සෞභාග්‍යමත් දේශයක් ගොඩනගමු! අපි අවංක වෙමු!

 


ගෙවිඳු කුමාරතුංග
යුතුකම මාධ්‍ය හමුව
2020-01-05


යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

ඔබේ මනාපය රට වෙනුවෙන් කැපවුනු යුතුකම සංවාද කවයේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලකුණු කරන්න. (Like us on facebook)
https://www.facebook.com/yuthukama

ගෝඨාගේ ජනවරමේ අරුත කුමක් ද?

පසුගියදා පැවති ජනාධිපතිවරණයේදී සුවිශේෂී ජයග්‍රහණයක් ලබාගැනීමට පොදුජන පෙරමුණ ප්‍රමුඛ බලවේගය නියෝජනය කළ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා සමත් විය.
ඉලක්කම්වලින් ගතහොත් වැඩි චන්ද ලක්ෂ දහ හතරකට ආසන්න ප්‍රමාණයකුත් , චන්ද ප්‍රතිශතයෙන් ගතහොත් 52.25% ක ප්‍රතිශතයකුත් ඔහුට එහිදී හිමි විය. නමුත් මෙය හුදු මේ ඉලක්කම් වලට එහා ගිය සුවිශේෂී ජයග්‍රණයකි. ඉතිහාසය පුරා දේශපාලන කල්ලිවලට ලබා දුන් කප්පම් හරහා චන්ද කුට්ටි මත තීරණය කල මැතිවරණ ජයග්‍රහණ එයින් ගිලිහි සාමාන්‍ය හුදී ජනයා අතට ගත් පත් වු සුවිශේෂී මැතිවරණයක් ලෙස මේ මැතිවරණ ජයග්‍රහණය සැලකිය හැකිය.
එමෙන්ම සුළුජාතික දේශපාලන නායකයන්ට වරදාන ලබා දී ඒ හරහා ලබාගන්නා කෘතීම චන්ද කුට්ටි මතින් ලබන ජයග්‍රහණයක් වෙනුවන බහුතර ජනයාගේ බහුතරයෙන් පාලකයකු පත් කරගැනීමට හැකිය යන ප්‍රබල ශක්තිමත් පණිවිඩය ලබාදීමට මෙවර හැකි වීමද සුවිශේෂී කරුණකි.

මේ මැතිවරණ ප්‍රතිඵලයෙන් ජනතාව ලබාදුන් පණිවිඩ දෙකක් ප්‍රධාන වශයෙන් හඳුනාගත හැකිය.එනම් මේ හරහා ජනතාව ප්‍රතික්ෂේප කළේ සහ ජනතාව අපේක්ෂා කළේ කුමක්ද යන්නයි.

ජනතාව ප්‍රතික්ෂේප කළේ කුමක් ද?

මේ විජයහ්‍රහණ සඳහා මූලිකම හේතුව 2015දී පත් වූ ආණ්ඩුව පවත්වාගෙන ගිය අයුක්ති සහගත - දේශද්‍රෝහී - සංස්කෘතික විරෝධී අඳුරු පාලනයට ජනතා හදවත් වලින් ගැගුණු විරෝධයයි. එය ආපසු හැරවීමේ නොඉවසිලිවන්ත උවමනාවක් බහුතර ජනයා තුළ ඇතිව තිබිණි. විපක්ෂයේ අපේක්ෂකයා බොහෝ චන්ද බල ප්‍රදේශවලදී 25% 30% මට්ටමට ඇද වට්ටවිම් මේ පුපුරා ගියේ ඒ ජනතා ආවේගයයි. පත්වී දින 28ක් යන්නට මත්තෙන් සිදු කළ ඉතිහාසයේ දැවැන්තම මූල්‍ය වංචාව වන මහ බැංකු හොරකමත් ඒ සඳහා ආණ්ඩුවේ ප්‍රබලයන්ගේ මැදිහත්වීමත් ජනතා හදවත් තුලට යළි මකා දැමිය නොහැකි ලෙස සටහන්ව තිබුණි. ආණ්ඩුව සිටි සමහර කොටස් පවා "ඔව් අපේ අතින් හොරකමක් වුනා" යන්න පිළිගන්නා තැනට එය ප්‍රබලව සමාජගත විය.
එමෙන්ම රටේ ස්වෛරීභාවය අභියෝගයට ලක් කරමින් සිදු කරමින් තිබූ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පිළිබඳවද මෙරට සුවහසක් ස්වදේශවාදී ජනයා සහ දැනුවත් භීක්ෂූන් වහන්සේලා ප්‍රමුඛ දේශප්‍රේමී බලවේග වල තිබුණේ දැඩි පිළිකුලකි. එය ගමන් කරමින් තිබුණේ සුමන්තිරම් ලාගෙ බෙදුම්වාදී උවමනාව සංතෘප්ත කරන ද්‍රෝහී දිශාවට බවට උවමනාවටත් වඩා සාධක ජනගතවී තිබුණි. එමෙන්ම රට ත්‍රස්තවාදයෙන් ගලවාගත් රණවිරුවන් ප්‍රමුඛ නායකත්වය දං ගෙඩියට යැවීමේ අපේක්ෂාවෙන් සම්මත කරගත් අතුරුදහන්වූවන්ගේ කාර්යාල පනත, ජිනීවාහිදී 30/1 යෝජනාවලිය හරහා රටේ ස්වෛරීභාවයත් රණවිරුවනුත් පාවා දුන් ඒ දුෂ්ඨ ක්‍රියාදාමය , රට වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් වන භික්ෂූන් වහන්සේලා නිහඬ කිරීමේ අරමුනෙන් ගෙනා භික්ෂු කතිකාවත් පනත , රට ඉන්දියාවේ ඊලඟ කොලනිය බවට පත් වීමට තිබූ ද්‍රෝහී එට්කා ගිවිසුම, හිතුවක්කාර ලෙස අත්සන් කළ රටට අහිතකර සිංගප්පූරු ගිවිසුම , ඇමරිකාව සමග ඒ වනවිටත් අත්සන් අකළ සහ අත්සන් කිරීමට අපේක්ෂා කළ ඇක්සා - සෝෆා - එම්.සී.සී ගිවිසුම ආදිය ජනතාව වෙතින් ප්‍රතික්ෂේප වෙමින් ආණ්ඩුවේ ගමන අවසානය දක්වා ගමන් කිරීම වේගවත් කිරීමට හේතු වූ කරුණුයි.


මේ ජනවරම හරහා ලැබුණු අනෙක් ප්‍රධාන පණිවිඩය නම් කප්පම්කාර දේශපාලනය තීරණාත්මක ලෙස අවසන් වීමයි.
අප සියළු දෙනා දන්නා පරිදි 77න් පසු ඇරඹි මැතිවරණ යනු තනිකර කප්පම් මත තීරණය කරන සූදුවකි. අන්තවාදී කොටස්වලට අසාධාරණ ලෙස කප්පම් ලබා නොදී මැතිවරණයක් ජය ගත නොහැකිය යන මතය ව්‍යාජයක් කළ මැතිවරණයක් ලෙස මෙය සුවිශේෂීය. එදා රණසිංහ ප්‍රේමදාස යුගයේ මුස්ලිම් කොංග්‍රසය ට ලබා දුන් කප්පම තවමත් අප පීඩාවටත් විඳවීමටත් ලක් කරමින් තිබේ. එනම් සමානුපාතික චන්ද ක්‍රමය උඩු යටිකුරු කරමින් මන්ත්‍රීධූරයක් සඳහා ලබාගතයුතු අවම චන්ද ප්‍රතිශතය 12.5% සිට 5% දක්වා අඩු කිරීමට එදා ප්‍රේමදාස ජනාධිපතිවරයා කටයුතු කළේය. ඒ හරහා ශක්තිමත් පාර්ලිමේන්තුවක් බිහිවීම තබා ආණ්සුවක් පිහිටවීම ට අවශ්‍ය අවමය වන පාර්ලිමේන්තුවෙන් 1/2ක බලයල් ලබා ගැනීම පවා කිසිම පක්ෂයකට අසීරු වන තැනට පත් විය.එමෙන්ම ජේ ආර් ජනාධිපතිවරයාගේ තීරණයක් මත ඉන්දියානු ජාතික කම්කරුවන් ලක්ෂ ගණනකට පුරවැසිභාවය ලබදීමට කටයුතු කිරීම හරහාද ක්‍රියාත්මක කලේ ඒ කප්පම් දේශපාලනයයි. ඔවුන්ට මෙරටදී හිමි අයිතිවාසිකම් ලබාදීම ප්‍රශ්නයක් නොවේ. නමුත් චන්ද ඉලක්ක කර කිසිඳු වග විභාගයකින් තොරව ලබාදුන් ඒ පුරවැසිකම් අද දක්වා නොවිසඳෙන ගැටලු රාශිකය් ඉතිරි කර තිබේ.මේ කප්පම් දේශපාලනය අද වන විට කොතරම් ව්‍යසනයක් බවට පත්ව තිබේද යන්න පසුගිය මැතිවරණ සමයේ සුළු දේශපාලන කණ්ඩායම් හැසිරුනු උද්ධච්ච ස්වරූපයෙන්ම පැහැදිලි වේ. තමන්ගේ චන්ඩ කුට්ටිය නැතිව පුළුවන් නම් ජනාධිපතිවරණය ජයගෙන පෙන්වන්න ඇයි අභියෝග කරන තැනට මේ සුළු පක්ෂ මාන්නක්කාර වී තිබිණ. අවසානයේ ඒ සියළු විගාඩම්බර බස් වලට බහුතරයක් ජනයා අමතක නොවන පිළිතුරක් ලබා දුණි. ඔවුන් එක මව්බිමක්, එක රටක් , එක නීතියක් උදෙසා ඡන්දය දුනි,සුළුජාතීන්ට කප්පම් නොදී මැතිවරණ ජයග්‍රහණය කළ හැකි බව ගම් දනව් වල සිටින හුදීජනයා පසුගිය ජනාධිපතිවරනයේදී ඔප්පු කර පෙන්විය. එය රටක් වශයෙන් අප ලබාගත් සුවිසේෂී ජයග්‍රහණයකි. මේ කප්පම් දීම දේශපාලන පක්ෂ වලට සීමා නොවිනි. පාර්ලිමේන්තුවට පත්වූ විගස කෝටි ගණන් වටිනා වාහන බලපත්‍ර, වසර 5ක් සම්පූර්ණ වූ මත්‍රීවරයෙකුට ජිවිත කාලයටම විශ්‍රාම වැටුප් ආදී විස්වාස කළ නොහැකි මට්ටමේ අධික වරප්‍රසාද කප්පම් ලෙස දීම ආදියද හැකි හැම ආකරයෙන්ම නවතා දැමීමට බලකරන අප අප විසින්ම නිවරදි විය යුතු ජනතා පණිවිඩයකි මෙවර ලබා දී ඇත්තේ. මේ දුර්දාන්ත කප්පම් දේශපාලනය අවසන් නොකර අපට රටක් ලෙස ඉදිරියක් ගැන සිතීම අපහසුය.

ජනතාව අපේක්ෂා කළේ කුමක් ද?

බහුතර ජනතාවක් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ජනාධිපතිවරයා බවට පත් කරගැනීම හරහා අපේක්ෂා කළේ කුමක් ද යන්න අප විසින් විමසා බැලිය යුතු අනෙක් ප්‍රධාන කරුණයි.
2009 ත්‍රස්තවාදයට එරෙහි යුද්ධය අවසන් වීමෙන් පසු අප නිර්මාණය කරගතව තිබූ නමුත් අපට කරගත නොහැකි වූ රට නිර්මාණය කරගැනීමයි ගෝඨාභය රාජපක්ෂ රජයෙන් අපේක්ෂා කරන ප්‍රධානම කාරණය. එහිදී ජාතික ආරක්ෂාව සුරක්ෂිත කරමින් බියෙන් සැකෙන් තොරව ජීවත් විය හැකි රටක් නිර්මාණය කරගැනීම පළමු සහ ප්‍රමුඛතම අපේක්ෂාවයි.

එමෙන්ම පසුගිය කාලය පුරාම ආපස්සට ගිය රට කෙලින් කර නඟා සිටුවා සියළු දෙනාටම අපහසුවකින් තොරව ජීවත් විය හැකි ආර්ථික තත්වයක් නිර්මාණය කිරීම ඊලඟ මුඛ්‍ය අරමුණයි. පසුගිය වසර පහ පුරාම අප ආර්ථික වශයෙන් ගමන් කරමින් සිටියේ ආගාධයේ දෙසටයි. ආර්ථික විද්‍යාවේ සලකා බලන සියළුම දර්ශකයන් අතින් අප ගමන් කරමින් සිටියේ ආපස්සටයි.
එදා 7%ක් දක්වා වර්ධනය වෙමින් පැවති සංවර්ධන වේගය 2.5% පමණ දක්වා පල්ලම් බැසීම ඒ සඳහා එක් සරල දර්ශකයකි. මුඩු බිමක් බවට පත් කළ රට යළි වැඩබිමක් බවට පරිවර්තනය කරගැනීම ගෝඨාභය රාජපක්ෂ රජයේ කේන්ද්‍රීය අපේක්ෂාවයි.

2015 ආණ්ඩුව පත් කළ ප්‍රමුඛතම ඉල්ලීම යහපාලනයක් ඇති රටක් නිර්මාණය කරගැනීමයි. ඒ ආණ්ඩුව පත්වී පැය කිහිපයක් යන්නට මත්තෙන් සිටම ඒ අපේක්ෂා අන්ත දූෂණයට ලක් කිරීමට කටයුතු කළද ඒ චන්දය දුන් ජනයාගෙන් බහුතරයට ඒ අපේක්ෂා පිළිබඳ යහපත් අපේක්ෂාවක් තිබුණු බව ඇත්තකි.
නමුත් ඒ ආණ්ඩුව ජනයාගේ ඒ සාධු අපේක්ෂාවන් සියල්ල පාවිච්චි කළේ රටට හතුරු ක්‍රියාදාමය වසාගැනීමේ සළුපටක් ලෙසයි.ද්‍රෝහී ව්‍යවස්ථා දෝහී වෙළඳ ගිවිසුම් රට බංකොළොත් කළ හොරකම් වසාගත්තේ යහපාලනය නැමති සීතාම්බර සළුපටිනි. එදා ආණ්ඩුව තක්කඩි ලෙස යොදාගත් ඒ දූෂණ විරෝධය සැමට යුක්තිය සාධාරණත්වය ආදී යහපාලනය පිළිබඳ අපේක්ෂාව සැබැවින්ම යථාර්ථයක් බවට පත් කිරීමේ අත් හළ නොහැකි වගකීම ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා වෙත පැවරී තිබේ.

ජනතාව පැතූ ඒ උතුම් අපේක්ෂාවන් ඉටු කරගැනීමට නම් අප අපගේ පැත්තෙන්ම සද්භාවයෙන් නිවරදි වීමට උත්සාහ කළ යුතුය.උදාහරණයක් ලෙස ගත්තොත් ජනවරමක් ලැබී තිබෙන මේ අවස්ථාවේ මහ මැතිවරණයක් සඳහා යාම පිළිබඳ සමහරුන් තුළ අකමැත්තක් ඇති බව පෙනෙන්නට තිබේ. පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය ලබා ගැනීම සඳහා ක්‍රියාකිරීම වෙනුවට මේ පවතින ආණ්ඩුව පවතින පාර්ලිමේන්තුව හරහා තව දුරටත් එදා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ආණ්ඩුව පිහිටවූ අයුක්තිසහත ආකාරයටම ආණ්ඩුවක් පිහිටවා පවත්වාගෙන යා යුතු යැයි සමහරුන් යෝජනා කරමින් තිබේ. නමුත් අපගේ මතය නම් එය යුක්ති සහගත නොවන බවයි. අප එදා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා අනුගමනය කළ ඒ අයුක්තිසහගත ක්‍රියාවලිය පිළිකුල් කළේ , විවේචනය කළේ එය අපගේ රජය කෙරෙහි අපගේ රජයක් යටතේ යළි ක්‍රියාත්මක කිරීමේ අපේක්ෂාවෙන් නම් නොවේ. අප අපේක්ෂා කළේ අලුත් ආදර්ශයකි.සුභදායී කාරණය නම් එය ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ද පිළිගෙන තිබීමයි. කැබිනට් ඇමති මණ්ඩලය සීමා කරමින් ඉතා කුඩා කැබිනට් මණ්ඩලයක් පත්කර ගෙන තමාට ලැබුණු පළවෙනි අවස්ථාවේදීම මහ මැතිවරණයක් සඳහා යන බව ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ප්‍රකාශ කිරීම පැසසිය යුතු කරුණකි.
අනෙක් පසින් විපක්ෂ නායකවරයා පත් කරගැනීම පිළිබඳ කාරණයේදී වුවද අප එදා රනිල් වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව අනුගමනය කළ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී අයුක්ති සහගත ක්‍රියාදාමය ප්‍රතික්ෂේප කළ යුතුය. පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්ෂයේ බහුතරය කැමති මන්ත්‍රීවරයා විපක්ෂ නායකවරයා බවට පත් කරගැනීම වෙනුවට පැවති ආණ්ඩුව කළේ ආණ්ඩු පක්ෂය කැමති විපක්ෂ නායකවරයෙක් පත් කරගැනීමයි. ඒ හරහා සිදු වූයේ විපක්ෂ නායක ධූරය පමණක් නොව ව්‍යවස්ථාදයක සභාව පත් කිරීමේ සාධාරණ සංයුතිය වෙනස් වීම හරහා 19 වැනි සංශෝධනය සම්පූර්ණ විකාරයක් බවට පත් වීමයි. ඒ හරහා 58 ලක්ෂයකගේ දේශපාලනය කිරීමේ අයිතිය පොඩි පට්ටම් කර දැමීය. නමුත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ රජයෙන් ඒ දුෂ්ඨ අනීතික ප්‍රතිපත්තිය වෙනස් කළ යුතුය. විපක්ෂ නායකවරයා පත් කරගැනීම විපක්ෂයට ඉඩ දීමයි කළ යුතු යුක්ති සහගතම ක්‍රියාවලිය. එය අනාගතයේ ව්‍යවස්ථාවට පවා ඇතුළත් කළ යුතු කරුණකි.

ඒත් සමගම පසුගිය රජයෙන් පළිගැනීමේ චේතනාවෙන්ම ආරම්භ කළ මූල්‍ය අපරාධ විමර්ශන කොට්ඨාසය පිළිබඳ අද සමහරුන් ප්‍රකාශ කරනුයේ ඒ
යාන්ත්‍රණයම යොදා ගනිමින් පසුගිය ආණ්ඩුවේ වංචා දූෂණ කළවුන්ට දඬුවම් කළ යුතු බවයී. නමුත් එදා අප ඒ අයුක්තිසහගත යාන්ත්‍රනය විවේචනය කළේ එහි අයුක්තිසහගත බව ප්‍රශ්න කළේ එය අප අපේක්ෂා කරන රජයකදී ආපසු හැරවා විරුද්ධවාදීම් දඩයම් කිරීමේ අපේක්ෂාවෙන් නොවේ. ඒ නීතිවිරෝධී යාන්ත්‍රණය නීතිවිරෝධී බව ප්‍රකාශ කරන ලෙස පූජ්‍ය ඇල්ලේ ගුණවංශ හිමියන් සහ ආචාර්ය කාලෝ ෆොන්සේකා මහතා එවකට අධිකරණ හමුවේ නඩුවක් පවා ගොනු කළේ ඒ අරමුණෙනි. අද කළ යුත්තේ ඒ හරහා ක්‍රියාත්මක වූ සියළුම නඩු අපරාධ විමර්ශන කොට්ඨාශයට නීත්‍යානුකූලව බාර දී අරලියගහ මන්දිරයේ සිට රනිල් වික්‍රමසිංහ යටතේ ක්‍රියාත්මක වූ අනීතික මූල්‍ය අපරාධ ඒකකය නැමති දේශපාලන ජුන්ටාව අහෝසි කරදැමීමයි. සිදුවී ඇති කිසිදු අපරාධයකට සමාව දිය යුතු නැත . මහ බැංකු හොරකමද ඇතුළත් ඒ සියළු අනීතික ක්‍රියාවලට දඬුවම් දීම නීත්‍යානුකූලව සිදු කිරීම ගෝඨා ආණ්ඩුවෙන් යුක්තිගරුක ජනයා අපේක්ෂා කල ඉල්ලීමයි.

මැතිවරණෙදි ජනයා බලාපොරොත්තු තැබු අනෙක් සුවිශේෂී කරුණ නම් ශක්තිසම්පන්න සුරක්ෂිත රාජ්‍යයක් බිහි කර ගැනීමයි. ඒ සඳහා අවශ්‍ය ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය නොපමාව සිදු කළ යුතුය. රටේ බහුතර ජනතාව ගැන ජනතාවගේ කැමැත්තෙන් තෝරා ගන්නා ජනාධිපතිවරයාට ඇමතිධූරයක් දැරීම පවා නොහැකි ලෙස විකෘති කරන ලද 19 වැනි සංශෝධනය නොපමාව සංශෝධනය කළ යුතුය.එදා 19 සංශෝධනය ඉදිරිපත් කළේ රට රැකීමට නොවේ. විජාතික උවමනාවට දුර්වල කර බිඳවැට්ටීමටයි.අත්‍යවශ්‍ය අවස්ථාවකදී පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාහැරීමේ බලය යළිත් විධායකයට අත් කර දිය යුතුය.
මීට පෙර ශේෂ්ඨාධිකරන නඩු තීන්දු ගනනාවකදී ප්‍රකාශ කර තිබුණේ ජනාධිපතිවරයා සතුව තිබූ ඒ බලය අහෝසි කරන්නේ නම් ජනමත විචාණයක් අත්‍යවශ්‍ය බවයි.
නමුත් ගිය වසරේ ආණ්ඩු මාරුවත් සමග දුන් නඩු තීන්දුවලින් ප්‍රකාශ වුනේ ඒ බලය ජනමත විචාරණයක් නොපවත්වාම අහිමි කර ඇති බවයි. කොටින්ම ජනතා පරමාධිපත්‍ය රනිල් වික්‍රමසිංහ ආඇනුව විසින් හොරකම් කළ බවයි. එය ආපසු හරවා නිවරදි කිරීම අත්‍යවශ්‍ය කරුණකි.එමෙන්ම ඉදිරි මැතිවරනවලදී කප්පම් දේශපාලන ඉවතලා ශක්තිමත් පාර්ලිමේන්තු බලයක් නිර්මාණය කරගත හැකිවන ලෙස බහුතර මතය නියෝජනය වන පාර්ලිමේන්තුවක් පත්කර ගැනීමේ විවස්ථා සංශෝධන ඉදිරිපත් කළ යුතුය.එහිදී කොට්ඨාශයට මන්ත්‍රීවරයකු ලැබෙන අලුත් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ නීති ගත කළ යුතුය. ඒ සඳහා දැනටමත් අවසන් කර අති දිනේෂ් ගුනවර්ධන මහතානගේ නායකත්වයෙන් යුත් කමිටුව මගින් යෝජනා කර ඇති යෝජනාවලිය යොදාගන හැක. ඒ සමගම විධායක ජනාධිපතිධූරය රැකෙන ව්යවස්ථා සංශෝධනයක් බවට එය පත් කරගත යුතුය. ජනාධිපතිධූරය රකිමින්ම ජනාධිපතිවරයා තේරීපත්වන ක්‍රියාවලිය තව දුරටත් ප්‍රජාතන්ත්‍රීය කල යුතුය.බහුතර චන්දය පමනක් සලකා බලන වත්මන් ක්‍රමය වෙනුවට චන්දය සහ භූමිය යන සාධක දෙයම සලකන දැනට ඇමරිකාවේ ක්‍රියාත්මක වන ආකාරය වැනි නව ක්‍රමයක් හරහා ජනාධිපතිවරයා පත් කරගැනීම කළ යුතුය. ඒ හරහා සුළුතර චන්ද කුට්ටි මත ජනාධිපතිවරයා තීරණය වන අසාධාරණ ක්‍රමය වෙනස් කර රටෙන්ම බහුතරය දිනන අපේක්ෂයා ජනාධිපතිවරයා බවට පත් කරගැනීමට හැකි වනු ඇති.

මීට අමතරව ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා රට හදන ප්‍රතිපත්ති මාලාවේ සඳහන් කළ ආකාරයටම ශක්ති සම්පන්න යුක්තිගරුක ඉදිරිගාමී රටක් බිහි කරගැනීමේ කටයුතු ඒ අයුරින්ම ඉටු වනු ඇතැයි යන්න පොදු ජන අපේක්ෂාවයි. එහිදී අධ්‍යාපනයට තාක්ෂණයට මුල් තැන ලැබෙන යෝජනා මෙන්ම පහළ ආර්ථික මට්ටමේ ජනයා නගාසිටුවන යෝජනාද කී ලෙසමට ඉටු වනු ඇත්දැයි ජනතාව විමසිල්ලෙන් බලා සිටී,

"ඔබ ඔබේ යුතුකම ඉටු කරන්න. රට හදන රට රකින මගේ යුතුකම මම ඉටු කරනෙමි" යනුවෙන් මැතිවරණ ක්‍රියාවලිය පුරාම ඔහු දුන් පොරොන්දුව ඒ අයුරින්ම් ඉටු කරනු ඇතැයි යන්න අපේ අපේක්ෂාවයි. අපි සුභවාදීව නමුත් විමසිල්ලෙන් ඒ දෙස බලා සිටිමු.

(ජනවරමේ අරුත කුමක්ද යන යුතුකම ජාතික සංවිධානයේ මාධ්‍ය හමුවේදී ගෙවිඳු කුමාරතුංග මහතා පළකළ අදහස් ඇසුරින් )
සකස් කලේ - කැලුම් නිරංජන
-ඕස්ට්‍රේලියාවේ පළවන "තරණ" සිංහල පුවත්පතේ දෙසැම්බර් කලාපය 

 යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

ගෝඨගමනය අර්ථවත් කරන අලුත් පාර්ලිමේන්තුවක් පත්කර ගැනීමේ විභවය

19 වැනි සංශෝධනයෙන් පාර්ලිමේන්තුව පත් වී වසර 4 1/2ක් යාමට මත්තෙන් විසුරුවාහැරීමේ බලතල ජනාධිපතිවරයාගෙන් උදුරා ගෙන තිබෙන බැවින් ජනාධිපතිවරණයෙන් පසු ඉක්මන් මහ මැතිවරණයකට යෑමට නොහැකි වී තිබේ. 19න් පසු ඒ සඳහා අවස්ථාවක් නිර්මාණය වන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ 2/3ක යෝජනාවකිනි. එක්සත් ජාතික පක්ෂය එයට සම්පූර්ණයෙන්ම විරුද්ධය. ඒ ජනාධිපතිවරණයෙන් පසු කැඳවන ඉක්මන් මහ මැතිවරණයේදී, පක්ෂය තුළ එකිනෙකා කුලල් කා ගනිමින් තිබෙන වටපිටාවක එජාපය දැවැන්තම මැතිවරණ පරාජයට මුහුණ දීමට සිදුවන්නට නියමිත බැවිනි. ඒ දේශපාලන හැසිරීම අපට තේරුම් ගත හැකිය. නමුත් අවාසනාවට කරුණ මේ සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රී.ල.නි.ප ද සිටින්නේ ඊට සමාන ස්ථාවරයකය. නමුත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ඉතා නිවැරදිව තීරණය කර තිබෙන්නේ තමන්ට ලැබෙන පළමු අවස්ථාවේදීම මහ මැතිවරණයක් සඳහා යොමු වීමටයි. ඒ හරහා ඔහුගේ ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කළ හැකි ශක්තිමත් පාර්ලිමේන්තුවක් බිහි කරගැනීමටය.

225 ම එපාද?

2015 'යහපාලන' හවුල් ආණ්ඩුව පත්වී කල් නොගොස්ම බොහෝ දෙනාට ප්‍රත්‍යක්ෂ වූයේ ජේ.ආර් ජයවර්ධන මහතා ඉදිරිපත් කළ "ධර්මිෂ්ඨ රාජ්‍යය" මෙන්ම ව්‍යාජයකට තමන් යළිත් අසු වී ඇති බවයි. බලයට පත් වී මසක් යන්නට මත්තෙන් ඉතිහාසයේ සිදුවූ දැවැන්තම මූල්‍ය වංචාව, මහබැංකු වංචාව සිදුකළ ආණ්ඩුව යහපාලනය පිළිබඳ ආණ්ඩු සැදූ ජනයාගේ තිබූ බලාපොරොත්තු මහ දවල් විනාශ කර දැමීය. ඒ ජනයා ආණ්ඩුවේ ඒ යහපාලන විරෝධී ගමන ගැන කලකිරුණත් යහපාලන ව්‍යාජය තමාගේ දේශපාලන ජයග්‍රහණයට පමණක් භාවිතා කළ පිරිස් විසින් ඒ නැගුණු ජනතා විරෝධය ආණ්ඩුව දෙසට එල්ල වීම වැළැක්වීමට අපූරු උපක්‍රමයක් භාවිත කළේය. ඒ "ආණ්ඩුව ගෙදර යනු" කීම වෙනුවට "225 ම එපා" යනුවෙන් අලුත් සටන් පාඨයක් නිර්මාණය කිරීමයි. ඒ හරහා ආණ්ඩුවේ අසමත්කමට එරෙහි විරෝධය තනුක කිරීම මේ ව්‍යාපෘතිය කෘත්‍රිමව මෙහෙයවූ කණ්ඩායම්වල අපේක්ෂාව විය. එයට පොදුවේ දේශපාලනඥයා පිළිබඳ ගොඩ නැගී ඇති අඳුරු ප්‍රතිරූපය අනුබලයක් සැපයීය.

මේ ව්‍යාපෘතියේ ඊළඟ ඉලක්කය වූයේ ජනාධිපති ධුරයට පක්ෂ දේශපාලනයට පිටින් කෙනෙකු පොදු අපේක්ෂක ඔටුනු පලඳා කැන්දාගෙන ඒමයි. නමුත් එයට උත්ප්‍රේරක සැපයූ ජවිපෙ ඒ උත්සාහය අතරමග නවතා පක්ෂ නායකයා ජනාධිපති අපේක්ෂකයා ලෙස නම් කළේය. එජාපයද තමාගේ නියෝජ්‍ය නායකයා අපේක්ෂකයා බවට පත් කරගති. අපූරු කාරණය වන්නේ එම ව්‍යාපෘතියේ අයිතිකරුවන් ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධ මගක් ගනිද්දී එහි ව්‍යාජත්වය පිළිබඳ සාධනීය මතයක් දැරූ බලවේගයේ අපේක්ෂකයා වූයේ 225න් එකෙකු නොවූ හිටපු ආරක්ෂක ලේකම් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාය. ඇත්ත වශයෙන්ම 225ම එපා යනුවෙන් උත්කර්ෂයට නගමින් ඒ නිර්මාණය කළ මතය ගෝඨාභයගේ ජයග්‍රහණය තහවුරු වීමට උත්ප්‍රේරකයක් විය. සාම්ප්‍රදායික දේශපාලන විගාඩම්බර වෙනුවට මැතිවරණ ව්‍යාපාරය පුරාවට ඔහු පෙන්වූ දියුණු ප්‍රතිපත්තිමය දේශපාලනය ඒ 225ම එපා යනුවෙන් අවංකවම මතයක් දැරූ ජනයාගේ ආකර්ෂණයට හේතු විය. 2015 ආණ්ඩුවේ ආරක්ෂකයන් ඒ වෙනුවෙන් නිර්මාණය කළ මතය පාරාවලල්ලක් වූයේ එසේය.

ගෝඨා ගෙනා අලුත් දේශපාලනය

ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාගේ ජනාධිපතිවරණ එළැඹුම සුවිශේෂී එකක් විය. මැතිවරණ කාලය පුරාම එය දකින්නට ලැබුණි. එතෙක් පැවති එකිනෙකාට මඩ-අවලාද නගන සාම්ප්‍රදායික මජර දේශපාලනයට එය අභියෝගයක් විය.වෙනදා නොතිබූ ලෙස ප්‍රතිපත්තිමය කාරණා පිළිබඳ සංවාදයකට ජනාධිපතිවරණ වේදිකාව විවෘත වූයේ ඒ හරහාය. අවලාදවලින්ම දේශපාලනය වේදිකාව පිරවූ සමහර සුළු පක්ෂවලට පවා වෙනස් වන්නට ඒ වටපිටාව බල කෙරිණ. අවාසනාවට කරුණ වූයේ එජාප සන්ධානයේ අපේක්ෂකයාට ඒ දේශපාලන නරාවළෙන් ගොඩ ඒමට අවකාශයක් නොලැබීමයි. ප්‍රතිවාදියාට ජම්පර් අන්දන්නට, ජනේලයේ එල්ලන්නට, පණුවන් සේ කැපෙන්නට උදලු පහර දෙන්නට ඒ වේදිකාවේදී යෝජනා වන්නේ ඒ නිසාය. එමෙන්ම 'කිඹුල් ඩ්‍රයිවර්ලා'ගේ මාධ්‍ය හමු, ඇමරිකන් රාජ්‍ය නිලධාරීන්ගේ ව්‍යාජ වීඩියෝ පට නිර්මාණය කර මුදා හැරෙන්නේ ඒ නිසාය. එක අතකින් එය පුදුමයට කරුණක් නොවේ. ශ්‍රී ලාංකික දේශපාලනයේ කුප්‍රකට මඩ කප්පිත්තන් සියලු දෙනා පාහේ ඒ මැතිවරණ ක්‍රියාවලියේදී ඒ පාර්ශ්වයේ සිට සක්‍රීයව ක්‍රියාත්මක වෙද්දී ඊට වඩා වෙනස් එළඹුමක් අපේක්ෂා කිරීමම අනර්ථ සිතුවිල්ලකි.

ප්‍රතිපත්තිමය කාරණා අතින්ද ගෝඨාභය මහතාගේ දේශපාලන එළැඹුම සුවිශේෂී එකකි. විශේෂයෙන් ආර්ථික ඉදිරි පිම්මක් අපේක්ෂාවෙන් යෝජනා කළ බදු සංශෝධන, අධ්‍යාපනය හා තොරතුරු තාක්ෂණ ක්ෂේත්‍රයට යෝජනා කර තිබෙන ඉදිරිගාමී වැඩ පිළිවෙළ සහ දුප්පත්කම අඩු කිරීමේ රැකියා වැඩපිළිවෙළද ඒ අතින් ඉතා තීරණාත්මකය. දුප්පත්කම හිඟන්නාගේ තුවාලය කරගන්නා සාම්ප්‍රදායික හිඟන සුභසාධනය වෙනුවට දුප්පත් පවුල්වල රැකියා කළ හැකි නමුත් අධ්‍යාපන හෝ රැකියා සුදුසුකම් නොමැති පිරිසට යෝජනා කර ඇති රැකියා වැඩපිළිවෙළ වැනි ඉතා නිර්මාණශීලී වැඩපිළිවෙළ අපට ඉඟි කර පෙන්වන්නේ අප කෙමෙන් ගමන් කරමින් සිටිනුයේ සුපුරුදු පුරුදු පාරේම යන දේශපාලනයක නොවන බවයි. ආණ්ඩුව ගැන සහතික දීමට තවම ඉක්මන් වැඩි වුවත් පසුගියදා රඟදැක්වූ ස්විස් සුදු වෑන් නාඩගම හමුවේ ආණ්ඩුව පෙන්වූ විචක්ෂණශීලී පාරදෘෂ්‍ය මැදිහත්වීම අපට කියා දෙන්නේ ගෝඨා ගමන් කරන්නේ නැවුම්, අපේක්ෂා සහගත පාලනයක් කරා බවයි. ජාතියේ හදවත බඳු රුවන්වැලි සෑ මලුවේ සිට සපථ කළ ඒ ගමනේ නිසි ඵල ලබන්නට නම් තවත් පිම්මක් පැනීමට තිබේ. ඒ ඉදිරි මහමැතිවරණයයි.

මහමැතිවරණ අභියෝගය

මේ ඇත්තේ 2015 පාර්ලිමේන්තුවේම දිගුවකි. එදා මහමැතිවරණ ජයග්‍රහණයෙන් පසු මහින්ද රාජපක්ෂ පිලට ලැබුණු ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රී කෝටාව ජනාධිපති මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මහතා විසින් අයුක්ති සහගත ලෙස කොල්ල කා ගත්තේය. ඒ සඳහා එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයේ ලේකම්ව සුසිල් ප්‍රේමජයන්තගේ ලේකම් ධුරය පවා අත් හිටුවීමට සිරිසේන පාර්ශ්වය කටයුතු කළේ අයුක්ති සහගත අයුරිනි. එයින් නොනැවතුණු ඒ ක්‍රියාවලිය අවසන් වූයේ ජනතාව විසින් ඡන්දයෙන් පරාජය කර ගෙදර යැවූ කුප්‍රකට මන්ත්‍රීවරු රොත්තක් යළිත් ජනාධිපතිවරයාගේ අත්සනින් පාර්ලිමේන්තුවටත් එතැනින් නොනැවතී කැබිනට්ටුවටත් පත් කිරීමෙනි. මේ අයුක්ති සහගත ක්‍රියාවලිය එවකට ආණ්ඩුව නිර්මාණය වෙනුවෙන් ඉදිරියෙන්ම සිටි මාදුළුවාවේ සෝභිත නාහිමියන්ගේ පවා දැඩි දෝෂදර්ශනයටත් පිළිකුලටත් ලක් වූ අයුරු මතකය. මහ බැංකු හොරකම, පාස්කු ප්‍රහාරය, අනීතික රණවිරු දඩයම, බුදු දහමට මහා සංඝරත්නයට අවමන් කිරීම, දක්වා පැතිරුණු කරුණු රාශියකින් සැලකූ විට මෙය කල් ඉකුත් වූ පාර්ලිමේන්තුවකි. එය සුද්ධ කිරීම අත්‍යවශ්‍යයෙන් කළ යුත්තකි. එහිදී 'අනිවාර්ය නිවාඩු' යාමට සිදුවන පිරිස ඉතා විශාල වනු ඇති. එහිදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාගේ අධිෂ්ඨානශීලී ගමනට අත්වැල් සැපයිය හැකි සබුද්ධික පර්ලිමේන්තු නියෝජිතයන්ගෙන් හැකි තරම් පාර්ලිමේන්තුව පුරවා ලීම අත්‍යවශ්‍ය කොන්දේසියකි. එසේ නොමැති වුවහොත් සිදුවන්නේ පරණ පුරුදු පාරේම යන සාම්ප්‍රදායික ගමනකි. පසුගියදා රාජ්‍ය ඇමැතිවරුන් පත් කිරීමේදී අත්දුටුවේ ඒ භයානක ඇත්තයි. කැබිනට් මණ්ඩලය ඉතා එඩිතර තීරණයක් ගෙන 16 දක්වා අඩු කළ ගෝඨාභය මහතාට රාජ්‍ය ඇමැතිවරුන් 38ක් පත් කිරීමට සිදු වූයේ මේ පරණ පාර්ලිමේන්තුව සමග ඊට වෙනස් ගමනක් යෑම කෙතරම් අසීරුද යන්න පසක් කරමිනි.

යළි 2004ක්?

අද අලුත් දේශපාලන අවකාශයක් නිර්මාණය වී තිබේ. මේ අලුත් තත්ත්වයේදී පැරණි දේශපාලන මගේම ගොස් ජයග්‍රහණය කිරීම සෑම පාර්ශ්වයකට අපහසු ඉල්ලක්කයකි. නමුත් මෙය ඉතා සීරුවෙන් හසුරුවාගත යුතු තත්ත්වයක් බව අපේ ගණන් බැලීමයි. එසේ නොමැති වුවහොත් තත්ත්වය දැනට වඩා අසීරු විය හැකිය. මෙවැනිම අවස්ථාවක් අපට මතක මෑත ඉතිහාසයේ තිබේ. ඒ 2004දී එවකට වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව පරාජය කළ අවස්ථාවේ නිර්මාණය වූ තත්ත්වයයි. කුප්‍රකට සටන් විරාම ගිවිසුම හරහා බලවත් වූ කොටි සංවිධානය සමග සහවාසයක සිටි ආණ්ඩුවේ ගමන අවසන් කර අලුත් දේශපාලනයක් ඉල්ලා සිටි මොහොතකි එය. එවකට ජ.වි.පෙ, ජාතිකවාදී සංවිධාන සමග එක පෙළට දේශපාලනය කළ ජනප්‍රිය අවධියයි. ඒ නැවුම් බලාපොරොත්තු සමග බිහිකළ එ.ජ.නි. සන්ධානය ජයග්‍රහණය ලබද්දී ජවිපෙන් ඉදිරිපත් වූ අපේක්ෂකයන් 42 දෙනාගෙන් 41 දෙනෙකු ජයග්‍රණය කළේය. ඒ වැඩි දෙනෙක් දිස්ත්‍රික් මනාප ලැයිස්තුවේ මුලටම පැමිණියේ ඔවුන්ගේ නම් ගම් කාගේ කවුද යන කරුණු පවා නොදන්නා වටපිටාවකය. ගම්පහින් අනුර බණ්ඩාරණායක පරාජය කරමින් විජිත හේරත්, කොළඹින් විමල් වීරවංශ, බදුල්ලෙන් විද්‍යාරත්න ආදීන් මුලටම පැමිණ තිබුණි. කොළඹ ලැයිස්තුවේ මුල් තුන්දෙනාම ජවිපෙ මන්ත්‍රීවරුන් වීම ඒ අවස්ථාවේ ජනතා මතය හැසුරුණු ආකාරය හොඳින්ම පෙන්වන කැඩපතක් වැනිය. ජවිපෙන් පොල් පිත්තක් දැම්මත් ජයග්‍රහණය කළ හැකි ඉඩක් ඒ මොහොතේ නිර්මාණය වී තිබුණි.

පසුව ඔවුන් ඒ මගෙන් මතවාදීව පීලි පැන අද වන විට 3%ක් දක්වා පසුබැස සිටියත් එවකට ජනතාව ඔවුන් වෙත නැවුම් බලාපොරොත්තු දල්වාගෙන ඉතා කැමැත්තෙන් මනාපය ලබා දී තිබුණි. අද නැවතත් වසර 15 කට පසු එවැනිම දේශපාලන විභවයක් ඇති වෙමින් තිබේ. ඒ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාගේ අලුත් දේශපාලන ප්‍රවේශයත් සමගයි. මෙවරත් මේ දේශපාලන අපේක්ෂාව වෙනුවෙන් පාර්ලිමේන්තුව අලුත් වන බවට සැකයක් නැත. ඒ විභවය පිරවීමට ජවිපෙ මෙවර අසමත්බව තහවුරු වී අවසන්ය. පසුගිය ආණ්ඩු කාලය පුරාම ආණ්ඩුව රැකි ආරක්ෂකයාගේ භූමිකාව ඉටු කළේ ජවිපෙ බව තවදුරටත් සැඟවිය නොහැකි ඇත්තකි. අතුරුදන්වූවන් පිළිබඳ පනත, පළාත් සභා ඡන්ද කල් දැමීමට ගෙනා පනත ආදී අයුක්ති සහගත පනත් බොහොමයකට අත ඔසවමින් රනිල් වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව රැක්කේ ජවිපෙ ඒ දේශපාලනය විසිනි. එය ජවිපෙ වෙනුවෙන් කැමැත්තෙන් සිටි ජවිපෙ සාමාජිකයන් නොවන ජනතාවගේ පිළිකුලටත් ගර්හාවටත් හේතු විය. පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී ඇප අහිමි කරමින් ලැබූ දැවැන්ත පරාජය එහි එක් ප්‍රකාශිත අවස්ථාවකි.

අලුත් අවකාශය දැනුමෙන්, නිර්මාණශීලීත්වයෙන්, ස්වදේශිකත්වයෙන් පුරවමු

මේ කලකට පසු ලැබී ඇති විශිෂ්ට අවස්ථාවකි. මෙය ඉතා සීරුවෙන් කළමනාකරණය කර නොගතහොත් දැනට වඩා අවුලකට රට පත් වනු වැළැක්විය නොහැක. එබැවින් ඉදිරි මහමැතිවරණය සඳහා අපේක්ෂත්වය දෙද්දී හැකි තරම් අලුත් මුහුණුවලට අවස්ථාව දීම ගෝඨාභය ජනාධිපතිවරයා අතින් සිදු විය යුතු අත් හළ නොහැකි වගකීමකි. මුහුණු අලුත් වූ පමණින් ඵලක් නැත. අප 'උගතුන්ගෙන් පාර්ලිමේන්තුව පුරවමු' යන සටන් පාඨයේ ආධානග්‍රාහීව සිරවිය යුතුද නැත. හුදු උගතුන් නම් වුවමනා තරම් සොයාගත හැකිය. උගත්කම මේ අලුත් ප්‍රවේශයට සරිලන එකම සහ අවසන් සාධකය නොවන බව අපට වෛද්‍ය රාජිතගෙන්, ඉංජිනේරුවකු වන චම්පිකගෙන් නැත්නම් නීතීඥ රනිල්ගෙන් ප්‍රත්‍යක්ෂ කරගත හැකිය. උගත්කම අත්‍යවශ්‍ය නමුත් ඉන් එහා ගිය හෘද සාක්ෂියක්, අවංකත්වයක්, ස්වදේශිකත්වයක්, සංස්කෘතියක් සහිත මෙන්ම මව්බිම වෙනුවෙන් කොතරම් කැපකිරීමක් කළ හැකිද යන්නත් ඒ සඳහා ඉතිහාසය තුළ මව්බිමට තීරණාත්මක අවස්ථාවලදී ඔවුන්ගේ හැසිරීම කෙසේද යන්නත් අනිවාර්යයෙන්ම සලකා බැලිය යුතුය. එබැවින් සෑම දිස්ත්‍රික්කයක් තුළින්ම මේ පූර්ව සුදුසුකම් සපුරන රටට හිතවත් ජාතිමාමක වැදගත් තරුණ පිරිසක් මේ ප්‍රවාහයට එක් කරගැනීමට කළ හැකි සියලු උත්සාහයන් දැරිය යුතුය. එහිදී ජ්‍යෙෂ්ඨයන්ට අසාධාරණයක් කළ යුතුද නොවේ. රට දැය සමය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ඔවුන් වෙත ඇති ජනතා අභිලාෂයන්ට ඇති ඉඩ නොඇහිරීමටද වග බලාගත යුතුය.

මේ නිර්මාණය වෙමින් ඇති අලුත් විභවය රටට හිතවත් අයුරින් හසුරුවා ගැනීම අප හමුවේ අද ඇති අත් හළ නොහැකි යුතුකමයි.

-කැලුම් නිරංජන

යුතුකම සංවාද කවය

www.yuthukama.com: 
Like us on facebook https://www.facebook.com/yuthukama

ගෝඨාට නඩු දාන්න රජය බලපෑම් කළ හැටි හිටපු සොලිසිටර් ජනරාල් සුහද ගම්ලත් විස්තර කියයි

නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවෙ අනෙකුත් රජයේ දෙපාර්තමේන්තුවලින් සුවිශේෂී වෙන්නෙ කොහොමද?

මූලිකවම ගත්තම නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව කියන්නෙ, අර්ධ අධිකරණමය ක්‍රියාදාමයක් පවත්වාගෙන යන ආයතනයක්. මේ නිසා දෙපාර්තමේන්තුවේ සෑම නිලධාරියකුගෙන්ම ආගමික නායකයකුගෙන්ම අපේක්ෂා කරන තරම් පාරිශුද්ධත්වයක් බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඒ නිසයි නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව අනෙක් දෙපාර්තමේන්තුවලින් සුවිශේෂී වෙන්නෙ.
මේ දෙපාර්තමේන්තුවට වසර 135ක කීර්තිමත් ඉතිහාසයක් තියෙනවා. රටට අග විනිසුරුවරුන් ගණනාවක් මේ දෙපාර්තමේන්තුවේ බිහි වෙලා තියෙනවා. එංගලන්තයේ ප්‍රිවි කවුන්සිලයේ නඩු විසඳීම සඳහා පවා විනිසුරුවරුන් ගිහින් තියෙනවා.

නමුත් අපට නීතිය හදන්නත් පුළුවන්. නීතිය කඩන්නත් පුළුවන් කියන දිල්රුක්ෂි ඩයස් මහත්මියගේ ප්‍රකාශයත් එක්ක ඒ ගෞරවය කෙලෙසිලා නේද?

ඔව්. ඒක ඉතාම අවාසනාවන්ත තත්ත්වයක්. දෙපාර්තමේන්තුවේ වසර 135ක කාලය තුළ පළමු වරට සොලිසිටර් ජනරාල්වරයකු වැඩ තහනමකට ලක්වෙලා. මේකට හේතු වුණේ පසුගිය වසර 4 1/2ක කාලය තුළ නැවක් හා සම්බන්ධ සිද්ධියක් නිසා ඇතිවුණ පීඩනය. දිල්රුක්ෂි මහත්මිය කියන කාරණය ඇත්තද කියල කවුරුත් හොයන්නෙ නැහැ. එසේ නොකර ඇයව වැරදිකාරිය කරල තියෙනවා. ඇයට කලින් ඔය සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් වින්දිතයෙක් බවට පත්වුණේ මමයි.
ඔබ කොහොමද මේ සිද්ධියේ වින්දිතයෙක් බවට පත්වුණේ?

මේ සිද්ධිය වෙනකොට මම ජ්‍යෙෂ්ඨ අතිරේක සොලිසිටර් ජනරාල් විදියටයි වැඩ කරමින් සිටියේ. අපරාධ කාරණා සම්බන්ධ අංශය තිබුණේ මගේ යටතේ. ඔය කාලේ වරායේ ආයුධ සහිත නැවක් ගැන කතාවක් තිබුණා. මම සාමාන්‍යයෙන් රෑ 7 – 8 වෙනකම් කාර්යාලයේ ඉන්නවා. ඉතින් දවසක් සවස 6.30ට විතර අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ශානි අබේසේකර මහත්මයා තවත් නිලධාරීන් හත් දෙනෙක් සමග මගේ කාර්යාලයට ආවා. ඇවිත් ඔහු මට කීවා ගාල්ලේ අවි නැව ගැන නඩුව හෙට ගාල්ල මහෙස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ ගන්නවා. මේකෙ සැකකරුවන් හැටියට ඉදිරිපත් කරන්නේ කවුද කියල අපට නිශ්චිත අවබෝධයක් නැහැ. අපි දන්නෙත් නැහැ මේ පරීක්ෂණය ගෙනියන්න ඕන කොහොමද කියලා. මේ ගැන උපදෙසක් දෙන්න කීවා.

මම ඔහුට කිව්වා මම මේ ගැන කිසි දෙයක් දන්නෙ නෑ. මගෙ කනිෂ්ඨ නිලධාරියෙක් ළඟට මම ඔහුව යොමු කළා. මම ශානිට කිව්වා ඒ නිලධාරියා හමු වුණාට පස්සේ යළි මාව හමුවෙන්න කියලා.

ඔබ අපරාධ අංශය භාර ප්‍රධානියා නම් මේ ගැන ඔබ නොදැන හිටියෙ කොහොමද?

මම නොදැන අපේ දෙපාර්තමේන්තුව මේ සිද්ධියට මැදිහත් වෙලා තියෙන බව මමද දැනගත්තෙ එදයි. කොහොම නමුත් ශානි මම කිව්ව විදියට ආපහු මාව මුණ ගැහුනෙ නෑ. ඒ නිසා මම ඔහුට කෝල් එකක් දීලා ඇහුව මොකද වුණේ කියලා. එතකොටයි ඔහු මට කිව්වේ අපි ඇවන්ගාඩ් සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ, නිශ්ශංක සේනාධිපති ඇතුළු හත් දෙනෙක් අත්අඩංගුවට ගන්න යන්නෙ කියලා. මම ඔහුට කිව්වා මේ නැව් සිද්ධිය ගැන නිසි ගොනුවක් නැහැ. පරීක්ෂණයක් අවසන් කරල නැහැ. ඒ නිසා කිසි කෙනෙක් අත්අඩංගුවට ගන්න එපා කියලා. මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවකට යන්න වෙයි. ඒ නිසා කිසි දෙයක් කරන්න එපා කිව්වා.

ඉන් පස්සේ මොකද වුණේ?

ඒ සිද්ධියෙන් පස්සේ මේ ආයුධ නැව සම්බන්ධ කාරණයට අදාළ ලිපි ගොනුව මගෙ අතට ආවා. එදා ඉඳන් හැමදාම උදේට නීතිඥ සංගමයේ සභාපති වගේම ආයෝජන මණ්ඩලයේත් සභාපති වුණ නීතිඥ උපුල් ජයසූරිය මහත්තය මගේ ඔෆිස් එකට එන්න පටන් ගත්තා. සමහර අවස්ථාවල මම එන්නත් කලින් එයා ඇවිල්ලා මට කියනවා අපි දන්නව ඔයා අවංක නිලධාරියෙක්. ඔබ පසුගිය රජයේ මන්ත්‍රීවරුන්ට නඩු පැවරුවා. ඒ වගේ ගෝඨාභය ඇතුළු පිරිස අත්අඩංගුවට ගන්න උපදෙස් දෙන්න කියලා මට කියනවා.

ඒ විදියට බලපෑමක් තියෙද්දීත් ඔබ නිශ්ශංක සේනාධිපතිට විදේශ ගත වෙන්න අවසර දෙනව

ඔව්. මම ඒ තීරණය ගත්තෙ ඉතාමත් වෘත්තීයමය විදියට. දවසක් උදේ මම කාර්යාලයට එනකොට අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ මේ කාරණය භාර කටයුතු කරන සහකාර පොලිස් අධිකාරී තිසේරා මහත්තයා මාව හම්බවුණා කාර්යාල දොරටුව ළඟදි. එයා මට කිව්වා සර්, අපට ලොකු ප්‍රශ්නයක්. නිශ්ශංක සේනාධිපති රට යන්න හදනවා. නයිජීරියාවට කියලා. ඉතිං මම ඇහුව මොකක්ද ප්‍රශ්නය කියල. එතකොට කියනව අප එයාගෙ පාස් පෝස්ට් එක අත්අඩංගුවට අරන් තියෙන්නේ. දැන් එයා ඒක ඉල්ලනවා. මොකද කරන්නේ කියලා.

මං කිව්වා. ඕගොල්ල ගිහින් හැමෝගෙම පාස්පෝට් අත්අඩංගුවට ගන්නවා. එහෙම කරන්න එපා. ඒක නීතිවිරෝධීයි. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු ඒ.ආර්.බී. අමරසිංහගේ නඩු තීන්දුවක් තියෙනවා නිසි පරීක්ෂණයකින් තොරව පුද්ගලයකුගේ පාස්පෝට් එක අත්අඩංගුවට ගැනීම නීති විරෝධීයි කියලා. ඒක මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය කිරීමක්.

ඒ නිසා මම කිව්වා ඔය ගොල්ල නිසියාකාර බැඳුම්කරයක් තියාගෙන ඇපකරුවන් මත පාස්පෝට් එක නිදහස් කරන්න කියලා.

ඔබ එහෙම උපදෙසක් දුන්නෙ විජේදාස රාජපක්ෂ හා තිලක් මාරපන අමාත්‍යවරුන්ගේ ඉල්ලීමට නොවේද?

නැහැ. ඇත්තෙන්ම ඔවුන් ඒ ගැන මට කතා කළා. විජේදාස රාජපක්ෂ අධිකරණ ඇමැති තිලක් මාරපනත් ඇමැතිවරයෙක්. ඒ වගේම ඔහු සේනාධිපතිගෙ නීතිඥයා. ඔවුන් මට කිව්වේ අපි බලපෑමක් කරනවා නෙවෙයි. නීත්‍යනුකූල විදියට සේනාධිපතිගෙ පාස්පෝට් එක නිදහස් කරන්න පුළුවන්ද කියලා බලන්න කියලා මම ඔවුන්ට කිව්වා ඔබලා මට කතා කරන්න අවශ්‍ය නැහැ. මොකද මම දැනටමත් සේනාධිපතිගෙ පාස්පොට් එක රිලීස් කරන්න උපදෙස් දීලා තියෙන්නෙ කියලා.
ඊට පස්සේ ආපහු දවසක් උපුල් ජයසූරිය මාව හම්බ වෙන්න ආවා. මූණත් නරක් කරගෙන මට කිව්වා ඔබ අර මනුස්සයට රට යන්න දුන්න නේද කියලා. මම කිව්වා ඒක සම්පූර්ණයෙන්ම නීත්‍යනුකූලයි කියලා. ඒ වෙලාවේ උපුල් ජයසූරිය මට කිව්වා අගමැතිතුමාට ඔබව හමුවෙන්න අවශ්‍යයි කියලා මම ඔහුට කිව්වා අගමැතිතුමාට මාව හමුවෙන්න අවශ්‍ය නම් ඒ පණිවුඩය එන්න ඕනේ ඔබ හරහා නෙවෙයි. මගේ ප්‍රධානියා වන නීතිපතිතුමා මාර්ගයෙන් කියලා.

ඒ විදියට අගමැතිතුමාගේ දැනුම්දීමක් ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ප්‍රශ්නයක් වුණේ නැද්ද?

නැහැ. නමුත් ඊට පස්සේ දවසක විනිසුරු උපාලි අබේරත්නගේ දරුවකුගේ විවාහ මංගල්‍යයකට මම ගිහින් ඉන්න කොට උපුල් ජයසූරිය මට කෝල් කළා. ඔහු රහසින් වගේ මට කිව්වා අගමැතිතුමා මම එනතුරු බලා ඉන්නව කියලා. මට තේරුණා ඔහු මට කතා කළේ අගමැතිතුමා ළඟ ඉඳගෙන කියලා. ඒ නිසා නොයා ඉන්න එක අශීලාචාරයි වගේ නිසා මම කිව්වා මම එන්නං කියලා. ඒ යනකොට මම හිතුවා සද්භාවයෙන් මේ නඩුව ගැන තොරතුරු දැනගන්න පෞද්ගලික හමුවීමක් වෙන්න ඇති කියලා.

නමුත් මම අරලියගහ මන්දිරයට යනකොට එතැන මහ විශාල රැස්වීමක්. ඒක අගමැතිතුමාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් පවත්වපු FCID එකේ රැස්වීමක්. ඇමැතිවරු රාශියක් හිටියා. රාජිත සේනාරත්න, පාඨලී චම්පික රණවක, ජවිපෙ නායක අනුර කුමාර දිසානායක, වැලිඅංග කියන නීතිඥයා උපුල් ජයසූරිය වගේම අර්ජුන් මහේන්ද්‍රනුත් හිටිය. ඒ වගේම පොලිස්පතිවරයා, රවී වෛද්‍යලංකාර, හා ත්‍රිවිධ හමුදාපතිවරුන් හිටිය. නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ මට වඩා කනිෂ්ඨ නිලධාරියකුත් හිටිය. නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන් ඒ රැස්වීමට කැඳවීම නීති විරෝධියි. මම අපේ නිලධාරීන්ගෙන් ඇහුවා ඔබ මොකද මෙතැන කරන්නෙ කියලා.

ඔන්න දැන් නඩු ගැන කතා කරනවා. එකින් එක අරගෙන පොලිස්පතිතුමාගෙන් අහනවා මොකක්ද තත්ත්වය කියලා. ඇවන්ගාඩ් නඩුව ගැන කතා කරන්න පටන් ගත්තා. එකපාරටම චම්පික රණවක ඇමැතිවරයා අතින් මේසෙට ගහමින් ආවේශවෙලා වගේ කියනවා නිලධාරියෙක් සේනාධිපතිට රට යන්න පාස්පෝට් එක නිදහස් කරල තියෙනවා. ඔහු දැන් නයිජීරියාවට ගිහිල්ලා සල්ලි සේරම වෙනත් රටවලට යවල ඇති මේ පරීක්ෂණය කරන්න වෙන්නෙ නැහැ මේ විදියට කියලා.
එතකොට මම කිව්වා. ඇමැතිතුමා ඔහුගෙ පාස්පෝට් එක නිදහස් කරන්න කියලා උපදෙස් දුන්නේ මම. මම ඒක කළේ නීතියට අනුව. මොකද තාම මේ පරීක්ෂණත් ඉවර නෑ කියලා. අනිත් එක ඔබතුමාලා අපිට කෑගැහුවට ඔබලාගෙ ඇමැතිවරුන් වන විජේදාස රාජපක්ෂ හා තිලක් මාරපන වගේ අයත් මේ ගැන මට කතා කළා කියලා. එතකොට ඔන්න චම්පික කියනවා ඒක තමා බලන්න ඇමැතිවරුත් මේවට උදව් කරනවා. මේ ඇමැතිවරු දෙන්න මේ දූෂණ කමිටුවෙත් ඉඳගෙනයි මෙහෙම කරන්නෙ වගේ කතා.

ඔය ගැන තමා මේ මෑතක විජිත හේරත් මන්ත්‍රීවරයා පාර්ලිමේන්තුවේ කිව්වේ මම ඇවන්ගාඩ් චූදිතයන්ට උදව් කළා කියලා. දැන් ඔය රැස්වීම ඉවර වෙලා මම අරලියගහ මන්දිරයෙන් එළියට එන්න එනකොට මට හම්බවුණා පාඨලී ඇමැතිතුමා. ඔහු මට කතා කරල ඇහුවා සුහද ඔබ හිතන්නෙ මේ ආයුධ කාගෙ කියලද කියලා. මම කිව්වා ආයුධ තියෙන නැවක් ගැන ආරක්ෂක ලේකම්වරයා නොදැන ඉන්න විදියක් නැහැ. අපි ඒ ගැන හොයලා බලන්නං කියලා. එතකොට ඔහු මට කියනවා ඔබ ගෝඨාව අත්අඩංගුවට ගන්න. අපි ඔබ ගැන බලාගන්නං කියලා. මම ඒකට උත්තරයක් දෙන්නෙ නැතුව පිටවෙලා ආවා.
රවී කරුණානායක ඇමැතිවරයා කියලා තිබුණා ඔබ ඇමැතිවරුන්ට ගරු කරල කතා කරන්නෙ නැහැ කියලා.

ඒක වුණේ මෙහෙමයි. ඔය කාලේ මෙහෙ හිටපු බ්‍රිතාන්‍ය මහ කොමසාරිස් මගේ පෞද්ගලික මිත්‍රයෙක්. මම ඔහුව හඳුනන්නෙ ඔහු මම ඉගෙනගත්ත විශ්වවිද්‍යාලයේ නීතිය පිළිබඳ මහාචාර්යවරයෙක් විදියට කටයුතු කරපු නිසා. එතුමා ලංකාවේ සේවය අවසන් කරල යෑම වෙනුවෙන් ඉතාම ළඟ කිහිප දෙනකුට රාත්‍රි කෑමක් දුන්නා. මම ඒ කෑමට ගිහින් එළියට එනකොට රවී කරුණානායක ඇමැතිතුමා එමින් හිටියා. ඔහු මාව පැත්තකට අරන් ගිහින් මගෙන් ඇහුවා ඇවන්ගාඩ් නඩුවට මොකද වෙන්නේ කියලා. මම කිව්වා සමාවෙන්න ඇමැතිතුමා නඩු කටයුතු අපට ඇමැතිවරුන් සමග කතා කරන්න බැහැ කියලා. එතකොට ඔහු කිව්වා ඔබ කොහොමද මට එහෙම කියන්නෙ. අපිට ඇමැතිවරු හැටියට මේව ගැන අහන්න බැරිද වගේ කතා. මම මොකුත් නොකිය ආවා. පස්සේ රවී කරුණානායක පාර්ලිමේන්තුවේදී මට බැන්න. මම ඔහුට සැලකුවේ පියන් කෙනෙක් විදියට කියලා.

ඒ කියන්නේ මේ සිද්ධිය ගැන කතා​ නොකරපු කෙනෙක් නැහැ වගේ?

ඔව්. එක එක්කෙනාගෙන් කෝල් එනවා මේ ගැන අහල. ඒ අතරේ මාධ්‍යයෙන් සිරසයි – ටී.එන්.එල්. එකයි දිගින් දිගටම මට ගහනවා. ඔය අතරේ අරලිය ගහ මන්දිරයේ දිගටම මේ ගැන මීටින් තිබුණා. ඒ හැම මීටිමකටම අපිව ගෙන්නුවා. බැරිම තැන මම නීතිපතිතුමාට කිව්වා මේ දේශපාලකයන්ගේ රැස්වීම්වලට යන්න මට බැහැ කියලා. කාරණා දෙකක් නිසා එකක් තමා අපිට වරදක් නැතුව බැණලා අපිත් ඒකට උත්තර දුන්නොත් මොනව වෙයිද දන්නෙ නෑ. අනිත් එක රාජ්‍ය නිලධාරීන් හැටියට රජයේ කටයුතු ගැන ප්‍රසිද්ධියේ හැමදෙයක්ම කතා කළ නොහැකි වීම. අපට යම් යම් කරුණු ගැන නිදහසේ කතාකරන්න බැහැ. සීමාවක් තියෙනවා. ඒත් නීතිපතිතුමා කිව්වා මේක අලුත් ආණ්ඩුවක්. අගමැතිතුමාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් තියෙන රැස්වීමක් නිසා යන්න කියලා.

ඉතින් මම අකැමැත්තෙන් යනවා. මේ මීටිමට දවසක් අර මම මුලින්ම සඳහන් කරපු අපේ දෙපාර්තමේන්තුවේ කනිෂ්ඨ නිලධාරියත් මේ මීටිමට කැඳවල තිබුණා. මලික් සමරවික්‍රම ඔහුගෙන් ඇහුවා මේ ගැන ඔහුගේ නිර්දේශය කුමක්ද කියලා. ඔහු කියනවා මේක විශාල අපරාධයක්. මේවගේ දෙයක් කරපු අයට නිදැල්ලේ ඉන්න දීපු අවස්ථාවක් මීට පෙර තිබිලා නැහැ. ඒ නිසා ගෝඨාභය ඇතුළු 7 දෙනාම අත්අඩංගුවට ගත යුතුයි කියලා.

ඒ අවස්ථාවේදීත් මම කිව්වා මම ඒකට විරුද්ධයි. මේ විදියට අත්අඩංගුවට ගන්න බැහැ කියලා. මේ වෙලාවේ අගමැතිතුමා කිව්වා දැන් නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ මත දෙකක් තියෙන නිසා මේක අපි නීතිපතිතුමාට භාර දෙමු කියලා. නීතිපතිතුමා මගෙනුත් අර කනිෂ්ඨ නීතිඥයගෙනුත් වගේම දැන් අගවිනිසුරු වන එවකට මගේ යටතේ හිටපු අතිරේක සොලිසිටර් ජනරාල් ජයන්ත ජයසූරිය හා කපිල වෛද්‍යරත්නගෙනුත් මේ ගැන වාර්තා කැඳෙව්වා.

මම අත්අඩංගුවට ගැනීමට විරුද්ධයි. කනිෂ්ඨ නීතිඥයා කියනවා හත්දෙනෙක් අත්අඩංගුවට ගත යුතුයි කියලා. ජයන්ත ජයසූරිය හා කපිල වෛද්‍යරත්න කියනවා සේනාධිපති හා ඔහුගේ ලේකම් පමණක් අත්අඩංගුවට ගත යුතුයි කියලා.

තවමත් අවශ්‍ය තීන්දුවක් නැහැ?

ඔව්, මේ ගැන දිගටම අරලියගහ මන්දිරයේ මීටින් තියෙනවා. ඔය මීටින්වලට එනව. එවකට අල්ලස් හෝ දූෂණ විමර්ශන කොමිසමේ අධ්‍යක්ෂ ජනරාල් වුණේ දිල්රුක්ෂි ඩයස් වික්‍රමසිංහ මහත්මිය. ඇය මේ නඩුවට සම්බන්ධ වෙන්නේ ඒ විදියට. මගේ අදහසේ හැටියට ඇය ඒ රැස්වීම්වලට පැමිණීම සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදියි. මොකද අල්ලස් හෝ දූෂණ කොමිසම ඉතාම ස්වාධීනව කටයුතු කළ යුතු ආයතනයක්. ඒ නිසා තමයි 1994දී අල්ලස්, දූෂණ කටයුතු ගැන කටයුතු කිරීම නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ඉවත් කරලා අල්ලස් හෝ දූෂණ විමර්ශන කොමිසම වෙනම ආයතනයක් ලෙස ආරම්භ කළේ. පාර්ලිමේන්තුවේ සියලු දෙනා ඒකමතිකව මේ පනත සම්මත කළා.

නමුත් මේ රැස්වීම්වලට අල්ලස් කොමිසමේ අධ්‍යක්ෂ ජනරාල්වරිය වගේම නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවෙන් අපිව ගෙන්වලා ​දේශපාලකයන් අපෙන් ප්‍රශ්න කරන තත්ත්වයක් ඇතිවුණා. මේක කිසි දිනෙක මේ රටේ සිදුවෙලා තිබුණේ නැහැ. මේක පැහැදිලිවම යුක්තිය පසිඳලීමේ ක්‍රියාවලිය දේශපාලනීකරණය වීමක්.

මේ ආණ්ඩුව මේ තරම් ඇවන්ගාඩ් නඩුව ගැන උනන්දු වුණේ කුමක් නිසා කියලද ඔබ හිතන්නේ?

ආණ්ඩුව කිව්වට මේකට තදබල අවශ්‍යතාව තිබුණේ රාජිත සේනාරත්න හා චම්පික රණවක ඇමැතිවරුන්ට. අගමැතිතුමා එහෙම බලපෑමක් කළේ නැහැ. එක සැරයක් මේ FCID රැස්වීම තිබුණා ජනාධිපතිතුමාගේ ප්‍රධානත්වයෙන්. මම එතුමට කිව්වා අපිට තිබෙන බලපෑම් ගැන. කොතරම් බලපෑම් කළත් සාක්ෂි නැතිව නඩු දාන්න බැහැ කියලා. එතුමා ඒක පිළිගත්තා. රාජිත සේනාරත්න හා අනුර කුමාර දිසානායක පැත්තට හැරිලා කිව්ව නයාට ගහලා පොල්ල වරද්ද ගත්ත වගේ වැඩ කරන්න එපා කියලා.

මම හිතන්නේ මේ තරම් බලපෑම් කරන්න හේතුව දේශපාලන හේතුවකටත් වඩා වාණිජ හේතුවක් කියලයි. කාට හරි අවශ්‍යතාවක් තිබුණා මේ ව්‍යාපාරය කඩල අරන් වෙන කාට හරි අරන් දෙන්න. මොකද මේක කෝටි ගණන් ලාභ ලැබෙන ව්‍යාපාරයක්.

කොයි තරම් බලපෑම් ආවත් ඔබ ඒවාට යටත් වුණේ නැහැ. නමුත් ඔබ කියනව ඔබ මේ නිසා වින්දිතයෙක් වුණා කියලා. ඒ කොහොමද?

මම තමයි ඊළඟට නීතිපතිවරයා වෙන්න හිටියේ. වසර 35ක් රාජ්‍ය සේවයේ හිටියෙ. මමයි ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරියා ඒ වෙනකොට දෙපාර්තමේන්තුවේ හිටපු. චම්පික රණවකගේ සාමාජිකයෙක් වන ව්‍යවස්ථාදායක සභාවට මගේ නම යෝජනා වුණත් ඒක ප්‍රතික්ෂේප වුණා. ඒ වෙනකොටත් මට විරුද්ධව විශාල ප්‍රචාරයක් අරන් ගිහින් තිබුණා. සරත් විජේසූරිය එතකොට අර සමන් රත්නප්‍රියවත්, මම දන්නෙවත් නැති අය පවා යොදවලා මාධ්‍යයෙන් මට විරුද්ධව විශාල ප්‍රචාරයක් ගෙන ගියා. අවසානයේ මම විශ්‍රාම ගත්තෙ මට ලැබිය යුතුව තිබූ උසස්වීම් නොමැතිව.

නමුත් මම ඒ ගැන දුක් වෙන්නේ නැහැ. මොකද එදා මම කියපු දේ ඔප්පුවෙලා තියෙනවා. ඒ වගේම මට නීතිපති තනතුර නොදී දුන්නෙ මට වඩා කනිෂ්ඨ නිලධාරියකු වුණ අද අගවිනිසුරු ලෙස කටයුතු කරන ජයන්ත ජයසූරිය මහත්තයාට. එතුමා නීතිපති තනතුරේ ඉන්නකම් මගේ මතයට විරුද්ධව ගියේ නැහැ. ඒ කියන්නේ මම කියපු දේ හරි කියන එකනෙ. දිල්රුක්ෂි කියන කතාව සම්පූර්ණ ඇත්ත. මම දන්නවා මට ආපු බලපෑම කොතෙක්ද කියලා. නමුත් මගෙයි, ඇයගෙයි වෙනස නම් මම ඒ බලපෑමට යටත් වුණෙත් නැහැ. ඇය යටත් වුණා.

ඔබ කියන අන්දමට ආණ්ඩුවට අවශ්‍ය වුණේ නීතියට පිටින් කටයුතු කරන්නයි. මූල්‍ය අපරාධ කොට්ඨාසය පිහිටුවීම නීතිවිරෝධී කියලා මතයක් තියෙනවා. මොකක්ද ඔබේ මතය?

මේ ආණ්ඩුව පත්වූයේ යහපාලනය ඇති කරනවා, නීතියේ ආධිපත්‍යය රකිනවා කියලනේ. මේ FCID එක පිහිටුවීම හා ඒක කටයුතු කරපු ආකාරය බැලුවම මේ ගැන හොඳට තේරුම් ගන්න පුළුවන්.

අපේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 13 වැනි වගන්තියේ තියෙනවා නීතියෙන් නියම කරනු ලැබූ කාර්ය පටිපාටියට අනුකූලව මිස කිසිම තැනැත්තකු සිරභාරයට ගැනීම නොකළ යුත්තේය කියලා. ඒ වගේම තවදුරටත් කියනව, යම් තැනැත්තකු සිරභාරයට ගනු ලබන්නේ යම් හේතුවක් මතද ඒ හේතුව ඒ තැනැත්තාට දැන්විය යුතුය කියලත්. මේකෙ වැදගත්ම කොටස තමා නීතියෙන් නියම කරනු ලැබූ කාර්ය පටිපාටියට අනුකූලව කියන කොටස. ඒ පටිපාටිය සඳහන් කරල තියෙන්නේ අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහයේ.

ඒවා එහෙම තියෙද්දී මේ යහපාලන ආණ්ඩුව 2015 පෙබරවාරි 13 අංක 1901/20 දරන අති විශේෂ ගැසට් පත්‍රයක් මගින් ඇතිකළා බරපතළ ගණයේ මූල්‍ය අපරාධ විමර්ශන සඳහා නව පොලිස් කොට්ඨාසයක්. දැන් මොනවද මේ බරපතළ අපරාධ කියන්නේ. අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහයේ දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ කොතනකවත් එහෙම අපරාධ නිර්වචනය කරල නැහැ. අපරාධ නීති මූලධර්මවලට අනුව අපරාධ නිර්වචනයේදී අපරාධමය ක්‍රියාදාමය, මානසික ක්‍රියාදාමය හා දඬුවම ගැබ්වෙලා තිබිය යුතුයි. අපරාධයකට යමෙකු අත්අඩංගුවට ගන්න කොට ඔහු දැන ගත යුතුයි ඔහුට ලැබිය හැකි දඬුවම. ඒ වගේම ඒ දඬුවම දීම සඳහා අනුගමනය කරන ක්‍රියා පටිපාටිය පැහැදිලිව තිබිය යුතුයි.

අපේ නීතියේ කොතැනකවත් මහා පරිමාණ අපරාධ කියල වර්ගයක් නිර්වචනය කරල නැහැ. මේ යහපාලන ආණ්ඩුව මේව නිර්වචනය කරන්නෙ දේශපාලකයෝ ටිකක් එකතු​වෙලා. නමුත් අපේ ව්‍යවස්ථාවෙවත් අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහයෙවත් දේශපාලකයෝ විසින් එය කළ යුතුයි කියල සඳහන් වෙන්නෙ නැහැ. දැන් මේ ආණ්ඩුවේ දේශපාලකයෝ අගමැතිවරයාගේ කාර්යාලයට රැස්වෙලා එතැනට ගෙන්වනවා රටේ යුක්තිය පසිඳලීමේ කාර්යයට සෘජුවම නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව, අල්ලස් කොමිසම,​ පොලිසිය. ඊට පස්සේ අර දේශපාලකයෝ තීරණය කරනවා මේ කාර්ය කරන්න ඕනේ කොහොමද කියල තීන්දු කරනවා. මෙන්න මේක තමා අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය, මැදිහත්වීම නීතියේ ආධිපත්‍යයට බලපෑම් කිරීම පරීක්ෂණ විනිවිද පෙනෙන ස්වභාවයෙන් තොරවීම. මම කියන්නේ FCID එක පිහිටුවීමත් එහි කටයුතු කළ අන්දමත් සම්පූර්ණයෙන්ම නීති විරෝධීයි. මේ ක්‍රියාදාමය සිදුවූයේ මුළුමනින්ම දේශපාලන බලපෑම් මත. මම යෝජනා කරනවා ඉදිරියේදී පත්වන ආණ්ඩුවක් විශේෂ ජනාධිපති කොමිසමක් පත් කරල FCID කියන මේ නීති විරෝධී ක්‍රියාදාමය තුළ කවුද​​ මේවට සහභාගි වූයේ කොයි විදියටද තීරණ ගත්තේ කියල සම්පූර්ණ පරීක්ෂණයක් කළ යුතුයි කියලා.

කුල ශ්‍රී කාරියවසම් [Aruna.lk]

2019-09-19

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama

NJC asks govt to consider whether Switzerland is a friend

The National Joint Committee yesterday said that the government had to decide whether it could any longer consider Switzerland as a friendly nation.

"The government of Sri Lanka should know the true friends of Sri Lanka without accommodating states, hell bent on making false allegations for political reasons," the NJC said in a statement.
Full text of the statement: "The National Joint Committee condemns the action taken by the Embassy of Switzerland and their government to

facilitate the travel of a public official attached to the CID by the name of Nishantha out of Sri Lanka and the subsequent grant of asylum in Switzerland to the said Nishantha. Soon after it was revealed that the Government of Switzerland was behind this high handed and illegal act, the Ministry of Foreign Affairs of Switzerland issued a statement that an official of the Embassy of Switzerland in Sri Lanka had been abducted and detained for two hours by an unidentified group. It is in this situation that the Government requested the identity of this official who is said to be a local employee and a citizen of Sri Lanka for the purpose of investigating the alleged abduction. The Government of Switzerland has refused to divulge the identity of this official or any access to her although they falsely claim that they are cooperating with the investigation. This is obviously because such investigation would reveal the illegal conduct on the part of the Government of Switzerland.

"Article 38 (2) of the Vienna Convention on Diplomatic Relations which is codified as a law in Sri Lanka by the Diplomatic Privileges Act No. 9 of 1996 states,

"Other members of the staff of the mission and private servants who are nationals of or permanently resident in the receiving State shall enjoy privileges and immunities only to the extent admitted by the receiving State.

"So far the government of Sri Lanka has not extended diplomatic privileges to other staff members of diplomatic mission of other countries in Sri Lanka in terms of Section 2 (5) of the said Act. Thus this employee cannot claim diplomatic immunity. This high handed act on the part of the Government of Switzerland, denying access to one of their employees who has no diplomatic immunity is not only illegal but also an affront to the sovereignty of the Republic of Sri Lanka. According to the media reports which appeared today the Government of Switzerland has requested the Government of Sri Lanka to allow this employee to be flown out of Sri Lanka in an air-ambulance on the basis that there "is rapid deterioration of her health." The National Joint Committee wish to remind the Government of Switzerland that if there is "rapid deterioration of health" of a citizen of Sri Lanka, it is the responsibility of the Government of Sri Lanka to provide urgent medical assistance to safeguard her life and not the Government of Switzerland. The Sri Lankan Government is fully capable of ensuring the safety of its citizens.

"There is a serious doubt whether this employee is to be removed from Sri Lanka against her will for the needs of other interested parties. Therefore before granting authorization by the Government of Sri Lanka it should be satisfied that this request to leave Sri Lanka is made at the request of this employee who is a citizen of Sri Lanka. We also wish to bring to the notice of the Government of Switzerland that obstructing police officers investigating a crime in itself is a violation of the criminal law of this country and the diplomatic immunity extended to the Diplomatic agents of the Embassy of Switzerland does not extend to engage in criminal activities in this country.

"The Government of Sri Lanka has a right to know from the Government of Switzerland the reason for suppressing the identity of this particular employee. It is necessary for the Government of Switzerland to make public whether they have any evidence that the Government of Sri Lanka was involved in the alleged abduction to suppress the identity of this employee. If such an allegation is made it is the duty of the Government of Sri Lanka to investigate such complaint. To deprive the Government of Sri Lanka in performing its obligation towards its citizens cannot be permitted for any reason.

"It is obvious that this entire drama is to cover up the illegal act on part of the Government of Switzerland and to embarrass the Government of Sri Lanka especially at a time when Geneva session are due in March 2020.

"The National Joint Committee note with much regret that even the notorious report of the OHCHR dated 16th September 2015 based its findings on the so called testimonies of witnesses whom the Commissioner withheld the identity. (Vide Paragraph 24 of Part 1 of the Report.) It is unfortunate that western governments with vested interests make use of the UN High Commission for Human Rights to harass and make false allegations on sovereign countries that are unwilling to comply with the dictates of these governments. Unable to find proof of these false allegations the latest is to withhold the identity of the ‘so-called victims’ and to initiate action against countries based on false allegations. The Government of Sri Lanka needs to revisit whether it could any longer treat the Government of Switzerland as a friendly nation that it could extend diplomatic immunity. The government of Sri Lanka should be mindful and take cognizance of the true friends of Sri Lanka without accommodating rogue states, hell bent on making false allegations for political reasons."
The Island [2019-12-02]

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com 
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

පරාජයේ පීතෘවරු සමග ජවිපෙ වඳවෙමින් යන රතු ලැයිස්තුවට?

ජාතික ජනබලවේගයේ ජනාධිපති ධූර අපේක්ෂකයා ලෙස අනුර කුමාර දිසානායක මහතා පත් වූ අවස්ථාවේ අපි 'පරාජයේ පීතෲවරු අභිෂේක කරවීම' යන මැයෙන් අරුණෙහි ලිපියක් පළ කළෙමු. එහිදී පැහැදිලි කරන්නට උත්සාහ කළේ ජවිපෙ මේ ගමන් කරමින් සිටින්නේ එදා සෝමවංශ අමරසිංහ මහතාගේ යුගයෙන් ඇරඹි ජයග්‍රහණයේ මාවත ආපසු හැරවූ පරාජයේ පියවරුන් සමග බවය. එය කොතෙක් දුරට ජවිපෙ ඉදිරි ජයග්‍රහණ වලකාලනු ඇත්දැයි අප ප්‍රශ්න කළෙමු. මැතිවරණ ප්‍රතිඵල ලැබී තිබේ . අප අනුමාන කළ පරිදිම තමන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඉතිහාසයේ ලැබූ දැවැන්ත මැතිවරණ පරාජය ලබා තිබේ. ජනාධිපතිවරණ ඉතිහාසයේ ජවිපෙ මීට පෙර තරග කර තිබුණේ දෙවරක් පමණි. එකක් 1982 දී රෝහණ විජේවීර සහෝදරයා නායකයා ලෙසත් ඉන් පසු 1999 නන්දන ගුණතිලක සහෝදරයා ජනාධිපති අපේක්ෂකයා ලෙස ඉදිරිපත් වීමයි.

මෙවර සුවිශේෂී වූයේ වසර විස්සකට පමණ පසු ජවිපෙ ජනාධිපති ධූරය සඳහා අපේක්ෂකයෙකු ඉදිරිපත් කිරීමයි.1999න් පසු අවස්ථා කිහිපයකදී ඔවුන් ක්‍රියා කළේ ප්‍රධාන පක්ෂය හෝ සන්ධානය එකතුවන අපේක්ෂකයෙකුගේ ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් තම පක්ෂය කැපකිරීමට. 2005දී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාටත් 2010දී සරත් ෆොන්සේකා මහතාටත් 2015 මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මහතාට ඔවුන් තම සහයෝගය දැක්වීය.චන්දය දුන්හ.
වසර විස්සකට පමණ පසු ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වූ මේ සුවිශේෂී අවස්ථාවේ ඔවුන්ට අත්වූයේ ඉතිහාසයේ ජවිපෙ ලබා ගත් දැවැන්තම මැතිවරණ පරාජයටයි. එය හුදු ඉලක්කම් වලින් එහාට ගිය පරාජයකි. ඉලක්කම් වලින් පමණක් ගතහොත් 1982 දී රෝහණ විජේවීර සහෝදරයා ලබාගත් 4.19%, 1998 නන්දන ගුණතිලක සහෝදරයා ලබා ගත් 4.08% ප්‍රතිශතයවත් මෙවර වසර විස්සකට පසුවත් ලබාගැනීමට ඔවුන් අසමත් විය.ඒ වෙනුවට ඔවුන්ට ලබාගත හැකි වූයේ 3.16% චන්ද ප්‍රතිශතයක් පමණි.

අපේක්ෂාවේ අපේක්ෂකයාගේ අපේක්ෂාව

ජනාධිපතිවරණය යනු ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට මුහුණ දීමට අපහසුම මැතිවරණය බව සැබෑය. නාධිපතිධූරය අරබයා ජවිපෙ දක්වන මාරාන්තික විරොධයට එයත් එක් සාධකයකි.වසර කිහිපයක් තිස්සේ ඔවුන් මේ මර උගුලෙන් ගැලවිය හැකි මං සෙවීය. මෑතකදීම විසිවැනි සංශෝධනය හරහාද ඔවුන් උත්සාහය ගැනිණ. නමුත් එය නියමිත පරිදි සිදු කරගැනීමට තිබූ වටපිටාව හමුවේ නොහැකි විය. ඉන්පසු ඔවුන් උත්සාහ කළේ ජනාධිපති ධුරය සඳහා පක්ෂ දේශපාලනයෙන් ඔබ්බෙහි සිටින වෘත්තීයවේදියෙකු වැන්නකු ඉදිරිපත් කර පිම්මක් පැනීමටය. 222 එපා යන සටන් පාඨය උත්කෘෂ්ටයට නැගෙන්නේ ඒ පසුබිමෙහිය.
පසුගිය පළාත් පාලන චන්දයේදී කොළඹ නගර සභාවේ නගරාධිපතිධූරයට ජවිපෙන් තරඟ කල විශේෂඥ වෛද්‍ය රනිල් ජයසේන මහතා මේ පිළිබඳ ඉතා හොඳ ඉඟියක් පසුගියදා ප්‍රකාශ කර තිබිණි. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සමඟ එක්ව යන දේශපාලනයෙන් පසුගියදා ඉවත් වෙමින් යමින් ඔහු පැවසුවේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ජනාධිපතිවරණය හා අරබයා නිර්පාක්ෂික වෘත්තීයවේදී පොදු අපේක්ෂකයකු පත් කිරීම පිළිබඳ අභ්‍යන්තර සාකච්ඡාවක් කරමින් සිටි බවය. නමුත් හිටි හැටියේ ඒ සියලු සාකච්ඡා අතහැර දමා අනුර දිසානායක මහතා ජනාධිපති ධුරය සඳහා නම් කෙරුණු බවයි රනිල් ජයසේන මහතා චෝදනාත්මවක පවසා සිටියේ.
අනුර කුමාර දිසානයක මහතා මහා ජනාධිපතිධූර අපේක්ෂක ලෙස ඉදිරිපත් වන්නේ ජනාධිපති ධූරය අපේක්ෂාවෙන් නොවන බව ඕනෑම අයෙකුට පැහැදිලිය. ඔවුන් උත්සාහ කළේ ජනාධිපතිවරණයේ දී ලැබෙන දැවැන්ත පිම්ම හරහා ඊලඟ මහමැතිවරණයේදී දැවැන්ත පාර්ලිමේන්තු බලයක් අත්පත් කර ගැනීමයි. ඔවුන් අවම තරමේ සියයට 10 ක ඡන්ද ප්‍රතිශතයක් වෙනුවෙන් සිය මැතිවරණය මෙහෙයවීය.

කිසිදා නොකළ මැතිවරණ ප්‍රචාරණය

ජවිපෙ සාමාන්‍යයෙන් මැතිවරණවලදී වැඩිපුර බර යොදන්නේ ප්‍රතිපත්තිමය කාරණා කෙරෙහිය. අපේක්ෂකයාගේ හැඩරුව- ඇඳුම් පැළඳුම්- ගමන බිමන -කතාබහ පිළිබඳ ඔවුන්ගේ අවධානය එතරම් යොමු නොවිණි. නන්දන ගුණතිලක මහතා ඊට කදිම උදාහරණයයි. නමුත් මෙවර ඒ සියල්ල වෙනස් වී තිබිණි. අනුර කුමාර දිසානායක මහතා මහත් උත්කර්ෂයට නගමින් මැතිවරණ ක්‍රියාවලිය ආරම්භ වූයේ ගෝල්ෆේස් පිටියේ පැවති දැවැන්ත මහජන රැලියකිනි. එයද මෙතෙක් ජවිපෙ ජවිපෙ විසින් පවත්වාගෙන ගිය මැතිවරණ රැළි වලට වඩා හැඩයෙන් පමණක් නොව ගුණයෙන් ද වෙනස්විය. ඉතිහාසයේ ප්‍රථම වතාවට අනෙකුත් පක්ෂ හා සම වෙමින් ජවිපෙ ගම් මට්ටමේ අහිංසකයන් තමාගේ රැළිය විශාල කරගැනීම සඳහා නොයෙක් ආකාරයේ උපක්‍රම යොදා කොළඹට ඇද්දහ. වෙනදා වැඩිපුර පාක්ෂිකයන්ගෙන් පිරෙන දේශපාලන එළිය මෙවර සාමාන්‍ය ජනතාව කාන්තාවන් සහ ඉතා වැඩි වශයෙන් කුඩා දරුවන් ගෙන් පිරී ඉතිරී ගියේ එහෙයිනි. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වූයේ කෙක්කෙන් හෝ කොක්කෙන් තමන් දැවැන්ත දේශපාලන පිම්මක් පනින්නට සූදානම් බව පිටට පෙන්වන්නටය. ඒ හරහා දැවැන්ත රැල්ලක් නිර්මාණය වී ජනාධිපතිවරණයේ දී එතෙක් මෙතෙක් නොලැබූ ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ඔවුන්ට ලැබෙයිද ඔවුන් අපේක්ෂා කළාට සැක නැත. ඊට අමතරව ජනාධිපති ධූර අපේක්ෂකයා පිළිබඳ දැවැන්ත ප්‍රතිරූපයක් නැංවීමට ඔවුන් ක්‍රියා කළේය. දැවැන්ත කටවුට් - දැවැන්ත රැළි - දැවැන්ත ප්‍රචාරණය යොදාගෙන ඉතිහාසයේ මෙතෙක් නොදුටු අන්දමේ දැවැන්ත මැතිවරණ ප්‍රචාරණ ක්‍රියාවලියට ඔවුන් දායක විය. ඒ සමඟම ජාතික ජනබලවේගය හරහා නොයෙක් කණ්ඩායම් ඒකරාශී කිරීමට උත්සාහ කෙළේය පසුගිය මැතිවරණයේ දී හංස සන්ධානයේ සිටි ඊනියා සිවිල් සමාජ බහුතරය මෙවර ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විසින් අත්පත් කරගෙන තිබුණි.

පරාජයේ පරිමාණය සහ හේතු

නමුත් ඉතාමත් අසීරු තත්ත්වයන් යටතේ රෝහණ විජේවීර විසින් 1982 ලබාගත් 4.19 ප්‍රතිශතය වත් ලබාගැනීමට මෙතරම් දැවැන්ත මැතිවරණ ප්‍රචාරණ ක්‍රියාවලියක නිරත වූ ජවිපෙට නොහැකි විය.විශේෂයෙන් ජවිපෙ ශක්තිමත් බලකොටු ප්‍රදේශ පවා මෙවර සෝදාපාළුවට ලක් විය .ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ වරක් දෙවරක් බලය ලබාගත් තිස්සමහාරාමය පවා එදා ඔවුන් ලබාගත් ඡන්ද ගන්නට වඩා අඩක් දක්වා අඩුකර ගැනීමට ඔවුන්ගේ දේශපාලනය ජනතාව විසින් ප්‍රතික්ෂේප කරන මට්ටමකට වැටී තිබේ. සෑම මැතිවරණ පරාජයකට පසු ජවිපෙ පෙන්නුම් කිරීමට උත්සාහ කළේ එය තමන් කැමති කුමන හෝ මැතිවරණයක් සමග සසඳා ඊට වඩා ඡන්ද එකක් දෙකක් හෝ වැඩි ප්‍රමාණයක් ලබාගත්තේ යැයි මහා ජයග්‍රහණයක් ලැබූ ආකාරයට ඉතා කෘතීම හැසිරීමකි. නමුත් ඔවුන්ට මෙවර එය කළ නොහැකි වී තිබේ.
අප පසුගිය ලිපියෙන් පෙන්වා දුන් ආකාරයට ජවිපෙ නායකත්වය යනු මේ ලබන පරාජයේ නියම පීතෲවරුන්ය.අප එසේ කියන්නේ නිකම් නොවේ.
එදා 2004 දී සමගි සන්ධාන ආණ්ඩුව හදා ජවිපෙ මන්ත්‍රී ධුර 41ක් ලබාගත් අවස්ථාව ජවිපෙ නායකයාට අනුව ඔවුන්ගේ පරාජයේ මුල් අවස්ථාවයි .ඔවුන්ට වැරදුණු අවස්ථාවයි.

උපුටා ගැනීම:
" 1998 සිට 2010 දක්වා අපේ දේශපාලන ගමන් මග දෙස අපි ආපසු හැරී බැලීමක් කළා. එහිදී අපි හඳුනාගත්තා අපේ පක්ෂයේ හැරවුම කොතනද කියල. ඒ තමයි 2004 සන්ධානය. අප 2004 දක්වා ආපු ගමන් මග 2004න් සන්ධානයෙන් පසු වෙනත් දිශාවකට හැරුනා. එය තමයි අපේ දේශපාලන කඩාවැටීමේ හැරවුම් ලක්ෂය"
"2004 සන්ධානයක් පිළිබඳ සාකච්චාවෙදි මට වෙනම ස්ථාවරයක් තිබුනා. ඒක මධ්‍යම කාරක සභාව හොඳින් දන්නව. 2005, 2010 ජනාධිපතිවරණයේදී මට වෙනම ස්ථාවරයක් තිබුණා. ඒ ස්ථවරය අනිත් අයගේ ස්ථාවරවලට වඩා වෙනස් වෙන්නත් පුළුවන්. "
-අනුර කුමාර දිසානායක - Daily Mirror 2014 පෙබරවාරි 07

එදා ඒ මන්ත්‍රී ධුර 41ක් ලැබූ අවස්ථාව හරියට කළමනාකරණය කර ගත්තේ නම් ඉන්පසු උපක්‍රම ඒ මත තීරණය කර ගත්තේ නම් අද වන විට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සිටින්නේ 3% මට්ටමේ නොව යූඇන්පියට පවා අභියෝගයක් විය හැකි මට්ටමේ දැවැන්ත දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් බවට පත්වී හමාරය. නමුත් සෝමවංශ අමරසිංහ මහතා කියූ පරිදි ඔවුන් තෝරා ගත්තේ සිරිසඟබො භූමිකාවයි. ඔහු මධ්‍යම කාරක සභාවට පෙන්වා දී තිබෙන්නේ ඒ භූමිකාව අවසන් වන්නේ ජවිපෙ තවත් සම සමාජයක් , කොමියුනිස්ට් පක්ෂයක් බවට පත් වීමෙන් බවයි. අද සිදුවෙමින් ඇත්තේ එය නොවේ ද?

ජවිපෙ මේ ලැබූ දැවැන්ත පරාජයන් කිසිසේත්ම අහම්බයක් නම් නොවේ. ඔවුන් 2015න් ඇරඹි යහපාලන ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානතම සම්පත්දායකයා විය. රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා විසින් ඉදිරිපත් කළ විනාශකාරි අණපනත් සියල්ලටම පාහේ නොයෙකුත් හේතු දක්වා එකඟවීමට අනුර කුමාර ප්‍රමුඛ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ කටයුතු කළේය.
අතුරුදන්වීමේ කාර්යාල පනත , පළාත් සභා මැතිවරණය කල් දැමීමට ගෙනා පනත ආදිය ඊට හොඳම නිදසුන්ය.

ඉන්පසු ඔවුන් ඇඟිලි ගනිමින් සිටියේ බෙදුම්වාදී පෙඩරල් ව්‍යවස්ථාව පාර්ලිමේන්තු ඉදිරිපත් වන තෙක්ය. සුමන්තිරම් සමග එක පෙළට සිට බෙදුම්වාදී ව්‍යවස්ථාව සම්මත කර ගන්නටය.
ඒ සඳහා ඔවුන් පක්ෂය ඇතුළේ ඊට පෙර තිබූ දේශහිතෛශී මතවාදය හකුළා දමා නායකත්වයටම සරිලන පරිදි කුප්‍රකට එන්ජීඕ මතවාදය සමග අනුගත වී තිබිණි. ජවිපෙ හිටපු ලේකම්වරයෙකු වූ ලයනල් බෝපගේ මෙහිදී හොඳ උදාහරණයකි.
ඔහු අසූව දශකයේ ජවිපෙ හැර යන්නේ රෝහණ විජේවීර සමඟ උතුරේ අරගලයට දෙන විසඳුම සම්බන්ධව න්‍යායික ගැටුමක් ඇති කරගෙනය. ඒ බෙදුම්වාදය ශක්තිමත් කරන බලය බෙදාහැරීමක් , ස්වයංතීරණ අයිතිය මත බලය බෙදාහැරීමක් මත විශ්වාසය තබාය. නමුත් රෝහණ විජේවීර සහෝදරයා විසින් ඒ මතවාදය පක්ෂය ඇතුළේ පරාජය කෙරිණි. ඊළාම් අරගලයට විසඳුම කුමක්ද යන්න මැයෙන් දැවැන්ත විශ්ලේෂනයක් ඉදිරිපත් කරමින් ඔහු ජවිපෙ මතවාදය තීරණාත්මක ලෙස බෙදුම්වාදයට එරෙහි අස්ථානයක පිහිටි විය. නමුත් අද සිදුව ඇත්තේ කුමක්ද?
ඒ බෝපගේම අනුර කුමාර දිසානායක මහතාගේ කරට අත දමාගනිමින් අලුත් බලාපොරොත්තුවක් යනුවෙන් උදම් අනමින් සිටියි.
එහ හුදු කරට අත දා ගැනීමක් පමණක්ම නොවේ. ලයනල් බෝපගේ එදත් පෙනී සිටින්නේ බෙදුම්වාදයක් ස්වයංතීරණ අයිතිය ලබා දීමත් මතය ඔහු දේශපාලනය තෝරන්නෙ ඒ මත සිටය. අනුර කුමාර දිසානායක මහතා ලයනල් බෝපගේ කරට අත දාන්නේ ඒ ස්ථාවරයට ඔවුන්ද අද තල්ලු වී ඇති නිසාය.

ජවිපෙ පහළ මට්ටමේ කාඩරය විසින් සමාජ ජාලා හා වෙනත් මාධ්‍ය හරහා ප්‍රකාශ කරමින් සිටින්නේ තමන්ට ඡන්ද අඩුවූයේ ජවිපෙ ඡන්ද එජාපය පරාජය කිරීමේ අපේක්ෂාවෙන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාට දුන් බැවින් බවයි. ඇත්තටම එහි ඇත්තේ ඉතා සීමිත ඇත්තකි.මක් නිසාද යත් අපගේ ගණන් බැලීම අනුව නම් ඉතාමත් වැඩි ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ වෙතින් ගිලිහී ගියේ ගොඨාභය පාර්ශ්වයට නොව සජිත් පාර්ශ්වයට බවයි. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණය සහය දෙන්නෙකු වශයෙන් ප්‍රකට, ජනතා ජාතික ජනබලවේගය ප්‍රතිපත්ති සකසන්නකුද වන ආචාර්‍ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි මහතා පැවසූ මේ සටහන ඊට සාක්ෂි දරනවා ඇති. ඔහු එහිදී ප්‍රකාශ කරන්නේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ පාක්ෂිකයින් ගෝඨාභය පැරදවීමේ අපේක්ෂාවෙන් සජිත් ට චන්දය දුන් බවයි.

උපුටා ගැනීම:
" අනුරට ඡන්ද අඩුවූයේ ඇයි?
අනුරට ඡන්ද අඩුවීමට හේතුව ලංකාවේ ඡන්ද දායකයා මෝඩ වීම නොව බුද්ධිමත් වීමයි. හැබැයි බුද්ධිමත් වීම යනු අප ඔවුන්ගෙන අපෙක්ෂා කරන හැසිරීම ඔවුන් විසින් පෙන්නුම් කරනු ලැබීම නොවේ. ජනාධිපතිවරණයකදී ජය ගන්නේ එක් අපේක්ෂකයෙක් පමණි. ඒ නිසා ඡන්දය දෙන ඡන්දදායකයාට මුලින්ම තීරණය කරන්න වෙනවා තමන් කිසියම් අපේක්ෂකයෙකුගේ ජය වෙනුවෙන් ඍජුවම ඡන්දය පාවිච්චි කරනවාද යන්න. අපගේ යෝජනාව වූයේ එසේ නොකරන ලෙසයි. අනුර ජය නොගන්නා බව අප මෙන්ම ලංකාවේ සමස්ත ඡන්දදායක ප්‍රජාවද දැන සිටියේය. ඒ නිසා අනුරට ඡන්දය දීමට කැමැත්තෙන් සිටි අය අතරින් එසේ කිරීමට හැකි වූයේ කිසියම් අපේක්ෂකයෙකුගේ ජය වෙනුවෙන් පෙනී නොසිටින අයට පමණි. නමුත් අනුරට ඡන්දය දීමට සූදානම් සිටි බොහෝ දෙනෙකුට ගෝඨා දිනීම වැලැක්වීමට ද අවශ්‍ය වී තිබිණි. විශේෂයෙන් දෙමළ හා මුස්ලිම් ඡන්දදායක බහුතරය සම්බන්ධ තත්වය එසේ වීය. එය කිරීමට තිබූ ප්‍රායෝගික පියවර ලෙස ඔවුන් දුටුවේ සජිත් ජයග්‍රහණය කරවීමයි. මේ නිසා බොහෝ දෙනෙක් මේ අරමුණු දෙකම එකට සාක්ෂාත්කරගැනීමට උත්සාහ කලේ සජිත්ට පළමු මනාපයද, අනුරට දෙවෙනි මනාපයද දීමෙනි. සමහර විට අනුරට දෙවෙනි මනාපය දීමේ තේරුමක් නැති නිසා සජිත්ට පමණක් ඡන්දය දුන්නාද විය හැක. "
ආචාර්‍යය නිර්මාල් දේවසිරි
-2019 නොවැ 17

ජවිපෙ වත්මන් නායකත්වයෙන් පසුගිය අවුරුදු පහක් පුරාම ක්‍රියාත්මක කළේ නිල් වික්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව රකින පිළිවෙතක් බව සැඟවීමට උත්සහ කිරීම නිශ්ඵල උත්සහයකි. ඔවුන් ඒ අණ්ඩුවේ දැවැන්ත වැරදි හමුවේ පවා ක්‍රියා කළේ ඒවාට ඉරටුවෙන් තලමින් රාජපක්ෂ පාර්ශවයට කුළුගෙඩියෙන් තලන විෂම ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරමින් ය. එයින් ලබා දුන් පණිවිඩය ජවිපෙ පාක්ෂිකයාට නොවැටහෙන්නට හේතුවක් නැත. තම නායකත්වය විසින් දැඩිව පහර දෙන පාර්ශවය කුමක්දැයි හොඳින් හඳුනා ගත් ඔවුන් ඒ හරහා තමන්ගේ ප්‍රධාන සතුරා බවට පත්කර ගත්තේය ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ පාර්ශවයයි. ඉතා තීරණාත්මක මේ මොහොතේ අනුර කුමාර දිනනවාට වඩා ඔවුන්ට ගෝඨාභය පැරදවීම ප්‍රධාන වන්නේ ඒ වටපිටාව තුළය.
අනෙක් පසින් පසුගිය ආණ්ඩුවේ ප්‍රබල ම කොටස්කරුවා වූ ජවිපෙ පරාජය නොවී එක්සත් ජාතික පක්ෂය පමණක් දැවැන්ත පරාජයට පත් වීමට කිසිසේත් ඉඩක් නැත. මේ කණ්ඩායම් දෙකම එකවර එකට දැවැන්ත ලෙස පරාජය වූයේ මේ කණ්ඩායම් දෙකේ තිබූ ඒකමතිය නිසාය. නැතිනම් ආණ්ඩු පක්ෂය පරාජය වද්දී විපක්ෂයේ යැයි කියාගන්නා කණ්ඩායමක් ඊට වඩා දරුණු ලෙස පරාජය වන්නේ කෙසේද ? විජාතික මනස්, විජාතික න්‍යායපත්‍රයන් ඇත්තන් පෙරමුණේ තබා 'ජාතික' ලේබලය ඇලවූ පෙරමුණු අටෙව්වාට එය ජාතික වන්නේ නැත. පසුගිය කාලය පුරාම රනිල් වික්‍රමසිංහගේ රැස් වලල්ලේ සිට බෙදුම්වාදී ව්‍යවස්ථාව නිර්මාණය කර දීමට දිවා රෑ වෙහෙසුනු බෙදුම්වාදී කප්පිත්තන් අලුත් පරපුරේ විකෘති නලු බට්ටන් , සිරිමහ බෝධිය යට අඩියක් ගැසීමට කල් මරන මානසික ව්‍යාධි ඇත්තවුන්, ජේතවනාරාමයට කුණු පුරවන්නට බලා සිටි සමනළියන්, බුදුන්ගේ රස්තියාදුව ගැන කුණුහරුප ලියූ රස්තියාදුකාරයන් අනුර කුමාර ජනපති කරන වේදිකාවේ කෑ මොර දෙද්දී මීට වඩා වෙනස් ප්‍රතිඵලයක් ලැබුනේ නම්ය අප පුදුම විය යුත්තේ .

-කැලුම් නිරංජන
අරුණ : 2019-11-25

යුතුකම සංවාද කවය

www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

පවුල, සහෝදරත්වය වරදක් ද? ඔබේ හදවත නිරෝගී ද?

දැන් අපි අද ගුණ සමරන්නේ මාතර, පාලටුව දෝන දන්දිනා සමරසිංහ දිසානායක නැතිනම් රාජපක්ෂ මහත්මිය ගේත ඩී. ආර්. රාජපක්ෂ මැතිතුමන් ගේ බිරිය ගේත චමල්, ඩඞ්ලි, මහින්ද, ගෝඨාභය, බැසිල් රෝහණ ආදින් ගේ මව ගේ, ගිරවාපත්තුවේ පාලටුව හාමිනේ ගේ. එ තුමිය මියගියේ 1985 නොවැම්බර් 2 වන දිනත මේ 34 වන ගුණසමරුව.
දැන් අපි සමරන කාන්තාවන් සිහිපත් කළොත් සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක මැතිණිය, විශාඛා විද්‍යාලය නිර්මාණය කළ ජෙරමියස් දියස් මැතිනිය... මේ අය තමන් ම නායකත්වයට පත්වෙලා ඉතිහාසගත වූ චරිත. ඒත් අපි දන්දිනා රාජපක්ෂ මැතිනිය සමරන්නේ බිරිඳක් ලෙස, ඊටත් වඩා මවක් ලෙස. බිරිඳක් වීම මඟින්, මවක් වීම මඟින් ඉතිහාසගත වීම... මම හිතන්නේ මේ තරුණ අපේ සංස්කෘතිය ගැන, අපේ සභ්‍යත්වය ගැන සුවිශේෂ කරුණක් කියාපානවා.අපේ කාන්තා ආදර්ශය කුමක් ද? බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ මහා ප්‍රජාපතීගෝතමිය ගැන, විශාඛාව ගැන, යසෝදරාව ගැන කියැවෙනවා. ඒත් අවුරුදු 2500ක ඉතිහාසය පුරාවට ජාතියේ කාන්තා ප්‍රතිරූපය වුණේ, කාන්තා ආදර්ශය වුණේ විහාරමහා දේවිය යි. බුදුරජාණන් වහන්සේ ගේ සර්වඥ ධාතූන් වැඩි ම ප්‍රමාණයක් නිදන්කර ඇති මහාසෑයේ, අපේ රුවන්වැලි මහා සෑයේ චෙත්‍ය මළුවේ අතීතයේ පටන් ඉදිකර තිබුණ ජාතියේ පරමාදර්ශ චරිත දෙක, ගැමුණු මහරජතුමා ගේ හා එ තුමා ගේ මව ගේ - විහාරමහා දේවිය ගේ පිළිරූ දෙක.

විහාරමහා දේවිය මවක් වීමට පෙර, එතුමියට කාවන්තිස්ස රජතුමා හා එක් ව රට පරසතුරන් ගෙන් මුදාගැනීමේ සටනකට නායකත්වය දීම ගැන හිතන්න තිබුණා. නැතිනම් කාවන්තිස්ස රජතුමා ගෙන් පසු ව රජ වී රට බේරාගැනීමට නායකත්වය දීමට සැලසුම් කරන්න තිබුණා. ඒත් එ තුමිය ගේ පැතුම වුණේ දරුවෙක්? රට රකින වීර පුතෙක්? එතකොට අපේ පරමාදර්ශී කාන්තාව විරෝධාර දරුවෙක් රටට දායාද කර, එ මඟින් රට රකින්න, රට හදන්න සිහින දකින මවක්? ඒ වෙනුවෙන් යුතුකම් ඉටු කරන මවක්? අපේ මවුවරු කවුරුත් එහෙමයි. මේ මෙ තැනට එක්රැස් වෙලා ඉන්න සෑම මවක් ම එහෙමයි. ගැමුණු කුමාරයා ගේ කතාවල අහන්න ලැබෙනවා තවත් අම්මා කෙනකු ගැන. ගැමි හාමිනේ
කෙනකු ගැන. ගැමුණු කුමාරයා පැරදී පලායන විට කන්න දුන්න අම්මා ගැන. ගැමුණු කුමාරයාට ඉවසීමේ වැදගත්කම, ක්‍රමානුකූලභාවයේ වැදගත්කම කියලා දුන්නේ, නැතිනම් මතක් කරදුන්නේ ඒ අම්මා. උණු බත් කන හැටි හා ඒ සමඟ ම යුද්ධය ජයගත හැකි ආකාරය ගැන කියා දුන්නේ මේ අපේ ගමේ--ගොඬේ අම්මා කෙනෙක්? පාලටුවේ හාමිනේ තුළ, දන්දිනා රාජපක්ෂ මාතාව තුළ මේ චරිත දෙක ම, විහාරමහා දේවිය ගේ සෙවනැල්ල වගේ ම අර ගැමි අම්මා ගේ සෙවනැල්ලත් අපට දකින්න පුළුවන්. මම කවදාවත්
ආශ්‍රය කර නැතිවුවත්, යම් යම් තැන්වල එ තුමිය ගැන කියවන්න ලැබුණු කුඩා කුඩා සටහන්වලින් මැවුණු චිත්තරූපය අනුව යි මම එහෙම කියන්නේ. දැන් ‘ඩී. ඒ. රාජපක්ෂ: සමකාලීනයන් ගේ මතක සටහන්’ කෘතියේ ඩී. ඒ. රාජපක්ෂ මහතා ගේ ලේකම්වරයා වූ පියසේන උබේසිංහ මහතා ගේ සටහනේ මෙ ලෙස දැක්වෙනවා: “මැතිවරණ ප්‍රචාරක රැස්වීම් ගැන එතුමා උනන්දු වූයේ නැත. ගම් මට්ටමෙන් කණ්ඩායම් සෑදී ඡන්දදායකයෝ මැදමුලනට පැමිණියහ. අතිවිශාල පිරිස් පැමිණියහ. රාජපක්ෂ මැතිනිය ඔවුන්ට
සංග්‍රහ කළා ය. හාල් ගෝනි ගණන් සම්බා බත් කන්නට දුන්නා ය. ඇතැම් දිනෙක රැයක තැම්බූ බත් අවසන් වෙයි.

“එතුමියට ඩී. ඒ. රාජපක්ෂ මැතිතුමාත් මාත් සිහිවෙයි. හට්ටියේ දංකුඩ සූරා පිඟන් දෙකකට බෙදයි. එකක් මට, එකක් රාජපක්ෂ මැතිතුමාට. ඒ පිඟන් දෙක ඇතුළු කාමරයක වසා තබයි. ඒ රැයේ එමියට ද දංකුඩ බත් ය. “එබඳු අවස්ථා උදා වූයේ ඉඳහිට ය. ඒ බලාපොරොත්තු නොවූ පරිදි අතිවිශාල පිරිසක් කෑමට ආ දවස්වල ය. බොහෝ දිනවල සාලයේ මැද මේසය මත කුරහන් පිට්ටු, මී කිරි, කිතුල් පැණි, කිරි හොදි, මාළු, එළවු ̈ පිරී තිබිණි. “රාජපක්ෂ මැතිනිය දෙව් දුවකි. ඇගෙන් බත් කටක් නොකෑ කෙනෙක් මුළු ගිරුවායේ ම නැත. ̃
දැන් බලන්න ඩී. ඒ. රාජපක්ෂ මහතා හා දන්දිනා මහත්මිය සිය චමල් පුතාට ලියන මේ ලියුම. මම උපුටා ගන්නේ දෙනගම සිරිවර්ධන ජ්‍යෙෂ්ඨ පුවත්පත් කලාවේදියා ගේ ‘දුප්පත් දරුවන් ගේ මිතුරා’ පොතෙන්. මේ 1964 මාර්තු 30 ලියූ ලිපියක්: “ආදරණීය පුත්‍රය, “මෙය ඔබට ලියන්නේ මා ළඟ ඔබ කෙරෙහි පවතින අකලංක ආදරය හා ප්‍රේමය නිසා බව
කරුණාවෙන් සලකන්න. “පුත්‍රය, ඔබ පොලිසියට බැඳීමට අවසර ඉල්ලූ අවස්ථාවේ දී මා ඊට අවසර දුන්නේ බොහෝ දුර කල්පනා කර බලා ය. ඕනෑ ම යහපත් චරිතයක් දූෂණය කිරීමට පොලිසිය සමර්ථ බවයි, අද බොහෝ අයගේ පිළිගැනීම. එහෙත් කොහොඹ ගසේ මීය බැන්දාට මීය අහිමිහිරි නොවන්නා සේ ම හොඳ අයෙකු පොලිසියට ගියත් හොඳ ම වන්නේ ය. මත්පැන් පානය සහ චරිත දූෂණය පොලිසියේ උරුමයන් ලෙස පවතින්නේ මුත් විශේෂයෙන් ම මේවායින් මිදී ඔබ සිය කටයුතු කරාවි යැයි මා සහ මව් උදක් ම බලාපොරොත්තු වෙමි. “එම නිසා ආදරණීය පුත්‍රය, පවුලේ සහ ඔබේ අනාගතය දීප්තිමත් කර ගැනීමට යහපත් මාර්ග යෙහි ගමන් කරමින් උත්සාහවන්ත වන ලෙස ඔබේ කාරුණික පියා සහ මව් ඔබට මතක් කරන බව තරයේ සිත තබාගන්න.
“මීට,
ඔබේ කාරුණික මව්පිය දෙදෙනා ̃

අපේ අම්මලා, තාත්තලා ඉඳහිට හෝ තමන් ගේ දරුවන්ට මෙහෙම ලිපියක් ලියනවා නම් කොතරම් හොඳද? මේ හැම තැනට ම වඩා මට එතුමි ගේ හදවත විවර වුණු, දැනුණු තැන තමයි මහින්ද මහත්තයා තර්ස්ටන් විද්‍යාලයයේ ඉගෙන ගනිද්දී නාට්‍යයක රඟපාන්න ගිය අවස්ථාවේ මේ අම්මා ගේ මැදිහත් වීම. එතකොට දයානන්ද ගුණවර්ධන ඒ විශිෂ්ට නාට්‍යකරුවා තර්ස්ටන් විදුහලේ ගුරුවරයෙක්. ශිෂ්‍යයන් සමඟ ‘නරි බෑණා’ රඟදක්වන්න දරණ උත්සාහයට බාධක ගොඩයි. මහින්ද ශිෂ්‍යයා අරමුදල් හොයාගන්න උපකාර කරනවා. අන්තිමට කාන්තා චරිත රඟපාන්නේ කවුද කියන ප්‍රශ්නය එනවා. ‘අපි ම රඟපාමු’ මහින්ද සිසුවා විසඳුමක් දෙනවා. මේක අම්මාට ආරංචි වෙනවා. දෙනගම මහත්තයා ගේ පොතේ ලියැවිලා තියෙන්නේ මෙහෙම:
“ඇත්ත ද පුතේ ගමදුව ගේ චරිතයට පුතා එනවා කියන්නේ?
“ඔව් අම්මෙ, අපේ ස්කෝලෙ ඉන්නේ පිරිමි ළමයි විතරයි නෙ.
“ඒ වුණාට පුතේ, පුතා පිරිමි චරිතයක් මිස ගැහැණු චරිත රඟපාන්න යන්න එපා. ̃

මෙන්න නියම අම්මා කෙනකු ගේ හදවත? අපේ අම්මා කෙනකු ගේ හදවතෳ මේ හැම අම්මා කෙනකුගේ හදවතෳ? ගෑනුන්ට අඳින පිරිමි ගෙන් පිරිච්ච ඇමැති මණ්ඩලයකින් අපේ රටට වෙලා තියෙන දේ අපි කවුරුත් දන්නවා. කාන්තා සමානතා ගැන හිතන සහෝදරියන් දැන් කලබල වෙන්න එපා. අපේ සභ්‍යත්වය ‘සම’ තැන නොවේ, ‘නිසි’ තැන දුන්න සමාජයක්. රුවන්වැලි සෑ සඵතල මළුවේ විහාරමහා දේවිය ගේ පිළිරුව පිහිටුවන්නේ කාවන්තිස්ස රජතුමා ගේ, තිස්ස කුමාරයා ගේ පිළිරූ නැතිව. ඒ වගේ ම අපි ගෙදර බුදුන් කියන්නේ තාත්තාට නොවේ, අම්මාට? විහාරමහා දේවිය විශිෂ්ටත්වයට පත්වුණේ කුමක් නිසා ද? රට රැක්ක විරෝධාර පුතකු රටට ජාතියට දායාද කළ නිසා. දන්දිනා රාජපක්ෂ මැතිනිය අප අද සමරන්නේ ඇය තම පවුලට යුතුකම් ඉටුකළ, මේ රට ම්ලේච්ඡ ත්‍රස්තවාදයකට සහමුලින් ම ගොදුරු ව තිබූ අවස්ථාවක අපේ රට රැකදුන් පුතුන්, රාජපක්ෂ සහෝදරයන් රටට දායාද කළ නිසා. මහින්ද පුතා ජනාධිපති ලෙස, සේනාධිනායක ලෙස, ගෝඨාභය පුතා ආරක්ෂක ලේකම් ලෙස, බැසිල් රෝහණ පුතා ඉන්දියාව
කළමනාකරණය කරමින් ආර්ථිකය කළමනාකරණය කරමින්, චමල් පුතා වැඩිමහ ̈ සහෝදරයා ගේ භූමිකාවට පණදෙමින් - මොන තරම් අපූරු ද? අම්මා කෙනකුට මීට වඩා ජයග්‍රහණයක් ලැබිය හැකි ද? මහින්ද ජනාධිපතිතුමෙනි, අපේ සතුරෝ, මවුබිමේ සතුරෝ, එන්.ජී.ඕ. පරදේශක්කාර කුලීකාරයෝ මේ අපේ පවුල විනාශ කරන්න, දියකර හරින්න දිවාරාත්‍රී වෙහෙසෙනවා. අපේ ඇල්ලේ නායක හාමුදුරුවෝ නිතර පෙන්වා දෙන ආකාරයට රූපවාහිනී නාලිකාවල ගොන් දෙපැය යෙදවෙන්නේ ඒ සඳහා. දැන් බලන්න මේ එ.ජා.ප. රජයේ නව ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලියේ දී ‘පවුල’ නැතිවෙන, ‘අම්මා’ අතුරුදහන් වෙන විෂම, විකෘති ක්‍රියාකාරකම් මූලික අයිතිවාසිකම්වලට ඇතුළු කරන්න ගත්ත උත්සාහය. ලාල් විජේනායක කමිටු වාර්තාවෙන් නිර්දේශ කරනවා, සමලිංගික, නාරිලිංගික, බහුලිංගික විවාහ නීතිගත කරන්න. එහෙම බැ ̈වා ම ඔබතුමාලාට පවුල්වාදය ගැන
චෝදනා නඟන මේ රජයේ ප්‍රධාන තනතුරු හොබවන්නේ, ප්‍රධාන කැබිනට් අමාත්‍ය තනතුරු දරන්නේ ‘පවුල්කන’ පිරිසක් ද නැතිනම් විකෘති පවුලක් ද කියලත් සමහරු අහනවා.
ධර්මාශෝක අධිරාජ්‍යයා, බුදු දහම ලංකාවට එව්වේ පුතා ගේ, මිහිඳු නැත්නම් මහින්ද මහ රහතන් වහන්සේ ගේ නායකත්වයෙන්. ශ්‍රී මහා බෝධිය එව්වේ තම දියණිය අත, සංඝමිත්තා තෙරණිය අත. ඉන්දියාවෙන් මහා සංහාර රැසක් හමුවේ බුදු දහම තුරන් කෙරුණා. ඒත් ලංකාවේ අපි රැකගත්තා. ඉන්දියාවේ ශ්‍රී මහා බෝධිය විනාශ කෙරුණා. ඒත් ලංකාවේ අපි රැකගත්තා. ධර්මාශෝක අධිරාජයා පිහිටුවපු ධාර්මික පාලන ව්‍යුහය ඉන්දියාවට අහිමිවුණා. අපි අවුරුදු දහස් ගණනක් ඒ දැහැමි පාලන ව්‍යුහය රැකගත්තා. අද ඉන්දියාව තමන් ගේ ශ්‍රේෂ්ඨ ම පුත්‍රයා ගෞතම බුදුරජාණන් වහන්සේ ලෙස පිළිගෙන, තමන් ගේ ශ්‍රේෂ්ඨ ම පාලකයා ධර්ම අශෝක ලෙස පිළිගෙන, තමන් ගේ ජාතික කොඩියට ධර්ම චක්‍රය ඇතුළු කර තිබෙනවා. අපේ අයියලා හිටියා නම් ධර්මාශෝක පවුල්වාදියෙක් කියා නිග්‍රහ කරාවි. පවුල, සහෝදරත්වය අපි අගය කළ යුතු දේවල් ද? හෙළා දැකිය යුතු දෙවල් ද? ෆෙඞ්රික් එංගල්ස් ‘පවුල, පෞද්ගලික දේපොළ හා රාජ්‍යයේ ආරම්භය’ පිළිබඳ කෘතියේ දී පවුල විග්‍රහය කරන්නේ. ආදරය, සෙනෙහස මුල් කරගත් නැතිනම් ආගමික භක්තිය මුල්කරගත් සංස්ථාවකට වඩා පෞද්ගලික දේපළ අයිතිය මුල් කරගත් ආයතනයක් හැටියට. යුරෝපයට, බටහිරට එහෙම වුණාට අපිටත් එහෙම ද? පෙරදිගටත් එහෙම ද?
චීනයේ පවතින සභ්‍යත්ව රාජ්‍යය ගැන, චීනයේ නැඟීම ගැන ගැඹුරු අධ්‍යයනයක් කළ මහාචාර්ය මාටින් ජැක් සිය ‘චීනය ලොව පාලනය කරන දා’ නමැති කෘතියේ පෙන්වා දෙනවා චීනය නැඟී සිටීමේ කේන්ද්‍රීය සාධකයක් ලෙස ඔවුන ගේ විස්තෘත පවුල, පරම්පරා තුනක් එකට බැඳී එකට ජීවත් වන චීන පවුල, ඔවුන ගේ සභ්‍යත්ව රාජ්‍යයේ පදනම බව.

දැන් සහෝදරයන් පිරිසක් එකට එකමුතුව, සමඟියෙන් පොදු අරමුණක් වෙනුවෙන් කටයුතු කරන එකටත් ගරහනවා නේ? අපේ අම්මලා ගේ පැතුම සහෝදරයෝ එකමුතු ව එකට කටයුතු කරන එක ද? බෙදිලා වෙන්වෙලා කුළල් කාගන්න එක ද? කාවන්තිස්ස රජතුමා, විහාරමහා දේවිය පැතුවේ ගැමුණු, තිස්ස සොහොයුරන් ගේ සමඟිය නො වේ ද? ෆිඩෙල්, රාහුල්, කැස්ත්‍රෝ සහෝදරවරු කියුබන් විප්ලවයට ශක්තියක්, ආලෝකයක් නො වේ ද? අපේ රතු රෝස සහෝදරයන් සහෝදරවාදයක් ගැන කියමින් කියුබාව හෙළා දකිනවා ද? සහෝදරවරු? සහෝදරකම අවුලක් නම්, හෙළා දැකිය යුතු දෙයක් නම් ඇයි ඒ අය තමන් ගේ පක්ෂයේ සාමාජිකයන්ව ‘සහෝදරයන්’ ලෙස අමතන්නේ? මගේ යාළුවෙක් මගෙන් ඇහුවා, මේ කාර්, බස්, දුම්රිය, නැව් වගේ නෙවෙයි නේ ද ගුවන්යානා කියලා. මම කිව්වා, ඔව් ඉතින් ගුවන්යානා යන්නේ උඩින්නේ කියලා. යාළුවා කියනවා, නෑ, නෑ, ඒක නෙවේ, මේ ගුවන්යානා හදලා තියෙන්නේ සහෝදරයෝ දෙන්නෙක් නේ, හරි--වැරදියි නේ කියලා. මෙ තරම් මිනිසුන් ඉන්දැද්දි සහෝදරයෝ දෙන්නෙක් එකතු වෙලා හදපු එක හරි-වැරදියි
නේ කියලා? අද අපි ගුණසමරණ දන්දිනා මැතිනිය ගේ පුත්තු, රාජපක්ෂ සහෝදරවරු එකතු ව සමඟියෙන් ප්‍රභාකරන් ගේ ම්ලේච්ඡ ත්‍රස්තවාදයෙන් අපේ රට බේරාගත් එක වරදක් ද? හෙළා දැකිය යුතු දෙයක් ද? නැතිනම් අගය කළ යුතු දෙයක් ද?

2015 විදේශ කුමන්ත්‍රණයට රට ගොදුරු වුණා ම, මහින්ද ජනාධිපතිතුමා ජනතාව ගේ ඉල්ලීමට කන්දී විශ්‍රාම ජීවිතයට ආයුබෝවන් කියා පැමිණ ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට නායකත්වය දෙනවා. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ‘වියත් මඟ’, ‘එළිය’ සංවිධාන ගොඩනඟා ගෙන රට රැකගන්න, රට හදන්න වියතුන්, වෘත්තිකයන්, ව්‍යාපාරිකයන් එක්ක වැඩ පිළිවෙලවල් සකස් කරනවා. බැසිල් රෝහණ රාජපක්ෂ මහතා ලංකාවට ඇවිත් සිරගත වෙලා, නිදහස් වෙලා මේ රටේ ගමක් ගමක් පාසා ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පක්ෂය නිර්මාණය කරනවා. මෙහෙම සහෝදරවරුන් ඇගයීම නොවේ ද කළ යුත්තේ? මේ අපිට, මේ රටේ සෑම පවුලකට ම ආදර්ශයක් නොවේ ද? දැන් මහින්ද ජනාධිපතිතුමා රට පුරා යමින් කියනවා, අපි ඉදිරිපත් කළේ නියම වැඩකාරයෙක්, දක්ෂයෙක්, ගෝඨාභය ව විශ්වාස කරන්න. ඔහුට ඡන්දය දෙන්න කියලා. මොන තරම් අපූරු ද? මේ මැතිවරණයෙන් රාජපක්ෂ සහෝදරවරු දැනටමත් දිනලා කියන එකයි මගේ අදහස. මේ සහෝදර ආදර්ශය තව අවුරුදු දහස් ගණනක් මේ රටේ මිනිසුන් අගය කරාවි. එතකොට නොවැම්බර 16?
නොවැම්බර 16 ඡන්දය අපේ හදවත් පිළිබඳ ජනමත විචාරණයක්. සිංහල හදවත් පිළිබඳ, සැබෑ ශ්‍රී ලාංකික හදවත් පිළිබඳ ජනමත විචාරණයක්! සුද්දට, කළුසුද්දට, 77 මජර පාරිභෝගිකවාදයට, 2015 බොරුව ඇත්ත නැත්ත කළ අවමංගලකරණයට අපේ හදවත් කොතරම් කුණු කිරීමට, අකාමකා දමන්නට හැකි වෙලා ද කියන එක ගැන ජනමත විචාරණයක්. තාමත් අපි කී දෙනෙක් ගේ හදවත් නිරෝගී ද කියන එක ගැන ජනමත විචාරණයක්!

2019 නොවැම්බර් 02 දින ඇඹිලිපිටියේ පැවැත් දන්දිනා රාජපක්ෂ ගුණසමරුවේ දී ගෙවිඳු
කුමාරතුංග කළ දෙසුම.

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com 

Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama

දැක්කොත් හිනා පහලවන අපේක්ෂකයාගේ සැබෑ අපේක්ෂාව.

මේ මෑතක සිට ජනාධිපතිවරණ උනුසුම රට පුරා විවිධ පුවත් නිර්මාණය කරමින් පවතියි. ඒ එක් එක් පක්ෂ වල ජනාධිපතිධූර අපේක්ෂකයින් ගැන පුවත් වේ. නාගරික ප්‍රදේශ වල බිත්ති පෝස්ටර් වලින් වැසීයමින් ඇත. මෙලෙස අප කාටත් දකින්නට ලැබුනු වෛවර්ණ පෝස්ටර් අතරේ එක් විශේෂ පෝස්ටරයක් උනේ " අපේක්ෂාවේ අපේක්ෂකයා " යනුවෙන් සඳහන් වූ එක්තරා චන්ද ප්‍රචාරක දැන්වීමක්. ඒ ගැන අදහස් දැක්වීමට පෙර නොකියාම බැරි තවත් එක් කරුනක් කිව යුතුයි. ඒ අනිකක් නොව මේ අපේක්ෂකයා දුටු කල මෙරට දේශපාලනයේ හැටි දන්නා කාටත් සිනා පහල වීමය. මේ කියන්නට යන්නේ කවුරුවත් ගැන නොවෙයි, ඒ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ජනාධිපති ධූර අපේක්ෂකයා වන අනුර කුමාර දිසානායක ගැනයි. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ යනු මාක්ස්වාදය අනුගමනය කරන වාමාංශික දේශපාලන ව්‍යාපාරයකි. එය ආරම්භයේ සිට මේ වන තෙක් මාක්ස්වාදය රටේ බහුතර ජනතාවකගේ සිතුම් පැතුම් සමග ගලපාගන්නට එහි නායකයින් අපොහොසත් වීමත්, වත්මන් පක්ෂ නායක අනුර කුමාර එම පක්ෂයේ දේශපාලන ගමන ගෙන ගොස් ඇති දිශාවත් ගැන බලන විට, දැන් මීලඟ ජනාධිපති වීමට සැරසෙන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ අපේක්ෂාවේ අපේක්ෂයකයා දුටු විට සිනා පහල වීම වඩා තීව්‍ර කරයි.

19 ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් පසු ජනාධිපති බලතල වල යම් වෙනසක් ඇතිව තිබුණත් විධායක ජනාධිපති ධූරය අහෝසි වී නැත. එසේ නොවේනම් එය අහෝසි කිරීමට රනිල්ට මෙතරම් කැහිල්ලක් තිබෙන්නටද අවශ්‍ය නොවේ. මෙරට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව රටේ රාජ්‍ය නායකයා වන්නේ ජනාධිපතිවරයායි ඔහු ත්‍රිවිධ හමුදාවේ සේනාධි නායකයාද වේ. කැබිනට් මණ්ඩලයේ ප්‍රධාණියා ජනාධිපති වනවා මෙන්ම විධායකය මුළුමනින්ම වාගේ නියෝජනය කරන්නේ ඔහුයි. එසේනම් විධායක ජනාධිපතිවරයෙකුට රාජ්‍ය නායකයෙකු ලෙස පැවරෙන රාජ්‍ය හා ජාතික වගකීම් එතරම් සරල සුමට ඒවා නොවන බව ඉතා පැහැදිලියි. පක්ෂ පාට කුමක් වුවත් කුමන ස්වාධීන අපේක්ෂකයෙකු වුවත් ජනාධිපති ධූරය වෙනුවෙන් තරග කරන කිසිදු අපේක්ෂකයෙකුට රටේ ආර්ථික ප්‍රශ්න හා දූෂණ වංචා ගැන පමණක් කතා කරමින් චන්ද සටන මෙහෙයවිය නොහැක.

ජනාධිපතිවරයා යනු ව්‍යවස්ථාව අනුව මෙරට රාජ්‍ය නායකයායි. රාජ්‍ය නායකයාට ජාතික ආරක්ෂාව සම්බන්ධයෙන් පැවරෙන්නේ සෘජු වගකීමකි. ඔහුට රටේ ජාතිකත්වය, ජාතික අනන්‍යතාවය මේ රට රටක් ලෙස ලොවට බිහිකළ සිංහල බෞද්ධ ජන ඉතිහාසය ඇතුළු සම්ප්‍රදායන් හා පිළිගැනීම් ගැන මනා අවබෝධයක් තිබිය යුතුය. ඒ අයුරින්ම රටට ආවේනික ලෙස සිතන පතන බහුතර ජනයාගේ සිතුම් පැතුම් ගැනත් රටට ආවේනික චින්තන ආකෘතියට අනුව බහුතර ජනයාගේ ජීවන රටාව ඇතුළු අනෙකුත් සියළු අංග වල පෙලගැස්ම ගැනත් අවබෝධයක් තිබීම අනිවාර්ය වේ. ආර්ථිකය හා සම්පත් පරිභෝජනය ගැන ජනාධිපතිධූර අපේක්ෂකයෙකු වන කොයි කෙනාටත් කතා කරන්නට සිදුවන්නේ ඉහත කාරනා ගැන අවබෝධයක් ඇතිව මිස ඒ නොසලකා නොවේ. සරල උදාහරනයක් කිවහොත් රටේ ජාතික ආරක්ෂාව තහවරු කරන ආකාරය ගැන පැහැදිලි ප්‍රායෝගික වැඩපිළිවෙලක් නොමැතිව රටේ ආර්ථිකය හදන වැඩපිළිවෙලවල් වලට ප්‍රායෝගිකත්වයක්ද නොමැති වීම පෙන්විය හැක. ජාතික ආරක්ෂාව ජරාජීර්ණ තත්වයකට පත් වීමට වර්තමානයේ බලපා තිබෙන ප්‍රධානතම හේතුව රාජ්‍ය පාලනය තුල ජාතිකත්වය ඉතා දුර්වල මට්ටමක පැවතීමයි. රටට හිතකර ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීමට ජාතිකත්වය ශක්තිමත් වූ ජාතික ආරක්ෂාව විශ්වාසනීය මට්ටමක තිබෙන, පැහැදිලි ප්‍රභල රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්ති මාලාවක් අනුගමනය කරන රටක් අපට තිබිය යුතුය. එසේනම් අපේක්ෂාවේ අපේක්ෂකයාටද අන් සියළු අපේක්ෂකයන්ට මෙන්ම එම කාරනා මත පිහිටා තම චන්ද ව්‍යාපාරය කිරීමට සිදුවේ. ඔහුට මැතිවරණයෙන් ජය ගැනීම අවශ්‍යද නැද්ද යන්න වෙනමම කාරනාවක්.

දැක්කොත් හිනා පහලවන අපේක්ෂාවේ අපේක්ෂකයාට ඔහුගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරය තුල කියන්නට ඇති දේ මොනවාද? ඔහු දැනටත් වැඩි ප්‍රමුඛත්වයක් දී කතා කරන දේ අතර නොකියවෙන එහෙත් රටේ බහුතරයකට අවශ්‍ය දේ මොනවාද? හොඳ විශ්වාසයෙන් එකක් කියන්නට පුළුවන්. ඒ ප්‍රධාන දේශපාලන කණ්ඩායම් දෙකේ දූෂණ හා වංචා ගැන කතා කිරීමට දැක්කොත් හිනා පහලවන අපේක්ෂකයා වැඩි කාලයක් වැය කරන බවයි. එයිනුත් රනිල්ගේ විජාතික කඳවුරේ වැරදි ගැන කතා කිරීමේදී කට පරිස්සම් කරගෙන සීමාවකට එය කිරීමට ඔහුට සිදු වෙයි. ඒ රනිල්ගේ විජාතික කඳවුරට මෙන්ම ජාතිකත්වයක් නැති දැක්කොත් හිනා පහලවන අපේක්ෂකයාගේ කඳවුරටත් සිටින පොදු හතුරා ජාතික බලවේග වල සහය ලැබෙන කණ්ඩායම වන බැවින්.

සම්පත් පරිභෝජනය , ජාතික ධනය අයතා පරිහරනය, බඩු මිල , දේශපාලනයේ හොරකම් වංචා දූෂණ, ආර්ථික විශ්ලේෂණ ඇතුළු කාරනා රැසක් ගැන මේ වන විටත් ජාතික ජන බලවේගය යැයි කියා ගන්නා කණ්ඩායමේ දැක්කොත් හිනා පහල වන අපේක්ෂකයා මහත් උද්‍යෝගයකින් කතා කරනු දැකගත හැකියි. බැලූ බැල්මට මේ සියල්ල සාධාරනය. එහෙත් මේ වාමාංශික අපේක්ෂකයාගේ වැඩපිලිවෙලවල් වලට වඩා හොඳින් රටේ බහුතරයට ගැලපෙන මාක්ස්වාදී නොවන ආර්ථික වැඩපිළිවෙලක් මෙවර ජාතිකත්ව කඳවුරටත් ඉතා සාර්ථකව ඉදිරිපත් කිරීමට හැකියාව තිබේ. එහෙයින් අර අපේක්ෂකයාගේ පරණ මාක්ස්වාදී සුරංගනා කතා වලට පෙර තිබූ වටිනාකමක්නම් නොලැබෙන එක ස්ථිරයි. ඒ හැරුනු විට මෙවර රටේ අතිමහත් බහුතරයක් වන ජාතිකත්වයට සමීප ජනයා වැඩි අවධානයක් යොමු කරන කාරනා කීපයක් වෙයි. ඉන් ප්‍රධානම කාරනය ජාතික ආරක්ෂාවයි. විශේෂයෙන් ජනාධිපතිධූර ආපේක්ෂකයෙකුට එය මගහැර යන්නට කිසිසේත් නොහැක. ඊට අමතරව ඊලාම් බෙදුම්වාදය හා උතුරේ දෙමළ ජාතිවාදය ඉදිරියේ තමන් කටයුතු කරන්නේ කෙසේද යන්නත් සුන්නි ආගමික අන්තවාදය ඉදිරියේ කටයුතු කරන්නේ කෙසේද යන්නත් අනුර කුමාර දිසානායක වන අපේක්ෂාවේ අපේක්ෂකයා රටට පැහැදිලි කළ යුතුය. සහරාන්ගේ කල්ලියේ ඊබ්‍රහීම් උන්නැහේ ජාතික ලැස්තුවට දමාගෙන සුමන්තිරන්ලා එක්ක හුරතල් උන මේ අපේක්ෂකයා වැඩි උනන්දුවකින් මේ කිසිවක් ගැන කතා නොකිරීම පුදුමයක් නොවෙයි. රටේ සිංහල බෞද්ධයන්ට ඓතිහාසිකව හා සංස්කෘතික වශයෙන් තිබෙන සුවිශේෂත්වය, ආගමික සදාචාරාත්මක කරුණු හා ලිංගිකත්වය සම්බන්ධ කාරණා ගැනත් දැක්කොත් හිනා පහල වන අපේක්ෂකයා තම ස්ථාවරය පැහැදිලි කළ යුතුය. ඒ කෙසේ වෙතත් නිරාගමික හා සමලිංගිකත්වයට පක්ෂ කාන්තා විමුක්තිවාදී පුහු උගත්තුන්ගෙන් මේ අපේක්ෂකයා උපදෙස් ලබා ගන්නා බව නම් ඔහු කරන කියන කටයුතු වලින් පැහැදිලියි.

අපේක්ෂාවේ අපේක්ෂකයා දකින විට හිනා පහල වන්නේ හුදු ජාතිකත්ව විරෝධය මත මාක්ස්වාදී වමේ වෙස්මූනත් එක්කම සිරිකොතෙයි අරලියගහ මන්දිරෙයි රනිල් එක්ක ලගින්නට ගිය ආකාරය අපේ මතකයට නැගෙන විටයි. අනුර කුමාර දිසානායක නොහොත් අපේක්ෂාවේ අපේක්ෂකයා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ගමන් මාර්ගය වෙනස් කර තිබෙන ආකාරය දෙස විමසිල්ලෙන් බලන විට පෙනෙන්නේ වර්තමාන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විජාතික NGO කල්ලියක ස්වරූපකින් එතරම් වෙනස් නොවන බවකි. මේ තත්වය රනිල් වික්‍රමසිංහගේ නායකත්වයෙන් වත්මන් එක්සත් ජාතික පක්ෂය තුලත් මීට ටික කලකට ඉහතදී චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංගගේ නායකත්වයෙන් තිබූ පොදුජන එක්සත් පෙරමුණ තුලත් දකින්නට හැකියි.

යුදෙවු නිරාගමික නූතනවාදයේ ජාත්‍යන්තර එකතුව විසින් ඇතිකර තිබෙන වත්මන් ලෝක ප්‍රවනතා සමග මේ තත්වය ගැන කරුනු කීම වැදගත්. මේ ප්‍රවණතාවල නවතම ස්වරූපය වන්නේ බෙදුම්වාදය හා ස්වයංපාලන උමතුව, පුද්ගල ආත්මාර්ථකාමීත්වය හා විසංවිධානය, කාන්තාවාදය හා සමලිංගිකත්වය, නිරාගමිකකරණය හා වෙනත් සදාචාර විරෝධී දේ සාධාරණීකරණය යන සිද්ධි හරහා ලොව පුරාම දැකගත හැක. ඉතින් මේ දැක්කොත් හිනා පහලවන අපේක්ෂාවේ අපේක්ෂකයා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ගමන්මග වෙනස් කර තිබෙන්නේ පෙර කී ප්‍රවණතා අනුව බව තේරුම් ගැනීම අපහසු නොවෙයි. චන්ද්‍රිකාගේ නායකත්වයෙන් පොදුජන එක්සත් පෙරමුණ ගෙනගියේත්, රනිල්ගේ නායකත්වයෙන් වත්මන් එක්සත් ජාතික පක්ෂය ගෙන යන්නේත් මේ ගමන් මාර්ගයේමයි. රනිල් චන්ද්‍රිකා අනුර පක්ෂ වලින් බෙදී හිටියත් එකම විජාතික කඳවුරක මෙරට සිංහල බෞද්ධ ජාතිකත්වයට එරෙහි පොදු මතවාදයක සිටින්නේත් දැක්කොත් හිනා පහලවන අපේක්ෂකයාගේ හා විජාතික පොදු අපේක්ෂා එක සමාන බැවින් අපේක්ෂකයා සිරිකොතට පස්ස දොරින් රිංගා රනිල් සමග ලගින්නේත් රටේ ජාතිකත්වයට එරෙහි විජාතික කඳවුරේම අපේක්ෂාව එකක් බව තව දුරටත් තහවරු කරමින්. ජනාධිපතිවරණය දෙස බැලීමේදී විජාතික කඳවුරේ සියළු අපේක්ෂකයන්ගේ අරමුණ වන්නේ තමන් දිනන එක කෙසේ වෙතත් ජාතිකත්වයේ අපේක්ෂක ගෝටාභය මහතා පරාජය කරවීමයි. අර අපේක්ෂකයාටත් ඒ අරමුණ තම ජයග්‍රහණයට වඩා උඩින් තිබේ. යම් විදිහකින් එක්සත් ජාතික පක්ෂ අපේක්ෂකයා රනිල් වුනානම් අර අපේක්ෂකයා රනිල්ගේ ජය පතා වේලාසන සටනින් ඉවත් වන්නටද බොහෝ ඉඩකඩ තිබුණු බවත් අප සිහි තබා ගත යුතුය. දැනටත් තොරතුරු අනුව දැනගන්නට ඇත්තේ අර අපේක්ෂකයාගේ කඳවුරේ නායකයි මැතිවරණයේදී පළමු මනාපය අපේක්ෂකයාටත් දෙවන මනාපය ගෝටාභයට විරුද්ධ අයෙකුටත් දීමට උපදෙස් දී ඇති බවයි. ඉතින් ජාතිකත්වයට ලැදි ජාතික අරමුණු වලට ප්‍රමුඛත්වය දෙන බහුතරය මෙවර ගෝඨාභය මහතා ඉහල ප්‍රතිශතයකින් ජයග්‍රහනය කරවිය යුත්තේ ඇයි කියන එකට තවත් හේතු අවශ්‍යද?

බණ්ඩාර දසනයක

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com 

Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama