මාධ්‍ය නිවේදනය: මුස්ලිම් සහෝදරවරුනි, වගකීමෙන් කටයුතු කරන්න

මාධ්‍ය නිවේදනය
මුස්ලිම් සහෝදරවරුනි, වගකීමෙන් කටයුතු කරන්න

පසුගිය දින දෙකතුන ඇතුළත සොයා ගැණුනු කොරෝනා රෝගීන් සහ ඔවුන් කටයුතු කර ඇති ආකාරය සැලකිල්ලට ගැනීමේ දී මුස්ලිම් ප්‍රජාවෙහි ඇතැම් සාමාජිකයන් තමන් ගේ විදේශ ගමන්බිමන් පිළිබඳ තොරතුරු වසන් කරමින්, තමන් ගේ රෝගී තත්වයන් පිළිබඳ තොරතුරු වසන් කරමින්, තම ප්‍රජාව තුළ හා රට පුරා යමින්එමින් කටයුතු කර ඇති බව පැහැදිලි ය. පොදු යහපත වෙනුවෙන් අනුගමනය කළ යුතු වත්පිළිවෙත් ගැන, තම වගකීම් හා යුතුකම් ගැන කිසිඳු හැඟීමකින් තොර ව කටයුතු කර ඇති බව පැහැදිලි ය. සමස්ත රටේ ම දෙකෝටියකට අධික ජනතාව වෛරසය පාලනය කිරීම සඳහා සිදු කර ඇති කැපකිරීම් සියල්ල මේ වගකීම් විරහිත ක්‍රියාකාරකම් නිසා අපතේ යන තත්වයක් උද්ගතව ඇත.

මේ භයානක තත්වය හමුවේ පවා මුස්ලිම් ප්‍රජා නායකත්වය තම ප්‍රජාව ගෙන් සිදු කර ඇති විදේශ ගමන් පිළිබඳව, මතුව ඇති රෝග ලක්ෂණ පිළිබඳව, විදේශ ගතවූවන් හෝ රෝගීන් හෝ ඇසුරු කිරීම පිළිබඳව අදාළ සෞඛ්‍ය බලධාරීන් දැනුම්වත් කරන ලෙස ඉල්ලා සිටින බවක් දක්නට නැත. රෝග ලක්ෂණ මතු වූ විට තොරතුරු සඟවමින් තම ප්‍රජාව හා අවසානයේ සෞඛ්‍ය කාර්‍යමණ්ඩල පවා අනතුරට පත්වන ආකාරයට ක්‍රියා නොකරන ලෙස ඉල්ලා සිටීමට බරපතල ලෙස මැදිගත්වීමක් දක්නට නැත. තම ප්‍රජාව දැනුම්වත් කරමින් ඔවුන්ව ද පොදුවේ සමස්ත සමාජය ද මේ උවදුරින් ගලවා ගැනීමට දායකත්වය සපයනවා වෙනුවට, මියයන තම භක්තිකයන් ගේ අවසන් කටයුතු පිළිබඳ අනවශ්‍ය හා නුසුදුසු මැදිගත්වීමක් කරමින් සිටිනු දක්නට තිබීම කණගාටුදායක ය. තම ප්‍රජාව ගේත් සමස්ත රට වැසියා ගේත් ජීවිත සුරක්ෂිත කරගැනීමට නොපමාව මැදිහත් වන ලෙස අපි මුස්ලිම් ප්‍රජා නායකත්වයෙන් ඉල්ලා සිටිමු.

තමන් ගේ විදේශ ගමන් පිළිබඳ, තමන් ගේ රෝගී තත්වයන් පිළිබඳ, විදේශ ගතවූවන් නැතිනම් රෝගී වූවන් ඇසුරු කර තිබීම පිළිබඳ තොරතුරු වසන් කරන්නන් හට ඔවුන් ගේ ජනවර්ගය, අදහන ආගම, වෘත්තිය නැතිනම් සමාජ තත්වය, දේශපාලන පක්ෂපාතකම් යන කිසිවක් සැලකිල්ලට නොගෙන දැඩි දඬුවම් පමුණුවන ලෙස අපි රජයෙන් ඉල්ලා සිටිමු.

යුතුකම ජාතික සංවිධානය වෙනුවෙන්,
ගෙවිඳු කුමාරතුංග
සභාපති

2020-04-02

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook
https://www.facebook.com/yuthukama

2020 general election: Yuthukama wins SLPP recognition, pushes for a two-thirds majority

By Shamindra Ferdinando

Yuthukama Convenor Gevindu Cumaratunga says a two-thirds majority at the next parliamentary election was nothing but a prerequisite to introduce far reaching constitutional changes proposed by President Gotabaya Rajapaksa and the Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP).
Cumaratunga said so at a media briefing at Wadduwa, Kalutara, in response to a query.
Asked whether President Gotabaya Rajapaksa required a two-thirds majority to govern the country, Cumaratunga said such an overwhelming majority wasn’t needed. A simple majority would suffice, Cumaratunga said, pointing out proposed constitutional changes couldn’t be brought in without a two-thirds majority.

Cumaratunga said: "The Constitution enacted in 1978 is full of provisions inimical to Sri Lanka. The 13th Amendment introduced to the Constitution in late 1987 forced on us at India’s behest, too, contained many adverse clauses. One such clause prevented the use of Sinhala Language in the Northern and Eastern regions as State Language. The 19th Amendment denied the President the power to dissolve the House in case the parliament took a wrong path."

Reiterating that the President should exercise the power to dissolve parliament one year after general election, Cumaratunga pointed out those who found fault with that particular executive power conveniently ignored that the electorate was given the chance to elect a new parliament regardless of the circumstances of its dissolution.

Those who had been critical of corruption contributed to the continuation of such an electoral system, Cumaratunga said. Therefore, the requirement for parliamentary muscle for President Gotabaya Rajapaksa couldn’t be ignored, he said.

At the onset of the briefing, Cumaratunga appreciated the inclusion of Yuthukama Kalutara District leader and its National Organizer Anupa Pasqual on the SLPP District List for 2020 general election. Cumaratunga asserted that the SLPP had recognized the role played by Yuthukama against yahapalana project since 2015 and its efforts to promote what he called a nationalist agenda. Referring to the speech delivered at Ruwanweliseya, Anuradhapura by President Gotabaya Rajapaksa on Nov 18, 2019 at the inauguration of his presidency, Cumaratunga pointed out that the electorate elected a person who believed in building the future on the foundation of the glorious past.

The movement’s Convenor emphasized that it would be the responsibility of the electorate to ensure President Gotabaya Rajapaksa received the required parliamentary backing to implement promised programme.

Cumaratunga called for public support for Yuthukama initiative while assuring the group’s commitment to President Gotabaya Rajapaksa’s vision for the future.

Yuthukama received one slot in Kalutara to field a candidate on SLPP list.

At the last moment, SLPP strategist Basil Rajapaksa intervened to prevent a bid to replace Pasqual with a candidate representing the Muslim community. However, several persons intensely speculated to receive nominations were denied the opportunity. Nominations for 2020 general elections close today, March 19 at noon. Among those who lost the opportunity was former Media Secretary Charitha Herath, who played a significant role in the overall media effort in support of the SLPP since 2015.

Addressing the media, Pasqual scoffed at much touted Samagi Jana Balavegaya (SJB) claim that UNP Deputy Leader Sajith Premadasa was the ideal Premier to work with President Gotabaya Rajapaksa. Responding to a media query, Pasqual pointed out that in 2014/2015, the same lot talked very highly about Sirisena-Wickremesinghe combination. Within weeks after the presidential election, the yahapalana arrangement collapsed, Pasqual said, explaining how disputes between the two leaders in the wake of the Treasury bond scam perpetrated in Feb 2015 caused the rapid deterioration of the then administration leading to Gotabaya Rajapaksa’s victory at the 2019 presidential poll.

Pasqual said that the electorate should ensure a comfortable victory for the SLPP led by Mahinda Rajapaksa to enable President Gotabaya Rajapaksa to go ahead with his plans. Pasqual asked what would have happened if corona-virus outbreak occurred during the yahapalana administration.

The Yuthukama nominee said that sharply divided UNP couldn’t deceive the electorate. Therefore, the SLPP could easily secure an overwhelming victory at the 2020 parliamentary poll.
Pasqual said that Yuthukama believed the civil society could play a role, both in and outside parliament. The candidate said that they could play a significant part in the overall political strategy.
Pasqual appreciated the blessings given by former State Minister Rohitha Abeygunawardena to secure a Technical University for the Kalutara District. He also explained the difficulties experienced by the people of the district in obtaining water both for domestic and agricultural purposes.

Cumaratunga also dealt with government efforts to tackle fast spreading corona-virus. The civil society activist said that people were really lucky to have Gotabaya Rajapaksa as their leader. President Gotabaya Rajapaksa gave unprecedented leadership to anti-corona battle.


The Island [2020-03-19]

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

ජාතිය රැක ගැනීමට විමල් වීරවංශයන් කළ සේවය

[ඉසුරු ප්‍රසංග විසින් රචිත 'විමල් යුගකාරකත්වයේ භූමිකාව' ග්‍රන්ථය වෙනුවෙන් ගුණදාස අමරසේකරයන් තැබූ සටහන]

පසුගිය ජනාධිපතිවරණයෙන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා දිනුවේ හුදෙක් එතුමාගේ පෞරුෂය උඩය යනුවෙන් ඇතමුන් පළ කරන මතය සාවද්‍ය වෙයි. එයින් අදහස් කරන්නේ එතුමාගේ පෞරුෂය ජයග‍්‍රහණය සඳහා හේතු නොවීය යන්න නොවේ. යම් සේ එතුමාගේ පෞරුෂය ඒ සඳහා වැදගත් වීද ඒ පෞරුෂය පිටුපසින් වූ ජාතික බලවේගයද එපමණටම වැදගත් විය. ඒ දෙකේ අන්‍යෝන්‍ය බලපෑමයි ඒ ජයග‍්‍රහණයට හේතු වයේ. 

ඒ ජාතික බලවේගය ඕපපාතිකව පහල වූවක් නොවේ. පසුගිය දශක තුන හතර තුළ මෙරට ජාතිමාමක බුද්ධිමතුන් ගෙන ගිය ජාතික පුනර්ජීවන ව්‍යාපාරයයි ඊට පාදක වූයේ. ඒ ව්‍යාපාරයේ සුල මුල අනගාරික ධර්මපාලයන් විසින් අරඹන ලද ජාතික විමුක්ති සටන තෙක් දිව යයි. 

මේ රටේ දේශපාලන ක්ෂේත‍්‍රයේ උන් දේශපාලනඥයන් අතරින් ඒ ජාතික විමුත්කි සටනට වැඩියෙන්ම දායක වූ දේශපාලකයා විමල් වීරවංශ බව මගේ වැටහීමයි. බාගවිට එකම පුද්ගලයාද ඔහු වන්නට පුළුවන. පිලිප් ගුණවර්ධන, දිනේෂ් ගුණවර්ධන ආදීන් ගත් ජාතිකවාදී මඟ යළි පණ පොවා වත්මන් පරපුරට සරිලන සේ ඉදිරිපත් කරන ලද්දේ වීරවංශයන් විසිනි.

විමල් වීරවංශ ලබා දුන් එකී දායකත්වයේ අතීත කතාව සටහන් කිරීමට පළමුව එහි වත්මන් කතාවෙන් මේ සටහන පටන්ගත යුතුයැයි සිතමි.

2015 ජනාධිපතිවරණයෙන් මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පරාජය වීමත් සමග ජාතික බලවේග නියෝජනය කළ අප තුළ ඇති වූයේ මහත් කම්පනයකි. දැඩි අනාථභාවයකින් අපි පෙළෙන්නට වීමු. ආප්ප කා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ වෙත ගිය මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපති වීමත් සමග ජාතික බලවේග යටපත් වී විජාතික බලවේග හිස ඔසවන බව සක්සුදත් සේ පැහැදිලි විය. විපිළිසර වූ මනසින් යුතු අපට ඒ සඳහා අවශ්‍ය පිළියම දැක ගත හැකි නොවීය. ඒ පිළියම අපට පාදා දෙන ලද්දේ විමල් වීරවංශයන් විසිනි. එහි ප‍්‍රතිඵය වූයේ ”මහින්ද සමග නැගිටිමු” යන උද්ඝෝෂණ පාඨය මුල්කරගත් නුගේගොඩ පැවැති දැවැන්ත ජන රැුළියයි. එය කිසිවෙකු නොසිතූ ලෙස අතිශය සාර්ථක විය. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාද එවැන්නක් අපේක්ෂා නොකරන්නට ඇත. අභාග්‍යය නම් අද වන විට ඒ සියල්ල බොහෝ දෙනෙකුට අමතක වී තිබීමයි. සමහරුන් නම් එය උවමනාවෙන්ම අමතක කරන බව පෙනේ.

ඒ රැුළිය හා බැඳුනු මා සිත රැඳී ඇති සැමරුම් කිහිපයක් ප‍්‍රස්තුතයට අදාළ නොවූවද මෙහි බහාලීම වැදගත් යැයි සිතමි. ඒ රැළියේ මුලසුන ගැනීම සඳහා ජනතාවගේ ගෞරවයට පාත‍්‍ර වූ සංඝ පීතෘවරයෙකු සොයා ගැනීම අවශ්‍ය විය. ඒ සඳහා කොළඹ අවට වූ නායක හිමිවරුන් කීපදෙනෙකු වෙත ගොස් අපි ඇරයුම් කළෙමු. උන් වහන්සේලාගෙන් කිසිවෙකු නොවේ අපේ ඇරයුම පිළිගත්තේ. අවසානයේදී අපි ඕමාරේ කස්සප හිමියන්ගේ සහාය ඇතිව දක්ෂිණ ලංකා ප‍්‍රධාන සංඝ නායක පල්ලත්තර සුමන ජෝති හිමියන් සම්බන්ධ කර ගැනීමට තැත් කළෙමු. සුමනජෝති නාහිමියන් මුණ ගැසීම සඳහා ගෙවිඳු කුමාරතුංගත්, මමත් ගාල්ලට ගියෙමු. රෝගී තත්වයේ උන් නායක හිමියන් අපගේ ආරාධනාව පිළිගැනීම ඉමහත් සැනසිල්ලක් විය. අප සමග එහි ගිය වසන්ත දේවසිරි මහතා උන්වහන්සේ සිය මොටෝරියෙන් ගෙන ඒමට පොරොන්දු විය.

ඒ රැළියට සහභාගී වන ලෙස ඒ වන විට විපක්ෂයේ උන් සියලූම ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ මන්ත‍්‍රීවරුන්ටත්, වාමාංශික දේශපාලන නායකයන්ටත් අපි ආරාධනා කෙළෙමු. ඔවුුන්ගෙන් වාමාංශික දේශපාලකයන් පමණකි වේදිකාවේ අසුන් ගත්තේ. ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ දෙතුන් දෙනෙක් ජනතාව අතර වූ නමුදු වේදිකාවේ අසුන් ගැනීමට ඔවුහු අකමැති වූහ. දඩබ්බර මනසකින් යුත් කුමාර වෙල්ගම මහතා පමණි අප සමග වේදිකාවේ අසුන් ගත්තේ.
මා මේ කරුණ සඳහන් කළේ අප ආ ගමන කෙතරම් කටු කොහොල් බාධක අතරින් ආ ගමනක්ද යන්න පෙන්වීම සඳහාය.

මා විමල් වීරවංශ මහතා දැන හඳුනාගත්තේ ජේවීපිය විසින් ආරම්භ කරන ලද ”ලංකා” පත‍්‍රයට ඔහු විසින් සපයන ලද ලිපි පෙළක් මඟිනුයි. ඒ ලිපි ජේවීපියට වැළඳී තිබූ මාක්සවාදී බරවායෙන් මිදුණු මනසක් ඇත්තෙකු විසින් ලියන ලද ඒවා බව මට වැටහිණි. එපමණක් නොව ජාතිකවාදී ස්ථාවරයක්ද ඒවා තුළ ගැබ්ව තිබිණි. ඒ වන විට ම විසින්ද ”ගනඳුරු මැදියම දකිනෙමි අරුණළු” කෘතිය මගින් ජේවීපිය ජාතිකවාදී ස්ථාවරයක් වෙත එළඹීමේ වැදගත්කම පෙන්වා දී තිබිණි. අප දෙදෙනා ඔවුනොවුන් වෙත ළං වූයේ මේ අයුරිනි.

එහි ප‍්‍රතිඵලය වූයේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නොමඳ අනුග‍්‍රහය මත දේශ හිතෛෂී ජාතික ව්‍යාපාරය ආරම්භ වීමයි. ඒ අනුග‍්‍රහය පිටුපසින් සිටි පුද්ගලයන් සිව්දෙනා සෝමවංශ අමරසිංහ, විමල් වීරවංශ, වසන්ත බණ්ඩාර සහ සේනාරත්න සිල්වා බව මගේ වැටහීමයි. ඇල්ලේ ගුණවංශ හිමියන්ගේ සහභාගීත්වයද අපට විශාල ශක්තියක් විය. දේශහිතෛෂී ජාතික ව්‍යාපාරයට රට පුරා රස්වීම් විශාල ප‍්‍රමාණයක් සංවිධානය කිරීමට හැකි වූයේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ අනුග‍්‍රහය ලබාගැනීමට හැකිවී තිබූ බැවිනි. ඒ සඳහා පුරෝගාමීව කටයුතු කළේ විමල් වීරවංශයි.

ජේවීපියත් ජාතිහිතෛෂී බලවේගත් අතර ඇතිවූ මේ සංයෝගය ඇතැම් ජේවීපී සාමාජිකයන්ගේද ප‍්‍රසාදයට හේතු නොවිණ. සංවිධානාත්මක දේශපාලන ව්‍යුහයකින් තොරවූ ජාතික බලවේගවලට කිසිදු ශක්තියක් නොමැති බවයි ඔවුන්ගේ අදහස වූයේ. මීට හේතුව මතවාද සතු ශක්‍යතාවය පිළිබඳව ඔවුන් තුළ වූ අනවබෝධයයි. මුළු මහත් ජනතාවකගේ මනසට ආමන්ත‍්‍රණය කරන මතවාදයකට සංවිධානාත්මක දේශපාලන ව්‍යුහයක් ඉක්මවා සිටින ශක්තියක් තිබේ. මීට හොඳම නිදසුන ලෙස මා දකින්නේ මේ රට තුළ මහා චින්තන විප්ලවයක් සිදු කළ අනගාරික ධර්මපාලතුමාගේ ව්‍යාපාරයයි. එතුමාට එවැනි සංවිධාන - දේපාලන ව්‍යූහයක් නොතිබුණි. තිබුණේ ජාතික මනස අවදි කිරීමට සමත් වූ ජාතිකත්වය මත පදනම්වූ ප‍්‍රබල මතවාදයකි. දේශහිතෛෂී ව්‍යාපාරයටද එවැනි ප‍්‍රබල මතවාදයක් තිබිණ. මෙදා ගෝඨාභය රාජපක්ෂයන්ගේ ජයග‍්‍රහණයට හේතු වූයේ එම ප‍්‍රබල ජාතික මතවාදය නොවේද?

ජාතික බලවේගත් , ජේවීපියත් අතර ඇතිවූ මේ සුසංයෝගය රටට මෙන්ම ජනතා විමුක්ති පෙරමුණටද මහත් ඵල මහානිසංස අත්කර දුන් බව මගේ වැටහීමයි. 2000 වසරේ පැවති ඡන්දයෙන් ජේවීපියට ලබාගත හැකිවූයේ ආසන 10ක් පමණි. 2001 දී ශ‍්‍රීලනිප සමග එක්වී සාදන ලද පරිවාස ආණ්ඩුවට සහභාගී වීම නිසා ඉන්පසු පැවති මැතිවරණයෙන් ආසන 16ක් ලබා ගැනීමට ඔවුන්ට හැකි විය. ඉන් ඉක්බිතිව 2005 දී ශි‍්‍රලනිපය සමග එක්වීම නිසා ආසන 42 ක් ලබාගැනීමට ජේවීපිය සමත් විය. ඒ සුසංයෝගයේ ගෞරවය හිමිවිය යුතු තැනැත්තා විමල් වීරවංශයි.

මේ සුසංයෝගය නිසයි 13 වන සංශෝධනය මගින් එක් කරන ලද උතුර සහ නැගෙනහිර වෙන් කරගත හැකිවූයේ. ඊට අදාළ නඩුව සඳහා නීතිඥයන් සොයා ගැනීමේ කාර්යය පැවරුණේ මා වෙතය. මගේ මිතුරන් වන එච්. එල්. ද සිල්වා, එස්. එල්. ගුණසේකර, ගෝමින් දයාසිරි යන දේශපේ‍්‍රමී නිතිඥයන් ඊට එක් කිරීමට මම සමත්වීමි. ඒ සඳහා අවශ්‍ය මුස්ලිම් පෙත්සම්කරු සොයාගනු ලැබුවේ විමල් වීරවංශ විසිනි. උතුරු නැගෙනහිර වෙන්කර ගැනීම ඒ සුසංයෝගය ලද මහා ජයග‍්‍රහණයක් විය.

2007 දී අයවැය ඉදිරිපත් කිරීමේදී මහින්ද රාජපක්ෂ රජය බේරාගනු ලැබුවේ මේ සුසංයෝගය විසිනි. එදා මහින්ද රාජපක්ෂ රජය පරාජය වූවා නම් ඒ රජය පමණක් නොව මුලූ රටමද පරාජය වනවා නිසැකය. ප‍්‍රභාකරන් පැරදවීමේ සටන එයින් ඉවර වන්නට තිබුණි. ප‍්‍රභාකරන්ට එරෙහිව සටන් වදින ලෙස රජයට බල කර සිටියේ මේ සුසංයෝගයයි.
ජාතිකවාදය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි විමල් වීරවංශ සහ සෝමවංශ ජේවීපියෙන් ඈත් වීමත් සමග මේ සුසංයෝගය බිඳ වැටිණි. ජේවීපියේ ඡන්ද ප‍්‍රතිශතය අද වන විට 3% දක්වා පල්ලම් බැස ඇත්තේ එහි ප‍්‍රතිඵලය වශයෙන් නොවේද? ජේවිපිය අද මෙහෙයවනු ලබන්නේ මාක්ස්වාදය විසින් නොව අවස්ථාවාදය විසිනුයි. ඊනියා දූෂණ විරෝධී සායම අතුල්ලා ගැනීමෙන් ඒ අවස්ථාවාදය වසන් කළ හැකි නොවේ.

2010 දී විමල් වීරවංශ එක්සත් ජාතින්ගේ මානව හිමිකම් කොමිසම ගෙනා යුද අපරාධ චෝදනාවලට එරෙහිව උපවාසයක යෙදුනේය. එවේලෙහි එය ඇතමුන්ගේ උසුළු විසුළුවලට භාජනය වූ හැටි අපි දුටුවෙමු. ඒ උසුළු විසුළුවල ප‍්‍රතිඵල දැන් අපි අත් විඳිමු. දැන් ඒ චෝදනා රට දෙකඩ කරන තත්ත්වයට වර්ධනය වී තිබේ. වීරවංශ එදා නැගූ විරෝධය මහා මහජන විරෝධයක් බවට පත් කළේ නම් මේ උවදුර අවම කර ගැනීමට අපට හැකිවන්නට තිබුණා නොවේද? සිය දුෂ්ට සැලසුම් ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට පෙර විජාතික සතුරන්ට දෙවරක් සිතීමට සැලැස්විය හැකිව තිබුණා නොවේද? අප කළේ වීරවංශයන් නිගාවට ලක් කර පාලූ ගෙයි වළං බිඳීමට ඉඩදී ඔවුන් ඉදිරියේ දණ ගැසීමයි. එහි ප‍්‍රතිඵල දැන් අප අත් විඳිමු.

විමල් වීරවංශයන් අනුගමනය කළ ජාතික මතවාදය නිසා ඔහුත් මහින්ද රාජපක්ෂ රජයත් අතර මත ගැටුම් ඇතිවූ සැටි අපි දුටුවෙමු. රාජපක්ෂ රජය අනුගමනය කළ නව ලිබරල්වාදී ආර්ථිකය ඇතුළු සමහර ප‍්‍රතිපත්ති ඔහුගේ දැඩි දෝෂදර්ශනයට ලක් විය. එවේලෙහි විමල් වීරවංශ ඒ රජය තුළ රැඳී සිටියේ රටේ ජාතියේ පැවැත්ම ආරක්ෂා කිරීම සඳහා යැයි මම සිතමි. 

වීරවංශ ගෙන ගිය ඒ සටන ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජයග‍්‍රහණයෙන් මස්තකප‍්‍රාප්ත වී ඇතැයි සිතුවහොත් එය අතිශය මුලාවකි. ගෝඨාභය ජයග‍්‍රහණයෙන් සිදුවී ඇත්තේ ඒ සටනට අත හිත දෙන නායකයෙකු දේශපාලන කරලියට සම්ප‍්‍රාප්ත වීම පමණි. ජාතික සටනට වැඩි ඉඩ ප‍්‍රස්ථාවක් ඇතිවීම පමණි. ඒ ජාතිික සටන අඩපණ කිරීමට මෙරට පිටරට දෙරටේම සිටින සිියලූ සතුරු බලවේග තව ටික දිනකින් කල එළි බසිනු ඇත. මේ රජය තුළින්ම ඒවා මෝදු වන්නට පුළුවන. එබැවින් විමල් වීරවංශයන් ප‍්‍රධාන ජාතික බලවේගයන් මුහුණ පා ඇත්තේ නොනිමි සටනකටය. ඒ සටනට නායකත්වය දීමට විමල් වීරවංශයන් සූදානම් විය යුතුයි. ඒ සඳහා අවශ්‍ය ධෛර්ය, කැපවීම, ඔහු සතු වේවා යන්න අපගේ ප‍්‍රාර්ථනයයි.
සිය දේශපාලන දිවියේ පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍්‍ර භූමිකාවට විසි වසරක් පිරෙන මේ මොහොතේ අපි ඔබට සුභ පතමු.

සාහිත්‍යශූරී ආචාර්ය ගුණදාස අමරසේකර

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com 

Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama

නිසි දෙය නිසි ලෙසට නිසි කලට කළ අයුරු

වත්මන් ජනපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැතිතුමාගේ සුවිශේෂත්වය එතුමා ජනපති ලෙස දිව්රුම් දුන්න අවස්ථාවේදී ම විශද කෙරුණි.අප විසින් එදාමෙදා තුර විජාතික ආක්‍රමණවලට එරෙහි ව සිදු කරන අරගල සිහිපත් කරවමින් ආගමික ස්ථානයක් සේ ම ජාතියේ ම හදවත නතු කරගත්තු සංකේතයක් වූ රුවන්වැලි සෑ මළුවේ විහාර මහාදේවියගේ සහ ගැමුණු මහරජුගේ පිළිරූ අභියස සිට දිවුරුම් දුන් එතුමා එහිදී කළ අවංක අදහස් ප්‍රකාශය නොඅඩු ව ජන හදවත් ඇඳ-බැඳ ගත්තේය.අතීතයේ දී අප ලෝකයට සභ්‍යත්වය දායාද කළ ස්ථානයක සිට, යළිත් වරක් මේ රට ලෝකයට යමක් දායක කළ හැකි උදාර රටක් බවට පත්කළ හැකි බවට නව බලාපොරොත්තුවක් එතුමා රට වැසියා තුළ ජනිත කරවූයේ සිය ධුර කාලයේ ගෙවුණු දින සීයේ ආරම්භක දිනය ම මෙරට ජනතාව අවධි කළ දිනයක් බවට පත්කරවමිනි.

එතුමා ජනවරම ඉල්ලා සිටියේ විනයගරුක, නීතිගරුක, ගුණගරුක සමාජයක් බිහි කිරීමේ අභිප්‍රායෙනි. වංචනික ලෙස විවිධාකාර වූ වගන්ති ඇතුළත් කරගත්තා වූ දැනට පවතින 19 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට අනුව ජනාධිපතිතුමාට ආරක්ෂක ඇමති ධුරය දැරිය හැකි ද යන ප්‍රශ්නය පවා මතු කෙරෙමින් තිබෙන, එසේ ම එතුමාට පාර්ලිමේන්තුව විසුරවා හැරීමට ඇති බලතල කූට ලෙස අහිමි කර තිබෙන තත්ත්වයක් තුළ පවා එතුමා තමන් එකඟ නොවන්නා වූ 19 වැනි ව්‍යවස්ථාවේ වගන්ති පවා කඩ නොකරමින් කටයුතු කළේ පරමාදර්ශී ව ය. එසේ ම ලැබෙන පළමු අවස්ථාවේදී ම පාර්ලිමේන්තුව විසුරවන බව ප්‍රකාශයට පත් කළ වත්මන් ජනපතිතුමන් ජනවරමකින් පිරිසිඳු වූ පාර්ලිමේන්තුවක් පත් කරන තෙක් පවත්නා රජය තාවකාලික රජයක් බව පෙන්වා දෙමින්, රටට ලබාදුන්නේ විශාල ආදර්ශයකි.

එසේ ම නව රජය පත්වීමත් සමඟ එතෙක් පීඩාවට පත් වූ විවිධ පිරිස් අධිකරණයේ පිහිට පැතු අවස්ථාවේ යම් යම් හිටපු කැබිනට් ඇමතිවරුන්ට එරෙහි ව ද අධිකරණ ක්‍රියාමාර්ග ආරම්භ වූ බව නොරහසකි. ඇතැම් පිරිස් ඒ සඳහා දේශපාලන අර්ථකථන දීමට ගත් උත්සාහය කෙටි කලකින් ම ව්‍යර්ථ වූයේ ජනපතිතුමන් අපක්ෂපාතී ව හිඳිමින් නීතිය හා සාමය ක්‍රියාත්මක කරන්නාවූ බලධාරීන්ගේ යුතුකමට ඉඩ දුන් බැවිනි. එතුමා එතෙක් ක්‍රියාත්මක වූ පළිගැනීමේ දේශපාලනයට පිටින් යමින් සැබෑ රාජ්‍ය නායකයෙකු ලෙස ලෙස කටයුතු කිරීම සැබවින් ම ප්‍රශංසනීය ය.
නව ජනපති පත්වීමට පෙර සිට ම එතුමාට එරෙහි ව දියත් වූ නින්දා සහගත කුමන්ත්‍රණය තුළ, මුදලට යටකොට සුදු වෑන් රියදුරන් ලෙස වෙස් ගැන්වූ කුමන්ත්‍රණකරුවන් ද යොදාගනිමින් ඇතැමුන් නියැළුණේ ඉතාම පහත් ආකාරයේ මැතිවරණ ප්‍රචාරණයක ය. ස්විස්ටර්ලන්ත තානාපති කාර්‍යාල සිද්ධිය සමග ඒ සියල්ල සත්‍ය බවට ජනතාවට ඒත්තු ගැන්වීමේ කුමන්ත්‍රණයක් ජාතික ව සහ ජාත්‍යන්තර ව ක්‍රියාත්මක වූ බව පැහැදිලි ව පෙනේන්නට තිබිය දී පවා වත්මන් ජනපතිතුමන් එම තත්ත්වයට සන්සුන් ව මුහුණ දෙමින් කටයුතු කළේ සත්‍ය හෙළිදරව් කිරීමට ය. ත්‍රස්තවාදය මුලිනුපුටා දැමීමට දියත් කළ යුද මෙහෙයුම සම්බන්ධයෙන් පවා මෙරට වෙසෙන විජාතික කොටස් ඔවුන්ගේ මිතුරන් හා එක් ව විවිධ වූ අභූත චෝදනා නැඟූ බව නොරහසකි. එහිදී ද ජනපතිතුමන්ගේ සන්සුන් මෙන් ම එඩිතර ක්‍රියාකලාපය තුළ ලෝකය හමුවේ සත්‍ය හෙළිදරව් කරමින් කුමන්ත්‍රණකරුවන් සම්පූර්ණයෙන් ම නිරුවත් කිරීමට හැකිවීම රටක් ලෙස අප ලැබූ සුවිශේෂ ජයකි.

ශ්‍රී ලංකාව ඒකීය රාජ්‍යයක් බව කියමින් ඉකුත් නිදහස් දිනයේ දී ජාතිය ඇමතීම තුළ රටවැසියාගේ අභිලාෂයන් සම්පූර්ණයෙන් ම අවධි කිරීමට එතුමා සමත් වූ බව ද පැවැසිය යුතු ය. තිස් වසරකට අධික කාලයක් මෙරට පැවති සන්නද්ධ ත්‍රස්තවාදය, මෙම ඒකීය රාජ්‍ය අහෝසිකොට වෙන ම රාජ්‍යයක් ගොඩනංවා ගැනීම සඳහා අරඇදි යුගයක, මහින්ද රාජපක්ෂ ජනපතිගේ ද ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආරක්ෂක ලේකම්තුමන්ගේ ද නායකත්වය යටතේ ඒ සියල්ල ව්‍යර්ථ වුව ද පසුගිය රජයේදී ගෙනා 19 වැනි සංශෝධනයේ පටන් සියලු උත්සාහයන් දැරුවේ රණවිරුවන් ජීවිත පූජාවෙන් දිනාගත් ඒකීය රාජ්‍ය අකාමකා දැමීමට ය. එම නිසා නිදහස් දින ජාතිය ඇමතීම ඒකීය රාජ්‍යය අවධාරණය කරමින් සිය කතාව ඇරඹීමෙන් වත්මන් ජනපති, රට වෙනුවෙන් දිවි පිදූ රණවිරුවන්ට පිදූයේ උපරිම උපහාරයකි. එපමණක් නොව එතුමා කියා සිටියේ ඒකීය රාජ්‍යයක සෑම පුරවැසියෙකුට ම සමාන අයිතිවාසිකම් හිමි විය යුතු බව ය. අප සමාජයේ පවත්නා ඇති නැති පරතරය, අධ්‍යාපන පහසුකම්, සෞඛ්‍ය පහසුකම් සහ රැකියා අවස්ථා රට පුරා අසමාන ව බෙදීගොස් ඇති ආකාරය දෙස අවධානය යොමු කරමින් එතුමා කටයුතු කරනුයේ පක්ෂපාට භේදයකින් තොරව සමස්ත දේශයට සරණක් වන රජයක් බවට සිය රජය පත් කරගැනීමේ අභිලාශයෙනි. ඇති නැති පරතරය අඩු කිරීම තුළ සෞභාග්‍ය කරා යන ගමනක් වෙනුවෙන් සමාජයේ දුප්පත් ම සීමාවේ සිටින ලක්ෂයකට රජයේ රැකියා ලබාදීමට ගන්නා පියවර ද හුදු වචන මාත්‍රයක් පමණක් නොවී ප්‍රායෝගික ව ක්‍රියාවට නැංවෙන බව මේ වන විට ද පැහැදිලි වෙමින් පවතී. දුප්පතුන්ට සහනාධාර ලබාදීමෙන් ඔබ්බට යමින් රජයේ රැකියාවක් සමඟ අහිමානය සමග පවුල් ලක්ෂයක් ආර්ථික, සමාජයීය වශයෙන් ඔසොවා තැබීම, සමාජය තුළ විප්ලවීය වෙනසක් සිදු කළ හැකි යෝජනාවලියක් වනු නොඅනුමාන ය. 

පසුගිය රජය මෙරට විජාතික බලවේගවලට පාවාදීමට කටයුතු කරමින් සිටි මෙහොතක ජනවරමින් පත් ව රට භාරගත් ගෝඨාභය ජනපතිතුමන්, ජාතිකත්වය සහ දේශීය ස්වාධීනත්වය වෙනුවෙන් හැමවිට ම පෙනී සිටි දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතාට විදේශ කටයුතු සබඳතා අමාත්‍යංශය පැවරීම තුළ පවා දැකිය හැක්කේ ඉතාමත් ම නිවැරදි තෝරාගැනීමකි. එසේ ම පසුගිය රජය කළ ජිනිවා මහා පාවාදීමේ යෝජනාවක් ලෙස ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමට භාවිත වූ පනත අහෝසි කරමින්, ජාත්‍යන්තර බලවේගවල වුවමනා මත හඳුන්වා දීමට පසුගිය රජය ගෙන ආ ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට වත්මන් රජය ගත් නිර්භීත තීරණය තුළ ද අප දුටුවේ මෙරට විදේශ ප්‍රතිපත්තිය විජාතීන්ට ගැතිවීමෙන් මිදීමේ දිශාවට ගමන් අරඹන බව ය.

මංගල සමරවීර හිටපු විදේශ ඇමතිතුමා කැබිනට් අනුමැතියත්, පාර්ලිමේන්තු අනුමැතියත්, මෙරට ජනයාගේ අනුමැතියත් නොමැති ව ජිනීවා යෝජනාවට ලබාදුන් දායකත්වය ඉල්ලා අස්කරගැනීමට මේ වන විට රජය ගෙනයන වැඩපිළිවෙළ සම්බන්ධයෙන් ද අපට ඇත්තේ විශාල සතුටකි. නිදහසින් පසු පළමු වතාවට අප ස්වාධීන, ස්වෛරි රාජ්‍යයක් ලෙස ලෝකය ඉදිරියේ දෙපයින් හිටගන්නවා යන හැඟීම ජනතාව තුළට කාවදිමින් තිබේ. චීනයේ වූහාන් නගරයේ කොරෝනා වෛරසය හමුවේ අසරණ ව සිටි ශ්‍රී ලාංකික ශිෂ්‍යයන් මුදාගැනීම සඳහා ජනාධිපතිතුමා ක්‍රියා කළ ආකාරය එම හැඟීම තව තවත් තහවුරු කිරීමට හේතු විය. එම මෙහෙයුමේදී අපට ජනපතිතුමන්ගේ නොසැලෙන නායකත්වය සහ ත්‍රිවිධ හමුදාව පිළිබඳ ආඩම්බරයක් ඇතිවූවා පමණක් ම නොව කෙතරම් අපහසුතා මධ්‍යයේ වුව ද අපේ ම ගුවන් සේවාවක් පවත්වාගෙන යෑමේ වැදගත්කම ද මත්තල ගුවන් තොටුපළෙහි වැදගත් කම ද පැහැදිලි විය.

1815 දී යටත් විජිතයක් බවට පත් වීමෙන් පසු ව අපේ මුතුන්මිත්තන් තුළ නිදහස පිළිබඳ වූ අභිලාෂයන්, අනාගාරික ධර්මපාල ශ්‍රීමතානන්, කුමාරතුංග මුනිදාස වැනි වියතුන් ඇතුළු ජාතික නිදහස වෙනුවෙන් කැපවුණු සියල්ලන්ගේ ම අපේක්ෂාවන්, අවසාන වශයෙන් 2009 දී සන්නද්ධ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමත් සමඟ නිදහස්, ස්වෛරී රටක් ලෙස අපේ ම හරයන් සමඟ ගත කරන ජීවිතයක් පිළිබඳ වූ අපේක්ෂාවන් අද දවසේ අපේ හදවත් තුළ තෙරපෙමින් තිබේ. එවන් මොහොතක අප එක සිතින් පතන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනපති තුමන්ගේ මෙම දින සීයේ සුවිශේෂී වූ ආරම්භය එතුමාගේ සම්පූර්ණ ධුර කාලය පිළිබඳ ආදර්ශයක් වේවා, ඒ ආදර්ශය වඩාත් මල්ඵල ගැන්වෙන ජනාධිපති ධුර කාලයක් මෙරටට උරුමවේවා, යන්නයි.

සංවාදය - ගෙවිඳු කුමාරතුංග
සභාපති
යුතුකම සංවිධානය
සටහන - කාංචනා සිරිවර්ධන
[Dinamina]

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com 

Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama

13,16 සහ 19 විෂ නසන අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් වෙත‍

වසර පහක සටනකට පසු අලුත් බලාපොරොත්තුවක් සහිතව අනාගතය දෙස බලා සිටින මොහොතකයි අප මේ සිටින්නේ. ඒ පසුගිය අවුරුදු පහ යනු මේ රටේ ව්‍යවස්ථාව , රාජ්‍ය ව්‍යුහය සම්පූර්ණයෙන්ම උඩු යටිකුරු කරන ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කිරීම වෙනුවෙන්ම ආණ්ඩුව ක්‍රියා කළ දුර්දාන්ත කාලයකි. ආණ්ඩුවේ ඒ උත්සාහය සහ අස්ථාවර රටක් නිර්මාණය කිරීමේ ජාත්‍යන්තර මෙහෙයුම පරාජය කිරීම අප ලැබූ සුවිශේෂී ජයග්‍රහණයකි. ඒ මෙහෙයුම පරාජය කිරීමට අතිගරු ජනාධිපතිතුමාගෙන් ලැබුණු ශක්තිය අප ගෞරවයෙන් සිහි කළ යුතුය. 2017 පමණ සිට ඒ යෝජිත ව්‍යවස්ථා උගුලෙන් ගැලවීමට අවශ්‍ය මතය නිර්මාණය කිරීම වෙනුවෙන් 'එළිය' සංවිධානය හරහා එතුමා විශාල වැඩ කොටසක් සිදු කළා. යුතුකම ජාතික සංවිධනය වැනි සංවිධාන ඒ වෙනුවෙන් සිදුකළ මෙහෙය සුවිශේෂීයි. ඒ ෆෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවට එරෙහිව ඉතා ශක්තිමත් හඬක් නැගීමට ඔවුන් ක්‍රියා කළේය. අවසානයේ එය පසුගිය ජනාධිපතිවරණ ජයග්‍රහණයත් සමග පරාජයට පත් විය. ඒ මැතිවරණ ජයග්‍රහණය තුළ ඒ රට බෙදන උත්සාහයට එරෙහිව නැගුණු ජන මතය ඉතා ප්‍රබල විය.
ඒ රට බෙදන දීන උත්සාහය පරාජය කළද අප සිටින්නේ රටක් වශයෙන් සුරක්ෂිත තැනක නම් නොවේ. අප නොයෙක් දෙසින් කොටු වී සිටින්නේ අස්ථාවර රාජ්‍යක් නිර්මාණය කිරීමේ න්‍යායපත්‍රයකටයි. අප රටට මුහුණ දීමට සිදුව ඇති මේ ව්‍යවස්ථා අවුල කුමක්දැයි මඳක් විමසා බලමු.

1978 ජේ ආර් ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයා ගෙන ආ දෙවන ජනරජ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව, අප අද මුහුණ දී සිටින ව්‍යවස්ථා උගුලට රට ඇද දැමීමට මූලික අඩිතාලම සැපයීය. හරියාකාර ස්ථාවර ආණ්ඩුවක් නිර්මාණය කර ගත නොහැකිව, අන්තවාදී සුළුතර කල්ලි මත යැපෙන ආණ්ඩු නිර්මාණය වීමේ මූලික හේතුව 78 ව්‍යවස්ථාව මගින් අත්තනෝමතිකව හඳුන්වා දුන් සමානුපාතික මැතිවරණ ක්‍රමයයි. 1987 දී ඉන්දියානු බලහත්කාරයෙන් සම්මතකරවූ 13 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය හරහා ඒ තත්වය තවත් නරක අතට හැරිණ. එක රජයක් වෙනුවට,ඒ හරහා ආණ්ඩු 9ක් නිර්මාණය කෙරිණ. පාලන තන්ත්‍ර 9ක් හරහා සෑම ක්ෂේත්‍රයකට ඇමතිවරු 9 බැගින් පත් වෙන ව්‍යාකූල ව්‍යුහයකට ඒ හරහා රට ඇද වට්ටා තිබේ. අප සියළු දෙනාට එකා වන්ව ජීවත් වීමට හැකි වන්නේ එක රටක් එක නීතියක් ස්ථාපිතව ඇති සුරක්ෂිත රටක් නිර්මාණය වුවහොත් පමණි. ගෝඨාභය ජනාධිපතිවරයා එක රටක්-එක නීතියක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම අපට අලුත් බලාපොරොත්තු වඩවන්නකි.

භයානක 13

13 වැනි සංශෝධනය හරහා, පළාත් සභාවලින් පනවන නීතියක් වෙනස් කිරීමට නම් පාර්ලිමේන්තුවේ සාමාන්‍ය බහුතරයකින් නොහැකි යැයි පනවා ඇති වගන්තිය හරහා පාර්ලිමේන්තුව ඇද වට්ටවා ඇති තත්වය කුමක් ද? පුදුමය වන්නේ පාර්ලිමේන්තුව විසින්ම පැනවූ නීතියක් පවා සාමාන්‍ය බහුතරයකින් වෙනස් කිරීමට හැකියාව පවතිද්දී පළාත් සභා උදෙසා මෙලෙස අයුක්තිසහගත බලයක් ලැබීමයි. මුළු රටේම නීති සකසන ආයතනය වන පාර්ලිමේන්තුවට , පළාත් සභාවකින් පනවන රටට අහිතකර නීතියක් පවා වෙනස් කිරීමට 2/3 ක බහුතරයක් ලබා ගන්න අසීරු කොන්දේසියකට යටත් වන්නට සිදුවේනම් මේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් ඇති ඵලය කුමක් ද? මෙය සපුරාගැනීමට අපහසු කොන්දේසියක් වන්නේ සමානුපාතික චන්ද ක්‍රමය හරහා රටේ ස්ථාවර පාර්ලිමේන්තුවක් නිර්මාණය කිරීම වලක්වා ඇති තත්වයක් යටතේ බොහෝ විට පත් වන ආණ්ඩු සුළුතර කණ්ඩායම් වල අතකොළු බවට පත්වී ඇති තත්වයක් යටතේය. 13 ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය හරහා ගෙනා භයානකම යෝජනව මෙයයි. මෙ රටේ ඒකීයභාවය රැකීමට නම් , බුදුදහම රැකීමට නම් රටේ නීතිය කුමක් විය යුතුද යන්න රටේ සමස්ථ ජනතාව තීරණය කළ යුතුය.
වෙනම රටක් නිර්මාණය කිරීමේ බෙදුම්වාදී උවමනාව වසර ගණනාවක් තිස්සේ ක්‍රියාත්මකව තිබියදී උතුර හා නැගෙනහිර වෙනම කලාපයක් ලෙස වෙන් කර ගැනීමට මේ අන්තවාදීන්ට උවමනාය. ඒ සඳහා අවශ්‍ය ප්‍රතිපාදන 13 වන ව්‍යවස්ථාවේ අදටත් අඩංගුය. එනම් උතුර හා නැගෙනහිර එක් කිරීමට අවශ්‍ය ප්‍රතිපාදන අදටත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ අඩංගුය. අන්තවාදීන්ට එය ඉටු කරගැනීමට අවශ්‍ය වන්නේ එය ඉටු කරන පාර්ලිමේන්තුවක් නිර්මාණය කරගැනීම පමණි. අපට ගෝඨාභය ජනාධිපතිවරයා සිටින තුරු එවැනි බියක් නැත. නමුත් සැමදාම ගෝඨාභය පන්නයේ ආණ්ඩු බිහි වන්නේ නැත.. අනාගතයේදී බිහිවන පසුගිය ආණ්ඩුව වැනි පාලනයකින් මේ බෙදුම්වාදී ඉලක්කය සපුරාගැනීමට අවශ්‍ය ඉඩ ව්‍යවස්ථාවේ අඩංගුව තිබීම භයානකය. පසුගිය ආණ්ඩුව 'ඔරුමිත්තනාඩුවක්' නිර්මාණය කිරීම වෙනුවෙන් ගෙනා ව්‍යවස්ථා යෝජනාවල අඩංගු වූයේ ඒ බෙදුම්වාදී උවමනාව තවත් ශක්තිමත් කරන ප්‍රතිපාදනයි. 'යුතුකම' , 'එළිය' ඇතුළු ජාතික සංවිධාන හරහා අප ඒ පිළිබඳ රටම දැනුවත් කළෙමු. අවසානයේ ඒ බෙදුම්වාදී උත්සාහය පරාජය කිරීමට අපට හැකිවිය.

බොහෝ විට 13 කලු පැත්ත ගැන කතා කරන විට අප කතා කරන්නේ ඉඩම් හා පොලිස් බලතල ගැන පමණි. නමුත් අපගේ අවධානයට අඩුවෙන් යොමු වූ තවත් භයානක අනතුරක් 13 තුළ ඇතුළත්ය. ඒ පුරා විද්‍යා ක්ෂේත්‍රය අරඹයා ඇති ප්‍රතිපාදනයි. 13 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය හරහා පුරා විද්‍යා කටයුතු පාලනය කිරීමද පළාත් සභාවලට පවරා තිබීම අතිශය භයානකය. ඒ සංශෝධනයට අනුව ඒ පළාත් සභාවලට අයත් වන්නේ 'ජාතික වශයෙන් වැදගත්කමක් නැති පුරාවස්තු පමණි' යනුවෙන් වගන්තියක් ඇතුළත්ය. මෙය කොතරම් විහිළුකාර ප්‍රතිපාදනයක් ද? ජාතික වශයෙන් වැදගත්කමක් නොමැති පුරාවස්තු යනු මොනවා ද? මෙවැනි අපබ්‍රංශ වගන්තියක් ඇතුළත් කර තිබෙන්නේ නිකම්ම නොවේ. උතුර හා නැගෙනහිර පළාත් වල සිංහල ජනයාට පදිංචි විය නොහැකි යැයි බාධා කරන අන්තවාදී දේශපාලන පක්ෂ ඕනෑතරම් තිබේ. පසුගිය අවුරුදු පහ පුරාම ඔවුන් ක්‍රියාත්මක වූ ආකාරය අප දුටුවෙමු. ඔවුන් නගන ප්‍රධාන තර්කයක් නම් ඒ බිම් වල සිංහලයන්ට, බෞද්ධයන්ට හිමිකමක් නැත යන්නයි. ඒ සඳහා ඒ බිම්වල ඇති පුරා විද්‍යා ස්ථාන වනසා දැමීම බෙදුම්වාදීන් ට අත්‍යවශ්‍යය. ඒ බෙදුම්වාදී වියරුව වෙනුවෙන් අවශ්‍ය නීතිමය ආවරණය ලබාදීමයි 13 වැනි ව්‍යස්ථා සංශෝධනය හරහා සිදු කළේ. ජාතික වශයෙන් වැදගත්කමක් ඇතැයි පිළිගැනීමට නම් මේ පුරාවිද්‍ය භූමි මිනින්දෝරුවන් විසින් මැන පුරාවිද්‍යා ආඥා පනත යටතේ ගැසට් කළ යුතුය. එතෙක් මේ පුරාවිද්‍යා බිම් අයිති වන්නේ පළාත් සභාවලටයි. ඒවා බොහොමයක් දැනටමත් විනාශ කෙරී ඇති අතර අනිත්වා කෙමෙක් කෙමෙන් විනාශ කෙරෙමින් පවති. පසුගිය කාලයේ චෛත්‍ය පිටින් ඩෝසර් කළා අපට මතකය. ඉඩම් බලතල, පොලිස් බලතල ආදී භයානක බලතල මෙන්ම මේ විනාශකාරී වගන්තිද අනාගත අපේ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයකදී අනිවාර්‍යයෙන් අහෝසි කර දැමිය යුතුය.

අයුක්ති සහගත 16 හා රට අස්ථාවර කළ 19

1988 දී 16 වැනි සංශෝධනය හඳුන්වා දුනි. එයද 13 තරම්ම ඉතා භයානක සංශෝධනයකි.ඒ හරහා රාජ්‍ය භාෂාව සිංහල වුවත් දෙමළ වුවත් රටේ පාලන භාෂාව හා අධිකරණ භාෂාව සිංහල වන්නේ උතුර හා නැහෙනහිර පළාත් හැර අනිත් පළාත් වල පමණි. කෙටියෙන් කිවහොත් උතුර හා නැගෙනහිර පළාත්වල පාලන හා අධිකරණ කටයුතු වලට සිංහල භාෂාව තහනම් කෙරිණ. මෙය කෙතරම් අයුක්ති සහගත යෝජනාවක් ද යන්න වැටහෙන්නේ අනිත් පළාත් සියල්ලේම සිංහල සහ දෙමළ භාෂාවලින් කටයුතු කිරීමට ඉඩ ප්‍රස්ථාව ලැබෙද්දී උතුර හා නැගෙනහිරට පමණක් මේ ඒකපාර්ශික බෙදුම්වාදී ප්‍රතිපාදන ලැබිම හරහායි. අනෙක් උත්ප්‍රාසජනක කරුණ වන්නේ රටම ගත් විට සුළුතරය වන කොටස්වල භාෂා අයිතිය වෙනුවෙන් හඬ නගන කිසිවකුත් උතුර හා නැගෙනහිර සුළුතරය වී ඇති සිංහලයාට සිදුව ඇති මේ අයුක්තිය වෙනුවෙන් හීන් කෙඳිරියක්වත් නොනැගීමය.

පසුගිය ආණ්ඩුව සම්මත කළ 19 වැනි සංශෝධනයද සුපුරුදු බෙදුම්වාදී සහ රට අස්ථාවර කරන මෙහෙයුමේම තවත් එක් දිගුවකි. එයට එරෙහිව චන්දය දුන්නේ සරත් වීරසේකර මන්ත්‍රීවරයා පමණි. එය ජාතියේ මළගම නිර්මාණය කරන සංශෝධනයක් ලෙස අප කලින්ම තේරුම් ගතිමු. එදා 19 වැනි සංශෝධනය ශේෂ්ඨාධිකරණය හමුවට ඉදිරිපත් කරද්දී තිබූ වගන්ති එලෙසම සම්මත වූවා නම් අද අපට රටක් ඉතිරි වන්නේ නැත. ශේෂ්ඨාධිකරණය විසින් එහි අඩංගුවෙන් 3/4ක් පමණ ව්‍යවස්ථා විරොධී යැයි කුණු කූඩයට දැමීය. එසේ නොවූයේ නම් නිර්මාණය වන තත්වය සිතා ගැනීමටවත් අපහසුය. අප ඒ පිළිබඳ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට අපගේ ගෞරවය පුද කළ යුතුය. නමුත් අනතුර අවසන් නැත.
ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවලට පත්වීම් සිදු කරන්නේ 19න් බිහිකළ ව්‍යවස්ථාදායක සභාව හරහාය. ව්‍යවස්ථා දායක සභාව පත් කිරීමේදී 'ලිංගික වර්ගීකරණයද ඇතුළත්ව බහුත්ව ලක්ෂණ වලින්' සමන්විත විය යුතු යැයි සඳහන්ය. මෙය අරුම පුදුම යෝජනාවකි. පසුගිය පාස්කු බෝම්බ ප්‍රහාරය එල්ල වන විට සිටි පොලිස්පතිවරයාද පත් කළේ ඔය කියන ව්‍යවස්ථාදායක සභාව හරහාය. අහිංසකයන් 300 කගේ පමණ ජීවිත වලින් වන්දි ගෙවන්නට සිදු වූ ඒ ප්‍රහාරයෙන් පසු ඒ පොලිස්පතිවරයා හිර ගෙට ගියේය. අරුමය වන්නේ ඒ පොලිස්පතිවරයා ඉවත් කරගැනීමට ආණ්ඩුවට නොහැකිය. ඔහු අදටත් පොලිස්පතිය. ඒ වෙනුවට වැඩබලන පොලිස්පතිවරයෙක් පත් කරගැනීමට පමණයි ආණ්ඩුවට හැකියාව ලැබී ඇත්තේ. 19 වැනි සංශෝධනයේ අසාර්ථකත්වය නිර්ණය කිරීමට මෙය ඉතා හොඳ උදාහරණයකි. අප අනිත් කොමිෂන් සභා දෙස බැලුවත් තත්වය එලෙසමය. ඒවාට ස්වාධීන කොමිෂන් සභා යැයි කීම අර්ථවිරහිතය. මෙයට මූලික හේතුව කොමිෂන් සභ පත් කිරීම නොව මේ සභා පත් කිරීමේ ක්‍රමවේදයේ ඇති විශාල ප්‍රශ්නයයි. අප එකඟ නොවූවත් 78 ව්‍යවස්ථාවේ කොතරම් අඩු පාඩු තිබුණත් එය නිර්මාණය කළේ නීතිය හොඳින් දන්නා පිරිසක් විසිනුයි.එය නිර්මාණය කළේ ව්‍යවස්ථා මූලධර්මවලට අනුකූලවයි. නමුත් 19 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේදී ඒ මූලධර්ම සම්පූර්ණයෙන්ම උල්ලංගණය කර තිබේ. 19 වැනි ව්‍යවස්ථාව ගැන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීරණය ලබා දුන් ගරු ශ්‍රීපවන් විනිසුරුවරයා ඒ පිළිබඳ ඉතා වටිනා විග්‍රහයක් එහි ඇතුළත් කර තිබේ.
එහි අවධාරණය කෙරෙන්නේ රටේ බහුතරයෙන් පත් වන ජනාධිපතිවරයා සහ සෙසු ආයතන අතර බලය ගලායාමේදී ඒ ජනධිපතිවරයා සමග ඇති සම්බන්ධය නොබිඳී තිබිය යුතිය යන්නයි. එසේ නොමැතිව අත්තනෝමතිකව බලය එක තැනකින් ගලවා තවත් ආයතනයකට පැවරීම විශාල ව්‍යවස්ථා අර්බුධයක් නිර්මාණය කිරීමට හේතුවක් වෙයි. පසුගිය ආණ්ඩුව 19 හරහා යෝජනා කළ ව්‍යවස්ථාදායක සභාවට සාමාජිකයන් 10 දෙනා පත් කෙරෙන්නේ කෙසේදැයි මඳක් විමසා බලමු. කතානායකවරයා එහි මූලිකත්වය ගනී. රටේ අගමැති සහ සහ විපක්ෂ නායකවරයා එක්ව ඉතිරි පව දෙනාගෙන් පස් දෙනෙක් පත් කරයි. වැදගත් කාරණය වන්නේ ව්‍යවස්ථාදායක සභාවේ තීරණයක් සම්මත වීමට චන්ද පහක් පමණක් ප්‍රමාණවත් වීමයි. එනම් විපක්ෂ නායකවරයා සහ අගමැතිවරයාගේ නියෝජිතයන්ගේ චන්ද පමණක් ප්‍රමාණවත් වේ. පසුගිය වසර පහ තුල සිදු වූයේ කුමක් ද? මේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවේ සාමාජිකයන් 10න් 10 ම පත් වූයේ එදා ජනවාරි 8 ආණ්ඩු සෑදීමට එක්ව ක්‍රියාකළ බලවේගයෙනි. ලක්ෂ 58ක් වූ සැබෑ විපක්ෂයට එහි කිසිඳු ඉඩක් නොලැබිණ. අවම තරමේ විපක්ෂ නායකවරයා මන්ත්‍රීවරු 16ක් පමණක් සිටින ආණ්ඩුවේම කොටසක් වූ පක්ෂයකින් පත් නොවූයේ නම් ව්යවස්ථාදායක සභාවේ පත්වීම් මේ තරම් වියවුලකට පත් නොවන්නට ඉඩ තිබුණි. එක රටක් එක නීතියක් වෙනුවෙන් නිර්මාණය වන අනාගත ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයකදී එලෙස ආණ්ඩුව විසින්ම විපක්ෂ නායකවරයා පත් කරගන්නා අයුක්තිසහගත ඉඩ අහුරා දැමිය යුතුය.

මෙලෙස රට අස්ථාවර කරන , රට තවත් අගාධයෙන් අගාධයට හෙළන ව්‍යවස්ථා මර උගුල් ගැන දැනුවත්ව අනාගත ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කරගැනීමේ කටයුත්තට අප වහ වහා ක්‍රියා කළ යුතුය. එහිදී බෙදුම්වාදයට කිසිඳු ඉඩක් නොතැබීම ප්‍රමුඛම අවශ්‍යතාවයකි. රටට හිතැති නීති ක්ෂේත්‍රයේ විශාරදයන් ඇතුළු දැනුවත් පිරිසකගේ සහය ඒ සඳහා ලබා ගැනීමට කටයුතු කළ යුතුය. එක රටක් එක නීතියක් යනුවෙන් වත්මන් ජනාධිපතිවරයා පොරොන්දු වූ ඒ අපේක්ෂාව ඉටුවන, සියළු පුරවැසියන්ට නිදහසේ අභිමානවත්ව ජීවත්විය හැකි සුරක්ෂිත රටක් නිර්මාණය කරගත හැක්කේ ඒ හරහා පමණි.

[ශක්ති සම්පන්න රාජ්‍යයක් , අපේ ම ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා යෝජනා මැයෙන් යුතුකම ජාතික සංවිධානය පැවැත්වූ සමුළුවේදී ජනාධිපති නීතීඥ මනෝහර ද සිල්වා මහතා පැවැත්වූ විශේෂ දේශනය ඇසුරෙන් සකස් කරන ලද්දකි.]

'ශක්ති සම්පන්න රාජ්යයක්, අපේ ම ව්වස්ථාවක් සඳහා වන යෝජනා' සමුළුවේදී ජනාධිපති නීතීඥ මනෝහර ආර්. ද සිල්වා මහතා ඇගයීමට ලක් වූ මොහොත.



-කැලුම් නිරංජන

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama

Yuthukama Challenges govt. on certain fundamental issues

By Dr Palitha Kohona

The proposals submitted by Yuthukama to the public in the presence of the President of the Republic, last week, are well crafted, reflect the views of a majority of those who voted for President Gotabaya Rajapaksa and should be subject to serious discussion. Some of the proposals may go through a process of refinement during the public debate, but they should be explored seriously. They also reflect some of the deepest concerns of the people, which found expression in the results of the recently concluded presidential election. There is an air of expectation in the country that these concerns will be addressed. Yuthukama backed the campaign of Gotabaya Rajapaksa solidly and was one of the key stakeholders that mobilised the voters to bring him into power.

Yuthukama has consistently supported the concept of a unitary state for Sri Lanka. There are no doubts or qualifications in the position that it advocates. This country should be a unitary state. This is the position presented to the voter by the winning presidential candidate and which was overwhelmingly and unequivocally endorsed by them. Any nuances to this approach that were advocated by the previous regime were summarily rejected by the vast majority of the people.

The President firmly reiterated this position in his inauguration address before the sacred Ruwanweliseya in Anuradhapura. Although muffled reservations have been mumbled by certain elements in our society, the president has drawn a line in the sand from which it would not be possible to retreat and still remain credible. The constant ignition of social and ethnic tensions with a barely camouflaged separatist agenda based on a notion of devolution of power and a possible eventual separation will now need to be brought to an end. The vast majority of voters in Lanka, amongst whom were many minority voters, did not endorse the separatist agenda. For them, an unambiguously unitary state provided the best opportunities for stability, and economic and social advancement.

Many in Sri Lanka firmly believe, for very good reason, that greater autonomy for the provinces will not solve the basic aspirations of the people for a better life. The majority in Sri Lanka's capital city, Colombo, consists of the minorities, Tamils and Muslims. They enjoy all the benefits of an area of the country which is economically disproportionately prosperous. They have good schools, their temples and places of worship are thriving, they are well represented in the professions and their businesses compete successfully. Social integration continues to be achieved with exceptional rapidity. All this has been realised, not through autonomy but by being provided the space to benefit from opportunities available on equal and non-discriminatory terms. There is little doubt that the rest of the country could mirror this success within a unitary state. One recalls that during the colonial era, language or the lack of autonomy for the provinces did not hinder the elite of all communities, irrespective of ethnic origin, from successfully achieving their socio-economic dreams in the country.

It is also important to remember that the Northern and Eastern provinces were created following the Colebrooke - Cameron Commission report 1833, not to address the wishes of any minority but for administrative and financial reasons and also to dilute the political unity of the Kandy an Kingdom. Large parts of the Kandyan Kingdom were hived off to be attached to the Northern and Eastern provinces.

President Rajapaksa has also asserted categorically that all citizens should enjoy equal rights irrespective of their ethnic, religious and social background. He repeated this stance in his address to the nation on Independence Day. Sri Lanka has pandered piece meal to demands based on ethnic politics in the past, and has not come anywhere near to solving the so called ethnic issues. The bickering which started before independence continues despite all the efforts undertaken by different leaders. The basic needs of all the people, especially the economic aspirations of those living in non-urban and remote areas, remain inadequately addressed. In the circumstances, the fresh approach proposed by Yuthukama and articulated by the president needs to be given space to be tested. Many advanced countries have minimised ethnic tensions by creating equal economic opportunities for all their citizens. There is hardly an example from elsewhere in the world where ethnically determined separation has succeeded in resolving social and economic tensions.

In addition, consistent with the situation in many developed states, the President has underlined the need for all citizens to be governed by the same law. Yuthukama has campaigned for this policy approach all along. Lanka, being a very small political and geographical entity, it stands to reason that all its citizens be governed by the same law and enjoy the same rights, privileges and obligations. The geographical entity Sri Lanka is far too small to be divided and governed by different laws which only tend to exacerbate the differences among its people rather than encourage the development of a common identity. As a people, Lankans must be encouraged to think as one people and obstructions to the evolution of a common identity must be removed. Now is as good a time as any.

Consistent with the principle of ensuring the supremacy of parliament, Yuthukama also proposes that the parliament be conferred the powers to override, amend or terminate any law that has been adopted in any provincial council by simple majority. This will be a significant step towards entrenching the national Parliament as the supreme law making authority and ensuring that the whole country, as small as it is, is governed by the same basic laws. It is difficult to imagine what fundamental issues of intrinsic concern to the nation as a whole need to be reserved for the local authorities.

On language, Yuthukama has categorically reflected the current position, namely that Sinhala, the only language originating in the island of Lanka, and the language used in the governance of the country for over 2500 years, shall be the official language which should be proudly used for official purposes, including for communications made internationally. Translation facilities are readily available today, including through the electronic medium. Even the leaders of Maldives, our neighbour to the west, do so. However, Yuthukama also acknowledges the right of Tamil speakers to be educated in Tamil and deal with the Government in their own language, should they so desire. This has been the position of Sri Lankan leaders at least since the fifties.

Yuthukama also proposes that law and order should be the responsibility of the central government. This may cause concern to those wedded to the externally imposed and internally reviled 13th Amendment. But the need for uniformity and the creation of one national identity has been often highlighted during the election campaign. It also needs to remembered that many influential forces in our society have articulated serious reservations about the utility of the provincial councils.

This was particularly evident during the election campaign. Provincial councils have been described as costly and ineffective white elephants. With road, rail, telephone and internet communications expanding and becoming very intrusive and effective, the concept of provincial councils in a small geographical entity as Lanka would sound archaic. This is an era when it is possible to run a large office in New York with the help of a cellular phone while lying on a beach in Arugam Bay.

The Island : 2020-02-25

යුතුකම සංවාද කවය

www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

"ශක්ති සම්පන්න රාජ්‍යයක් - අපේ ම ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා යෝජනා' - සම්පූර්ණ PDF ගොනුව

සම්පූර්ණ PDF ගොනුව මෙතනින් බාගත කරගන්න

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

ඔබේ මනාපය රට වෙනුවෙන් කැපවුනු යුතුකම සංවාද කවයේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලකුණු කරන්න. (Like us on facebook)
https://www.facebook.com/yuthukama

අපේම ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා යෝජනා [Video]

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

ඔබේ මනාපය රට වෙනුවෙන් කැපවුනු යුතුකම සංවාද කවයේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලකුණු කරන්න. (Like us on facebook)
https://www.facebook.com/yuthukama