මෙතරම් අපකීර්තියට පත් ආණ්ඩුවක් ඉතිහාසයේ තිබුණේ නෑ - ජ්‍යේෂ්‍ය්ඨ කතිකාචාර්‍ය නවරත්න රඹුක්වැල්ල

-අද උතුරේ වගේ ම කොටිත් ජවිපෙත් මුලින් ම ගැහුවේ පොලිසියට -

කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ දේශපාලන විද්‍යා අංශයේ ජ්‍යේෂ්ඨ කථිකාචාර්ය
නවරත්න රඹුක්වැල්ල

දෙවසරකට වැඩි ආණ්ඩුවේ ගමන්මග සහ පැවති ආණ්ඩුවට එල්ල වන චෝදනා පිළිබඳ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ දේශපාලන විද්‍යා අංශයේ ජ්‍යේෂ්ඨ කථිකාචාර්ය නවරත්න රඹුක්වැල්ල මහතා සමග රිවිර කළ සාකච්ඡාවකි.

පසුගිය ආණ්ඩුව ආරම්භ කළ දැවැන්ත සංවර්ධන ව්‍යාපෘති කෙටි කලකින් ම ඇයි රටට බරක් වුණේ?

මහින්ද රාජපක්ෂ 2005 භාර ගත්තේ ජනතාව තමන්ගේ ස්වාධිපත්‍ය ක්‍රියාත්මක කරන්න පත් කළ ආණ්ඩුවේ ස්වාධිපත්‍ය බලය භූමියෙන් 1/3ක ක්‍රියාත්මක නොවුණු රටක්. ඊට බාධා කළ ත්‍රස්තවාදයට එරෙහි යුද්ධය දෙකට දෙවාරේ සිදු වූ රටක්. ඒ වන විට රනිල් වික්‍රමසිංහ සටන් විරාම ගිවිසුම මගින් රට උගුලකට හසු කරලා අසරණ කරලා තිබුණේ. දැන් රනිල් වික්‍රමසිංහ සමග ඉන්න පාඨලි චම්පික රණවක එදා කී වචනවලින් ම කියනවා නම් කොටි සංවිධානය 3600ක් වාරයක් සටන් විරාම ගිවිසුම කඩලා තිබුණා. එවැනි පසුබිමක වසර 30ක් තිස්සේ ඇදී ගිය උතුරේ ත්‍රස්තවාදය නිමා කරලා රටේ ස්වාධිපත්‍ය තහවුරු කිරීම තමයි මහින්දගේ පළමු ව්‍යාපෘතිය වුණේ.

මහින්ද ඉතා ම කෙටි කාලයකින් විස්මිත ලෙස රටේ ස්වාධිපත්‍ය ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඉඩ නොදුන් ම්ලේච්ඡ ත්‍රස්ත කල්ලිය පරාජයට පත් කරලා රටේ සමස්ත භූමිය පුරා රටේ ස්වාධිපත්‍ය තහවුරු කළා. ඒක සුළුපටු ව්‍යාපෘතියක් නෙමෙයි, අති දැවැන්ත ව්‍යාපෘතියක්. 2015 ජනවාරි 08 මහින්ද පරාජය කිරීම සඳහා පෙරමුණ ගත් දෙස් විදෙස් බලවේග සියල්ල ම වගේ එදා කොටි සමග සිටියා. ඒ සියල්ල එක මිටට පරාජය කරලා රටේ ස්වාධිපත්‍ය පිහිටු වීම තමයි මහින්ද කළ දැවැන්ත ම ආයෝජනය. දැවැන්තම සංවර්ධන ව්‍යාපෘතිය. ඊට පෙර සිටි ජනාධිපතිවරු 4 දෙනාටම එක් කරන්න බැරි වුණා. ඒ ව්‍යාපෘතිය නිසා 2009 සිට රටට අහිමි වීමට නියමිතව පැවති මිල කළ නොහැකි ජීවිත සහ දේපළ ප්‍රමාණයක් රටට ඉතිරි වුණා. දෙකට බෙදී සදාකාලික යුද්ධයකට ගොදුරු වෙන්න ලියවී තිබූ රටේ ඉරණම වෙනස් වුණා. එවැනි රටට ලාබදායි ආයෝජනයක්, ව්‍යාපෘතියක් මෑත ඉතිහාසයේ ලංකාවේ සිදුවෙලා නෑ.

එයින් පසුව තමයි අවුරුදු 30ක් තිස්සේ සංවර්ධනයේ අරුණලු නොදුටු රටට දැවැන්ත සංවර්ධන ව්‍යාපෘති කෙරෙහි අවධානය යොමු කරන්නේ. එහෙත් ත්‍රස්තවාදය නිසා රටේ සම්පත් විනාශ වෙලා. රටේ සංවර්ධනයට යෙදවිය යුතුව පැවති අති දැවැන්ත මුදලත් ශ්‍රමයක් ත්‍රස්තවාදය නිසා රටට අහිමි වෙලා. සංවර්ධනය සඳහා රටේ මුදල් නෑ. එහෙත් මහින්ද ඒ සියලු අභියෝගවලට මුහුණ දෙමින් රට සංවර්ධනය කිරීමේ දැවැන්ත සංවර්ධන ව්‍යාපෘතියට අත ගැහුවා. ඒ සඳහා ණය ගන්න වුණා. මොකද යුද්ධ කරලා රටේ භාණ්ඩාගාරය හිස්වෙලා තිබුණේ.

එය රට අසලින් මුහුදු සේද මාවත වැටීමේ භූගෝලීය පිහිටීම පදනම් කරගත් ඉන් ලද හැකි වාසිය ඉලක්ක කරගත් සංවර්ධන ව්‍යාපෘතියක්. හම්බන්තොට වරාය, මත්තල ගුවන්තොටුපල, අධිවේගී මාර්ග ඇතුළු රටේ මාර්ග පද්ධතිය ඒ සඳහා කදිම නිදසුනක්. වරායක්, ගුවන්තොටුපලක් හදලා කෙටි කලකින් ලාභ ගන්න බෑ. අපට ගුවන් යානා ආවාම උදලු ටිකක් අරගෙන ගුවන්තොටුපල හදන්න බෑ. වරාය හදන්න බෑ. ඒ නිසා අපි යටිතල පහසුකම් නිර්මාණය කරලා නැව් සහ ගුවන් යානා ගෙන්වා ගැනීම සඳහා ක්‍රමවත් සැලසුමක් ක්‍රියාත්මක කළ යුතුයි. ඒකට කාලයක් ගත වෙනවා. නමුත් මේ ආණ්ඩුවට ඒවා අලාභයි කියලා පිට රටවලට විකුණා ගෙන කෑමට මිස ඒවා දියුණු කරලා රට දියුණු කරන්න සැලසුමක් හෝ වුවමනාවක් නෑ. මහින්ද බලයේ හිටියා නම් මේ වන විට එම ව්‍යාපෘති මල් ඵල දරලා ඉවරයි.

මේ ව්‍යාපෘති සමග රට චීන කොලනියක් වන බවට එකල චෝදනා නැගුණා නේද?

එදා මහින්ද ත්‍රස්තවාදය නිමා කරලා මේ රටේ ස්වාධිපත්‍ය පිහිටුවලා සංවර්ධන ව්‍යාපෘති දියත් කරන කොට රටේ හතුරු බලවේගවලට ඒවාට එරෙහිව අවලාද බොරු චෝදනා නිර්මාණය කරලා පතුරුවා හැරීම හැර විකල්පයක් තිබුණේ නෑ. ඒ සඳහා රටට හතුරු ජාත්‍යන්තර බලවේගත් උදව් කළා. ඒ විදිහට බොරු චෝදනා පතුරුවා හරින්න එදා විපක්ෂයේ සිටි අය ඉතාම දක්ෂයි. ඔවුන් එය ඉතාම සුක්ෂ්ම ලෙස කළා.

මුලින් ම කීවා ලංකාව ලෝකෙන් හුදකලා වෙලා කියලා. ඊට පස්සේ මේ ව්‍යාපෘති චීන සහයෝගය ලබා ගෙන කරන කොට ඇතැම් විශ්වවිද්‍යාලීය උගතුන් යැයි කියා ගන්නා උදවිය ලංකාව චීන මායමට අහුවෙලා කියලා කීවා. ඒ සටන් පාඨ ඔස්සේ බලයට ආ අය වරාය චීනයට විකුණලා දැම්මා. එදා චීන මායම ගැන කතා කළ අය මේ අපරාධ නොදැක්කා වගේ අද දාර්ශනික කතාන්දර කිය කිය ඉන්නවා. ඒ ව්‍යාපෘතිවලට අවලාද නගමින් බලය ඩැහැ ගත් අය අදත් මහින්ද රටට දායාද කළ දේවල් විවෘත කරනවා මිස අලුතින් රටට පාලමක් බෝක්කුවක් හදලා නෑ.

නමුත් පහුගිය ආණ්ඩුව මේ ව්‍යාපෘති ආරම්භ කළේ කොමිස් ලබා ගැනීම සඳහා බවට චෝදනාවක් තියෙනවා?

1970 බලයට පත් සිරිමා ආණ්ඩුව ඉතාම සැලසුම් සහගත ලෙස වසර 30කින් සම්පූර්ණ කිරීමට මහවැලි ව්‍යාපෘතිය ආරම්භ කළා. නමුත් 77 බලයට පැමිණි එජාප ආණ්ඩු එය වසර 6කින් ඉදි කර නිමා කරන කඩිනම් මහවැලිය කළා. මහවැලි ව්‍යාපෘතිය කඩිනම් කළේම කොමිස් ගහන්නයි. එදා ආණ්ඩුව ඡන්ද කළේ සුඛෝපභෝගී ජීවිත ගතකළේ ඒ කොමිස් මුදල්වලින් තමයි.

ඒ වගේ ම මහවැලිය හදලා ටර්බයින් 18ක් කරකවලා ඉන්දියාවට විදුලිය අපනයනය කරන්නයි එදා කතා කළේ. නමුත් රටේ විදුලි අර්බුදයට තවම විසඳුමක් නෑ. මහින්ද හදපු ගල් අඟුරු බලාගාර නොවෙන්න අද රටම අඳුරේ. කඩිනම් මහවැලි ව්‍යාපෘතිය නිසා සිදුවූ පාරිසරික හානිය කියා නිමකරන්න බෑ. මා ජීවත්වන එදා දියතිලකපුර යනුවෙන් හැඳින්වූ හඟුරන්කෙත ආදි තෙත් බිම් වියළි කාන්තාර වුණේ කොමිස් මුදල් බලා ගෙන කළ ව්‍යාපෘති නිසා තමයි.

නමුත් මහින්ද සංවර්ධන ව්‍යාපෘති ආරම්භ කළේ රටේ සංවර්ධනය මිස කොමිස් ඉලක්ක කර ගෙන නෙමේ. ඒවා ඡන්ද ගරන්න මිනිස්සු රවටන්න කළ දේවල් නෙමේ. ඒ සංවර්ධන කටයුතුවලට එරෙහිව දැවැන්ත මඩ අවලාද ප්‍රචාරයක් දියත් වුණේ. එකල නැඟූ චෝදනා කිසිවක් වසර දෙකක් ගත වුණත් තවම ඔප්පු කරලාත් නෑ. මහින්ද පාලනයේ පැවති එක් දුර්වලතාවක් තමයි එහි පරිධියේ සිදුවන දෑ පිළිබඳ අවධානය යොමු නොකිරීම. ඒ නිසා යම් යම් සිදුවීම් වෙන්න ඇති. හැබැයි එකල චෝදනා නැඟුණු සියලු දෙනාම දැන් ඉන්නේ ආණ්ඩුවේ. එහෙම චෝදනා තියෙන කිසිවකු විපක්ෂයේ හිටියා නම් හොරු ඇල්ලීමට මුවා වෙලා විපක්ෂය මර්දනය කරන්න ඔවුන් මේ වෙන කොටත් සිරගත කරලා ඉවරයි.

එකල රටේ කවර සංවර්ධනයක් තිබුණාත් රටේ තිබුණේ පවුල් පාලනයක්?

ඔව්, රටේ පවුල් පාලනයක් ඇති බවට විපක්ෂය විතරක් නෙමේ, ඒ ආණ්ඩුවේ ඉඳලා මේ ආණ්ඩුවට පැමිණි අයත් චෝදනා කළා. දැන් පවුල් පාලන යුගය අවසන් නිසා ඔවුන්ට පුළුවන් නේ වැඩ කරන්න. නමුත් රටේ කිසිම සංවර්ධනයක් වෙන්නේ නෑ. රට අරාජික වුණා විතරයි. වැඩ බැරි මිනිස්සු එකල මහින්ද ආණ්ඩුවට එල්ල කළ චෝදනා නටන්න බැරි මිනිහා පොළොවේ ඇද කියනවා වගේ විහිළු කතා විතරයි. අනෙක එදා කොටි පරාජය කරන යුද්ධය වෙලාවේ මහින්දගේ සහෝදරවරු මිස එදා ආණ්ඩුවේ ඉඳලා දැන් මේ රටේ හතුරු බලවේග ගෙන ආ ආණ්ඩුවට ගිහින් මහින්දට බනින මිනිස්සු විශ්වාස කළා නම් තීරණාත්මක අවස්ථාවේ මහා පාවාදීමක් කරලා ඒ ජයග්‍රහණය ආපසු හරවන්න හොඳටම ඉඩ තිබුණා.

දැන් නව ආණ්ඩුවේ අවුරුදු දෙකත් ගෙවිලා. ඔවුන් එදා රටට ලබා දුන් පොරොන්දු ඉටු වෙලා ද?

මේ ආණ්ඩුව බලයට ගෙන ඒම පිටුපස ඉන්දියාව, කොටි හිතවාදී බටහිර බලවේග, රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන, කොටි හිතවාදීන් සහ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ එකතු වෙලා. ජවිපෙ හැමදාම ජාතිකවාදී ආණ්ඩුවක් බලයට ආවොත් එය විනාශ කරලා එජාපයට බලය ලබා දීමට කටයුතු කළා. ඔවුන්ට අවශ්‍ය එජාපය ලවා රටට විනාශ කර සිය පක්ෂයට බලය ලබා දීම සඳහා ජනතාව යොමු කරවා ගන්න. එදා 70 සිරිමා ආණ්ඩුව කිසිම වැඩක් ආරම්භ කරන්න කලින් මාස කිහිපයක් තුළ ජවිපෙ ත්‍රස්තවාදය මුදා හරියා. 1988 ජනාධිපතිවරණය වෙලාවෙත් ඡන්ද වර්ජනය කරවලා එජාප අපේක්ෂකයා දිනවන්න කටයුතු කළා. එදා සිරිමා බණ්ඩාරනායක දිනුවා නම් ඔවුන්ගේ අරමුණ පරදිනවා. සිය නායකයා ඇතුළු ලක්ෂයක් මරා දැමූ එජාපය මෙදා නැවතත් බලයට ගේන්න ජවිපෙ උදව් කළා.

ඉතින් ජනතාවට ලබා දුන් තරු පහේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, මාධ්‍ය නිදහස, මහින්ද වගේ දහ ගුණයක සංවර්ධනය, විනිවිදභාවය, තරුණ පරපුරට හොඳ අනාගතයක් වගේ දහසකුත් එකක් පොරොන්දු කොහොම වුණත් අර කලින් සඳහන් කළ රටේ සතුරන්ගේ බලාපොරොත්තු නම් අකුරට ඉටු කළා. මේ ආණ්ඩුවේ ශේෂ පත්‍රය ගැන බස් රියේ, කඩ පිළේ, මග තොට මුණ ගැහෙන ජනතාවගෙන් අහලා බැලුවොත් ඉතාම කෙටි කාලයකින් මේ තරම් අප්‍රසාදයට පත් ආණ්ඩුවක් අපේ රටේ ඉතිහාසයේ පහළ වෙලා නෑ කියලායි කියන්නේ.

මේ අර්බුදය පටන් ගත්තා විතරයි. තව ඉදිරියට තවත් දරුණු වෙනවා. 1948 පසු බලයට පත් නරක ම ආණ්ඩුව තමයි මේ. අද ආනයන වැඩිවෙලා, අපනයන පිරිහිලා, විරැකියාව වැඩිවෙලා, රුපියල පිරිහිලා, උද්ධමන වේගය ඉහළ ගිහින්, රටේ ණය බර වැඩිවෙලා. තරුණ අසහනය, ජනතා අසහනය වැඩිවෙලා. රටේ සියලු ජනතාව විවිධ කාරණා නිසා අද වීදි බැහැලා. ඒක තමයි දෙ වසරකට ටිකක් වැඩි ආණ්ඩුවේ ශේෂ පත්‍රය. අනෙක් අතට කොටි සහ ජවිපෙ වගේ මුල් කාලේ කළා වගේ උතුරේ මැර කල්ලි පොලිසියට පහර දෙන්න පටන් අරගෙන. රටම අරාජිකයි.

ආණ්ඩුව හම්බන්තොට වරාය, මත්තල ගුවන්තොටුපළ සහ තෙල් ටැංකි විකුණා දමමින් සේද මාවත අසල පිහිටීම නිසා අපට හිමි භූගෝලීය වාසිය අහිමි කළා වගේ ම නව ෆෙඩරල් ව්‍යවස්ථාව ඔස්සේ 2009 අසීරුවෙන් රටට දිනා දුන් පූර්ණ ස්වාධිපත්‍ය ජාතියට අහිමි කරන්න කටයුතු කරමින් ඉන්නවා. ඒ වගේ ම ජාත්‍යන්තරය ගැන විශේෂඥයෝ කියලා බලයට ආ අය රටේ දෙකොණ චීනයට සහ ඇමරිකානු ළැදි ඉන්දියාවට විකුණා දමා පහුගිය දශක දෙකේ ගොඩනැඟුණු නව ලෝක දේශපාලන කඳවුරු දෙකේ පොර පිටියක් බවට අපේ රට ඇදලා දමන්න තමයි සුදානම් වන්නේ. ඊට එරෙහි බලවේග කෘර ලෙස මර්දනය කළා. ඒකාධිපති ලෙස පාර්ලිමේන්තු විවාදයක් පවා නොදී වරාය විකුණා දැමුවා. අපට රටේ ස්වාධිපත්‍ය අහිමි වෙනවා විතරක් නෙමෙයි ජාත්‍යන්තර බලවතුන්ගේ සන්නද්ධ යුද පිටියක් බවට පත් වී තිබෙනවා. එවැනි අනතුරක් මැද රට කැබලි වීම ඉතා සුළු කාරණාවක් විතරයි.

ආණ්ඩුවට මේ වැරදි නිවැරදි කර ගෙන නැවුම් ගමනක් යාමේ අවස්ථාවක් නැද්ද?

අපේ රටේ හැම ආණ්ඩුවක් ම සහලින් රට ස්වයංපෝෂිත කරන්න පොරොන්දු වුණත් හඳෙන් හාල් ගේනවා කීවාත් ඒක යථාර්ථයක් කළේ මහින්ද ආණ්ඩුව. නමුත් මේ ආණ්ඩුව බලය ගත් විගස ඒ ස්වයංපෝෂිතභාවය අවඥාවට ලක් කරමින් මත්තල වී ගබඩා කළා. අද පිට රටින් සහල් ගෙනෙන තැනට රට ඇදලා දාලා ඉවරයි. ගොවියාත් රට හාල් කන්න වෙලා. ලැජ්ජ නැතිව රටින් හාල් ගේනවා කියලා නායකයෝ අපට කියනවා. ඒ අතර ආණ්ඩුව කළ බැඳුම්කර වංචාවට රවි බිලි දීලා බේරෙන්න හදනවා. මේ කටයුතු නිසා ආණ්ඩුවට ලැබුණු ජනවරම අහෝසි වෙලා ඉවරයි. නැවත ඡන්දයක් දිනන්න තියා හිතන්නයත් බෑ. ඉතින් 20 වැනි සංශෝධනය ගෙනත් ඡන්ද කල් දාන්නයි ආණ්ඩුව සුදානම. මේ රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ගරු කරන සියලු දෙනා ආණ්ඩුවෙන් මැතිවරණ උදුරා ගැනීමට අරගල කළ යුතුයි. ඒ නිසා මේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධි ආණ්ඩුවට ආපසු ගමනක් නෑ. එය වහාම පරාජය කළ යුතුයි.

සාකච්ඡා කළේ: නාමල් උඩලමත්ත

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com 

Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama

ජන සාහිත්‍යකරුවා යොදාගත් භාෂාවේ තමයි අපේකම තියෙන්නේ

රාජ්‍ය සම්මානලාභී ගී පද රචකයකු සහ කවියකු වූ කුමාර ලියනගේ ගේ 'අමුතු බටනළාව' නමැති සිව්වන කාව්‍ය සංග්‍රහය රන්පත් ප්‍රකාශනයක්‌ ලෙස අගෝස්‌තු 17වැනිදා සවස 2.30ට කොළඹ ලක්‌ෂ්මන් කදිරගාමර් ආයතනයේ දී එළිදැක්‌වේ. මේ සංවාදය ඒ නිමිත්තෙනි.

Q. සංස්‌කෘතික සිංහලය පදනම් කරගත් නව ජාතික සංවාදයක්‌ අවශ්‍ය බව ඔබ මේ කාව්‍ය සංග්‍රයට දීර්ඝ පෙරවදනක්‌ ලියමින් යෝජනා කරනවා. අපි එතනින් මේ සාකච්ඡාව පටන් ගනිමු. ඔබ අදහස්‌ කරන ඒ සංවාදය කුමක්‌ ද?

අද සිංහල භාෂාව පිරිහිලා. සමහර අය කියනවා මේක තමයි වෙනස්‌වීම, ඒක නවත්තන්න බෑ කියලා. මේවා තක්‌කඩි ප්‍රකාශ. සමාජයක්‌ පිරිහෙන්නත් පුළුවන්, දියුණු වෙන්නත් පුළුවන්. සමාජයක්‌ පිරිහෙන්නේ නැතුව තියා ගන්න ආයතන රැසක්‌ ක්‍රියාත්මක වෙනවා. ඒ වගේ ම තමයි භාෂාවත්. භාෂාව පිරිහුණා ම සමාජයකට පවතින්න බැහැ. භාෂාවේ තරමට තමයි පුද්ගල චින්තනය ගොඩ නැගෙන්නේ.

අද අපේ රටේ නිර්මාණශීලී කලා ධාරාවක්‌ තිබෙනවා ද? තැනින් තැනින් එක්‌කෙනෙක්‌ දෙන්නෙක්‌ මතු වෙනවා. අද ලියන ටික දෙනාත් ලියන්නෙ සම්මාන බලා ගෙන. ඒක පේනවා ඔවුන් ලියන දේවල් දිහා බැලුවම. මේක භාෂාවේ සංස්‌කෘතිය නෙවෙයි. විසංස්‌කෘතිය. එතකොට සංස්‌කෘතික සිංහලය කියන එකෙන් මම අදහස්‌ කරන්නෙ, අපේ ජනසාහිත්‍යකරුවා, ජන නාට්‍යකරුවා යොදා ගත්ත නිර්ව්‍යාජ භාෂාව. ඒකේ තමයි අපේකම තියෙන්නෙ. ඒ නිර්මාණ තමයි ජනතාව වැළඳ ගන්නෙ. ජන සාහිත්‍යකරුවා යොදා ගත්ත බස තමයි නවීකරණය කරන්න පහසු. අද නිර්මාණ එක තැන පල්වෙන්නෙ මේ භාෂාවේ අර්බුදය නිසා. ඒ අර්බුදය ඇති කළේ මේ රටේ බටහිර අනුකාරක විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතියයි. ඔවුන් සිංහල බස මරමින් ඉන්නවා. මේ විශ්වවිද්‍යාලවල මහාචාර්යවරු කියා ගන්නා අය අද ලියන කියන බහුබූතවලින්ම ඒක පේනවා. සිංහල අංශවල මහාචාර්වරුන්ටත් සිංහල බැරි නම්, මොකට ද සිංහල අංශ? ඒ නිසා මේ සංස්‌කෘතික සිංහලය කියන සංවාදය සමාජය තුළින් පැන නැඟිය යුතුයි කියා මා විශ්වාස කරනවා.

Q. භාෂාවේ නිෂ්පන්න ශක්‌තිය ඇත්තේ පොදුජන භාෂාවේ බව ඔබ කියනවා. ඔබ ඊට නිදසුන් ලෙස බෞද්ධ සාහිත්‍ය ග්‍රන්ථ, ජන සාහිත්‍යය, සීගිරි ගී ඇතුළු නිදසුන් රැසක්‌ දක්‌වා තිබෙනවා. ඒ පොදුජන භාෂාව, සම්භාව්‍ය භාෂාව ලෙස අද දුරස්‌ වී තිබෙනවා නේද? මෙයින් පෙනෙන්නේ භාෂාව කලින් කලට පරිණාමය වන බව නොවේ ද?

ඇත්තටම අපේ රටේ සම්භාව්‍ය කියලා හඳුන්වන්නේ පොදුජන කලාව නෙවෙයි. 10වැනි සියවසෙන් පස්‌සෙ අපේ රටේ පැළපදියම් වුණු සංස්‌කෘත භාෂාව පදනම් කර ගත්ත කලා කෘතියි. පොදුජන කලාවට එහෙම පිළිගැනීමක්‌ නැහැ. ඒක ග්‍රාම්‍ය එකක්‌ කියලා තමයි ඔය කියන බුද්ධිමත්තු කියන්නෙ. ඒ තමයි එයාලා දන්න තරම. ඒ නිසා තමයි මං මහාචාර්ය අනුරාධ සෙනෙවිරත්න ගේ 'සිංහල ගී යුගය' කෘතිය උපුටලා දක්‌වලා තියෙන්නෙ. ඒක අහම්බයක්‌. මොක ද ඒ කෘතියට අනුව සංස්‌කෘත සාහිත්‍යයි, ජන සාහිත්‍යයි එකට ගලපලා තියෙනවා. සම්භාව්‍ය පොදුජන සාහිත්‍යය කියන යෙදුම තමයි මම යොදා ගන්නෙ. සම්භාව්‍ය කියන්නෙ සම්භාවනාවට පාත්‍ර වෙනවා කියන එකයි. ගෞරවයට පාත්‍ර වෙනවා කියන එකයි. එතකොට මේ රටේ සභ්‍යත්ව විඥානය ගොඩ නඟපු මිනිස්‌සු, මිනිස්‌සු නෙවෙයි ද?

අපේ රටට අනන්‍ය ශිෂ්ටාචාරයක්‌ තිබෙනවා. අපේ රටේ ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගය පිළිබඳ ව අද නවීන දැනුමක්‌ සම්පාදනය වෙලා තිබෙනවා. ඒක පුරාවිද්‍යාත්මකව ඔප්පු කරලා ඉවරයි. වංශකතා සාහිත්‍යය කියන්නෙ වෙනම එකක්‌. ඒක තනියෙන් ඉතිහාසය නිර්මාණය කරන්නෙ නැහැ. ඉතිහාසය නිර්මාණය කරන්නෙ සියල්ලයි. පුරාවිද්‍යාව බලවත් නැති රටවල ප්‍රබන්ධ සාහිත්‍යය බලවත් වෙන්න පුළුවන්. නමුත් අපේ රටේ වඩා බලවත් වෙන්නෙ පුරාවිද්‍යාව සහිත වංශකතාවලියයි. මෙන්න මේ මූල සංස්‌කෘතිය පදනම් කර ගත්ත සිංහල භාෂාව අද යටපත් වෙමින් යනවා. ඒක නවීකරණය කියලා වරදවා වටහා ගත්ත කට්‌ටියක්‌ විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතියෙත් ඉන්නවා. නවීකරණය කියන්නෙ සම්ප්‍රදාය ආරක්‌ෂා කර ගනිමින් කෙරෙන දෙයක්‌. භාෂාව පරිණාමය වෙනවා කියන එක ඇත්ත. ඒක නවත්වන්න බෑ. දැන් යටත්විජිත සමයේ අපේ භාෂාවට අලුත් වචන රැසක්‌ එකතු වුණා. හැබැයි අපේ රටේ සංස්‌කෘතියට අනන්‍ය විදියට ඒ වචන හැඩ ගස්‌වා ගත්තා. දැන් බලන්න මාතර සාහිත්‍යයේ තිබෙනවා සීගිරි ගී ආරට ලියපු කවි. ඒවා ලියල තියෙන්නෙ ඒ යුගයේ දේවල් කතා කරන්න. මාතර යුගයෙදි හරිම නිර්මාණශීලී විදියට භාෂාව යොදා ගෙන තිබෙනවා. එතකොට ඒවා සීගිරි ගීවලට දුරත් නැහැ. ළඟත් නැහැ. භාෂා නවීකරණය කියන්නෙ අන්න එහෙම එකක්‌. මේක තමයි සිද්ධ වෙන්න ඕන දේ.

අපේ රටේ වසර දහස්‌ ගණනක්‌ තිස්‌සේ ගොඩ නැඟුණ භාෂාවට අනන්‍ය සංස්‌කෘතියක්‌ තිබෙනවා. ඒ නිසා පොදුජන සිංහලය කියන්නෙ අපේ රටේ මහා සම්ප්‍රදාය හෙවත් බෞද්ධ සම්ප්‍රදාය මත ගොඩ නැඟුණ සිංහල භාෂාව. ඒ භාෂාව අභ්‍යන්තරික වශයෙන් පරණ කරන්නත් බැහැ. අලුත් කරන්නත් බැහැ.

Q. අලුත් පරම්පරාවේ බොහෝ නිර්මාණකරුවන්ට භාෂා සන්දර්භය සහ ප්‍රකරණය පිළිබඳ කිසිදු වැටහීමක්‌ නැති බව ඔබ කියනවා. ඊට ඔබ දකින හේතුව කුමක්‌ ද?

ඒක වෙන්නෙ ඔවුන් සම්ප්‍රදාය හදාරන්නෙ නැති නිසා. වික්‌ටර් රත්නායක ගායනා කරන 'සඳත් ඉරත් නැති තරුත් වැසී ඇති' ගීතයයි, 'සඳ හිරු තරු පවතින තුරු' ගීතයයි බලන්න. ඕන නම් ඒ ගීත දෙක 'සඳත් හිරුත් නැති තරුත් වැසී ඇති' කියන්නත් පුළුවන්. 'සඳ ඉර තරු පවතින තුරු' කියන්නත් පුළුවන්. පණ්‌ඩිත් අමරදේව, 'රමණී කල්හාර කුසුම්' කියලා ලියන්නෙ නැතුව 'රමණී මන්දාර කුසුම්' කියලා ලිව්ව එකත් එහෙම එකක්‌ තමයි. දැන් මේක තමයි මම කියන සංස්‌කෘතික සිංහලය. අද මේවා නෑ. ඔහේ ලියනවා. කවිත් එහෙමයි, ගීතත් එහෙමයි. ඒ නිසා අහන් ඉන්න බෑ. බල්ලො සැමන් ටින් කනවා වගේ.

සිංහල භාෂාව කියන්නෙ හරිම ලස්‌සන භාෂාවක්‌. ලෝකේ ඕනෑම භාෂාවක්‌ එක්‌ක සමතැනක තියන්න පුළුවන් භාෂාවක්‌. මේ භාෂාවෙන් මොනවද නොකියන්න බැරි? ඒ තරම් පුළුල් භාෂාවක්‌ තමයි අපට තියෙන්නෙ. අතීතයේ ඉඳලා සිංහල මිනිස්‌සු වෙනත් ජාතීන් එක්‌ක එකට කටයුතු කරන්න ආත්ම විශ්වාසයක්‌ ඇති කර ගත්තේ සිංහල භාෂාවේ තිබෙන භාෂා පෞරුෂය නිසා. අද අලුත් පරපුර හිතන් ඉන්නවා දන්නවා කියලා. මෙලෝ දෙයක්‌ දන්නෙ නැති ටියුෂන් ගුරුවරු තමයි මේ අය ගේ පරමාදර්ශ වෙලා තියෙන්නෙ. එහෙම නැත්නම් කොහේ හරි පිටරටක ගිහින් ආපු කවුරු හරි වීරයා කර ගන්නවා. මේ අය දන්න දෙයක්‌ නෑ. ගොඩ නඟපු දෙයක්‌ නෑ ගෝසාව විතරයි.

Q.මෙරට තුළ ඉන්ද්‍රජාලික, රෝමන්තික, පශ්චාත් නූතන වැනි විකාර සාහිත්‍ය ධාරා ඉස්‌මතු වී තිබෙන්නේ නූතන ජන සම්ප්‍රදාය ගැඹුරින් වටහා නො ගැනීම නිසා බව ඔබ පවසනවා. මේ පිළිබඳ ව පැහැදිලි කිරීමක්‌ කළොත්...

බටහිර ශිෂ්ටාචාරය තුළ දේවවාදය එක්‌ක ගැටුම් හට ගත්තා. ඒ නිසා මිනිස්‌සු වෙන වෙන විදියට හිතන්න පටන් ගත්තා. දෙවියන් වහන්සේ, ක්‍රිස්‌තුන් වහන්සේ, බයිබලය, පල්ලිය බටහිර ශිෂ්ටාචාරයේ මූලික පදනම. පශ්චාත් නූතන වේවා, රෝමන්තික වේවා සියල්ල දේවවාදය එක්‌ක ගැටගැහිලා තියෙන්නෙ. බහු පඨිත කියවීම අදාළ වෙන්නෙ පරණ තෙස්‌තමේන්තුවට. කර්තෘ මියයැමත් එහෙමයි. ඉතිං මේවා බටහිර අය පිළිගත්තට කමක්‌ නෑ. දේවවාදය පිළිගන්න මෙහේ අයටත් ඒක වලංගුයි. ප්‍රශ්නය තියෙන්නෙ එතැන නෙවෙයි. මේවා හංගලා සේරම නොමඟ යවන්න හදන එක. ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයත් එහෙම තමයි. ලෝකයේ ඒවා ආරම්භ වෙන්නෙ හේතු සහිතව. ඒවා බටහිර සමාජවලට, එහෙම නැත්නම් ලතින් අමෙරිකානු සමාජවලට අභ්‍යන්තරයෙන් සම්බන්ධයි. මෙහේ තියෙන්න එහේ එකේ නොපිට. ඒ නිසා බටහිර ඇති වුණ නූතන තත්ත්වයක්‌ නැති අපේ රටට කොහොම ද පශ්චාත් නූතනවාදයක්‌ ගේන්නෙ? මට පේන විදියට මේ රටේ සමහර අය, පශ්චාත් නූතනවාදයයි, ෆ්‍රෑන්ක්ෆර්ට් ගුරුකුලය අමෙරිකාවට බලපාපු එකයි, නව ලිබරල්වාදයයි අච්චාරු කරන් ඉන්නෙ.

Q. ඔබ ජනමානී සහ පණ්‌ඩිතමානී යනුවෙන් කාව්‍යධාරා දෙකක්‌ හඳුනා ගන්නවා. මෙය සනිදර්ශක ව පැහැදිලි කරන්නේ කොහොම ද?

ඒ කියන්නෙ සකු, අලංකාරවාදය පදනම් කර ගත්ත කාව්‍ය ධාරාවයි, අපේ ජනකවි ධාරාවයි. ඇත්තටම 10වැනි සියවසෙන් පස්‌සේ අපේ සාහිත්‍යය විකෘති වුණා කියන එක තමයි කියන්න තියෙන්නෙ. දැන් බලන්න අපේ බුදුපිළිම කලාවට වෙච්ච දේ. අනුරාධපුර යුගයේ දි අපි නිවන් මුහුණින් නෙළපු බුදුපිළිමය පස්‌සෙ කාලේ වෙන කොට, ඇස්‌ ලොකු කර ගත්ත, බය බිරාන්ත මූණක්‌ තිබෙන විකෘත බුදු පිළිමයක්‌ කර ගන්නවා. ලෝකයේ විශාරද මතයක්‌ තිබෙනවා බුදු පිළිම නිර්මාණකරණයෙන් දැනට සිංහල කලාකරුවා සාර්ථක විදියට නිවන් මුහුණ නිරූපණය කරලා තිබෙනවා කියලා. ඒකට හේතුව සිංහල කලාකරුවා පිළිම නෙළන්නේ වෙනත් දේවවාදයක්‌ හෝ ආගමක බලපෑමක්‌ නැතුව නිසයි. මං විශ්වාස කරනවා බුදුදහම අපේ රටේ ස්‌ථාපිත වුණේ අපේ රටේ තිබෙන නිවර්තන කලාපීය තත්ත්වය නිසා කියලා. ඒකත් අපේ චින්තනයට බලපාන්න ඇති. ඒ නිසා සෞම්‍ය බුදුපිළිමයක්‌ අපට නෙළා ගන්න හැකි වුණා. දැන් බලන්න ඉන්දියාවේ තිබෙන පිළිම කලාව. ඒවා හරිම රණකාමීයි. ඒක තමයි 10වැනි සියවසෙන් පස්‌සේ අපේ රටේ බුදුපිළිම කලාවටත් වුණේ. මහනුවර යුගය වෙනකොට බුදුපිළිමය කියන්නේ හින්දු දේවවාදයේ බලපෑමෙන් නිරූපණය වුණු මුහුණක්‌ සහිත පිළිමයක්‌. මේ හින්දු දේවවාදයෙන් ආපු සංස්‌කෘත රීතිය අපේ සාහිත්‍යයටත් බලපෑවා.

සකු රීතිය කියන්නේ රජු දේවත්වයට පත් කරන්න ගොඩ නැඟුණු එකක්‌. ඒ නිසා ව්‍යාජ වර්ණනා තමයි තියෙන්නෙ. රාජසභාවට කවියෝ අවශ්‍ය වෙන්නේ ඒ නිසා. කව්සිළුමිණ වගේ කෘතිවල මූලික කතා පුවත පවා විකෘති කරලා තමයි කාව්‍ය රචනා නිර්මාණ කරලා තියෙන්නේ. නමුත් ජනකවි සම්ප්‍රදාය කියන්නෙ එහෙම එකක්‌ නෙවෙයි. දැන් බලන්න යසෝදරාවත. යසෝදරා කියන්නෙ මොන තරම් නිර්ව්‍යාජ චරිතයක්‌ ද? ඇය ගේ චරිතය තුළින් ඉස්‌මතු කර තිබෙන බුද්ධ චරිතය කියන්නෙ මහ පොළොවේ චරිතයක්‌. ඇය අහන්නේ 'කොමළ අනගි සිරිපා දෙක රිදෙනව ද?' කියලයි. ඒක මොන තරම් අහිංසක ප්‍රශ්නයක්‌ ද? යසෝදරාවතේ කතුවරයා ගේ අරමුණ යසෝදරා වැනි ගුණ මහිමයක්‌ තිබෙන නූතන කාන්තාවක්‌ ගොඩ නංවා ගැනීමයි. ඒ නිසා කවි පන්ති අවසානයේ ඔහු, නූතන කාන්තාවට කියනවා 'යසෝදරා වගේ වෙන්න' කියලා, උපදෙස්‌ ටිකකුත් දෙනවා. මේක තමයි අපේ බෞද්ධ සම්ප්‍රදාය.

මෙන්න මේ බෞද්ධ සම්ප්‍රදාය අපේ ජීවන ප්‍රතිපදාව බවට පත් වෙන්න ඒ කාලේ සමාජ ක්‍රියාවලියක්‌ තිබුණා. ත්‍රිපිටකය පිළිබඳ දැනුම උගත් යතිවරුන් ළඟ තිබුණා. ඒ දැනුම ඔස්‌සේ බුත්සරණ, අමාවතුර, සද්ධර්මරත්නාවලිය, පූජාවලිය, ජාතක පොත වගේ විශාල කෘති බිහි වුණා. ඊට පස්‌සේ උම්මග්ග ජාතකය වැනි කෘති බිහි වුණා. අවසානයේ වෙස්‌සන්තර, යසෝදරාවත, ලෝවැඩ සඟරාව, ලෝකෝපකාරය වගේ කුඩාපොත් බිහිවුණා. ඒ පොත් අපේ ජනසමාජයට ඉමහත් බලපෑමක්‌ කළා. මේ බෞද්ධ සංකල්ප නිසා අපේ ජීවිත රැකුණා. සතා සීපාවා රැකුණා. පරිසරය රැකුණා. අද මොකක්‌ද වෙලා තියෙන්නෙ?

Q.මාතර සාහිත්‍ය යුගය මෙරට සාහිත්‍යයේ වැදගත් සන්ධිස්‌ථානයක්‌ බව ලෙස ඔබ දකිනවා. ඊට ඔබ දකින හේතු මොනවාද?

මාතර සාහිත්‍ය යුගයෙන් තමයි මම කියන ජනමානී සහ පණ්‌ඩිතමානී ධාරා දෙක එකට වැඩ කරන්න පටන් ගත්තෙ. ඒකට රාජවංශයක්‌ නෑ. අනුරාධපුර යුගය දක්‌වා දිව යනවා. මෙතනදි තවත් විශේෂ දෙයක්‌ සිදු වෙනවා. ඒක තමයි නිර්මාණකරුවන් තම තමන් ගෙ පෞද්ගලික අත්දැකීම් පාදක කරගෙන නිර්මාණ කිරීමට පෙළඹීම. තවත් කාරණයක්‌ තමයි එතෙක්‌ ආ විදග්ධ ධාරාවයි, ජන ධාරාවයි එකට අසුන් ගැනීම. මේවා නිකම් සිද්ධ වුණ දේවල් නෙවෙයි. ඓතිහාසික යථාර්ථයන් එක්‌ක තමයි මාතර යුගය විකාශනය වෙන්නෙ. දකුණ කියන්නෙ මේ රටේ බොහෝ බුද්ධිමතුන්ගේ නිජබිම. මාතර සාහිත්‍යය මහනුවරට බලපෑම් කළ බව අපි දන්නවා. මහනුවර රාජසභාව දකුණේ කවිත්වය නිසා හෙල්ලුම් කෑවා. මාතර කවිය ඉදිරිපිට රජවරු දණ ගැහුවා. මේක තමයි ජනසාහිත්‍යයේ තිබෙන ප්‍රබලකම.

මාතර නර්තන සම්ප්‍රදාය කියන්නෙ ජන පදනම මත ගොඩ නැඟුණ එකක්‌ බව අපි දන්නවා. ඒ නර්තන ශිල්පීන් ගේ නිදහස්‌ නර්තන විලාසවලින් පේන්නේ ජනතාව ගේ ඉරියව් ස්‌වභාවයයි. උඩරට නර්තනය එහෙම නෑ. ඒක හරි ශෛලිගත එකක්‌. මාතර සම්ප්‍රදාය වගේ ජනතාව අස්‌සේ යන එකක්‌ උඩරට නර්තන සම්ප්‍රදායට නැහැ. ඔවුන් පිනවන්නේ ජනතාව නෙවෙයි. රජුයි. ඒ නිසා හරි ගාම්භීර කමක්‌ උඩරට නර්තන ශිල්පියාට තිබෙනවා. ඔවුන් අහංකාරයි. මාතර නර්තන ශිල්පියා කියන්නෙ ජනතාව එක්‌ක ඉන්න කෙනෙක්‌. මොකද ජනතාවගේ ආතුරවීම් මුලින් ම දැන ගන්නේ ඔවුන්. ඒ සඳහා ශාන්තිකර්ම කිරීම තමයි මාතර නර්තන ශිල්පියා ගේ මූලික කටයුත්ත. නමුත් උඩරට නර්තන ශිල්පියා ශාන්තිකර්ම කරන්නේ රජුටයි. ඔවුන් තමයි මහනුවර පෙරහරේ යන්නෙත්. ඒ නිසා මාතර නර්තන සම්ප්‍රදාය අදටත් දළදා පෙරහර නියෝජනය කරන්නෙ නැහැ. මේක සුද්දන් ඇති කරපු එකක්‌. තාමත් සුද්දව කර තියන් යනවා. බුදුරජාණන් වහන්සේ ගේ ධාතුන් වහන්සේලා වැඩම කරවන දළදා පෙරහැරට දකුණේ නර්තනය යොදා නොගැනීම කියන්නෙ පරස්‌පරයක්‌. වඩා වැදගත් වෙන්නේ බුදුරජාණන් වහන්සේ ද? රජා ද? මේ මෝඩ අදහස්‌ දැන්වත් වෙනස්‌විය යුතුයි.

Q. ජනකලාව පදනම් කරගත් නිර්මාණකරුවකු ලෙස ඔබ සේකර ගේ වැදගත්කම දකින්නේ කොහොමද?

නිර්මාණකරුවකු විදියට මම දකින විශිෂ්ටම නිර්මාණකරුවා තමයි සේකර කියන්නේ. ඔහු ගේ කවි, ගීත, නවකතාව, කෙටිකතාව, සිනමාව, චිත්‍රය අදටත් සම්භාවනාවට ලක්‌ වෙන්නෙ ඒ සියල්ල අපේ ජන සාහිත්‍යය මත පදනම් ව ගොඩ නැඟූ නිසයි. ඒ තරමට සිරි ගුණසිංහ ගේ නිර්මාණ ජනතාව අතර පිළිගැනීමක්‌ නැහැ. එතුමා පේරාදෙණි විශ්වවිද්‍යාලයේ සිටි නිසා ගෝල බාලයෝ ටික එතුමාව කරතියාගෙන එක්‌කන් ගියා. එහෙම නැතුව සේකර වගේ ජනමනසේ රැඳුණ කෙනෙක්‌ නෙවෙයි සිරි ගුණසිංහ කියන්නෙ.

අනෙක තමයි සේකර ගේ කවිමඟ මේ තරමට නවීකරණය වෙන්න බලපෑවෙත් ජනකලාව. ජනකලාකරුවා කියන්නෙ නිතර වෙනස්‌ වුණු කෙනෙක්‌. දැන් බලන්න අපේ කෝලම් නාට්‍යකරුවා. ඔහු දකින දකින දේ අනුව වෙනස්‌ වෙලා අලුත් බස්‌ වහරක්‌ හදා ගෙන තමන් ගේ අදහස්‌ ඉතාම ලස්‌සනට සමාජයට කිව්වා. අද අපට ගුරුකොට ගන්න තිබෙන්නෙ සේකර කියලයි මම කියන්නෙ.

Q. ඔබ අනෙක්‌ කවීන්ට වඩා සමාජ ගවේෂණයක්‌ එක්‌කයි කවි පොතක්‌ ප්‍රකාශයට පත් කරන්නේ. මීට පෙර පළ කළ "චේ සහ ඇපල්' කාව්‍ය සංග්‍රහයත් එහෙමයි. නමුත් එය වැඩි අවධානයකට ලක්‌ නොවී යටපත් වුණා. වර්තමානයේ සමාජ අවධානයට ලක්‌ වන එකම මිණුම සම්මානයක්‌ ලබා ගැනීම හෝ නිර්දේශ ලැයිස්‌තුවට ඇතුළත් වීමයි. ලංකාවේ ග්‍රන්ථ සමීක්‌ෂණ ක්‍රියාවලිය පිළිබඳ ව ඔබට ඇත්තේ කවරාකාරයේ හැඟීමක්‌ ද?

මම කරන්නේ අලුත් එකක්‌ නෙවෙයි. අපේ වැඩිහිටි නිර්මාණකරුවන් තැන් දෙකක කරපු දේ මම එක තැනක කරනවා. එච්චරයි. ඔවුන් නිර්මාණ වෙන ම පළ කළා. සමාජ දැක්‌ම වෙන ම පළ කළා. මම දෙකම එකේ කරනවා. අද වෙන් වෙන් වශයෙන් කරන එක එතරම් ඵලදායක නෑ කියලා හිතෙනවා. ඒ නිසා අදහස්‌ සමාජ ගත කරන්න මෙහෙම කරන එක හොඳයි.

මම පොත් කරන්නෙ සම්මාන ලබා ගන්න නෙවෙයි. මට ගී පද රචනය සඳහා රාජ්‍ය සම්මාන ඇතුළු සේරම ජාතික සම්මාන ලැබිලා තිබෙනවා. ඉතිං මොකක්‌ද වුණේ? සම්මාන කියන්නෙ අදාළ කාරණයක්‌ නෙවෙයි. දැන් බලන්න රත්න ශ්‍රී විඡේසිංහ ගේ 'වස්‌සාන' කාව්‍ය සංග්‍රහය. ඒක අදාළ අවුරුද්දෙ සම්මානවලට නිර්දේශ නොවෙන විදියට අපේ රටේ ඉන්න කුහකයෙක්‌ එදා හැංගුවා. 'වස්‌සානේ' කවිපොතට සම්මාන ලැබුණේ නෑ කියලා මොකක්‌ හරි අඩුවක්‌ වෙලා තියෙනවා ද? මම කවි ලියන එක මේ මඟට ගත්තෙ, අහම්බෙන් දවසක්‌ ගාල්ලෙදි 'වස්‌සානේ' පොත මිළ දී ගත්ත දවසෙන් පස්‌සෙ.

අද සම්මාන කියන්නෙ මගඩියක්‌. සමහරු ගෝලයෝ දාලා පොත් නිර්දේශ කරගෙන ගිහින් සම්මාන ගන්නවා. මේවා කොන්දක්‌ තියෙන කෙනෙකුට කරන්න බැහැ. මේ ව්‍යාජ වැඩවලින් වෙන්නෙ සාහිත්‍ය ක්‌ෂේත්‍රය පිරිහෙන එක. මමත් ඔය වගේ සම්මානයක්‌ ගත්ත නවකතාවක තිබෙන දෝෂ පෙන්නලා ලිපියක්‌ ලියලා තිබෙනවා. ඒකෙන් පේනවා මෙතන තියෙන්නෙ කල්ලිවාදයක්‌. සම්මාන සමීක්‌ෂණ මණ්‌ඩලේ මූණු බලලා පොත් ලියවෙන තත්ත්වයක්‌ අද ඇති වෙලා තිබෙනවා. මේ සම්මාන බලු පොරය කියන්නෙ නියම සමාජ වස්‌තු බීජයක්‌ හොඳ නිර්මාණකරුවෙකුට. සේකරලා නිර්මාණ කළේ ඒ අවුරුද්ද දිහා බලාගෙන නෙවෙයි අනාගතයට. මාත් එහෙම හිතාගෙන නිර්මාණ කරන කෙනෙක්‌.

Q. ඔබ මෙම කාව්‍ය සංග්‍රහය මුද්‍රණයෙදී එකිනෙකට වෙනස්‌ පිටවැසුම් පහක්‌ භාවිත කර තියෙනවා. ඇයි එවැනි දෙයක්‌ කරන්න හිතුණේ...

මෙම කාව්‍ය සංග්‍රහයේ ප්‍රකාශකයා වන රන්පත් ආයතනයේ බුද්ධි ගේ අදහසක්‌ අනුව තමයි මමත් මේ සඳහා යොමුවුණේ. අලුත් සංකල්පයක්‌ නිසාත්, ඇතැම් පාඨකයන් කෘතියක්‌ තෝරා ගැනීමේදී පිටවැසුම පිළිබඳ දක්‌වන උනන්දුව නිසාත් පිටවැසුම් පහකින් මෙම කෘතිය මුද්‍රණය කළා. මෙතනදි පාඨකයන්ට තමන් කැමති පිටවැසුමින් යුත් කෘතිය මිලදී ගැනීමේ හැකියාව තියෙනවා. මෙය තරමක්‌ වියදම් අධික කාර්යයක්‌ තමයි. කවි පොතේ මිල ටිකක්‌ වැඩිවෙන්න පුළුවන්. නමුත් මම හිතන්නෙ අද මිනිස්‌සු අනවශ්‍ය දේවල්වලට වියදම් කරන මුදල් දිහා බලද්දි කවි පොතකට යම් මුදලක්‌ වියදම් කිරීම අපරාධයක්‌ වෙන්නෙ නෑ කියලයි. මේ සියලුම පිටවැසුම් නිර්මාණය කර දුන්නේ මගේ මිත්‍රයන්. ඔවුන් මේ සඳහා කිසිදු මුදලක්‌ අය කළේ නෑ. ඒක විශේෂයෙන් සඳහන් කරන්න ඕන.

සංවාදය
රත්තනදෙණියේ මේධානන්ද හිමි
2017 අගෝස්ත්තු11 දිවයින

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

ඉන්දියාව විසින් නැවතත් දෙමළ සන්නද්ධ ව්‍යාපාරයක් ලංකාවේ ඇති කරයිද?

 Prabhakaran (3rd from left) at a LTTE training camp in Sirumalai, Tamil Nadu, India.

 -අයි. ජයතිලක-
පසුගිය දිනවල යාපනය ප්‍රදේශයේ පොලිස් නිලධාරීන්ට පහරදීම හා වෙනත් ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා නිසා නැවතත් පොලිස් විශේෂ කාර්යය බලකාය යොදවන්නට රජය පියවර ගෙන ඇත. රටේ තත්ත්වය බොහෝ දුරට සාමකාමීයි, උතුරේ හමුදා ඉවත් කිරීම කළ යුතු යයි පාරම්බාමින් බලයට පැමිණි රජයකට එය සිදුකිරීමට වීම දෛවයේ සරදමකි. නමුත් මෙම තත්ත්වය ඇති වුයේ අහඹු ලෙස නොවේ.

වසර 30ක ත්‍රස්තවාදී යුද්ධය අවසාන වූ පසුව 2015 දී යහපාලන රජයේ පැමිණීමත් සමඟ උතුරේ ආරක්ෂක තත්ත්වයේ යම් ලිහිල් වීමක් ඇතිවුණි. බුද්ධි අංශවල කාර්යයන් සීමා වුණු අතර හමුදා කඳවුරු ඉඩම් සිවිල් වැසියන්ට ලබා දීමත් සිදුවිය. උතුරේ හමුදා සාමාජිකයන් රඳවා සිටීම ක්‍රමානුකුලව අඩු කෙරිණි. උතුරේ සාමාන්‍ය ජනයාට සිදුවිය හැකි අපහසුතා මැඩීමත් සාමාන්‍ය ජන ජිවිතය ඇති කිරීමට කටයුතු කිරීමත් ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් සිදු කළ යුතුයි. එය රජයේ වගකීමක් වන අතර ඒ ගැන විවාදයක් නැත. නමුත් ආරක්ෂක තත්ත්වය ලිහිල් කිරීම සිදුවිය යුත්තේ දෙමළ ඩයස්පෝරාවේ හෝ විදේශ ගත දේශපාලකයින් ගේ අවශ්‍යතා අනුව නොව ලංකාවේ ආරක්ෂක අංශයන් ගේ අවවාද මධ්‍ය යේ ක්‍රමානුකූලවයි. ඒ සමගම නැවතත් අවි අතට ගැනීමක් හෝ සන්නද්ධ ක්‍රියාකාරකම් ඇති වීමට ඇති හැකියාව සොයා බැලීමට තියුණු බුද්ධි අංශ සේවයක් පවත්වා ගැනීම අත්‍යාවශ්‍යය. ඉමහත් මානුෂීය කැපකිරීම් හමුවේ ලබාගත් සාමයත් රටේ ස්ථාවරත්වයත් ආරක්ෂා කිරීමට එය අත්‍යාවශ්‍ය කාරණයකි. ශ්‍රී ලංකාවේ නැවතත් සන්නද්ධ දමිළ බෙදුම්වාදී ව්‍යාපාරයක් ඇති විය හැකි ද? බොහෝ විදෙස් ආරක්ෂක විශේෂඥයින් පවසන්නේ නැවතත් ප්‍රභාකරන් වැනි අයකු බිහි වන්නේ නැති බවයි. ඒ ප්‍රකාශයේ යම් සත්‍යයක් තිබුණ ද නැවතත් දමිළ සන්නද්ධ ව්‍යාපාරයක් බිහි නොවේ යයි කෙනෙකුට පැවසිය නොහැක. ලෝකය පුරා සන්නද්ධ බෙදුම්වාදී කණ්ඩායම් කොතෙකුත් ඇත, ඒ සඳහා ප්‍රභාකරන් කෙනෙකු අවශ්‍යම නැත.

රජය විසින් ඩයස්පෝරාවේ සිටින අන්තවාදී ඊළාම්වාදී කොටි සහායකයින්ට ලංකාවට ඇතුළු වීමට ඉඩ ප්‍රස්ථාව සලසා ඇත. ඒ අනුව උතුරේ ජනතාව සදා බෙදුම්වාදී මානසිකත්වයේ තබා ගැනීමට අවශ්‍ය සාධක වලට රටට ඇතුළු වීමට ලංකාවේ රජයම උපකාර කරයි. අප මතක තබා ගත යුතු සත්‍යයක් වන්නේ ලංකාවේ යුද්ධයේ නිමාව විශේෂයෙන් කොටි සංවිධානයේ විනාශය නොඉවසන හා ඒ පිළිබඳ දුක්වන බාහිර බලවේග සැහෙන ප්‍රමාණයක් සිටින බවයි. ඒ අතරින් ලංකාවේ සන්නද්ධ ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ වුවහොත් ඊට සහාය ලබා දීමට ඔවුන් පසු බට නොවනු ඇත. යාපනයේ ඇති වී තිබෙන ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා හා ඊට දායකවී ඇති තරුණ කොටස් අනුව පෙනී යන්නේ බාහිර පාර්ශවයකට සන්නද්ධ ව්‍යාපාරයකට භාවිතා කිරීමට හැකි ආවේග ශීලි තරුණ කොටස් ඕනෑ තරම් සිටින බවයි. ලංකාවේ නැවතත් බෙදුම්වාදී දමිළ සන්නද්ධ ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ කිරීමට නම් අනිවාර්යයෙන් ඉන්දියාවේ සහාය අවශ්‍ය වේ. මෙහිදී ඉන්දියාවේ සහාය යනු ඉන්දීය රජයේ සහායම නොව ඉන්දීය ඔත්තුසේවාවන්ගේ සහාය පමණක් වුවද ප්‍රමාණවත්ය. 80 දශකයේ මුල් භාගය වන විට ප්‍රභාකරන් ගේ දෙමළ කොටි යනු ඉන්දියාව විසින් පෝෂණය කළ එකම සංවිධානය පමණක් නොවේ. සංවිධාන ගණනාවක් අතරින් එකක් පමණයි. සියළු සංවිධාන ඉන්දියානු රෝ ඔත්තු සේවාවන්ගේ සුවච කීකරු ගෝලයන් වන විට ප්‍රභාකරන් පමණක් ඉන්දියානු ඔත්තු සේවාවන්ගෙන් ස්වාධීනව ක්‍රියාකිරීමට පටන් ගත්තේය. අවසානයේ ඉන්දියානු සාම සාධක හමුදා හා ප්‍රභාකරන් අතර ගැටුමට මුල්වූයේත් ප්‍රභාකරන්ගේ ස්වාධීන බවයි.

1980 දශකයේ මුල් අවධියේ දී ප්‍රභාකරන් හා තවත් දෙමළ සංවිධානයක අයෙක් අතර ඉන්දියාවේ චෙන්නායිහිදී වෙඩි හුවමාරුවක් ඇති විය. මේ වෙඩි හුවමාරුව නිසා ප්‍රභාකරන් ඇතුළු තවත් අයෙක් අත් අඩංගුවට පත්ව ඇත. එහිදී චෙන්නායි පොලිසිය දැනගත් කරුණු ඉන්දීය මධ්‍යම රජයට දන්වා ඉන්දිරා ගාන්ධිගේ කණ වැකුනු පසු ගත් තීරණය නම් මේ අයට යන්න දුන්නද ඉන්දියානු රෝ ඔත්තු සේවය හා මොවුන් අතර සබඳතා පවත්වා ගත යුතු බවයි( kept in touch) මේ දැන හැඳිනගැනීම ඉන්දියාව විසින් පසුව ලංකාවේ ඇති කළ ත්‍රස්තවාදී ගැටුමෙන් කෙළවර විය. ප්‍රශ්නය වන්නේ ඉන්දියාව විසින් නැවතත් එවැන්නක් සිදුකරයිද යන්නයි. ඒ ගැන හොඳින් අවබෝධ කර ගැනීමට ඉන්දියාව විසින් සිදුකළ මැදිහත් වීමත් ඒ සම්බන්ධයෙන් ඉන්දියානු රජය දරණ ස්ථාවරය පිළිබඳවත් සොයා බැලීම වටී.

ඉන්දියාව විසින් ලංකාවට මැදිහත් කිරීමක් සිදුකරන්නට අවස්ථාව ලැබෙන තුරු බලා සිටි අතර දෙමළ බෙදුම්වාදය එයට හොඳම අවස්ථාව සැලසුවේය. දෙමළ බෙදුම්වාදීන් හා ඉන්දීය රෝ ඔත්තු සේවය අතර සබඳතා ඇති වුණි. රජීව් ගාන්ධි ඝාතනයෙන් පසුත් රෝ සංවිධානයට කොටි සංවිධානය කෙරේ තිබූ ඇල්ම හිටපු රෝ ප්‍රධානියෙකු වන බී.රාමන් නැමැත්තාගේ බ්ලොග් අඩවිය පරීක්ෂා කිරීමෙන්ම පෙනේ. ලංකාවේ ජ්‍යෙෂ්ඨ මාධ්‍ය වේදියෙකු වන ශමින්ද්‍ර ෆර්ඩිනන්ඩු මහතාට අනුව 1983 දී ප්‍රභාකරන් ඇතුළු කොටි කාඩරයන් විසින් වැල්වැටිතුරේ දී හමුදා සාමාජිකයන් 13 කු මරා දැම්මේ කිසිවකු නොසිතු ලෙසයි. මීට පෙර කොටි සිදුකළ ත්‍රස්ත ක්‍රියා වූයේ බැංකු කොල්ලකෑම්, හොර බඩු ප්‍රවාහනය හා පොලිස් නිලධාරීන් ඝාතනය කිරීමයි. ෆර්ඩිනැන්ඩුට අනුව 83 හමුදා සාමාජිකයන්ට එරෙහි ප්‍රහාරය තනිව සිදුකිරීමට තරම් හැකියාවක් හෝ දැනුමක් ඒ වන විට කොටි සංවිධානයට තිබුණේ නැත. එම ප්‍රහාරයට අවශ්‍ය දැනුම සපයා දුන්නේ ඉන්දියාවේ රෝ සංවිධානය බවට ඔහු සැක කරයි. මෙම ප්‍රහාරයෙන් හමුදා සාමාජිකයන් 13 කු මිය ගියෙන් පසු ලංකාවේ දකුණේ සාමාන්‍ය දෙමළ වැසියා ඉලක්ක කරගෙන එවකට පැවති රජයේ සහායෙන් සංහාරයක් ක්‍රියාත්මක වුණි. එයින් 3000 කට ආසන්න පිරිසක් මිය ගිය බවට ඉන්දීය මාධ්‍ය වාර්තා කළ අතර කොළඹ සිටි දෙමළ ජනයා යාපනය ප්‍රදේශයට කෝච්චි මගින් ප්‍රවාහනය කළේය. මෙහිදී දෙමළ වැසියන් ආරක්ෂා කරගැනීම ටවත් කොටි සංවිධානය ශක්තිමත් වීම වැළැක්වීමටවත් ශ්‍රී ලංකා රජය ක්‍රියාත්මක වූයේ නැත. ෆර්ඩිනැන්ඩුට අනුව ලංකා රජය ඉතා හොඳින් රෝ උගුලේ වැටුණි.

From left LTTE commander Yogi, Shankar , LTTE chief Prabhakaran with his bodyguards Sornam(4th) and Gaddafi (standing behind the IPKF officer)

එවිට ලංකාවේ රජය විසින් දෙමළ ජනයා මර්ධනය කරන බවට ලෝකයට ඒත්තු ගැන්වීමට රෝ සංවිධානයට හැකි විය. ඉතිහාසයේ පළමු වරට රටේ අභ්‍යන්තර අර්බුධය ජාත්‍යන්තරකරණය විය. දෙමළ ජනයා හා පක්ෂ වෙනුවෙන් යයි කියමින් ලංකාවේ අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්නයට ඉන්දියාව අත දැමීය. තිම්පු සාකච්ඡා ඇති විය. එම සාකච්ඡා වලට කොටි සංවිධානය ඇතුළු තවත් සන්නද්ධ කණ්ඩායම් වල නියෝජිතයින් එක්විය. දෙමළ එක්සත් විමුක්ති පෙරමුණේ නායකයින්ද එක්විය. සාකච්ඡා වලදී කොටින් විසින් කොන්දේසි ඉදිරිපත් කළහ. රජය එම කොන්දේසි ප්‍රතික්ෂේප කළ අතර තිම්පු සාකච්ඡා සාර්ථක නොවීය. කොටින් හා අනෙක් කණ්ඩායම් විසින් රටේ තැන තැන බෝම්බ පිපිරවීමත් නැගෙනහිර පළාතේ සිංහල ජනතාව ඉලක්ක කරමින් ඝාතනයන් සිදුකිරීමත් ආරම්භ කළහ. මේ අතර කොටි සංවිධානය විසින් අනෙක් දෙමළ කණ්ඩායම් මර්ධනය ආරම්භ කර තිබිණ. තත්ත්වය පාලනය කළ යුතු නිසා කොටි සංවිධානය මුලිනුපුටා දැමීමට රජය ක්‍රියාත්මක විය.

ජෙනරාල් කොබ්බැකඩුව හා මේජර් ජෙනරල් විජය විමලරත්න යන හමුදා නිලධාරීන්ගේ මැදිහත්වීමෙන් වඩමාරච්චි මෙහෙයුම ආරම්භ විය. 1987 දී වඩමාරච්චි මෙහෙයුම සාර්ථකව සිදුවන අතරතුරේ දී උතුරේ හමුදා මෙහෙයුම් නැවැත්විය යුතු බවට ඉන්දියාව විසින් තර්ජනය කරන්නට විය. කොටි සංවිධානය ඉලක්ක කර ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් මෙහෙයුම් සිදුකළද එම මෙහෙයුම් නිසා උතුරේ දෙමළ ජනයා අතිශය දුෂ්කරතාවයකට පත්ව ඇති බවත් හමුදා මෙහෙයුම් වහාම නැවැත්විය යුතු බවටත් ඉන්දීය රජයේ පණිවිඩය එවකට තානාපති ඩික්සිත් විසින් ජේ ආර් ජයවර්ධනට පැවසීය. ඉන්දීය අවවාද නොතැකුව හොත් භයානක ප්‍රතිඵල අත්වේ යයි ඩික්සිත් විසින් ජනාධිපතිවරයාට පවසා ඇත. ජේ ආර් විසින් භයානක ප්‍රතිඵල මොනාවා දැයි විමසූ විට ඩික්සිත් පවසා ඇත්තේ ඉන්දීය හමුදා ආක්‍රමණයක් සිදුකොට ඊළමක් ඇති කිරීම වුවත් විය හැකි බවයි. කෙසේ වුවත් රජය හමුදා මෙහෙයුම දිගටම කරගෙන ගියේය. ශ්‍රී ලංකාවේ උතුරු පෙදෙසට ඉන්දීය ජෙට් යානා මගින් ගුවනින් පාර්සල් හෙළන බවත් එම ගුවන් යානා වලට කිසිදු කරදරයක් නොකර සිය කාර්යය කර ගැනීමට ඉඩ දිය යුතු බවටත් ඉන්දීය රජය විසින් ඉන්දියාවේ ශ්‍රී ලංකා තානාපතිවරයා කැඳවා දන්වා සිටියේය. මේ අනුව සිදුවූයේ කුප්‍රකට පරිප්පු දැමීමේ මෙහෙයුමයි. එම ඉන්දීය මෙහෙයුම, පූමලෛයි හෙවත් දමිළ භාෂාවෙන් මල්මාලය ලෙසට නම් කර තිබුණි. එම මෙහෙයුමේ අරමුණ වූයේ කොටි සංවිධානය පරාජයෙන් බේරා ගැනීමයි. ඉන්දීය රජය විසින් ප්‍රචලිත කළ ආකාරයට දමිළ ජනයාට ආහාර හිඟයක් හෝ අතිශය දුෂ්කර තත්ත්වයක් නොතිබූ බව ඩී බී එස් ජෙයරාජ් කැනේඩියානු දමිළ මාධ්‍ය වේදියා විසින් පසුකාලීනව පවසා ඇත. සිදු වූයේ ප්‍රභාකරන්ව බේරා ගැනීමට රජීව් ගාන්ධි විසින් ‘මල් මාලාවක්’ එවීමයි. එයින් වසර 4කට පසු සිය කළ ගුණ සැළකීමට ප්‍රභාකරන් අමතක කළේ නැත. දෛවයේ සරදමක් ලෙස රජීව් ගාන්ධිට ප්‍රභාකරන් විසිනුත් මල් මාලාවක් එවූ අතර එය යැව්වේ ධනු නම් සියදිවි නසාගන්නා බෝම්බකාරියෙක අතේය.

1987 වසරේ දී ශ්‍රී ලංකා රජයට එරෙහිව හමුදා ආක්‍රමණයක් කරන බවට තර්ජනය කර ශ්‍රී ලංකා රජය සිය අදහසට නම්මා ගන්නට ඉන්දියාව සමත් විය. ජේ ආර් ජයවර්ධන රජයට බලපෑම් කර ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම අත්සන් කරන ලදී. එම ගිවිසුමට අනුව ලංකාවේ ත්‍රිකුණාමල වරාය හා තෙල් ටැංකි ගබඩා සංකීර්ණය ඉන්දියාව නොවන වෙනත් කිසිම පිටස්තර පාර්ශවයකට ලබා දිය නොහැක. ඒත් සමඟම ශ්‍රී ලංකා ව්‍යවස්ථාවට 13 වන සශෝධනය එකතු කළහ. මෙම 13 වන සංශෝධනය යටතේ උතුර හා නැගෙනහිර පළාත් ඒකාබද්ධ කළ අතර ඉඩම් හා පොලිස් බලතල ඇතුළු බලතල සමූහයක් පළාත් වලට ලබාදුණි. එසේ ඒකාබද්ධ කළ උතුරු හා නැගෙනහිර පළාතේ ඡන්දයක් පවත්වා කවුන්සිලයක් පත්කළ යුතු වුණු අතරම මහ ඇමතිවරයෙක් ඡන්දයෙන් පත්විය යුතුය. ඒත් සමඟම උතුරු පළාතේ ආරක්ෂාව තහවුරු කිරීමට හා සන්නද්ධ කණ්ඩායම් නිරායුධ කිරීමට මුවාවෙන් ඉන්දීය හමුදාව සාම සාධක හමුදාවක් ලෙස ලංකාවට පැමිණයේය. ඉන්දීය හමුදා කුමන අවස්ථාවක හෝ ලංකාවට එවීමට ඉන්දීය රජය සූදානම්ව සිටි අතර ඒ සඳහා මේ අවස්ථාව ඔවුන් ප්‍රයෝජනයට ගත්හ.

මේ වන විට කොටි සංවිධානය හා ඉන්දියාව අතර තිබූ ඇයි හොඳයිය බිඳ වැටෙමින් පැවතිණ. ඊට ප්‍රධානම කාරණය ඉන්දියාවේ අරමුණ හා කොටි සංවිධානයේ අරමුණ දෙකක් වීමයි. කොටි සංවිධානය බලාපොරොත්තුවූයේ 71 දී නැගෙනහිර පාකිස්ථානයේ සිදුකළාක් මෙන් ඉන්දියානු මැදිහත්වීමක් යටතේ ලංකාවේ ඊළමක් සෑදේ යන්නයි. නමුත් සිදුවූයේ ඉන්දියාව හා ලංකාව අතර ගිවිසුමක් අත්සන් කර පළාත් සභා බලය බෙදීමේ ක්‍රමයකට දෙමළ පාර්ශවයට එකඟ වන්නයි ඉන්දියාව විසින් බලකිරීමයි. ඉන්දියාව බලාපොරොත්තු වූයේ මෙම ක්‍රමය මගින් උතුරු නැගෙනහිර ඉන්දියාවේ පදයට නටන නිල වශයෙන් ලංකාවට අයත් වුවත් නොනිල ලෙස ඉන්දියානු ප්‍රාන්තයක් ලෙස පවත්වා ගෙන යාමයි. සයිප්‍රසයේ තුර්කියට පක්ෂ කොටසක් පවතින ලෙස ලංකාවේත් ඉන්දීය රජයට යටත් ඉන්දීය පාලනයේ පවතින කොටසක් ඇති කර ගැනීමයි. මෙය හුදු ඉන්දීය අරමුණු ඉටු කරගැනීමකි. කොටි සංවිධානය ඇතුළු අනෙක් සියළු සන්නද්ධ ත්‍රස්ත කණ්ඩායම් මේ සැකැස්මට එකඟ කර ගැනීමට ඉන්දියාව සමත්විය. ටෙලෝ, ඊපිආර්එල්එෆ් යන සංවිධාන රෝ ඔත්තුසේවයට අනුව ක්‍රියාකරන ඉන්දීය රජයේ අතකොළු විය. ඉන්දීය රජයේ සැලැස්ම ඉන්දියාවට අවශ්‍ය ලෙසම ක්‍රියාත්මක විය. ඉන්දියානු අතකොළු අතට ලංකාවේ උතුරු නැගෙනහිර බලය යන අතර ශ්‍රී ලංකා රජයට ඔවුන් පාලනය කළ නොහැකිය. ඉන්දියානු හමුදා ලංකාවට ගොඩ බැස තිබුණි. සියල්ල හොඳින් ක්‍රියාත්මක විය, එකක් හැර. කොටි සංවිධානයේ නායකයා හා ඉන්දීය රජය විශේෂයෙන් තානාපති ඩික්සිත් අතර ගැටුම් ඇති වන්නට විය. කොටි සංවිධානයට අවශ්‍ය වූයේ ඊළමක්ම වන අතර ඉන් මෙහාට කිසිම දෙයකට කැමති වූයේ නැත. ඉන්දීය අතකොළු වීමට ප්‍රභාකරන් කෙසේවත් කැමති වූයේ නැත.

The LTTE training camp in Kulathur, Salem district, India,
where the 16th batch was trained in 1985/6.

ප්‍රභාකරන් සමඟ තම සැලසුම ක්‍රියාත්මක කිරීමට බැරි බව තේරුම් ගත් ඉන්දීය රජය තමාගේ සුවච කීකරු තවත් සන්නද්ධ කල්ලියක් වන ඊපිආර්එල්එෆ් සංවිධානයට උතුරු නැගෙනහිර පළාත් සභා මැතිවරණය ජය ගැනීමට ඉඩ ලබා දුණි. 1988 උතුර නැගෙනහිර පළාත් සභා ඡන්දයේදී ඉන්දියානු සාම සාධක හමුදාව විසින් කෙලින්ම ඊපිආර්එල්එෆ් හා ටෙලෝ සංවිධානයට උපකාර කළේය. ඔවුන් වෙනුවෙන් හොර ඡන්ද දැම්මේය. අවසානයේ ඊපිආර්එල්එෆ් සංවිධානය, උතුරු නැගෙනහිර පළාතේ කවුන්සිලයේ බලය අතට ගත් අතර රෝ සංවිධානයේ ඒජන්ට් කෙනෙකු වන වර්ධරාජා පෙරුමාල් මහ ඇමති පදවියට පත්විය.

කොටි සංවිධානයට තව දුරටත් ඉන්දීය රජය හා සබඳතා පැවැත්වීමේ අවශ්‍යතාවයක් නැති විය. ඉන්දීය සැලසුම ප්‍රශ්නයක් නැතිව ඉදිරියට ගියා නම් අද වන විට ලංකාවේ උතුර හා නැගෙනහිර ලංකාව යටතේ තිබේ දැයි යන්න පවා ප්‍රශ්නයකි. ප්‍රභාකරන් විසින් ඉන්දීය සැලසුමට පිටින් යාම නිසා ඒ අප්‍රසන්න තත්ත්වයෙන් ගැලවීමට අපිට ඒ මොහොතේ හැකි විය. කොටි සංවිධානය විසින් සාම සාධක හමුදා ඉලක්ක කරමින් ප්‍රහාර ආරම්භ කළහ. සතියකින් කොටි සංවිධානය අවසාන කරනවා යැයි පාරම්බෑ ඉන්දීය සාම සාධක හමුදා ප්‍රධානියා වන හර්කිරාත් සිංග්ට ලංකාවේ උතුරු ප්‍රදේශයේ කැලැතුළ දුෂ්කර යුද්ධයක වසර දෙකක් පුරා නියැළෙන්නට විය. කොටි සංවිධානය විසින් සාම සාධක හමුදා හා යුද්ධ කරන අතර ම අනෙක් දෙමළ සන්නද්ධ සංවිධාන සමූල ඝාතනය කරන්නට ද කටයුතු කළේය. ඉන්දීය රජය විසින් තවත් උපායක් යෙදවීය. කොටි නොවන අනෙක් සියළු සන්නද්ධ කණ්ඩායම් එකතු කර එක් සංවිධානයක් නිර්මාණය කර එයට ටැමිල් නැෂනල් ආමි නැතහොත් දෙමළ ජාතික හමුදාව ලෙස නම් කර කොටින් හා සටන් වැදීමට ඔවුන් යොමු කළේය. එසේම සාම සාධක හමුදා කිසි විටක ලංකාවෙන් ඉවත් ව තම සැලැස්ම බාගෙට ක්‍රියාත්මක කරන්නට ලැහැස්ති වූයේ නැත. මේ නිසා සාම සාධක හමුදා පිළිබඳ බිය හා අවිශ්වාසය මුළු රට පුරාම දැඩි වන්නට විය. සාම සාධක හමුදා ඉවත් කරන බවට ප්‍රේමදාස ජනාධිපතිවරයා සිය ජනාධිපතිවරණ සටනේ දී පොරොන්දු විය. කොටි සංවිධානයටත් එය එලෙසම අවශ්‍ය විය. ඒ හේතුව නිසා ප්‍රේමදාස රජයත් කොටි සංවිධානයත් අතර තාවකාලික ලෙස නිල නොවන සන්ධාන ගතවීමක් සිදුවුණි. අප කවුරුත් දන්නා කොටින්ට ආයුධ ලබා දීම සිදුවුනේ ඒ අයුරිනි. කෙසේ නමුත් සාම සාධක හමුදා සමඟ සටන් කිරීමට හෝ කොටින්ට ආයුධ ලබා දීම ඒ තරම් නුවණට හුරු සැලැස්මක් නොවීය. ඒ අවස්ථාවේ සාම සාධක හමුදා රටින් යැවීම හා ඔවුන්ගේ නියෝජිතයින් වන දෙමළ ජාතික හමුදාව මර්ධනය ප්‍රේමදාස රජයට අවශ්‍ය වන්නට ඇත. වාසනාවට මෙන් ඉන්දීය රජය පෙරළුණු අතර බලයට ආවේ භාරතීය ජනතා පක්ෂයයි. ඒ පක්ෂය රජීව් ගාන්ධි විසින් සාම සාධක හමුදා ලංකාවට යැවීම මැතිවරණ වේදිකා වල දැඩි සේ විවේචනය කළ අතර බලයට පැමිණි විගස ප්‍රේමදාස රජයේ ඉල්ලීම් වලට කන් දී සාම සාධක හමුදා නැවත ඉන්දියාවට කැඳවා ගත්තේය. ඉන්දීය සැලැස්ම සම්පූර්ණයෙන්ම ඉටු කිරීමට නොහැකිව ඉන්දීය හමුදා නැවතත් ඔවුන්ගේ මව් බිමට ගියහ. පෙර කීවාක් මෙන් ඉන්දීය සැලසුම් ඔවුන්ට අවශ්‍ය පරිදි ක්‍රියාත්මක වූයේ නම් අද වන විට උතුරු නැගෙනහිර බිහි වන්නේ ඉන්දීය පාලනය යටතේ පවතින ඉන්දීය නියෝජිතයන් ගේ පාලනයකි. එම නියෝජිතයන් වන්නේ දෙමළ දේශපාලකයන් හා සන්නද්ධ කල්ලිය. ඔවුන් කිසි ලෙසක ශ්‍රී ලංකා රජයට අවනත නොවන අතර උතුරු නැගෙනහිර නිල නොවන ලෙස ඉන්දියාවේ කොටසක් වන්නට තිබිණ. අප අකමැත්තෙන් හෝ පිළිගන්නට සිදුවන්නේ මේ සැලැස්ම අවුල් වීමට බලපෑ එකම හේතුව ප්‍රභාකරන් යන සාධකයයි. ඉන්දියාව හා කොටි සංවිධානය අතර ප්‍රශ්න ඇති වීමට මුල් වූයේ ප්‍රභාකරන් නැමැති සාධකයයි.

ඉන්දියාවට තමන් විසින් කිරි පොවා ඇති දැඩි කළ නාගයා තමන්ට අවශ්‍ය පරිදි නැටවීමට නොහැකි විය. නමුත් කොටි සංවිධාය නැවතත් ඉන්දියාවට අවශ්‍ය ලෙස නටවන්නට උත්සාහ කිරීම නැවත්වූයේ නැත. පසුව ඉන්දියාව විසින් සිය අණසකට යටත් වූ ප්‍රභාකරන් ගේ දෙවනියා වූ මහත්තයා යොදාගෙන ප්‍රභාකරන් ඝාතනය කරවා කොටි සංවිධානය ඉන්දීය ග්‍රහණයට ගන්නට රෝ සංවිධානය විසින් උත්සාහ කළේ ද මේ නිසායි. එදා මහත්තයා විසින් ප්‍රභාකරන් මරා දමා කොටි සංවිධානයේ නායකත්වය ලබා ගත්තේ නම් ඉන්දීය සැලැස්ම නැවතත් ක්‍රියාත්මක කරවන්නට ඉන්දියාවට හැකිවන්නට තිබිණ. එක් අතකින් ප්‍රභාකරන් විසින් මහත්තයා මරා දැමීම ලංකාවට සිදුවූ යහපතකි. එයින් පසු ප්‍රභාකරන් විසින් නිරන්තරයෙන් ඉන්දියාව සැක කිරීම සිදුවුණි. ඉන්දියාවේ රෝ ප්‍රධානියෙකු වන ලංකාවේ කොටි ඇතුළු අනෙක් සන්නද්ධ කණ්ඩායම් සමඟ 80 දශකය මුල සිටි කටයුතු කළ අයෙකි, බී. රාමන්. බී රාමන් විසින් පසුකාලීන සිය සටහන් වලින් නිරතුරුව මතුකළ කාරණා කිහිපයකි. කොටි සංවිධානය හෝ ඉන්දීය බලපෑම නැති වූවිට ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් දෙමළ ජනතාවගේ ඉල්ලීම් කිසිවිටක ලබා දෙන්නේ නැත. 1983ට පෙර පැවති තත්ත්වයට ලංකාව නැවතත් යනු ඇති බවත් එය වැළැක්වීමට නම් කොටි සංවිධානය සංශෝධනය වී ඉන්දීය රජය සමඟ සබඳතා ඇති කරගත යුතු බවයි. එනම් ප්‍රභාකරන් වෙනුවට එතැනට වෙනත් නායකයෙක් පැමිණිය යුතු බවයි. එම නිසා ඉන්දියාවට හා රෝ සංවිධානයට ප්‍රශ්නය තිබුනේ ප්‍රභාකරන් සම්බන්ධව මිස කොටි සංවිධානය සමඟ නොවේ. ඒ නිසා නැවතත් සන්නද්ධ කණ්ඩායම් උතුරේ ඇති වනවාට ඉන්දියාව අකමැති වන්නට හේතුවක් නැත. ඇත්ත වශයෙන්ම කියනවා නම් ප්‍රභාකරන් සාධකය නැති වීමත් සමඟ නැවතත් පළමු සැලසුම ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඉන්දියාවට අවකාශය ඇත. සිය සැලැස්ම ඉටු කිරීම කල් දමා ඇතිවා මිසක ඉන්දියාව විසින් එය කිසිවිටක අත්හැර නැති බව මගේ හැඟීමයි. නැවතත් සැලැස්ම ක්‍රියාත්මක කරනවා නම් ප්‍රභාකරන් වැනි චරිතයක් මග හැර තමන්ට අවනත වෙනත් ත්‍රස්ත නායකයින් ඇති කරන්නට ඔවුන් පසුබට නොවනු ඇත. ඒ සඳහා හොඳම ආයෝජනය විය හැක්කේ කොටි සංවිධානයේ සිටි පුද්ගලයින්ය. ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් 13000 ට ආසන්න හිටපු කොටින් පුනරුත්ථාපනයෙන් පසු සමාජගත කළහ. එමෙන්ම රජයට හසු නොවූ කොටි සංවිධානයේ සිටි 4000ක පමණ කොටසකුත් ලංකාවේ සිටින බවට වාර්තා වේ. මේ අනුව නැවතත් සිය සැලැස්ම ඉටු කරනවා නම් ඉන්දියාවට එය කරන්නට සුදුසු පුද්ගලයින් ඇත. පසුගිය වසර වල විටින් විට හිටපු කොටි සාමාජිකයින් ඉන්දීය ගුවන් තොටුපලවල් හිදී අත්අඩංගුවට ගත් අතර ඒ අයට ඉන්පසු කුමක් සිදුවූයේ දැයි වාර්තා වූයේ නැත. ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් ඔවුන්ව නැවතත් ඉල්ලා සිටියාද මේ අය රෝ සංවිධානය විසින් භාවිතා කරන අයදැයි නිශ්චිතව කිව නොහැකිය. නමුත් එක්ක කිය හැකිය, නැවත ලංකාවේ දෙමළ සන්නද්ධ ත්‍රස්තවාදය ඇති කිරීමට ඉන්දියාට හැකියාව හොඳන්ම ඇත, එවැන්නක් පළමු වතාවේ මෙන් නොව වඩා සාර්ථකව සිය අරමුණ ඉටු වන දේ සිදුකරන්නට හැකිය, එසේ කිරීමෙන් ඉන්දියාවට වාසි ලබා ගත හැකිය. පවතින රජය යටතේ හම්බන්තොට වරාය චීනයට ලබා දීමෙන් පසු ඉන්දීය ආරක්ෂක අමාත්‍යංශය හා අජිත් ඩෝවල් විසින් මෙවැන්නක් නොසිතා සිටින්නේ නැති බව මගේ හැඟීමයි. එම නිසා නැවතත් ඉන්දියාව විසින් ලංකාවේ ලංකාවේ සන්නද්ධ දෙමළ ත්‍රස්තවාදය ඇති කිරීමට උත්සාහ කිරීම සිදුවිය හැකිය. එවැන්නක් සිදුවීමට පවතින රජය ඉඩ ප්‍රස්ථාව ලබා දුන්හොත් එය කිසි දිනෙක සමාව දිය හැකි වරදක් නොවනු ඇත. ඉතිහාසයෙන් පාඩම් ඉගෙන නොගන්නා රටකට අනාගතයක් නැත.

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

අසපුව පාළුයි

-වෛද්‍ය වසන්ත දේවසිරි-
අප රට සිටි විශිෂ්ටතම දේශපාලනඥයෙකු වූ ආචාර්ය එන් එම් පෙරේරා මහතා අප අතරින් වියෝ වූයේ 1979 අගෝස්තු මස 14 වැනි දා ය. අදට හරියටම වසර 38 කට ඉහත දී ය. අධිරාජ්‍ය විරෝධියෙකු, සමාජවාදියෙකු, පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදියෙකු හා විද්වතෙකු වශයෙන් එතුමා ගේ දේශපාලන ගමන් මඟ පිළිබඳව විවරණයක් කිරීමට තරම් දැනුමක් තේරුමක් මා හට නැති වීම ගැන කණගාටු වෙමි. කෙසේ වුවත් එතුමා අප හැර ගියේ එතුමාගේ ප්‍රඥාව මෙරටට පමණක් නොව මුලු ලෝකයටම අවශ්‍ය වෙමින් පැවති යුගයක ය. එනම් ධනවාදය මුළු තුන් වැනි ලෝකයම කෲර ලෙස ගිල ගනිමින් තිබුනු යුගයක ය. 1977 දී බලයට පත් වූ රජය මඟින් ඒ වන විට අප රට ද එම අවාසනාවන්ත ඉරණම වෙත ශීඝ්‍රයෙන් තල්ලු කරගෙන යමින් තිබුනි. අධිරාජ්‍යවාදයට හා නව යටත් විජිත වාදයට එරෙහි සටන වෙනුවෙන් මුළු ජීවිත කාලය ම කැප කළ එතුමාගේ වියෝව මෙරට දේශ ප්‍රේමී ජන කොටස් තුළ ප්‍රබල කම්පනයක් ඇති කිරීමට සමත් විය.එම කම්පනය මැනවින් පිළිබිඹු කරන්නෙකි ගුණදාස අමරසේකර ශූරීන්ගේ 'අසපුව පාළුයි' නැමති කවි පංතිය.
අසපුව පාළුයි

දිවා කල හෙම්බත් වී ගෙදර එන මා එන් එම් පෙරේරා විසූ ඒ නිවස දෙස දිනපතා බැලුවේ අපමණ අස්වැසුම් සුවයක් විඳිමිනි.

ලොවැ බලු පොරෙන් හෙම්බත් වී ගෙදර එත
විය නිවහනක් නිති සොයනා මගේ නෙත
සනහා නිවාලන සුවයෙන් මගත සිත
ඒ අසපුවේ කෝ අද මා සොයන වත

සොයනුව මඟක් සත දුක්බර මුදා ලන
හළ හැම සැපක් යස ඉසුරක් ළඟා වුන
විය මුනි තුමෙක් ඒ අසපුව හොබා ලන
අද නැත බසක් අස්වසුමක් එයින් එන

පවිටුනි තමා උදරය පිරුමෙන් වසන
කොපමණ නිගා දෙත සත මිනිසත් සසුන
කළ පව් සමා කරනුව දැන්වත් ඉතින
දණ බිම ඔබා ගොස් වඳු ඒ මුනි සරණ

ගුණදාස අමරසේකර 1979
(මෙම වකවානුවේදී අමරසේකර මහතා පදිංචි වී සිටියේ කෝට්ටේ පාරේ රොඩ්නි පෙදෙසේ නිවසෙහි බව මෙහි ලා සඳහන් කරනු කැමැත්තෙමි. )

මෙම කුඩා කවි පංතිය තුළින් බොහෝ දේ කියවෙයි. එය කියවන මා තුළ ඇතිවෙන හැඟීම් විස්තර කිරීමට තැත් කළහොත් එය ඔබේ රස වින්දනයට බාධාවක් වනු ඇතැයි මම සිතමි. අද අප ජීවත්වන උදරය පුරවා ගත් පිවිටුන් සිටින දේශපාලන සංස්කෘතිය තුල මට පසු පරම්පරාවකට අයත් වන ඔබටද අසපුවේ මුනිවරයා නැති පාළුව දැනෙනවා නිසැකය.
නව යටත්විජිතවාදය අබියස දෙපා නැමඳ වැඳ වැටෙමින්, නව ලිබරල් ආර්ථිකය දොහොත් මුදුනින් පිළිගනිමින් වර්තමානයේ අප යන මේ විනාශකාරී කාලකණ්ණි ගමනේ අවසානය කුමක් වේ දයි මම නොදනිමි. එහි අවසානය කුමක් වුවත් සිය ජීවිත කාලය තුල දී අඩ සියවසකට ආසන්න කාලයක් අධිරාජ්‍යවාදයට හා ධනවාදයට එරෙහි ප්‍රබලව නැඟී සිටි ඒ යුග පුරෂයා පිළිබඳ මතකයත්, නූතන සිංහල සාහිත්‍යයෙහි එන විශිෂ්ටතම කවියක් ලෙස සැලකෙන ‘අසපුව පාළුයි’ කවිය පිළිබඳවත් යුතුකම පාඨකයන්ට සිහි ගැන්වූයේ මා සතු යුතුකමක් වශයෙනි.

වසන්ත දේවසිරි
13.08.2017

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

නව ව්‍යවස්ථාව ඔබට විශ්වාස කල හැකිද?

-රවිප්‍රිය තුෂාර-
නව ව්‍යවස්ථාව පිලිබඳ කතා බහ දැන් අපේ රටේ නිතරම අසන්නට ලැබෙයි. ඔබ මේ පිලිබඳව අවධානයෙන් සිතා බලා ඇත්ද? නව ව්‍යවස්ථාව සහ ඊට සම්බන්ධ පසුබිම ගැන පහත කරුණු සලකා බලන්න.

• "මයිත්‍රී පාලනයක්" යන නමෙන් පටන් ගත් මෙය "වෛරී පාලනයක්" බව ඔප්පු වී අවසානයි. ඉතිහාසයේ කවදාවත් නැති තරමට විපක්ශ දේශපාලකයන් විවිධ චෝදනා වල පටලවා රස්තියාදු කර, මාස ගණන් බන්ධනගාරගත කොට වධ දෙනු ලැබෙයි. එහෙත් එකදු නඩුවකින් හෝ තවම චුදිතයන් වරදකරු බවට ඔප්පු කරගැනීමට නොහැකිවී ඇත. 
•  යහපාලනය කියල නම දැම්මට මොකද්ද මේකෙ තියෙන යහපත් බව? මෙය නම් කල හැක්කේ ටයි කෝට් දාගත්ත "හොර මැර පාලනයක්" ලෙසයි. සියළුම අංශයන්ගෙන් අසාර්ථකයි. කලින් රජය පවත්වාගෙන ගිය තත්වය වත් මේ රජයට පවත්වාගන්න නොහැකි වී ඇත. 
•  ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තහවුරු කිරීම මේ පාලනයේ ප්‍රධාන පොරොන්දුවක්. ඒත් පලාත් සභා ඡන්දය අවුරුදු දෙකකට වඩා කල් දමමින් තිබෙනව. තාම ඒක පවත්වන මානයක් වත් පෙනෙන්නට නැත. අවසන් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙන් පැරදිලා ජනතාව විසින් ගෙදර යවපු අය විශාල ප්‍රමාණයක් ජාතික ලයිස්තු හොර පාරෙන් ආයෙත් පාර්ලිමේන්තුවට රිංගා ඇත. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හැම අතින්ම පිරිහී ඇති බව බොහෝ කරුණු වලින් පැහැදිලි වෙයි. 
• සිංගප්පූරුව ආකරයේ දියුණුවක් ගැන බොහෝ කතා විය. මෙගාපොලිස් නමින් වෙනම අමාත්‍යංශයකුත් නිර්මාණය කළේය. ඒත් මහා කුණු කන්දක් නාය ගියා, කොළඹ නගරයේ පාරවල් අයිනෙ කුණු ගොඩ ගැසී ගඳ ගහනව. ඩෙංගු වසංගතයෙන් මිනිස්සු මර බියෙට පත්ව ඇත. රුපියල අවප්‍රමාන වී ඇත, ජාත්‍යන්තර දර්ශකව(Fitch) අපේ මුදල් පහළට, කොටස් වෙළඳපොළ කඩා වැටි... මේ ලයිස්තුවේ කෙලවරක් නැත. 
• සහජීවනය සංහිඳියාව තමයි ආණ්ඩුව විසින් අඹරන තවත් එක් සීතාම්බර ප්‍රෝඩාවකි. රණවිරුවො කොටි ත්‍රස්තවාදයට එරෙහිව සටන් කරාට පෝලිමට නඩු දාල හිරේ දමයි. දෙමළ ජාතිවාදීන්ට පොංගු තමිල්, කොටි සමරන්න කිසිම බාධාවක් නැත. දෙමළ ජාතික සංධානය, මුස්ලිම් දේශපාලකයන් ප්‍රසිද්ධියේ බලතල ඉල්ලයිම් ජාතිවාදී ප්‍රකාශ නිකුත් කරයි. ඒත් තවමත් මේ ආණ්ඩුව පවසන්නේ සහජීවනය ඇති කළ බවටයි. 
•  රැකියා දශ ලක්ෂයක් දෙනව කියල පොරොන්දු උනත් තවම ලක්ශයක් හෝ දී ඇත්ද? ඒව නවතා ඉන්දියාව එක්ක 'එක්ටා' ගිවිසුම් ගහන්න උත්සාහ කරන්නේ ඉන්දියානුවන්ට මෙහෙ රැකියා කරන්න අවස්ථාව දෙන්නය. 
• හොරු අල්ලනව කියල ආවට තවම එක හොරෙක් වත් අල්ලන්න බැරි උනා අවුරුදු දෙක හමාරක් පසුවත්. මෙයින් පෙනෙන්නෙ මේ ආණ්ඩුව ඒ කියපු හොරු රකින බව හෝ නැත්නම් ඒ කියල තියෙන්නෙ බොරු බවයි. ඒ මදි නිසාදෝ, ආණ්ඩුව පැමිණි විගස සිංගප්පූරු ජාතිකයෙක් පත් කර මහ බැංකුව මහා පරිමාණ ලෙස කොල්ල කන ලදියි . සරලව මෙතන වෙන්නේ බොරු කියනව, හොරු ඇති කරනව, හොරු රකිනව යන ක්‍රියාවලියකි.

මෙපමණක් නොව අධ්‍යාපනයට 6%, හැමෝටම කාර්, වොක්ස්වැගන් කර්මාන්ත වගේ තවත් මෙගපොලිස් බොරු විශාල ප්‍රමානයක් තිබෙයි...

මේ සියලු වංචාවන් කිරීමෙන් පසුව දැන් තවත් ලොකු යහපාලන ව්‍යාපෘතියක් බොරු වලට මුවා කරගෙන කෙරෙමින් පවතියි. ඒ නව ව්‍යවස්ථාවක් සැකසීමයි. අගමැති තුමා සහ ජනපති තුමා ඇතුළු මීට සම්බන්ධ බොහෝ අය හැම තැනම කියන්නේ රටේ ඒකීය භාවය ආරක්ශා කරන බවයි, බුදු දහමට ඇති ප්‍රමුඛත්වය ආරක්ශා කරන බවයි. රටට හානිදායක දේවල් අඩංගු කරන්නේ නැති බවටයි. අපිට මෙය විශ්වාස කළ හැකිද? මේ දේශපාලඥයන් 2014 අන්තිම කාලෙ මේ රජය පිහිටුවන්න එළියට ආපු මොහොතේ සිට කරපු වැඩ, හැසිරීම බලන්න. ඔබට මොවුන්ගේ ව්‍යවස්ථාව සහ ඒ පිලිබඳ දෙන පොරොන්දු විශ්වාස කළ හැකිද? සිතා බලන්න. ඔබ යහපලනයට චන්දෙ දුන්න වෙන්න පුලුවන්. පරම්පරාගත එ.ජා.ප. පාක්ශිකයෙක් වෙන්නත් පුලුවන්, ඔබට ඒකිය බව, බුදු දහමට ඇති තැන වැදගත් නැති වෙන්න පුලුවන්. එත් ව්‍යවස්තාව රටට වැදගත් දෙයක්. රටේ ආරක්ශාව, ස්ථාවර බව, ආර්ථිකය වගේ බොහෝ කරුණු මේ මත රඳා පවතිනව. ව්‍යවස්ථාව එක්ක සෙල්ලම් කිරීම යනු මේ ඔක්කොම අනතුරේ හෙලීමයි.

ව්‍යවස්ථාව මොනයම් ක්‍රමයකින් හෝ ගෙනත් සම්මත කරගත් බව උපකල්පනය කරමු. එතකොට මේ නොහැකියාවෙන් පෙලෙන ආණ්ඩුවට රට දියුණු කර රටේ ප්‍රශ්න විසඳිය හැකි වනු ඇත්ද? ඒ සඳහාද මේ ව්‍යවස්ථාව ගෙන එන්නේ? යහපාලනයට දරදිය ඇදි ඇතැම් පිරිස් ව්‍යවස්ථාවෙ ඇති විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරිම ආදී කරුණු මතු කර මෙය අවශ්‍ය බව පැවසුවත් ඔව්න් කිසිවෙක් මෙහි අඩංගු කරන බලය බෙදීමේ කරුණු, ෆෙඩරල් නම නැති එහෙත් ෆෙඩරල් බලතල ආදී අතිශය හානි කරදේ ගැන සාකච්චා කරන්නේ නැත. ඒවා සිතා මතාම මග හරිති. ඔබට තවදුරටත් යහපාලනය ගෙන ඒමට සහය දුන් කල්ලි කණ්ඩායම් වල බොරු වලට රැවටීමට සූදානම්ද?

නව ව්‍යවස්ථාවක් කවදාවත් එපාද යන්න ඔබට නැගෙන ප්‍රශ්නයක් විය හැකිය. පලමුව මේ මොහොතේ ව්‍යවස්ථාවක් ගෙන එන්නේ ඇයි ද යන්න සිතා බලන්න. අද රටේ ප්‍රශ්න කෙතරම් තිබේද? ඒව විසඳන්නේ නැතුව මේ රජයෙන් ව්‍යවස්ථාවක් ගෙන එන්නේ මන්ද? මේ ව්‍යවස්ථාව පැහැදිලිවම දෙමල ඩයස්පෝරාවෙ, ඉන්දියාවෙ සහ බටහිර විදෙස් බලවේග වල අවශ්‍යතා මත ගොඩ නැගෙන ක්‍රියාවලියකි. අපේ රටේ ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කරගත යුත්තේ අපි විසිනි. අපගේ අවශ්‍යතාවන්ට අනුවය. මෙය ඒ සඳහා වෙලාවක් නොවෙයි. එය කළ යුත්තේ දේශීයත්වය, ජාතිකත්වය අගයන අපේ අවශ්‍යතා ගැන සලකන, විදෙස් බලවේග වලට හිස නොනමන, ශක්තිමත් පාලනයක් යටතේය.මේ කරුණු ගැන බුද්ධිමත්ව සිතා බලන්න. මෙම ව්‍යවස්ථාව සමඟ රට තීරණාත්මක මොහොතකට එළඹී තිබෙන මොහොතක සියළු දෙනාම ඒ පිලිබඳව අවබෝධයෙන් සහ අවධානයෙන් සිටීම වැදගත්. එහි ඇති හානිකර කරුණු, එය ගෙන එන ආකාරය, එය අවශ්‍ය කාටද, මේ මොහොතේ එය ගෙන ඒමෙ අවශ්‍යතාවය සලකා බලන්න. පක්ශ මතවාද මේ මොහොතේ හෝ අත් හැර අපි සියලු දෙනාම නාමිකව ඒකීය වෙන ෆෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවට විරුද්ධ විය යුතුය.

[යුතුකම පාඨක ලිපියකි ]

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebookhttps://www.facebook.com/yuthukama

ආණ්ඩුව වැටුණේ තමා ම කැපූ වළටයි !

- ජ්‍යේෂ්ඨ කතිකාචාර්‍ය මහින්ද පතිරණ -

ආණ්ඩුවේ ඇතැම් ඇමතිවරුන්, ආණ්ඩු හිතවාදීන් හා ඔවුන්ගේ වෙබ් අඩවි තම ක්‍ෂණික වැටීම හමුවේ ඇති වූ වික්‍ෂිප්තභාවය හා කම්පනය දරා ගැනීමට තෝරා ගෙන ඇති මාදිලිය ඉතා සිත්ගන්නාසුළු එකකි. ඔවුහු තම පාර්ශවයේ ම ඇතැමුන් ඊට වැරදිකරුවන් කොට ඉන් ද නොනැවතී ඔවුන් රාජපක්‍ෂවරුන් වෙත තල්ලු කොට පහර දීමට පටන්ගෙන තිබේ. මෙම විගඩමෙහි පවතින සුවිශේෂීභාවය නම් ඔවුන් තමන් ගැන ඉතා උසස් සදාචාරමය නිර්ණායකයක් ඔස්සේ සිතමින්, තමන්ට වැරදිය හැකි නැති බවත් වැරදී ඇත්නම් එය අනෙකාගේ ම ප්‍රශ්නයක් ලෙසත් කල්පනා කිරීමයි. අප මොවුන්ට අනුකම්පා කළ යුතු බව සිතෙන්නේ මෙහි දී ය.

සිහි බුද්ධියක් ඇති ඕනෑම කෙනෙකුට පැහැදිළි වන්නේ, සිරිසේන-වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව වැටෙන්නට පටන් ගත්තේ එය පත් වූ දා සිට ම බව ය. සිරිසේන හරහා ශ්‍රිලනිපය ඩැහැ ගැනීම වත්මන් ආණ්ඩුව වැටීමේ මුල්ගලයි. එවක අද කෑගසන මේ සැම ඊට හුරේ දැමූහ. මහින්දට "කෙළවන්නට" නම් ඔහුට ජනපතිකම මතු නොව, පක්‍ෂය පවා අහිමි කළ යුතු බව ඔවුහු සිතූහ. එහෙත්, ලක්‍ෂ 58ක් එකවර මහපාරයට ඇද දමමින් සිරිසේන කළ අමනෝඥ ක්‍රියාව මහින්දට ඡන්දය දුන් හා ඇතැම් නොදුන් පිරිස් තුළ පවා දැඩි කම්පනයක් හා හිරිකිතක් ඇති කළේ ය. මහින්ද එසේ නොවිය යුතු නායකයෙකු බව සැමගේ සිතෙහි කුඩා කොනක හෝ තිබීම ඊට හේතුවයි. එදින සිට මහින්දවාදීන් එකාවන් ව මහින්ද වටා රොක්වන්නට පටන් ගත්තේ තමන්ට සිදු ව ඇති දෙය එකින් එක පැහැදිළිව පෙනේනට වූ විට ය. ඔවුන් සිරිසේනට තර ව කීවේ බුදුන් මරා දෙව්දත්ට බුදුවිය නොහැකි බව ය.

රටට විපක්‍ෂයක් අහිමි කිරීම සුළුපටු දෙයක් නොවේ. එය පළමුව මනෝවිද්‍යාත්මක කාරණයකි. විපක්‍ෂය හරහා කෙරෙන්නේ ආණ්ඩු විරෝධීන්ගේ හඬ ඇසෙන්නට සැලැස්වීම ය. එය එක්තරා සුව-ප්‍රතිකාර ක්‍රමයකි. එහෙත් ආණ්ඩුව කළේ තමන් කප්පරක් වැරදි කරමින් ඊට ජනතා ප්‍රතිචාර ලබා දීමේ සෑම මගක් ම අහුරාලීම ය. එය සැසඳිය හැක්කේ විරේක බෙහෙත් දී අධෝමුඛය වසා දැමීමකට ය. පැවැත්විය යුතු ඡන්ද වසර ගණනාවකින් කල්දැම්මේ ය. වැඩිවන බඩුමිළ, කැපූ සහනාධාර, පහළ ගිය තේ හා රබර් මිළ හමුවේ ආණ්ඩුව කළේ ජනතාවට කෝචොක් කිරීම පමණි. ජීවන අරගලයට මුහුණ දී පැරදෙමින් සිටි ජනතාව වෙත ඔවුන් යෝජනා කළේ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයන් ය. බදුබර වැඩී කිරීම් ය. ඒ ප්‍රමාණවත් මදිව දෝ මැති ඇමතිවරුන් සඳහා වාහන ගෙනාවේ රුපියල් කෝටි ගණනන් එකකට වැය කරමින් ය. ඒ සියල්ල මැද රටේ මහබැංකුව ම කොල්ල කා ආණ්ඩුවේ ම ඇමතිවරුන්ට අනුව
රුපියල් ට්‍රිලියනයක් හෙවත් බිලියන 1000ක් හෙවත් කෝටි 100,000ක් රටට අහිමි කළේ ය.
දැන් නවතම ජන-පීඩක ක්‍රියාමාර්ගය නම් අසාධාරණ ලෙස රථවාහන දඩ වැඩීකිරීම ය. ඇතැම් වරදවලට දඩ වැඩී වූවාට කම් නැත. එහෙත්, අසාධාරණය වන්නේ, රටේ මාර්ග පද්ධති සංවර්ධනය සපුරා නවතා, ජීවන අරගලයෙන් පොඩි පට්ටම් වී සිටින ජනතාවගේ කැවුතු කෑමට නීතිය යොදා ගැනීම ය.

ඉහත ජනතා විරෝධී ක්‍රියා, වංචා හා සොරකම් ආණ්ඩුවේ එකෙකුගේ හෝ දෙදෙනෙකුගේ ක්‍රියා නොව සමස්තයේ ක්‍රියාවන් බව පැහැදිළි ය. මේ ඔවුන් රට කරවන කාරණය පසෙක තබා රාජපක්‍ෂවරුන්ගෙන් පළි ගැනීම ම එක ම දිනචරියාව කර ගැනීමේ විපාකයයි. එහෙත්, විහිළුකාරී ලෙස ආණ්ඩු හිතවාදීන්ට අනුව, මේවාට වගකිව යුත්තේ ද ඔවුන්ගේ ම අධිකරණ ඇමති විජේදාස රාජපක්‍ෂ වැනි අයයි. එසේ ම නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවයි. ඇතැම් විට සාගල රත්නායකගේ ද නම කියනු ඇසේ. අනිවාර්යෙන් ම ඔවුන් ද වගකිව යුතු ය. එහෙත්, මේ තම ආණ්ඩුවේ "කෙරුවාව" බව මොවුන්ට තාමත් තේරුම් ගැනීමට නොහැකි වී ඇත්තේ ඇයි? මේ ආණ්ඩුහිතවාදීන් තමා දෙස බරපතළ ලෙස බැලීමට පටන් ගන්නේ කවදා ද?

අධිකරණ ඇමතිට හා එකී පද්ධතියට එල්ල කරන චෝදනාව තුළින් පැහැදිළි වන්නේ කුමක් ද? ඒ යහපාලන විහිළුකාරයින්ගේ තවත් පස් කෑමකි. මොවුන් බලයට පැමිණියේ අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය තහවුරු කරන බවට ශපථ කරමිනි. දැන් ඔවුන් කියන්නේ කුමක් ද? ඇමතිවරයා අධිකරණ ක්‍රියාවලියට මැදිහත් විය යුතු බව ය. අජිත් පී. පෙරේරා නම් ඇමතිවරයා පසුගිය දා කියා තිබුණේ ඇතැම් නඩු කල් යන්නේ මාස ගණනකින් බව ය. විනිසුරුවරුන් නඩු කල් තබන්නේ ඉතා සංකීර්ණ හේතු ගණනාවක් නිසා ය. කලක් අධිකරණ මුඩිලියර් කෙනෙකු ලෙස සේවය කර ඇති මම පුද්ගලික ව අධිකරණයේ නඩු කල්යෑම ගැන හොඳාකර ව දනිමි. නීතිඥයෙකු බව කියන පෙරේරා කරන ප්‍රකාශය පැහැදිළි ව ම අධිකරණයට බලපෑම් කිරීමකි. කෙසේ වෙතත්, සහකාර නීතිපතිවරයා අද මේ වික්‍ෂික්පිතයින්ට කිස් කැවෙන පිළිතුරක් දී තිබුණි. යසන්ත කෝදාගොඩ ඔවුන් ව අමතා තිබුණේ අඥානයින් ලෙස ය. එය නිවැරදි ය. අපට ද මේ පිරිස අඥානයින් ලෙස හඳුන් අනුම්කම්පා ලැයිස්තුවට දැමී හැර විකල්පයක් නැත.


යසන්ත කෝදාගොඩ මහතාගේ එම ප්‍රකාශය ඇතුලත් දෙරණ ප්‍රවෘත්ති වාර්ථාව පහත සබැඳියෙන්...


යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

ඒකාබද්ධ විපක්ශය ව්‍යවස්ථා සම්පාදන මණ්ඩලයෙන් ඉවත් විය යුතු නෑ.- ජාතික ඒකාබද්ධ කමිටුවේ අවධාරණය

ඒකාබද්ධ විපක්ශය ව්‍යවස්ථා සම්පාදන මණ්ඩලයෙන් ඉවත් විය යුතු නෑ.
එය තුල සිට විරෝධය පෑ යුතුයි - ජාතික ඒකාබද්ධ කමිටුවේ අවධාරණය

නව ව්‍යවස්ථාවකට එරෙහි ත්‍රෛයි නිකායික මහානායක හිමිවරුන්ගේ ඓතිහාසික ප්‍රකාශය හරහා ව්‍යවස්ථාවට ගොඩනැගෙන ජනතා ප්‍රතිවිරෝධය එල්ල කළ යුත්තේ ආණ්ඩුව දෙසට මිස ඒකාබද්ධ විපක්ෂයටවත් එහි නායකයන් දෙසටත් නොවන බව ගෙවිඳු කුමාරතුංග මහතා අවධාරණය කර සිටී. ඒ වෙනුවට සමහරු ආණ්ඩුවේ නායකයින් අමතක කර ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ නායකයින් ඉලක්ක කර අභියෝග කිරීම හෙළා දැකිය යුතු යැයි ඔහු පෙන්වා දෙයි.

ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ව්‍යවස්ථා සම්පාදක කමිටු තුල සිටින්නේ නව ව්‍යවස්ථාවක් හැදීමට නොව හැදෙන ව්‍යවස්ථාව නතර කරගැනීමට හෝ එහි සිදුවන ද්‍රෝහීකම් ජනතාවට හෙළිදරව් කිරීමට බව පවසන කුමාරතුංග මහතා පාර්ලිමේන්තුවෙන් පිටත ව්‍යවස්ථාවට එරෙහිව කෙරන ජනතා නැගිටීමකට එය අත්වැලක් මිස කිසිසේත් බාධාවක් නොවන බවද අවධාරණය කර සිටී.

එබැවින් කළ යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් පිටත කෙරෙන ව්‍යවස්ථාවට එරෙහි ජනතා නැගිටීමකට මග පෙන්වන අතරේ හැකිතාක් ලැබෙන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අවකාශය යොදා ගනිමින් ඒම ද්‍රෝහී ව්‍යවස්ථාව නතර කරගැනීමට යෙදිය හැකි අභ්‍යන්තර ප්‍රතිවිරෝධයද අත් නොහැර යෙදවීම බව ඔහු පෙන්වා දෙයි.

ඒ ජාතික ඒකාබද්ධ කමිටුව විසින් පවත්වන ලද මාධ්‍ය සාකච්චාවකදීය.

ගෙවිඳු කුමාරතුංග මහතා පැවැත්වූ සම්පූර්ණ අදහස් දැක්වීම පහත සබැඳියෙන්

එහිදී අදහස් පළකළ ජනාධිපති නීතීඥ මනෝහර ද සිල්වා මහතා පෙන්වා දුන්නේ ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයෙන් ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ඉවත්වීමෙන් ලබාගත හැකි කිසිවක් නොමැති බවයි. ඒ හරහා දැනට යන්තමින් හෝ යොදන අභ්‍යන්තර ප්‍රතිවිරෝධයද  අහිමිව රනිල් වික්‍රමසිංහ - සම්බන්ධන් තනි ඒකාධිකාරයට එය යටත් වෙන බවත් පෙන්වා දුන් ඔහු වැඩිදුරටත් පැවසුවේ එබැවින් පාර්ලිමේන්තුවේ පිටත කෙරෙන අරගලයට මෙය කිසිසේත් බාධාවක් කර නොගත යුතු බවයි.

මහානායක හිමිවරුන්ගේ ඓතිහාසික ඒකාබද්ධ ප්‍රකාශනයට ඒකාබද්ධ විපක්ෂය කමිටුව තුල සිටිමින් සිදු කරමින් සිදුකළ දායකත්වය පෙන්වා දුන් මනෝහරද සිල්වා මහතා එලෙස ඉදිරියේදීත් අභ්‍යන්තරයේ සිදුවන සියළු ද්‍රෝහීපාවාදීම් හෙළි කරමින් පිටත ගොඩනගන ජනතා බලයට එය ශක්තියක් කරගත යුතුව ඇතැයි අවධාරණය කළේය.

මනෝහර ද සිල්වා මහතා සිදුකළ සම්පූර්න අදහස් දැක්වීම පහත සබැඳියෙන් ..

මෙම මාධ්‍ය හමුවේදී මනෝහර ද සිල්වා , ගෙවිදු කුමාරතුංග මහත්වරුන්ට අමතරව විශේෂඥ වෛද්‍ය අනුලා විජේසුන්දර මහත්මිය සහ කර්නල් අනිල් අමරසේකර මහතාද අදහස් දැක්වීය .

සටහන : යටියන ප්‍රදීප් කුමාර

යුතුකම සංවාද කවය

www.yuthukama.com

Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

සිංහල බෞද්ධ සහ දෙමළ හින්දු සබඳතා තර කළ යුතුයි.

සිංහල බෞද්ධ සහ දෙමළ හින්දු සබඳතා තර කළ යුතුයි. 

- ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා

රණ විරුවන් ප්‍රමුඛ මේ රටේ ජනතාවට දෙමළ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කළ හැකි වුව ද දෙමළ ජාතිවාදය පරාජය කිරීමට හැකියාවක් ලැබුණේ නැත. එහි ප්‍රතිඵලය ලෙස උතුරින් නැවත යම් යම් ප්‍රචණ්ඩ සිදුවීම් වාර්තා වීමට පටන් ගෙන තිබේ. දෙමළ ජාතිවාදයේ අල ගිය මුල ගිය තැන් සහ දෙමළ ජාතිවාදය පරාජය කළ හැකි ආකාරය පිළිබඳ මෙරට ජාතික ව්‍යාපාරයේ ප්‍රමුඛතම චින්තකයා වන ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා මහතා සමග රිවිර කළ සාකච්ඡාවකි; මේ.

2009 අපට කොටි ත්‍රස්තවාදය පරාජය කළ හැකි වුවත් දෙමළ ජාතිවාදය පරාජය කිරීමට හැකියාවක් ලැබුණේ නෑ. ඒකට හේතුව කුමක්ද?

මේකට සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදි සිංහල මිනිස්සු. දෙමළ ප්‍රශ්නය කුමක් ද කියන එක ගැන සිංහල මිනිස්සුන්ට නිරවුල් මතවාදයක් නෑ. නමුත් දෙමළ මිනිස්සුන්ට මේ ගැන නිරවුල් ප්‍රවාදයක් තියෙනවා. ඒ කතාව සුද්දෝ දෙමළ ජනතාවට හදලා දුන් එකක් බව ඇත්ත. නිදහසින් පසු සිංහල මිනිස්සු දෙමළ ජනතාව පාග ගෙන සිටින බවත් ඉන් විශාල අසාධාරණයක් සිදු වන බවත් දෙමළ මිනිස්සු සිංහලයින්ගෙන් නිදහස දිනා දිනා ගත යුතු බවත් ඉන් කියවෙනවා.

නමුත් සිංහල මිනිස්සුන්ට මේකට කතාවක් නෑ. සමහර සිංහලයෝ කියනවා දෙමළ ප්‍රශ්නය ඇති වුණේ 1956 සිංහල රාජ්‍ය භාෂාව කිරීම නිසා කියලා. සමහරු 1931 ගිහින් 50ට 50 ඉල්ලූ ජී. ජී. පොන්නම්බලම්ට බනිනවා. හැබැයි ඉන් ඔබ්බට ඔවුන්ට යන්න බෑ. ඉතින් සමහරුන් 1983 සිද්ධිය තමයි මේකට හේතුව කියනවා. මේ සියලු කතා අවසානයේ සිංහලයා වැරදිකාරයා කරලා දෙමළ ජාතිවාදය සාධාරණීකරණය කරනවා.

දෙමළ ජාතිවාදයේ ආරම්භය 1833 දක්වා දිවෙනවා. එය අනතුරුව ක්‍රමයෙන් විකාසනය වුණා. පොන්නම්බලන් රාමනාදන්, පොන්නම්බලන් අරුණාචලම්, ජී. ජී. පොන්නම්බලම්, එස්. ජේ. වී. චෙල්වනායගම්, නාගලිංගම්, අමිර්තලිංගම් වගේම සම්බන්ධන්, සුමන්තිරන්, විග්නේශ්වරන් තුන් කට්ටුව සහ ශිවාජිලිංගම් දක්වා සියලු නායකයන් දෙමළ ජාතිවාදියෝ.

1833 ඇති කළ මේ දේශපාලන ප්‍රශ්නය 2009 නන්දිකඩාල් කලපුවේන් අවසන් කළත් එය කතන්දරයක් විදිහට කියලා දෙමළ ජාතිවාදය පරාජය කරන්න අපට බැරි වුණා. මහින්ද රාජපක්ෂ ඒ සඳහා යම් උත්සාහයක් දැරුවත් රාජිතලාට, සම සමාජකාරයන්ට කොමියුනිස්ට්කාරයන්ට සහ අනෙක් බොරු සමාජවාදීන්ට මාක්ස්වාදීන්ට ඔහු යටවුණා. බොරු සමාජවාදය සහ මාක්ස්වාදය මේ රටේ පවතින තුරු දෙමළ ජනතාවට වූ බව කියන අසාධාරණය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය විසඳ ගන්නත් බෑ.

ජාතිකවාදීන් ඒ මතවාද පිළිනොගත්තත් ඒ සඳහා ඔවුන්ට විකල්ප මතවාදයක් නෑ. සිදු වූ දේ පිළිබඳ ප්‍රවාදයක් නැත්නම් ඒ මතයට විරුද්ධ වීම පමණක් ප්‍රමාණවත් නෑ. සිංහල මිනිස්සුන්ට ඒකට ප්‍රවාදවක් නෑ. තමන්ට කතාවක් නැති නිසා සමාජවාදියෝ මාක්ස්වාදියෝ කියන කතා පිළිගන්නවා ඇරෙන්න විකල්පයක් සිංහලයාට නෑ.

මම ඒ ගැන ප්‍රවාදය ඇතුළත් ‘ප්‍රභාකරන් ඔහුගේ සීයලා බාප්පලා සහ මස්සිනාලා’ නමින් පොත ලියලා දැන් අවුරුදු 25ක් විතර වෙනවා. ලිපි විශාල ප්‍රමාණයක් ලියලා තියෙනවා. නමුත් ඒක සිංහලයා පිළිගන්නේ නෑ. සිංහලයාට සුද්දෝ හරි ඉන්දියන්කාරයෝ හරි චීන්නු හරි ප්‍රවාද හදලා දෙන්නේ නෑ. සිංහලයාට ප්‍රවාද හදන්නත් බෑ, මම හදපු ප්‍රවාද කවුරුවත් පිළිගන්නෙත් නෑ.

දෙමළ ජාතිවාදය පරාජය කළ හැක්කේ කෙසේද?

දෙමළ ජාතිවාදය ගැන මේ රටේ පිළිගත් කතාවල අවසානයේ සිංහලයා වැරදිකාරයා කරලා තියෙන්නේ. සිංහල මිනිස්සු පිළිගන්නවා නම් වැරැද්ද සිංහලයන් අතේ කියලා කොහොමද දෙමළ ජාතිවාදය පරද්දන්නේ? අපි දෙමළ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කළා. ඒත් එක්ක ම දෙමළ ජාතිවාදය පරාජය කළ යුතුව තිබුණා. 13 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අහෝසි කළ යුතුව තිබෙනවා. සිංහල මිනිස්සු සංගත කතාවක් හදා ගන්නා තුරු දෙමළ ජාතිවාදය පරාජය කරන්න බෑ.

මේ සිංහල දෙමළ ගැටුමක් ද?

සාමාන්‍ය දෙමළ මිනිස්සු හරි ම හොඳ මිනිස්සු. සාමාන්‍ය දෙමළ මිනිස්සු මං අඳුනනවා. ඔවුන් ඉතාම හොඳ මිනිස්සු. ඔවුන්ට අවාසනාවට දේශපාලන නායකයෝ ඉන්නවා. ඔවුන් තමයි දෙමළ ජාතිවාදය නඩත්තු කරන්නේ. දෙමළ නායකයන්ට මේ ජාතිවාදී කතාව හදලා දුන්නේ සුද්දෝ. දෙමළ මිනිස්සු ස්වභාවයෙන් ම ප්‍රචණ්ඩ නෑ. නමුත් දෙමළ ජාතිවාදීන්ට සුද්දා හදලා දුන් කතාව යොදා ගෙන ප්‍රචණ්ඩත්වය ඇති කරවන්න පුළුවන්. මේ ගැටුම සිංහල බෞද්ධ දෙමළ හින්දු ගැටුමක් නෙමෙයි. යුදෙව් ක්‍රිස්තියානි සංස්කෘතියේ ප්‍රතිඵල තමයි මේ සියල්ල. දෙමළ ක්‍රිස්තියානි තමයි මේ ජාතිවාදය පෝෂණය කරන්නේ සහ නඩත්තු කරගෙන යන්නේ.

දැන් නැවත උතුරින් ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා වාර්තා වෙනවා?
ඔව්, දැන් නැවත සිංහල බෞද්ධයන්ට එරෙහිව දෙමළ ප්‍රචණ්ඩත්වය උත්සන්න කරනවා. ඒකට එංගලන්තය විසින් මේ රටේ දෙමළ ක්‍රිස්තියානි නායකයන් සහ ඒ රටවල ඉන්න මෙරට දෙමළ ජනතාව යොදා ගන්නවා.

අද හමුදාව බැරැක්කවලට සීමා කරලා. බුද්ධි අංශ හිරේ දාලා අඩපණ කරලා. උතුරේ ප්‍රචණ්ඩ කල්ලි හමුදාව හෑල්ලුවට ලක් වෙන වැඩ කරනවා. ඒ නිසා හමුදාව කලකිරිලා. බුද්ධි අංශ නැතිව කොහොමද මැර කල්ලි හොයා ගන්නේ?

ආණ්ඩුවට වුවමනා නම් එය මර්දනය කළ හැකියි. නමුත් උතුරේ ප්‍රචණ්ඩත්වය නංවන්න ඉඩ දීලා ඊට එරෙහිව කිසිවක් නොකර ආණ්ඩුව බලා ඉන්නවා. මේ නිසා නියපොත්තෙන් කඩන්න පුළුවන් දේ පොරවෙන්වත් කපන්න බැරි තැනට ඔඩු දුවනවා. නැවත වතාවක් ප්‍රභාකරන් කෙනෙක් බිහි වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ඒ සඳහා කාලයක් යයි. නමුත් ඊට කලින් එය මර්දනය කළ යුතුයි. නමුත් බුද්ධි අංශ හිරේ දාලා මේක කරන්න බෑ.

ඉලිවේලියන් විනිසුරුවරයා සහ නාවක්කුලි විහාරය ඉදිකිරීම සඳහා අවසර දුන් විනිසුරුවරියගේ ක්‍රියා කලාපය අපි කොහොමද තේරුම් ගන්නේ?

ඒ මිනිස්සු උගත් සාමාන්‍ය හින්දු මිනිස්සු. එයාලා දේශපාලනඥයෝ නෙමෙයි. විනිසුරුවරයා පොලිස් නිලධාරියාගේ බිරිඳ ඉදිරියේ ඇඬුවානේ. ඔවුන් දන්නවා සිංහල මිනිස්සු කවුද කියලා. මේ සාමාන්‍ය හින්දු මිනිස්සු ආවා කල්ලියට හෝ කිසිම ප්‍රචණ්ඩත්වයකට කැමති නෑ. දෙමළ ජාතිවාදීන්ගේ සිංහල බෞද්ධ විරෝධි කටයුතුවලට එරෙහිව හින්දු ජනතාව තමන්ට යමක් කළ හැකි අවස්ථාවල එය නොපිරිහෙළා ඉටු කරනවා. නමුත් මේ පිරිස බලවත් නෑ. බොහෝ දෙනෙකුට කළ හැක්කේ දේශපාලනඥයන් කරන කියන දේ අනුමත කරගෙන සිටින එක විතරයි.

මේ ජාතිවාදී නොවන සාමාන්‍ය දෙමළ ජනතාව බලවත් කිරීම සඳහා අපට කළ හැකි කිසිවක් නැද්ද?

මම ඒ ගැන කිහිප වරක් කතා කරලා තියෙනවා. සාමාන්‍ය දෙමළ හින්දු ජනතාව අතර සිංහල බෞද්ධයන් පිළිබඳ විශ්වාසය තහවුරු කිරීමට කටයුතු කළ යුතුයි. භික්ෂූන් වහන්සේලා යුරෝපයට වඩා ප්‍රමුඛතාවක් ලබා දීලා උතුරට නැගෙනහිරට සහ වතුකරයට වඩින්න කියලා මම ඉල්ලලා තියෙනවා. නමුත් ඒක කෙරෙන්නේ නෑ.

ඒ සඳහා අවශ්‍ය සිව්පසය ලබා දෙන්න සිංහල බෞද්ධ දානපතියන්ගේ කිසිම වැඩපිළිවෙළක් නෑ. සිංහල බෞද්ධ දානපතියන්ට වුවමනාවක් ඇත්නම් හාමුදුරුන්ට පන්සලක් හදලා දීලා අවශ්‍ය දානමාන ටික දෙන්න විදිහක් හදා ගන්න පුළුවන්. භික්ෂූන් වහන්සේලා ඒ සඳහා දෙමළ බස ඉගෙන ගන්න ඕන. ඒ සඳහා වැඩපිළිවෙළක් ඕන. අපි කියන්නේ බුදු දහම ප්‍රචාරය කරන්න නෙමෙයි. හින්දු ජනතාව අපට තර්ජනයක් නෙමෙයි. ජාතීන් අතර අන්‍යෝන්‍ය අවබෝධය ඇති කළ හැකි හොඳම පිරිස තමයි හාමුදුරුවෝ.

ජනප්‍රිය සිංහල නාට්‍ය උතුරු නැගෙනහිර ප්‍රදර්ශනය කළ හැකියි. සිංහල ගායක ගායිකාවන් ලවා උතුරේ සංගීත සංදර්ශන කළ හැකියි. උතුරේ හමුදාව වෙනුවෙන් ඒවා සංවිධානය කරලා සාමාන්‍ය ජනතාවටත් විවෘත කළ හැකියි. සිංහල නිර්මාණවලට දෙමළ බසින් හඬ කවා හෝ සිංහල උප සිරැසි යොදා යාපනේ ප්‍රදර්ශනය කළ හැකියි. දෙමළ බසින් නාට්‍ය කළ හැකියි. හැබැයි සිංහලයන්ට බැනලා එන්ජීඕකාරයෝ හදන නිර්මාණ නම් වැඩක් නෑ.

මේ රටේ ප්‍රධාන රූපවාහිනි ගුවන්විදුලි නාලිකා උතුරු නැගෙනහිරට හොඳින් සුසර කළ යුතුයි. කිසිවක් නොකර සිටින විට සංස්කෘතික සබඳතා ගොඩ නැඟෙන්නේ නෑ. ඒ සඳහා පසුබිම සැකසිය යුතුයි. නමුත් මේ කිසිවක් කෙරෙන්නේ නෑ. ඇයි අපි ඒවා නොකරන්නේ කියන එක මට නම් විශාල ගැටලුවක්.

මේවා කෙරෙන අතර හින්දු ජනතාවට කියලා දෙන්න පුළුවන් නම් සුද්දෝ තමයි අපි අතර ගැටුම් නිර්මාණය කරන්නේ කියලා මේ ගැටුම විසඳ ගන්න පුළුවන්. ඒ සඳහා දෙමළ ජනතාවට පිළිගත හැකි කතාවක් අපට තියෙන්න ඕන. එහෙම නැතිව දෙමළ ජාතිවාදය පරාජය කරන්න බෑ. පරාජය කළත් නැවත ඇති වෙන්න ඉඩ තියෙනවා.

සාකච්ඡා කළේ: නාමල් උඩලමත්ත 

[Rivira]

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama