විධායක ජනපති ධූරය ඉවත් කළ යුතුයි ?

විධායකය අහෝසි කළ යුතු යැයි ජවිපෙ පවසන්නේ එක ගලෙන් කුරුල්ලන් දෙන්නෙකු ඇල්ලීම සඳහායි. සිරිසේන මහතාව පාලනය කර රනිල්ගේ දෑත් ශක්තිමත් කරදීම පළමු අරමුණයි. දෙවන අරමුණ වන්නේ විජාතික බලවේගවල න්‍යායපත්‍රය අනුව රටේ ඒකීයභාවය විනාශ කර දැමීමයි. පළාත් සභාවලට එරෙහිව මාරාන්තික සටනක් දියත් කළ ජවිපෙට පළාත් සභා පිළිබඳව එකදු වචනයක් හෝ කතා නොකර ජනපති ක්‍රමය පිළිබඳව පමණක් කතා කරන්න ඇති අයිතිය කුමක්දැයි මෙරට ජනමාධ්‍යවේදීන් විසින් ඔවුන් හඹාගෙන ගොස් ප්‍රශ්න කළ යුතුය.

රට බෙදීම සිරිසේන ජනපති නිසා බේරුණේ යැයි ඇතැමුන් පවසන්නේ සදොස් නිගමනයක් හේතුවෙනි. සිරිසේන මහතා, ජනපති ලෙස පත් කරන්නේම රට බෙදීම සදහායි. නමුත් රනිල්ගේ දුර්වල හැසිරීම නිසා සිරිසේන සහ රනිල් අතර ගැටුමක් ඇතිවිය. 2002 දී ද සිදු වූයේ එයම බව 'සාමයේ ඉත්තෝ' නම් නොර්වේ වාර්තාවේ සඳහන් වේ. එම වාර්තාවට අනුව, රනිල් චන්ද්‍රිකාට නොදන්වා සාම ගිවිසුම අත්සන් කළ අතර පසුව එහි පිටපතක්  චන්ද්‍රිකාගේ මේසය මතට විසි කර තිබේ. රනිල්ගේ මේ හැසිරීම නිසා බෙදුම්වාදයට කැමති චන්ද්‍රිකා, රනිල් විරෝධියෙක් බවට පත්විය. මෙවරද සිදු වූයේ එවැන්නකි.සිරිසේන වෙත ලබා දිය යුතුව තිබූ ගෞරවය ලබා දෙන්නට රනිල් අසමත් විය. රනිල්ගේ බැදුම්කර වංචාව ආයුධයක් කරගත් සිරිසේන ඒ ඔස්සේ රනිල් දුර්වල  කර සිය බලය වැඩි කරගන්නට සිතුවේය. රට මෙතෙක් බේරෙන්නට ප්‍රධාන වශයෙන් බලපෑවේ මේ ගැටුමයි.

පසු ගිය ජනාධිපතිවරණයෙදී සිදු වූයේ මෙතක් ලාංකීය ඉතිහාසය තුළ සිදු නොවූ ආකාරයේ දෙයකි. රට බෙදන්න කැස කවන දෙමළ ජාතික සන්ධානය සහ රටේ ඒකීයභාවය වෙනුවෙන් පොළොවේ පස් කෑ ජාතික හෙළ උරුමය පවා එක් පොදු අපේක්ෂකයෙකු වෙනුවෙන් පෙනී සිටියේය. මෙය මෙතනින් අවසන් නොවන්නකි. එජාපය, ජවිපෙ, හෙළ උරුමය, මුස්ලිම් පක්ෂ, එන් ජී ඕ නඩය මෙන්ම ඉන්දියාවේ බලපෑමෙන් තොණ්ඩමන්ද එකම පොදු අපේක්ෂකයෙක් වටා රොක් කිරීමේ සූත්‍රය විජාතික බලවේග විසින් සොයා ගෙන අවසන්ය. ඒ සඳහා අවශ්‍ය වන්නේ මේ සියලු දෙනාට එකඟ විය හැකි පතෝලයකු තෝරා ගැනීම පමණි. ඇතැම් විට මේ පතෝලයා, පතෝලයෙක් ලෙස පෙනීම වැලැක්වීම සඳහා ඒ ඒ කාලයට එක එක ආකාරයේ පරස්පර ජනප්‍රියවාදී ප්‍රකාශ සිදු කරන්නෙක්ද විය හැකිය (විජේදාස රාජපක්ෂ මහතා මෙන්). 

13 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ ඇතැම් බෙදුම්වාදී අංග ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල මගින් පාලනය කළ හැකිය. නමුත් එවැනි පාලනයක් විජාතික බලවේග වල රූකඩයෙකු ලෙස පත්වන පතෝලයකුගෙන් බලාපොරොත්තු විය නොහැක. කිසිදු ජනපදනමක් නැතිව බිහිවන මේ පතෝල නායකයා හුදෙක්ම විජාතික බලවේගවල සිරකරුවෙක් පමණක් වනු ඇත. සිරිසේන මහතාට රට ගැන හැඟීමක් තිබීම කෙසේ වෙතත් මේ සිරකාර හැඟීම ඔහුට නොරුස්සන්නක් විය. ඔහු රනිල්ට පහර දී හිරෙන් පැන යාමට තැත් කිරීම තුළ අද රට අරාජික වී තිබේ. චන්ද්‍රිකා - රනිල් සමයේද සිදුවුයේ මෙයයි. අවම වශයෙන් චන්ද්‍රිකාට එවන් අවස්ථාවක පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමේ බලයක් විය. මෙවර විජාතික බලවේග බලවත් වූ වහාම 19 වන සංශෝධනය හරහා සිරිසේනගේ  ඒ බලය කපා දැමීය.  විජාතික බලය සිය ගමන යන්නේ උගත් පාඩම් හරහා සිය වැරදි නිවැරදි කර ගනිමිනි.

ඉදිරියේදී පත්වන ඊනියා පොදු අපේක්ෂකයෙකු සහිත පාලනයක් තුළ මේ පෙර වැරදි නිවැරදි කර ගන්නට විජාතික බලවේග උනන්දු වන බව පැහැදිළිය. එක්සත් ජාතික පක්ෂය පැත්තෙන් රනිල්ට වඩා එකඟ විය හැකි පුද්ගලයකු නායකත්වයට පත්වනු දැකීමට කැමති බවත්,  බලය අත් හැරීමට රනිල්ගේ ඇති අකමැත්ත තමන්ගේ සාම ව්‍යාපෘතිය අසාර්ථක වීමට බලපෑ බවත් නෝර්වේ වාර්තාවෙන් පැහැදිළි වේ. වැරදි නිවැරදි කර ගන්නා මේ රූකඩ පොදු අපේක්ෂකයා ප්‍රමුඛ එජාප-ජවිපෙ- ටීඑන්ඒ-හෙළ උරුම- එන් ජී ඕ රජයක් මඟින් ඉදිරියේදී රට  ඊළම කරා රැගෙන යන බව සක්සුදක් සේ පැහැදිලිය. බෙදුම්වාදීනට සහ එන් ජී ඕ කාරයන් විධායකය අහෝසි කළ යුතුය යන මතයේ දිගටම සිටින්නේ ඒ රූකඩ පොදු අපේක්ෂකයා මඟින් තමනට අවශ්‍ය ආකාරයට ජනපති ක්‍රමය අහෝසි කර ගැනීම සඳහාය. 

ප්‍රථමයෙන්, විජාතික බලවේග විසින් මේ ජනපති ක්‍රමය භාවිතා කරන්නේ  රටට හතුරු සියලු බලවේග එකට එකතු කිරීම සඳහාය. එපමණක් නොව, ඕනෑම මරණාසන්න මොහොතකදී ඔවුන්ට ජීවය ලබා දෙන්නේද මෙම ජනපති ක්‍රමයයි. ඒ බව පසුගිය පළාත් පාලන මැතිවරණය හරහා මෙම බලවේග ලැබූ අන්ත පරාජයෙන් පසුවද, සමස්ත ප්‍රතිශත එකතු කර පෙන්වීම මගින් පැහැදිලිය.

ඔවුන්ගේ උපායවන්නේ ජනාධිපති ක්‍රමයම "පාවිච්චි කර" බිහි කර ගන්නා රූකඩ පාලකයෙකු අතින් විජාතික බලවේගවලට අවැසි පරිදි ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කර රට දෙකඩ කිරීමට පාර කැපීමයි. පවතින දේශපාලන ගතිකයන් තුළ මේ රූකඩ ජනපති බිහිකර ගැනීම සඳහා කළ යුතු වන්නේ බෙදුම්වාදීන් සහ බඩජාරීන් හට එක විට එකඟ විය හැකි පතෝලයකු පොදු අපේක්ෂක තනතුර සඳහා සොයා ගැනීම පමණකි. එවැනි පතෝලයන් ඕනෑ තරම් මෙරට දේශපාලනයේ ඇති අතර, මේ වන විටත් මේ පතෝළයා තමා බවට පත්වීමේ ව්‍යාපෘති ඒ ඒ අය විසින් දැනටමත් දියත් කර ඇත.

එක් අතකින් විධායක ජනාධිපති ධූරය රට බෙදීම සඳහා බාධාවකි. එනිසා එය නැති කර දැමීම විජාතික බලවේගවල අවශ්‍යතාවය වේ. ඒ සඳහා ඔවුන්ට බලය ලබා ගත හැකි එකම මාර්ගයද ජනාධිපති ධූරයයි. එනිසා මීළඟට පත්වන රූකඩ පාලකයකු අතින් ජාතියේ ගෙල සිඳලමින් විධායක ජනාධිපති ධූරය අහෝසි වීමට නියමිත බව සක්සුදක් සේ පැහැදිළිය. අපැහැදිළි වන්නේ ඒ රූකඩ පාලකයා පත් කරගත හැකි වන්නේ 2020දිද, 2025 දීද, 2030 දීද යන්න පමණකි. 

එක් අතකින් රටේ රණ විරුවන් දිවි හිමියෙන් රැකදුන් රටේ ඒකීයභාවය අප රැක ගත යුතුය. තවත් අතකින් අර විජාතික බලවේගවල රට බෙදන මඟ අසුරා දැමිය යුතුය. ඒ සඳහා කළ යුත්තේ රටට හිතකර ආකාරයට රටේ ඒකීයභාවය සුරැකෙන ආකාරයකට නව ව්‍යවස්ථාවක් මඟින් හෝ විශාල සංශෝධනයක් මඟින් හෝ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කර දැමීමයි. මෙහිදී ඉස්සර වන පිළ දිනන බව අප තේරුම් ගත යුතුය. අප විසින් එය අහෝසි නොකළ හොත් උන් විසින් එය අහෝසි කරන බව අපට පෙනී යා යුතුය.

ඒනිසා ප්‍රායෝගික භාවිතාව තුළ වඩාත් සුදුසුම ක්‍රියා මාර්ගය වන්නේ විධායක ජනපති ක්‍රමය අහෝසි කළ යුතුය යන මතය සමාජගත කර, එය විජාතික බලවේගවල බලය දුර්වල වූ අවස්ථාවක සිදු කර රටේ ඒකීයභාවය සුරැකෙන බව තහවුරු කර ගැනීමයි. නැතිනම් අනාගතයේදී  පත්වන පතෝලයකු ප්‍රමුඛ හවුල් ආණ්ඩුවක් මඟින් විධායක ජනපති ක්‍රමය අහෝසි කර රට දෙකඩ කරන බව යළිත් අවධාරණය කරමින් නවතිමි. ජාතික බලවේග ඒ සඳහා පෙරමුණ නොගතහොත් විජාතික බලවේග එය සිදු කර රට දෙකඩ කරනු නියතය. කෘතහස්ත දේශපාලකයකු වන මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා මේ තත්වය ඉතා නිවැරදිව අවබෝධ කර ගෙන තිබෙන සැටියක් පෙනෙන්නට ඇත. පොහොට්ටුව පිපී ඇත. එය නෙලුමක් බවට පත්කළ හැක්කේ කෙසේදැයි යන උත්තර සංවාදයක් අද මේ රටට අවශ්‍යය.

-ලසන්ත වික්‍රමසිංහ.
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

ඔබේ මනාපය රට වෙනුවෙන් කැපවුනු යුතුකම සංවාද කවයේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලකුණු කරන්න. (Like us on facebook)
https://www.facebook.com/yuthukama

මලික් ඉවත් කරනු ! මෙන්න චෝදනා

බැදුම්කර වංචාවට පෙර දිනයේ මලික් සමරවික්‍රම මහතා මහ බැංකුවට ගොස් අර්ජුන් මහේන්ද්‍රන් මහතා සමඟ සාකච්ඡා පැවැත්වීය. නමුත් ඔහු පවසා සිටියේ ඔහු බැදුම්කර ගැන කතා නොකළ බවත්, ඔහු ගියේ පාරවල් හදන්න සල්ලි සොයා ගැනීමට බවත්ය.
ඔහු එවිට මහාමාර්ග ඇමතිවරයා නොවීය, වෙනත් ඇමති වරයෙකුද නොවීය, අවම වශයෙන් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකුවත් නොවීය. මහා මාර්ග සහ මලික් සමරවික්‍රම මහතා අතර තිබූ එකම සම්බන්ධය ඔහු ද අප මෙන් මහාමාර්ග භාවිතා කරන්නෙකු වීම පමණකි. කිතුලට නැග්ගේ තණ කොළ කපන්නට යැයි පැවසූ මලික් සමරවික්‍රම අමාත්‍යවරයාට නිදැල්ලේ සිටිය හැකි විය.

එට්කා ගිවිසුම හරහා රට ඉන්දියානු කොළණියක් කිරීමේ වගකීම රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා විසින් භාරදුන්නේද පාසල් කාලයේ පටන් ඔහුගේ "සහකරු" වූ මලික් සමරවික්‍රම මහතාටය. එයද ඔහු සිදු කරන්නේ ඉතාම දූෂිත ආකාරයකට බව පැහැදිලි කරමින් ඔහු සහ අමාත්‍යාංශ ලේකම් චාන්දනී විජේවර්ධන මහත්මිය එම තනතුරුවලින් පහ කර දූෂිත එට්කා සාකච්ඡා කණ්ඩායම විසුරුවා හරින ලෙස ඉල්ලා තොරතුරු තාක්ෂණ වෘත්තීයවේදීන්ගේ සංසදය විසින් ජනාධිපතිවරයා වෙත ලිඛිත ඉල්ලීමක් ඉදිරිපත් කර ඇත. ජනාධිපතිතුමා පිළිබඳ විශ්වාසයක් තැබීම අපහසු වුවත් මෙම අමාත්‍යවරයා රට පාවා දෙන්නට කටයුතු කරන නින්දිත ආකාරය සියලු දෙනාම දැනගත යුතුය.


2018.04.02

අතිගරු ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මැතිතුමා

ශ්‍රී ලංකා ප්‍රජාතාන්ත්‍රික සමාජවාදී ජනරජය

අතිගරු ජනාධිපතිතුමනි,

සංවර්ධන උපායමාර්ග සහ ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම අමාත්‍යංශය විසින් ජාතික අභිලාෂයන්ට පටහැණිව ක්‍රියාකිරීම වළක්වා එය නිවැරදි කරන්නට මැදිහත්වන ලෙස ඉල්ලා සිටීම

සංවර්ධන උපායමාර්ග සහ ජාත්‍යන්තර වෙළඳ කටයුතු අමාත්‍යංශය පසුගිය කාලය තුළ ක්‍රියාත්මක වූ ආකාරය ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය පසුබෑමකට ලක් වීමට බෙහෙවින්ම බලපා ඇත. එම අමාත්‍යාංශය ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය සම්බන්ධයෙන් ඔබතුමා විසින් පොදුවේ දරන මතයට පටහැණිව දේශීය නිෂ්පාදන අධෛර්යමත් කරමින් ආනයන පමණක් දිරිගන්වන ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කළේය. එසේම ඒ සඳහා ක්‍රියාත්මක වීමේදි යහපාලනයේ මූලිකාංග නොතකා හරිමින් අත්තනෝමතික ලෙස ක්‍රියා කර ඇත. 

සංවර්ධන උපායමාර්ග සහ ජාත්‍යන්තර වෙළඳ කටයුතු අමාත්‍යංශය විසින් සිදු කළ රටට අහිතකර ක්‍රියාවන් කිහිපයක් ඔබතුමාගේ අවධානය පිණිස පහත දක්වන්නෙමු.

1. සංවර්ධන උපායමාර්ග සහ ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම අමාත්‍යාංශයේ ප්‍රධාන කටයුතු හැසිරවීමේ වගකීම ඇමරිකානු ජාතිකයන් තුන්දෙනෙකුට (වැටුප් ගෙවා) පැවරීම හරහා ජාතික අභිලාෂයන්ට පටහැනිව ක්‍රියාකරමින් ශ්‍රී ලංකාවේ සංවර්ධන උපායමාර්ග මෙන්ම ජාත්‍යන්තර වෙළඳාමද විදේශීය බලපෑම්වලට සෘජුවම යටත් කරවීමට කටයුතු කිරීම.
2. ඉන්දියාවෙන් සහ චීනයෙන් විශාල වශයෙන් භාණ්ඩ ආනයනය කරන බහුජාතික සමාගමක ශ්‍රී ලංකා ශාඛාවේ සභාපතිවරයෙකු වශයෙන් කටයුතු කළ ආචාර්ය සමන් කැලේගම මහතාව එට්කා ඇතුලු ද්විපාර්ශවික ගිවිසුම්වල සාකච්ඡා සඳහා ශ්‍රී ලංකා නියෝජිත පිරිසේ ප්‍රධානියා වශයෙන් පත් කරමින් බැඳියාවන් අතර ගැටුමක් නිර්මාණය කිරීම සහ අයතා වාසි ලබා ගැනීමට ඉඩ සැළසීම.
3.  ඒකාබද්ධ ඇඟලුම් සංගම් සංසදය (Joint Apparel Association Forum ) වෙත ජාත්‍යන්තර වෙළඳ ගිවිසුම් මඟින් වාසි ලබා ගන්නා ආකාරය පිළිබඳව උපදේශකයෙකු ලෙස සේවය සපයා මුදල් ලබා ගන්නා පුද්ගලයෙකු වන කේ. ජේ වීරසිංහ මහතා   එට්කා ඇතුලු ද්විපාර්ශවික ගිවිසුම්වල සාකච්ඡා සඳහා ශ්‍රී ලංකා නියෝජිතයෙකු ලෙස පත් කිරීම මඟින් අල්ලස් ලබා ගැනීම හා සමාන ක්‍රියාවකට අනුබල දීම සහ ඒ හරහා අනෙකුත් දේශීය කර්මාන්තවලට පාඩු සිදු වන ආකාරයේ තීන්දු සඳහා දායක වීම.
4. නවසීලන්ත පුරවැසිභාවය හිමි ආචාර්ය රවී රත්නායක Bridging the Gap නමැති එන් ජී ඕ ආයතනයේ සාමාජිකයෙකි. එම ආයතනය හරහා මේ පුද්ගලයා ASEAN සංගමයේ සාමාජික රටවලට ශ්‍රී ලංකාවට භාණ්ඩ අපනයනය සඳහා පෞද්ගලික උපදේශකයෙකු ලෙසද කටයුතු කරයි. මෙම පුද්ගලයා එට්කා ඇතුලු ද්විපාර්ශවික ගිවිසුම්වල සාකච්ඡා සඳහා ශ්‍රී ලංකා නියෝජිතයෙකු ලෙස පත් කර ඇත. ඊට අමතරව ශ්‍රී ලංකාවට ආනයනය කරන භාණ්ඩවලින් බදු සහන ලබාදෙන භාණ්ඩ ලයිස්තුව සකස් කිරීමේ වගකීමද මොහුට පවරා ඇත. ඒ මඟින් ශ්‍රී ලංකාවට අවාසි සහගත තත්වයක් නිර්මාණය කරමින් ඔහු සේවය කරන වෙනත් රටවලට අවශ්‍ය ආකාරයට ශ්‍රී ලංකාවේ ආනයනය වර්ධනය කිරීමට අවස්ථාවක් ඔහුට නිර්මාණය කරදී ඇත.
5. ඉහත කී ආචාර්ය රවී රත්නායක නමැති නවසීලන්ත පුරවැසියාට ශ්‍රී ලංකාවේ ජාතික වෙළඳ ප්‍රතිපත්තිය සකස් කිරීමද භාරදීමට ක්‍රියා කිරීම සහ දේශීය ව්‍යාපාර වසා දමා ආනයන දිරිගන්වන ප්‍රතිපත්තියක් සකස් කරමින් ඔහු උපදේශකයෙකු ලෙස මුදල් ලබා ගන්නා ආයතනයන්ට අවශ්‍ය පරිදි ශ්‍රී ලංකාවේ වෙළඳ ප්‍රතිපත්තිය වෙනස් කිරීමට අනුබල දීම සහ එම ව්‍යාජ වෙළඳ ප්‍රතිපත්තියට කැබිනට් මණ්ඩල අනුමැතිය ලබා ගැනීම සඳහා ගරු ජනාධිපතිවරයා ඇතුලු කැබිනට් මණ්ඩලය නොමඟ යැවීම.
6. සිංගප්පුරු වෙළඳ ගිවිසුම සඳහා සාකච්ඡා ආරම්භ කිරීමට පෙර ශ්‍රී ලංකා සාකච්ඡා කණ්ඩායමේ පුද්ගලයන් කිහිපදෙනෙකු සිංගප්පුරු සාකච්ඡා කණ්ඩායමේ පුද්ගලයෙන් වෙතින් පුහුණුවක් ලබා ගැනීම සඳහා සිංගප්පුරුව වෙත යැවීම මගින් ශ්‍රී ලංකා සාකච්ඡා කණ්ඩායමේ නොහැකියාව සහ අඩුපාඩු සිංගප්පුරු සාකච්ඡා කණ්ඩායම වෙත නිරාවෘත්ත කිරීම සහ ඒ මඟින් ශ්‍රී ලංකාවට ඉතාම අවාසිදායක ගිවිසුමක් සිංගප්පුරුව සමඟ ඇති කරගැනීමට කටයුතු සිදු කිරීම. 
7. සිංගප්පුරු වෙළඳ ගිවිසුම මඟින් ආනයන බදු මඟින් පමණක් ශ්‍රී ලංකාවට වාර්ෂිකව අහිමි වන මුදල රැපියල් මිලියන 1500ක් පමණ වේ. මෙම ගිවිසුම තුළ ශ්‍රී ලංකාව සඳහා සිංගප්පූරුව විසින් බදු සහන ලබා දුන් භාණ්ඩවලින් 99% ක්ම මෙම ගිවිසුම නොපැවතියද, ශ්‍රී ලංකාව ඇතුලු ලොව ඕනෑම රටක් සඳහා සිංගප්පූරුවේදී ආනයන බදුවලින් නිදහස් කර තිබූ භාණ්ඩ වීම. 
8. සිංගප්පූරු ගිවිසුම මඟින් වෙනත් රටවල නිපදවෙන භාණ්ඩද සිංගප්පූරුව හරහා ලංකාවට ඇතුලු වීමට විශාල ඉඩකඩක් නිර්මාණය කරදීම. එසේම, වෘත්තිකයන් ලෙස සිංගප්පූරු පුරවැසියන්ට පමණක් නොව සිංගප්පූරුවේ ස්ථිර පදිංචි කරුවන්ටද සිංගප්පුරු වෙළඳ ගිවිසුම හරහා ශ්‍රී ලංකාවට ඇතුළු වීමට ඉඩ සලසා ඇත.
9. ලොව පිළිගත් නිර්දේශයන් නොතකා හරිමින් දැනට සාකච්ඡා පවත්වන කිසිදු වෙළඳ ගිවිසුමක් පිළිබඳව ශක්‍යතා අධ්‍යනයක් සිදු කර නොමැති වීම, පාර්ශව කරුවන්ගෙන් අදහස් විමසීමට අසමත් වීම, ඒ සඳහා කිසිදු විනිවිදභාවයක් පවත්වා ගැනීමට අපොහොසත්වීම යනාදි දුර්වලතාවයන් ඇතිව ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයට තීරණාත්මක ලෙස බලපාන අතිශය සංවේදී ආර්ථික ගිවිසුම් සම්බන්ධයෙන්  දුර්ධාන්ත ලෙස කටයුතු කිරීම සහ ඒ අනුව මෙම ආර්ථික ගිවිසුම් රට හිතකරද යන්න සොයා බැලීමට හිතාමතාම කටයුතු නොකිරීම මඟින්ව ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය සහ ජනජීවිතය දැඩි අවදානමක හෙළීම.

ඉහත දැක්වූ කරුණු අනුව මෙම අමාත්‍යාංශය ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයට හානිදායක අයුරින් ක්‍රියාකර ඇත. එසේම වර්තාමානයේ සිදු කරගෙන යන කාර්යයන්ද ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයට ඉතා නරක ආකාරයෙන් බලපානු ඇත. ජාතික අහිලාෂයන්ට පටහැණිව සංවර්ධන උපායමාර්ග සහ ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම අමාත්‍යංශය විසින් සිදු කරගෙන යන ක්‍රියාදාමයන් නතර කරලීම සඳහා ඔබතුමා සෘජුවම මැදිහත් විය අවස්ථාව එළඹ ඇති බව අපි විශ්වාස කරමු.

ඒ සඳහා පහත සඳහන් ක්‍රියාමාර්ග අනුගමනය කරන මෙන් ඉතා ගෞරවයෙන් ඔබතුමාගෙන් ඉල්ලා සිටිමු.

1. සංවර්ධන උපායමාර්ග සහ ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම අමාත්‍යාංශය ගරු අමාත්‍ය මලික් සමරවික්‍රම මහතාගෙන් ඉවත් කර වෙනත් ඇමතිවරයෙකු වෙත පවරා දී  ඉදිරි කටයුතු ජාතික අභිලාෂයන්ට අනුව සිදුවන බව තවුරු කර ගැනිම.
2. ඉහත සඳහන් සියලු ක්‍රියාදාමයන් සඳහා වගකිවයුතු අමාත්‍යංශ ලේකම් චාන්දනී විජේවර්ධන මහත්මිය එම තනතුරින් පහකිරීම
3. දූෂිත පුද්ගලයන්ගෙන් සැදුම්ලත් ඉන්දු- ලංකා ආර්ථික සහ තාක්ෂණික සහයෝගීතා ගිවිසුම සඳහා වන ශ්‍රී ලංකා සාකච්ඡා කණ්ඩායම විසුරුවා හැරීම.

කපිල පෙරේරා	ලසන්ත වික්‍රමසිංහ
සභාපති තොරතුරු තාක්ෂණ වෘත්තීයවේදීන්ගේ සංසදය	ලේකම් තොරතුරු තාක්ෂණ වෘත්තීයවේදීන්ගේ සංසදය

ව්‍යවස්ථා අර්බුදය - දේශපාලන අර්බුදය මැද ලංකා දේශපාලනයේ අද සහ හෙට - ආචාර්ය චරිත හේරත්

ව්‍යවස්ථා අර්බුදය - දේශපාලන අර්බුදය මැද
ලංකා දේශපාලනයේ අද සහ හෙට
පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ දර්ශන අංශයේ අංශාධිපති
-ආචාර්ය චරිත හේරත්

Art TV රූපවාහිනිය සමග සිදුකළ සම්මුඛ සාකච්චාව.



යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

ඔබේ මනාපය රට වෙනුවෙන් කැපවුනු යුතුකම සංවාද කවයේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලකුණු කරන්න. (Like us on facebook)
https://www.facebook.com/yuthukama

සංස්කෘතික ඝාතක විචාරකයන්ට ගෝචර නොවූ විශිෂ්ට නවකතාවක්

     

    ඉසුරු ප්‍රසංග විසින් රචිත පේමතෝ ජායතී අසෝකෝ නවකතාව පිළිබඳ යමක් ලිවීම වැදගත් වන්නේ හේතු දෙකක් නිසාය. එකක් එය හොඳ නවකතාවක් වීමය. ඊටත් වඩා වැදගත් අනෙක් හේතුව වන්නේ මේ කෘතියේ එන ගැඹුරු සමාජ දේශපාලන සංවාදය මෙරට විචාරකයන් යැයි කියා ගන්නා පිරිස් විසින් හිතාමතාම මඟහරින බවක් පෙනෙන්නට ඇති නිසාය. මේ කෘතිය ප්‍රකාශයට පත්ව වසරක් පමණ ගතව තිබේ. ඒ කාලය තුළ කෘතියේ දෙවැනි මුද්‍රණයක්ද නිකුත්ව තිබුණද තවමත් මේ පිළිබඳ ප්‍රමාණවත් කතාබහක් ඇතිවී නැත. ඊට හේතු විමසීම පසුවට කල් තබා පළමු කොටම මේ නවකතාව පිළිබඳ මූලික විමසීමක් කළ යුතුය.

යථාව හා කල්පිතයේ සුසංයෝගය

    මේ කතාවේ කේන්ද්‍රිය චරිතය රවිඳු නැමති තරුණයෙකි. 80 දශකයේ අගභාගයේ සිට 2015 - 2016 කාලය දක්වා වූ කාලපරාසයක සිදුවීම් මේ කතාවට විෂය වෙයි. කතාව ඇරඹෙන්නේ රවිඳුගේ ළමා වියට අයත් ඒක පාර්ශවික ප්‍රේමයක් පිළිබඳ හාස්‍යජනක විස්තරයකිනි. එය 80 දශකයේ මුල් භාගයේ උපන් පරම්පරාවේ මනස කෙරේ බලපෑ සමාජ පරිසරය පිළිබඳ අපූරු විවරණයක්ද වෙයි. අනතුරුව ගැටවර වියේදී රවිඳුට පාසැල් ප්‍රේමයකටත් පෙරාතුව පන්ති ප්‍රේමය හෙවත් ජවිපෙ දේශපාලනය  මුණගැසෙයි. ඒ තම පාසැල් මිතුරා වූ සුධීර හරහාය. මේ 1994න් පසු ජවිපෙ නැවත නැඟී සිටි මුල් යුගයේ අත්දැකීම්ය. රවිඳු ජවිපෙ දේශපාලනයට සම්බන්ධ වුවද ඔහු එහි නිශ්චිතව මුල් බැස නොගත්තෙකි. රවිඳු උසස් පෙළ නිසි ලෙස සමත් නොවුණද ඔහුගේ දේශපාලන මිතුරා වූ සුධීර සරසවි වරම් ලැබ පසුව අන්තරේ කැඳවුම්කරුවා බවට පත්වෙයි. රවිඳු බොහෝ හැකියාවන්, දක්ෂතා ඇති අයෙක් වුවද දේශපාලනය, ආදරය, රැකී රක්ෂා ආදී කිසිවක දී ආකෘතිගත වීමට ඔහු කැමති නැත. ඔහු විවිධාකාර ආදරවන්තියන්, විවිධාකාර පුද්ගලයන්, විවිධ දර්ශන මතවාද ඇසුරු කළද, ඒ සියල්ල අත්විඳිමින් කිසිවක නොඇලී අයාලේ යන රස්තියාදුකාරයෙකි. 

      මේ අනුව පාසැල් ජීවිතය, නව යෞවනය, ආදරය, වමේ දේශපාලනය, විශ්ව විද්‍යාල, ශිෂ්‍ය අරගල, ජනමාධ්‍ය, එන්ජීඕ සංවිධාන, බෙදුම්වාදී කල්ලි, සාහිත්‍ය කලා ලෝකය, මතවාදී ඇකඩමික් සමාජය, සෝවියට් දේශය, චීනය, ඉන්දියාව, ඇෆ්ගනිස්ථානය, ස්වීඩනය වැනි ලෝකයේ විවිධ රටවල සමාජ දේශපාලන සිදුවීම්, ආදී පුළුල් පරාසයක විසිරී ඇති අත්දැකීම් සමුදායක් මේ කෘතියට විෂය වී තිබේ. 80 දශකයේ අගභාගයේ සිට 2015 මහින්ද රාජපක්ෂගේ පරාජය දක්වා දිගු කලක් තිස්සේ පෙළ ගැසුණු ලාංකීය දේශපාලනයේ මෙතෙක් කතාව මේ කෘතිය තුළ මැනවින් පිඬු කොට ඇත්තේ සැබෑ සිදුවීම්, සැබෑ චරිත ආදියද කෘතියේ චරිත බවට පත් කරගනිමිනි. විමල් වීරවංශ, මහින්ද රාජපක්ෂ, මෙන්ම ගුණදාස අමරසේකරද මේ කෘතිය තුළ අපට එලෙසින්ම හමුවෙයි. සුධීර දේවගේ කල්පිත චරිතයක් වුවද ඔහු නියෝජනය කරන අන්තරය, පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලය, ශිෂ්‍ය අරගල ආදිය මෙරට වාම දේශපාලනයේ එක් සැබෑ පැතිකඩකි. රවිඳු නැමති කතා නායකයාගේ චරිතය ගොඩනැඟී ඇත්තේ මෙකී විවිධාකාර අත්දැකීම් හා සමාජ ස්ථර ඔස්සේ අයාලේ යන රස්තියාදුකාර සංචාරකයෙකු වශයෙනි. මේ රස්තියාදුකාර සංචාරයේ කටුක හා විචිත්‍ර අත්දැකීම් රවිඳුගේ මුවින් ඉතා රසවත් ලෙස සරල කථන බසින් ප්‍රකාශයට පත්වෙයි. ඒ අනුව තවත් අතකින් මේ කතාව ඉතාම අවංකව ලියූ චරිතාපදානයක ලක්ෂණද පෙන්වයි. එය එසේ වන්නේ කිසිදු මානසික බාධාවකින් හෝ ආත්ම අනුකම්පාවකින් තොරව තමාගේ හොඳ, නරක, ප්‍රබලතා, දුබලතා, සියල්ල අමු අමුවේ වැමෑරීමට මේ කතාවේ කථකයා ඉදිරිපත් වන නිසාය. 

නිරීක්ෂණ කීපයක්... 

      පළමු කොටම මෙය ආදරය පිළිබඳ විචිත්‍ර ලෙස ලියවුනු කතාවකි. ආදරයේ විචිත්‍රත්වය මෙහි ගොඩනංවා ඇත්තේ පරම ආදරයක් වෙනුවෙන් දිවි දෙන පෙම්වතෙකු හරහා නොවීම විශේෂත්වයකි. රවිඳු යනු එවැනි පෙම්වතෙකු නොව විවිධ පෙම්වතියන් ඇසුරු කරමින් අයාලේ යන චරිතයකි. එහෙත් ඔහු වගකීම් විරහිතව අනෙකා අමාරුවේ දමන සල්ලාලයෙක්ගෙන් වෙනස් වන ආකාරය හා ආදරය පිළිබඳ ඔහුගේ අවංක හෘදයාංගම මනස මේ කෘතිය තුළ මැනවින් පිළිඹිබු කොට ඇත්තේ රවිඳු පැතලි වීරයෙකු හෝ දුෂ්ටයෙකු බවට පත් නොකරමිනි. 

      මීළඟට සුධීරගේ චරිතය හා පේරාදෙණිය ඇසුරින් මෙරට ශිෂ්‍ය දේශපාලනය ගැන කරන තියුණු විවරණය ඉතා වැදගත් එකකි. මේ නවකතාව තුළ පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලය තලේබාන් කඳවුරක් ලෙස හැඳින්වීමට කතුවරයා නිර්භීත වී ඇත්තේ එය තලේබාන්කරණය වීමට බලපෑ සාධක ගැනද විශ්වාසනීය අවබෝධයක් සහිතවය.

   “විශ්ව විද්‍යාල දේශපාලනෙන් රටට වැඩක් තියන එක විචාරශීලී මිනිහෙක් හදන්න අපට පුළුවන් වුණාද? හැබැයි කී දෙනෙක් උපාධි අතෑරියාද? හරක් වගේ උද්ඝෝෂණවලට කොල්ලන්ව දක්කන නිවට උප සංස්කෘතිය නඩත්තු කරන එක විතරයි අපි මෙච්චර කැප කිරීම් කරලා, උපාධි අතෑරලා,  මැරිච්ච සහෝදරයින්ව තුට්ටු දෙකට විකුණලා කරපු එකම දේ...”  (259 පිටුව)

      මෙය විශ්ව විද්‍යාල තම නිසරු සටන් බිම් බවට පත් කරගත් වමේ පක්ෂවල ස්වයං විනාශයට පසු සුධීර විසින් කළ ප්‍රකාශයකි. අවසානයේදී සුධීරගේ මේ කළකිරීම හා ආත්මීය කඩා වැටීම කෙළවර වන්නේ ඔහු දෙමළ බෙදුම්වාදී දේශපාලනයේ කුලී කාරයෙක් බවට පත්කරමිනි. සුධීරගේ මේ ඉරණම තුළ අපට හමුවන්නේ ලංකාවේ වම එන්ජීඕකරණය වීම පිළිබඳ සැබෑ කතාව මිස කතුවරයාගේ හිතළුවක් නොවේ. මෙරට විකල්ප එන්ජීඕ දේශපාලනයේ ව්‍යාජත්වය පිළිබඳ මේ කෘතිය තුළ මතුකරන කාරණාද අතිශය ප්‍රබලය. 

    “මේ රටේ ජාතිකත්වය කියන්නේ මොකක්ද කියලා තේරුම් නොගන්න ඕනම සමාජවාදියෙක් අන්තිමට ප්‍රභාකරන් වීරයෙක් කියලා කියන සමාජ වෛරක්කාරයෙක් වෙන එක කාටවත් වළක්වන්න බෑ.”

    මීට අමතරව සුනාමි ව්‍යසනය, යුධ ජයග්‍රහණය, මහින්ද රාජපක්ෂගේ පරාජය, ආදී රටේ සැබෑ දේශපාලන සිදුවීම් ගණනාවක් මේ කෘතියට පසුබිම් වී තිබේ. ජවිපෙ 1994න් පසු නැගී සිටීම හා ඔවුන්ගේ ස්වයං විනාශයද මේ කෘතියේ මැනවින් නිරූපණය කර ඇත. රවිඳු පැතලි වීරයෙකු නොවුණද රවිඳු යනු මේ සියලු පරාභවයන් මැද වුවද තම හෘද සාක්ෂියේ හඬ ගෑම අමතක නොකළ අයෙකි. ඔහු සමාජ ව්‍යාපාරවල නිල කොටස් කරුවෙක් නොවුණද ඒ ඔස්සේ ගොඩනැඟුණු සද්භාවයේ මනස ඔහු  විනාශ කර නොගත්තෙකි. මෙය වත්මන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විසින් අහිමි කොට ගෙන ඇති ජවිපෙ අතීත අවංක සාමාජිකයාගේ හෘද සාක්ෂිය නොවේද?

   “අපි රන් මැණික් ආකරේක පය තියාගෙන හිඟාකන නිවට ජාතියක්. ගෑනු අරාබි යවලා ගේන සල්ලිවලින් පාන් පිටි ගිලින නපුංසක රටක්. අපිට රන් ආකරයක් උඩ ඉඳගෙන අරාබි වැද්දන්ට ගෑනු විකුණන්න සිද්ධකරපු මේ මජර දේශපාලන ක්‍රමේ මොකක්ද? ඒ ව්‍යසනේ ප්‍රායෝගිකව තේරුම් අරන් වෙනස් කරන එක තමයි මේ මොහොතේ මොන ඉලව් වාදෙකින් හරි වෙන්න ඕන.” පිටුව 399

    සමාජවාදය පිළිබඳ වැදගත් සංවාදයක් මේ කෘතිය තුළ මතුකර ඇත්තේ සෝවියට් දේශය, කියුබාව, චීනය වැනි රටවල පමණක් නොව ඉන්දියාවේ කේරල විමුක්තිකාමීන්ගේ අත්දැකීම්ද විචිත්‍රවත් ලෙස කතාවට මුසු කරමිනි. වම පිළිබඳ ශාස්ත්‍රීය කෘති ගණනාවක් ඔස්සේ මතු කළ හැකි සංවාදයක් සාහිත්‍ය තුළ ඒ ආකාරයට පිඬු කිරීම අසීරු දෙයකි. ඒ සංවාදය කෙළවර මෙවැන්නක් හමුවෙයි. 

    “මට පුදුමයි රවිඳු වෙලාවකට උඹ ගැන... කිසිම සමාජ සම්මතයක් නොතකපු, බිබී අයාලේ ඇවිදපු,  පෝය දාකට පන්සලක මලක් පහනක් පූජා නොකරපු උඹ වගේ එකෙක් තමයි අද අපේකම ගැන සංස්කෘතිය, සභ්‍යත්වය ගැන කථා කරන්න අරන් තියෙන්නේ...”

  “ඔව්. සම්මුති කඩන එක ජීවන භාවිතාව බවට පත්වුණාට පස්සේ සංස්කෘතියට වගේම, බොරු ප්‍රතිසංස්කෘතික වීරයන්ටත් තියන බය ඉබේම නැතුව යනවා. ප්‍රායෝගිකව සමාජ සම්මුති කඩපු එකෙකුට තමයි සම්මුතිවල වටිනාකමයි සම්මුති කඩකරන එකේ වටිනාකමයි දෙකම හරියට තේරෙන්නේ...”  (පිටුව 395) 

කෘතියේ අවසානයේ තැනක මෙසේද සඳහන් වෙයි. 

                                say it loud... say it proud... i'm a communist

     “මීට අවුරුදු දහනමයකට කලින් මට අපේ දේශපාලන ආඛ්‍යානය පටන් ගන්න වුණේ ඒ වාක්‍යයෙන්. ඊට පස්සේ තව තව පරමාදර්ශ හොයාගෙන යන්න තියන හැම අතේම අයාලේ ගිහින් බල්ලෙක් වගේ හති වැටිලා අවුරුදු දහනමයකට පස්සේ මට අද මේ කතාව අවසාන කරන්න සිද්ධ වෙන්නෙත් ඒ වාක්‍යයෙන්...”

    මෙය ප්‍රකාශ දෙක බැලූ බැල්මට පරස්පරයක් ලෙස යමෙකුට පෙනී යා හැකි වුවද මේ සාධක දෙක ඇසුරින් මතුවන අවසන් නොවූ සංවාදය ඉතා වැදගත් එකකි. එය මෑතකදී රචනා වූ අමරසේකරගේ සභ්‍යත්ව රාජ්‍යයක් කරා, විමල් වීරවංශගේ රටට වුවමනා වම, සුමනසිරි ලියනගේ ගේ සභ්‍යත්ව රාජ්‍යය හා සම සමාජය, ආදී කෘති ඔස්සේ මතුවූ ශාස්ත්‍රීය සංවාදයේ සාහිත්‍යමය ස්වරූපය ලෙස සැලකීම වැරදි නොවේ.  

කතුවර මතවාදය හා දේශපාලන ප්‍රවේශය

    ඕනෑම සාහිත්‍ය කෘතියක් තුළින් කතුවරයාගේ දේශපාලන මතවාද ප්‍රකට වීම වැළැක්විය නොහැක්කකි. මේ කෘතියටද ඒ ඇත්ත අදාළ වුවද මෙය කිසියම් මතවාදයක බාල හොරණෑවක් බවට පත් කර නොගැනීමට ඉසුරු ප්‍රසංග ප්‍රවේසම් වී ඇති ආකාරය අගය කළ යුත්තකි. ඒ නිසාම විවිධ මතවාද දරන විවිධ පාර්ශවයන්ට මේ කෘතිය තුළින් තමන්ට රිසි කොටස් උපුටා දැක්වීමේ නිදහසක්ද ලැබී තිබේ. එය දේශපාලන වශයෙන් නුසුදුසු විය හැකි වුවද ඒ විවෘතභාවය හා පුළුල්බව සාහිත්‍ය කෘතියකට අතිශය වැදගත්ය. 

    ඉසුරු ප්‍රසංගගේ පේමතෝ ජායතී අසෝකෝ නවකතාව ජීවිතය පිළිබඳ, ආදරය පිළිබඳ, මිනිස් සම්බන්ධතා හා අකාලික ලෝක සත්‍යයන් පිළිබඳ වැදගත් ඥාන සම්භාරයක් සම්පාදනය කරන කෘතියකි. ඒ සියල්ලටත් වඩා මේ කෘතියේ එන ගැඹුරු දේශපාලන සංවාදය මේ රට පිළිබඳ අවංක ආදරයක් ඇති සෑම අයෙකු විසින්ම ඇසුරු කළ යුත්තකි. එසේ කළ යුත්තේ එම කෘතිය අප අදහන එක් නිශ්චිත දේශපාලන මතවාදයක ප්‍රචාරක හොරණෑවක් වන නිසා නොවේ. එක් මතවාදයක් දේශනා කිරීම වෙනුවට කතුවර අභිලාෂයට එකඟ හා එකඟ නොවන මතවාද රැසක් එකම වේදිකාවක් මත නිදහසේ ගැටෙන්නට සැලැස්වීම මේ කෘතියේ ලක්ෂණයකි. ඒ ඔස්සේ මානව ප්‍රජාවේ දේශපාලනිකත්වය පිළිබඳ එයින් සිදුකෙරෙන සාහිත්‍යමය විවරණය ඕනෑම දේශපාලන මතවාදයක් දරන්නෙකුට ප්‍රයෝජනවත් වන්නකි. කුමන මතයක් දැරුවද මේ රට පිළිබඳ මිනිසුන් පිළිබඳ සැබෑ ආදරයක් ඇති ඕනෑම අයෙකුට තම චින්තනය මුවහත් කරගැනීමට අදාළ දෑ බොහොමයක් මේ පිටු 409 පුරා ගැබ්ව තිබේ. 

     මෙරට සාහිත්‍ය ක්ෂේත්‍රය මේ රටට වෛර කරන සංස්කෘතික ඝාතකයන් බෝ කරන තිඹිරි ගෙයක් බවට පත්වී ඇත්තේ බොහෝ කාලයක සිටය. පොත්වලට විචාරක පැසසුම් සම්මාන ආදිය හිමිවන්නේ කතුවරුන් මේ සංස්කෘතික ඝාතක කල්ලිවලට හිස නමන ප්‍රමාණයට සාපේක්ෂවය. ඊට එරෙහිව යන අයෙකුට සාහිත්‍ය ලෝකය තුළ පය ගසා සිටීම ලේසි නොවන බව මේ කෘතිය වෙත ඔවුන් දක්වන නිහඬභාවයේ ප්‍රතිචාරය තුළින්ම පෙනී යයි. කෙසේ වුවද එවන් තත්ත්වයක් තුළ ඉසුරු ප්‍රසංග වැනි ලේඛකයෙකු නවකතාකරණයට පිවිස තිබීම අතිශය වැදගත්ය. නිල විචාරකයන්ගේ සාහිත්‍ය ආධිපත්‍යයට ඔහු හුදකලාව හෝ එල්ල කළ මේ අභියෝගය බෙහෙවින් වැදගත්ය. විය යුත්තේ සාහිත්‍ය ලෝකයේ ප්‍රතිචාර මොනවා වෙතත් මෙවැනි කෘති පිළිබඳ පොදු පාඨක ප්‍රජාව අතර වැදගත් සමාජ සංවාදයක් ගොඩනැඟීමය. 

-වෛද්‍ය කේ. එම්. වසන්ත බණ්ඩාර

පේමතෝ ජායතී අසෝකෝ කෘතිය සුරස ප්‍රකාශණයකි. මරදාන සුරස පොත් හල, දිවයින පුරා පිහිටි සරසවි, ගුණසේන, විජිත යාපා, දයාවංශ ජයකොඩි, මින්සර, ආදී ප්‍රධාන පොත්හල්වලින් ලබා ගත හැකිය. පහත අංකවලට ඇමතීමෙන් පොත කඩිනමින් නිවසටම ගෙන්වා ගත හැකිය.

grantha.lk  – 0719  448899  

kbooks.lk -  0778  715500

යුතුකම සංවාද කවය

www.yuthukama.com

ඔබේ මනාපය රට වෙනුවෙන් කැපවුනු යුතුකම සංවාද කවයේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලකුණු කරන්න. (Like us on facebook)

https://www.facebook.com/yuthukama

Yahapalanaya is an undefinable concept thrown in for election purpose - Dr. Charitha Herath

2018-03-26

Head of the Department of Philosophy at University of Peradeniya, Dr. Charitha Herath speaks to Daily Mirror about the current political trends and the future. Dr. Herath also served as the Media Ministry Secretary during the former rule and as the Chairman of the Central Environment Authority.
The excerpts:-  

• It is nothing but name-throwing!

• Pooling votes polled by all at LG Polls to show as a majority against SLPP is wrongful argument

• It is similar to Grade 5 student ranked fourth trying to be first by staking a claim for marks received by others

• Only this government held ministry officials answerable to implementing Cabinet decisions

How do you look at the current political situation?

It is a complex situation. It is a sad situation we are facing now. Politically, what happened at these local government elections is that the so-called 2015 mandate for the government has been challenged and defeated.To me, that mandate is gone now. It is not the number of votes that matter here. The 2015 mandate has been challenged ideologically as well.

There is no atmosphere for that ideology to prevail now. The government is functioning without a mandate from an ideological point of view. As a result, the government is confronted with an internal struggle to get out of the mess it is entangled in. This is the drama we see ever since the results of the local elections were put in the public domain. People cannot see real governance today.   

Those who govern tend to forget what happened at the elections on February 10, 2018. It is the second episode of the political drama we see today. Only those within the government believe that there is a government. Others do not believe in it.   

There is an argument emanating from the government that the number of votes polled at these elections by the parties that were together in 2015 still exceeds the total votes obtained by Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP). It is argued that the 2015 mandate is still intact as a result. What is your view?

The nature of that argument is wrong. The United National Party (UNP), for example, sought votes based upon their performance. In fact, Sri Lanka Freedom Party (SLFP) headed by President Maithripala Sirisena disputed the performance of the UNP at the elections. I read the votes polled by the President’s party as an expression against the Prime Minister. The Prime Minister received votes in contrast to votes of the President. If somebody tries to pool the two baskets of votes into one for the sake argument, it will be misleading. The President and the Prime Minister were placed in contrast with each other at the election.  

As I have said at television debates, such an argument by pooling the votes of SLFP/UNP/TNA and JVP to show as a majority against the SLPP is similar to an argument that a Grade 5 student, who ranked 4th in the class text, is claiming that he should be considered as the first by giving marks of the Second, the Third and the Fourth rankers together! By the way, the Tamil National Alliance (TNA) is the main opposition. At least it is what public knows. How can one put the votes polled by the main opposition along with those obtained by the ruling parties?   

This is a complicating argument. It is a ridiculous argument. It does not make any political sense.   
At the 1956 election, Mahajana Eksath Peramuna (MEP) - led front headed by SWRD Bandaranaike polled 36% of votes. But, they had got the parliamentary majority. Likewise, one has to consider the number of local bodies won each by party in correspondence with the number of votes polled. This was an election meant for securing power at the local bodies. The SLPP won 70% of local bodies this time.   

There is an argument that the government lost because it failed to take action based upon the 2015 mandate. The civil society organizations that backed the government say the defeat was due to the failure to punish those involved in corruption and frauds. What is your view?

 One part of their argument is correct. The government is lost. That is true. But, why the government lost is a different story. First, the government was not intelligent enough to manage of any of the affairs it was supposed to do. They raised expectation of the people that there would be an impressive economic growth.

They compared it to a Singapore-like growth. They created dreams for people. They acted in the exact opposite way after coming to power. They did a lot of damage to the economy of this country. The bond fraud at the Central Bank was a grave crime. There is a mismatch of what they preached and what they did.   

Next, they harboured suspicions about people in the government apparatus - bureaucrats etc. As a result, the government machinery was not working properly. It is not working up to now. The officials of the state machinery were under the impression that they would be faulted if they worked.

They thought they would be penalized by the CID or the FCID. So, they stayed away from taking decisions. The government cannot understand the kind of influence they made on these people in the state machinery. Bureaucrats were not working at all. They have justification for that position. It was difficult for them to decide what to be done or not. For an example, this government disputed the Cabinet decisions of the previous government and implementation of them.

For running a government, you have to have a mechanism identified. The Cabinet of Ministers is considered as the high ranking decision making body. It should be read as ‘If you implement a Cabinet decision, it amounts to the implementation of people’s mandate’. The Cabinet of Ministers is governing side of the people’s representation.   

Never in history were the Cabinet decisions questioned as this government does today. This government questioned the decisions of the then Cabinet and held officials who implemented them answerable. How can the officials respond to it?  

"I do not know what the country needs in the name of Yahapalanaya. I think the people voted against the previous rule in 2015 as things did not happen in the proper way as per their thinking"

The government talked a lot about concepts such as good governance and reconciliation. How do you look at them from the western and our indigenous points of view?

In election mechanism, we sometimes bring undefinable concepts. Definitions are not suresuch election rhetoric typed concepts. It is something like salvation or Nirvana. The Yahapalanaya is such a kind of concept. You can interpret anything as yahapalanaya and not as yahapalanaya as well. There are not definite meanings for these kinds of words.  Some people thought Yahapalanaya is something about punishing wrong doers. The other people though it is the continuation of development work that was started. Some think that Yahapalanaya is something related to removing the executive presidency.   

There are those who thought yahapalanaya is nothing but punishing those involved in fighting the war. Likewise, there were thousands of meanings for these Yahapalanaya. It is not a concept that should be tested in a political domain. Different people see it in different ways. The JVP had its own way of looking at it. The TNA also had its own interpretation.The UNP thought differently. They thought they were in the opposition for 20 odd years. For them, Yahapalanaya means ensuring some benefits for their supporters. The Jathika Hela Urumaya (JHU) thought that punishing those whom they do not like is Yahapalanaya.   

Then, the Prime Minister referred to the Lichchavi principles found in the Buddhist texts. In fact, Yahapalanaya and Lichchavi Dhamma are two different concepts. This is nothing but name –throwing as we call in philosophy. You can throw a lot of names. But, you cannot deliver on them.   

Now look at the issue created by this government on Social Media. I know this subject since I remained engaged with the media works as the permanent Secretary to the Ministry of Media and Information during the 2012/2015 period. Today, social media is not only a platform but also a network for people. People live within that network. It is now part of their lives. People engage in their routine work and businesses in this network. If you block it, people will assume that their rights are taken away.   

How can one read yahapalanaya and the ban on social media together? How can one read Lichchavi Dhamma and the postponement of elections together? You cannot do it.   
If you maintain Lichchavi principles, you will have to sustain democracy.   

What does the country need under these circumstances in your view?

I do not know what the country needs in the name of Yahapalanaya. I think the people voted against the previous rule in 2015 as things did not happen in the proper way as per their thinking. There was much bogus political rhetoric was created against the previous government.True, there were a lot of mistakes that happened. I think the people thought of a proper mechanism to replace that regime in order to speed up development. But, this government, I think, took it in a different way. They stopped the development momentum overnight. They unleashed a witch-hunt of those who governed. Now, three years have lapsed. We do not find any mega development projects started afresh. Nothing happened but a lot of talks continue.   

"The government is lost. That is true. But, why the government lost is a different story. First, the government was not intelligent enough to manage of any of the affairs it was supposed to do"

You served in that government as a bureaucrat. What went wrong with that government?

There were certain things that the previous regime was not addressing properly. The one main issue was criticism coming from one part of the government. For example, MP Ven. Athuraliye Rathana Thera was making some criticism as a government member. There were some internal squabbles in the party. There was some imbalance among the ministries. There was the belief that some ministers were given more and better responsibilities than others. There were some issues that should have been addressed. Some sections of the government broke away as a result.   

There was a very clear Western Bloc that is against the government due to the fact that Mahinda Rajapaksa ignored the western countries in making the decision on the final stage of the war. Those Western actors (of cause, including some big Eastern powers as well) worked against the government in many different ways. Those campaigns operated from Geneva to Colombo. That was one main issue which was not able to manage.  In the social media, young people were given prospects of better lives under a new regime. Young people got carried away. We also faced anti-incumbency feelings. The SLFP-led alliances were in power for the last 20 odd years. It means young people were familiar only with such form of governance.   

What is your view on western model of democracy in the context of new powers rising in the world?

There are a lot of issues to be addressed. But we failed in fronts. We were not able to find a mechanism to address our social issues through this system?   
People are represented by 225 members in Parliament. The members are assigned to devise policies and laws. People were doing their job people whereas their representatives were not. These representatives should engage in serious decision making.

Do you see any mismatch between what this government promised and what it implements now in terms of democracy?

There is a complete mismatch. They raised expectations of people saying that their economic projects and plans were very advanced. Today, everybody experiences that these are way below those of the last government.   

www.yuthukama,com

යුතුකම සංවාද කවය
අනාගතයේ කෙටුම්පත

අධිකරණ බලය විධායකය ලවා පික් පොකට් ගසන තුප්පහියන්ගේ වෑයම [Video]

N.G.O තුප්පහියන්ගේ සහ විජාතික බලවේග වල උවමනාවට අධිකරණ බලය විධායකය විසින් පික් පොකට ගසන්නට ගෙනෙන විශේෂ අධිකරණ පිහිටවීමේ පනතේ භයානක කම... 

ගෙවිඳු කුමාරතුංග 
යුතුකම මාධ්‍ය හමුව : 
2018-03-25

 

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

ඔබේ මනාපය රට වෙනුවෙන් කැපවුනු යුතුකම සංවාද කවයේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලකුණු කරන්න. (Like us on facebook)
https://www.facebook.com/yuthukama

පාර හරිද?

-ආචාර්ය චරිත හේරත්-
අගමැතිවරයාට විරුද්ධව විශ්වාසභංග යෝජනාවක් ගෙනෙන කථාව යලිත් වතාවක් කරලියට පැමිනියේ මීට සති කීපයකටම පෙර පටන්මය. එය එසේ වුවත් රනිල් වික‍්‍රමසිංහ අගමැතිවරයා ඉවත් කළ යුතුයැයි යන මතවාදය මේ රටේ තියෙන්නේ අද ඊයේ සිට නොව මහ බැංකු හොරකම සිදුවූ දිනවල පටන්මය. ඒ කියන්නේ ඔහු දින සීයේ අගමැතිකම කාලයේ පටන්මය. පසුගිය පළාත් පාලන මැතිවරණ වේදිකාවේ ශ‍්‍රීලනීපයේ ප‍්‍රධාන පටන් පාඨයක් වූයේ මේ අගමැතිත් එක්ක ඉදිරියට යන්න බැරි බවත් මැතිවරණයෙන් පසුව ඔහුව ඉවත්කරන්නේ නැතිනම් සමගි සන්ධාන ආණ්ඩුවේ සිටින ශ‍්‍රීලනීපයේ අය තවදුරටත් ඉන්නේ නැති බවත්ය. ‘කියද්දි එහෙම වුනාට කරද්දි මෙහෙමයි කියන්නා සේ’ එද එසේ කීවත් පළාත් පාලන මැතිවරණයේන් පස්සේ අගමැතිව අයින් කරන්නට ශ‍්‍රීලනීපයේ අයට හැකියාවක් තිබුණේ නැති බව නම් දැන් කාටත් පෙනී ගොස් හමාරය.

මේ පළාත් පාලන ජන්දය තිබුනේ ගමේ ආණ්ඩුව දෙන්නේ කාටදැයි තෝරා ගැනීමට බව සැබෑය. එහෙත් ජන්දයේ ප‍්‍රතිඵලවලින් පෙන්නුම් කළේ ගමේ ආණ්ඩුව කෙසේ වෙතත් කොළඹ මහ ආණ්ඩුව දැන් තියෙන්නේ කාගේ අතේදැයි කියන කාරණය යැයි පැවසීමේ වැරුද්දක් නැත. මේ මැතිවරණය පුරාවටම ආණ්ඩුවේ සිටින ශ‍්‍රීලනීපයේ අය කීවේ ‘එජාපයේ ඉන්නේ හොරු’ බවත් ඒ නිසා ඒ හොරුන්ට විරුද්ධව ශ‍්‍රීලනීපයට ජන්දය ලබා දෙන ලෙසත්ය. ආණ්ඩුවේ සිටින එජාපයේ අය කීවේ ශ‍්‍රීලනීපය කියන්නේ බොරු බවත් ‘එජාපය ඉන්නේ හොරු නොවන’ බවත්ය. දැන් ආණ්ඩුවට තවදුරටත් මේ කියන සමගි සන්ධාන ආණ්ඩුව ලෙසින් පවතින්නට හැකියාවක් තියෙන්නේ දෙගොල්ලෝ එකිනෙකාට හොරු කියමින් සහ එකිනෙකා කියන්නේ බොරු යැයි කියමින් ඒ ඒ පක්ෂ වෙන වෙනම ලබා ගත් ජන්ද ටික එකට එකතු කරන්නට පුලූවන් කමක් තිබෙනවා නම් මිස වෙනත් කිසිම ආකාරයකින් නොවන බව ඉතාමත් පැහැදිලිය. මේ ආණ්ඩුවේ සිටින ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙකම ජනාධිපතිකමත් අගමැතිකමත් පාවිච්චි කරමින් සිදු කළ සියලූ බලපෑම් මධ්‍යයේ අලූතින්ම තරගයට එක්වූ ශ‍්‍රීලංකා පොදු ජන පෙරමුණ සියයට හැත්තෑවක් පමණ පලාත් පාලන ආයතන ජයග‍්‍රහනය කිරීම හරහා රටේ ගොඩ නැගී ඇත්තේ මෛත‍්‍රීට හා රනිල්ට පිටින් මහින්දගේ ආණ්ඩුවක් රටේ තියෙනවා වැනි හැගීමක්ය. ආණ්ඩුවේ දෙගොල්ලෝම ‘දැක්කේ නෑ වගේ හිටියාට ’ රටේ ගොඩ නැගී ඇත්තේ මේ වගේ තත්වයක්ය.

පසුගිය පලාත් පාලන මැතිවරණයේ ප‍්‍රතිඵල පිටවූ දවසේ සිට අද දක්වාම රටේ දේශපාලනයේ කිසිම ස්ථාවර භාවයක් නොපෙන්වන්නේ ආණ්ඩුවේ සුජාතභාවය පිලිබදව ගොඩ නැගී ඇති මේ ගැටුලුව නිසාමය. මහබැංකුවේ වර්තමාන අධිපතිතුමා මේ සතියේ කියා තිබුනේ දේශපාලන ස්ථාවරභාවයක් රටේ නැති නිසා මුල්‍ය ස්ථාවරභාවයක් ගොඩනගා ගත නොහැකි තත්වයට රට වැටී ඇති බවය. දැන් අගමැතිවරයාට එරෙහිව විශ්වාශභංග යෝජනාවක් ඇවිත් තියෙන්නේ මේ කියන අස්ථාවරභාවයේම තවත් එක් ප‍්‍රකාශයක් ලෙසින් යැයි පැවසීමේ වැරුද්දක් ද නැත. රටේ මහජනතාවගේ පැත්තෙන් බලන විට නම් ආණ්ඩුවේ සිටින ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙක ගැනම ඒ අයගේ තිබූ විශ්වාසය භංග වී ඇති බව පැහැදිලිය. ඒත් දැනට ශ‍්‍රීලනීපයේ අය කරන කියන දේවල්වලින් පෙනී යන්නේ ‘ආණ්ඩුව කියන්නේ රනිල්ට’ වැනි දෙයක් නිසා අගමැතිට එරෙහිව විශ්වාසභංගක් ගෙන ඒම සංකේතාත්මකව කියන්නේ මෙය ආණ්ඩුවටම එරෙහිව එන විශ්වාසභංගයක් යැයි සිතීමේ වැරුද්දක්ද නැත.

මේ අගමැතිවරයා පැමිනි හැම වතාවේම වගේ මෙවරත් ඔහු කටයුතු කරන්නේ විදේශිකයින්ට හා විජාතිකයින්ට ගැලපෙන ආකාරයට බව ශ‍්‍රීලනීපයේ සිටි පැරනි පාක්ෂිකයින්ට හෙවත් පොහොට්ටුවේ වර්තමාන පාක්ෂිකයන්ට නම් කිසිදු සැකයක් තිබුනේ නැත. 2015 ජනාධිපතිවරණයෙන් පසු කාලයේ කවර විටකවත් ඒ ජනතාව රනිල් කවුදැයි කියා රුවටුනේවත් තමන්ව රවට්ටවා ගත්තේවත් නැත්තේ ඒ නිසාය. ඒත් මේ දක්වාම ශ‍්‍රීලනීපයේ ආණ්ඩුවේ ඇත්තෝ නම් ඔහුට දිගටම රුවටුනු බව නොකියාම බැරිය. 2015 ජනාධිපතිවරණයෙන් මහින්ද පරාජයට පත්වෙද්දි අපි හිතුවේ දිනන්නේ මෛත‍්‍රී කියාය” ඒත් පසුදින අපි දුටුවේ මෛත‍්‍රී ජනාධිපතිතුමන් දිවුරුම් දෙනවා පමණක් නොව එවකට පාරලිමේන්තුවේ මන්ත‍්‍රීවරුන් 46 පමණක් සිටි රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාද අගමැති ලෙසින් දිවුරුම් දිමය. වැඬේ වරදින්නට පටන් ගත්තේ මෙතැන සිටන්ය. එපමණක් ද නොවේ. 2015 අප‍්‍රියෙල් මාසයේ ඒ පැරනි පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බලයක් තිබූ මහින්ද කණ්ඩායම විසින් වික‍්‍රමසිංහ අගමැතිවරයාට එරෙහිව ගෙනා විශ්වාසභංග යෝජනාව ජයග‍්‍රහනය කරන්නට නොහැකි වූයේ ජනාධිපතිතුමන් විසින් හදිස්සියේම පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිම නිසාය. දෙවැනි වරට අපි කාටත් වැරදුනේ ඒ වෙලාවේය. මේ වැරුද්ද එතැනින් නිමා වුයේ ද නැත. මෛත‍්‍රී මහින්ද එකතු කර ඒ අප‍්‍රියෙල් මහ මැතිවරණය තරග කරන්නට (සමහරුන්ගේ විරෝධතාවන් මැද වුවත්) අපි පෙරට ආවේ ඒ හරහාවත් වික‍්‍රමසිංහ මහතාව පරාජයට පත් කරන්නට හැකිවේයැයි සිතූ නිසාය. ඒ ආකාරයෙන්වත් ඔහුගේ අගමැතිකම ගලවන්නට හැකියාවක් ලැබෙවි යැයි අප සිතු නිසාය. රනිල්ව අගමැතිකමෙන් ගලවන්නට අපි ගත් ඒ උත්සාහයත් නිමා වූයේ ඔහුව යලිත් වරක් ඒ පුටුවේ වාඩිකරවමින් පමණක් නෙෙවේ. ඒ වැඬේ කෙළවර වූනේ අපේ පක්ෂයේ ලේකම් හා සන්ධානයේ ලේකම්ගේ පට්ටම් ගැලවී යාමෙන් බව මතක් කරන්නේ පසුගිය වැරදි යලි කියවමින් මෙවරවත් ඔහු පරදවන්නට හැකියාවක් වෙතොත් එය වලක්වන්නට නොව මේ වැඬේ බොරුවට කරන්නට නොයා යුතු බව පැහැදිලි කරන්නටය. තුන්වෙනි වතාවටත් අපි පරාජයට පත්වූ අතර රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා යලිත් අගමැති විය. ඒ නිකම්ම නොව නිමල් සිරිපාලලා සුසිල් ප්‍රෙමජන්ත්ලා මහින්ද අමරවීරලා ඇමති මණ්ඩලය ලෙසින් දෙපැත්තෙන් පිරිවරාගෙනය” තුන්වෙනි වතාවටත් අපි පැර¥නේ ඒ ආකාරයෙන්ය.

දැන් යලිත් අගමැතිවරයාට එරෙහිව විශ්වාසභංගයක් භාරදි තිබෙන අතර ඒ සදහා ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ හැමෝම පාහේ මේ වනවිටත් අත්සන් යොද ඇති බව ආරංචිය. මේ විශ්වාසභංගය ජයගන්නට නම් ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ අයට අමතරව ආන්ඩුවේ සිටින ශ‍්‍රීලනීපයේ අයත් එජාපයේ හෝ වෙනත් පක්ෂයක කීපදෙනෙකුත් ජන්දය ලබාදිය යුතුව ඇත. ඒ සියල්ල ඒ ආකාරයෙන් සිදුවෙනවාදැයි මා දන්නේ නැත. එසේ සිදුවේවා යැයි පැතීම හැර අපිට කළ හැකි වෙනත් දෙයක්ද මට පෙනෙන්නේ නැත.

දැන් මේ විශ්වාසභංගය ජයගැනීමට නම් කළමනාකරණය කරගත යුතු සාධක අතර වැදගත්ම එකක් වන්නේ මේ කාරණය පිළිබදව ජනාධිපතිතුමන් සිතන්නේ කෙසේදැයි හරියට තක්සේරු කරගැනීමය. එතුමන්ගේ සහාය නොලැබෙන යෝජනාවකින් මේ රජයේ අගමැති මේ මොහොතේ අස්කළ හැකි යැයි මා සිතන්නේ නැත. එතුමන් මේ යෝජනාවට පක්ෂ වන්නේ යැයි සිතුවහොත් ඒ පක්ෂ වන්නේ දැන් සිටින අගමැති අයින් කර එජාපයෙන් වෙනත් කෙනෙක් පත්කර ගැනීමටද එසේත් නැතිනම් ශ‍්‍රීලනීපයේ කෙනෙක් සුලූතර ආණ්ඩුවක් ලෙසින් පත්කර ගැනීමටද කියන කාරණයද තවම පැහැදිලි නැත. ජනාධිපතිතුමන් විසින් මේ දෙකෙන් කොයි එක කළත් ඒ වැඬේට ඒකාබද්ධ විපක්ෂය සම්බන්ධ විය යුත්තේ කෙසේද යන කාරණය මෙහිදි කළමනාකරණය කර ගත යුතු දෙවැනි කාරණයය. මම නම් සිතන්නේ ඒකාබද්ධයේ අය මේ මොහොතේ සිතිය යුත්තේ එලියේ සමාජයේ පොරකමින් තමන්ට සහයෝගය පළකරන පෙහොට්ටුවේ පාක්ෂිකයින්ගේ අභිලාෂයන් හොදට කිරා මැන බැලීමෙන් පසුව බවය. මට තේරෙන දේශපාලනයට අනුව නම් අපේ පාක්ෂිකයින් රනිල්ට වගේම රනිල්ගේ කැබිනට් එකේ ඇමතිකම් දරන ශ‍්‍රීලනීපයේ කණ්ඩායමටත් එකවගේම විරුද්ධය. ඒ අර්ථයෙන් නිමල් සිරිපාල අගමැති කිරීමෙන් හෝ කරු ජයසූරිය අගමැති කිරීමෙන් පොහොට්ටුවේ පාක්ෂිකයන්ගේ අභිලාෂයට කිසිදු පිලිගැනීමක් ලැබෙන්නේ නැති බව සැබෑය. එහෙත් රනිල් ඉවත් කිරීමෙන් ලැබිය හැකි ජයග‍්‍රනයන් රටේ පැත්තෙන් වඩාත් පළදයක වන්නේ රනිල් නොවන අලුත් අගමැකි යටතේ ඉක්මන් ජන්දයක් ලබා ගැනීමේ එකගතාවයක්වත් ගොඩනගා ගැනීමට ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ කණ්ඩායමට හැකියාව ලැබුනෝතින් පමණක් ය. අපි මේ විශ්වාසභංගයෙන් ලැබිය යුතු ජයග‍්‍රහනය වන්නේ මහ මැතිවරණයක් ලබා ගැනීමේ සටනට ශක්තියක් ලබා ගැනීමය.

අනෙක් අතට එජාපයේ නිල නායකත්වයත් (රනිල්) සහ පොහොට්ටුවේ නොනිල නායකත්වය (මහින්ද) එළියේ තියාගෙන ආණ්ඩුවක් කිරීම මේ පාර්ලිමේන්තුවේ යථාර්ථයක් වන්නේ පරිවාස කාලයකට පමණක්ම බව තේරුම් ගැනීමත් මෙතැනදි ඉතාමත් වැදගත්ය. එසේ නොවන්නේ යැයි කියන්නෝ කරන්නේ දේශපාලන විහිලූ සැපයීම පමණක් බව මගේ අදහසය.

ආණ්ඩු ක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුව මීලගට යෙදෙන ජාතික මැතිවරණය වන්නේ ජනාධිපතිවරණයක් බව කවුරුත් දන්නා කාරණයක්ය. එහෙත් පොහොට්ටුවට (ඒකාබද්ධයට) වඩාත් වැදගත් වන්නේ ඒ පටිපාටයේ තියෙන ජනාධිපතිවරණය නොව එයට පෙර මහ මැතිවරණයක් කැදවා ගැනීමය. අනෙක් අතින් ශ‍්‍රීලනීපයේ දැන් ඉන්න ඇමතිවරුන්ට කෙසේ වෙතත් මෛත‍්‍රී ජනාධිපතිතුමන් වුවත් කෙළින්ම ජනාධිපතිවරණයකට ගමන් කිරිමට නොව මහ මැතිවරණයකට පසුව එන ජනාධිපතිවරණයකට මුහුණදිමට කැමති විය හැකි බව මගේ අදහසය. මහින්ද ජනාධිපතිතුමන්ගේ පැත්තෙන් සහ පොහොට්ටුවේ පාක්ෂිකයින්ගේ පැත්තෙන් නම් දේශපාලනය න්‍යාය පත‍්‍රයේ පළමුවත් දෙවනුවත් තෙවනුවත් තිබෙන්නේ මහ මැතිවරණයක් දක්වා බලවේග මෙහෙයවීමය. ඒ සදහා ව්‍යවස්ථාවේ ඉඩක් නැතැයි කියා කල් මැරිමෙන් සිදුවෙන දේශපාලන යහපතක් නැත. ඒ සදහා ව්‍යවස්ථාවේ ඇති ඉඩ පාවිච්චි කරමින් පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක යෝජනා සම්මතයක් හරහා මෙ වැඬේ කරන්නට දේශපාලනමය මැදිහත්වීමක් කිරීම අත්‍යාවශ්‍යය. අද මුලු රටම අක‍්‍රීය කරන කුප‍්‍රකට 19 ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට පාරල්මේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බලයක් ගත්තේ ඒ ආන්ඩුවේ අගමැතිට හෝ ජනාධිපතිට තුනෙන් දෙකක ජනවරමක් පාරලිමේන්තුවේ තිබී නොවන බව අපගේ මතකයේ තබා ගැනීම මෙහිදි ඉතාමත් වැදගත්ය. බලවේග මෙහෙයවන ආකාරයට අනුව මිස නිශ්චිතව තියෙන තුනෙන් දෙකක ජනවරමක් මේ කාලයේ කාටවත් ලැබෙන්නේ නැත. සෝභිත හිමිගේ කුඩා බලවේගය දෙතුන් සියයක ජනතාවක් සමග පාර්ලිමේන්තු වට රවුමේ සිටියා පමණය. නැති තුනෙන් දෙකක් පාරලිමේන්තුව ඇතුළේ අපුරුවට ගොඩ නැගුනේය. ඒ නිසා මේ විශ්වාසභංගය ජයගන්නේ නම් ඒ ජයග‍්‍රහනයෙන් ජනතාවට ලබා දිය යුතු කොටස වන්නේ ඒ අයගේ කැමැත්තට ගැලපෙන ආණ්ඩුවක් හා අගමැතිවරයෙක් තෝරා ගැනීමට ඉඩ ලබා දිමය.

මේ එකක්වත් වෙන්නේ නැතිව මේ විශ්වාසභංගය පරාජයට පත්වී හෝ අවසාන මෙහොතේ ශ‍්‍රීලනීපයේ සහාය නොලැබී යාමේ ඉඩක්ද මේ තුළ තිබෙන බව අපි අමතක කළ යුතු නැත. එවැනි තත්වයක් නිසා නැවත වරක් රනිල්ගේ එජාපයත් ජනාධිපතිතුමන්ගේ ශ‍්‍රීලනීපයත් අතර භංගවී ඇති විශ්වාසය අලූතින් හදගැනීමටද ඒ අය මෙය පාවිච්චි කරන්නට ඉඩ ඇත. එවැනි දෙයකට ‘පාවිච්චිවීමට’ හෝ යන එනමං නැතිව සිටින ශ‍්‍රීලනීපයේ නායකයෝ කීපදෙනෙකු යලිත් අපේ ජන්දයෙන් පාරලිමේන්තු යැවිමකට මේ විශ්වාසභංගය යොද ගැනීමේ කිසිදු ඉඩක් අපි දිය යුතු නැත.

අවසාන වශයෙන් කිව යුත්තේ ‘දුවන මුවන් දැක නොදමව් නෙලූ පලා’ කියා කීවාක් මෙන් කොහේවත් නැති විහ්වාසභංගයක් නිසා ඒකාබද්ධය හා පොදුජන පක්ෂය සතු ජනතා ශක්තිය බිම දැමිය යුතු නැති බවය. අපේ සටන ඇත්තේ මේ ආණ්ඩුව ගෙදර යැවීමට මිස ඒ වැඩෙන් ‘එක කෑල්ලක් ගලවන්නට ගොස් අපේ ලොකු කෑල්ලක් ගලවා ගැනීමට’ නොවන බව තේරුම් ගැනීම ඉතාමත් වැදගත්ය. මේ විශ්වාසභංගය යනු දිනේශ් විමල් වාසු උදය ඩලස් වැනි ඒකාබද්ධයේ නායකයින් සහ බැසිල් රාජපක්ෂ වැනි පොදුජන පක්ෂයේ නායකියන් කරන අවසාන සටන නොවිය යුතු බව කියන්නේ ඒ සියලූ දෙනාගේ මැදිහත් විම්වලට ගරු කිරිමක් ද වශයෙනි.

පේරාදේනිය විශ්ව විද්‍යාලයේ දර්ශන අධ්‍යයන අංශයේ අංශාධිපති
ආචාර්ය චරිත හේරත්

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama

ETCA සාකච්ඡා නතර කළ යුත්තේ ඇයි?

-ලසන්ත වික්‍රමසිංහ
වෘත්තිකයන්ගේ ජාතික පෙරමුණ (PNF)

ජනාධිපතිතුමා විසින් මෑතකදී පවසා සිටියේ රටේ ආර්ථිකයට අහිතකර, දේශීය නිෂ්පාදකයන්ට තර්ජනයක්‌ වන වෙළෙඳ ගිවිසුම් සඳහා තමන් නොඑළැඹෙන බවයි. නමුත් ගැටලුව වන්නේ දැනට සාකච්ඡා වන ගිවිසුම් රටට හිතකරද අහිතකරද යන්න පිළිබඳව නිරවුල් අදහසක්‌ රටේ නායකත්වයට තවමත් නොමැති වීමයි. රටේ සේවා ක්‌ෂේත්‍රය විවර කරමින් එළැඹි පළමු ද්විපාර්ශවික වෙළෙඳ ගිවිසුම අත්සන් තබන විට වේදිකාවේ ඉහළින්ම සිටියේ ජනාධිපතිතුමායි. එසේ නම් ජනාධිපතිතුමාට අනුව සිංගප්පූරු ගිවිසුම රටට හිතකර ගිවිසුමක්‌ විය යුතුය.

සිංගප්පූරු වෙළෙඳ ගිවිසුම "මෝඩ" ගිවිසුමකි.

සිංගප්පුරු ගිවිසුමෙන් ලංකාවට ලැබුණු වාසිය ලෙස රජය පවසන එකම දෙය නම් වත්මන් රජය ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම කෙරෙහි දක්‌වන විවෘතභාවය පිළිබඳව පණිවුඩයක්‌ ලෝකයට ලබා දීමට හැකි වීමයි. නමුත් ඒ සමඟම රජයේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය රටේ බහුතර ජනතාව විසින් ප්‍රතික්‌ෂේප කළ බවට පණිවුඩයක්‌ පසුගිය පළාත් පාලන මැතිවරණය මඟින් ලෝකයාට ලැබුණු නිසා, එම ඊනියා එකම වාසියේද ගත යුත්තක්‌ නැත. මෙම ගිවිසුමෙන් ශ්‍රී ලංකාවට හිමි වූයේ අවාසි පමණි.

මෙම ගිවිසුම නිසා සිංගප්පූරුවට වසරකට ඇමරිකානු ඩොලර් මිලියන 10 ක බදු මුදලක්‌ ඉතිරි වන බව සිංගප්පූරු වෙළෙඳ සහ කර්මාන්ත අමාත්‍යාංශයේ ප්‍රකාශයක සඳහන් විය. එහි අර්ථය වන්නේ, සිංගප්පූරු භාණ්‌ඩ සඳහා ආනයනික බදු වශයෙන් ලංකාවට ලැබෙන මුදලින් අවම වශයෙන් රුපියල් මිලියන 1500 ක බදු ආදායමක්‌ වාර්ෂිකව මෙම ගිවිසුම නිසා රජයට අහිමි වූ බවයි. ඒ වෙනුවට ලංකාවෙන් සිංගප්පූරුවට අපනයනය සඳහා ලැබුණේ මොනවාද යන්න සලකා බලන විට මෙම නිලධාරීන් කෙතරම් බරපතළ පාවා දීමක නිරත වූයේ දැයි පැහැදිලි වේ. සිංගප්පූරුව ආනයනික බදු ඒකපාර්ශවිකවම ඉතා අවම මට්‌ටමක පවත්වා ගන්නා රටකි. නව ගිවිසුම මගින් ශ්‍රී ලංකාවට බදු සහන ලැබුණු භාණ්‌ඩ වලින් 99%ක්‌ම සියලුම රටවල් සඳහා සිංගප්පූරුව විසින් මින් පෙරත් ආනයනික බද්දෙන් නිදහස්‌ කර තිබූ භාණ්‌ඩමය. එසේම මෙම ගිවිසුම තුළ, යම් භාණ්‌ඩයක අගයට සිංගප්පූරුව තුළදී එකතු කළ අගය මැන බැලීම (Rule of Origin) සඳහා වන කොන්දේසිය ඉතාම දුර්වල ලෙස අන්තර්ගත කර ඇති බව අපට දැනගන්නට ලැබී ඇත. ඒ අනුව සිදුවන්නේ වෙනත් රටවල නිපදවන භාණ්‌ඩද සිංගප්පූරුව හරහා ශ්‍රී ලංකාවට බදු රහිතව ඇතුළු වීමයි. මෙය දේශීය කර්මාන්තකරුවාට එල්ලවන මරු පහරක්‌ වනු ඇත.

වෙළෙඳ හිඟයේ අර්බුදය උත්සන්න කරන එට්‌කා

මීළඟට අපට වැදගත් වන්නේ එට්‌කා ගිවිසුම සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපතිතුමා දරන ස්‌ථාවරයයි. දේශීය නිෂ්පාදකයා ආරක්‌ෂා කර ගත යුතු බව ජනාධිපතිතුමා අවධාරණය කරන අතරතුර එට්‌කා සාකච්ඡා කණ්‌ඩායම සිය අටවන සාකච්ඡා වටයද සම්පූර්ණ කරමින් එට්‌කා ගිවිසුම වෙත තවත් පියවරකින් ළඟා විය. එනිසා රටේ නායකත්වය මෙම ගිවිසුම මඟින් ඇති වන බලපෑම පිළිබඳව නිවැරදිව දැනුවත් කිරීම ඉතාම කාලෝචිත කර්තව්‍යයකි.

සාමාන්‍යයෙන් භාණ්‌ඩ වෙළෙඳාම මඟින්, ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 9 ක පමණ වැඩිපුර මුදලක්‌ වාර්ෂිකව ශ්‍රී ලංකාව තුළින් පිටවේ. එනම් ශ්‍රී ලංකාවේ වාර්ෂික වෙළෙඳ හිඟය (අපනයන ආනයන පරතරය) ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 9 ක්‌ පමණ වේ. එයින් ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 4 ක පමණ ද්විපාර්ශවික වෙළෙඳ පරතරයක්‌ සකස්‌ වන්නේ ඉන්දියාව සමඟ වෙළෙඳාමෙනි. එනම් හම්බන්තොට වරාය වසර 99 කට විකුණා ලබා ගත් මුදල මෙන් සිවු ගුණයක්‌ ඉන්දියාව සමඟ භාණ්‌ඩ වෙළෙඳාම නිසා එක වසරක්‌ තුළදී රටින් පිටවේ.

ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් සිදු කළ යුත්තේ වාර්ෂිකව වර්ධනය වෙමින් පවතින ඉන්දියාව සමඟ පවතින මෙම දැවැන්ත වෙළෙඳ හිඟය අඩු කර ගන්නට පියවර සෙවීමයි. ඉන්දියාව තමන්ට චීනය සමඟ පවතින වෙළෙඳ හිඟය අවම කර ගැනීමට උත්සාහ කරන ආකාරය ශ්‍රී ලංකාව විසින් ආදර්ශයට ගත යුතුය. නමුත් ඒ වෙනුවට එට්‌කා ගිවිසුම තුළ යෝජනා කෙරෙන්නේ ඉන්දියාවෙන් මෙරටට ගෙන්වන භාණ්‌ඩවලින් 90%ක්‌ම ආනයනික බද්දෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම නිදහස්‌ කරන්නය. අඩු නිෂ්පාදන පිරිවැයක්‌ සහ ඉහළ නිෂ්පාදන ධාරිතාවයක්‌ ඇති ඉන්දියාවේ සිට ගෙන්වනු ලබන භාණ්‌ඩ ආනයනික බද්දෙන් නිදහස්‌ කළ විට ශ්‍රී ලංකා වෙළෙඳපොළ ඉන්දියානු භාණ්‌ඩ සඳහා තෝතැන්නක්‌ බවට පත්වී, ඉන්දියානු ආනයන අධික ලෙස ඉහළ යනු ඇත.

ඉන්දියාවට ආනයනික බදු සහන ලබාදෙන විට එවැනිම සහනයක්‌ චීනය වෙත ද ලබා දෙන්නට සිදුවන බව අප අමතක නොකළ යුතුය. චීනය සමඟ ද මෙවැනිම වෙළෙඳ ගිවිසුමක්‌ සඳහා සාකච්ඡා පැවැත්වේ. එනිසා ඉදිරියේදී ශ්‍රී ලංකා වෙළෙඳපොළ තුළ ඉන්දියානු සහ චීන භාණ්‌ඩ තරඟ වදින විට දේශීය කර්මාන්ත ආරක්‌ෂා කර ගැනීමේ ජනාධිපතිතුමාගේ අහිංසක ප්‍රාර්ථනාව, දේශීය කර්මාන්ත සමඟම වැළලී යනු ඇත. එවිට අපනයනයන්ද පහත වැටෙනු ඇත. ආනයන අපනයන පරතරය වැඩි වී වෙළෙඳ හිගයේ අර්බුදය උත්සන්න වනු ඇත.

ඉන්දියානු සේවා සහ අපේ සල්ලි

එට්‌කා අත්සන් කරන්නට පෙරම ශ්‍රී ලංකාවෙන් ඵල නෙලා ගැනීමට ඉන්දියාව ක්‍රියා කරමින් සිටියි. මෑතකදී බස්‌නාහිර පළාතේ රෝහල්වල රෙදි සේදීම ඉන්දියානු සමාගමකට පවරාදුනි. මේ එට්‌කා සාකච්ඡාවල වක්‍ර ප්‍රතිඵලය. රෙදි සේදීම මඟින් පවා අපේ රටේ ධනය ඉන්දියාව වෙත ඇදී යයි. ඉදිරියේදී ඉන්දියානු ගිලන් රථයක නැගී, ඉන්දියානු රෝහල වෙත ගොස්‌, ඉන්දියානු වෛද්‍යවරයෙකුගෙන් ප්‍රතිකාර ගෙන, ඉන්දියානු කේටරිං සේවාවකින් සපයන ආහාර අනුභව කොට, ඉන්දියානු සමාගමකින් සෝදා දෙන ඇඳ ඇතිරිලි මත සැතපී, ඉන්දියානු හෙදියකගෙන් එන්නත් විදගන්නා රෝහලක්‌ අපට උරුමවනු ඇත. අපේ කියා දෙයකට ඉතිරිවන්නේ රෝගය සහ රෝගියා පමණි. රෝගියාගේ රෝගය සුවවන විට ඒ සඳහා වැයකළ සම්පූර්ණ මුදල ඉන්දියාවේය.

මේ බලපෑම අධ්‍යාපනය, ප්‍රවාහනය, මුල්‍ය සේවා, සනීපාරක්‌ෂක සේවා, බලශක්‌තිය, දුරකථන සේවා, විනෝදාස්‌වාද, තොරතුරු තාක්‌ෂණ, සංචාරක ආදී සියලුම ක්‌ෂේත්‍රයන්හි ව්‍යාප්ත වූ විට රටින් පිටවන විදේශ විනිමය ප්‍රමාණය අති විශාල වනු ඇත. එසේම ශ්‍රී ලාංකිකයන්ට අයත් විය යුතු රැකියා අවස්‌ථා කීයක්‌ නම් ඉන්දියානුවන් අතට පත්වනු ඇතිද?

ඉන්දියානු සමාගම් ශ්‍රී ලංකාව තුළ සේවා ව්‍යාප්ත කිරීමට සූදානමින් පසු වුවද ලාංකීය සේවා සපයන සමාගම්වලට ඉන්දියාව තුළ තරගකාරී වීම ඉතාම අපහසුය. ශ්‍රී ලංකාව වර්තමානයේදී සංචාරක, තොරතුරු තාක්‌ෂණ, ගුවන්, නාවුක ආදී සේවා සපයමින් වසරකට ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන තුනකට ආසන්න ශුද්ධ ඉපයීමක්‌ සේවා අංශය තුළින් සිදු කරයි. නමුත් එට්‌කා ගිවිසුමෙන් පසුව සේවා අංශයෙන් අධික මුදලක්‌ ඉන්දියාව වෙත ඇදී යැම නිසා සේවා අංශය ද ගෙවුම් තුලනය තුළ හිඟයක්‌ වාර්තා කිරීමට ඉඩ ඇත.

සේවා නියුක්‌තිකයන්ගේ ප්‍රේෂණ

වර්තමාන තත්ත්වය අනුව, වාර්ෂිකව භාණ්‌ඩ වෙළෙඳාමෙන් ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන නවයක පමණ මුදලක්‌ වැඩිපුර අපේ රටින් පිටවන විට, විදේශ සේවා නියුක්‌තිකයන්ගේ ප්‍රේෂණ ලෙස ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 6.5 ක පමණ මුදලක්‌ රට තුළට වැඩිපුර ඇතුළු වේ. එය සැකසෙන්නේ ලාංකිකයන් විසින් වෙනත් රටවල සේවය කර වාර්ෂිකව මෙරටට එවන ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන හතකට මදක්‌ වැඩි මුදලකින්, විදේශිකයන් ලංකාවේ සේවය කර පිට කරන ඇමරිකානු ඩොලර් මිලියන 800 ක පමණ මුදලක්‌ අඩු කිරීම මගිනි.

එට්‌කා ගිවිසුමෙන් පසුව විශාල ඉන්දියානුවන් පිරිසක්‌ ශ්‍රී ලංකාව තුළ සේවය කරනු ඇත. ඒ නිසා ශ්‍රී ලංකාවෙන් සේවා නියුක්‌තිකයන්ගේ ප්‍රේෂණ ලෙස පිට වන මුදල ඉහළ යනු ඇත. එවිට ඉහත කී භාණ්‌ඩ වෙළෙඳාමෙන් රට තුළින් වැඩිපුර පිටවන මුදලට දැනට පිළියමක්‌ ලෙස පවතින විදේශ සේවා නියුක්‌තිකයන්ගේ ප්‍රේෂණවල ශුද්ධ අගය ද පහත යනු ඇත.

කබලෙන් ළිපට තල්ලු කිරීම

මේ අනුව එට්‌කා ගිවිසුම නිසා භාණ්‌ඩ, සේවා, මෙන්ම සේවා නියුක්‌තිකයන්ගේ ප්‍රේෂණ ලෙස ශ්‍රී ලංකාවෙන් වාර්ෂිකව මුදල් පිටවන ප්‍රමාණය උත්සන්න වේ. එහි ප්‍රතිඵලය වන්නේ ගෙවුම් තුලනයෙහි ජංගම ගිණුමේ හිඟය ඉහළ යැමයි. ඉතා කුඩා ප්‍රාග්ධන ගිණුමක්‌ හිමි ශ්‍රී ලංකාවේ ජංගම ගිණුම තුළ පවතින හිඟය, මුල්‍ය ගිණුම තුළින් තුලනය කර ගැනීමට සිදුවේ. එනම් අපගේ ණය බර වැඩි වීම සහ විදෙස්‌ සංචිත පහළ යැම ජංගම ගිණුමේ සෘන අගයක්‌ වාර්තාවීමේ සෘජු ප්‍රතිඵල වේ.

ඵලදායී විදෙස්‌ ආයෝජන ගෙන්වාගත හැකි නම් විදෙස්‌ සංචිත පහළ යැම සහ ණය බර වැඩි වීම යම්තාක්‌ දුරට පාලනය කළ හැකිය. නමුත් මුදල් රැගෙන ආ පමණින් සියලුම විදේශ ආයෝජනයන් රටට හිතකර වන්නේ නැත. දේශීය ආයෝජකයාට ඇති අවස්‌ථාව අහිමි කරමින් මෙරට පාරිභෝගික ජනතාවගේ මුදල් හෝ රජයේ ගෙවීම් හෝ ලාභාංශ ලෙස යළි මෙරටින් පිටකරන, අපනයන වර්ධනයට ඉවහල් නොවන, රෝහල්වල රෙදි සේදීම වැනි ඉතා අඩු ප්‍රාග්ධනයක්‌ රට තුළට ගෙනෙන විදේශ ආයෝජන මගින් සිදු වන්නේ අනර්ථයකි. ජංගම ගිණුමේ හිඟය අවම කර ගැනීමට අප අපොහොසත් වුවහොත් රටින් වැඩිපුර පිටවන මුදල සොයා ගැනීමට අප සතුව ඇති වටිනා සම්පත් කුණු කොල්ලයට විදේශිකයන්ට විකුණා දමන්නට රජය පෙළඹෙණු ඇත.

එට්‌කා ගිවිසුම ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය කබලෙන් ළිපට ඇද දමා මේ කුණු කොල්ලයට පාර කපනු ඇත. 2001-2004 රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැති වූ සමයේ එවක ආයෝජන මණ්‌ඩලයේ සභාපතිවරයා වශයෙන් කටයුතු කළ අර්ජුන් මහේන්ද්‍රන් මුල්වී එදා සීපා නමින් ආරම්භ කළ මෙම ක්‍රියාදාමය අද ඉතා වේගවත් කිරීමට මලික්‌ සමරවික්‍රම අමාත්‍යවරයාගේ සංවර්ධන උපායමාර්ග සහ ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳාම අමාත්‍යාංශය ක්‍රියා කරමින් සිටියි. අවංක පුද්ගලයකුට නම් එට්‌කා ගිවිසුම ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයට දැඩි ලෙස අහිතකර බව තේරුම් ගැනීමට මාස ගණන් ගත කිරීමට අවශ්‍ය වන්නේ නැත. එනිසා නවවැනි එට්‌කා සාකච්ඡා වටය පැවැත්වීමට පෙර ජනාධිපතිතුමා විසින් එට්‌කා සාකච්ඡා අත්හිටුවා, එට්‌කා සාකච්ඡා කණ්‌ඩායම විසුරුවා හැරිය යුතුය. නැතහොත් අපකීර්තිමත් එට්‌කා ගිවිසුම අත්සන් කරන දිනයේද වේදිකාවේ ඉහළින්ම අසුන් ගෙන සිටීමට සිදු වන්නේ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාටය.

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook: https://www.facebook.com/yuthukama