ගෙදර ගියොත් අඹු නසී, මග හිටියොත් තෝ නසී!

-නාමල් උඩලමත්ත-

භික්ෂූන් වහන්සේ භික්ෂු විනයට මෙන්ම ජීවත් වන රටේ නීතියට ද අනුගත විය යුතුය. එහෙත් අපේ රටෙි අද ඇත්තේ වසර දහස් ගණනක් තිස්සේ ගොඩනැඟුණු සිංහල නීතිය නොව රෝම ලන්දේසි නීතියයි.

ඒ නීති පද්ධතිය වසර සිය ගණනක් මෙරට භාවිත වුවද එය අපේ සංස්කෘතියට අවශෝෂණය කර ගැනීමට අප අසමත් වී ඇත. අපේ සංස්කෘතික වටිනාකම් ආරක්ෂා වන පරිදි ඒ නීතිය අපේ කර ගැනීමට අප අසමත් වී ඇත.

අපේ රටේ භික්ෂුවක් සිවිල් නීතියට අනුගත වරදක් කළ විට දඬුවම් ලබා දීමට එම නීතියට හැකි වීම ගැටලුවක් නොවුණ ද චීවරය ගලවා ජම්පරය ඇන්දවීමේ බලයක් එම නීතියට දිය යුතු නැත.

භික්ෂූන් වහන්සේ කෙනෙකුගේ චීවරය ගලවා දැමීමේ බලය රටේ නායක භික්ෂූන් වහන්සේලාට පමණක් හිමි යුතුය. එය බන්ධනාගාර කොමසාරිස් කෙනෙකුට නොව ජනාධිපතිට පවා ලබා දීම බුද්ධ චීවරයට කරන නින්දාවකි.

දෙව්දත් හිමි අපාගත වූයේද සිවුර පිටින් බව බණ කතාවේ කියවෙයි. කුඩාපොළ හිමි වෙඩි කෑවේ සිවුර පිටිනි. සුද්දා වාරියපොළ සුමංගල හිමි සිරගත කළ ද සිවුර ගැලවූ බවක් නොකියවෙයි. සුද්දා සිවුර ගැලවුවද ඒ වරද වහා නිවැරදි විය යුතුය.

මන්ද එමගින් හෑල්ලුවට ලක් වන්නේ මේ රට දැය සමයෙහි මුර දේවතාවුන් වැනි ආර්ය මහා සංඝ රත්නය කළ මහා උදාර සේවයයි. අපේ බෞද්ධ උරුමයයි. බන්ධනාගාර කොමසාරිස් වැනි මහජන මුදලින් යැපෙන ගිහියකු අතින් ගැළවෙන්නේ හුදු සිවුරක් නොව මේ ශිෂ්ටාචාරයේ අභිමානයේ සළුවයි.

මේ මොහොතේ අප අභියස රඟ දැක්වෙන්නේ භයානක විගඩමක් බවට කිසි සැකයක් නැත. කළු ඩිපෙන්ඩරයක තරුණයකු පැහැර ගෙන ගොස් මරණ තර්ජනය කළ හිරුණිකාලා මැති ඇමතිකම් දරමින් සුවසේ වාසය කරන රටක හුදෙක් මරණ තර්ජනය කළේ යැයි ඥානසාර හිමි සිරගත කර ජම්පරය ඇන්ද වීම ඔස්සේ සතුරා අරමුණු කිහිපයක් සපුරා ගැනීමට කටයුතු කරන්නේ යැයි සිතිය හැකිය.

පළමුවැන්න මේ රටේ සතුරන් සතුටු කිරීමය. දෙවනුව මේ රටේ බුදු දහමට හිමි තැන අහිමි කොට නින්දා කිරීමය. තෙවනුව මේ ආණ්ඩුව රකින අන්තවාදී කල්ලි සතුටු කිරීමය. සිව්වනුව රට වෙනුවෙන් පෙරට එන භික්ෂුව නිහඬ කිරීමය. පස්වනුව සමාව ලබා දී වීරයන් වීමය. සය වනුව එහිමියන්ගේ ගිලිහි ගිය ජනප්‍රියත්වය නැවත ලබා ගැනීමට මග පාදා තමන්ට අවශ්‍ය පරිදි බෞද්ධයන් රැවටීමට යොදා ගැනීමය.

දැන් නිර්මාණය වී අැති පසුබිම තුළ ඥානසාර හිමිට සිරගෙදර සිට පැමිණ 2020 ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වී රනිල් හෝ රටේ සතුරු අපේක්ෂකයාට එරෙහිව වැටෙන බෞද්ධ ඡන්ද ප්‍රමාණයක් කඩා දැමිය හැකිය. නො එසේ නම් ඒ ජනාධිපතිවරණයට රනිල්ට හෝ රටේ සතුරාට එරෙහි අපේක්ෂකයාට සහාය දෙන බව පවසා ඔහුට වැටෙන සුළු ජාතික ඡන්ද විශේෂයෙන් මුස්ලිම් ඡන්ද කැඩිය හැකිය.

බොදුබල සේනාව බිහි කළ පාර්ශව පවසන පරිදිම එය දෙපැත්ත කැපෙන අසිපතකි. රටට හිතැති බලවේග ගෙදර ගියොත් අඹු නසී, මග හිටියොත් තෝ නසී තත්ත්වයට පත් වනු අැත. එහෙයින් ජනතාව වෙනදාටත් වඩා පරිස්සමින් ඉවසීමෙන් මේ දෙස බලා සිටිය යුතුය. මේ නාටකට ඔස්සේ සිදු කරන සංස්කෘතික සංහාරයට එරෙහි විය යුතුය. නැතහොත් මේ අසිපත් පහරක් ලක් මවගේ ගෙලට එල්ල විය හැකිය.

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

ද්‍රෝහීන් පාවාදෙන්නන් විසින් බලගැන්වෙන රණවිරුවන් පාවාදීමේ යාන්ත්‍රණය දැන්වත් හකුලාගනු - මහින්ද රාජපක්ෂ

රණවිරුවන් විදෙස් බලවතුන්ට පාවාදීමේ යාන්ත්‍රනය සැකසීම පිළිබඳව හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා විසින් නිකුත් කරන ලද මාධ්‍ය නිවේදනය

රණවිරුවන් විදෙස් බලවතුන්ට පාවාදීමේ යාන්ත්‍රනය සැකසීම

වත්මන් ආණ්ඩුව විසින් 2002 අංක 25 දරණ සාපරාධී කාරණා වලදී අන්‍යෝන්‍ය සහයෝගීතාව දැක්වීමේ පනත සංශෝධනය කිරීම සඳහා පනත් කෙටුම්පතක් පාර්ලිමේන්තුවට හඳුන්වා දී ඇත. 2002 මුල් නීතියේ අරමුණ වූයේ වෙනත් රටවල සැකකරුවන් හෝ සාක්‍ෂි කරුවන් ලංකාවේ සිටින්නේ නම් හෝ මෙරටට අවශ්‍ය එවැනි පුද්ගලයන් වෙනත් රටක සිටින්නේ නම්, ඔවුන් හඳුනා ගැනීම හා සොයා ගැනීම, එවැනි පුද්ගලයන්ට සිතාසි වැනි ලියවිලි ලැබීමට සැලැස්වීම, සාක්‍ෂි කරුවන්ගෙන් ප්‍රකාශ ලබාගැනීම, සාක්‍ෂි සෙවීම, නඩු භාණ්ඩ සඳහා සෝදිසි කිරීම හා සන්තකයට ගැනීම, සාක්‍ෂි කරුවන් උසාවියට ඉදිරිපත් කිරීම, අපරාධ තුළින් උපයාගත් ධනය සෙවීම, එවැනි දේපල අත්හිටුවීම, වැනි කාරණා වලදී විදෙස් රටවල් හා අන්‍යෝන්‍ය සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීමයි. එම මුල් නීතිය බලපවත්වනු ලැබුවේ, නම් කරන ලද පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය රටවල් කිහිපයකට හා මෙවැනි කටයුතු වලදී ලංකාව සමඟ සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීමට ගිවිසුම් ගතව සිටි රටවල් කීපයකට පමණි.

පවතින නීතිය සංශෝධනය තිරීමට ඉදිරිපත් කර තිබෙන පනත් කෙටුම්පතෙන් 2002 අංක 25 දරණ පනතේ වගන්ති ගණනාවක්ම සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් කිරීම තුළින් මුල් පනතේ ස්වරෑපය සැලකිය යුතු ආකාරයට වෙනස් වෙනු ඇත. යෝජිත සංශෝධනයෙන් මේ නීතියේ බලපෑම ලංකාව අත්සන් කොට ඇති, සාපරාධී කාරණා සම්බන්ධ ජාත්‍යනත්ර සම්මුතියකට බැඳී ඇති සියලුම රටවල් දක්වා පුලුල් කෙරේ. පවතින නීතිය රාජ්‍යයන් වලට පමණක් බලපැවැත්වුවද යෝජිත සංශෝධනයෙන් එම පනතේ වපසරිය තුළට ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණය වැනි ජාත්‍යන්තර සංවිධානද ඇතුලත් වෙයි. වෙනත් රටවලින් ලබා ගන්නා ලිඛිත සාක්‍ෂි හා වෙනත් රටවල සිටින පුද්ගලයන්ගෙන් වීඩියෝ තාක්‍ෂණය හරහා ලබා ගන්නා සාක්‍ෂිත් උසාවි විසින් පිළිගත යුතු වන ආකාරයට විධිවිධාන යෝජනා වී ඇත. පිටරටින් එන ඉල්ලීම් වලට යුහුසුලුව ප්‍රතිචාර දැක්වීමට හැකි වන ආකාරයට සාපරාධී කාරණා වලදී අන්‍යෝන්‍ය සහයෝගීතාවය දැක්වීමේ පරිපාලන යාන්ත්‍රනයද විශාල වශයෙන් පුලුල් කිරීමටද යෝජනා වී ඇත.

මේ යෝජිත සංශෝධනය වත්මන් ආණ්ඩුව විසින් මීට කලින් හැඳුන්වාදුන් නව නීති දෙක්ක සමඟ බැඳී පවතී. ඒ, අතුරුදහන් වූවන්ගේ කාර්යාල පනත හා අතුරුදහන් කරවීම් වැලැක්වීමේ ජාත්‍යන්තර ප්‍රඥප්තිය ලංකාවේ බලාත්මක කිරීම සඳහා ගෙන ආ පනතටය. අතුරුදහන් වූවන්ගේ කාර්යාලය යනු සාක්‍ෂිකරුවන්ට සිතාසි නිකුත් කොට, විභාග පවත්වා සාක්‍ෂි ලබාගත හැකි විනිශ්චය සභාවකි. එහි නිලධාරීන්ට ඕනෑම වෙලාවක සෝදිසි වරෙන්තුවක් නොමැතිව ඕනෑම පොලිස් ස්ථානයකට, බන්ධනාගාරයකට හෝ හමුදා කඳවුරකට ඇතුලු වී ඔවුන්ට අවශ්‍ය යැයි හිතෙන ඕනෑම ලියවිල්ලක් හෝ භාණ්ඩයක් තමන් සන්තකයට ගැනීමට බලය ඇත. මෙම කාර්යාලයේ කටයුතුවලට සහයෝගය නොදෙන ඕනෑම කෙනෙකුට උසාවියට අපහාස කිරීමේ නීතිය යටතේ ඳඩුවම් පැමිණවිය හැක. සන්නද්ධ හමුදා හා බුද්ධි අංශ ඇතුලු සියලුම රජයේ ආයතන මේ කාර්යාලයේ වැඩ කටයුතු වලට සහයෝගය දැක්වීම අනිවාර්ය වන අතර රාජ්‍ය රහස් පනත අතුරුදහන් වූවන්ගේ කාර්යාලය සිදු කරන විමර්ශන වලදී බල රහිත වේ.

2018 අංක 5 දරණ පනතින් ලංකාවේ බලාත්මක කොට ඇති ඇතුරුදහන් කරවීම් වලට එරෙහි ජාත්‍යන්තර ප්‍රඥප්තිය මඟින් ඇතුරුදහන් කරවීම් සම්බන්ධයෙන් අධීකරණ බලය එම ප්‍රඥප්තියට ඇතුලු වී සිටින සියලුම රටවල් අතරේ බෙදා හැර ඇත. ඒ අනුව ලංකාවේ සිදුවූ අතුරුදහන් කරවීමක් සම්බන්ධයෙන් වෙනත් රටක නඩුවක් පවත්වාගෙන යාමට අදාල විදෙස් රටට බලය ලැබේ. අතුරුදහන් කරවීම් වලට එරෙහි ජාත්‍යන්තර ප්‍රඥප්තියේ අංක 10, 11 හා 13 වගන්ති වලට අනුව එම ප්‍රඥප්තියට ඇතුලු වී සිටින ඕනෑම රටකට ශ්‍රී ලාංකික සැකකරුවන් සිරභාරයට ගෙන එක්කෝ එම රටේම නඩු ඇසීම නැතිනම් ජාත්‍යන්තර අපරාධ අධිකරණයට බාරදීමට බලය ඇත. මෙකී ජාත්‍යන්තර ප්‍රඥප්තිය ලංකාවේ බලාත්මක කිරීම සඳහා සම්මත කරන ලද 2018 අංක 5 දරණ පනතේ 8 වන හා 21 වන වගන්ති වලට අනුව ලංකාව තුළ අතරුදහන් කරවීමකට සම්බන්ධයැයි සැක කරන පුද්ගලයන් තමන්ට බාරදෙන මෙන් එම ප්‍රඥප්තියට සම්බන්ධ විදෙස් රටකට ඉල්ලා සිටීමටද බලය ලැබේ.

මේ අනුව සාපරාධී කාරණා වලදී අන්‍යෝන්‍ය සහයෝගීතාවය දැක්වීමේ පනත සංශෝධනය කිරීමට ගෙනවිත් තිබෙන පනත් කෙටුම්පතෙන් සිදුකරන්නේ 2018 අංක 5 දරණ අතුරුදහන් කරවීම් වලට එරෙහි ජාත්‍යන්තර ප්‍රඥප්තිය ලංකාවේ බලාත්මක කිරීමට ගෙන ආ පනතේ විධිවිධාන ක්‍රියාත්මක කිරීමට උදවු දීමකි. ලංකාවේ සිදුවූවායැයි කියන අපරාධයක් සම්බන්ධයෙන් වෙනත් රටක නඩුවක් පවත්වාගෙන යාමට නම් එයට අවශ්‍ය සාක්‍ෂි යනාදිය ලංකාවෙන් ලබා ගැනීමට කුමක් හෝ යාන්ත්‍රනයක් තිබිය යුතුය. 2002 සාපරාධී කාරණාවලදී අන්‍යෝන්‍ය සහයෝගය දැක්වීමේ පනතට ගෙනවිත් තිබෙන මේ සංශෝධනවල අරමුණ වන්නේ එම යාන්ත්‍රනය සැකසීම බව සක්සුදක් සේ පැහැදිලිය. මෙය වත්මන් ආණ්ඩුවේ නවතම පාවාදීමයි. මේ ආණ්ඩුව බලයට ගෙන ඒමට උදවු දුන් විදේශීය බලවතුන්ගේ උවමනාවන් ඔවුන් ඉටු කරමින් සිටින විලාසයද ජනතාවගේ අවධානයට යොමු විය යුතුය. 2016 අගෝස්තු මාසයේදී මොවුන් අතුරුදහන් වූවන්ගේ කාර්යාල පනත පාර්ලිමේන්තුවේදී බලහත්කාරයෙන් සම්මත කර ගනු ලැබුවේ එම පනත විවාද කිරීමට විනාඩි 40 ක කාලයක්වත් නොදීය. ඒ විනාඩි 40 න්ද වැඩි කාලයක් ගත වූයේ එදින එය විවාදයට ගත යුතුද නැත්ද යන්න ගැන තර්ක විතර්ක වලටය. එය එදින විවාදයට නොගන්නා බවට ආණ්ඩුව කලින් ප්‍රතිඥා දී තිබුණි.

2018 මාර්තු මාසයේදී ආණ්ඩුව අතුරුදහන් කරවීම් වලට එරෙහි ජාත්‍යන්තර ප්‍රඥපත්තිය ලංකාවේ බලාත්මක කිරීමට අංක 5 දරණ පනත සම්මත කරගනු ලැබුවේ නුවර දිස්ත්‍රික්කයේ සිදුවූ සිංහල-මුස්ලිම් කෝලහලය නිසා ජනතාවගේ අවධානය වෙනතකට යොමුවී තිබීම ප්‍රයෝජනයට ගෙනය. මොවුන් මේ නීතිය සම්මත කරගනු ලැබුවේද ත්‍රෛනිකායික මහනාහිමිවරුන් පමණක් නොව ත්‍රෛනිකායික කාරක සංඝ සභා වලින්ද එය ඉවතලන මෙන් ආණ්ඩුවෙන් කර තිබූ ඉල්ලීම නොසලකාය. මෙම වසරේ මැයි 18 වනදා, එනම් කොටි සංවිධානයට එරෙහි යුද ජයග්‍රහනය සමරණ සංවත්සර දිනයේදීම සාපරාධී කරණා වලදී අන්‍යෝන්‍ය සහයෝගීතාවය දැක්වීමේ 2002 පනතට මෙම සංශෝධන කෙටුම්පත ගැසට් කරන ලදී. ඒ අවස්ථාවේදීද රටේ විවිධ ප්‍රදේශවල ඇති වූ ගංවතුර ආපදාව නිසා ජනතාවගේ අවධානය වෙනතකට යොමු වී තිබුණි. මේ රටේ දීර්ඝ ඉතිහාසය පුරා රටට ද්‍රෝහී වූ පිරිස් සිට ඇත. නමුත් මේ තරම් උනන්දුවෙන් හා කැපවීමෙන් පාවාදීම් කරන පාලකයන් පිරිසක් කිසිදාක මේ රටේ සිට නැත.

මහින්ද රාජපක්‍ෂ
ශ්‍රී ලංකාවේ හිටපු ජනාධිපති

2018-06-17

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama

ජාතියේ හිස සිඳින ජවිපෙ උමතු විස්‌ස

ජාතියේ හිස සිඳින උමතු විස්‌ස

-රියර් අද්මිරාල් සරත් වීරසේකර  -
මේ දිනවල ජ.වි.පෙ. නායක අනුර කුමාර දිසානායක ගෙනා තවත් එක්‌ පුස්‌ තර්කයක්‌ නිසා ජීවන බරින් මිරිකී ගිය, ගංවතුරින් දැඩි ලෙස පීඩාවට පත් ජනතාවට පවා යම්කිසි විනෝදයක්‌ ගෙන දෙන ප්‍රකාශ මුහුණු පොතේ අපට දැකගැනීමට හැකිව තිබේ. අනුර කුමාර කියා සිටින්නේ කොටි ත්‍රස්‌තයන්ට එරෙහි යුද්ධය නිකම්ම නිකම් සිවිල් යුද්ධයක්‌ බවත් එයින් කවරෙක්‌ හෝ කවදා හෝ ජය ලබන බවත් ඒ නිසා මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජයග්‍රහණය කළා නොව යුද්ධය ජයගන්නා විට මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති වී සිටියා පමණක්‌ බවය. ඒ සම්බන්ධයෙන් 8 වසරේ ශිෂ්‍යයෙක්‌ ලියා තිබුණේ ඒ අනුව බලන විට එළාර පරදා ජය ගත්තේ දුටුගැමුණු නොව ඒ යුද්ධය ජය ගන්නා විට දුටුගැමුණු රජ වෙලා සිටියා පමණකි සහ රුවන්වැලි සෑය හැදුවේද දුටුගැමුණු නොව සෑය සාදා නිම වනවිට දුටුගැමුණු කුමන හෝ හේතුවකට රජ වී සිටියා පමණකි යනුවෙනි.

මුකරිකම සහ වාචාලකම යනු එකක්‌ නොව දෙකකි. මුකරිකමට හිස්‌ වචන කීවත් එහි උපහාසය තිබුණත් කිසිවිටෙක අපහාසයක්‌ අන්තර්ගතව නැති නිසා සිනාසෙමින් වුවද අසා සිටිය හැක. එහෙත් වාචාලකම එසේ නොවේ. වාචාල අයුරින් කතා කරන්නාගේ ඇතුළත ඇත්තේ පිළිකුල් සහගත කුහකකමකි. තවත් අයෙක්‌ හෙළාදැකීමේ දුෂ්ට ෙච්තනාවකි. වාචාල ප්‍රකාශ තුළ බොහෝ විට ඊර්ෂ්‍යාව, වෛරය, ගුණමකුකම ගැබ්ව තිබේ. වසර 39 ක්‌ සක්‍රීය යුද සේවයේ සිටි කෙනෙක්‌ ලෙස මා වගකීමෙන් යුතුව කියනුයේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනපති නොසිටින්න අද අප යුද්ධය පරාජය වී රට දෙකඩ වී හමාර බවය. යුද්ධයක්‌ යනු සන්නද්ධ අරගලයකි. එය ජාත්‍යන්තර හා ජාත්‍යන්තර නොවන වශයෙන් කොටස්‌ දෙකකට බෙදේ. අපේ රටේ තිබුණේ ජාත්‍යන්තර නොවන සන්නද්ධ අරගලයකි. ඒ කොටි ත්‍රස්‌තවාදීන් වෙනම පළාතක්‌ පාලනය කළ, සාම්ප්‍රදායික යුද හමුදාවකින් සහ නාවික ගුවන් අංශවලින් සමන්විත, නිල ඇඳුම් අඳින, වෙනම පරිපාලන ව්‍යqහයක්‌ තිබූ සංවිධානයක්‌ වූ බැවිනි.

ඒ ආකාරයේ යුද්ධයක්‌ දිනන්නේ හෝ පරාජය වන්නේ දේශපාලන නායකයා මිස යුද, ගුවන්, නාවික හමුදාපතිවරු නොවේ. යුද්ධය යනු දේශපාලනයේම දිගුවක්‌ය යන්න ප්‍රසිද්ධ කියමනකි. යුද්ධයක්‌ නැතිව දේශපාලනයක්‌ තිබිය හැකි වුවත් දේශපාලනය නැතිව යුද්ධයක්‌ තිබිය නොහේ. දෙවැනි ලෝක මහා යුද්ධය ජයගත්තේ ජෙනරාල් හියුස්‌ හෝ අද්මිරාල් පප්ට්‌ වත් නොව වින්ස්‌ටන් චර්චිල් ය. පරාජය වුණේ හිට්‌ලර්ය. ඒ, යුද්ධයක ජයග්‍රහණයේ තීරණාත්මක, සංවේදී තීරණය ගන්නේ දේශපාලන නායකයා බැවිනි.

1987 වඩමාරච්චි මෙහෙයුමේ ප්‍රභාකරන් කොටුවී යුද්ධය ජයගන්න ඔන්න මෙන්න තිබියදී එදා සිටි දේශපාලන නායකයන් ඉන්දියාවේ බලපෑමට යටත්වී නිවටව යුද්ධය නවතාලූයේ නැතිනම් යුද්ධය අවසන් වන්නේ මීට වසර 33 කට කලිනි. එදා අපට යුද ජයග්‍රහණය වැළකී ගියේ එදා සිටි ජනාධිපතිගේ ඒ තීරණය නිසාය.

2009 මැයි 19 දින කොටි ත්‍රස්‌තවාදීන් පරදා යුද්ධය ජයග්‍රහණය කළේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති යටතේය. නමුත් ත්‍රස්‌තයන් 1987 දී මෙන් කොටු වී පරාජය වන්නට දින කිහිපයකට පෙර එදා බලපෑම් කළාක්‌ මෙන් මෙදාද ඉන්දියාවේ විදේශ සහ ආරක්‍ෂක ලේකම්වරයා මෙහි පැමිණ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනපතිට කීවේ වහාම යුද්ධය නවතන ලෙසය. ජනපති තුමා ඔවුනට දුන් පිළිතුර වූයේ "ඔබට පුළුවන් මේ රට ආක්‍රමණය කරන්න. එදා 1987 දී වගේ අපේ ගුවන් තීරය උල්ලංඝනය කරන්න. නමුත් අපේ රට වසර 30 ක්‌ තිස්‌සේ පෙලූ මේ ත්‍රස්‌තවාදය නිම කර මිස මා මෙය නවතන්නේ නැහැ" යනුවෙනි. ඉන්පසු අප්‍රේල් 29 වැනි දින එංගලන්තයේ සහ ප්‍රංශයේ විදේශ ඇමැතිවරුන් වන ඩේවිඩ් මිලිබෑන්ඩ් සහ බර්නාඩ් කුෂ්නර් බලවත් ලෝකයම නියෝජනය කරමින් ලංකාවට පැමිණ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිට යුද්ධය නවතන ලෙස කී විට මහින්ද රාජපක්‍ෂ කීවේÊ" මතක තියාගන්න අප ඔබගේ යටත්විජිතයක්‌ නොවේ. අප ඔබට යටත්ව සිටියේ මීට වසර 60 කට කලින්. මමයි රටේ ජනාධිපති. මගේ තීරණය වෙනස්‌ කරන්නේ නැහැ" යනුවෙනි. බලවත් ලෝකයේ බලපෑම් / තර්ජන හමුවේ අනුර කුමාර වැනි නායකයන්ට මුත්‍රා යන තත්ත්වයක්‌ මත මහින්ද රාජපක්‍ෂ එසේ හැසිරීම සමස්‌ත ජාතියටම අභිමානයක්‌ නොවේද? එවන් තත්ත්වයක්‌ හෑල්ලුවට ලක්‌ කරන අනුර කුමාර කෙබඳු පුද්ගලයෙක්‌a විය හැකිද?

එදා මහින්ද රාජපක්‍ෂ 1987 දී මෙන් බියවී යුද්ධය නැවැත්වූයේ නම් අද රටේ අනුර කුමාරට අවශ්‍ය දේ සිදුවී හමාරයි. අද යුද්ධය දිනුවේ මමයි යනුවෙන් පුරසාරම් දොඩන "යුද වීරයන්ට" එසේ කීමට හෝ හැකිවන්නේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ගත් ඒ අභීත තීරණය නිසාය. යුද්ධයක ජයග්‍රහණයන් හෝ පරාජයේ වගකීම දේශපාලන නායකත්වය මත පැවරෙන්නේ ඒ අයුරිනි.

කරුණු එසේ වුවත් අනුර කුමාර 20 සංශෝධනය ගෙන ඒමට මොහොතකට පෙර එම ප්‍රකාශය කළේ ද නිකම්ම නොවන බව අපේ හැඟීමයි. තමාගේ දේශපාලන අනාගතය පරදුවට තබමින් එවන් තීරණයක්‌ ගත් මහින්ද රාජපක්‍ෂව සහ ත්‍රස්‌තවාදී යුද්ධය හෑල්ලුවට පත් කරමින් එවන් ප්‍රකාශයක්‌ කළේ 20 වැනි සංශෝධනය ඌණ පූරණයක්‌ වශයෙන් බව අප තේරුම් ගත යුතුය.

වර්තමාන රජය බලයට ආවේම බෙදුම්වාදී න්‍යායපත්‍රය අතෙහි තබාගෙන බැව් අප දනිමු. ඒ සෘජුව නොව වක්‍රව රට පෙඩරල් කරන 13 වැනි සංශෝධනය මුළුමනින්ම ක්‍රියාත්මක කිරීමට තිබෙන ව්‍යවස්‌ථාමය බාධක ඉවත් කිරීමටය. අප හමුදාව යුද අපරාධ කළා යෑයි අඩංගු අතිශය සාවද්‍ය චෝදනා සහිත වාර්තාව අගය කරමින් පිළිගෙන ලෝකයේ වෙනත් කිසිම රටක්‌ නොකරන පරිදි තම රටට එරෙහිව 30/1 ජිනීවා යෝජනාවට සම අනුග්‍රාහකත්වය දැක්‌වූයේ එබැවිනි. එහි අඩංගු නිර්දේශවලින් ප්‍රධානම නිර්දේශය වනුයේ 13 වැනි ව්‍යවස්‌ථා සංශෝධනය මුළුමනින්ම ක්‍රියාත්මක කිරීමය. රනිල් වික්‍රමසිංහ, ජයම්පති වික්‍රමරත්න සහ සුමන්තිරන් සමග එක්‌වී වසර 3 ක්‌ තිස්‌සේ ව්‍යවස්‌ථා සම්පාදක මණ්‌ඩල පිහිටුවමින්, "ජනතා අදහස්‌" ලබා ගනිමින් අනු කමිටු 6 ක්‌ පත් කරමින්, මෙහෙයුම් කමිටු වාර්තා සකස්‌ කරමින් කිරීමට බැරි වූ දේ ජනතාවගේ ඇසට වැලි ගසමින් රනිල්ගේ කොන්ත්‍රාත්තුවක්‌ ලෙස කිරීමට භාරගෙන තිබෙන්නේ අනුර කුමාරය. ඒ ඊනියා 20 වැනි සංශෝධනය මුවාවෙනි.

අනුර කුමාරගේ මෙම වෑයම රටේ අනෙකුත් දැවෙන ප්‍රශ්න අමතක කරලීමට දියත් කළ ව්‍යාපෘතියක්‌ ලෙසද සමහරු දකිති. අද රටේ ආර්ථික වේගය 3.1% දක්‌වා බරපතළ ලෙස පහත වැටී තිබේ. දරුණුම යුද සමයේ පවා රටේ මෙවන් ආර්ථික වේගයක්‌ තිබුණේ නැත. රැකියා දස ලක්‍ෂයක්‌ පොරොන්දු වුවද අද වනවිට 2014 ට වඩා තිබූ රැකියා ලක්‍ෂ 2 ක්‌ අඩුවී ඇත. කොටස්‌ වෙළෙඳපොළ ප්‍රාග්ධනීකරණය රු. කෝටි 21,500 කින් පහත වැටී තිබේ. ආයෝජකයන් රට හැරයති. රටේ වටිනා සම්පත් විදේශිකයන්ට කුණුq කොල්ලයට මිලදී ගැනීමට මංපෙත් විවර කර ඇත. රුපියල 20% කින් බාල්දු වී ඇති නිසා විදේශ ණය රු. බිලියන 890 කින් වැඩිවී තිබේ. රාජ්‍ය ණය බර කෝටි 1,040,000 ක්‌ වන අතර එය 2014 ට වඩා 40% කින් වැඩිවීමකි. ඉන් මැති ඇමැතිවරුන්ගේ සුඛ විහරණය මිස රටේ ජනතාවට කළ දෙයක්‌ නොමැත. 2014 ට වඩා ජනතාවගෙන් රු. බිලියන 620 ක බදු අය කරමින් සිටී. ගංවතුරෙන් ලක්‍ෂ ගණන් අහිංසක ජනයා පීඩාවට පත්ව තිබෙන විට ජනාධිපති ප්‍රකාශ කරන්නේ ගංවතුර නඟින විට ආර්ථික වේගය ද නඟින බවයි. මේ සම්බන්ධයෙන් විශ්ලේෂණයක්‌ කරමින් බැසිල් රාජපක්‍ෂ මහතා පවසන්නේ මෛත්‍රීපාල ජනාධිපතිට අනුව තවදුරටත් ගංවතුර ගැලුවොත් අපේ රට ළඟදීම චීනයේ ආර්ථික වේගයද ඉක්‌මවා යනු ඇති බවයි. ස්‌වාභාවික විපත්වලින් මෙන්ම ඩෙංගු/ වෛරස්‌ වලින් ද දසදහස්‌ ගණන් වැසියෝ මිය යමින් සිටී. ජනාධිපතිවරණයක සේයාවක්‌ පෙනෙන තෙක්‌ මානයේ ඇති විටෙක අනුර කුමාර මේ කරන්නේ ඉහත කී සියලු දේ ජනතාවගෙන් අමතක කරවීමය.

අනුර කුමාර සිතුවේ අගමැතිට පූර්ණ බලතල දෙමින් ගෙන එන 20 සංශෝධනයට මීළඟ අගමැති වීමට සිටින මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ සම්පූර්ණ සහයෝගය ලැබේය කියාය. නමුත් මහින්ද රාජපක්‍ෂ සහ ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂය 20 ට පූර්ණ විරෝධය දැක්‌වීම තුළින් ගම්‍ය වනුයේ ඔවුන් පුද්ගලික වාසියට වඩා රට ගැන සිතන බවය. අප විසින් මීට ඉහතදීත් පුන පුනා ප්‍රකාශ කළේ 20 ගෙන එනවිට කාරක සභා අවස්‌ථාවේදී 19 ට කළාක්‌ මෙන් මන්ත්‍රීවරුන්/ ජනතාව රවටා 13 ක්‍රියාත්මක කිරීමට තිබෙන බාධක ඉවත් කරන සංශෝධන ගෙන එන බවය. අනුර කුමාර කියනුයේ කාරක සභා අවස්‌ථාවේදී එසේ වෙනත් සංශෝධන ගෙන ඒමට ඉඩ නොදෙන බවය. එසේ කිරීමට ඔහුට ඇති බලය කුමක්‌ද? කාරක සභා අවස්‌ථාවේදී සංශෝධන ගෙන ඒම මන්ත්‍රීවරුන්ගේ අයිතියකි. එම අයිතිය අහිමි කරන්නට අනුර කුමාරට තිබෙන අයිතිය කුමක්‌ද? ව්‍යවස්‌ථාව සංශෝධනය කිරීමට ව්‍යවස්‌ථාවෙන් දී ඇති කොන්දේසි වෙනස්‌ කිරීමට නොහැකි බව දැන දැනත් අනුර කුමාර මේ කරන්නේ අවසාන මොහොත දක්‌වා ජනතාව රැවටීමට උත්සාහ කිරීමකි. අනුර කුමාර, මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනපති සහ යුද්ධය ගැන කළ ඉහත ප්‍රකාශයේ සැඟවුණු අරුතක්‌ ඇත්දොaයි අපට සිතේ. මන්ද 13 හි බාධක ඉවත් කරන සංශෝධන කාරක සභා අවස්‌ථාවේ යෝජනා කොට අනුමත වූ පසු "එය මා විසින් කරන ලද්දක්‌ නොව එසේ වනවිට මා විපක්‍ෂයේ සංවිධායක වී සිටියා පමණකි" යනුවෙන් පැවසීමට මගක්‌ විවෘත කර ගැනීමට හැකි වන නිසාය.

ශිෂ්ට සම්පන්න සමාජයක්‌ සඳහා 20 අනුමත කරමු යන ජවිපෙ දැන්වීම් රට හැමතැනම අලවා තිබේ. අනුර කුමාරගේ 20 හි තිබෙන එක්‌ දෙයක්‌ වනුයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ට තමන්ගේ හෘද සාක්‍ෂියට එකඟව තීරණ ගැනීමට ඇති අයිතිය උදුරා ගැනීමයි. වර්තමාන ව්‍යවස්‌ථාවට අනුව මන්ත්‍රීවරුන් පක්‍ෂයේ තීරණයට එරෙහිවී පක්‍ෂයෙන් නෙරපා හැරිය විට ඔහුට අධිකරණයේ පිහිට පැතිය හැකි නමුත් අනුර කුමාරගේ සංශෝධනයේ එම අයිතිය අහෝසි කර ඇත. එසේ වුවහොත් මන්ත්‍රීවරයා යටත් වන්නේ ජනතාවට නොව පක්‍ෂයටයි. අනුර කුමාර ශිෂ්ටසම්පන්න සමාජයක්‌ බිහි කිරීමට යන්නේ ඒ ලෙසිනි.

තවද ජනාධිපති පත්කිරීමට යන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ 113 ක ඡන්දයෙනි. අද බැඳුම්කර වංචාවේ මහමොළකරුගෙන් මන්ත්‍රීවරු 118 ක්‌ අල්ලස්‌ ලබා ඇති බව ආණ්‌ඩුවේම මන්ත්‍රීවරයෙක්‌ පවසයි. ඒ අනුව බලන කල මුදල් විසි කළ හැකි ඕනෑම ජාතිකයකුට, ඕනෑම දූෂිතයකුට 113 ක්‌ ඡන්ද ලබා ජනාධිපති විය හැක. එවිට ඔහු රටේ සේනාවිධායකයාය. එසේම මින්මතු එසේ මුදල් අල්ලස්‌ දිය යුත්තේ මන්ත්‍රීවරයාට නොව පක්‍ෂ නායකයාටය. පක්‍ෂ නායකයා කියන විදියට ඡන්දය නොදුන්නොත් මන්ත්‍රීවරයා පක්‍ෂයෙන් නෙරපා හරියි. අනුර කුමාරගේ ශිෂ්ට සම්පන්න රට ඔහු විසින්ම මුදලට/ අල්ලසට පාවාදී ඇත්තේ එලෙසිනි.

මේ අතර වර්තමාන නිවට පාලකයන්ගේ ක්‍රියාකලාපය හමුවේ උතුරේ විග්නේශ්වරන් පිනුම් ගසමින් සිටින අන්දම ද අප විමසිල්ලෙන් යුතුව බලා සිsටිමු. පසුගිය මැයි මස 26 වැනි දින යාපනය පුස්‌තකාලයේ තරුණයන් අමතා ඔහු ප්‍රකාශ කළේ උතුරට ස්‌වයං පාලනයක්‌ අනිවාර්යයෙන් ලබාගත යුතු බවයි. ඒ සඳහා සන්නද්ධ යුද්ධය නිහඬ කළත් පසුබට නොවිය යුතු බවත් විශ්වාසය ගොඩනඟා ගත යුතු බවත්, ලෝක ප්‍රසිද්ධ බොක්‌සිං ක්‍රීඩක මොහොමඩ් අලි මෙන් ප්‍රතිවාදියා දුර්වල කොට පහරදිය යුතු බවත් දැන් ඔවුන් රටේ සිංහල පාලකයන් ඉතා දැඩි ලෙස දුර්වල කර ඇති නිසා තමන්ට අවශ්‍ය දේ ලබාගත යුතු බවත් ය.

අද දෙමළ ජනතාව අතරට ගොස්‌ වීරයෙක්‌ වීමට හදන විග්නේශ්වරන් ජීවිතයේ එකම වතාවක්‌ හෝ තමන්ගේ" දෙමළ ජනතාවට ලේ බිංදුවක්‌ පරිත්‍යාග කොට තිබේද? අපේ රණවිරුවෝ 4,95,000 ක්‌ බිම්බෝම්බ ඉවත් කරමින් දෙමළ පවුල්වලට ජීවත්වීමට බිම් නිදහස්‌ කරද්දී ඔවුන්ට එක තේ කෝප්පයකින් සංග්‍රහ කිරීමට විග්නේශ්වරන් පැමිණියාද? 2,95,000 ක්‌ අවතැන් ජනතාව නැවත පදිංචි කරද්දී ඔහු එක යෝගට්‌ කෝප්පයක්‌ දෙමළ දරුවෙක්‌ට දීමට පැමිණියාද? 2002 සාම ගිවිසුම් කාලයේ කොටි ත්‍රස්‌තයන් යාපනයේ පාසල්වලට පැන විරෝධය දක්‌වන විදුහල්පතිවරුන් ප්‍රසිද්ධියේ මරා දමමින් ළමුන් බලෙන් පැහැර ගෙන යනවිට කොළඹට වී උගුඩුවකුසේ මොකුත් නොකර බලා සිටියේ අද දෙමළ ජනතාවගේ ගැලවුම්කාරයා ලෙස පෙනී සිටින්නට තැත් කරන විග්නේශ්වරන්ය.

මේ වාගේ "මුග්ධ වීරයන්" ට උඩ ගෙඩි දෙනුයේ ඒ ආකාරයෙන් ම ජනතාවගේ ගැලවුම්කාරයන් යෑයි කියාගන්නා අනුර කුමාර වැන්නන්ය. එවන් වූ දීනයන් කනෙන් ඇද එළියට දමා, ජාති භේදයකින් තොරව සියලුම ජනතාවට බියෙන් සැකෙන් තොරව ජීවත්වීමට පරිසරය සැකසිය හැක්‌කේ සෘජුව කටයුතු කරන රටේ සමස්‌ත ජනතාවගේම ඡන්දයෙන් පත්වන විධායක ජනපති කෙනෙක්‌ට පමණි. අනුර කුමාර විධායක ජනපති තනතුර ජනතාවගෙන් උදුරා ගැනීමට යන්නේ ඒ බව දන්නා නිසාය. ඔහුගේ විස්‌ස පුස්‌සක්‌ බවට ඉබේම පත්වන්නේ ඒ කුහක චින්තනය ජනතාව හොඳ හැටි තේරුම් ගෙන ඇති නිසාය.


රියර් අද්මිරාල් (ආචාර්ය)
සරත් වීරසේකර  

[Divaina]

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

Like us on facebook - https://www.facebook.com/yuthukama

කර්නල් රත්නප්‍රිය උතුරෙන් උදුරා නොගනු! - [video]

- නාමල් උඩලමත්ත -
උතුරේ ජනතාව කාකි ඇඳුමට දක්වන්නේ පුදුම බියක් බවත් ඒ ජනතාවට ශ්‍රී ලංකා හමුදාව පෙනෙන්නේ ආක්‍රමණික ස්ත්‍රී දූෂක මිනිමරුවන් පිරිසක් බවත් දෙස් විදෙස් මාධ්‍ය ඔස්සේ සමාජගත කර තිබූ මතයයි. ඒ අනුව හමුදාව උතුරින් ඉවත් කිරීම, ඉතිරි හමුදාව බැරැක්කවලට සීමා කිරීම, මහජන සබඳතා කටයුතුවලින් ඉවත් කිරීම ආදිය යහපාලන ආණ්ඩුව මහා ප්‍රජා සත්කාර ලෙස සිදු කළේය. ඔවුන් සංහිඳියාව ලෙස දුටුවේ එයයි.

සුනන්ද දේශප්‍රිය වැනි අයකු කිලිනොච්චියේ දැල්වුණු වෙසක් කූඩුවක් පවා සිංහල බෞද්ධ ආක්‍රමණයක් ලෙස දුටු අතර ඒවා හමුදා කඳවුරුවලට සීමා කළ යුතු බව ප්‍රකාශ කෙරිණි. මේ මතය වෙනුවෙන් රාජ්‍ය නොවන සංවිධානවලින් එදා වේල සපයා ගන්නා පිරිස දිවා රෑ නොබලා පෙනී සිටියේය. උතුරේ ජනතාව සමග එතරම් සබඳතා නැති සිංහල ජනතාවට ද මේ අදහස් විශ්වාස කිරීම හැර වෙන විකල්පයක් නොතිබිණි.

ඔවුන් මාධ්‍ය ඔස්සේ දුටුවේ බුදු පිළිම ඉවත් කිරීමට දෙමළ ජාතික සන්ධානය සංවිධානය කරන උද්ඝෝෂණය. උතුරු පළාත් සභාව නාගදීපයේ බුදු පිළිමය තැනීම තහනම් කිරීමය. උතුරේ බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන වසා දැමිය යුතු බවට නඟන හඬය. සිංහල ජනතාව නැවත උතුරේ පදිංචි කිරීමට එරෙහි සටන්ය. උතුරට සිංහල රාජ්‍ය නිලධාරීන් පත්කිරීම පවා ඔවුන්ගේ විරෝධයට හේතු විය.

එහෙත් ඒ සියල්ල දෙමළ සන්ධානය නිර්මාණය කළ නාඩගම් මිස දෙමළ ජනතාව මුහුණ දෙන සැබෑ ප්‍රශ්න නොවන බව කොටි ත්‍රස්තවාදය පරාජය කර දශකයක් ගත වීමට මත්තෙන් ශ්‍රී ලංකා හමුදාව සනාථ කර තිබේ. පසුගිය දා කිලිනොච්චියේ සේවා කාලය නිමවා පැමිණීමට සුදානම් වූ යාපනය කිලිනොච්චි මුලතිව් අණ දෙන නිලධාරී කර්නල් රත්නප්‍රිය බන්දු මහතා මුහුණ දුන් අත්දැකීම් ලෝකයට නිහඬව එහෙත් ගැඹුරු හඬින් කියා පෑවේ ඒ කතාන්දරයයි.

දෙමළ ජනතාව තමන්ගෙන් සමුගෙන යන හමුදා නිලධාරියා වෙනුවෙන් මෙසේ හඬා වැළපෙනු දැකීමට බෙදුම්වාදී බලවේග හෝ ඊනියා සංහිඳියා මස් වැද්දන් කිසිසේත් කැමති නොවනු ඇත. එහෙත් ඒ ජනතාව තමාගෙන් සමුගන්නා හමුදා නිලධාරියාගේ වෙන්වීම දරා ගත නොහැකිව හඬ වැළපුණේය. වැඳ වැටුණේය. මල් මාලා පැළඳ වූයේය. මල් වරුසා ඉස්සේය. තම කර මතින් වීදි දිගේ ඔසවා ගෙන ගියේය.

එදා තමන්ගේ නායකයා ප්‍රභාකරන් බවත් දැන් කර්නල්වරයා බවත් කියමින් තමා අතැර නොයන ලෙස ආයාචනා කළේය. තමන්ගේ සතුට අදින් අවසන් බව කියමින් එක කාන්තාවක් මහ හඬින් හඬා වැළපුණාය. කර්නල්වරයාගේ දෑසින් ගලන කඳුලු සඟවාලීමට ඔහු පැළඳ සිටි අව් කණ්ණාඩියට හැකි වුව ද ඔහුගේ හැඟුම්බර ඉරියව් කෙසේ සඟවාලන්නද? මේ සියල්ල දෙස බලා සිටින විට අපට අවබෝධ වන්නේ ඒ අහිංසක දෙමළ ජනතාවගේ ආරක්ෂකයා ද මිත්‍රයා ද අම්මා ද තාත්තා ද ලෙස කටයුතු කර ඇත්තේ මේ කාකි සූට්කාරයා බවය.

ඒ ජනතාව ත්‍රස්තවාදය නිමා වූ පසු මෙතෙක් කල් ආරක්ෂා කළේ කාගෙන්ද? දකුණේ සිංහල ජනතාවගෙන්ද? නැතහොත් උතුරේ බෙදුම්වාදී කල්ලි කණ්ඩායම්වලින් ද? කර්නල්වරයා සමුගත් විට ඔවුන් අසරණ වනවා යැයි ඔවුන්ට හිතෙන්නේ ඇයි? දෙමළ සන්ධානය මේ ජනතාවගේ එකම ගැලවුම්කරුවා ලෙස කරන රඟපෑම කෙතරම් විහිළුවක්ද?

දෙමළ ජනතාව නියෝජනය කරන්නේ යැයි පරසක්වළ ගහන කණ්ඩායම් සහ සාමාන්‍ය ජනතාව අතර ඇත්තේ කෙතරම් පරතරයක්ද? මේ රටේ පාලකයන් ඊනියා සංහිඳියාවේ නාමයෙන් උතුරේ ජනතාවගේ එකම විශ්වාසනීය ආරක්ෂකයා වන හමුදාව ඉවත් කර ඔවුන් බෙදුම්වාදයට බිලි දෙන්නේ ඇයි? මේ ගැටලුවලට අපට පිළිතුරක් තිබේද? නැත්නම් වහාම පිළිතුරු සොයා ගත යුතුය.

අප සැබවින්ම සවන් දුන්නේ එදා නන්දිකඩාල් වෙරළේ දී අපේ රජුට ගිහින් කියන්න අපි බේරගන්න කියලා යැයි හඬා වැළපුණු කාන්තාවගේ හඬට නොව ඒ ජනතාව වෙනුවෙන් කිඹුල් කදුළු හෙළන ක්‍රිස්තියානි බළල් අතක් වන දෙමළ සන්ධානයේ බෙදුම්වාදී හඬටය. ඉතිහාසයේ අප කරගත් බරපතළම වරද ලෙස එය නූතන ඉතිහාසය ලියන දිනයක ලොකු අකුරින් සටහන් විය යුතුය.

සිය සිංහල ආරක්ෂක නිලධාරියාගේ මරණය හමුවේ හඬා වැටුණු යාපනේ විනිසුරු ඉලන්චේලියන්, උසාවියේ භික්ෂූන් වහන්සේලාට අසුන් පැනවූ චන්ද්‍රසේකරන් විනිසුරුතුමිය සහ මෙදා කර්නල් රත්නප්‍රිය දෙවියකු ලෙස සලකා බුහුමන් කරන කිලිනොච්චි ජනතාවගේ හෘද සාක්ෂිය සමග අප සිටගත යුතුය. ලෙයින් තෙත් වූ භූමියෙන් මතුව එන සැබෑ ළෙංගතුකමේ පුෂ්පය අප දෝතින්ම වැළඳගත යුතුය.

දැන්වත් මේ රටේ පාලකයන් උතුරේ දෙමළ ජනතාවගේ සැබෑ ප්‍රශ්න හඳනා ගත යුතුය. ඒ ප්‍රශ්නවලට ඒ ජනතාවට විසඳුම් ලබා දිය යුතුය. ඒ ජනතාව නැවත බෙදුම්වාදයට තල්ලු කර දැමීමට කටයුතු කරන කල්ලි කණ්ඩායම් පරාජය කළ යුතුය. ඒ සඳහා ගත යුතු මූලික පියවරක් තිබේ. ඒ සාමාන්‍ය හමුදා නීතිය මේ ජනතා ඉල්ලීම හමුවේ වෙනස් කරමින් කර්නල් රත්නප්‍රිය නැවත ඒ ජනතාවට ලබා දීම මගිනි.

සාධාරණ ජනතා අපේක්ෂාවලට ඉහළින් ක්‍රියාත්මක වන නීතියක් තිබිය යුතු නැත. එමගින් අපට උතුරේ ජනතාවට ලබා දිය හැකි ලොකුම පණිවුඩය අප ඔබේ හදවතට අපි ඔබේ හඬට සවන් දීමට සූදානම් බවය. අප සහ ඔබ දෙදෙනකු නොව එක් අයකු බවය. කර්නල්වරයා වසර පහක් තුළ උතුරේ ජනතාව අතර දිනාගත් ආදරය ජීවිත කාලය පුරා ඊළම වෙනුවෙන් පෙනී සිටි වික්‍රමබාහු කරුණාරත්නට හෝ වෙනත් එන්ජීඕකාරයකුට දිනාගත හැකි යැයි අප විශ්වාස කරන්නේ නැත.

එහෙයින් මෙය විශේෂ අවස්ථාවක් ලෙස සලකා ජනාධිපතිවරයා මැදිහත් වී කර්නල්වරයාට උසස් වීමක් ද ලබා දී නැවත උතුරේ ජනතාවට සේවය කිරීමට ඔහුට විශේෂ වරමක් ලබා දිය යුතුය. ඔහු යටතේ තවත් එවැනි නිලධාරි පිරිසක් පුහුණු කළ යුතුය. එය රටේ දිගුකාලීන සාමය ද සැබෑ සංහිඳියාව ද සොයා යන ගමනේ මං සලකුණක් වනු නො අනුමානය.


යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

ලුම්පන් එලීටියානු තුප්පහි සාද ..!

- කුමාර ලියනගේ-පසුගියදා කොළඹ පැවැත්වුණු සුපිරි උපන්දින සාදය (?) පිළිබඳ ව සමාජයේ විවිධ අදහස් නිර්මාණය වෙමින් තිබේ. බොහෝ දෙනෙකු විසින් මේ වන විට එකී උපන් දිනයේ ඡායාරූප සහ වීඩියෝ පට නරඹනු ලැබ ඇතුවාට සැක නැත.

මම ද නැරඹුවෙමි.
ඒවා නැරඹු අය ඔලු අවුල් කර ගෙන තිබේ. එක්කෝ ඊට කැමැත්තෙනි. නැත්නම්, ඊට අකැමැත්තෙනි.

එ් සාදයේ විවිධ කාමුක ඉරියව්, සංකේත, ඇඳුම් ඉදිරිපත් කළ අය කෙරෙහි බොහෝ පිරිසක් වෛරයක් ඇති කර ගෙන තිබෙන බව, ඒ ඒ නිළියන් ගේ සහ නිරූපිකාවන් ගේ FB පිටු නරඹන විට වටහා ගත හැකි ය.
ඒවායේ ඇත්තේ අමුතිත්ත කුණුහරුප ය. එකී තරුණියන් ද, ඒ අදහස්වලට වීදිගණිකා භාෂාවෙන් ම උත්තර දී තිබේ.

දැන් මේ සිදුවීම විග්‍රහ කර ගැනීම පහසු ය.

කෝටි ගණනක් මුදල් වියදම් කර තරු පන්තියේ හෝටලයක පවත්වනු ලබන කවර හෝ සාදයක අරමුණ විය හැකි වන්නේ උසස් සමාජභාවයකි. උසස් හැසිරීමකි. වගකීම්සහගත විනෝදයකි. එ් අනුව, වීදිගණිකා භාෂාවක් ඔවුන් විසින් භාවිත කෙරෙන්නේ කෙසේ ද?

යථාර්ථය ඇත්තේ මෙතැන ය.

මේ සියලු පිරිස් අයත් වන්නේ 77න් පසු මෙරට තුළ එක්වර බිහිවුණු ලුම්පන් එලීටියානු පන්තියට හෙවත් අතමිට සරු තුප්පහි පන්තියට ය. එය විස්තර කිරීම කෙටියෙන් සිදු කළ නො හැකි ය. එනම්, සුපිරි ජීවිත (?) ගත කරන මැරයන්, කුඩුකාරයන්, ගණිකාවන් වැනි පිරිසකි.

ඒ අනුව වීදි ගණිකා භාෂාවෙන් මේවාට බනින්නෝ ද, උඩගෙඩි දෙන්නෝ ද, එකම කාසියක දෙපැත්තක් වෙති. එය සමාන වන්නේ, 2015දී රාජපක්ෂ රෙජීමයට බැණ අඬගසන ලද පුද්ගලයන්ට ය. එදා යහපත් මිනිසුන් ලෙස පෙනී සිටි පුද්ගලයෝ, අද ඇරියස් කවර් කරමින් සිටිති. එ් අනුව එදා බැණ තිබෙන්නේ වෙනත් යටි අරමුණක් ඇති ව බව පැහැදිලි ය.

මා පවසන්නේ මේ චරිත පිළිබඳ ව අප රුදාවක් ඇති කර ගත යුතු නැති බව ය. ඊට හේතුව මොවුන් ගේ මුළු ජීවිත ම ඛේදවාචක වී තිබෙන නිසා ය.

පොදුජන සමාජය නො ඉවසන යමක් කරන්නේ නම්, ඔහු/ඇය හැදී වැඩී තිබෙන්නේ සාමාන්‍ය සමාජ පරිසර තත්ත්වයක නො වන බව අවබෝධ කර ගත යුතු ය. ඒ නිසා ඔවුන් ගේ ජීවිතවල ඇතුළාන්තය යනු, දහජරාව පිරුණු පල් වලකි.

ජීවිතයේ සෞන්දර්ය විඳින්නට ඔවුන්ට පින නැත. ප්‍රේමයේ නිර්ව්‍යාජ උණුසුම ලබන්නට ඔවුන්ට පින නැත. සැමියා, බිරිඳ, දරුවා අතර ඇතිවන ශිෂ්ටාචාරික මානව බැඳීමක උත්කර්ෂය ඔවුන් ගේ මායිමක නැත. කෙටියෙන් පවසනවා නම්, ඔවුන් ජීවිතයේ සතුට අත් විඳ නැත. ඔවුන් කරන්නේ මෙවැනි සාදවලට පැමිණ, අසහනය දුරු කර ගෙන, මත්ද්‍රව්‍ය සහ මත්වතුර පානය කර, මහ රෑ තමන් ගේ ගුබ්බෑයමට ගොස් ඇඳේ වැටී, හිඟන්නන් මෙන් නිදා ගැනීම ය.

මේ සඳහා කදිම උදාහරණයක් සපයන්නේ මෙරට කාමුක චිත්‍රපටිවලට නමක් දිනා ගැනුණු එක්තරා චිත්‍රපටි අධ්‍යක්ෂකවරයකු සහ ඔහු ගේ හිටපු බිරිඳ ය. ඔවුන් දෙදෙනා එක් ව වසන කාලයේ, ඔවුන් හැසිරුණේ ලෝකයේ ඉතා දියුණු අඹුසැමි යුවලක් මෙනි. එකිනෙකා ගේ නිදහසට ගරු කරන සබුද්ධික යුවලක් මෙනි. එකල ඔවුන්ට අනුව, සාම්ප්‍රදායික ජීවිතයට නැඹුරු වන්නෝ ළිං මැඩියෝ ය. එසේ ද වුවත්, යටින් ඔඩු දුවා ගොස්, කුණු සැරව පිරුණු විසර ගෙඩිය පිපිරුණු පසු එහි ගඳ සමාජය පුරා පැතිර යන්නට වූයේ, බිරිඳ දික්කසාද වීමෙන් පසු ය. ඈ, ඇය ගේ ජීවිත ඛේදවාචකය හිටිවන හෙළිදරව් කිරීමට පටන් ගත්තා ය. එ් නිසා ඉහත කී අධ්‍යක්ෂකවරයා ගේ රෙදි ගැලවී ගියේ ය.

පසු හෙළිදරව්වට අනුව ඇය ලෝක පරිමාණයෙන් ප්‍රකට ලිංගික නිළියක් වී තිබුණේ, කුඩා කාලයේ ඇයට ලිංගික අඩන්තේට්ටම් කරන ලද බාප්පාට පින්සිද්ධ වන්නට මිස, සැමියා ගේ අප්‍රමාණ මානව බැඳීම නිසා නො වේ. ඈ ඔහු ගේ ද ලිංගික වහළියක් වී සිටියා ය.

මෙවැනි සුපිරි පන්නයක් මවා ගෙන සිටින, ලුම්පන් එලීටියානු සමාජයේ එක්තරා නිරූපිකාවක විසින් ඇය ගේ ජීවිතයේ ඇත්ත මේ වන විටත් අන්තර්ජාලයට මුදා හරිනු ලැබ තිබේ.

එහිදී ඈ කියන්නී, වයස අවුරුදු 7දී මව මියයෑම නිසා, වැරැදි කළ විට ඒවා පෙන්වා දෙන්නට කිසිවකු නොසිටි බව ය. මව සිටියා නම් තමන් ගේ ජීවිතය මීට වඩා වෙනස් වන්නට ඉඩ තිබුණු බව ය.

'මීට වඩා වෙනස් වන්නට තිබුණා' යන්නෙහි අර්ථය වන්නේ 'මීට වඩා සුන්දර වන්නට තිබුණා' යන්න ය.

ඒ අනුව ලිංගික අවයව පෙන්වමින් ප්‍රසිද්ධියේ සිදු කරන මෙවැනි ඊනියා තරු පන්තියේ වීදිගණිකා රංගනවල ඇත්තේ කාලකණ්ණිකම බව අපට අවබෝධ විය යුතු ය.
දන්නා බව පෙන්නුව ද, ඔවුන් දන්නා දෙයක් නැත. ලිංගික අවයව කුණු වූ වීදි ගණිකාවන් වෙසෙන ඉන්දියාවේ 'කාමාතිපුර' සහ ව්‍යාත්සායන ගේ දර්ශනය මත ඉදි කරන ලද 'කජුරාවෝ දේවාලය' අතර තිබෙන වෙනස, දන්නවාදැයි, ඔවුන් ගෙන් අසන්න.

'කාමාතිපුර' උන් ගේ ය. 'කජුරාවෝ දේවාලය' අප ගේ ය.

පිරිමින් ලෙස මෙලෙස පෙනී සිටින මුග්ධයන් ගෙන්, 'ශුක්‍රානු පහ කිරීම' (ejaculation) සහ 'සුරතාන්තය' (orgasm) අතර තිබෙන වෙනස, දන්නවාදැයි අසන්න.
ප්‍රේමයෙන් ද, ලිංගික වශයෙන් ද, ත්‍රිවිධාකාර වූ සාමිභෝගික රසයෙන් ද, තෘප්තිමත් වූූ පිරිමින්ට ද, ගැහැනුන්ට ද, කිසිදාක ඇරියස් පවතින්නේ නැත. ඒ නිසා ඔවුන්ට එළීයේ පෙන්නමින් දඟලන්නට අවශ්‍ය නැත.

මුහුණුපොතේ ප්‍රේම සටහන් තබන බොහෝ පිරිසක ගේ ද ඇත්තේ මානසික හිඩැසකි. අවශ්‍ය කාලයේ ආදරය සහ ලිංගිකත්වය නො ලැබීම ඔවුන් ගේ ජීවිතවල තිබෙන සැබෑ ඛේදවාචකය ය.

සැබෑ ලිංගික ආස්වාදයෙන් ශරීරය නිවා ගත් පුද්ගලයා, ග්‍රීස්ම කාලයේ ජලයේ බැස සිහිල් දිය නාගත් ඇතෙකුට සමාන කෙරුණු අවස්ථා, ඉපැරණි බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ ඇත.
ඒ අනුව, ඇතාට මද කිපෙන්නේ නැත.

අප තේරුම් ගත යුත්තේ දුරුත්තට බැල්ලියන් පස්සේ රැළේ ගිය ද, දුරුත්තට පසු, පස්සා පැත්ත මූණේ ඇතිල්ලුව ද, එකී බල්ලන් ම, වගේ වගක් නැතුව සිටින බව ය.
බැල්ලියන්ට එවැනි ඉරණමක් අත් වන්නා සේ ම, මෙවැනි ලුම්පන් එලීටියානු මිනිස් බැල්ලියන්ට සිදු වන දේ ද, අප ගේ ඇස් පනාපිට ඔප්පු වෙමින් තිබේ.

උන් ගේ කරුමය, උන් ගේ ය.

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

ජවිපෙ විස්ස අවසාන ඊළාම් තුරුම්පුව ද?

-නාමල් උඩලමත්ත-

කිසිවකු සීදේවි යැයි කියා මූදේවිට වරක් දෙරවක් රැවටීම ඒ හැටි අරුමයක් නොවේ. එහෙත් දවල් වැටුණු වළේ රෑ වටෙන්නා සේ නැවත නැවත රැවටෙන්නේ නම් එය මහ ඛේදවාචකයකි. මෙවැනි තත්ත්වයකට රටක ජනතාව වැටුණ කල ඒ රට දිනෙන් දින අගාධයට යනු මිස ගොඩ ඒමක් නම් නැත. අද අපෙ රට හමුවේ ඇත්තේ එවැනි ඛේදවාචකයකි.

2015 යහපාලනය යන සර්ව පිත්තල වචනවලට මුවා වී විදෙස් බලවේග රටේ පාලනය ජනතාවගෙන් උදුරා ගත්තේය. කොටි ත්‍රස්තවාදය පරාජය කොට රටට සංවර්ධනයේ අරුණළු රැගෙන ආ ආණ්ඩුව බිඳ දැමූ සුද්දෝ we are part of this victory යැයි උදාන වාක්‍ය පැවසූහ. එය කෙතරම් ජුගුප්සාජනක කුමන්ත්‍රණයක් කිවහොත් සිය ජනාධිපතිවරණ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනය ලීවේ කවුද කියා එදා පත් වූ ජනාධිපතිවරයා පවා තවම දන්නේ නැත.

එතෙක් පැවති නිවහල් රට දැන් බටහිර ඉන්දිය කොලනියකි. බටහිර ඉන්දිය ස්වාමීවරුන්ගේ උවමනා එපාකම් අනුව ඔවුන් විසින් පත් කළ ආණ්ඩුව සහ ආණ්ඩුකාරවරු අද රට පාලනය කරති. යහපාලන සුනාමියට පසු රට පාලනය කිරීම යනුවෙන් සිදුවූයේ ජනාධිපතිවරයාම පවසන පරිදි ඔහු පවා නොදන්නා බලවේගයක් විසින් ලියා දුන් කොලයක් අනුව වැඩ කිරීමය. (අදත් සිදුවන්නේ එයම බව කිව යුතුද?) එතෙක් පැවති ආසන 142ක් සහිත ආණ්ඩුව පෙරළා දමා ආසන 42කින් සමන්විත එජාප නායකයා අගමැති කෙරිණි. ලෝක පාර්ලිමේන්තු ඉතිහාසයේ මෙවැනි විගඩමක් සිදු වූ පළමු සහ අවසාන අවස්ථාව එය විය යුතුය.

රට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයෙන් සුඛිත මුදිත කිරීමට 19 වෙනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙන වඩම්මා ගෙන ආවේ ඊට පසුය. මේ සංශෝධනය සමග රටේ අධිකරණය, රාජ්‍ය සේවය, පොලිසිය ආදි ආයතන ස්වාධීන වී ජනතාගේ මානව අයිතිවාසිකම් සුරක්ෂිත ශිෂ්ට දේශයක් උදාවන බවට නියත විවරණ ලැබිණි. එහෙයින් 19 නමැති මල් වට්ටියට අත ගැසීම රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගරු කරන සියලු බලවේගවල පරම යුතුකම සහ වගකීම බව පරසක්වළ ගැසුවේය.

හොරු අල්ලන්න බලයට පැමිණි පාලකයන් මහ බැංකුව කොල්ලකෑවේ මේ අතරය. ඕනෑම රටක බැංකු කොල්ලයක් සිදු විය හැකි වුවද රටක ආණ්ඩුවක් විසින් සිය රටේ මහ බැංකුව කොල්ල කෑ ඉතිහාසයේ ප්‍රථම සහ අවසාන අවස්ථාව එයයි. 2015 උදා වු යහපාලනයට සහ 19 වෙනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඔස්සේ බලගැන්වූ දේශපාලන ඇඟිලි ගැසීම් නොමැති නීතියේ ආධිපත්‍යයට පිං සිදුවන්නට සිංගප්පූරුකාරයකුට රටේ මහ බැංකුව රිසි සේ කොල්ලකා නිදහසේ නැවත සිය රට බලා ගොස් ජීවත් වීමේ භාග්‍ය උදාවිය. 2014 වන විට කොටි සංවිධානයේ ජාත්‍යන්තර සබඳතා ජාලයේ ප්‍රධානියා වූ කේපී මැලේසියාවට ගොස් රැගෙන ඒමට තරම් ප්‍රබල බුද්ධි අංශයක් සහ ජාත්‍යන්තර සබඳතා ජාලයක් පැවති රටක එවැන්නක් සිදුවීම කෙතරම් උත්ප්‍රාසජනකද?

මේ මහා සහගහන අපරාධයට එරෙහිව ඒ අපරාධයේ මහා මොළකරුට එරෙහිව පාර්ලිමේන්තුවට ගෙන ආ විශ්වාසභංගය මහ බැංකුවෙන් කොල්ල කෑ මුදල් සහ කොටි ඩයස්පෝරාව පිට රටවලින් පොම්ප කළ මුදල්වලින් මිලට ගත් මැති ඇමතිවරු ලවා පරාජයට පත් කෙරිණි. ජනතා මුදල් මහ දවල් කොල්ලකෑ බැඳුම්කර හොර රැළ පාර්ලිමේන්තුවේ දී ආරක්ෂා කළ කල්ලියේ මන්ත්‍රීවරු සියයකට වැඩි පිරිසකට එලෙස ජනතාවගෙන් කොල්ලකෑ මුදල් අල්ලස් ලෙස ලබා දී ඇති බව දැන් රටට රහසක් නොවේ. මේ අතර 20 වෙනි සංශෝධනය ගෙන එන ජවිපෙ නායකයන් ද සිටින බව පැවසෙයි.

මහ බැංකු හොරුන්ගෙන් පගා ගෙන විශ්වාසභංගය පරාජය කිරීමට අත එසවූ සරත් ෆොන්සේකලා ගම්පෙරළියේ නන්දා පියල් දුන් ලියුම අල්මාරිය අස්සට විසි කළා වැනි විහිළු කතා කියමින් මේ රටේ ජනතාවගේ බුද්ධියට නිගා දෙනු බලා සිටීමට අද අපට සිදුව තිබේ. සැබවින්ම 19 වෙනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඔස්සේ සිදුව ඇත්තේ මෙවැනි මහා අපරාධයක් සිදු වුව ද පියවරක් ගත නොහැකි තැනට විධායක ජනාධිපති ධුරයේ තටු කපා දැමීම පමණි. නො එසේ නම් 2015 ජනවාරි 9 වෙනිදා ආසන 142ක් සහිත සන්ධානයක් යටතේ දි.මු. ජයරත්න අගමැති ධුරයේ සිටියදීම ආසන 42ක් පමණක් තිබූ රනිල් අගමැති කළ මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට දැන් රනිල් පහකර වෙනත් අගමැතිවරයකු පත් කිරීමට කිසිම නොහැකියාවක් නැත.

අවසානයේ ආණ්ඩුව රටට කෙතරම් විනාශකාරී වුවත් වසර හතරහමාරක් ගෙවෙන තුරු එය විසුරුවා හැරීමේ බලය 19 වෙනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය විසින් ජනාධිපතිවරයාගෙන් උදුරා ගෙන තිබේ. වෙනත් ලෙසකින් කිවහොත් 2003 චන්ද්‍රිකාට රනිල් පාලනය කර ගැනීමට තිබූ බලය අහිමි කර තිබේ. මේ වන විට ජනතාවගේ ජීවන බර, විරැකියාව ඉහළ ගොස් රටේ සියලු ආර්ථික දර්ශක පහළ වැටී දූෂණය ඉහවහා ගොස් රටම දෙකොණ විලක්කුවක් සේ ඇවිළි ගිය ද රටේ ජනාධිපතිවරයාට කළ හැක්කේ අනාරාධිතව උත්සව සභාවලට ගොස් කලින් කී බොරු වෙනුවට අලුත් බොරු කියා ඇදගෙන නෑමට පමණි.

යහපාලන නියමුවකු වූ සෝභිත හිමිගේ සැමරුමට ඇමතිකමින් පහ කළ පිවිතුරු රවී කරුණානායක වැනි අයකුට පවා ආරාධනා කරන පසුබිමක එම බලවේගය විසින් බලයට ගෙන ආ වත්මන් ජනපතිට ආරාධනා නොකිරීමෙන් 19 ඔස්සේ ජනපති ධුරයට අත්ව ඇති ඉරණම, මේ ආණ්ඩුව තුළ ඇති ගිනි කන්ද පමණක් නොව යහපාලන විහිළුවේ සැබෑ හෙළු ද ප්‍රදර්ශනය වෙයි.

මෙවැනි පසුබිමක 20 වෙනි සංශෝධනය ඔස්සේ රටේ ජනාධිපතිවරයා තෝරා ගැනීමට රටේ ජනතාවට ඇති බලය ඒ ජනතාවගෙන් උදුරා ගෙන පාර්ලිමේන්තුවට පැවරීමට යෝජනා කිරීම අප අවබෝධ කරගන්නේ කෙසේද? එහි අරමුණ කුමක්ද? බැඳුම්කර හොරුන්ගෙන් පාගා ගෙන ඒ හොරකමට එරෙහි විශ්වාසභංගය පරාජය කිරීමට අත එස වූ හොර කල්ලියකට මේ රටේ ජනාධිපතිවරයා තේරීමේ බලය ලබා දෙන්නේ රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සුරක්ෂිත කිරීමට යැයි අප සිතිය යුතුද?

සැබවින්ම 20 වෙනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඔස්සේ සිදු කිරීමට උත්සාහ කරන්නේ රටේ විධායක ජනාධිපති ධුරය වෙනුවට විධායක අගමැති ධුරයක් නිර්මාණය කිරීමටය. බෞද්ධ ලේබලය සහිත පොදු අපේක්ෂකයකු ලවා පවා ඉටුකරගත නොහැකි වූ ඊළාම් ගමනේ ඊළඟ පියවර තැබීමට නූතන ඩොයිලි වන රනිල් වික්‍රමසිංහ පන්නයේ නායකයකු රටේ විධායකය බවට පත් කළ යුතුය. ඒ රනිල් වික්‍රමසිංහ, රාජිත සේනාරත්න හෝ මංගල සමරවීර වැන්නකු විය හැකිය. එවැනි අයකුට රටේ සමස්ත ජනතාවගේ ඍජු ඡන්දයෙන් ජනාධිපති ධුරයට පත් විය නොහැකිය. ඒ බහුතර සිංහල ජනතාව මෙවැනි පිල්ලිවලට එරෙහිව ඡන්දය භාවිත කරන නිසාය.

එහෙයින් කුමන නූල් සූත්තරය මගින් හෝ රටේ විධායකය තෝරන බලය ජනතාවගෙන් උදුරා ගෙන පාර්ලිමේන්තුවට ගතයුතුය. එවිට අර්ජුන් ඇලෝෂියස්ට පවා සල්ලිවලට ගත හැකි සරත් ෆොන්සේකලා වැනි සිංහල යැයි කියන මැති ඇමතිලා කොටි ඩයස්පෝරවේ මුදලින් මිලට ගෙන එජාප, ජවිපෙ, දෙමළ සන්ධානය ඇතුළු සුළු වාර්ගික පක්ෂ මන්ත්‍රීවරුන්ගේ ද සහාය ඇතිව බෙදුම්වාදී පිල්ලියක් රටේ විධායකයට පත්කිරීම ඒ හැටි කජ්ජක් නොවේ.

ඒ සඳහා කළ යුත්තේ යහපාලනය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, මානව අයිතිවාසිකම් වැනි බැලූ බැල්මට අතිශය සාධාරණ සටන් පාඨ ඔස්සේ විධායකය මහා භයානක යකකු කර ජනතාව සතු විධායකය තෝරන බලය බෙදුම්වාදී බලවේගවලට මුදල් බලයෙන් පාලනය කළ හැකි පාර්ලිමේන්තුවට ගැනීමය. කෙසේ හෝ මේ බාධකය ජය ගත හොත් පළමුව 13 වෙනි සංශෝධනය සම්පූර්ණයෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීම ඔස්සේ උතුරේ ඊළාම් රාජ්‍යය බිහි කර ගැනීමට වසර කිහිපයකට වඩා ගත වෙතැයි සිතිය නොහැකිය.

එහෙයින් මේ ගොනා හැරෙන්නේ පොල් පැලයට බව ජාතිය වහා අවබෝධ කර යුතුය. බෙදුම්වාදී බලවේග ජවිපෙ ලවා උත්සාහ කරන්නේ 20 නමැති අවසාන ඊළාම් තුරුම්පුව ගැසීමටය. එය පරාජය කරනු හැර විකල්ප නැත. එපමණක් නොව 19 වැනි සංශෝධනය ඔස්සේ සිදු වූ මහා නස්පැත්තිය වහාම නිවැරදි කිරීමට පෙරමුණ ගත යුතුය. මේ රටේ ජනතාව 2015 යහපාලන විප්ලවය ඔස්සේ ලැබුණු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය රහ බලමින් නැවත ඒ බොරුවට රැවටෙන්නේ නම් මේ රටට අනාගතයක් තිබිය නොහැකිය.

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama

අනුරගේ 20 , රට අස්ථාවර කර - බෙදුම්වාදය දිනවන අතරේ හොර පාරෙන් රනිල්ට විධායක බලය පුදන හැටි..

අනුරගේ 20 , රට අස්ථාවර කර - බෙදුම්වාදය දිනවන අතරේ
හොර පාරෙන් රනිල්ට විධායක බලය පුදන හැටි..
-ගෙවිඳු කුමාරතුංග
යුතුකම මාධ්‍ය හමුව
2018-06-22

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com

ඔබේ මනාපය රට වෙනුවෙන් කැපවුනු යුතුකම සංවාද කවයේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලකුණු කරන්න. (Like us on facebook)
https://www.facebook.com/yuthukama

ප්‍රභාකරන්, අමනකම් වලට "ස්තුතියි"

ප්‍රභාකරන්, ඔබට ස්තුතියි

2018 වසරේ මැයි 18 වන දිනය උදාවන්නේ 2009 වසරේ යුද ජයග්‍රහණයෙන් පසු වසර 9ක් සම්පූර්ණ කරමිනි. එම වසර 9 තුළ ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය කටයුතු කළ ආකාරය හා එය ඉදිරිපිට ඇති තර්ජන හා අභියෝග සම්බන්ධයෙන් අවබෝධයක් ඇති කරගැනීම අවශ්‍ය වේ. නමුත් ඊට ප්‍රථම 2009 යුද ජයග්‍රහණය නැතහොත් දෙමළ බෙදුම්වාදයේ සන්නද්ධ ව්‍යාපාරය පරාජය කිරීමේ කටයුත්තට අගනා සේවයක් කළ ප්‍රභාකරන්ගේ මෙහෙය නොසළකා හැරිය නොහැකිය. ශ්‍රී ලංකාවේ නායකයන් හා සාමාන්‍ය ජනතාව කෘර ලෙස ඝාතනය කරමින් රටෙන් තුනෙන් එකක් ඉල්ලා සිටි ප්‍රභාකරන් යන ත්‍රස්තවාදියාට ස්තුති කළ යුත්තේ කුමක් නිසා දැයි කෙනෙකු ප්‍රශ්න කළ හැකිය. 2009 මැයි 18 වන දින යුද ජයග්‍රහණය ලැබීමට මුල්වූයේ ආරක්ෂක අංශ සිදුකළ සාර්ථක යුද මෙහෙයුම් හා කැපකිරීම බව සැබෑය. නමුත් ඒ සමඟ එම අඩියට දෙමළ බෙදුම්වාදී සන්නද්ධ ව්‍යාපාරය නැතහොත් දෙමළ බෙදුම්වාදීන්ගේ වචන වලින් කිවහොත් දෙමළ නිදහස් අරගලය පහතට ඇද දැමීමට ප්‍රභාකරන් සිදුකළ මෙහෙය අප අවබෝධ කරගත යුතුය. ඊට ප්‍රධාන හේතුව මෙම සාධක අවබෝධ කරනොගත හොත් අනාගතයේ දී මුහුණ දීමට සිදුවන අභියෝග ඉදිරියේ ශ්‍රී ලංකාව රාජ්‍යයක් වශයෙන් අසරණ තත්ත්වයට පත්විය හැකි නිසාය.

කොටි සංවිධානය බෙදුම්වාදී සන්නද්ධ ව්‍යාපාරයට එළඹෙන්නේ 1972 වසරේ දීය. ඒ වන විට දෙමළ බෙදුම්වාදී සන්නද්ධ ව්‍යාපාරයේ නියැළෙමින් ශ්‍රී ලංකාවෙන් වෙනම ඊළමක් ලබා ගැනීමේ සටනේ නියුතුව සිටියේ ප්‍රභාකරන්ගේ කොටි සංවිධානය පමණක් නොවේ, දෙමළ සටන්කාමී සංවිධාන 30කට වැඩි සංඛ්‍යාවක් දෙමළ බෙදුම්වාදී සන්නද්ධ ව්‍යාපාරයේ නියුතුව සිටියහ. ඒ අතරින් වඩා ප්‍රසිද්ධියට පත්වූයේ TELO, EPRLF, PLOTE, EROS හා LTTE සංවිධානයි. 1982 වන විට මෙම සියළු සංවිධාන, ඉන්දීය ඔත්තු සේවා සංවිධානය වන රෝ සංවිධානය සමඟ සබඳතා ගොඩනගා ගෙන තිබුණි. එපමණක් නොව තමිල්නාඩුවේ දෙමළ දේශපාලකයන් සමඟ ද සබඳතා ඇති කරගෙන තිබුණි. ඒ ආකාරයට ඉන්දීය මධ්‍යම රජයට සමීප වීමට මෙම දෙමළ බෙදුම්වාදී සංවිධාන සමත්විය. 1983 වන විට තිබුණු තත්ත්වය එයයි. උතුරේ දෙමළ ප්‍රජාව අතරින් එල්ල වන දෙමළ බෙදුම්වාදී අභියෝගය සම්බන්ධයෙන් මුණිවත රැකගෙන සිට එම ගැටළුව උග්‍ර කළ සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක රජය 1977 වසරේ දී බලයෙන් පහ කෙරෙන විට අමිර්තලිංගම්ගේ නායකත්වයෙන් යුත් දෙමළ එක්සත් විමුක්ති පෙරමුණ වෙනම ඊළමක් සඳහා වූ සටන ආරම්භ කර තිබුණි. 1976 වසරේ වඩුක්කෝඩෙයි යෝජනාව සම්මත කරගත් දෙමළ එක්සත් විමුක්ති පෙරමුණ, 1977 මහ මැතිවරණයෙන් ඉහළ ජයක් වාර්තා කළේ “වෙනම දමිළ රටක් දිනාගන්නවා” යන ඉල්ලීම ඉදිරිපත් කරමිනි. ඒ අනුව 1977 වන විට උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ බෙදුම්වාදී සන්නද්ධ සංවිධාන බිහිවී තිබුණා පමණක් නොව දෙමළ දේශපාලන නායකයෝ ඉතා සෘජුව හා විවෘතව වෙනම රටක් සඳහා පෙනී සිටියහ. සාමාන්‍ය දෙමළ ප්‍රජාවගෙන්ද ඒ සඳහා උපරිම සහාය ලැබුණි. 1982 වන විට උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ප්‍රජාව හා ඔවුන්ගේ සහයෝගය ලැබෙන දෙමළ දේශපාලන පක්ෂ හා දෙමළ සන්නද්ධ සංවිධාන වෙනම ඊළමක් සඳහා කටයුතු කරමින් සිටියහ. ශ්‍රී ලංකාව බරපතළ බෙදුම්වාදී අභියෝගයකට මුහුණ දී සිටියේ එලෙසය.

නිදහසට පෙර සිටම ශ්‍රී ලංකාවේ ජීවත් වන මුස්ලිම් ජනතාව, දෙමළ සමූහයා තුළට එකතු කරගැනීමට දෙමළ දේශපාලන නායකයෝ තැත් දැරූහ. මෙරට බහුතර මුස්ලිම් ප්‍රජාවගේ මව් භාෂාව දෙමළ වන නිසා දෙමළ පාර්ශවයේම කොටසක් බවට මුස්ලිම් ප්‍රජාව පත් කිරීම ඔවුන්ගේ උපාය විය. කෙසේ වෙතත් මුස්ලිම් නායකයන්ගෙන් ඒ සඳහා සහයෝගය නොලැබිණි. ඔවුහු වෙනම වාර්ගික අනන්‍යතාවයක් සිය ආගම පදනමි කරගෙන ඇති කරගත්හ. සිය මැදපෙරදිග මූලයන්ට වැදගත්කම ලබා දෙමින් දෙමළ වෙනුවට මුවර් යන අනන්‍යතාවය ඔවුහු ඇති කරගත්හ. මෙය දෙමළ බෙදුම්වාදීන්ට හා ඔවුන්ට උපකාර කළ ඉන්දියානු රජයේ කොටස් වලටද ගැටළුවක් විය. කෙසේ වෙතත් ඇතැම් බෙදුම්වාදී සංවිධාන සිය දෙමළ බෙදුම්වාදී ව්‍යාපාරයට මුස්ලිම් ජනතාවද එකතු කරගැනීමට සමත් විය. ඒ අනුව EPRLF වැනි සංවිධානවල දමිළ මෙන්ම මුස්ලිම් සාමාජිකයන්ද සුළු වශයෙන් දැකිය හැකි විය. එමෙන්ම නැගෙනහිර පළාත දෙමළ බෙදුම්වාදී දේශපාලනයට නතු කරගැනීම සඳහා එහි වෙසෙන මුස්ලිම් ජනයාත් ඊට එකතු කරගැනීම දේශපාලනික වශයෙන් අවශ්‍ය විය. මේ සඳහා දෙමළ දේශපාලන පක්ෂ මෙන්ම සන්නද්ධ සංවිධාන කටයුතු කරමින් සිටියහ. ඔවුන්ගේ උත්සාහයන් සඵල වූයේ නම් 1982 වන විට ශ්‍රී ලංකාව මුහුණ දුන් බරපතළ ගැටළුව තවත් තීව්‍ර වන්නට ඉඩ තිබුණි.

ඊට අමතරව ශ්‍රී ලංකාවේ අසල්වැසි ඉන්දියාව, දෙමළ බෙදුම්වාදයට සෑම විටම පක්ෂපාතී හිතමිතුරෙකු විය. 1982 වසරේ දී ඉන්දීය රෝ සංවිධානය දෙමළ බෙදුම්වාදී සන්නද්ධ සංවිධාන සමඟ සබඳතා ඇති කරගත්තා පමණක් නොව ඉන්දියාවේදී ඔවුන්ට ආයුද පුහුණුවද ලබා දුන්නේය. ශ්‍රී ලංකාවේ දෙමළ බෙදුම්වාදී සන්නද්ධ ව්‍යාපාර ශක්තිමත් ස්ථානයකට ගෙන ආවේ ඔවුන්ය. 1983 වසරේ ජූලි මාසයේ සිදුවූ අවාසනාවන්ත දෙමළ ජන ඝාතනයෙන් පසුව ඊට මුවා වී වඩා විවෘත ලෙස ඉන්දියානුවෝ දෙමළ සන්නද්ධ සංවිධාන වෙත උදව් උපකාර සිදුකරන්නට වූහ. එපමණක් නොව දෙමළ සංවිධාන වලට සහාය පළ කරමින් ශ්‍රී ලංකාව හා ඔවුන් අතර සාකච්ඡා ඇති කිරීමට හා බලපෑම් කිරීමට මැදහත්කරුවෙකු ලෙස ඉන්දියාව කටයුතු කළේය. අවසානයේ උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත් එකතු කරමින් වෙනම පාලන ඒකකයක් කොට දෙමළ සන්නද්ධ සංවිධාන වෙත බලය ලබා දීමට ද ඉන්දියාව කටයුතු කළේය. මෙම තත්ත්වය යටතේ ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය පැවතියේ අන්ත අසරණ තත්ත්වයකය. ශ්‍රී ලංකාවේ මුළු මහත් දෙමළ ප්‍රජාවම බෙදුම්වාදයට සහාය දෙන අතරේ දී මුස්ලිම් ජනතාවද ඊට ඇඳා ගනිමින් තිබුණි. එමෙන්ම කලාපයේ බලවතා වූ ඉන්දියාවද ශ්‍රී ලංකාවේ ගැටළුවට බෙදුම්වාදීන් වෙනුවෙන් අත දැමීය. නමුත් මෙම අහිතකර දේශපාලන තත්ත්වය වෙනස් වී පැවති තත්ත්වයෙන් ගොඩ ඒමට ශ්‍රී ලංකාවට ඉඩ සැලසුණේ ප්‍රභාකරන් විසින් සිදුකරන ලද දේශපාලන මෝඩකම් හේතුවෙන්ය.

ප්‍රභාකරන් එකින් එක තම සංවිධානයේ හා දෙමළ බෙදුම්වාදී ව්‍යාපාරයේ හිතමිතුරන් නැති කරගත්තේය. ඒ සඳහා ඇති ජනතා සහයෝගය නැති කරදැම්මේය.

1. වෙනත් දෙමළ සංවිධාන වල සාමාජිකයන් සමූල ඝාතනය

ඉන්දියානු සාම සාධක හමුදාව ශ්‍රී ලංකාවට ඒමට පෙර සිටම ප්‍රභාකරන් ආරම්භ කළ පියවර වූයේ වෙනත් දමිළ සන්නද්ධ සංවිධාන වල සාමාජිකයන් ඝාතනය කිරීමය. ප්‍රභාකරන් පැවසුවේ ඊළම එකම අරමුණ වන නිසා ඒ සඳහා සංවිධාන කිහිපයක් තිබීම අවශ්‍ය නොවන බවය. කොටි සංවිධානය පමණක් ඒ සඳහා පැවතිය යුතු බව ඔහු ප්‍රකාශ කළේය. එම සංවිධාන වල සාමාජිකයන්ට ප්‍රභාකරන් ලබා දුන් නියෝගය වූයේ වහාම සංවිධාන අත්හැර කොටි සංවිධානයට බැඳෙන ලෙසය. නැතහොත් කොටි සංවිධානය ඔවුන් විනාශ කරනු ඇත. මෙම තත්ත්වය මත එකිනෙකා මරා ගන්නා තත්ත්වයට දෙමළ සන්නද්ධ සංවිධාන පත්විය. කොටි සංවිධානය විසින් ටෙලෝ, ඊපීආර්එල්එෆ්, ඊරෝස් යන සංවිධාන වල සාමාජිකයෝ සිය ගණනින් ඝාතනය කරනු ලැබූහ. ඝාතනයට ලක්වුණු ටෙලෝ සංවිධානයේ සාමාජිකයන්ගේ සිරුරු සිය ගණනින් යාපනයේ වීදි පුරා ප්‍රදර්ශනය කරනු ලැබීය. අවසානයේ සිදුවූයේ කොටි සංවිධානයට එරෙහි පිරිසක් දෙමළ ප්‍රජාව තුළම බිහි වීමය. මෙම පිරිසට සිය ජීවිත ආරක්ෂා කරගැනීමට ගත හැකිව තිබූ එකම පියවර වූයේ ශ්‍රී ලංකා රජයේ ආරක්ෂාව පැතීමය. ඔවුහු පසුව ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාවේ බුද්ධි අංශ සමඟ කටයුතු කරමින් කොටි සංවිධානය විනාශ කරදැමීමට සහයෝගය ලබා දුන්හ. ප්‍රභාකරන් ම්ලේච්ඡ ලෙස ඔවුන් ඝාතනය කරවීමට කටයුතු නොකළේ නම් එම තත්ත්වය උදා නොවුනු ඇත.

එමෙන්ම කොටි සංවිධානය විසින් අනෙක් දෙමළ සන්නද්ධ සංවිධාන විනාශ කරනු වෙනුවට එම සංවිධාන එකමුතුව ක්‍රියා කිරීමට පෙළඹුණි නම් ශ්‍රී ලංකා රජය අපහසුතාවයට පත්වෙනු ඇත. එවිට ශ්‍රී ලංකාව තුළ ඉන්දීය රජය දේශපාලනික ලෙස තව දුරටත් බලවත් වීම වැළැක්විය නොහැකිය.

2. ඉන්දියානු සාම සාධක හමුදාව සමඟ යුද්ධයට එළඹීම හා රජීව් ගාන්ධි ඝාතනය

ශ්‍රී ලංකාවේ දෙමළ ප්‍රජාවට සිටින ස්වාභාවික මිතුරා ඉන්දියාවයි. ඉන්දියාවේ තමිල් නාඩු ප්‍රාන්තය සෑම විටම ශ්‍රී ලංකාවේ දමිළයන්ට පක්ෂව ශ්‍රී ලංකාවට බලපෑම් කිරීමට ඉන්දීය මධ්‍යම රජයට බලපෑම් සිදුකරනු ඇත. 1980 දශකයේ ඉන්දියානු මැදිහත්වීමට මුල් වූයේද එම තත්ත්වයයි. සිය ස්වාභාවික මිතුරා නැති කරගැනීමට ද අධි මානයෙන් ක්‍රියා කළ ප්‍රභාකරන් කටයුතු කළේය. ඉන්දියාව නිර්මාණය කළ ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට එරෙහිව ගොස් ඉන්දීය සාම සාධක හමුදාවට ප්‍රහාර එල්ල කිරීමට කොටි සංවිධානය කටයුතු කළේය. ඒ අනුව වසර දෙකක් තුළ ඉන්දියානු සාම සාධක හමුදා සාමාජිකයන් දහසකට වැඩි සංඛ්‍යාවක් ඝාතනය කිරීමට ප්‍රභාකරන් කටයුතු කළේය. යුද්ධය ආරම්භ වූ පසු ඉන්දියානු සාම සාධක හමුදාව හා සාමාන්‍ය දෙමළ ජනතාව අතර පෙර පැවති මිත්‍රශීලි බව තවදුරටත් පැවතියේ නැත. ඒ වෙනුවට ඉන්දියානුවන්ගේ ප්‍රහාර හා තාඩන පීඩන හමුවේ දෙමළ ජනතාව තුළ ඉන්දීය රජය හා හමුදාව කෙරෙහි ඇති වූයේ අවිශ්වාසය, බිය හා කෝපය මිශ්‍රිත හැඟීමකි. ප්‍රභාකරන් විසින් ඉන්දියානු හමුදාවට ප්‍රහාර එල්ල නොකළේ නම් එවන් තත්ත්වයක් ඇති නොවන්නේය. 1983 වසරේදී කොළඹ සිදුවූ ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා හේතුවෙන් උතුරු නැගෙනහිරට පලා ගිය දෙමළ වැසියන් නැවතත් කොළඹට පැමිණියේ තමාට ශ්‍රී ලංකා රජය හා ආරක්ෂක අංශ යටතේ ඊට වඩා ආරක්ෂිතව වාසය කළ හැකි යැයි අවබෝධ වූ නිසාය.

13 වන සංශෝධනය තමාට ප්‍රමාණවත් නොවේ යයි තර්ජනය කරමින් ඉන්දියානු සාම සාධක හමුදාව සමඟ යුද්ධයට පිවිසියා පමණක් නොව එය ගෙන ඒමට මුල් වූ ඉන්දීය හිටපු අග්‍රාමාත්‍ය රාජීව් ගාන්ධි චෙන්නයිහිදී ඝාතනය කිරීමට ප්‍රභාකරන් කටයුතු කළේය. මෙම පියවරෙන් තමිල්නාඩුව ඇතුළු මුළු ඉන්දියාවේම කෝපය කොටි සංවිධානය වෙතට යොමු විය. වයිකෝ, නෙදුමාරන් ඇතුළු ප්‍රබල කොටි හිතවාදීන්ටද ඒ වන විට සිදුකළ හැකි කාර්යය සීමා සහිත විය. ප්‍රභාකරන්ගේ මෙම දේශපාලනික වශයෙන් අඥාණික නමුත් අහංකාර ක්‍රියාව හේතුවෙන් ලාංකික දෙමළ දේශපාලනය සතු ප්‍රබලම ස්වාභාවික මිතුරා නැති කරගත්තේය. මෙහි බලපෑම ඉතා හොඳින් පෙන්නුම් වන්නේ දැඩි කොටි හිතවාදියෙකු හා ශ්‍රී ලංකාවට හා සිංහල ප්‍රජාවට එරෙහිව දැඩි මතදාරියෙකු වූ තමිල්නාඩුවේ සුබ්‍රමනියම් ස්වාමි නැමැත්තා රජීව් ගාන්ධි ඝාතනයෙන් පසු දැඩි කොටි විරෝධියෙකු වීමෙනි.

රජීව් ගාන්ධි ඝාතනය එසේ සිදුනොවිණි නම් මේ වන විට ශ්‍රී ලංකාව හා ඉන්දියාව අතර සම්බන්ධය බොහෝ සෙයින් වෙනස් වන්නට ඉඩ තිබුණි. යුද ජයග්‍රහණයක් ගැන අපට කතා කිරීමට අවකාශය නැති වන්නට ඉඩ තිබුණි.

3. මුස්ලිම් ප්‍රජාවට ප්‍රහාර එල්ල කිරීම හා මුස්ලිම් ජනතාව උතුරින් පලවා හැරීම

දශක ගණනාවක් පුරා මුස්ලිම් ජනතාව, සිය දෙමළ සමූහය තුළට අවශෝෂණය කරගැනීමට දෙමළ දේශපාලන නායකයන් දැරූ ප්‍රයත්නයන් නිශ්ක්‍රීය කරමින් උතුරු නැගෙනහිර මුස්ලිම් ප්‍රජාව වෙතද ප්‍රභාකරන් සිය ප්‍රචණ්ඩත්වය මුදා හැරියේය. නැගෙනහිර පළාතේ මුස්ලිම් ජනතාවට තාඩන පීඩන සිදුකළේය. 1990 වසරේ දී යාපනයේ වාසය කළ දහස් ගණනක් වූ සමස්ථ මුස්ලිම් ප්‍රජාවම පැය 24ක් තුළ ප්‍රභාකරන් බලහත්කාරයෙන් පිටත් කළේය. ඔවුන් විසින් ජීවිත කාලය පුරා හරි හම්බ කළ දේපලද අත්හැර ප්‍රභාකරන්ගේ ඊළමින් මුස්ලිම් ජනතාව පිටවිය යුතුව තිබුණි. අවසානයේ පුත්තලමට ගොස් උපන් රටේම අවතැන් වූවන් ලෙස ජීවත් වීමට උතුරේ මුස්ලිම් ප්‍රජාවට සිදුවුණි. එයින් නොනැවතුණු ප්‍රභාකරන් සිය සැබෑ ස්වරූපය පෙන්වමින් නැගෙනහිර පළාතේ මුස්ලිම් දේවස්ථාන දෙකකට ප්‍රහාර එල්ල කර එහි සිටි සිය ගණනක් වූ මුස්ලිම් බැතිමතුන් ඝාතනය කළේය. මේ හේතුවෙන් වෙනම ඊළමක් ලබාගැනීමේ දෙමළ බෙදුම්වාදී ව්‍යාපාරයට අත්‍යවශ්‍ය සාධකයක් වූ මුස්ලිම් සහයෝගය ප්‍රභාකරන් නැති කරගත්තේය.

4. දෙමළ ළමුන් බලහත්කාරයෙන් බඳවා ගැනීම

දෙමළ බෙදුම්වාදී සන්නද්ධ ව්‍යාපාරයට 70 දශකයේ සිටම සාමාන්‍ය දෙමළ ජනතාවගේ සහයෝගය ලැබුණි. එම තත්ත්වය 80 දශකය වන විට වර්ධනය වූ අතර 1983 ජූලි කලබල හේතුවෙන් තවත් උග්‍ර විය. 83 කලබල හේතුවෙන් කොළඹින් යාපනයට පිටත් කරනු ලැබූ තරුණ දෙමළ කොටස් නැවතුනේ දෙමළ සන්නද්ධ සංවිධාන වල සාමාජිකයන් බවට පත්වෙමිණි. මුල් කාලයේ දී සියයකටත් අඩු සාමාජිකයන් සංඛ්‍යාවක් සිටි සන්නද්ධ සංවිධාන 83න් පසුව දහස් ගණන් සාමාජිකයන් සිටින සංවිධාන බවට පත්විය. නමුත් 80 දශකය අවසාන වන විට තත්ත්වය වෙනස් විය. සිය සංවිධානයට බැඳෙන සාමාජිකයන් සංඛ්‍යාව අඩුවන විට ප්‍රභාකරන් සිදුකළේ බලහත්කාරයෙන් කුඩා දරුවන් පැහැරගෙන සිය සංවිධානයට යොදා ගැනීමය. සිය දරුවන් පැහැරගෙන යාමට කොටි සාමාජිකයන් කටයුතු කළ බැවින් සාමාන්‍ය දෙමළ ජනතාව තුළ කොටි සංවිධානය කෙරෙහි මුලින් තිබූ ගෞරවය හා පක්ෂපාතීත්වය සෙමින් නැතිවන්නට පටන් ගත්තේය. පසුකාලීනව රජයේ හමුදාවන්හි දිගු දුර මෙහෙයුම් සඳහා සහයෝගය ලබාදීමට පවා දෙමළ ජනතාව පෙළඹුනේ මෙම කෝපය හේතුවෙනි.

එමෙන්ම කුඩා දරුවන් පැහැරගෙන ළමා සොල්දාදුවන් ලෙස යොදාගන්නා බවට චෝදනා එල්ලවීමත් සමඟ කොටි සංවිධානයට විරුද්ධව ජාත්‍යන්තර මතවාදයක් ඇති වීමටද එය ඉවහල් විය. විශේෂයෙන්ම නිදහස් අරගලයක් සිදුකරන ශ්‍රී ලංකාවේ දෙමළ ජනතාව වෙනුවෙන් පෙනී සිටින නියෝජිතයා ලෙස තමාව හඳුන්වා ගැනීමට කොටි සංවිධානය උත්සාහ කළද ළමා සොල්දාදු ගැටළුව හේතුවෙන් එම උත්සාහයට වැට බැඳිණි. විශේෂයෙන් කොටි සංවිධානයට එරෙහිව ජාත්‍යන්තරයේ සටන් කළ හිටපු විදේශ අමාත්‍ය කදිරගාමර් මහතා කොටි සංවිධානයේ ත්‍රස්ත ක්‍රියා හා ළමා සොල්දාදුවන් බඳවා ගැනීම ගැන ලෝකයටම හෙළි කළේය.

5. හමුදාමය ඉලක්ක වෙනුවට සාමාන්‍ය ජනතාව ඉලක්ක කරමින් ත්‍රස්ත ප්‍රහාර දිගටම කරගෙන යාම

සන්නද්ධ සංවිධාන යම් දේශපාලන ඉලක්කයක් සාක්ෂාත් කරගැනීමට සන්නද්ධ අරගලයක් සිදුකරන විට රජයේ හමුදා ඉලක්ක වෙත ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සාමාන්‍ය තත්ත්වයකි. එසේ සිදුකළ පමණික් සංවිධානයක් ත්‍රස්ත සංවිධානයක් ලෙස ලෝකයේ හංවඩු ගැසෙන්නේ නැත. නමුත් කොටි සංවිධානය හමුදා ඉලක්ක වලට පමණක් සීමා නොවීය. රට පුරා සිංහල මුස්ලිම් භේදයකින් තොරව සිවිල් වැසියන් ඝාතනය කිරීමට කොටි සංවිධානය කටයුතු කළේය. සිවිල් වැසියන් ඉලක්ක කරමින් රටපුරා බෝම්බ පිපිරවීම, මායිම් ගම්මාන වලට පැන සිවිල් වැසියන් අමානුෂික ලෙස ඝාතනය කිරීම හේතුවෙන් කොටි සංවිධානය හුදු බෙදුම්වාදී සන්නද්ධ සංවිධානයක් නොව දරුණු අමානුෂික ත්‍රස්තවාදී සංවිධානයක් ලෙස බෞතීස්ම වුණි. කොටි ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමට දකුණේ සිංහල ජනතාව අධිෂ්ඨානශීලී වූයේද මෙම දරුණු ත්‍රස්තවාදය හේතුවෙනි. දකුණේ සාමාන්‍ය ජනතාව ඉලක්ක නොකර හමුදා ඉලක්ක වෙත පමණක් සීමා වූයේ නම් කොටි සංවිධානයට වඩා ඉහළ සහයෝගයක් හා පිළිගැනීමක් ජාත්‍යන්තරය තුළ හා ශ්‍රී ලංකාව තුළ ලබාගත හැකිව තිබුණි. දැඩි අමානුෂික හා කෘර බව හේතුවෙන් කොටි සංවිධානය තමන්ගේ ආයුද බලයෙන් ගොඩනගා ගත් දේශපාලන බලය නැති කරගත්තේය.

නමුත් කොටි සංවිධානය එක් අතකින් ඉතා වාසනාවන්ත සංවිධානයක් විය. ඔවුන්ගේ මෝඩ කම් හේතුවෙන් ඉන්දියානු සහයෝගය නැති කරගත්තද කොටි සංවිධානය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින තවත් විදේශීය බලවේගයක් ඇති කරගත්තේය. ඒ නෝර්වේ රාජ්‍යයයි. නෝර්වේ රාජ්‍යය 1998 දී ශ්‍රී ලංකාව හා කොටි සංවිධානය අතර සාම ක්‍රියාදාමයට පහසුකම් සැලසීමේ කාර්යභාරය ආරම්භ කළේ එකම අරමුණක් ඇතිවය. එනම් කොටි සංවිධානයට හිතකර ජාත්‍යන්තර මතවාදයක් ඇති කර ඔවුන්ට ජාත්‍යන්තර පිළිගැනීම හා අනුකම්පාව ලබා දීමටය. නමුත් එම උත්සාහයද නැවතත් බිඳ වැටුණේ ප්‍රභාකරන්ගේ දේශපාලන දැනීමේ අඩුපාඩු නිසාය. නෝර්වේජියානුවන්ගේ උපදෙස් වලට පිටින් ගොස් ශ්‍රී ලංකාවේ විදේශ අමාත්‍ය ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් ඝාතනය කළේය. එතැනින් නොනැවතී නෝර්වේ සාම ක්‍රියාදාමය සාර්ථක කරගැනීමට අවශ්‍ය සියළු දේ කිරීමට සූදානමින් සිටි රනිල් වික්‍රමසිංහ පරාජය වන සේ 2005 ජනාධිපතිවරණය වර්ජනය කළේය. ශ්‍රී ලංකාවේ යුද ජයග්‍රහණය උදෙසා ප්‍රභාකරන්ගේ මෙම දේශපාලන අනුවණකම් ද බොහෝ සේ දායක විය. එම අනුවණකම් හඳුනාගැනීමෙන් හා ඉන් සිදුවුණු බලපෑම තේරුම් ගැනීමට තැත් දැරීමෙන් යුද ජයග්‍රහණයේ වටිනාකම හා රජයේ හමුදාවන්ගේ කැපවීමේ වටිනාකම මඳකුදු අඩු නොවේ. නමුත් යුද ජයග්‍රහණය දේශපාලන ජයග්‍රහණයක් වශයෙන් ඉදිරියේදී ස්ථාපිත කරගැනීමට මෙම කාරණා හඳුනාගැනීම අත්‍යාවශ්‍යය.

සටහන
අයි.ජයතිලක

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama