතිව ලොව ත්‍රස්තවාදී සංවිධාන බිහි නොවෙති.

ගෝලීය බලවත්තු කිසි විටකත් ඔවුන් විසින් ම නිර්මාණය කරනු ලැබූ ත්‍රස්ත සංවිධායක් නව යටත් විජිත රාජ්‍යක් තුල දී පරාජය කරනු ලැබීම නො ඉවසති. ඒ නිසා ය ඔවුන් තම අරමුණු සපුරා ගැනීම සඳහා විවධ රටවල ත්‍රස්තවාදී සංවිධාන නිර්මාණය කිරීමට අනුග්‍රහය දක්වන අතර ම, ත්‍රස්තවාදය පරාජය කළ නොහැක්කක් ය යන ප්‍රවාදය ද නිර්මණය කර දෙන්නේ.

එවැන්නක් ලොව මුල් වරට සිදු වන්නේ මේ රටේ ය.

එබැවිනි, මැයි 19 විජයග්‍රහණය ආශ්චර්යක් වන්නේ. එය නව යටත් විජිතවාද යුගයේ ම්ලේච්ඡත්වයට එරෙහිව එල්ල වුනු ප්‍රබල ම ප්‍රහාරයයි. එවන් වූ ප්‍රතිචාරයක් නව යටත් විජිතවාදීහු කිසි ලෙසකින්වත් බලාපොරොත්තු නොවූ හ.

නව යටත් විජිතවාදීහු තමන් විසින් නිර්මාණය කරනු ලබන ත්‍රස්තවාදය, නව යටත් විජිත රාජ්‍යයන් විසින් පරාජයට පත්කිරීම කිසිවිටකත් නොඉවසති. රණ විරුවන්ට රණ විරුවන් කියන්නටත් ත්‍රස්තවාදියාට ත්‍රස්තවාදියා කියන්නටත් දිව නො නැමෙන්නේ තවමත් නව යටත් විජිතවාදී මානසිකත්වයෙන් නොමිදුනු අයට පමණෙකි.

යුද්ධයට විරුද්ධව එල්ල වූ සියලු බාධාවන් ඉතාමත් දක්ෂ ලෙස කලමණාකරණය කර ගනිමින් යුද්ධයට නායකත්වය දුන් මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනාධිපතිතුමාට මෙන් ම මෙම ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් කැප වූ, දිවිපිදූ, නන් අයුරින් සහය දුන් සියල්ලන් මෙන් ම, මැසිවිලි නො නඟා දුෂ්කර කාලය ඉවසා සිටි මෙරට ජනතාවට ද, ත්‍රස්තවාදය විනාශ කිරීමට අපට නන් අයුරින් සහය දුන් ශිෂ්ට ලෝකයේ රටවල් ද අපගේ අප්‍රමාණ ගෞරවයට පාත්‍ර විය යතු යි.

මේ රටේ ජීවත් වන කුහක කමින් තොර වූ ද, ශිෂ්ට සම්පන්න වූ ද සියලු ජනකොටස් කොහේ සිටියත්, විජයග්‍රහණය තම තමන්ට ඉඩ ලැබෙන අයුරෙන්, මුලු හදවතින් ම සමරණ බව මට විශ්වාසය. මේ රටේ අනාගත සුරක්ෂිතභාවය ස්ථාවර කළ හැක්කේ ඔවුන් සියල්ල ම එක ම අරමුණක් යටතේ එකට එකතු වීම තුල ම පමණෙකි.

-වෛද්‍ය වසන්ත දේවසිරි

[යුතුකම සඟරාවේ මැයි කලාපයේ පළවූ ලිපියකි]

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama