පිටරටින් වස විස ගෙන්වීම වෙනුවට අපේ කිරි අපේ රටේම නිපදවා ගන්න අපට බැරිද?

-ඉසුරු ප්‍රසංග-
ලංකාවට ආනයනය කරන කිරිපිටිවල ඌරු තෙල් අඩංගු වන බවට කතාබහක් දැන් ඇතිවී තිබේ. කිරිපිටිවල අඩංගු අහිතකර දෑ පිලිබද මෙවැනි චෝදනා එල්ල වූ පළමු අවස්ථාව මෙය නොවන අතර, මීට පෙරද ලෝකය පුරා ඒ පිළිබඳ විවිධ ආන්දෝලනයන් පැන නැගී ඇත. වස විස තිබුණද නැති වුවද ආනයනික කිරිපිටි යනු ලංකාවම ලෙඩ කරන වසංගතයකි. දේශීයව කිරි අවශ්‍යතාව සපුරා ගැනීමේ හැකියාව තිබියදී වස විස ඇති රට කිරිපිටි තොග පිටින් මෙරටට ගෙන්වීමත්, විදෙස් සමාගම්වලට බදු සහන ලබාදෙමින්, දේශීය ගොවියාගේ කිරි ලීටර් ලක්ෂ ගණන් පාරේ හැලීමත්, මෙරට තක්කඩි ආණ්ඩුවල පිළිවෙත වී තිබේ. මේ අර්බුදය පිළිබඳ දීර්ඝ විස්තරයක් මා විසින් රචිත කෙම්බිමට ගමනක් කෘතියේ ඇතුළත් වන අතර මෙහි දැක්වෙන්නේ එයින් උපුටා ගත් කොටසකි.

අපේ රටට අවශ්‍ය කිරි අපට නිපදවා ගත නොහැකිද? 2007න් පසු ගෙවීගිය කාලය තුළ ජාතික බලවේගවල මැදිහත් වීමෙන් මෙරට කිරි කර්මාන්තය වේගයෙන් නගා සිටුවිය හැකි වූයේ කෙසේද? ඊට එරෙහිව එල්ල වූ බාධා මොනවාද? ආදී ප්‍රශ්නවලට යම් පිළිතුරක් සපයා ගැනීමට මේ විස්තරය ප්‍රයෝජනවත් වේ යැයි සිතමි. අප කළ යුත්තේ කිරි ප්‍රශ්නය සමස්තයක් ලෙස විසඳිය හැකි මාර්ගය කුමක්ද යන සංවාදය සමාජගත කිරීම මිස, කිරිවල ඌරු තෙල් තිබේද නැද්ද වැනි ප්‍රශ්නවලට පැතලි පිළිතුරු සෙවීම නොවේ.

================================================

පැල්වත්ත සමාගම ආරම්භ කිරීම ඇතුළු ජාතික බලවේගවල සමස්ත මැදිහත් වීම, දේශීය කිරි කර්මාන්තයට තීරණාත්මක බලපෑමක් සිදුකළේය. එය මෙරට කිරි කර්මාන්තයේ ගමන් මඟ වෙනස් කළේය. දේශීය දේවල් පරිභෝජනය කළ යුතු බවට මතයක් ජනතාව අතර ඇති කිරීම, සමාගම්වල නොමනා ක්‍රියාමාර්ග රට තුළ සංවාදයට ලක්කිරීම, පැල්වත්ත සමාගමේ ව්‍යාපාරික මැදිහත් වීම මෙන්ම දේශහිතෛෂී බලවේග රට තුළ ගෙන ගිය දැවැන්ත අරගලය ආදී කාරණා පොදුවේ මේ වෙනසට විශාල බලපෑමක් සිදුකළේය. රජයේ බදු ප්‍රතිපත්ති වෙනස්වීම ඇතුළු බොහෝ බාධක මැද වුවද සැලකිය යුතු ජයග්‍රහණයක් අත් කරගැනීමට දේශීය කිරි ගොවියා සමත් වූ අතර එය මහ බැංකු වාර්තාවල පිළිබිඹු වූයේ පහත ආකාරයෙනි.

 2007 වසරේ සිට 2017 දක්වා කාලය සැලකීමේදී දේශීය කිරි නිෂ්පාදනයේ අඛණ්ඩ වර්ධනයක් සිදුව ඇත. 2007 දී ලීටර් මිලියන 200ක්ව පැවති වාර්ෂික කිරි නිෂ්පාදනය 2017 වන විට ලීටර් මිලියන 396.2 දක්වා ඉහළ ගියේය. ඒ අනුව ආනයනික කිරිපිටිවලින් එල්ල වන බාධාව මැද වුවද 2017 වන විට ජාතික කිරි අවශ්‍යතාවයෙන් 42%ක ප්‍රමාණයක් රට තුළ නිෂ්පාදනය කරගැනීමට ශ්‍රී ලංකාව සමත් වී තිබේ.

 2012 වසරේදී ජාතික කිරි නිෂ්පාදනය 16%කින් ඉහළ ගිය අතර, කිරිපිටි ආනයනය 5.5%කින් පහළ ගියේය.

 2013 වසරේදී ජාතික නිෂ්පාදනය 6.8%කින් ඉහළ ගිය අතර, කිරිපිටි ආනයනය 16.9%කින් පහළ ගියේය.

 2014 වසරේදී ජාතික නිෂ්පාදනය 1.2%කින් ඉහළ ගිය අතර කිරිපිටි ආනයනය 1%ක පමණ සුළු ඉහළ යාමක් පෙන්නුම් කළේය. වසර පුරා පැවති අධික නියඟයත් කුර හා මුඛ රෝගයත් මේ පසුබෑමට හේතු වී තිබේ.

 2015 වසරේදී ජාතික නිෂ්පාදනය 21.7%කින් ඉහළ ගියේය. එහෙත් 2015 මුලදී ආනයනික කිරිපිටි මත පනවා තිබූ බදු ඉවත් කිරීම නිසා කිරිපිටි ආනයනයද එම වසර තුළ 21.7%කින් සැලකිය යුතු ලෙස ඉහළ ගියේය.

 2016 කිරි නිෂ්පාදනය 2.3%කින් ඉහළ යන විට කිරිපිටි ආනයනය පසුගිය වසරට සාපේක්ෂව 15%කින් ඉහළ ගියේය.

දේශීය කිරි සම්බන්ධ ඉහත කාරණා සැකෙවින් විමසා බැලීමේදී ආරියසීලලා කලක සිට කතාවෙන් හා ක්‍රියාවෙන් පෙන්වා දුන් සියල්ල සැබෑවක් බව මනාව පැහැදිලි වෙයි. මේ දත්ත අනුව වසර දහයක් තුළ ජාතික කිරි අවශ්‍යතාවයෙන් 42%ක් නිපදවා ගැනීමට ලංකාව සමත්ව තිබේ. ඒ ඊට සම්පූර්ණ හිතකර පරිසරයක් යටතේ නොව බොහෝ බාධක මධ්‍යයේය. ඊට සමගාමීව 2011 සිට කිරිපිටි ආනයනය අඛණ්ඩව පහත වැටී තිබේ. මේ තත්ත්වය තීරණාත්මක ලෙස වෙනස් වූයේ 2015 සිදුවූ බදු සංශෝධන සමඟ බව පැහැදිලිව පෙනෙයි. ආනයනික් කිරි මත පනවා තිබූ සෙස් බදු ඉවත් කිරීම නිසා 2014 දී මෙටි්‍රක් ටොන් 67500ක්ව පැවති කිරි ආහාර ආනයනය 2016 දී මෙටි්‍රක් ටොන් 94011 දක්වා ඉහළ ගියේය. මෙය සීයට හතලිහක පමණ වර්ධනයකි. ඒ කාලය තුළ දේශීය කිරි නිෂ්පාදනයද වැඩි වී තිබුණද ඒ තත්ත්වය කර්මාන්තය තුළ විශාල අවුලක් ඇති කිරීමට හේතු වූයේය.

2015දී ආනයනික කිරිපිටි මත පනවා තිබූ බදු ඉවත් කිරීමට අමතරව, කිරි ගොවියාට කිරි ලීටරයක් සඳහා ගෙවන සහතික මිලද දෙවතාවකදී ඉහළ දැමිණි. ඒ රුපියල් පනහේ සිට හැත්තෑව දක්වාය. මෙය ගොවියාට හදිසි ආස්වාදයක් ලබාදෙන තීරණයක් වුවද නිසි සැලසුමකින් තොර මේ ක්‍රියාමාර්ගය විශාල අර්බුදයකට හේතු වූයේය. ආනයනික කිරිවල බදු ඉවත් කරමින්, සහතික මිල ඉහළ දැමීමේ පරස්පර ක්‍රියාමාර්ග ඔස්සේ සිදුවන්නේ කුමක්ද? එවිට දේශීය කිරි ආහාර නිෂ්පාදකයා දෙපැත්තකින් පීඩාවට පත්වෙයි. ඒ අසීරුතාව මත ඔහු කිරි මිලට ගැනීමට ඉදිරිපත් නොවේ. එවිට කිරි සඳහා ඇති ඉල්ලුම කඩා වැටීමෙන් නැවත එය ගොවියා කෙරේද බලපවත්වයි. මේ අවුල පසුගිය වසර දෙක තුන තුළ රට පුරාම දක්නට ලැබිණි. කිරි විකුණාගත නොහැකිව ගොවීහු මහත් අපහසුතාවන්ට පත්වූහ. දඹුල්ල, හැටන්, ආගරපතන, තලවාකැලේ ආදී ප්‍රදේශ ගණනාවක ගොවීන්ට තම කිරි ඉවත දැමීමට සිදුවිය. කිරි මහ පාරේ හලමින් ගොවීහු දඹුල්ල නගරයේ උද්ඝෝෂණය කළහ. පහත දැක්වෙන්නේ හැටන් රොතර්ස් ෆාම් ගොවිපළේ හිමිකරු අංගප්පන් අංගමුත්තු මහතා 2017 මැයි 13 ඉරිදා දිවයින පුවත්පතට මේ සම්බන්ධව පළකර තිබූ අදහස් කීපයකි.

“පහුගිය මාස දෙකකට කලින් නෙස්ලේ සමාගම කිව්වා කිරි ගන්න එක නවත්තනවා කියලා. ඒ වෙලාවෙ ඉඳලා අපි මිල්කෝ එකට කතා කළා. නෙස්ලේ සමාගමට කිරි දුන්න අපේ කිරි ගන්න මිල්කෝ එක කැමති උනේ නෑ. පැල්වත්තට කතා කළා. ඒ අයගෙ ළඟ කිරිවලින් හදපු පිටිකිරි ගබඩා වෙලා. ඒ හින්ද ඒ අයට කිරි ගන්න බැරි වුණා. කොත්මලේ කිරි සමාගමට ඒ අයගෙ උපරිම ධාරිතාව තියෙනවා කියලා කිව්වා. මේ අතරෙ නෙස්ලේ එක කිරි ගන්න එක මුළුමනින්ම අතහැරියා. කිරි ගොවීන් හාරසිය පනහකගේ විතර කිරි නිෂ්පාදන කාටවත් දෙන්න බැරිව ගියා. මම සත්තු බලන්න පටන්ගත්තෙ අවුරුදු දහයෙදී. අපිට කිරි කෝප්පයක් බොන්න තිබුණෙ නෑ. කවුරු හරි කිරි එකක් බොනව බලන් ඉඳල හූල්ලපු මම අද කීයක් හරි හම්බකරගෙන කිරි ලීටර දහ දොලොස්දාහක් පාරට වක්කරයි කියලා හිතන්න එපා. අපි එහෙම කළේ අඬඅඬ. අපි දේශපාලන කඩාකප්පල්කාරයෝ නෙමෙයි මහත්තයා. නරක් වෙච්චි කිරි ටික එහෙම පාරෙ හැලුවෙ අපේ ප්‍රශ්නෙ ලෝකෙට කියන්න ඕන හින්දා. ඇයි අපිට එහෙම කරන්න වුණේ කියලා මේ කවුරුත් ඇහුවෙ නෑ.”

අංගමුත්තුගේ ප්‍රකාශය කිරි ගොවීන් මුහුණ දුන් අසීරුතාවයේ කදිම පිළිබිඹුවක් බඳුය. මේ අර්බුදයට රජයේ පැලැස්තර විසඳුම වූයේ මිල්කෝ සමාගම මඟින් තම ධාරිතාව ඉක්මවා වැඩිපුර කිරි මිලට ගැනීමය. මේ නිසා අතිරික්ත කිරි තොග ඉවත දැමීමට එම සමාගමට සිදුව තිබිණි. සමාගම දිනකට කිරි ලීටර් ලක්ෂ ගණනින් විනාශ කරන බවට පුවත් පළවිය. පසුව මේ පිළිබඳ මාධ්‍ය වෙත අදහස් දැක්වූ මිල්කෝ සමාගමේ සභාපතිවරයා පවසා තිබුණේ මාධ්‍යවල පළවූ ඉලක්කම් බොරු වුවත් යම් කිරි ප්‍රමාණයක් ඉවත දැමීමට තමන්ට සිදුව ඇති බවය. තමන් රාජ්‍ය ආයතනයක් වන බැවින් පාඩු නොබලා ගොවීන්ගේ නිෂ්පාදන මිලදී ගන්නා බවත්, ඒ ප්‍රමාණය තම දෛනික කිරිපිටි නිෂ්පාදන ධාරිතාවය ඉක්මවා යන හෙයින් යම් කිරි ප්‍රමාණයක් ඉවත් කිරීමට සිදුවන බවත් ඔහු පෙන්වා දී තිබිණි. (2017 ජුනි 17 දේශය පුවත්පත) මෙම අතිරික්ත කිරි තොග පැල්වත්ත සමාගම වෙත ලබාදෙන බවද ඔහු මෙහිදී පවසා තිබිණි. මේ අර්බුදයේ සැබෑ හේතුව අන් කිසිවක් නොව ආනයනික කිරිපිටි බව අමුතුවෙන් කිව යුත්තක් නොවේ. ආනයනික කිරිපිටි සීමා නොකර, ඒවාට බදු සහන දීමෙන් නොනැවතී, එයට දේශීය කිරි ගොවියාගෙන් එල්ල වන විරෝධය සමනය කිරීම සඳහා රජයේ මුදල් වියදම් කරමින් ගොවීන්ගේ නිෂ්පාදන මිලට ගෙන, ඒවා ඉවත හැලීම වැනි තීරණ අතිශය පුදුම සහගතය. එවැනි තීරණ ගන්නා රටක් ලෝකයේ තිබේ නම් ඒ ශ්‍රී ලංකාව පමණක් විය යුතුය.

කෙම්බිමට ගමනක් (281 - 284 පිටු)

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com 

Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය පිළිබඳ සුමන්තිරම්ගේ ලැජ්ජා නැති කෙප්ප.. - යුතුකම මාධ්‍ය හමුව

• ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය පිළිබඳ සුමන්තිරම්ගේ ලැජ්ජා නැති කෙප්ප.. 
• අගමැති රනිල් ට 2/3 නැති නිසා ෆෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවට අප බිය විය යුතු නැද්ද? 
• පළාත් සභා වලට ස්වාධීන පාලන ඒකක ලෙස ක්‍රියාකිරීමට යෝජිත ව්‍යවස්ථා යෝජනා.
• ෆෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවකට "ඒකීය" ලේබලය අලවන්න හදන රනිල්ගේ වංචාකාරී පිළිවෙත.

යුතුකම මාධ්‍ය හමුව
2019-02-01
කොළඹ සම්බුද්ධත්ව ජයන්ති මන්දිරයේදී..


යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama

පාතාලය සුරකිමින් ගුරුවරුන් හිරේ දමන යහපාලනයේ මානව හිමිකම් චින්තනය

සිසුවකුට පහර දුන්නා යැයි කියන ගුරුවරියකට බරපතල වැඩ ඇතිව වසර දෙකක සිර දඬුවම් නියම කිරීමට කුරුණෑගල මහාධිකරණය කටයුතු කර තිබේ. අදාළ පුවතේ කියවෙන පරිදි එය බොරු චෝදනා මත පැනවූ සිර දඬුවමකි. චෝදනාව බොරු වුවද ඇත්ත වුවද මෙය පුදුමාකාර නඩු තීන්දුවකි. පාතාල නායකයන්ගේ මගුල් ගෙවල්වලට පොලීසියෙන් ආරක්ෂාව සපයන කාලකණ්ණි රටක (එය පසුගිය අප්‍රේල් 25 වැනිදා වත්තල ප්‍රදේශයේ සිදුවූ සිදුවීමකි.) දරුවෙකුට දඬුවම් දුන් ගුරුවරියක් දෙවසරකට හිරේ යැවීම එක් අතකින් පුදුමයක්ද නොවේ. ළමා හිංසනය පිළිබඳ ගොබ්බ තර්කයකට මුවාවී දරුවන්ට දඬුවම් දීමට එරෙහිව පළවන රූපවාහිනී දැන්වීම් ආදිය පසුගිය කාලයේදී අපට නිතර දක්නට ලැබිණි. ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටින එන්ජීඕ සංවිධාන ආදිය වර්තමාන යහපාලන ආණ්ඩුවේ මහා මෙහෙයුම්කරුවෝ වෙති. ඒ නිසාම මේ යකාගේ නඩු තීන්දුවද මෙරට සමස්ත දේශපාලන වියවුලේ ප්‍රකාශනයක් යැයි කිසිවෙකුට සැක සිතෙන්නේ නම් එහි කිසිදු අසාධාරණයක් නැත.

ළමා හිංසනයට එරෙහි විය යුතු බව ඇත්තකි. නමුත් ප්‍රායෝගිකව ඒ හිංසනයේ සීමා මායිම් හා නිර්ණායක මොනවාදැයි තීරණය කිරීමට නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ආයතනවලට නොහැකි නම් සිදුවිය හැක්කේ මහා ඛේදවාචකයකි. සිසුවෙකුට දඬුවම් කිරීම සම්බන්ධව ගුරුවරයෙකු වැරදි කරුවෙකු කළ යුත්තේ ඔහු ද්වේශ සහගත ලෙස, අසාධාරණ ලෙස, නොගැළපෙන තරමේ ශාරීරික දඬුවමක් ලබා දී එයින් එම සිසුවාට සැලකිය යුතු හානියක් සිදුවී ඇත්නම් පමණි. නමුත් ඊනියා මානව හිමිකම් කරුවන්ගේ තර්ක අනුව සිසුවකුට කරන ඕනෑම පහර දීමක් වැරදිය. දේශීය සංස්කෘතිය තුළ ගුරුවරයා සිසුවෙකුට දඬුවම් කිරීම අනිසි කටයුත්තක් ලෙස නොසැලකෙයි. වෙනස් වන නවීන ලෝකය තුළ ඒ සංස්කෘතික පුරුද්ද නොකඩවා ඉදිරියට ගෙන යා යුතු යැයි නියමයක් නැතත් ඒ ගැන කටයුතු කළ යුත්තේ ප්‍රායෝගික තත්ත්වයන් අනුව මිස ඊනියා ගල් ගැසුණු නීති පද්ධතියකට අනුව නොවේ.

ලෝකයේ ඉහළ ආර්ථික වර්ධනයක් ඇති දියුණු යැයි සම්මත රටවල පාසැල් සිසුන්ට ශාරීරික දඩුවම් ලබා දීම අනුමත නොකෙරෙන අතර බොහෝ විට එය නීතියෙන් තහනම් කටයුත්තකි. මානව හිමිකම් ගැන කතා කරන අයට ඒ කාරණයද තම ව්‍යාපෘතිය සාධාරණීකරණය කිරීමේ ප්‍රබල තර්කයක් ලෙස ඉදිරිපත් කළ හැක්කකි. ඔවුන්ට එහිදී අවශ්‍ය නම් දූපත්වාසී ගෝත්‍රික සිංහලයාගේ වනචාරීත්වය ගැන කියමින් ලෝකය ඊට වඩා බොහෝ වෙනස් බව පවසමින් තමන්ගේ සදාතනික දේශපාලන ආරෝව පිට කර හැරීමටද එය අවස්ථාවක් කර ගත හැකිය. එහෙත් සංවර්ධිත රටවල ප්‍රතිපත්ති ලංකාවේ එලෙසින්ම ක්‍රියාත්මක කළ හැක්කේ කෙසේද? ශාරීරික දඬුවම් තහනම පිළිබඳ දියුණු රටවල ප්‍රතිපත්තිය වැරදි නැත. අපිට ඒ ප්‍රතිපත්තිය සමඟ සංකල්පමය වශයෙන් කිසිදු ආරෝවක්ද නැත. එහෙත් ඒවා ක්‍රියාත්මක කිරීමට ලංකාවේ සමාජ ආර්ථික පරිසරය මීට වඩා කොතෙක් නම් වෙනස් විය යුතුද? රටේ අගමැතිවරයා රටේ මහ බැංකුව සුද්ද කරමින් පාර්ලිමේන්තුව රස්තියාදු කාරයන්ගෙන් පුරවා ඇති රටක පාසැල් සිසුන්ගේ විනය සම්බන්ධව ස්විස්ටර්ලන්ත නීති පැනවීමට යාම තරම් විහිළුවක් තවත් තිබේද?

දියුණු රටවල් තම සංවර්ධනය උදාකරගත් ආකාරය හිතන තරම් ශිෂ්ට නැතත් ඔවුන්ගේ සමාජ පරිසරය මේ රටවලට වඩා බෙහෙවින් යහපත්ය. ඒ රටවල දරුවන්ගේ හැදියාවට අදාළ බොහෝ දේ ඔවුන්ට තම නිවසින්, දෙමාපියන්ගෙන්, සමාජ පරිසරයෙන් යන මේ සෑම තැනෙකින්ම ලැබේ. නමුත් ලංකාවේ තත්ත්වය...? හද්දා පිටිසර දුෂ්කර පාසැල්වලට යා යුතු නැත. ආර්ථික සමාජ මට්ටම අතින් ලංකාවේ දෙවැනි ස්ථානයේ පසුවන ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයේ මා දන්නා පාසැල්වල පවා අයහපත් සමාජ පරිසරයක ජීවත් වන දරුවන් පමණක් සිටින පාසැල් කොතෙක් නම් තිබේද?

ඒ බොහෝ දරුවන්ට ඉගෙන ගන්නවා තබා එදා වේල සපයා ගැනීමට ක්‍රමයක් නැත. අම්මලා තාත්තලා බොහෝ විට අඩු පඩියට කුලී වැඩ කරන ශ්‍රමිකයෝය. බොහෝ දරුවන්ගේ එක්කෝ අම්මා නැත. එක්කෝ තාත්තා නැත. ඔවුන් වෙනත් ගැහැනුන් සමග හෝ මිනිසුන් සමග ගොස්ය. එක්කෝ අම්මා මැදපෙරදිග වහල් සේවයේය. තාත්තා බීගෙන ඇවිත් ගෙදර දෙවනත් කරයි. සමහරුන්ගේ තාත්තලා හිරගෙවල්වලය. අම්මා තාත්තා දෙදෙනාම නැතිව වෙනත් නෑදෑයන් ළඟ සිටින දරුවන් බොහෝය. ඇතැම් දරුවන් පාසැල් එන්නේ පන්සල්වල සිටය. මේ දරුවන්ගේ ඉගෙනීමට නිවෙස්වලින් කිසිදු අනුබලයක් සැපයෙන්නේ නැත. ඔවුන්ට මාපිය රැකවරණය ආදරය හිමිවන්නේ නැත. ඒ දරුවන් ආශ්‍රය කරන්නේ හන්දිවල සිටින රස්තියාදුකාරයන්වය. බලන්නේ දහජරා ටෙලිනාටකය. උදේ හවා අහන්නේ ඊනියා නූතන ගායකයන්ගේ ඔක්කාරය දනවන සුළු ගීතය. ගුරුවරුන්වත් නොදන්නා නානා මාදිලියේ මත්ද්‍රව්‍ය ගම්මානවල පවා අස්සක් මුල්ලක් නෑර පැතිරී ඇත. ඇතැම් සිසුන් පන්ති කාමරයට එන්නේ මේ මත්ද්‍රව්‍යවලින් මත් වීය. මෙවන් පරිසරයක හැදී වැඩෙන දරුවන්ගේ මානසිකත්වය තිරිසන් සතුන්ගේ මානසිකත්වයෙන් වෙනස් වන්නේ සුළු වශයෙනි. එහෙව් දරුවන්ට ඉගෙන ගැනීමට සපයා ඇති විෂය නිර්දේශද අපූරුය. කිසිදු වැදගැම්මකට නැති නීරස විෂය කරුණු ගොන්නක් කටපාඩම් කර තරඟ විභාගවලට මුහුණ දීමට ඔවුන්ට සිදුව ඇත. එවිට සිදුවිය හැක්කේ කුමක්ද?

ආදරයෙන් හෝ තර්කානුකූලව කරුණු පැහැදිලි කරදී හෝ නිර්මාණශීලී ඉගැන්වීම් ක්‍රම මඟින් හෝ එවැනි දරුවන් මෙල්ල කිරීමට ඇති හැකියාව ඉතා අල්පය. ආදරයෙන් ප්‍රශ්න විසඳන්නට යන ගුරුවරුන්ට මෙවැනි දරුවන්ට ඉගැන්වීම කෙසේ වෙතත් පන්ති කාමරයේවත් යහතින් සිටීමට ඉඩක් ලැබෙන්නේ නැත. එවැනි අහිංසක ගුරුවරුන් දැඩි සේ සමච්චලයට ලක්කරමින්, පන්ති කාමරවල යකා නැටීම කලහකාරී සිසුන්ගේ සාමාන්‍ය ස්වභාවයයි. පාසැලට පැමිණ ඉගෙන ගත යුතුය යන මානසිකත්වය හෝ ඊට අවශ්‍ය හැදියාව මේ සිසුන්ට තම පරිසරය තුළින් ලැබී නැත. තාරේ සමීන් පර් වැනි චිත්‍රපටවල කියන ආකාරයේ සුන්දර ක්‍රමවලට මෙවැනි සිසුන් ගොඩ ගත හැකි යැයි කියන අඳබාලයන්ව නැවත මොන්ටිසෝරි යැවීම සුදුසුය. එවැනි සුන්දර අධ්‍යාපන විප්ලව චිත්‍රපටවල මිස සැබෑ ලෝකයේ කළ නොහැකිය. මේ අවුල බොහෝ විට කළමනාකරණය කළ හැක්කේ සිසුන්ට දැඩි ප්‍රතිචාර දක්වන සැර ගුරුවරුන්ට පමණි. ඉහත කී නරක සමාජ පරිසරය ගැන නොතකා වියුක්ත ලෙස සිසුන්ගේ මානව හිමිකම් දිනා දීමට යාමෙන් සිදුවන්නේ ඔවුන් කබලෙන් ලිපට වැටී ලංකාවට තවත් රස්තියාදුකාරයන් බෝවීම පමණි. එහෙයින් සිහි බුද්ධියක් ඇති සියලු දෙනා මේ තීන්දුවට එරෙහිව වහ වහා පෙළ ගැසිය යුතුව තිබේ.

එහෙත් අද දෘෂ්ටිවාදීව මේ රට පාලනය කරන යහපාලන පඬියන්ගේ චින්තනය හා වැඩපිළිවෙළ වී ඇත්තේ මේ කිසිවක් නොතකා සිසුන්ට දඬුවම් දීම පමණක් නතර කිරීමය. ඔවුන්ගේ ඊනියා මානව හිමිකම් තරම් මේ අසරණ සිසුන්ට කළ හැකි තවත් හිංසනයක් නැත. එය හරියට රටේ මත්ද්‍රව්‍ය පැතිරීම නතර නොකර මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතා කරන්නන්ට දෙන දඬුවම් හිංසාකාරී යැයි කෑ මොර දීම තරමේ විහිළුවකි. දියුණු රටවල නීති ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක කිරීමට නම් කළ යුත්තේ සමාජයක් ලෙස ඊට ගැලපෙන ආර්ථික සමාජ සංවර්ධනයක් ඇති කර ගැනීමය. ආසියාවේ මහා මොළය යැයි වර නගමින් බැංකු හොරෙක් අගමැතිවරයා බවට පත් කරගත් මේ මානව හිමිකම් කාරයන්ට එවැනි වෙනසක් රටේ ඇති කිරීමට කිසිදු හැකියාවක් හෝ වුවමනාවක් නැත. ඒ නිසා මීටත් වඩා භයානක දේ ඉදිරියේදී සිදුවිය හැකිය. හෙට අනිද්දා වන විට මේ ගුරුවරියට දුන් දඬුවම තව මදි යැයි කෑ මොර දෙමින් රනිල්ගේ සිවිල් සංවිධාන බලු රෑන කළු ඇඳගෙන ලිප්ටන් වට රවුමට රැස් වුවහොත් එයද පුදුමයක් නොවන බව අවසාන වශයෙන් සඳහන් කළ යුතුව ඇත.

ඉසුරු ප්‍රසංග
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

නව ව්‍යවස්ථාව ඒකීය රාජ්‍යය සහ බුදු දහම

අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා විසින් 2018 ජනවාරි 11 දින ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පතක් පාරලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කලේය. එකී කෙටුම්පත හරහා ශ්‍රී ලංකාව පෙඩරල් රාජ්‍යයක් කිරීමටත් බුදු දහමට පිරිනමා ඇති ප්‍රමුඛස්ථානය විනාශ කිරීමටත් සූක්ෂමව කුමන්ත්‍රණය කර ඇත. නමුත් අගමැති ප්‍රමුඛ එජාපය අඛණ්ඩව පවසන්නේ ඒකීය රාජ්‍යය මෙන්ම බුදු දහමට ලබා දී ඇති ප්‍රමුඛස්ථානය සුරැකීමට කටයුතු කර ඇති බවය. ඔවුන් පවසන්නේ සත්‍යයක් දැයි විමසීමට ඉදිරිපත් කළ කෙටුම්පත ගැඹුරින් විමසා බලමු.
ඉදිරිපත් කර ඇති කෙටුම්පත පරිච්ඡේද 40කට ගොනු කළ වගන්ති 399කින් සමන්විතය. එහි පළමු වගන්තිය වෙන් කර ඇත්තේ ඒකීය රාජ්‍යය විස්තර කිරීමටය. එම වගන්තිය මෙසේය. “ශ්‍රී ලංකාව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ නිශ්චිතව දක්වා ඇති බලතල ක්‍රියාත්මක කරනු ලබන්නා වූ මධ්‍යම ආයතන සහ පළාත් ආයතන සංයුක්ත වන්නා වූ ඒකීය රාජ්‍යයක් / ඔරුමිත්තනාඩු වන්නා වූ නිදහස් ස්වෛරි ස්වාධීන ජනරජයක් වේ. මේ ව්‍යවස්ථාවේ ඒකීය රාජ්‍යයක් / ඔරුමිත්තනාඩු යන්නෙන් නොබෙදුනු සහ බෙදිය නොහැකි මෙන්ම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව සංශෝධනය කිරීමේ පරිච්චින්න කිරීමේ හෝ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් ප්‍රතියෝජනය කිරීමේ බලය මෙම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ විධිවිධාන සලස්වා ඇති ආකාරයට ව්‍යවස්ථාදායකය සහ ශ්‍රී ලංකාවේ ජනතාව වෙත පැවරී ඇත්තා වූ රාජ්‍යයක් අදහස් වේ”.
මෙම දිගු මෙන්ම වැල්වටාරම් සහිත වගන්තිය සංසන්දනය කළ යුත්තේ වත්මන් ව්‍යවස්ථාවේ දෙවන වගන්තිය සමගය. එය ඉතාම කෙටි සරල වගන්තියකි. එහි ඇත්තේ “ශ්‍රී ලංකා ජනරජය ඒකීය රජයකි” යනුවෙන් පමණි.

ඉහත නිරවචනයට අනුව ඒකීය රාජ්‍යයක ලක්ෂණ දෙකකි. පළමු ලක්ෂණය වන්නේ එය බෙදිය නොහැකි රාජ්‍යයකි. දෙවන ලක්ෂණය වන්නේ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ව්‍යවස්ථාදායකය සහ ජනතාවට පවරා තිබීමයි. අපි මුලින්ම පළමු ලක්ෂණය දෙස බලමු. ඒකීය රාජ්‍යයක් යනු බෙදිය නොහැකි රාජ්‍යයක් නම් පෙඩරල් රාජ්‍යයක් යනු බෙදිය හැකි රාජ්‍යයක් විය යුතුය. ලොව ප්‍රකට පෙඩරල් රාජ්‍ය වන ඉන්දියාව, බ්‍රසීලය සහ ස්පාඤ්ඤයේ ව්‍යවස්ථා වල එම රාජ්‍යයන් බෙදිය නොහැකි රාජ්‍යයන් ලෙස හඳුන්වා ඇත. එසේ නම් බෙදිය නොහැකි බව ඒකීය රාජ්‍යයක ලක්ෂණයක් වන්නේ කෙසේද?

ඒකීය රාජ්‍යයක් වීමට සම්පූරණ කළ යුතු දෙවන ලක්ෂණය ලෙස දක්වා ඇත්තේ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය කිරීමේ බලය ව්‍යවස්ථාදායකය සහ ජනතාව වෙත පැවරීමයි. ස්විට්ර්සලන්තය සහ ස්පාඤ්ඤය යන පෙඩරල් රටවල ද ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පිළිබඳ බලය පවරා ඇත්තේ ජනතාවට සහ ව්‍යවස්ථාදායකයටයි. පෙඩරල් හෝ ඒකීය භේදයකින් තොරව සාතිශය බහුතරයක් රටවල් ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය කිරීමේ බලය පවරා ඇත්තේ ව්‍යවස්ථාදායකයටයි. එබැවින් ජනතාවට සහ ව්‍යවස්ථාදායකයට ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය කිරීමේ බලය පවරා තිබීම ඒකීය රාජ්‍යයක ලක්ෂණයක් ලෙස හුවා දැක්විය නොහැක.
ඉහත විස්තරයෙන් පෙනෙන්නේ ඒකීය රාජ්‍යය අරුත් ගැන්වීමට හුවා දැක්වූ ලක්ෂණ දෙකම පෙඩරල් රාජ්‍යයක ද දැකිය හැකි ලක්ෂණ බවයි. එබැවින් එම ලක්ෂණ අනුව යම් රාජ්‍යයක් ඒකීය ද පෙඩරල් ද යනුවෙන් ර්වගීකරණය කළ නොහැකි බව පැහැදිලිය. එසේනම් ඒකීය රාජ්‍යයක සැබෑ නිරවචනය කුමක්ද?
සමස්ත ලෝකයම පිලිගත් නිරවචනයක් ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ මහචාරය ශ්‍රීමත් කෙනත් වියරේය. 1987 දී 13 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පිළිබඳ නිරණයේ දී මෙම නිරවචනය ලංකාවේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් ද භාවිතා කර තිබේ. එතුමාට අනුව රටේ සෑම ප්‍රදේශයකටම සෑම විෂයක් සම්බන්ධයෙන්ම නීති පැනවීමේ බලය එක් ආණ්ඩුවකට තිබේ නම් එය ඒකීය රාජ්‍යයකි. එමෙන්ම එක් එක් විෂය ක්ෂේත්‍රය සම්බන්ධයෙන් නීති පැනවීමේ බලය වෙන් කර දී ඇති ආණ්ඩු එකකට වඩා යම් රාජ්‍යයක ඇත්නම් එය පෙඩරල් රාජ්‍යයකි.

වියරෙගේ නිරවචනය අනුව ශ්‍රී ලංකාවේ දැන් පවතින්නේ ඒකීය රාජ්‍යයකි. මක් නිසා ද යත් සෑම විෂයක් සම්බන්ධයෙන්ම නීති සම්පාදනයට පාරලිමේන්තුවට බලය ඇති බැවිනි. පාරලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකේ බහුතර බලයෙන් සම්මත කරන්නේ නම් පලාත් සභා ලැයිස්තුවේ ඇති විෂයන් සම්බන්ධයෙන් නීති සම්පාදනයට පමණක් නොව පළාත් සභා අහෝසි කිරීමට ද පාරලිමේන්තුවට බලය ඇත. නමුත් නව ව්‍යවස්ථාව සම්මත වුණොත් ශ්‍රී ලංකාව පෙඩරල් රාජ්‍යයක් වනු ඇත. ඒ සංවෘත ලැයිස්තුවේ ඇති විෂයන් සම්බන්ධයෙන් නීති පැනවීමේ බලය පාරලිමේන්තුවටත් පලාත් සභා ලැයිස්තුවේ ඇති විෂයන් සම්බන්ධයෙන් නීති පැනවීමේ බලය පලාත් සභාවන්ටත් වෙන් කර දී ඇති බැවිනි.

එසේ නම් ආණ්ඩුව ඒකීය රාජ්‍යය යන ලේබලය අලවා ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ පෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවකි. එය වස කුප්පියක “අමෘතය” යන ලේබලය ඇලවීමට සමානය. නමුත් “යහපාලනය” නමින් “යමපාලනයක්” ගෙනා වත්මන් ආණ්ඩුවට එය නුහුරු අත්දැකීමක් නොවේ.
බුදු දහම සම්බන්ධයෙන් ද ආණ්ඩුව කර ඇත්තේ ඒකීය රාජ්‍යය සම්බන්ධයෙන් සිදු කළ ප්‍රෝඩාවමය. වත්මන් ව්‍යවස්ථාවේ නවවන වගන්තිය මෙසේය. “ශ්‍රී ලංකා ජනරජය බුද්ධාගමට ප්‍රමුඛස්ථානය පිරිනමන්නේය. එහෙයින් 10 වැනි ව්‍යවස්ථාවෙන් සහ 14 වැනි ව්‍යවස්ථාවේ (1) අනුව්‍යවස්ථාවේ (ඉ) ඡේදයෙන් සියළුම ආගම් වලට පිරිනැමෙන අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කර දෙන අතර බුද්ධ ශාසනය සුරක්ෂිත කර පෝෂණය කිරීම රජයේ වගකීම විය යුත්තේය”.
මේ පිළිබඳ යෝජිත ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇත්තේ අටවන වගන්තියේය. එහි වත්මන් නවවන වගන්තියට විකල්ප දෙකක් ඉදිරිපත් කර ඇත. පළමු විකල්පය මෙසේය. “ශ්‍රී ලංකාව විසින් බුද්ධාගමට ප්‍රමුඛත්වය ලබා දිය යුතු අතර ඒ අනුව 10 වන ව්‍යවස්ථාව සහ 14(1)(ඉ) ව්‍යවස්ථාව මගින් සහතික කරන ලද පරිදි සියලු ආගම්වල අයිතිවාසිකම් සහතික කරමින් බුද්ධ ශාසනය සුරක්ෂිත කර පෝෂණය කිරීම රජයේ වගකීම විය යුතුය”.

මෙහි ශ්‍රී ලංකා ජනරජය වෙනුවට ශ්‍රී ලංකාව යොදා ඇත. ඇත්තෙන්ම ශ්‍රී ලංකාව යනු භූමියකි. එහි තිබෙන ගස්වැල් ගොඩනැගිලි වලට හෝ එහි වසන මිනිසුන් සහ සතුන්ට බුදු දහමට ප්‍රමුඛස්ථානය ලබා දිය නොහැක. එය කළ හැක්කේ ජනරජයට පමණි. එබැවින් ජනරජය යන පදය ඉවත් කිරීමෙන් ප්‍රමුඛස්ථානය ර්අථ විරහිත කර ඇත.
යෝජනා කර ඇති දෙවන විකල්පය මෙසේය. “ශ්‍රී ලංකා ජනරජය බුද්ධාගමට ප්‍රමුඛත්වය පිරිනමනු ලබන අතර ඒ අනුව වෙනත් සියළුම ආගම් සහ විශ්වාස සඳහා වෙනස්කමකට භාජනය කිරීමෙන් තොරව ගෞරවයෙන් සහ අභිමානයෙන් යුතුව සලකමින් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව මගින් සහතික කර ඇති සියළු තැනැත්තන්ගේ මූලික අයිතිවාසිකම් සහතික කරමින් බුද්ධ ශාසනය සුරක්ෂිත කර පෝෂණය කිරීම රජයේ වගකීම විය යුත්තේය”.

එහි පළමුව බුද්ධාගමට ප්‍රමුඛස්ථානය පිරිනමයි. දෙවනුව සියළුම ආගම් වෙනස්කමකට භාජනය නොකළ යුතු බව පවසයි. කිසිම ආගමකට වෙනස්කමක් නොකිරීමට නම් බුද්ධාගමට පිරිනැමූ ප්‍රමුඛස්ථානය අනෙකුත් සියළුම ආගම් සහ විශ්වාස වලට ද පිරිනැමිය යුතුය. එවිට සියළුම ආගම් පමණක් නොව අනෙකුත් ඇදහිලි ද එක සමාන වේ. එවිට බුද්ධාගමට පිරිනැමූ ප්‍රමුඛස්ථානය අහිමි වේ. වෙනත් වචන වලින් පැවසුවොත් මෙහි බුද්ධාගමට ප්‍රමුඛස්ථානය පිරිනමා නැවත ඉවත් කර ගෙන ඇත.
වත්මන් ව්‍යවස්ථාව සමග සැසඳීමේ දී යෝජිත විකල්ප වලට සාපේක්ෂව වත්මන් ව්‍යවස්ථාවේ පවතින වගන්තිය සරල සහ කෙටිය. යෝජිත විකල්ප දිගු කිරීම හරහා වෙර දරා ඇත්තේ බුද්ධාගමට ලබා දී ඇති ප්‍රමුඛස්ථානය අහිමි කිරීම වචන අතරේ සැඟවීමටයි.
ආණ්ඩුවේ නායකයින් නිරතුරුව පවසන දෙයක් ඇත. ඒ ඒකීය රාජ්‍යය හෝ බුදු දහමට ලබා දී ඇති ප්‍රමුඛස්ථානය අහිමි කිරීමට ආණ්ඩුව කටයුතු නොකරන බවයි. ඒකීය රාජ්‍යය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින කිසිම ජාතිකවාදි විද්වතෙකු පවතින වගන්තිය ප්‍රමාණවත් නැතැයි පවසා නැත. එමෙන්ම කිසිම බෞද්ධ නායකයෙකු බුද්ධාගමට ප්‍රමුඛස්ථානය ලබා දීමේ වගන්තිය ප්‍රමාණවත් නැතැයි පවසා නැත. ආණ්ඩුවටත් අවශ්‍ය වන්නේ ඒකීය රාජ්‍යය සහ බුදු දහමේ ප්‍රමුඛස්ථානය රැක ගැනීමට නම් පද පෙරලි කරමින් එම වගන්ති වෙනස් කරන්නේ ඇයි? ආණ්ඩුව අවංකව මේ කරුණු දෙක වෙනුවෙන් පෙනී සිටිත් නම්, ආණ්ඩුවේ නායකයින් කළ යුත්තේ එම වගන්ති කිසිම අයුරකින් වෙනස් නොකරන බවට ජාතියට ප්‍රතිඥාවක් ලබා දීමයි. හැකි නම් එම ප්‍රතිඥාව ලබා දෙන ලෙස අපි ආණ්ඩුවට අභියෝග කරමු.

උදය ප්‍රභාත් ගම්මන්පිල 2019.01.24

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama

පළාත් සභාවලට එරෙහිව එදා විජේවීර කළ කතාව

පළාත් සභා සංකල්පයක් පිළිබඳ මේ දිනවල මහත් උණුසුමක් මතුව තිබේ. 1987 පළාත් සභා මුල්වරට හඳුන්වාදුන් අවස්ථාවේදී ද එවැනි දැඩි උණුසුමක් මෙරට ඇතිවිය. පළාත් සභා පිහිටවූයේ ජිවිත සිය ගණනක් බිලිගැනීමෙන් අනතුරුවය. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ පළාත් සභා ක‍්‍රමයට එරෙහිව එදා දැඩි විරෝධයක් මතු කළ අතර එවකට තහනම් කර තිබූ එම පක්‍ෂයේ නායක රෝහණ විජේවීර මහතාගේ පටිගත කළ හඬපටයක් රටපුරා රහසිගතව යැවුණි. මෙහි පළවන්නේ 1987 ඔක්තෝම්බර් 27 වැනිදා විජේවීර නිකුත් කළ එදා රටට රහසක් වූ එම හඬ පටයෙන් උපුටා ගත් කොටසකි.
අපේ පීතෘභූමිය එහි මෑත ඉතිහාසයේ මුහුණ පෑ භායානකම විපත්තියට ගොදුරු වී සිටින මේ සාතිශය දුෂ්කර අවස්ථාවේදී දේශපේ‍්‍රමී රටවැසියන් සියලූ දෙනා තනිතනිවත් සාමූහිකවත් ඉටු කළ යුතු අපේ පීතෘභූමියේ නිදහස යළි දිනා ගැනීමත් රැකගැනීමත් සඳහා ඉටු කළ යුතු අපේ දරු මුණුපුරු පරම්පරාවත් ඉන්දීය අධිරාජ්‍යයේ වහලූන් බවට පත් නොකිරීම සඳහා ලාංකීය ජාතිය වහල් බවින් මුදා ගැනීම සඳහාත් ඉටු කළ යුතු භාරධූර කර්තව්‍ය පිළිබඳ කරුණු සැකෙවින් පැහැදිලි කිරීමටයි, අද මෙසේ ඔබ අමතන්නේ.

සහෝදර රටවැසියනි,
අවුරුදු ගණනක් තිස්සේ අපි දිගින් දිගටම කියාපු දේවල් දැන් ඇස් පනාපිට සත්‍ය වෙලා තිබෙනවා. අපි කිව්ව වගේම දැන් ජයවර්ධන අපේ උදාර පීතෘභූමිය ඉන්දියන් අධිරාජ්‍යයේ පිළිකන්නක් කරලා හමාරයි. අපේ පුංචි ලාංකීය ජාතිය ඉන්දියන් අධිරාජ්‍යයේ වහලූන් කරලා හමාරයි. තමුන්නාන්සේලාට මතක ඇති 1972 දී විතර ජයවර්ධන යූ.ඇන්.පී යේ නායකත්වයෙන් විතරක් නොවෙයි මුළු පක්‍ෂයෙන්ම තල්ලූවෙලා යන තැනට වැඩ සිද්ධවෙමින් තිබුණ බව. එදා යූ.ඇන්.පියේ හිටපු නායකයා ඩබ්ලි සේනානායක මහත්තයා ජේ.ආර්.ව පක්‍ෂයෙන් පන්නන්න හදනවා කියලා ජයවර්ධන උසාවියේ නඩුවක් දැම්මා. ඒකට උත්තර බඳිද්දී ජයවර්ධන මහා බොරුකාරයෙක් කියලා ඩඞ්ලි උසාවියේදීම කිව්වා. මේ විදිහට ඩඞ්ලි - ජේ.ආර් ගැටුම උච්චතම අවස්ථාවෙ තියෙද්දී ජයවර්ධන යූඇන්පියෙන් පන්නල දාන්න ඔන්න මෙන්න කියලා තියෙද්දී හදිසියේම ඉතාමත් සැක කටයුතු විදිහට ඩඞ්ලි මළේ. ඊට ටික දවසකට පස්සෙ එයාගෙ දෙවැනිය හිටපු කෘෂිකර්ම ඇමැති. එම්.ඞී. බණ්ඩත් මළා. ඒ එක්කම වී.ඒ සුගතදාස, යූ.බී. වන්නිනායක, ඊරියගොල්ල, සී.පී.ද සිල්වා වගේ ඩඞ්ලි පිලේ පතාක යෝධයෝ ඔක්කොම හදිසියෙම මළා. කොහොම සිද්ධ වුණත් මෙන්න මේ නිසයි ජයවර්ධනට යූඇන්පියේ නායකත්වයට ඇවිල්ලා බලය තහවුරු කරගන්න පුළුවන් උනේ.

ජයවර්ධනගෙ යූඇන්පී නායකත්වය සේනානායකලගෙ නායකත්වයට වඩා ඉඳුරාම වෙනස්, දේශද්‍රෝහියො, පල්හොරු, දේශපාලන පාදඩයො, ලැජ්ජා නැති බොරුකාරයො, අධිරාජ්‍යවාදී ඒජන්තයො භයානක මීනිමරුවො මේ සොර නඬේ තමයි ධර්මිෂ්ඨ හැවක් ඇතුළට රිංගලා ධර්මයෙන් රට කරනවාය කියල බොරු පොරොන්දු දීල ශ්‍රීලංකා සමසමාජ කොමියුනිස්ට් හවුල් ආණ්ඩුවේ වැරදි උපයෝගී කරගෙන මහජනයාගේ ඇස්වලට වැලිගහලා 1977 බලයට ආවෙ දේශපාලන විරුද්ධවාදීන්ගෙන් පළිගන්නෙ නෑ කිව්ව පාර්ලිමේන්තුවෙ කාලෙ දික්කරන්නෙ නෑ කිව්වා.

ඉන්දියන් ධනේශ්වර පාලකයො එදා කියල තිබුණෙත් මීට මුළුමනින්ම සමාන දෙයක්, ඉන්දියන් ධනේශ්වර පංතියේ දේශපාලන නායකයා, ජවහල්ලාල් නේරු 1944 දී ලියපු ‘‘ඩිස්කවරි ඔෆ් ඉන්ඩියා’’ ඉන්දියාව සොයා ගැනීම කියන පොතේ 569 වන පිටුවේ මේ විදිහට කියනවා.

‘‘ලෝක පාලන මධ්‍යස්ථානය වශයෙන් අත්ලාන්තික් කලාපයට හිමි තැන නුදුරු අනාගතයේදී පැසිපික් කලාපය විසින් හිමිකර ගනු ඇතැයි සිතිය හැකිය. සෘජු ලෙසම පැසිපික් රාජ්‍යයක් නොවුනද ඉන්දියාව නොවැළැක්විය හැකි ලෙසම එහි වැදගත් බලපෑමක් කරනු ඇත.

ඉන්දීය සාගර කලාපයේ්්ත් ගිණිකොණ දිග ආසියාවේත්, මැදපෙරදිග දක්වාත් ආර්ථික හා දේශපාලනික ක‍්‍රියාකාරීත්වයේ මධ්‍යස්ථානය වශයෙන් ඉන්දියාව සංවර්ධනය වනු ඇත. නුදුරු අනාගතයේදී ලොව වේගයෙන් සංවර්ධනය වන්නට තිබෙන කොටසක ඇය ආර්ථික හා යුද්ධෝපායික වැදගත්කමක් ගනු ඇත. ඉන්දියාව දෙපැත්තෙන්ම ඇයව මායිම් වන රාජ්‍යයන්ගේ - ඉරානය, ඉරාකය, ඇෆ්ගනිස්ථානය, ලංකාව, බුරුමය, මලයාව, සියම, ජාවාය යනාදී කලාපීය ගොනුවීමක් වේ නම් වත්මන් සුළුජාතික ප‍්‍රශ්න එක්කෝ නැති වී යනු ඇත. නැතිනම් අඩු ගණනේ සාකල්‍යයෙන්ම වෙනස් වූ සන්දර්භයක් තුළ සැළකිල්ලට ලක් කිරීමට සිදු වනු ඇත.

මගේ පැත්තෙන් ගත් කල ලෝකය විශාල උත්තර් ජාතීය රාජ්‍යයන් කිහිපයකට බෙදීම ගැන ඒවා කිසියම් බලසම්පන්න ලෝක බැම්මකින් නොබැඳේ් නම්x මගේ කිසිම කැමැත්තක් නැත. නමුත් ලෝක එක්සත්කමක්, ලෝක සංවිධානයක් ඇතිවීම වැළක්වීමට තරම් ජනතාව මුග්ධවේ නම් ප‍්‍රාදේශීය ස්වාධිපත්‍යයක් සහිතව තනි යෝධ රාජ්‍යයක් ලෙස ක‍්‍රියාත්මක වන මෙබඳු එක් එක් අති විශාල උත්තර් - ජාතීය කලාපයක් හැඩ ගැසීමට බොහෝසෙයින් ඉඩ ඇත. එහෙයින් කුඩා ජාතික රාජ්‍යය මැකී යනු ඇත. ඒවාට පැවතිය හැක්කේ ස්වාධීන දේශපාලන ඒකක වශයෙන් නොව සංස්කෘතික ස්වාධිපත්‍යයක් ඇති ප‍්‍රදේශ වශයෙනි. ඉන්දියාවට සිය බලපෑම් කළ හැකි වේ නම් කුමක් සිදුවුවද ලෝකයට යහපත් වනු ඇත.’’

ඉතින් මේක කියන විදියට එදා නේරුට අවශ්‍ය වෙලා තිබුණුදේ ඉටුකරලා දෙන්න, ඒ කියන්නෙ නේරුව හාම්පුතු සැටියට පිළිගන්න, ඉන්දියාවෙ ආධිපත්‍යයට යටවෙන්න, අවුරුදු හතළිස් සයකට එහා ඉඳලා ජයවර්ධන ලෑස්තිවෙලා ඉඳලා තියෙන බව කාටත් තේරුම් ගන්න පුළුවන්.

ඉන්දියන් ධනේශ්වර පංතිය එසේ පාලක පංතිය බවට පත් වූ දා ඉඳලම ඒගොල්ලන්ගේ ප‍්‍රතිපත්ති, උපායමාර්ග, උපක‍්‍රම, ක‍්‍රියාමාර්ග සේරම සකස් කළේ ඉන්දියාව ඉස්සර වෙලා කලාපීය බලවතා කරලා දෙවනුව ලෝක අධිරාජ්‍ය බලයක්, සුපිරි අධිරාජ්‍ය බලවේගයක් කරන ඉදිරි දැක්ම ඇතිවයි. ඉන්දියන් ධනේශ්වර පංතියේ ආර්ථික, දේශපාලන, යුදමය, විදේශ කියන මේ සෑම ප‍්‍රතිපත්තියකම ඒවායේ යටින් දුවපු අරමුණ ඒකයි.

අපි දන්නවා ජර්මනියෙන්, ඉතාලියෙන්, ධනේශ්වර ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී විප්ලව සිද්ධ වුණේ පමා වෙලා. මේ නිසා ඒ රටවල්වල තිබුණු කුඩා කුඩා වැඩවසම් රාජධානි එකතු කරලා ජාතික රාජ්‍යයක් බිහිකරන්න පමා වුණා. මේ නිසා ඉතාලිය, ජර්මන් ධනපතියන්ට අල්ලගන්න යටත්විජිත ඉතුරු වෙලා තිබුණේ නෑ. ඒ මොකද ඒගොල්ල නැගිටලා එනකොට අනිත් අය ඔක්කොම අල්ල ගෙන ඉවරයි. මෙන්න මේ නිසා ලෝක ජනතාවට සිද්ධ වුණා ලෝක යුද්ධ දෙකට මුහුණ දෙන්න. ලෝක යුද්ධ දෙකම පටන් ගත්තේ මේ දෙන්නා. ඒ වගේ ඉන්දියාව ධනේශ්වර ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී විප්ලවය සම්පූර්ණ වුණෙත් බොහොම කල් ගිහිල්ලා. මේ විදිහට ප‍්‍රමාද වෙලා. බහුජාතික රාජ්‍යයක් වුණු ඉන්දියාවේ ධනේශ්වර පංතිය තමන්ගෙ පසුගාමීත්වය ඉක්මණින්ම මගහරවා ගන්න යොදාගත්තෙත් ජර්මනියෙ බිස්මාක්ල, ඉතාලියෙ කවුර්ල යොදාගන්න රාජ්‍ය ධනවාදී පිළිවෙතමයි.

ඉන්දිය රාජ්‍ය ධනවාදය අද රාජ්‍ය ඒකාධිකාරී ධනවාදය දක්වා වර්ධනය වෙලා තියෙනවා. මේ රාජ්‍ය ඒකාධිකාරී ධනවාදය කලාපීය රටවල් සම්බන්ධයෙන් දැඩි ආක‍්‍රමණශීලී ප‍්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරන බව පැහැදිලිව දකින්න පුළුවන්.

ඉන්දියන් ජනතාව ඉතාම දුප්පත්. ඒ නිසා පසුගාමී ඉන්දියන් ධනවාදයට මෙන්ම ඒකාධිකාරීන්ගෙ නිෂ්පාදන වලට අවශ්‍ය විදියට ඒ තරමට දේශීය වෙළෙඳපොළ පුළුල් කරගන්න බැහැ. ඒ නිසා ඉන්දියන් බැංකුකාරයන්ට, කර්මාන්තකාරයින්ට තමන්ගෙ රටින් පිටත වෙළෙඳපොළ සොයන්න සිද්ධ වෙලා තියෙනව. මෙතනදී ඒ ගොල්ලන්ට දියුණු ධනපති රටවල් එක්ක හැප්පෙන්න බැහැ. ඒ නිසා ඒ ගොල්ලෝ ස්වභාවිකවම නැඹුරුවෙලා තියෙනවා අසල්වැසි අපි වගේ දුබල රටවල් වෙතට. ඉන්දියාවේ ‘‘ආධාර’’ වෙළෙඳ ප‍්‍රතිපත්ති, තාක්‍ෂණය, හුවමාරු, විදේශ ආයෝජන, කොන්ත‍්‍රාත් බැංකු මේ ඔක්කොම මුළු මහත් විදේශ ප‍්‍රතිපත්තියක් ගොඩනැගිල තියෙන්නෙ ඒ අරමුණ මතයි.

ලෝක ජාතීන් අතර අසමානතාව වර්ධනය කෙරුවෙ, සූරාකෑම් වර්ධනය කෙරුවෙ ජාත්‍යන්තර ධනවාදය විසින්ම බව අප දන්නවා. ඒක දැන් ආයෙත් තුන්වැනි ලෝකයේම වඩා දියුණු රටවලූයි, අඩු දියුණු රටවලූයි අතරෙ පුනරුත්පාදනය වෙලා.

ඉන්දීය උප මහාද්වීපයෙන් විශාල කොටසක රාජ්‍ය බලය තමන් අතට ගත්ත ඉන්දියන් ධනේශ්වර පංතිය තමන්ගෙ දේශපාලන දර්ශනයක්, ප‍්‍රතිපත්තිත්, උපාය උපක‍්‍රමත් ගොඩනැගුවේම බි‍්‍රතාන්‍ය අධිරාජවාදීන්ගෙ සපත්තුවට බැහැල. බි‍්‍රතාන්‍ය ධනේශ්වර පංතියේ ආභාසයෙන් සැදුණු වැඩුණු ඉන්දියන් ධනපති පංතියක් එහෙම කරන එක පුදුමයක් නොවෙයි. මේ විදියට ඉන්දියන් උප මහාද්වීපයෙන් තදාසන්න ප‍්‍රදේශවලත් බි‍්‍රතාන්‍ය යටත් විජිතවල, අර්ධයටත් විජිතවල තමන්ගෙ අණසක පිහිටුවන එක තමයි දැන් ඉන්දීයන් ආක‍්‍රමණකාරී විදේශ ප‍්‍රතිපත්තියෙ පරමාර්ථය වෙලා තියෙන්නෙ. මෙතනදී බි‍්‍රතන්‍යයන්ගෙ සපත්තුවට බැහැලා ඒ රටවල්වලට රිංගාගෙන හිටපු නොයෙකුත් ඉන්දියන් ජාවාරම්කාරයොත්, අනික් සංක‍්‍රමණික ඉන්දියානුවොත් මේකට යොදාගන්න ඔවුන්ට පුළුවන් වුණා. අද මලයාව, සිංගප්පූරුව, සියම, ලංකාව, මොරීෂිස් වගේ රටවල්වල ඉන්න ඉන්දියන් සංක‍්‍රමණිකයො ඉන්දියන් ධනපති පංතිය විසින් තමන්ගෙ ඒජන්තයන් සැටියට ඉතාමත් සකී‍්‍රයව මේ කටයුත්තට යොදා ගෙන තියෙනවා. මොවුන් තමයි ඉන්දියන් ධනපති පංතිය විසින් තමන්ගේ පස්වැනි සේනාංකය හැටියට දැනුවත්වම යොදා ගෙන තියෙන්නේ.

ඉන්දියන් ධනපති පංතිය තමන්ට උපායමාර්ගිකව වැදගත් තැන්වල මේ උපාය මාර්ගය වඩාත් තහවුරුව ක‍්‍රියාවට නංවලා තියෙනවා. භූටානය, බංග්ලාදේශය, කාශ්මීරය, ලංකාව සම්බන්ධයෙන් ඉන්දියාව අනුගමනය කරපු ප‍්‍රතිපත්තිය මේකට හොඳම නිදර්ශන.

දැන් ආයෙත් ඉන්දියන් අධිරාජ්‍යයේ බලය කලාපයේ සුපිරි බලය හැටියට ඉස්මතුවෙලා තියෙන තත්ත්වය යටතේ අවස්ථාව අනුව කරණම ගසලා ඉන්දියන් අධිරාජවාදය හාම්පුතා හැටියට පිළිගන්න ඉදිරිපත්වෙලා.

ඉන්දියන් ආක‍්‍රමණකාරී විදේශ ප‍්‍රතිපත්තිය නිසා ඉන්දියාව වටේ රටවල් ඔක්කොම සතුරු කර ගෙනයි සිටියෙ. එහෙම ඉන්දැද්දී සිරිමා බණ්ඩාරනායක ආණ්ඩුව චීනයත් එක්ක, පකිස්ථානයත් එක්ක මිත‍්‍ර වුණු එක ඉන්දියන් ධනපති පාලකයින්ට රිස්සුවේ නෑ. චීන නැව්වලට මිත‍්‍ර නැව් හැටියට ලංකාවෙ වරායවලට ඇතුළු වෙන්න ඉඩදුන්නු එක ගැන ඉන්දියාව උරණ වුණා. ඒ වගේම 1971 දී නැගෙනහිර පකිස්ථාන් ප‍්‍රශ්නෙ වෙලාවේ පකිස්ථාන් ගුවන්යානාවලට බටහිර පකිස්ථානෙ ඉඳලා කටුනායක හරහා ඩැකාවලට සෙබළු අරන් යන්න, ඉඩදීපු එක ගැනත් උරන වුණා. මගේ මතකයේ හැටියට 1972 ජූලි මාසෙදී, සමහරවිට අගෝස්තු සැප්තැම්බර් වෙන්නත් පුළුවන්. ඒ කාලෙ අපි වැලිකඩ සිරගෙදර, ඉන්දිරා ගාන්ධි ලංකාවට ආව. ඇවිත් සිරිමා බණ්ඩාරනායක නෝනත් එක්ක උපදේශකයන්ගෙන් තොරව කතාකරන්න ඕනෙයි කිව්වලූ. කියලා සාකච්ඡුාවක් කරලා චීනයත් පකිස්ථානයත් එක්ක තියෙන හිතවත්කම ගැන තදින් දොස් කිව්වලූ’’ මගේ ආරක්‍ෂාව මට වැදගත්. ඒ හින්දා බලාගනින්’’ කිව්වලූ. මේක, පස්සෙ බණ්ඩාරනායක නෝනා මෛත‍්‍රීපාල සේනානායක මහත්තයත් එක්ක කියල එයා වෙනත් අයට කීව නිසා අපටත් ආරංචි වුණා. ලංකාව ස්වාධීනව කෙළින් ඉන්නවට, ඉන්දියාව කැමති නැති දේ කරනවට ඉන්දියන් ධනපති පංතිය කවදාවත් කැමති වුණෙ නෑ.

මේ විදියට චීනx ලංකා මිත‍්‍රත්වයටත්, පකිස්ථාන් - ලංකා මිත‍්‍රත්වයටත් ලංකාවෙ ස්වාධීන විදේශ ප‍්‍රතිපත්තියටත් ඉන්දියාව තදින්ම විරුද්ධ වුණා. ඒ විරෝධය උඩ ඉන්දියන් ධනපති පාලකයො එතෙක් ලංකාව ගිලගන්න සෙමින් සෙමින් අනුගමනය කරපු ක‍්‍රියාමර්ග වෙනුවට වේගවත් ආක‍්‍රමණශීලී අලූත් ප‍්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරන්න පටන්ගත්තා.

මෙතනදී සම්ප‍්‍රදායානුකූල වැඩවලින් ඈතට ගිහිල්ලා එතෙක් ඒගොල්ලම මැදිහත් නොවුණු උතුරු නැගෙනහිර ජාතික ප‍්‍රශ්නයට අත පොවලා, ඒක තමන්ගෙ වුවමනාවක් සඳහා යොදාගන්න බැලූවා. මේකට අලූත් සජීවී අත්දැකීමක් බංග්ලාදේශයෙන් ලැබිලා තිබුණා. මොකක්ද? පකිස්ථාන් බෙංගාලි ජාතික ගැටලූව නොවිසඳී තිබුණ නිසයි, ඒ ජාතික ප‍්‍රතිවිරෝධතාව පාවිච්චි කරලා තමන්ගෙ සම්ප‍්‍රදායික සතුරා වුණු පකිස්ථානය දෙකඩ කරලා දුර්වල කරන්න පුළුවන් වුණේ ඒ වගේ ලංකාවෙන් නොවිසඳී නියත ජාතික ප‍්‍රශ්නය ඒ ගොල්ලන්ට යොදාගන්න පුළුවන් බව දැක්කා.

මේ සොර ගිවිසුම ලංකාවෙ මහජනයාට විතරක් නොවෙයි, ජයවර්ධනගෙම එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයටත්, ඒකෙ නායකයන්ගෙන් බහුතරයටත්, ඇමැති මණ්ඩලයටත්, කොටින්ම අගමැතිටත් සොරෙන් කරපු කුමන්ත‍්‍රණයක්. ජයවර්ධනලගෙ, ගාමිණී දිසානායකලගෙ කුමන්ත‍්‍රණයක්. ඒක කෙරුණේ ඒ තරම්ම රහසිගතව. ඒක සමස්ත ලාංකීය ජනතාවටම විරුද්ධව කරපු භයානක කුමන්ත‍්‍රණයක්. ඒකෙ ආදීනව බොහොම අය සිතනවට වඩා ඉතාම භයානකයි.
ජයවර්ධන තමන් මේ වගේ ගිවිසුමක් අත්සන් කරන්න වෙනවා කියලා එයාගෙ පක්‍ෂයෙම කෘත්‍යාධිකාරී සභාවට දැන්නුවෙත් අගමැති ජපානයෙ සංචාරය කරමින් ඉන්නැද්දී. අවසානයේ දී ජයවර්ධන එතැනදී කිව්වා කෘත්‍යාධිකාරී සභිකයන්ට ඔබලාට රජීව් ගාන්ධි විශ්වාස නැත. මම එය දනිමි. එනමුදු මට ඔහු විශ්වාසයි. කවුරු විරුද්ධ වුණත් තමන් මේ ගිවිසුමට අත්සන් කරනවා කියලා. තවත් කිව්වා මේ ගිවිසුමෙන් පස්සෙ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විනාශ කරන්න ඉන්දීය යුද්ධ ආධාර ගන්න පුළුවන් කියලා. ඒ නිසා කවුරුත් මේකට කැමති වෙන්නෙයි කියලා.

අගමැති පේ‍්‍රමදාස ලංකාවට ආවට පස්සෙ පවත්වපු ඇමැති මණ්ඩල රැුස්වීමේදී ගිවිසුම ගැන මහා ගාලගෝට්ටියක් ඇති වුණා. ඉන්දියන් මහ කොමසාරිස් ඇමැති මණ්ඩලය ගෙන්නෙව්වා. ඇමැතිවරුන්ට ගිවිසුම ගැන කරුණු පැහැදිලි කරන්න. ලංකාවට ගිය කල එයින්ම පේනවා නේද? ඇමැති මණ්ඩලය තීරණයක් නොගෙනම විසිරිලා ගියා. ඊට පස්සෙ රජීව් ගාන්ධි ලංකාවට ආවා. ගිවිසුම අත්සන් කරන්න. අවෙ ඇඳිරි නීතිය පනවලා, ආපු ගුවන් යානය ආරක්‍ෂාවට හෙළිකොප්ටර්වලින් වට කරගෙන ඇවිල්ලා කටුනායකට බැහැලා. එතන ඉඳලා ගෝල්ෆේස් එකට හෙළිකොප්ටර්වලින් ඇවිල්ලා, එතනින් වෙඩි නොවදින කාර් එකෙන් ජනාධිපති මන්දිරයට රිංග ගත්තේ හරියට සොරකමකට ආපු සොරෙක් වගෙයි.

ඇඳිරි නීතිය දාලා පාරවල් වලට බසින්න තහනම් කරලා තියේ්ද්දීත් දේශපේ‍්‍රමී මහජනයා තුන් පැත්තකින් මහා ජන ගංගාවක් වගේ කොළඹට ඇදුණා. පෙළපාළිවලින්, පොලීසිය ලව්වා වෙඩි තිබ්බා සිය ගණන් මැරිලා වැටුන. මේ වෙලාවේ අගමැතිවරයාත් ඇමැතිවරුන් ගණනාවකුත් රජීව් ගාන්ධි වර්ජනය කළා. අන්තිමට තෑගි ඔප්පුව ලියවගත්තු රජීව් ගාන්ධි දේශපේ‍්‍රමී ජනතා පුත‍්‍රයකු වූ විජිත රෝහණ නාවුක භටයාගේ තුවක්කු බදින් පාරක් කාලා ගියා. ඒ වෙන කොටත් ගිවිසුම් උඩ ඉන්දීය ආක‍්‍රමණකාරී හමුදාව ලංකාවට ගොඩබස්වමින් තිබුණා. මේ හමුදාව ලංකාවට ගේන්න දකුණු ඉන්දියාවෙ හමුදා කඳවුරුවල කළින්ම ලෑස්ති කරලා තිබුණා. රජීව් ගාන්ධිට ඇවිත් ගිිවිසුම අත්සන් කරන්නත් කලින් ජූලි 28 වැනිදා පත්තරවල ඒ ගැන තිබුණා. උතුරට නැගෙනහිරට ඉන්දියන් හමුදා එව්වට පස්සෙ කොළඹ වරායටත් නැව් තුනක් භටයො ගෙනාව, ජයවර්ධනලගෙ ආරක්‍ෂාවට.

මේ ගිිවිසුම රටට හානිකර නැත්නම් ඇයි ඒක කුමන්ත‍්‍රණකාරී විදිහට සකස් කෙරුවේ? ඇයි ඒක අත්සන් කරන්න කලින් රටට ඉදිරිපත් නොකළේ? ඇයි පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් නොකළේ? ඇයි ඉන්දියන් හමුදා ගෙන්නන බව කලින් නොකිව්වේ? ඇයි ඒක හැංගුවේ? මේවා අසන්න ඕන ප‍්‍රශ්න නෙවෙයි. කාටත් තේරෙන දේවල්. මේක හොරාගෙ අම්මගෙන් පේන අහනවා වගේ වැඩක්.

ජයවර්ධනත් රජීව් ගාන්ධීත් අත්සන් කරපු මේ කුමන්ත‍්‍රණකාරී ගිවිසුමට දෙමළ ඊළාම් ත‍්‍රස්තවාදී සංවිධාන එකක්වත් හවුල් කර ගෙන නෑ. ඔවුන් මේකට අත්සන් කරලා නෑ. ඒ ඒකත් ලාංකීය ජනතාවට විරුද්ධව කරපු භායනක කුමන්ත‍්‍රණයක්. මේ නිසා තමයි දෙමළ එක්සත් විමුක්තිය පෙරමුණවත්, දෙමළ ඊළාම් කොටිවත්, අනෙක් දෙමළ ඊළාම් සංවිධානවත් කිසිම කොන්දේසියට යටත් නැත්තේ. අම්ර්තලිංගම්වත් ප‍්‍රභාකරන්වත් මේ ගිවිසුමට අත්සන් කරලා නෑ. ඒගොල්ල කිසිම ගිවිසුමකින් බැඳිලා නෑ.

ඊළඟට මේ ගිවිසුමෙන් ලංකාවේ උතුරු නැගෙනහිර පළාත් දෙක, ලංකාවෙ දෙවැනි හා තුන්වැනි විශාල පළාත් දෙක, ඒ කියන්නේ ලංකාවෙ මුළු බිමෙන් තුනෙන් එකක් දෙමළ ජනයාගෙ නිජබිම් කියලා, ඓතිහාසික නිජබිම් කියලා පිළිඅරන් තියෙනවා. ඒ කියන්නෙ දෙමළ ජන කොටසේ පමණක් භූමිය කියලා පිළිඅරන් තියෙනවා.

තිම්පු සාකච්ඡාවලදී දෙමළ ඊළාම් සංවිධාන ඔක්කොම එක දිගටම ඉල්ලූවේ උතුරු නැගෙනහිර ඒ ගොල්ලන්ගේ භූමිය කියලා පිළිගන්න කියලයි. ඒක කිසිසේත්ම කරන්න බැරිය කියලා මේ ආණ්ඩුවම එදා මහ උජාරුවෙන් කිව්වා. තමුන්නාන්සෙලාට මතක ඇති. නමුත් දැන් මොකක්ද වෙලා තියෙන්නෙ.


(මතු සම්බන්ධයි)

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com :   Like us on facebook
https://www.facebook.com/yuthukama

සිංගප්පූරු ගිවිසුම අවලංගු කිරීමට විශ්වාසභංගයක් අවශ්‍යයි

ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳ ගිවිසුම් පිළිබඳව සාකච්ඡා ආරම්භ කළ යුත්තේ ගෝලීය අගය දාමය තුළ ශ‍්‍රී ලංකාව ස්ථානගත විය යුතු ආකාරය පිළිබඳව පැහැදිලි දැක්මක් ඇතිවය. එසේ ස්ථානගත වීමට රටක් වශයෙන් අනුගමනය කළ යුතු ක‍්‍රියාමාර්ග හඳුනාගෙන, රටේ නිෂ්පාදන ක‍්‍රියාවලිය මෙන්ම නිෂ්පාදනය සඳහා අවශ්‍ය සාධක ක‍්‍රමෝපායික වශයෙන් සකස් කිරීමේ ජාතික සැලැස්මක් තුළ පමණි ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳ ගිවිසුම් මඟින් ශ‍්‍රී ලංකාවට කිසියම් වාසියක් ලබා ගත හැක්කේ. එවැනි දැක්මකින් තොරව, පෞද්ගලික පටු පරමාර්ථ මුදුන්පත් කිරීම සඳහා ගිවිසුම්වලට එළැඹීම මගින් රටේ ආර්ථිකයත් වර්තමාන සහ අනාගත පරම්පරාවත් දැඩි අවදානමකට ලක් වන බැවින් ශ‍්‍රී ලංකාවේ වෘත්තිකයන් සහ ව්‍යාපාරික ප‍්‍රජාව එක හඬින් කියා සිටියේ ජාතික වෙළෙඳ ප‍්‍රතිපත්තියක් සකස් නොකර, ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳ ගිවිසුම් සඳහා සාකච්ඡා පැවැත්වීමෙන් වළකින ලෙසයි.

අවාසි සහගත ගිවිසුමක්

මලික් සමරවික‍්‍රම අමාත්‍යවරයා සහ එම අමාත්‍යාංශය මඟින් මෙහෙයවූ නිලධාරීන් ක‍්‍රියා කළේ තමන් වෙත ඒකාධිපති බලයක් ආරූඩ කරගෙන ජාත්‍යන්තර වෙළඳාමේ කිසිදු ලාංකීය පාර්ශ්ව කරුවෙකු ගේ අදහස්වලට සවන් දීමකින් තොරවය. එලෙස අත්තනෝමතික ලෙස මලික් සමරවික‍්‍රම අමාත්‍යවරයා විසින් 2018 ජනවාරි 23 වන දින සිංගප්පූරු ගිවිසුම අත්සන් කළේය. රජය මුලින් ප‍්‍රකාශ කළේ අපනයන දිරි ගැන්වීමේ අරමුණ ඇතිව මෙම ගිවිසුම අත්සන් කළ බවයි. එය අධ්‍යනය කළ අප, සිංගප්පූරු ගිවිසුම මඟින් එකදු ශ‍්‍රී ලාංකික අපනයන භාණ්ඩයකටවත් වාසියක් අත්නොවන බව ප‍්‍රකාශ කළ අතර, පසුව අමාත්‍යවරයාටත් ඔහුගේ සාකච්ඡා කණ්ඩායමටත් එය පිළිගන්නට සිදු විය. ඒ කාරණය සිංගප්පූරු ගිවිසුම පිළිබඳව අධ්‍යනය කළ දේශමාන්‍ය මහාචාර්ය ඩබ්. ඞී. ලක්ෂ්මන් මහතාගේ සභාපතීත්වයෙන් යුතු විශේෂඥ කමිටු වාර්තාවේ ද මෙලෙස සඳහන් වේ.

”සාමාන්‍යයෙන්, නිදහස් වෙළෙඳ ගිවිසුමකට එළැඹීමේ මූලිකම අභිප‍්‍රාය වන්නේ වෙළෙඳපළ අවකාශය පුළුල් කර ගැනීමයි. නමුත් ශ‍්‍රී ලංකාවේ කිසිදු අපනයනයකට වෙළෙඳපළ පුළුල් වීමේ වාසියක් සිංගප්පූරු ගිවිසුම මගින් සැලසෙන්නේ නැත.”

භාණ්ඩ අංශයෙන් පමණක් නොව, සේවා අංශයෙන්ද සිංගප්පූරු ගිවිසුම මඟින් ශ‍්‍රී ලාංකිකයන්ට ලැබුණු නව අවස්ථාවක් නැත. සිංගප්පූරුව විසින් සිදු කර ඇත්තේ ගිවිසුමට පෙරත් ශ‍්‍රී ලංකාව ඇතුළු පොදුවේ සියලූ රටවල් සඳහා ඔවුන් විසින් විවෘත කර තිබූ සේවා අංශයන් ම මෙම ගිවිසුමට ද ඇතුළත් කිරීමයි. ඒ අනුව ගිවිසුමෙන් ශ‍්‍රී ලාංකිකයන්ට අලූතෙන් ලැබුණු දෙයක් නැත. සිංගප්පූරුව විසින් ඔවුනගේ සේවා අංශය ශක්තිමත් අභ්‍යන්තර නීති පද්ධතියක් සහ විධිමත් රෙගුලාසි මගින් ආරක්ෂණය කර ඒ සඳහා විධිමත් ආයතනික පද්ධතියක්ද ස්ථාපනය කර ඇති නමුත් ශ‍්‍රී ලංකාවට එලෙස ශක්තිමත් නීති පද්ධතියක් හෝ වෘත්තිකයන් ලියාපදිංචියට හා නියාමනයට අවශ්‍ය රෙගුලාසි හෝ ආයතන හෝ නැත. ශ‍්‍රී ලංකාව විසින් සිංගප්පූරු භාණ්ඩ සහ සේවා සඳහා ලාංකීය වෙළෙඳපළ පුළුල් කර ඇති නමුත් ලාංකිකයන්ට කිසිදු ප‍්‍රතිලාභයක් සැලසී නැති සිංගප්පූරු ගිවිසුම හුදෙක් ඒක පාර්ශ්වීය ගිවිසුමකි. සිංගප්පූරු ගිවිසුමෙන් ශ‍්‍රී ලංකාවට පාඩු මිස වාසියක් නොමැති බවට චෝදනා දිගින් දිගටම එල්ල වන විට මලික් සමරවික‍්‍රම අමාත්‍යවරයා කළ එකම දෙය වූයේ මෙම ගිවිසුම නිසා විදේශ ආයෝජකයන් එන බවට සාස්තර කීම පමණි. නමුත් ඒ පිළිබඳවද විශේෂඥ කමිටු වාර්තාවේ සාරාංශ කොටසේ මෙලෙස සඳහන් වේ.

”අපගේ කොමිසමට අදහස් ඉදිරිපත් කළ ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳාම සහ සංවර්ධන ක‍්‍රමෝපාය අමාත්‍යාංශයේ සහ ආයෝජන මණ්ඩලයේ නිලධාරීන් ප‍්‍රකාශ කර සිටියේ සිංගප්පූරු ගිවිසුම විදේශ ආයෝජනයන්ට හිතකර පරිසරයක් ඇති කරනු ඇති බවයි. ඒ අනුව, සෘජු විදෙස් ආයෝජනවල ඉහළ යෑමක් බලාපොරොත්තු වන බව ඔවුහු ප‍්‍රකාශ කළහ. කෙසේ නමුත් විශේෂඥ කමිටුවේ අදහස වන්නේ ශ‍්‍රී ලංකාව තුළ පවතින අඩු තරගකාරීත්වය සහ අඩු පලදායිතාව හේතුවෙන්,

සිංගප්පූරු ගිවිසුම අත්සන් කළ පමණින් විදෙස් ආයෝජන ඉහළ නොයන බවයි.”

සිංගප්පූරු ගිවිසුම සකස් කර ඇත්තේ ශ‍්‍රී ලංකාවෙන් පිටවන මුදල් ප‍්‍රමාණය ඉහළ යන ලෙසත් ලංකාව තුළට මුදල් ගලා එන කිසිදු ආකාරයක් ඇතුළත් නොවන ලෙසත්ය. එය දැනටමත් අර්බුදයකට ලක් කර ඇති ශ‍්‍රී ලංකාවේ වාර්ෂික ජංගම ගිණුමේ හිඟය උත්සන්න වීමට හේතුවනු ඇත. රුපියල අවප‍්‍රමාණය වීම, විදෙස් ණය ඉහළ යෑම, ජාතික සම්පත් විකුණා දමන්නට සිදු වීම, කාන්තාවන් මැදපෙරදිග ගෘහ සේවයට යැවීම වේගවත් කරන්නට සිදු වීම ජංගම ගිණුමේ හිඟය ඉහළ යෑමේ විපාකයන් වනු ඇත.

අශිෂ්ට ක‍්‍රියාදාමයක්

ගිවිසුමේ අන්තර්ගතය අවාසිදායක බව අනාවරණය කරන අතර ගිවිසුමට එළැඹීමේදී අනුගමනය කළ ක‍්‍රියදාමය පිළිබඳව ද ඉතා පුළුල් හැදෑරීමක් සිදුකර ඇති විශේෂඥ කමිටුව, ඉතා බරපතළ චෝදනා රාශියක් මලික් සමරවික‍්‍රම අමාත්‍යවරයා වෙත එල්ල කරයි. ඔහු මෙම ගිවිසුම අත්සන් කර ඇත්තේ, ඒ සඳහා නිසි පරිදි කැබිනට් අනුමැතිය ලබාගෙන නොවේ. ඔහු මෙම ගිවිසුම අත්සන් කිරීම සඳහා කැබිනට් මණ්ඩලයෙන් අනුමැතිය ලබා ගැනීමට උත්සාහ කර ඇතත්, ඒ සඳහා ඔහුට කැබිනට් අනුමැතිය ලබා දී ඇත්තේ නීතිපතිවරයාගේ නිර්දේශවලට යටත්ව පමණි. නමුත් නීතිපතිවරයාගේ නිර්දේශ නොතකා හැරීමට මලික් සමරවික‍්‍රම අමාත්‍යවරයා කටයුතු කර ඇත. ඒ අනුව මෙම ගිවිසුම අත්සන් කර ඇත්තේ කැබිනට් අනුමැතිය ලබා නොගෙන පමණක් නොව, කැබිනට් මණ්ඩලයෙන් පැනවූ නිර්දේශයන් ද නොතකා හරිමිනි. බැංකු සහ මූල්‍ය, ගෙවුම් තුලනය ආරක්ෂා කිරීම සඳහා සීමාවන්, ආයෝජන, විදුලිසංදේශ සහ රක්ෂණ යන පරිච්ෙඡ්දවලට අදාළව නීතිපතිවරයා නිර්දේශ කර ඇති පරිදි ඇමැතිවරයා විසින් අනුමැතිය ලබා ගත යුතු ආයතන ගණනාවකින් ඔහු විසින් අනුමැතිය ලබාගෙන නැත. එනිසා මෙම ගිවිසුමේ නීන්‍යනුකූල වලංගුභාවය පිළිබඳව බරපතළ සැකයක් ඇති බව විශේෂඥ කමිටුව අවධාරණය කරයි.

ඉතා පුළුල් ගිවිසුමක් වන සිංගප්පූරු ගිවිසුම අත්සන් කර ඇත්තේ ඒ සම්බන්ධයෙන් කිසිදු ශක්‍යතා අධ්‍යනයක් සිදු කිරීමකින් තොරව බවද විශේෂඥ කමිටුව අනාවරණය කර තිබේ. එලෙස අත්තනෝමතික ආකාරයට එළඹි මේ ගිවිසුම අත්සන් කිරීමට පෙර, ඒ පිළිබඳව ශ‍්‍රී ලංකාව නියෝජනය කරමින් සිංගප්පූරුව සමඟ සාකච්ඡා කළ කණ්ඩායම එලෙස සාකච්ඡා ආරම්භ කර ඇත්තේ ඔවුනට ශ‍්‍රී ලංකාව නියෝජනය කරමින් සාකච්ඡා කිරීමට කිසිදු බලයක් පවරා නොමැති පසුබිමකය. එනම් සිංගප්පූරු රජය පවා නොදැන හෝ සාකච්ඡා පවත්වා ඇත්තේ ”හොර සාකච්ඡා කණ්ඩායමක්” සමඟය. මේ හොර සාකච්ඡා කණ්ඩායම නියෝජනය කළ පුද්ගලයන් පිළිබඳවද ගැටලූ රාශියක් ඇති බව විශේෂඥ කමිටු වාර්තාව පෙන්වා දෙන්නේ මේ පුද්ගලයන් මේ හරහා පුද්ගලික වාසි ලබන බවට අප විසින් පෙර කළ අනාවරණයන් තහවුරු කරමිනි.

”සාකච්ඡා කණ්ඩායමේ හිටපු ප‍්‍රධානියා ඇතුළු එම කණ්ඩායමේ පුද්ගලයන් කිහිප දෙනකු මෙම ගිවිසුමට අදාළව කටයුතු සිදු කිරීමේදී ඔවුන්ගේ රුචිකත්වයන් අතර ගැටුමක් ඇති බවට අප හමුවේ පළ කළ අදහස් හේතු සහගත බව පිළිගත යුතුය. එසේම, නීතිපති දෙපාර්තුමේන්තුවේ නිලධාරියෙකු මෙම සාකච්ඡා කණ්ඩායමට ඇතුළත් කිරීමද ගැටලූ සහගත බව පෙනී යයි.”

සිංගප්පූරු ගිවිසුමේ නෛතිකභාවය පිළිබඳව නිර්දේශ ලබාදෙන ආයතනයක් වූ නීතිපති දෙපාර්තුමේන්තුවේ නිලධාරියෙකු වූ නිර්මලන් විග්නේෂ්වරන් මහතා සිංගප්පූරු ගිවිසුම පිළිබඳව සාකච්ඡා කණ්ඩායමේ සාමාජිකයෙකු ලෙස කටයුතු කිරීම ද ගැටලූ සහගත බව විශේෂඥ කමිටුව විසින් පෙන්වා දී ඇත. මේ කරුණු සලකා බලන විට කිසිදු භේදයකින් තොරව ඕනෑම පක්ෂයක අයෙකුට පිළිගන්න සිදුවන කාරණය වන්නේ මලික් සමරවික‍්‍රම අමාත්‍යවරයා විසින් නුසුදුසු පුද්ගලයන් යොදාගෙන නීතිමය තත්ත්වයන්, සදාචාරාත්මක බැඳීම් සහ යහපාලන මූලධර්මයන් සියල්ල උල්ලංඝනය කරමින් රටට ඉතාම අනර්ථකාරී වෙළෙඳ ගිවිසුමක රට හිර කරන්නට උත්සාහ දරා ඇති බවයි.

ආපසු හැරීම විශ්වාසභංගයයි

මෙහිදී අප තේරුම්ගත යුතු තවත් තත්ත්වයක් ඇත. එනම් සිංගප්පූරු වෙළෙඳ ගිවිසුම නිසා ලංකාවේ ආනයනික බදු සිංගප්පූරුවට පමණක් වඩා වාසි සහගත බවට පත් වී ඇත. සිංගප්පූරු ගිවිසුමට අනුව, කාලය ගතවන විට ආනයනික බදු සහන හිමිවන සිංගප්පූරු භාණ්ඩ ලයිස්තුව තව තව පුළුල් වේ. මේ තත්ත්වය ඉන්දියාව සහ චීනය නො ඉවසනු ඇත. එනිසා අපට වඩා අඩු නිෂ්පාදන පිරිවැයක්, වැඩි නිෂ්පාදන ධාරිතාවක් සහ අඩු වැටුප් පවතින ඒ රටවල් සමඟද මෙවැනි ගිවිසුම් අත්සන් කිරීමට දැඩි බලපෑමක්, සිංගප්පූරු ගිවිසුම විසින් ශ‍්‍රී ලංකාව වෙත ඇති කරයි. එවැනි තත්ත්වයක් තුළ දේශීය නිෂ්පාදකයන් සහ වෘත්තිකයන් දැඩි අර්බුදයකට ලක්විය හැකිය. රාජ්‍යයේ පැවැත්ම සහ ස්වෛරීභාවයද අභියෝගයට ලක්වීම වැළැක්විය නොහැක. ඒ නිසා සිංගප්පූරු ගිවිසුම අවලංගු කිරීම ජාතික අවශ්‍යතාවකි.

නමුත් අප ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳ ගිවිසුමකට අත්සන් තබා ඇත. අපට ආපසු හැරීමක් ඇතිද යන පැනය මතුවේ. පැහැදිලිවම අපට ආපසු හැරීමක් ඇත. මේ ගිවිසුම තවම ලෝක වෙළඳ සංවිධානයට දැනුම් දී නැත. එසේම ශ‍්‍රී ලංකාව තුළ මේ ගිවිසුමේ නෛතික වලංගුභාවයද ගැටලූ සහගතය. මෙම ගිවිසුමට එරෙහිව පැවරූ නඩු හතක් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ පවතියි. මේ සඳහා ලංකාව නියෝජනය කළ ඇමැතිවරයා අනුගමනය කළ ක‍්‍රමවේදය කිසිසේත් පිළිගත නොහැකිය. එනිසා සිංගප්පූරුව වුවද මෙම ගිවිසුම අවලංගු කර දැමීමට එකඟ කරගත හැකි තත්ත්වයක් ඇත. නමුත් ඒ සඳහා ඇත්තේ එක් ප‍්‍රධාන බාධාවක් පමණි. මේ සම්බන්ධයෙන් ශ‍්‍රී ලංකාවේ කටයුතු කළ අමාත්‍යාංශය නිවැරදි ලෙස කටයුතු කර නොමැති බව ශ‍්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුව තුළ හෝ අධිකරණය තුළ හෝ නිල වශයෙන් තවම පිළිගෙන නැත. ඒ සඳහා කළ යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුවට මලික් සමරවික‍්‍රම මහතාගේ ක‍්‍රියාදාමයට එරෙහිව විශ්වාසභංග යෝජනාවක් ගෙන ඒමයි. එවිට රාජතාන්ත‍්‍රික මට්ටමේදී, ශ‍්‍රී ලංකාව පැත්තෙන් සිංගප්පූරු ගිවිසුම අවලංගු කිරීමට එන ඉල්ලීම සාධාරණ බව සිංගප්පූරුවට පවා නොපිළිගෙන සිටීමට නොහැකිවනු ඇත.

ඒ නිසා රටේ වර්තමාන සහ අනාගත පරපුර වෙනුවෙන් අද දින පාර්ලිමේන්තුව තුළ සිදු කළ යුතු ප‍්‍රමුඛතම කාර්යය වන්නේ මලික් සමරවික‍්‍රම මහතාට එරෙහිව විශ්වාසභංග යෝජනාවක් ගෙනවුත් එය සම්මත කිරීමයි. යහපාලනයට, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට සහ ශිෂ්ටත්වයට ලැදි කිසිදු පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයෙකුට මේ වගකීම පැහැර හැරිය නොහැකිය. අද නියපොත්තෙන් කැපිය හැකි දේ, හෙට පොරොවෙන්වත් කැපිය නොහැකි දෙයක් බවට පත්වීම වැළැක්වීමේ වගකීම, පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන් දෙසිය විසිපස් දෙනා සතුය.

ලසන්ත වික‍්‍රමසිංහ
ලේකම්, තොරතුරු තාක්ෂණ වෘත්තීයවේදීන්ගේ සංසදය.

[Divaina 2019-01-20]

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

මහා සංඝරත්නයේ ආශීර්වාදය නොලද ව්‍යවස්ථාක් එපා - බුද්ධ ශාසන කාර්ය සාධක මණ්ඩලය

මහා සංඝරත්නයේ ආශීර්වාදය නොලද ව්‍යවස්ථාවක් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් නොකරන්න
- බුද්ධ ශාසන කාර්ය සාධක මණ්ඩලය

මහා සංඝරත්නයේ ආශීර්වාදය නොලද ව්‍යවස්ථාවක් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් නොකරන ලෙසත් නව ව්‍යවස්ථාවක් අවශ්‍ය නම් මහා සංඝරත්නයේ නියෝජනය ද ඇතුළත් ව්‍යවස්ථා සම්පාදන කමිටුවකට එය භාරකරන ලෙසත් බුද්ධ ශාසන කාර්ය සාධක මණ්ඩලය විශේෂ ප්‍රකාශයක් නිකුත් කරමින් කියා සිටී.

එහි සභාපති දිවියාගහ යසස්සී නා හිමියන් ,අග්ගමහා පණ්ඩිත කොටුගොඩ ධම්මාවාස, ආචාර්ය ඉත්තෑපානේ ධම්මාලංකාර, දොඩම්පහළ චන්ද්‍රසිරි මහ නා හිමිවරුන්, බුද්ධ ශාසන කාර්ය සාධක මණ්ඩලයේ මහලේකම්වරුන් වන තිරිකුණාමලේ ආනන්ද මහ නා හිමියන් හා මහාචාර්ය අගලකඩ සිරිසුමන නා හිමියන්, වැලමිටියාවේ කුසලධම්ම, බලංගොඩ සෝභිත, අකුරැටියේ නන්ද නා හිමිවරුන්, ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්ය කන්දේගොඩ විමලධම්ම අනු නා හිමියන්, සීලගම විමල හිමියන්, සිරි වජිරාරාමයේ ඤාණසීහ හිමියන් ඇතුළු මහා සංඝරත්නය මෙම ප්‍රකාශයට අත්සන් තබා ඇත.
----------------------------------------------------------------------------------------

නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් පෙබරවාරි මස 4 වැනි දිනට පෙර පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන බව ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලයේ මෙහෙයුම් කමිටුවේ කළමනාකරණ කමිටු සම සභාපති එම්.ඒ. සුමන්තිරන් මහතා මාධ්‍යට ප්‍රකාශ කර තිබිණි.

මේ වන විට මෙහෙයුම් කමිටුව අතුරු කමිටු වාර්තා 4ක් පමණ පිළියෙල කොට ඇත. ඉන් මුල්ම වාර්තාව 2017 ජූලි මසද අනතුරුව සැප්තැම්බර්, ඔක්තෝබර් සහ නොවැම්බර් මාසවලදී අතුරු කමිටු වාර්තා ගණනාවක් ඉදිරිපත් කෙරිණි. 2018 නොවැම්බර් මස 7 වැනි දින ඉදිරිපත් වී ඇති අතුරු කමිටු වාර්තාව ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පතක් වශයෙන් ඉදිරිපත් වී ඇති අතර එය වගන්ති 399කින් සංයුක්ත වේ.

මේ සෑම ව්‍යවස්ථා යෝජනාවකම වර්තමාන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ බුද්ධාගමට ප්‍රමුඛස්ථානය පිරිනමන 9 වැනි වගන්තියට විකල්ප යෝජනා ඉදිරිපත් කර ඇත. මෙම ව්‍යවස්ථා යෝජනා සකස් කිරීමට ප්‍රථම පිළියෙල වූ ලාල් විජේනායක කමිටු වාර්තාවද විකල්ප යෝජනා 7ක් ඉදිරිපත් කර තිබිණි. මෙම සියලු විකල්ප යෝජනාවල හරය බුද්ධාගමට ලබාදී ඇති ප්‍රමුඛස්ථානය අකර්මණ්‍ය කිරීමය.

මේ සෑම යෝජනාවක්ම ඉදිරිපත් වූ සෑම අවස්ථාවකදීම අප ඇතුළු බොහෝ බෞද්ධ හා ජාතික සංවිධාන ඊට විරුද්ධ විය. එහෙත් රජයේ ප්‍රතිචාරය වූයේ බෞද්ධාගමට හිමි ප්‍රමුඛස්ථානය නැති කිරීමට කටයුතු නොකරන බවය. එසේ වුවද මෙහෙයුම් කමිටුව පිළියෙල කළ සියලු යෝජනාවල අන්තර්ගතය වන්නේ 9 වැනි වගන්තියට විකල්ප යෝජනාය.

9 වැනි වගන්තියෙන් බුද්ධශාසනය ආරක්ෂා කොට පෝෂණය කිරීමට රජය වෙත වගකීමක් පවරා ඇත. එහෙත් එම වගකීම ඉටු කර ගත හැක්කේ ඒ සඳහා බලය ශ්‍රී ලංකා රජය සතුව තිබුණහොත් පමණි. ශ්‍රී ලංකාව ඒකීය රාජ්‍යයක් වශයෙන් තිබීම වැදගත් වන්නේ මේ නිසාය.

රාජ්‍ය බලය මධ්‍යම රජය හා පළාත් රජයන් අතර බෙදා වෙන් කොට, මධ්‍යම රජයට පළාත් රජයක නොමනා ක්‍රියාවක් මැඬලීමට නොහැකි තත්ත්වයක් උදාවුවහොත් 9 වැනි වගන්තිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට නොහැකිය.

13 වැනි සංශෝධනය මඟින් ශ්‍රී ලංකා ජනරජයේ ව්‍යවස්ථාදායක, විධායක බලය ක්‍රියාත්මක කළ හැකි වන්නේ 13 වැනි සංශෝධනයෙන් හඳුන්වා දුන් සංවෘත ලැයිස්තුවට හා සමාගම් ලැයිස්තුවට ඇතුළත් කර ඇති විෂයයන් සම්බන්ධයෙන් පමණි.

විධායක බලය ජනාධිපතිතුමා විසින් කැබිනට් මණ්ඩලය හරහා ක්‍රියාත්මක කරනු ලබයි. පළාත් සභා ලැයිස්තුවට ඇතුළත් කර ඇති විෂයයන් සම්බන්ධයෙන් විධායක බලය සාමාන්‍යයෙන් ක්‍රියාත්මක කරනු ලබන්නේ අදාළ පළාත් සභාවල මහ ඇමැති ප්‍රධාන අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ උපදෙස් අනුව ආණ්ඩුකාරවරයා විසිනි.

ආණ්ඩුකාරවරයා සාමාන්‍යයෙන් පළාත් අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ උපදෙස් අනුව කටයුතු කළ යුතු වුවද
ශේ‍ර්ෂ්ඨාධිකරණය පවා පිළිගෙන ඇති පරිදි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 154 (ආ) (2) වගන්තියට අනුව ආණ්ඩුකාරවරයා ජනාධිපතිවරයාගේ බලතලවලට අනුකූලව තම බලතල ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. පළාත් සභාවල අමාත්‍යවරුන් සිය බලතල නීති විරෝධී ලෙස හෝ රාජ්‍යයට අගතිගාමී ලෙස හෝ ක්‍රියාත්මක කළහොත් ජනාධිපතිවරයාට මැදිහත් වී ආණ්ඩුකාරවරයාට අවශ්‍ය විධානයන් ලබාදී එය නිවැරැදි කළ හැකිය.

13 වැනි සංශෝධනයේ විධිවිධාන හෝ ඊට සමාන විධිවිධාන ඇති ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කරන අතර ජනාධිපති ක්‍රමයද අහෝසි කළහොත් එවැනි අවස්ථාවකදී මැදිහත් වීමට මධ්‍යම රජයට නොහැකි වනු ඇත.

එබැවින් 13 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මඟින් හඳුන්වා දී ඇති බලය බෙදන ව්‍යුහය ද අහෝසි කිරීමකින් තොරව ජනාධිපති ක්‍රමය ඉවත් කිරීම ප්‍රඥා ගෝචර නොවන බව අපගේ හැඟීම බව අප මීට පෙරද අවධාරණය කර ඇත.

උතුරු පළාතේ හිටපු මහ ඇමැතිවරයාගේත් දෙමළ ජාතික සන්ධානයේත් වර්තමාන ක්‍රියාකලාපය දෙස බැලීමේදී පළාත් ආණ්ඩුවක නොමනා ක්‍රියාවකට එරෙහිව කටයුතු කිරීමට ශ්‍රී ලංකා රජයට බලය පැවැතිය යුතු බව කවුරුත් පිළිගන්නා කරුණකි. උතුරු පළාත තුළ බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන ඉදි නොකළ යුතු බව දෙමළ ජාතික සන්ධානය ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කරයි. සිංහල ජනතාව උතුර හා නැඟෙනහිර පළාත්වල පදිංචි නොකළ යුතු බව ඔවුන්ගේ මතයයි. මේ වන විටත් උතුර හා නැඟෙනහිර පළාත් තුළ බෞද්ධ හා පුරාවිද්‍යා ස්මාරක ගණනාවක් විනාශ කර ඇත.

පළාත් සභා ලැයිස්තුවේ 25 වැනි වගන්තියට අනුව කෞතුකාගාර මෙන්ම පෞරාණික හා ඓතිහාසික ස්මාරක පළාත් සභා ලැයිස්තුවට ඇතුළත් කර ඇත.

පොලිසිය හා මහජන සාමය පිළිබඳ විෂයද රජයේ ඉඩම් පිළිබඳ විෂය යම්තාක් දුරකටද ආගමික සමිති සමාගම් පිළිබඳ විෂයද පළාත් සභා ලැයිස්තුවට ඇතුළත් කර ඇති විෂයන් අතර වේ.

මෙහි ප්‍රතිඵලය උතුරු පළාතේ මහ ඇමැති ප්‍රධාන අමාත්‍ය මණ්ඩලයට මෙම විෂයන් පිළිබඳ බලතල ක්‍රියාත්මක කළ හැකි වීමයි. මේ නිසා උතුර හා නැඟෙනහිර පළාත් තුළ ජීවත්වන සිංහල බෞද්ධ ජනතාව ඉතා අනාරක්ෂිත තත්ත්වයක සිටින අතර ඊට යම් තරමක හෝ ආරක්ෂාවක් ලැබී ඇත්තේ පළාත් අමාත්‍ය මණ්ඩලවලට ඉහළින් ජනාධිපතිවරයාගේ විධායක බලය ක්‍රියාත්මක වීමයි.

එසේම පළාත් සභා මඟින් පනවන නීති පාර්ලිමේන්තු නීතිවලට යටත් විය යුතු බව අපගේ ස්ථාවරයයි. පාර්ලිමේන්තුවේ සාමාන්‍ය නීතියක් පරිච්ඡින්න කළ හැකි පරිදිම පළාත් සභා නීතියක් අහෝසි කළ හැකි විය යුතුය. එහෙත් වර්තමාන ව්‍යවස්ථාවේද ඊට අවස්ථාව නැත.

වර්තමාන ව්‍යවස්ථාවට අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ 2/3 බහුතරයක් නොමැතිව පළාත් සභාවක නීතියක් අහෝසි කළ නොහැකිය. ඉදිරිපත් වී ඇති ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පතට අනුව පළාත් සභාවක නීතියක් අහෝසි කිරීමට හා් වෙනස් කිරීමට පාර්ලිමේන්තුවක පමණක් නොව යෝජිත දෙවැනි මන්ත්‍රි සභාවේද 2/3 බහුතරයක් අවශ්‍ය වන අතර ඊට අමතරව ජනමත විචාරණයකදී ජනතාවගේ අනුමැතියද අවශ්‍ය වේ.

මින් සිදු වන්නේ පළාත් සභාවක නීතියක් වෙනස් කිරීමට ප්‍රායෝගිකව නොහැකි වීමයි. මෙහි අවසාන ප්‍රතිඵලය විශේෂයෙන්ම උතුර හා නැඟෙනහිර පළාත්වල 9 වැනි වගන්තිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට නොහැකි වන තත්ත්වයක් උදාවීමයි.

වර්තමාන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 33 (2) (උෟ) වගන්තියට අනුව පළාත් සභාවක් සම්මත කර 'ලිඛිත නීතියක්' උල්ලංඝනය කිරීමට ජනාධිපතිවරයාට නොහැකිය. ඒ නිසා රටට අහිතකර නීතියක් යම් පළාත් සභාවක් සම්මත කළහොත් එය අවලංගු කිරීමට හෝ වෙනස් කිරීමට පාර්ලිමේන්තුවට හැකියාවක් තිබිය යුතුය.

නව ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පතින් යෝජනා කර ඇති රාජ්‍ය ව්‍යුහය ෆෙඩරල් ආකෘතියකි. එම ආකෘතිය 'ඔරුමිත්තනාඩුව' ලෙස සිංහල, ඉංග්‍රීසි හා දෙමළ පිටපත්වලින්ද හඳුන්වා දීමට ඉදිරිපත් වීම අභාග්‍යයකි. 'ඔරුමිත්තනාඩුව' යන පදයෙන් හඳුන්වන්නේ දෙමළ භාෂාවෙන් 'එක්සත්' නැතහොත් 'ෆෙඩරල්' යන තේරුමයි. දැනට ඒකීය අරුත ඇති 'ඔට්ටි්‍රයාච්චි' යන වචනය ඉවත් කර ඇත. එසේම ඉංග්‍රීසි පිටපතේ ඒකීය අරුත ඇති 'Unitary'යන වචනය ඉවත් කර ඇත. ඒකීය සිංහල වචනය යොදා ඇතත් එහි නිර්වචනය වෙනස් කර ඇත.

මේ සියල්ලක්ම කර ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකාව ෆෙඩරල් රාජ්‍යයක් බවට පරිවර්තනය කිරීමටය.

යෝජිත ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පතට අනුව විවිධ ආගම් ප්‍රචාරය කිරීමට පුරවැසියන්ට මෙන්ම පුරවැසියන් නොවන විදේශිකයන්ට අයිතිය ඇත. වර්තමානයේ කිසිවකුට ආගම් ප්‍රචාරය කළ නොහැකිය.' එසේම තම ආගම ප්‍රකාශ කළ හැක්කේද පුරවැසියන්ට පමණි.

ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පතෙහි සඳහන් කරුණු කිහිපයක් පමණක් අප මෙහිලා විශේෂයෙන් සඳහන් කරනු ලැබුවද එම යෝජනාව සඳහන් කරුණු බොහෝමයක් සම්බන්ධයෙන් අපට එකඟ විය නොහැකිය. මෙම ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පත පිළියෙල කිරීමට මහා සංඝරත්නයේ හෝ ඔවුන්ගේ නියෝජිතයන් හෝ සම්බන්ධ කර ගැනීමට රජය කටයුතු කර නැත. එසේ කරන්නේ රහසිගත ලෙස විවිධ විදේශීන්ගේ වුවමනාවක් ඉටු කර ගැනීමටය. මෙම ව්‍යවස්ථාව පිළියෙල කිරීමට පිහිටුවා ගත් සියලු කමිටුවල සාමාජිකයන් ලෙස පත් කරනු ලැබ ඇත්තේ ෆෙඩරල් ආණ්ඩුක්‍රමයක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින අනාගාමික රාජ්‍යයක් පතන අය බව සඳහන් කළ යුතුය.

මේ නිසා මහා සංඝරත්නයේ ආශීර්වාදය නොලද මෙම ව්‍යවස්ථාව පාර්ලිමේන්තුව වෙත ඉදිරිපත් නොකරන ලෙස අප අවධාරණය කරමු. නව ව්‍යවස්ථාවක් අවශ්‍ය නම් ඒ සඳහා මහා සංඝරත්නයේ නියෝජනයද ඇතුළත් ව්‍යවස්ථා සම්පාදන කමිටුවකට එම කාර්ය භාර කරන ලෙස රජයෙන් කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමු.
- බුද්ධ ශාසන කාර්ය සාධක මණ්ඩලය



යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

Statement of National Joint Committee on the Draft Constitution placed before the Constitutional Assembly

Statement of National Joint Committee on the Draft Constitution placed before the Constitutional Assembly

The Government has now placed before the Constitutional assembly a draft constitution consisting of a Preamble and 399 Articles arranged through 40 chapters. The structure of the draft is similar to the present constitution although the content is different. Therefore the Government’s denial that there exists no Draft Constitution is dishonest and erroneous. The Government call this Draft Constitution “A report prepared by the Panel of experts for the Steering committee which is based on the interim report, six sub-committee reports, and the report of Ad hoc sub-committee”. This so called report does not express the views of the Expert Panel except the 399 Articles of the proposed constitution. The said interim report of the steering committee dated 21 September 2017 was printed by the Government printer and was placed before the Constitutional assembly few months ago. The Draft Constitution now before the public (which the Government prefers to call it an expert report) propose the same provisions suggested in the said interim report prepared by the steering committee of which the PM is the head which propose to replace the existing Article 2 (dealing with the unitary state) and Article 9 (dealing with Buddhism).

The interim report includes 8 annexures marked as 1A to 1H submitted by some of the member groups and/or political parties represented in the steering committee expressing their views to the interim report. They are the SLFP, JVP, TNA, JHU, Joint Opposition, ACMC and EPDP. In addition Dr. Jayampathi Wickramarathne P.C has submitted his views agreeing with the contents of the report. It is only the UNP that has not formally submitted their views separately for the obvious reason that it is common knowledge that Dr. Jayampathi Wickramarathne UNP national list MP drafted these proposals for the steering committee with the blessings of the PM who is the head of the steering committee.

We can well understand the PM’s and his party’s reluctance to acknowledge their involvement with this draft with the mounting opposition to these proposals including that of the Mahanayakas of the three Maha Nikayas. The JVP made a public pronouncement the previous week that there is no draft constitution prepared so far. However this is now proved to be a false
assertion. We are not surprised with that position when considering their conduct extending their support to the government and to the TNA in the recent past.

The proposals seek to replace inter alia Article 2 & 9 of the Constitution to which the JO, SLFP & JHU has categorically opposed. The JVP does not in any way oppose the alternative provisions proposed in place of Article 2 & 9. Therefore it is clear that they are in agreement with the formula suggested in the Interim Report and in the Draft Constitution to replace Article 2 & 9.

The Government is now denying that, they had any intention of changing the unitary character of the state or the place given to Buddhism. If that is their position one wonders as to why those alternative proposals to Article 2 & 9 were ever made. Obviously the attempt was to alter the existing provisions.

The present Article 2 of the Constitution states in a simple sentence “The Republic of Sri Lanka is a Unitary State”. It is now proposed to change this wording to read as ‘Sri Lanka (Ceylon) is a free, sovereign, and independent Republic which is an aekiya rajyaya/orumitta nadu, consisting of the institutions of the Centre and of the provinces which shall exercise powers as laid down in the Constitution’’. The alternative proposal completely omits the word ‘unitary’ which has been interpreted time and again universally including our own Supreme Court in the 13 th Amendment bill determination. Supreme Court decisions are given in the English Language and it is the word ‘unitary’ that has been interpreted by Courts and other Jurists. Then why remove the very term that has been interpreted by our Supreme Court? The word ‘unitary’ is now proposed to be removed from the English text of the Constitution. Obviously this is done to deviate from the accepted interpretation given to this term.

The Sinhala term ‘aekiya’ is given a new interpretation unknown to the law. The alternative proposal states ‘in this article aekiya rajyaya/orumitta nadu means a state which is undivided and indivisible and in which the power to amend the constitution or to repeal and replace the constitution, shall remain with the legislature and the people of Sri Lanka as provided in this constitution’. So we have now a new interpretation peculiar to “this article”. It is needless to say that even a federal state cannot be divided. Can the United States or India be divided? The divisibility has nothing to do with the question whether a country is unitary or federal. The power to repeal the constitution is any way with the legislature that enacted it. It is obvious that the interpretation offered is a deliberate attempt to convert Sri Lanka into a Federal state with an erroneous label attached to it.

Further the introduction of the word “orumitta nadu” meaning “united” which is different from the word “ottriachchi” in the existing Tamil text of the present constitution which means “unitary”, is mischievous. It is unfortunate that the Government has dived to this depth to satisfy the TNA, the Tamil diaspora and their Western masters and sacrificing the sovereignty of the people of this country. It is shameful for a Government to stoop to this depth and sacrifice the interest of the nation in this manner.

It is not only the change of the wording of Article 2 that we are concerned of, but the substance of these proposals, which seeks to convert Sri Lanka into a federal state. The abolition of the office of Executive President and the proposal to require the governer to act only on the advice of the Chief Minister and his board of ministers will undoubtedly create independent states out of the control of the government of Sri Lanka. The requirement of a referendum to change a law passed by a Provincial Government makes it impossible to intervene against wrongful acts of a Provincial Government. This is another characteristic change made in that direction.  Another false representation made by the Government is that they are not going to change Article 9. The two alternative proposals made in this Draft are different from the existing article 9. The first alternative proposal removes the word ‘Republic’ from the article so that the commitment of the state to give Buddhism the foremost place is taken away. The effect of this is that whilst Sri Lanka and its people treat Buddhism as foremost, the state itself does not recognize so. In the 2 nd alternative proposal the words “while treating all religions….. without discrimination” are added to reverse the very meaning and effect of Article 9.

Moreover, apart from altering Article 9, the Government Draft proposes numerous clauses which will permit unethical conversion. Under the present Constitution a citizen has only the right to manifest his religion. However, the new draft seeks to permit propagation of religion not only by citizens but even by foreigners. Similarly, cultural rights which was limited to citizens is now sought to be extended to foreigners as well.

This type of surreptitious tinkering and meddling with the provision is dishonest and  fraudulent. These manoeuvres have taken away the trust that the people have (if any) in those who drafted these proposals. Therefore we earnestly request to remove these so called experts and the ghost writers who have produced this fraudulent document from the constitution Drafting Process,forthwith.

-National Joint Committee

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama