විස්‌සෙන් දෙන්නේ ඊලමයි

-රියර් අද්මිරාල් (ආචාර්ය) සරත් වීරසේකර

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ පසුගිය බදාදා, ලක්‍ෂ සංඛ්‍යාත ජනතාවක් වර්තමාන පාලනයට විරුද්ධව කොළඹට ඇදී එද්දී, 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධන පනත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළේය. එය පෞද්ගලික මන්තී‍්‍ර යෝජනාවක් ලෙස ඉදිරිපත් කළ අතර මාස 6 ක් තුළ විෂය භාර ඇමැති ඒ සම්බන්ධයෙන් කි‍්‍රයාත්මක විය යුතුය. ජවිපෙ ආණ්ඩුවේම කොටසක් බැවින් මාස 6 ක් තුළ නොව සති 2 ක් තුළ අදාළ ඇමැතිවරයා/වරිය ඒ පිළිබඳව කටයුතු කිරීමට ඉඩ තිබේ. ඉන්පසු එය කැබිනට් මණ්ඩලය අනුමැතියෙන් පසු පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළ හැක. ජනාධිපතිගේ විධායක බලතල අහෝසි කළ යුතුයි, යන මුවාවෙන් හෙතෙම මෙම යෝජනාවට කාරක සභා අවස්ථාවේදී අනෙකුත් අනේකවිධ, එනම් ආණ්ඩුකාරවරයා මහඇමැතිගේ කැමැත්ත අනුව පත් කිරීම, සමගාමී ලැයිස්තුව අහෝසි කිරීම යනාදී සියලූම අගයන් එක්කොට තුනෙන් දෙකෙන් සම්මත කර ගැනීමට උත්සාහ කරනු ඇත. එසේ තුනෙන් දෙකෙන් සම්මත වුවහොත් ජනමත විචාරණයකින් තොරව රට ස්වාධීන පළාත් රාජ්‍යයන් 9 ට බෙදෙන අන්දම අප මීට පෙර මෙම පුවත්පත මගින්ම පෙන්වාදී ඇත. ද්‍රවිඩ සන්ධානයේ සුමන්දිරන් මන්තී‍්‍රවරයා ළඟදීත් කියා සිටියේ ඔවුනට ‘‘ඒකීය’’ නම හෝ ‘‘ෆෙඩරල්’’ නම හෝ අවශ්‍ය නැති බවත්, අවශ්‍ය වන්නේ පූර්ණ බලතල පමණක් බවත් ය. දැන් මේ සිදුවන්න යන්නේද එයයි. මෙම ලිපියෙන් ජනතාවට දන්වා සිටීමට අදහස් කරන්නේ වර්තමාන ජවිපෙ නායකයන් රට බෙදන නින්දිත කුමන්ත‍්‍රණයට දේශද්‍රෝහීන් ලෙස හවුල් වී ඇති අන්දමය. ඒ බව ජනතා විමුක්ති පාක්‍ෂිකයන් ද නොදන්නා බවට කිසිදු සැකයක් නැත.

එදා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ තරුණ තරුණියන් දහස් ගණනක් දිවි පි¥ ඉන්දියාව විසින් අප වෙත බලෙන් පැටවූ 13 වැනි සංශෝධනයට විරුද්ධවය. එම 13 වැනි සංශෝධනයෙන් අපේ රට යම්කිසි ආකාරයකින් පෙඩරල් වුවද, එය මුළුමනින්ම පෙඩරල් වීම වළක්වාලීමට යම් යම් බාධක ඇතුළත් කිරීමට ජේ. ආර්. ජයවර්ධන ජනාධිපතිතුමාට හැකි වූයේද එම ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ බලවත් විරෝධය පෙන්වාලමින්ය. අද වර්තමාන ජ.වි.පෙ. පාලකයන් මෙම 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධන හරහා කිරීමට යන්නේ ජේ. ආර්. ජයවර්ධන විසින් දමා ඇති එම ‘‘බාධක’’ ඉවත් කිරීමය. එවිට රට මුළුමනින්ම පෙඩරල් වීම වැළැක්විය නොහේ. එසේ නම් මෙම ජ.වි.පෙ. පාලකයන් අද කිරීමට යන්නේ එදා 13 ට විරුද්ධව තම වටිනා ජීවිත බිලිඳුන් දහස් ගණන් තරුණ / තරුණියන්ව නින්දිත අයුරින් පාවාදීම නොවේ ද? සැප්තැම්බර් 5 වැනිදා ලක්‍ෂ සංඛ්‍යාත ජනකායක් රජයට විරුද්ධව කොළඹට ඇදෙන බවත්, එදින බොහෝවිට ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂයේ මන්තී‍්‍රවරුන් පාර්ලිමේන්තුවේ නොසිටින බව සමස්ත

ජනතාවගේම අවධානය එදින එම උද්ඝෝෂණ කි‍්‍රයාවලියට බවත් සියල්ලන්ම දැනසිටි කරුණකි. ජවිපෙ මෙම අතිශය සංවේදී පනත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන්නේ ද සැප්. 5 වැනිදාය.

වර්තමාන ජනපති බලයට පත් වූ විගස එනම් 2015 වර්ෂයේ පෙබරවාරි 10 වැනි දින, උතුරු පළාත් සභාවේ විග්නේශ්වරන් ප‍්‍රධාන ඇමැති විසින්, ඉතා කුප‍්‍රකට යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කොට සම්මත කරගන්නා ලදී. එහි අඩංගු කරුණු කිහිපයක් ඉතා සැකෙවින් මෙසේය.

•   මෙතෙක් පැවැති සියලූම ලංකා රජයන් ඉතා සැලසුම් සහගත ලෙස දෙමළ ජනතාව සමූල ඝාතනයට ලක් කරමින් සිටී. 
• සියලූම රජයන් දෙමළ ජනතාවගේ මානව හිමිකම් සැලසුම් සහගත ලෙස උල්ලංඝනය කරමින් සිටි අතර එහි කූටප‍්‍රාප්තිය වූයේ 2009 වර්ෂයේදීය. 
• රජයේ අනුග‍්‍රහයෙන් දෙමළ ජනතාවට ලිංගික හිංසා සිදුවූ අතර සංස්කෘතිමය, භාෂාමය වශයෙන් ද ඔවුන්ට එරෙහිව විනාශකාරී ප‍්‍රතිපත්තීන් ගෙන යමින් තිබේ. 
• දේශීය අධිකරණය කෙරේ කිසිදු විශ්වාසයක් නොමැති හෙයින් හමුදාව විසින් කරන ලද යුද අපරාධ සම්බන්ධයෙන් අන්තර්ජාතික යුද අධිකරණයට යොමු කළ යුතුය. 
• එජා සංගමයේ මහලේකම්ගේ දරුස්මාන් වාර්තාවේ ද ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ සුදු වෑන්වලින් පැහැරගෙන යෑම සඳහන් කොට තිබේ. එවන් පැහැර ගෙන යෑම් සහ සරණාගත කඳවුරුවලදී ලංකා හමුදාව මගින් එහි සිටි කාන්තාවන්ට ලිංගික අපරාධ කර ඇති හෙයින් එයින් දෙමළ ජනතාව දැඩි මානසික පීඩනයට ලක්ව ඇත.  
• මධ්‍යම පළාතේ දෙමළ කාන්තාවන්ව බලහත්කාරයෙන් වඳ භාවයට පත්කොට තිබේ. 2007 වර්ෂයේදී ද ඇමරිකානු තානාපති කාර්යාලය විසින් දෙමළ කාන්තාවන්ව බලහත්කාරයෙන් ගබ්සා කර ඇති බවට සඳහන් කොට තිබේ. උතුරේ හමුදා සාමාජිකයන් නිසා දෙමළ කාන්තාවන් නිරතුරුවම ලිංගික අපයෝජනයට ලක්වීමේ අවදානමට ලක්ව තිබේ.

උතුරු පළාත් සභාව මෙම යෝජනාව අනුමත කරගත් පසු,

අද වනතුරු, වරින්වර දෙමළ ජනතාවට වන අසාධාරණය සහ හමුදා ආක‍්‍රමණයන්්/ යුද අපරාධ සම්බන්ධ යෝජනා සම්මත කර ගනිමින් සිටී. මෙම යෝජනා කිසිවක් රජය විසින් ප‍්‍රතික්‍ෂේප කොට නොමැත. පළාත් සභාවක් මගින් සම්මත කර ගන්නා යෝජනාවන්ට රජය නිල වශයෙන් ප‍්‍රතිචාර දක්වන්නේ නැත්නම්, එසේ නැත්නම් පාර්ලිමේන්තුවේ හෝ එයට විරුද්ධව මතයක් ප‍්‍රකාශ නොකරන්නේ නම් එය පිළිගත්තා සේ සැලකේ. එසේ නම් ඉහත සඳහන් සියලූම දෑ වර්තමාන රජය විසින් වක‍්‍රව නොව සෘජුව පිළිගෙන තිබේ.

එක්සත් ජාතීන්ගේ සංගමයේ ආරක්‍ෂක මණ්ඩලය විසින් රටක කොටසක් වෙනම රාජ්‍යයක් ලෙස පිළිගැනීමට අවශ්‍ය කරන කොන්දේසිවලින් එකක් වනුයේ එම පළාතේ ජීවත් වන ජනතාව, වසර ගණනක් තිස්සේ, නොකඩවා ලිංගික හා අනෙකුත් වධහිංසා, හිරිහැරවලට භාජනය වීමය. උතුරු පළාතේ විග්නේශ්වරන් එම කොන්දේසිය දැනටමත් සපුරා ඇත්තේ එසේය. එයට අපේ යහපාලන අඥාන පාලකයන් දායක වී ඇත්තේ මෙසේය.

ජේ. ආර්. ජයවර්ධන ජනාධිපතිතුමා, පෙර සඳහන් කළ පරිදි, 13 වැනි සංශෝධනයට අන්තර්ගතකොට ඇති ‘බාධක’ වලින් සමහරක් වනුයේ ජනපතිගේ විධායක බලය පාවිච්චි කරන ආණ්ඩුකාරවරයාගේ තනතුර සහ සමගාමී ලැයිස්තුවයි. උදාහරණයක් ලෙස උතුරේ මහඇමැති රටට ‘‘අහිතකර’ නීතියක් ගෙන ආවොත් ආණ්ඩුකාරවරයාට ‘‘ජනපති විධායක බලය’’ පාවිච්චි කරමි. එය හරවා හැරිය හැක. එසේ ම සමගාමී ලැයිස්තුවේ තිබෙන, පරිසරය, ඓතිහාසික නටබුන්, උසස් අධ්‍යාපනය, විවාහ/ උප්පැන්න යනාදී විෂයයන් 36 ක් සම්බන්ධයෙන් නීති සෑදීමට පළාත් සභාවක් පාර්ලිමේන්තුවේ අනුමැතිය ගත යුතුය. ජනපතිගේ විධායක බලය අහෝසි වුවහොත් ආණ්ඩුකාරවරයාට ප‍්‍රධාන ඇමැති අභිබවා යෑමට බලයක් නොලැබේ. තවද ව්‍යවස්ථා සංශෝධන යෝජනාවලියේ තිබෙන්නේ ආණ්ඩුකාරවරයා ප‍්‍රධාන ඇමැතිගේ කැමැත්ත අනුව පත් කළ යුතු බවය. මේ කරුණු දෙක එසේ වුවහොත් උතුරේ ප‍්‍රධාන ඇමැතිවරයාට ලැබෙන ‘බලය’ කොපමණ දැයි ඔබට සිතා ගත හැකිය. උතුරේ විග්නේශ්වරන් ප‍්‍රධාන ඇමැති දැනටමත් උතුරේ බුදුපිළිම ඉවත් කළ යුතු යැයි කිලිනොච්චියේ පෙළපාලි යයි. නාගදීපයේ බුදුපිළිමය ඉදිකිරීමට තවමත් තහංචි පනවමින් සිටී. උතුරේ සිංහලයාට ජීවත් වීමේ අයිතියක් නැතැයි ප‍්‍රසිද්ධියේ කියයි. උතුරෙන් හමුදා කඳවුරු ඉවත් කළ යුතු යැයි දිනපතා මොරදෙයි. ජවිපෙ නායකයන් සහ වර්තමාන පාලකයන් මේ කිරීමට හදන්නේ එවන් වූ විග්නේශ්වරන්ට උතුරේ නීති සෑදීම සම්බන්ධයෙන් පූර්ණ බලතල ලබාදීමය. ව්‍යවස්ථා සංශෝධන යෝජනාවලියේ අඩංගු අනෙක් වැදගත්ම නිර්දේශය නම් සමගාමී ලැයිස්තුව අහෝසි කිරීමය. එම කරුණු දෙක සම්බන්ධ බලය විග්නේශ්වරන්ට ලබා දුනහොත් උතුරේ සිදුවන්නේ කුමක්දැයි ජනතාවට අමුතුවෙන් කියා දීමට අවශ්‍ය නොවේ.

ජවිපෙ ගෙන එන මෙම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන පනතට කාරක සභා අවස්ථාවේදී පෙර කී, නොකී සංශෝධන ගණනාවක් එකතු වනු ඇත. ප‍්‍රාදේශීය සභා පනතේ කාන්තා නියෝජනය කියමින් ගෙන ආ යෝජනාව අවසානයේ පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත වනවිට මුලින් නොතිබූ යෝජනා 323 අඩංගුව තිබූ බැව් සියල්ලන්ම දනී. මෙම පනතට ද සිදුවන්නේ එයමය. එවිට රට බෙදන, බෙදුම්වාදී දෙමළ දේශපාලනඥයන් තෘප්තිමත් කරන,

‘‘ඒකීය’’ නාමය යටතේ රට මුළුමනින්ම පෙඩරල් කරන සංශෝධන ගණනාවක් සමග මෙම 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධන පනත තුනෙන් දෙකින් සම්මත කර ගැනීමට මොවුන් උත්සාහ කර ඇත. ජවිපෙ නායකයන් ජනතාවට කොලේ වසා එසේ කිරීමට තැත් කරන්නේ විධායක ජනපති ක‍්‍රමය අහෝසි කළ යුතුය යන ‘‘ආකර්ෂණීය’ සටන් පාඨය ගෙන එසේ 2/3 න් එය සම්මත වූවා යැයි සිතමු. එවිට වන්නේ කුමක්ද?

මෙම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්මත වූ විගස උතුරු පළාත් සභාව (උදාහරණයක් ලෙස) තමන්ට අවශ්‍ය ජාතිවාදී නීති සියල්ලක්ම සම්මත කරගනු ඇත. එසේ ම පොලිස් බලතල සහ ඉඩම් බලතල වැනි සංවේදී බලතල කි‍්‍රයාත්මක කරනට සැරසෙන විට අනිවාර්යයෙන් එයට දකුණේ විරෝධය හට ගෙන ඇත. ‘‘ඊළම ලබා ගැනීම සඳහා තමන්ගේම ජනතාව සහ නායකයන් මරා දැමූ ප‍්‍රභාකරන් ‘‘වීරයෙක්’ යැයි උදම් අනන විග්නේශ්වරන්ට හමුදා සාමාජිකයන් පිටතින් ජාතිවාදී කෝලාහලයක් වුවද ආරම්භ කිරීමට හැකියාවක් තිබේ. එවිට ලෝකයාට පෙන්වන්නේ තමන්ට පාර්ලිමේන්තුවෙන් ලබා දුන් ‘‘බලය’’ පාවිච්චි කිරීමට ‘‘සිංහල’’ ජනතාව එරෙහි වන බව සහ එයට එරෙහිව ‘‘දෙමළ’ ජනතාව ඝාතනය කරන බවය. එ.ජා.සංගමයේ ආරක්‍ෂක මණ්ඩලය මගින් රටක කොටසක් වෙනම රාජ්‍යයක් යනුවෙන් නම් කිරීමට අවශ්‍ය වන තවත් වැදගත් කොන්දේසියක් වනුයේ එම ජන කොට්ඨාසයට දී ඇති බලය පාවිච්චි කිරීමට ඉඩ නොදීමය. විග්නේශ්වරන් ඉතා සූක්‍ෂම ලෙස එම කොන්දේසිය සපුරා ගැනීමට යන්නේ එලෙසිනි. අපේ ජවිපෙ නායකයන් සහ වර්තමාන පාලකයන් එයට උඩගෙඩි දෙන්නේ මේ අයුරිනි.

වෙනම රාජ්‍යයක් හෙවත් ‘‘ඊළමක්’’ සඳහා වන අනෙකුත් කොන්දේසි නම් එම පළාතේ වෙනම ජන කොට්ඨාසයක් විසීමය. උතුරේ ජීවත් වූ සිංහල/ මුස්ලිම් ජනයා අමු අමුවේ ඝාතනය කොට පලවා හැර ජනවාර්ගික ශුද්ධයක් කළේ ප‍්‍රභාකරන්ය. ඉන්පසු එහි ජීවත් වූ සිංහල/මුස්ලිම් වැසියන්ට නැවත එහි පදිංචියට ඉඩ නොදෙන්නේ විග්නේශ්වරන් ය. උතුරේ 99.9% ක් දෙමළ ජනතාව පමණක් ජීවත් වන්නේය යන අවශ්‍යතාව ද බෙදුම්වාදී දෙමළ දේශපාලනඥයන් සපුරා ඇත්තේ එසේය.

එසේ නම් ජවිපෙ නායකයන් සහ වර්තමාන පාලකයන් එක්ව දියත් කරන්නා වූ මෙම දේශද්‍රෝහී කුමන්ත‍්‍රණය හමුවේ රටේ ජනතාව කළ යුත්තේ කුමක්ද? අප විසින් කළ යුත්තේ කෙසේ හෝ මෙම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන පනත පාර්ලිමේන්තුවේ 2/3 සම්මත වීම වැළැක්වීමය. දැනට ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂයේ 69 ක් පමණ සිටී. එසේනම් තව මන්තී‍්‍රවරුන් 7 දෙනෙක් නොවරදවාම මෙයට විරුද්ධ නොවන බව අප තහවුරු කර ගත යුතුය. තමාගේ පළාතේ මන්තී‍්‍රවරයාට කරුණු පහදා ඔහුට මෙයට පක්‍ෂව ඡුන්්දය දීමෙන් වළක්වාලිය යුතුය. අද වන විට මූල්‍යමය අතින් ඉතාම ශක්තිසම්පන්න බෙදුම්වාදී දෙමළ ඩයස්පෝරාව මෙම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට පක්‍ෂව ඡුන්දය දෙන සෑම මන්තී‍්‍රවරයකුටම රුපියල් මිලියන 300 බැගින් (එනම් ඩොලර් මිලියන 2 බැගින්) දීමට සූදානම්ව සිටින බව ආරංචි මාර්ග පවසයි. වසරකට ඩොලර් මිලියන 400 ක ආදායමක් ඇති ඔවුනට එය ඉතා සුළු දෙයකි. එසේ නම් මෙම ව්‍යවස්ථාව සංශෝධනයට පක්‍ෂව ඡුන්දය දෙන සෑම මන්තී‍්‍රවරයෙක් ම මුදලට තම මාතෘභූමිය පාවා දෙන්නෙකි. ඔහුගේ බිරිඳ, දූ පුතුන් මවුපිය ඥාතීන් සියල්ලන්ම මාතෘභූමිය පාවා දුන් කෙනකුගේ ඥාතීන් බවට පත් වේ. කරුණු එසේ බැවින් එම ඥාතීන්ගේ ද යුතුකම සහ වගකීම වනුයේ තම මන්තී‍්‍ර ඥාතිවරයා එම නින්දිත කි‍්‍රයාවෙන් වළකාලීමය.

කවුරු කෙසේ රට බෙදීමට වෑයම් කළත් දේශපේ‍්‍රමී ජනතාව සහ රණවිරුවන් එය දිවි පුදා හෝ වළකාලනු ඇත. එම ව්‍යායාමයේ දේශද්‍රෝහීන් කවුරුන්දැයි ජනතාවට තේරුම් යනු ඇත. එවන් වූ දේශද්‍රෝහීන්ට සහ එම පරම්පරාවට ස්වභාවධර්මය විසින්ම දඬුවම් දෙනු ඇත. මන්ද රට ආරක්‍ෂා කිරීමට වසර දහස් ගණනක් තිස්සේ දිවි පිදූ වීරයන්ගේ අනුහසට ස්වභාවධර්මයා ද සවන් දෙන බැවිනි.

යුතුකම සංවාද කවය

www.yuthukama.com

ඔබේ මනාපය රට වෙනුවෙන් කැපවුනු යුතුකම සංවාද කවයේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලකුණු කරන්න. (Like us on facebook)

https://www.facebook.com/yuthukama

ලංකාවට එරෙහි යුද්ධයේ අලූත්ම අවිය 'සිංගප්පූරු ගිවිසුම'

-ලසන්ත වික‍්‍රමසිංහ.
‘ඇමරිකා එක්සත් ජනපද පාලනාධිකාරිය, ගෝලීය ව්‍යාපාරික ආධිපත්‍යය සහ යහපාලන රජය එකට එක්වූ ‘‘ශුද්ධ වූ’’ සන්ධානයක් විසින් ශ‍්‍රී ලංකාවට එරෙහිව අප‍්‍රකාශිත යුද්ධයක් ක‍්‍රියාත්මක කර ඇත. පැහැදිලිව නොපෙනෙන මේ ආර්ථික යුද්ධයේ ප‍්‍රතිඵලය, තිස්වසරක් පුරා පැවති ත‍්‍රස්තවාදයට හා බෙදුම්වාදයට එරෙහි යුද්ධයට වඩා මාරාන්තික වනු ඇත. ඊට එරෙහිව සටන් කිරීමට සහ ප‍්‍රතිවිරෝධය දැක්වීමට අප අසමත් වුවහොත්, ශ‍්‍රී ලංකාවේ භූමිය, ධනය, ස්වාභාවික සම්පත් සහ ආර්ථික ක‍්‍රියාකාරකම් යන සියල්ලෙහි පාලනය ස්වදේශිකයන්ගෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම ගිලිහෙනු ඇත. අපේ ජාතික අනන්‍යතාව සහ සංස්කෘතිය අපට අහිමි වනු ඇත. දේශීය ප‍්‍රතිපත්ති මෙන්ම විදේශ පිළිවෙත තීරණය කිරීමට අපට ඇති හැකියාව අහිමි වන අතර, ඒ සමගම අපේ ස්වාධීනත්වය සහ ස්වෛරීභාවය අහිමි වනු ඇත.’’

ශ‍්‍රී ලංකාවේ කීර්තිමත් රාජතාන්ත‍්‍රිකාවක් වන ජිනීවාහි එක්සත් ජාතීන්ගේ කාර්යාලයේ හිටපු ශ‍්‍රී ලංකා නිත්‍ය නියෝජිත, තමාරා කුනනායගම් මහත්මිය විසින් මෑතකදී කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ දී පැවැත්වූ දේශනයක කොටසකි ඉහත දැක්වුයේ. ශ‍්‍රී ලංකාව තුළ නව ලිබරල්වාදී ප‍්‍රතිපත්ති ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට රජයට උපදෙස් සපයමින්, ශ‍්‍රී ලංකාවේ සිට ක‍්‍රියාත්මක වන ප‍්‍රතිපත්ති අධ්‍යයන ආයතනය IPS සහ 

(‘ඇඞ්වොකාටා’ Advocata ) යන ආයතන ශ‍්‍රී ලංකාවට එරෙහි ආර්ථික යුද්ධයේදී ඉටුකරමින් තිබෙන භූමිකාව පිළිබඳව ඇය සෘජුවම චෝදනා එල්ල කළාය. ‘‘ස්වාධීන’’ ආයතන ලෙස හඳුන්වා ගන්නා මේ ආයතන, ස්වාධීන වන්නේ ශ‍්‍රී ලංකා රජයේ ආයතනවලින් පමණක් බවත්, බටහිර රාජ්‍යයන් සහ සහ විජාතික ප‍්‍රාග්ධනය මත මෙම ‘‘ස්වාධීන’’ ආයතන යැපෙන බවත් ඇය සඳහන් කළාය.

මේ ආයතන දෙක පසුගිය වසර කිහිපය තුළ සිදු කළ ප‍්‍රධාන කටයුත්තක් වන්නේ ශ‍්‍රී ලංකාව, එට්කා ඇතුළු ද්විපාර්ශවික වෙළෙඳ ගිවිසුම් සඳහා පෙළඹවීම සඳහා අවශ්‍ය මතවාදය සකස් කිරීමයි. එම ආයතනවලින් උපදෙස් ලබා ගන්නා රජයද පසුගිය තෙවසර තුළ ක‍්‍රියා කළේ නිදහස් වෙළෙඳ ගිවිසුම් සියලූ රෝග නිවාරකයකැයි යන මතයේ පිහිටායි. එසේ නම් මේ නිදහස් වෙළෙද ගිවිසුම් සඳහා වන ප‍්‍රයත්නය, කුනනායගම් මහත්මිය පෙන්වා දෙන ශ‍්‍රී ලංකාවට එරෙහිව ක‍්‍රියාත්මකවන ආර්ථික යුද්දයෙන් ස්වායත්ත විය නොහැක.

ඉන්දියාව සමඟ අත්සන් කිරීමට යෝණිත එට්කා

ගිවිසුම පිළිබඳව විරෝධය බුරා බුරා ශ‍්‍රී ලාංකික සමාජයෙන් නැගෙන විට, රජය විසින් එට්කා ගිවිසුම අත්සන් තබන්නට පෙර, සිංගප්පූරුව සමග වෙළෙඳ ගිවිසුමක් 2018 ජනවාරි 23 වැනි දින උත්සවශ‍්‍රීයෙන් කොළඹදී අත්සන් තැබීය. මෙම පුළුල් ගිවිසුමේ අන්තර්ගතය තබා, කුමක් හෝ ගිවිසුමක් අත්සන් කරන බවවත් එම ගිවිසුමේ පාර්ශවකරුවන් වන ව්‍යාපාරික ප‍්‍රජාව, වෘත්තිකයන් පමණක් නොව, මහජන නියෝජිතයන් පවා දැනගත්තේ එදින උදෑසන පත්තර බලන විටය. පසුගිය මැයි 23 සිට 28 දක්වා ඉන්දියානු නිලධාරී කණ්ඩායමක් සමග එට්කා ගිවිසුම පිළිබඳව ද රහස් සාකච්ඡුා වටයක් කොළඹදී පවත්වා ඇත. ඒ පිළිබඳව පුවත්පත්වල පළ නොවූ හෙයින් වගකිව යුතු බොහෝ දෙනකු ඒ ගැන නොදන්නවා විය යුතුය.

සිංගප්පුරු ගිවිසුම අත්සන් තබන දිනයේම නිකුත් කළ මාධ්‍ය නිවේදනයක් මඟින් එම ගිවිසුමෙන් සිංගප්පූරුවට ලැබෙන ප‍්‍රතිලාභ ඉතා පැහැදිලිව ගෙනහැර දැක්වීමට සිංගප්පූරුවේ වෙළෙඳ සහ කර්මාන්ත අමාත්‍යාංශය කටයුතු කළේය. එහෙත්, එම ගිවිසුමෙන් ශ‍්‍රී ලංකාවට ඇති එකම වාසියක් හෝ පෙන්වා දීමට මෙරට සංවර්ධන උපායමාර්ග සහ ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳාම අමාත්‍යාංශයට හැකියාවක් ලැබුණේ නැත. මේ සඳහා කටයුතු කළ නිලධාරීන්ගෙන් මෙය විමසූ විට, රජයේ ලිබරල්කරණ ප‍්‍රතිපත්තිය නිසා ඔවුන් මේ ගිවිසුම සඳහා අදාළ කටයුතු සිදු කළ බව පවසා වගකීමෙන් නිදහස් වේ. මලික් සමරවික‍්‍රම අමාත්‍යවරයාගෙන් ලබා ගත හැකි එකම පිළිතුර නම්, රජය පත්වූ දා පටන් අපට නිතර නිතර අසා ඇති මුත් දැක ගන්නට නොලැබුණු ‘විදේශ ආයෝජකයන්‘ පැමිණේවි යන අනාගත වාක්‍යය පමණි.

මේ ගිවිසුමෙන් ශ‍්‍රී ලංකාවට ලැබෙන වාසියක් සොයා ගැනීමට මෙතෙක් කිසිවකුත් සමත් වී නැතත්,

ගිවිසුමෙන් ශ‍්‍රී ලංකාවට සිදුවන හානිය නම් පෙන්වාදීම එය මදක් විමසිලිමත්ව අධ්‍යනය කරන සිහි බුද්ධිය ඇති අයකුට එතරම් අපහසු කාරණාවක් නොවේ.

ඉන් පළමු කාරණය නම්, මේ ගිවිසුම මඟින් බදු සහන ලැබෙන්නේ සිංගප්පූරු භාණ්ඩවලට පමණි. සිංගප්පූරුව ඒකපාර්ශවිකවම සිය භාණ්ඩවලින් 99% කටම බදු සහන ඉවත් කළ රටකි. එනිසා මේ ගිවිසුම මඟින් ශ‍්‍රී ලංකාවේ නිෂ්පාදනය කරන එකදු භාණ්ඩයකටවත් වාසියක් ලැබී නැත. නමුත් සිංගප්පුරුවෙන් මෙරටට ගෙන්වන භාණ්ඩවලින් 80% ක් සඳහාම බදු ඉවත් කිරීමට අප බැදී ඇත.

සිංගප්පූරුව යනු බදු නොමැතිව ඕනෑම රටකින් භාණ්ඩ ගෙන්විය හැකි රටකි. මේ ගිවිසුම තුළ origin of rule නමැති රීතිය ඉතා දුර්වල ලෙස යෙදීම නිසා ලොව පුරා බදු රහිතව සිංගප්පූරුවට ඇතුළු වන භාණ්ඩවලට ඉතා සුළු අගය එකතු කිරීමකින් පසුව, බදු රහිතව ශ‍්‍රී ලංකාවට ඇතුළු වීමට වරම් ලබා දී ඇත. ‘‘මෙම ගිවිසුම origin of rule රීතිය වඩාත්ම ලිබරල් ලෙස සකස් කළ ගිවිසුම්වලින් එකක් වන නිසා සිංගප්පූරුවේ අපනයන බොහොමයක් බදු රහිතව ශ‍්‍රී ලංකාවට ඇතුළු වීමට සුදුසුකම් ලබනු ඇත.’’ යනුවෙන් සිංගප්පූරුවේ වෙළෙඳ සහ කර්මාන්ත අමාත්‍යාංශය ජනවාරි 23 වැනි දින නිකුත් කළ මාධ්‍ය නිවේදනයේ, සඳහන් වීමෙන් ඒ බව තහවුරු වේ.

එහෙත් මලික් සමරවික‍්‍රම අමාත්‍යවරයා පවසන්නේ බදු රහිතව ශ‍්‍රී ලංකාවට ඇතුළු වීමට නම් එම භාණ්ඩවලට සිංප්පූරුවේදී 35% ක අගය එකතු කිරීමක් සිදු කළ යුතු බවකි. එය ශ‍්‍රී ලාංකික ව්‍යාපාරික ප‍්‍රජාව රැුවටීමට ලක්කිරීමකි. 35% ක අගය එකතු කිරීම එසේ සුදුසුකම් ලබනා එක ආකාරයක් පමණි. නමුත් ඊට වඩා ඉතා සුළු අගය එකතු කිරීමක් මඟින් බදු රහිතව ලංකාවට ඇතුළු විය හැකි ආකාර ඉතා පැහැදිළිව මෙම ගිවිසුම තුළ දක්වා තිබේ. උදාහරණයක් ලෙස වෙනත් රටකින් ගෙන එන බල්බයක් සහ ලාම්පු කවරයක් එකට අසුරා එය සිංගප්පූරුවේ නිෂ්පාදිත භාණ්ඩයක් ලෙස ශ‍්‍රී ලංකාවට අපනයනය කිරීමට සිංගප්පූරුවට හැකියාව ඇත.

මේ අනුව, සිංගප්පූරු ආනයන ඉහළ යන අතර එම ආනයන මඟින් ලැබෙන බදු ආදායමද රජයට අහිමි වේ. එසේ ආනයනික භාණ්ඩවලින් රජයට අහිමිවන බදු ආදායම, නව දේශීය ආදායම් පනත මඟින් දේශීය ව්‍යවසායකයාගෙන් ලබා ගන්නට රජය කටයුතු කර ඇත්තේ දේශීය නිෂ්පාදකයාගේ අපනයන සඳහා අබමල් රොනක වාසියක් මෙම ගිවිසුම හරහා ලැබී නැති පසුබිමකය. එනිසා මේ ගිවිසුම නිසා ආනයන ඉහළ යන නමුත් අපනයන වර්ධනය නොවන බව පැහැදිලිය. මේ නිසා 2017 වසරේදී සිංගප්පූරුව සමග වෙළෙඳාමේදී ශ‍්‍රී ලංකාවට පැවති ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියනයකට ආසන්න වෙළෙඳ හිඟය (අපනයන-ආනයන පරතරය) තවදුරටත් අපට අවාසිදායක ලෙස වර්ධනය වනු ඇත. මේ තත්ත්වය ඉන්දියාව සමග යෝණිත එට්කා ගිවිසුම සහ චීනය සමග යෝජිත වෙළෙඳ ගිවිසුම් තුළ තවත් කිහිප ගුණයකින් භයානක ලෙස වර්ධනය වනු ඇත.

සිංගප්පූරු ගිවිසුම මඟින් නිදහස් පුද්ගල සංචරණය (මෝඞ් 4), එනම් විදේශිකයන්ට තාවකාලික පදනම යටතේ රැුකියා සඳහා මෙරටට පැමිණීමට ඇති අයිතිය ලබා දී නැතැයි මලික් සමරවික‍්‍රම සහ හර්ෂ ද සිල්වා වැනි ඇමැතිවරු කරන ප‍්‍රකාශ සාවද්‍ය බව ගිවිසුම මඟින් පෙන්වා දිය හැකිය. මේ ආකාරයේම ඉඩක් දැන් හොර රහසේ සාකච්ඡුා පවත්වන එට්කා ගිවිසුමේ ද ඇතුළත්ය.

සිංගප්පූරු වෙළෙඳ ගිවිසුම මඟින් මිනිස් බල සැපයුම් (man power) ආයතන, එනම් වෙනත් සමාගම්වල රැුකියා පුරප්පාඩු සඳහා පුද්ගලයන් සොයා දී කොමිස් මුදලක් ලබා ගන්නා විදේශීය ආයතන මෙරට පිහිටුවීමට අයිතිවාසිකමක් සිංගප්පූරු ආයතනවලට ලබා දී තිබේ. එසේ පිහිටුවන සිංගප්පූරු ආයතන ඉන්දියාව, චීනය, බංගලාදේශය ඇතුළු වෙනත් ඕනෑම රටකින් විධායක නිලධාරීන්, කාර්යාල සහායකයන්, ලිපිකරුවන්, කම්කරුවන් ආදී විවිධ වෘත්තිකයන් මේ රටට ගෙන්වා ගැනීමට කටයුතු කරනු ඇත. ඊට සීමා පැනවීමට හෝ එය පාලනය සඳහා නව නීති හඳුන්වා දීමට හෝ මතු රජයකට පවා ඇති අයිතිය මෙම ගිවිසුම නිසා අභියෝගයට ලක්ව ඇත.

මෙලෙස මෙරටට පැමිණෙන විදෙස් ශ‍්‍රමිකයන් විසින් ශ‍්‍රී ලංකාවෙන් සැළකිය යුතු විදේශීය විනිමය ප‍්‍රමාණයක් ශ‍්‍රී ලංකාවෙන් පිටකරනු ඇත. එසේම සේවා ක්‍ෂේත‍්‍රය විදේශීයකරණයට ලක්වීම තුළ සේවා ක්‍ෂේත‍්‍රයෙන් දැනට ශ‍්‍රී ලංකාව ලෝකයේ අන් රටවලින් උපයා ගන්නා මුදලෙන් යම් ප‍්‍රමාණයක් මේ විදේශීය සමාගම් විසින් ලාභාංශ ලෙස ද නිතිපතා රටින් පිට කරනු ඇත. එනිසා කිසිදු ශක්‍යතා අධ්‍යනයකින් තොරව සිදුකරන මේ වෙළඳ ගිවිසුම් හරහා වාර්ෂිකව රටින් පිටවන විදේශ විනිමය ප‍්‍රමාණය ඉහළ යන බව ඉතා පැහැදිළිය.

රටක වගකිවයුතු දේශ පාලන නායකයන් සහ නිලධාරීන් විසින් අදහාගත නොහැකි ලෙස අමතක කරන බැ?රුම් කාරණය වන්නේ රටින් මුදල් පිටවීම වැඩි වීමේ ප‍්‍රතිඑලය කුමක්ද යන්නයි. තමාරා කුනනායගම් මහත්මිය පැවසූ ශ‍්‍රී ලංකාවට එරෙහි ආර්ථික යුද්ධයේ ප‍්‍රතිඑල සහ රජය විසින් ඉවක් බවක් නැතිව සියලූ යහපාලන මූලධර්ම කුණු කූඩයට දමා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී, අත්තනෝමතික ඒකාධිපති හැසිරීමකින් අත්සන් කරන වෙළෙඳ ගිවිසුම්වල ප‍්‍රතිඑල සමපාත වන්නේ මෙතනදීය.

ඕනෑම වසරක් තුළ රට තුළින් පිටවන ඩොලර් ප‍්‍රමාණයට සමාන මුදලක් රට තුළට අප විසින් කෙසේ හෝ ගෙන්වා ගත යුතුය. නැතහොත් අපගේ විදේශ සංචිත අවම වී රුපියල අවප‍්‍රමාණය වන අතර ගෙවුම් තුලන අර්බුදයකට මුහුණ පා රටේ සමස්ත ආර්ථිකය කඩාවැටීමට ඉඩ ඇත. එම තත්ත්වය වළක්වා ගන්නට නම් ශ‍්‍රී ලංකාවේ විදේශ අංශයේ ප‍්‍රධාන ‘‘සංවර්ධන උපායමාර්ගය’’ වන ගෘහ සේවිකාවන් මැදපෙරදිග යැවීම තීව‍්‍ර කරන්නට සිදුවනු ඇත. විදේශීය ණය ලබා ගැනීම ඉහළ දමන්නට සිදුවනු ඇත. ජාතික සම්පත් සහ රජය විසින් පෞද්ගලීකරණය කරන ආයතන විදේශිකයන් හට විකුණා දමන්නට සිදුවනු ඇත. මේ ගිවිසුම් නිසා එනවා යැයි කියන විදේශීය ආයෝජකයන් යනු ඒ ආර්ථික මර්මස්ථාන කුණු කොල්ලයට මිලදී ගන්නට එන විදේශීය ආයතන වෙයි.

මේ සියල්ල මෙලෙස සිදුවන විට කුනනායගම් මහත්මිය පැවසූ පරිදි, ශ‍්‍රී ලංකාවේ භූමිය, ධනය, ස්වාභාවික සම්පත් සහ ආර්ථික ක‍්‍රියාකාරකම් යන සියල්ලෙහි පාලනය ස්වදේශිකයන්ගෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම ගිලිහෙනු ඇත. අපේ ජාතික අනන්‍යතාව සහ සංස්කෘතිය අපට අහිමි වනු ඇත, දේශීය ප‍්‍රතිපත්ති හා විදේශ පිළිවෙත තීරණය කිරීමට අපට ඇති හැකියාව අහිමි වන අතර, ඒ සමග අපේ ස්වාධීනත්වය සහ ස්වෛරීභාවය අහිමි වනු ඇත. මේ අත්තනෝමතික ක‍්‍රියාවලියට එරෙහිව ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී රාමුව තුළ සටන් වැදීම රටවැසියන්ගේ ප‍්‍රමුඛතම වගකීමයි.

ලසන්ත වික‍්‍රමසිංහ.
ලේකම්, තොරතුරු තාක්ෂණ වෘත්තීයවේදීන්ගේ සංසදය

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com 

Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

හුස්ම විතරයි - ඡන්ද නෑ

මේ ආණ්ඩුව බලයට පත්වී වසර තුනක් ගෙවෙන්නේ මේ මාසයට ය. මෙතැනදී අපේ අවධානයට ගත යුතු එක් වැදගත් කාරණයක් වන ආණ්ඩුවේ ආයු කාලය වසර තුනක් ලෙසින් ගත හැක්කේ දින සීයේ ආණ්ඩුව මේ ආණ්ඩුවේ ම කොටසක් ලෙස නොසිත්නනේ නම් පමණක් බවය. දින සීයේ ආණ්ඩුව යැයි කියන්නේ ‘හිටපු අගමැති බලයෙන් ඉවත් කළ’ සහ ‘මහ බැංකු කොල්ලය’ වැනි භයානක සොරකම් සිදුවුණු මේ ආණ්ඩුවේ ආරම්භක අවස්ථාව ලෙසින් මතකයට නගා ගැනීම මේ පිළිබදව සාකච්ඡා කිරීමේදී ඉතාමත් වැදගත් ලෙස සැලකිය යුතුය. ආණ්ඩුවේ අය මේ දවස්වල අවුරුදු තුන සමරන්නේ එක් පැත්තකින් තමන් පත්වුනේ 2015 අගෝස්තුවේ පැවැති මහ මැතිවරණයෙන් පසුව බව පෙන්වමින් වුවත්, තමන්ගේ ‘ජයග‍්‍රහණයන්’ ගැන සදහන් කරන්නේ දින සීයේ ආණ්ඩුවේ සමහර දේවල් ද, එකට එකතු කර ගනිමින්ය.
මේ ආණ්ඩුව පත්වුනේ 2015 අගෝස්තුවේ යැයි සැළකීම තාර්තිකව නිවැරැදි වූවාට දේශපාලන වශයෙන් නිවැරැදි යැයි මා සිතන්නේ නැත. මේ අය ආණ්ඩුවේ ‘හොද වැඩ’ ලෙසින් ලැයිස්තු ගතකර, දැන්වීම් ලෙසින් පුවත් පත්වල දමද්දී 19 ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයත් තමන්ගේ ආණ්ඩුවේ ජයග‍්‍රහණයක් යැයි හුවා දක්වන නමුත්, තමන්ගේ ආණ්ඩුවේ කාලය ගනිද්දී ඒ සංශෝධනය සිදුවුනේ 2015 අගෝස්තුවලට කලියෙන් බව ඕනෑකමින් ම අමතක කරන්නට උත්සාහ ගන්නා බව ද, පෙනෙන්නට තිබෙන කාරණයකි. මේ පුවත් පත් දැන්වීම්වල තිබෙන ‘ජයග‍්‍රහණ’ ලැයිස්තු මේ ආණ්ඩුවේ ජයග‍්‍රහණ යැයි සළකන්නේ නම් ඇත්තටම මේ ආණ්ඩුවේ වයස ගැනිය යුත්තේ දින සීයේ කාලයත් එකට එකතු කිරීමෙන් බව මගේ අදහසය. ඒ අර්ථයෙන් මේ ගෙවෙමින් තිබෙන්නේ එකම ආණ්ඩුවක වසර 3 ක් සහ මාස 8 ගෙවී යාමය.

ආණ්ඩුව වසර තුනක් (හෝ වසර තුනයි මාස 8 ක්) රට පාලනය කළ ආකාරය සමරන්නට මේ දවස්වල ප‍්‍රචාරය කරන දැන්වීම්වල මූලික තේමා පාඨය බවට පත්කර ඇත්තේ ‘හුස්ම ගත් වසර තුනක්’ යන්න ය. ඇඩ්වර්ටයිසින් කොම්පැනිවලින් යම් භාණ්ඩයක් විකුණන්නට ‘ටැග්’ එකක් ලෙසින් හදන්නේ ඒ භාණ්ඩය පාවිච්චි කිරීමෙන් පාරිභෝගිකයාට (ජනතාවට) ලැබෙන වැදගත්ම සහ නිශ්චිතම සේවය පෙන්නුම් කරන ආකාරයටය. ඒ භාණ්ඩයෙන් හෝ ආයතනයෙන් කෙරෙන ‘හොදම’ කාර්යය උඩට මතුවෙන පරිදිය. රෙදි හෝදන සබන් විකුනන්නට නම් ‘සුදෝ සුදු එළියක්’ වැනි ටැග් එකක් දමන්නේ ඒ නිසා ය. ඒ තේමා පාඨයෙන් කියන්නේ ඒ සබන්වල ප‍්‍රධානම කාර්යය රෙදි පිරිසිදු කර දීම බව ය. දැන් මේ ආණ්ඩුවේ වසර තුනක සේවය ජනතාවට කියන්නට නිර්මාණය කර තිබෙන (එහෙමත් නැතිනම් යම් ඇඩ්ටවයිසින් ආයතනයකින් නිර්මාණය කර දී තිබෙන) ටැග් එක වන්නේ මේ ආණ්ඩුව පසුගිය වසර තුනක්ම ගෙවා දමා ඇත්තේ ජනතාවට ‘හුස්ම ගන්න’ පුළුවන් තත්වයක් හදන්නට කියාය. මගේ තේරුම් ගැනීම වන්නේ කවුරු හැදුවත් මේ තේමා පාඨයෙන් මේ ආණ්ඩුවේ සැබෑ තත්වය හරියටම කියවෙන බවය. මේ මගින් ආණ්ඩුව කියන්නට හදන්නේ පසුගිය ආණ්ඩු කාලයේ මහා බලයක් හරහා මේ රටේ ජනතාවගේ හුස්ම ගැනීමේ නිදහස පවා ඇහිරී තිබුණු බවත්, මේ ආණ්ඩුව ඇවිත් ඒ නිදහස ලබාදුන් බවත් වැනි අදහසක් විය යුතුය. ඒත් මට පෙනෙන ආකාරයට මෙයින් කියවෙන්නේ ඒ කථාවේ අනික් පැත්ත ය. පසුගිය වසර 30 යුද්ධයකින් සමාජ තැති ගන්වා තිබූ රටකට නිදහස නිර්මාණය කළ නායකයා හා ආණ්ඩුව පසුගිය ආණ්ඩුව බව මේ රටේ ජනතාවට තවමත් බලෙන් වත් අමතක කරවන්නට බැරි තත්වයක් තුළ මේ තේමා පාඨයෙන් කියවෙන්නේ මේ ආණ්ඩුව වසර තුනකින් පසුවත් පෙන්වන්නට හැකි දෙයක් මහ පොළවේ සිදුකර නැති බවය. වාච්‍යාර්ථයෙන් ගත්තොත් මේ කියන කතාව හරියටම හරිය. පසුගිය වසර තුනේම මේ ආණ්ඩුව ජනතාවට ලබා දී ඇත්තේ නොමිලේ ලැබෙන ‘හුස්ම’ ටික විතරක් වේ. එක් ත‍්‍රීරෝද රියදුරෙකු කීවේ ජනතාවට ලබා දි ඇත්තේ ඇත්තටම ‘හුලං’ කියා ය.

එක අතකින් මේ ආණ්ඩුව රටටත් ලෝකයටත් පෙන්නුම් කරමින් සිටින්නේ අලංකාරික සටන්පාඨ මගින් ආණ්ඩු බලයක් ලබා ගත්තාට එවැනි අලංකාරික වලින්ම (rhetoric) රටක් පාලනය කරන්නට හැකියාවක් නැතැයි යන කාරණයයි. පසුගිය වසර තුනට අගමැතිවරයා ඉදිරිපත් කර ඇති ආර්ථික වැඩසටහන් ගණන පහක් පමණ වන අතර හැම අට මාසයකටම එක බැගින් අලූත් ආර්ථික වැඩ සටහන් ඉදිරිපත් කරනවා හැර වෙනත් දෙයක් මේ ආර්ථික සංවර්ධන අමාත්‍යංශයෙන් සිදුකෙරෙන්නේ නැති ගානය. මෑතකදි හදිසියේ මෙන් ඉදිරිපත් වූූ ‘ගම්පෙරළිය’ වැඩසටහන වැනි සංවර්ධන කාර්යයන් ක‍්‍රියාත්මක කරන්නට හැකියාවක් නැති තරමටම සමස්ත රාජ්‍ය සේවය ත‍්‍රස්ත කර ඇති තත්වයක් තුළ මුදල් අමාත්‍යාංශයෙන් ඉදිරිපත් වන විශාල ප‍්‍රමාණයේ ඉලක්කම් සහිත මුදල් වියදම් කිරීමේ හැකියාවක් මෙම පාලනයට නැති බව ඉතාමත් පැහැදිලිය. රටේ පරිපාලනයේ කිසිම අත්දැකීමක් නැති සිවිල් සමාජයේ අයගේ කැමැත්තට රාජ්‍ය පරිපාලනය ‘සැක කරන්නට’ හා ‘ප‍්‍රශ්න කරන්නට’ පටන් ගෙන ඇති නිසා නිලධාරින් ගෙවීම්වලට අත්සන් කරන්නේ එසේ නොකරම බැරි තැනට පැමිණි පසුවය. සමහර ආයතනවල තීරණ ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ ඇමතිවරයාගේ සිට විෂය ලිපිකරුවා දක්වා දහ දෙළොස් දෙනෙකු අදළ නියෝගයට අත්සන් කළාට පසුවය. සමහර ගෙවීම් වවුචර් හැමෝගේම අත්සන් සදහා ඉඩ මදි වෙන ගානට මේ තත්වය වර්ධනය වි ඇති නිසා රජයේ සම්මත මුදල් වවුචරයේ ප‍්‍රමාණය ලොකු කරන්නට අවශ්‍ය බව සමහර නිලධාරීන්ගේ මතය ය. පසුගිය දවස්වල සම්මත කරගත් විගණන පනත බලාත්මක වන විට මේ කරගෙන යන තරමට වත් රජයේ මුදල් සංවර්ධන කටයුතු සදහා යෙදවීමේ හැකියාවක් ඇතැයි මා සිත්න්නේ නැත. රාජ්‍යයේ වැඩ නොකිරීම නිලධාරියාගේ පැවැත්මට හා අනාගතය ආරක්ෂා වීමට අත්‍යාවශ්‍ය කාරණයක් බවට පත්වී ඇති අතර ආකෘතියට පිටින් (out of the box) වැඩ කිරීම වනාහී අනතුරකට අත වැනීමක් බවට පත්වී ඇත. ඒ නිසා මේ ගම්පෙරළිය වැඩ සටහන වැනි දේවල් ඊලග වසර දෙක සදහා ක‍්‍රියාත්මක කරන්නට හැකියාවක් ඇත්තේ මෙතෙක් කරපු ආකාරයෙන්ම ‘පියවරක් ඉදිරියට පියවර දෙක තුනක් පස්සට’ යන ආකාරයෙන් මන්දගාමී ව බව ඉතාමත් පැහැදිලිය. මේ ගමන මේ යන ආකාරයෙන්ම ගියහොත් ආණ්ඩුවට වසර පහක් ගෙවෙන විට ගම්පෙරළියේ ජයග‍්‍රහණය කිව හැක්කේ ‘ගමට හුස්ම දුන් වසර දෙකක්’ වැනි ටැග් එකකින් මිස ඊට වැඩි දෙයක් නොවන බව මාගේ නිරීක්ෂණයයි.

මේ ආණ්ඩුවේ දේශපාලනයේ බරපතලකම තියෙන්නේ ඒ අය කියන මේ හුස්ම ගැනීමේ කතාවේ නොව ඒ කතාව හරහා වසන්නට උත්සාහ කරන රටේ පවතින සැබෑ තත්වයේය. හුස්ම ගන්නට ඉඩක් දුන්නා යැයි කියමින් කරන්නේ මේ අවුරුදු තුනේ මේ රටේ ගොඩ නැගුණු බරපතලම අර්බුද තුනක් ජනතාවට නොපෙනෙන ලෙස වසා තැබීමය.

පළමුවෙන්ම මේ වසර තුනේ දේශපාලනය විසින් අපේ රටේ ආර්ථිකය ඉතාමත් අපරිණත ආකාරයෙන් පල්ලම් බස්සවා ඇති බව පෙනෙන්නට තිබෙන කාරණයයි. රටේ ආර්ථිකය කඩා වට්ටා ඇති වා පමණක් නොව ජාතිකමය වශයෙන් වැදගත්වන ආර්ථික මර්මස්ථාන සියල්ලම පාහේ විදේශීය රටවලට හා ආයතනවලට පවරා දිමේ ක‍්‍රියාවලිය වේගවත් කර ඇත. එසේ පවරා දෙන්නට පිඹුරුපත් සකස් කර ඇති ජාතික සම්පත් අතර ගුවන්තොටුපොළවල් පමණක් නොව රටේ අධිවේගී මාර්ග පද්ධතිය ද, තිබෙන බව දැන් කාටත් ඉතාමත් පැහැදිලිය. මේ ආණ්ඩුවේ දර්ශනය වන්නේ ආර්ථිකයේ පදනම තනිකරම වෙළදපොළ මත ස්ථාන ගත කළ යුතු යැයි සිතීමය. සුබසාධනය පැත්තෙන් රටක් ලෙසින් අප මෙතෙක් ලබා සිටි සියලූ ජයග‍්‍රහණයන් ආපසු හරවන්නේ මේ සිතීම නිසාය. ඉට්කා ගිවිසුම සිංගප්පූරු ගිවිසුම වැනි ගිවිසුම් හරහා ඇති කෙරෙන ආර්ථිකමය වූ බලපෑම ඉදිරියේදී තවත් උත්සන්න විය හැකි අතර ඉදිරියේදී ජනතාවට හොද ‘හුස්මක්’ ගැනීමට සිදුවන බව නම් ඉතාමත් පැහැදිලිය.

දෙවනුව මේ වැරදි ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්තිය හේතුවෙන් සිදුවී තිබෙන්නේ අපි ජාත්‍යන්තර දේශපාලන අර්බුදයක ‘ගොදුරු බිමක්’ බවට පත්වීමය. හම්බන්තොට වරාය චීනයටත් මත්තල ගුවන් තොටුපොල ඉන්දියාවටත් යන ආකාරයෙන් එකිනෙකාට එරෙහි රාජ්‍යයන්ට ගැටීමේ ඉඩ ලෙසින් අපේ බිමේ විවෘත කිරීම නිසා කලාපීය දේශපාලනයේ අනවශ්‍ය බලපෑම් අපි වෙතට බලෙන් ගෙන්වා ගැනීමේ අනතුරක් කරා වුවත් යන්නට වීමේ අවදානමක් ඒ තුළ තිබෙන බව සමහර විදවතුන්ගේ මතයයි. මේ රටවල් දෙකට අමතරව ඇමරිකාව හා ජපානය ස්වකීය කලාපීය ආරක්ෂක හා උපක‍්‍රමික අවශ්‍යතාවලට යැයි කියමින් මේ රටේ භූ දේශපාලනයට සම්බන්ධවීමේ උත්සාහයක් ඇති බව පුවත් පත් වාර්තා කළේ පසුගිය සතියේය. ආර්ථික කළමනාකරණයේ වැරදි උපාය මාර්ග හේතුවෙන් ජාත්‍යන්තර දේශපාලනය පැත්තේන් ‘හුස්ම’ ගැනීමටවත් නොහැකි අවුලක පැටලීමේ අනතුර මේ වසර තුනේ ජයග‍්‍රහණ ලැයිස්තුවට අදළ බව මගේ මතය යි.

තුන්වෙනුව ආණ්ඩුව මේ කියන හුස්ම ගැනීමේ ඉඩ සලසා තිබෙන්නේ මෙතෙක් මේ රටේ තිබුණු ඡන්ද පැවැත්වීමේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රීය ඉඩ අහෝසි කරමින් බව මෙහිදී පෙන්නුම් කෙරෙන විශේෂතම කාරණයක් වේ. වසර තුනක ජයග‍්‍රහණ ලැයිස්තුවේ මුළටම ගත හැකි අවර ගණයේ ජයග‍්‍රහණයක් වන්නේ මේ කියන ජන්දය නොපැවැත්වීම සදහා ව්‍යවස්ථාවෙන්ම ආවරණයන් සළසා ගැනීමේ අපූරු ක‍්‍රමවේදයයි. වසර තුනකට පසුව හුස්ම ගන්නට ඉඩක් දුන්නා යැයි කියන ගමන් එසේ හුස්ම ගන්නා මිනිසුන්ට ජන්දය පාව්ච්චි කරන්ටත් නිදහසක් දීමට මේ ආණ්ඩුවට තමන්ගේ පාලනයේ හතරවෙනි අවුරුද්දේ වත් හැකියාව ලැබේවා යැයි පැතීම හැර වෙන කළ හැකි දෙයක් මේ මොහොතේ නැත.

පේරාදෙනිය විශ්වවිද්‍යාලයේ
දර්ශන අංශයේ අංශාධිපති
ආචාර්ය චරිත හේරත්

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

සාධාරණ සමාජයක් පුරවැසි බලය වැනි කුලී සංවිධාන මාධ්‍යයෙන් පුම්බන්නේ ඇයි?

- රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමයේ සභාපති ළමා ස්නායු රෝග පිළිබඳ විශේෂඥ වෛද්‍ය අනුරුද්ධ පාදෙණිය

-නාමල් උඩලමත්ත

ප්‍රශ්නය- අපේ රටේ බොහෝ වෘත්තිකයන්ට සාපේක්ෂව වෛද්‍යවරුන්ට ඉහළ වරප්‍රසාද ලැඛෙනවා. එවැනි තත්ත්වයක් තුළ තව තවත් වරප්‍රසාද ඉල්ලා සිටීම සාධාරණද?

පිළිතුර- කිසියම් රටකට බුද්ධිමතුන් සහ වෘත්තිකයන් සිය රටේ රඳවාගන්න බැරි නම් ඒ රටට පැවැත්මක් නෑ. අද පවතින තාක්ෂණික දියුණුව නිසා බොහෝ දෙනා රට හැර යනවා. බහුජාතික සමාගම්වල සේවය කරනවා. එවැනි පසුබිමක වෘත්තිකයන් වැඩිම ප්‍රමාණයක් රටේ රඳවාගත් ක්ෂේත්‍රයක් තමයි වෛද්‍ය වෘත්තිය.
ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ සුදුසුකම් සපිරූ වෛද්‍ය වෘත්තිකයන් රටේ රඳවා ගැනීම, රටේ රඳවාගත් පිරිස රාජ්‍ය අංශයේ රඳවා ගැනීම වගේම ඒ පිරිස අවශ්‍ය ආකාරයට රට පුරා ස්ථානගත කිරීමත් අභියෝගයක්. අද අම්පාර, තිරිකුණාමලය, මුලතිව් ඇතුළු සියලු දුෂ්කර ඉසව්වල අපි වෛද්‍යවරු ස්ථානගත කරලා තියෙනවා. මේ තත්ත්වය පවත්වා ගෙන යාමට නම් ඒ වෛද්‍යවරුන්ගේ මූලික අවශ්‍යතා ටික සපුරා දිය යුතුයි.
විශේෂඥ වෛද්‍යවරයෙක් රටේ රඳවා ගන්න බැරි වුණොත් රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර ගන්න පිට රට යන්න වෙනවා. රාජ්‍ය අංශයේ රඳවාගන්න බැරි වුණොත් පෞද්ගලික රෝහලකට විශාල මුදලක් ගෙවලා ඒ පහසුකම ලබා ගන්න වෙනවා. අපි අම්පාරට විශේෂඥ වෛද්‍යවරු යවලා නොතිබුණා නම් ඒ ප්‍රදේශවල රෝගීන්ට නුවරට හෝ කොළඹට එන්න සිද්ධ වෙනවා. රටේ නායකයන්ට දුරදක්නා නුවණක් සහ ජනතාව ගැන කැක්කුමක් තිඛෙනවා නම් වෛද්‍යවරුන්ගේ මූලික අවශ්‍යතා ලබා දී එම සේවය පවත්වා ගෙන යාමට කටයුතු කළ යුතුයි.
ඒවා වරප්‍රසාද නෙමේ මූලික පහසුකම්. අපට වරප්‍රසාද ලැඛෙන්නේ නෑ. මම එංගලන්තයෙත් ලියාපදිංචිය තියෙන විශේෂඥ වෛද්‍යවරයෙක්. නමුත් මට මේ රටේ සේවය කළාට මාසකට රු. ලක්ෂයක වැටුපක්වත් ලැඛෙන්නේ නෑ. එංගලන්තයේ සති අන්තයක වැඩ කළත් මට ලක්ෂයක් ලැඛෙනවා. එහෙම හැකියාවක් තියෙද්දි තමා අපි මේ රටට සේවය කරන්නේ. ඒ වගේම එංගලන්තේ පැය හයක් වැඩ කළා නම් අපි ගෙදර යනවා. නමුත් අපි ලංකාවේ පැය හයක් වැඩ කරලා ඉතිරි පැය 18 හදිසි කැඳවීමකට යන්න බලාගෙන ඔන් කෝල් ඉන්නවා. ඒ කියන්නේ අපි ඒ පැය 18ත් දුරබැහැර නොයා යම් සීමාවක සිටිය යුතුයි. ඕස්ට්‍රේලියාව වගේ රටවල දුරබැහැර සේවය කරන වෛද්‍යවරුන්ට දෙගුණයක වැටුපක් ගෙවනවා. ඒ සඳහා රජය දරන වියදමට වඩා වාසියක් අත්කර ගත හැකි බව ඔවුන් දන්නවා. නමුත් අපේ රටේ එම පහසුකම් සැපයීම වරප්‍රසාද කියලා හංවඩු ගැසීම නිසා වෛද්‍යවරු වරප්‍රසාදලාභීන් කියලා මතයක් හදන්න ඒවා වරප්‍රසාද ලෙස භුක්ති විඳින කිසිම සුදුසුකමක් නැති රටට බරක් වෙච්චි දේශපාලකයන් උත්සාහ කරනවා.

ප්‍රශ්නය- වෛද්‍යවරුන්ගේ දරුවන්ට විතරක් ජනප්‍රිය පාසල් ඉල්ලා සිටීම හරිද?

පිළිතුර- අපි එසේ ඉල්ලා සිටින්නේ අපි වෛද්‍යවරුන්ගේ වෘත්තීය සමිතියක් නිසා. සෙසු වෘත්තිකයන් ඔවුන්ගේ අයිතිවාසිකම් ලබාගත යුතුයි. ජනප්‍රිය පාසල්වලට ළමුන් ඇතුළත් කිරීමේදී සමානව සලකන්නේ නෑ. අසල පදිංචිය, දෙමාපියන් ආදි ශිෂ්‍යයන් වීම, තව ළමයෙක් පාසලේ ඉගනීම ආදියට ලකුණු ලැඛෙනවා. වෛද්‍යවරයකුට සිය සේවා කොන්දේසී සමග මෙවැනි පාසලකට ළමුන් ඇතුළත් කර ගැනීම හරිම අමාරුයි. වෛද්‍යවරු රට පුරා සේවයට යා යුතුයි. එක ස්ථානයක රැෙ`දන්න ලැඛෙන්නේ නෑ. ඒ නිසයි අපි කෝටා එකක් ඉල්ලන්නේ.

ප්‍රශ්නය- වෛද්‍යවරුන්ගේ දරුවන්ට ජනප්‍රිය පාසල් දීම ජනතාවට සේවයක් වෙන්නේ කොහොමද?

පිළිතුර- වත්මන් ජනපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා සෞඛ්‍ය ඇමති කාලේ අපේ තත්ත්වය පැහැදිලි කළාම එතුමා එය තේරුම් ගත්තා. අවුරුද්දකට එක වසරට 330,000ක් ළමුන් ඇතුළත් වන රටේ වෛද්‍යවරුන්ගේ ළමුන් හිටියේ 100-130ක් විතර. ඉතින් එතුමා එදා අපට යම් පහසුකමක් දුන්නා. එහි ප්‍රතිඵලය විදිහට එදා ලංකාවටම තුන් දෙනෙකුට සීමා වුණු හෘද ශල්‍ය විශේෂඥ වෛද්‍යවරු ගණන ඉහළ ගියා. එදා හෘද රෝගයක් සමග ඉපදුණු ළමයෙක් සැත්කම සඳහා අවුරුදු 8ක් පෝලීමේ සිටිය යුතු වුවත් අද මාස කිහිපයක් ඇතුළත එය කරගත හැකියි. සෙසු ක්ෂේත්‍රත් එහෙමයි.
මේ තත්ත්වය අපට ඇති කරගන්න පුළුවන් වුණේ එදා ඒ පාසල් පහසුකම ලබා දුන් නිසායි. එවක පැවති රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ ආකල්පයත් ඊට හේතු වුණා. මේ නිසා මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට සිය කාලය තුළ විශේෂඥ වෛද්‍යවරු ප්‍රමාණය 2000 දක්වා ඉහළ නංවාලීමට හැකි වුණා. ඒ නිසා අපට ලබා දුන් පහසුකම රටේ සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රයට විශාල සේවයක් වුණා.
නමුත් එම පහසුකම අත්හිටුවීම සමග රටේ විශේෂඥ වෛද්‍යවරු ගණන වර්ධනය ඇන හිටලා. සමහර විශේෂඥ වෛද්‍යවරුන්ගේ ළමයි අද යන්නේ ජාත්‍යන්තර පාසල්වලට. ඒ ළමුන් ඉගෙනගන්නේ ලන්ඩන් A\L වගේ විභාග නිසා ටික කාලෙකින් එම වෛද්‍යවරු දරුවන් සමග රට අතෑරලා යනවා.

ප්‍රශ්නය- ඔබේ ඉල්ලීම් සාධාරණ වෙන්න පුළුවන්. එහෙත් ඒ නිසා ජනතාව අපහසුතාවට පත්වෙනවා. ඒ සඳහා කවුද වගකියන්නේ?

පිළිතුර- මේ රටේ ජනතාව කොහොමත් අපහසුතාවට පත්වෙලා ඉන්නේ. අපි තමයි ඒ ජනතාව යම් තරමකින් හෝ පහසුතාවට පත්කරන්නේ. අපි නැත්නම් ඒ පහසුවත් නෑ. ඒ නිසා තමා අපි වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ගයක් ගත්තාම ජනතාව අපහසුතාවට පත්වෙන්නේ. අපි වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග අරගෙන හෝ මේ තත්ත්වය ආරක්ෂා කළේ නැත්නම් ජනතාවට සදාකාලිකව අපහසුතාවේ තමා ඉන්න වෙන්නේ.

ප්‍රශ්නය- දුම්රිය වර්ජකයන්ට ලැබුණු ජනතා ප්‍රතිචාරය අනාගතයේ දී වෛද්‍යවරුන් දෙසටත් යොමු විය හැකියි?
පිළිතුර- සියලු වරප්‍රසාද භූක්ති විඳිමින් කලදුටු කල වළ ඉහගන්න දේශපාලකයන්ට රාජ්‍ය සේවක ප්‍රශ්න ජනතා ප්‍රශ්න කීම අද බීරි අලින්ට වීණා වයනවා වගේ වෙලා. ඔවුන් තමා මේ සඳහා වගකිව යුත්තේ.
මේ රට නායකයන් නැති රටක් නෙමේ නායකත්වයක් නැති රටක් වෙලා. රජවරු 179 දෙනෙක් අපේම දැනුම අනුව වැව් 36000ක් හදලා ස්වයංපෝෂිත කළ සමෘද්ධිමත් කළ රට අගාධයට වැටිලා තියෙන්නේ නායකයන් ලෙස හැඳින්විය නොහැකි පිරිසක් රටේ නායකත්වයට පත්වීම නිසායි. විදේශ මුදලින් නඩත්තු වෙන සිවිල් සමාජය සහ ජනතා වෙස් ගත් කුලී මැරයෝ දාලා ජනතාව ප්‍රකෝප කරවලා ඇතැම් විට අපටත් ගහයි. සම අයිතිය දෙන්න නම් ගෙදර බුදුන් අම්මා තැබෑරුමට යවන්න ඕන කියලා හිතන අය තමා අද එතන ඉන්නේ.

ප්‍රශ්නය- රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරී සංගමය වෘත්තීය සමිතියක්. රටක ආණ්ඩුවක් අත්සන් කරන ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳ ගිවිසුමකට අතපොවන්න ඔබට ඇති අයිතිය කුමක්ද?

පිළිතුර- අද වෙළෙඳාම සහ වෙළෙඳ ගිවිසුම් කියන්නේ අවි ආයුධ නොමැතිව රටේ ස්වාධීනත්වය අහිමි කොට රට පාවා දෙන්න යොදා ගන්නා මෙවලමක්. මෙමගින් රටක් සම්පූර්ණයෙන් ගිලගන්න පුළුවන්. ඒ පිළිබඳ රටේ ජනතාව දැනුම්වත් විය යුතුයි. සමජයේ දැන උගත් පිරිසක් විදියට ඒ අනතුර දැකලා අපි කතා කරන කොට ධ\ඛ වත් සමත් නැති ඇමතිවරු අපෙන් අහනවා මේක කොහොමද වෛද්‍යවරුන්ට අදාළ වෙන්නේ කියලා. මේ අයට ඒ ගිවිසුම් ලියවුණු භාෂාව තේරෙන්නෙත් නෑ. එහි ඇති තාක්ෂණික කරුණු තේරුම් ගන්නත් බෑ. ඒවා අධ්‍යයනය කරන්නෙත් නැතිව අපි කියන දේ තේරුම් ගන්නෙත් නැතිව බොරුවට කෑ ගහනවා. මොවුන් තමා මාධ්‍ය ඉදිරියට ඇවිත් මෙගාපොලිස් කියන්නේ ලොකු පොලිසියක් කියලා කියන්නේ.
ඔවුන්ට හොරකම වංචාව දූෂණය ඇරුණාම කළ හැකි දෙයක් නෑ. පන්සිල් නොරකින රටේ නීතියට ගරු නොකරන එවැනි අයගේ ප්‍රකාශ මාධ්‍ය ඔස්සේ උලුප්පා දැක්වීමත් අවාසනාවක්. අපේ ඉල්ලීම ජාත්‍යන්තර ගිවිසුම්වලට යාමට පෙර ඒ සඳහා ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් හදන්න කියන එකයි.

ප්‍රශ්නය- ජාත්‍යන්තර වෙළෙඳ ගිවිසුම් සමස්ත රටටම බලපානවා. එහි යම් වරදක් ඇත්නම් සෙසු ක්ෂේත්‍රවල වෘත්තීය සමිති ඔබ සමග පෙරට නො එන්නේ ඇයි?

පිළිතුර- වෘත්තීය සමිති සංකල්පය බිඳ වැටිලා එය දැන් දේශපාලන ඉත්තන්ගේ තිප්පොළක් වෙලා. කුලී ව්‍යාජ සිවිල් සමාජයක් රජවෙලා. සැබෑ සිවිල් සමාජය ශක්තිමත් නෑ. ඒ අතර ව්‍යතිරේඛයක් තමයි වෛද්‍යවරුන්ගේ වෘත්තීය සමිතිය. අපි නිල සිවිල් සමාජයක වගේම සැබෑ වෘත්තීය සමිතියක භූමිකාව ඉටු කරමින් ඉන්නවා.

ප්‍රශ්නය- ඔබ පිරිසකට කුලී ව්‍යාජ සිවිල් සමාජය කියලා චෝදනා කරන්නේ ඇයි?
පිළිතුර- රටේ මහජන මතය හැසිරවීමට උත්සාහ කරන සාධාරණ සමාජයක්, පුරවැසි බලය වගේ සංවිධාන ලියාපදිංචි ද? සාමාජිකයෝ කවුද? ව්‍යවස්ථා කුමක්ද? තීරණය ගැනීමේ ක්‍රමවේදය කුමක්ද? මුදල් ලැඛෙන්නේ කොහෙන්ද? කියලා අපි ප්‍රශ්න කළා. මේවාට උත්තර නෑ. සාමාජිකයෝ, ව්‍යවස්ථාවක්, මුදල් එන විදියක් නෑ. මේවායේ ඉන්න සමහරු තානාපති කාර්යාලවල හිටපු රියදුරෝ. අපට රැකියාව කරලා පෞද්ගලික වෛද්‍ය සේවයෙත් යෙදිලා කරන්න බැරි තරම් දේවල් මේ අය තමන්ගේ වියදමින් කරනවා කියලා පිළිගන්න පුළුවන්ද? සිවිල් සමාජය, වෘත්තීය සමිති, ආණ්ඩුව, සම්මාන දීම, සම්මාන ගැනීම, මාධ්‍ය ආයතන සියල්ල මෙහෙයවන්නේ එකම කල්ලියක්. කනගාටුදායක තත්ත්වය තමයි ප්‍රශ්න නොකර මේ අයට මාධ්‍ය විසින් සැබෑ සිවිල් සමාජයට ලබා දෙන සම වටිනාකම ලබා දීම. ඒ වගේම මේ කරුණු ජනතාව හමුවට රැගෙන නොයන විපක්ෂය ගැනත් අපි කනගාටු වෙනවා. මේ කූඨ අරමුණු වෙනුවෙන් අටවා ගත් කුලී සිවිල් සමාජය අපි රටට හෙළි කරනවා. ඒ විදියට විතරයි මේ ප්‍රශ්නය විසඳගන්න පුළුවන්.

ප්‍රශ්නය- ඔබ සන්ඩේ ඔබ්සර්වර් පුවත්පතට කියනවා ද්‍රෝහි මාධ්‍යවේදී ලැයිස්තුවක් හදනවා කියලා?

පිළිතුර- දියුණු රටවල් තමන්ගේ රට පාවාදිය හැකි පුද්ගලයන් කලින්ම හඳුනා ගන්නවා. එවැනි පුද්ගලයන්ගේ චරිත ලක්ෂණ ගැන මනෝ වෛද්‍යවිද්‍යාව උගත් අය දන්නවා. මම කීවේ අර දියුණු රටවල් භාවිත කරන විද්‍යාත්මක ක්‍රමවේදය අනුව රටට ද්‍රෝහිකම් කරන අයගේ චරිත ලක්ෂණ අපි එළිදක්වන බවයි. එතකොට රටට ද්‍රෝහී වන අය ජනතාවට හඳුනා ගන්න පුළුවන්. ඒ පුද්ගලයා දේශපාලකයෙක්, ව්‍යාපාරිකයෙක් හෝ මාධ්‍යවේදියෙක් වෙන්න පුළුවන්. එය සැමට අදාළ බවයි මම කීවේ.

ප්‍රශ්නය- ඔබ රාජපක්ෂලා නැවත බලයට ගෙන ඒම සඳහා ආණ්ඩුව අපහසුතාවට පත් කරන බවට චෝදනා නැගෙනවා?

පිළිතුර- අපි කරන්නේ රටට ඔබින ප්‍රතිපත්ති සහ ක්‍රමවේද එළිදැක්වීම පමණයි. ඊට පවතින ආණ්ඩුව හෝ විපක්ෂය අපට අදාළ නෑ. අපි කිසිවකුට චරිත සහතික නිකුත් කරන්නේ නෑ. අපි හරි දේ හරි යැයි කියන්නත් වැරදි දේ වැරදි යයි කියන්නත් එදා වගේම අදත් බය නෑ. අපි අවුරුදු 18-20ක් තිස්සේ මේ මතවාද වෙනුවෙන් පෙනී සිටිනවා. අපි වසවිස නැති ආහාර වෙනුවෙන් පෙනී සිටියේ පසුගිය ආණ්ඩුව වසවිස සහිත ආහාරවලට වැට නොබඳින යුගයක. පසුව ඔවුන් වෙනස් වුණා.
මේ ආණ්ඩුව දැන් නැවත එය කරනවා. අපි පාන් පිටි වෙනුවට හාල් පිටි කෑමට ජනතාව යොමු කළේ සෞඛ්‍ය ගැන හිතලා. නමුත් මේ ආණ්ඩුව පැමිණි පසු නැවත බදු අයින් කරලා පාන්පිටි කෑම දිරිමත් කළා. දැන් මිනිස්සු වැඩි වැඩියෙන් ලෙඩවෙනවා. වකුගඩු රෝගයට බලපාන ග්ලයිපෝසේට් තහනම් කරන්න ආ ජනාධිපතිවරයා නැවත එය භාවිතයට අවසර දීලා. ඒවා රටට අහිතකරයි. මේවා ගැන කතා කිරීම කිසිවකුට එරෙහිවීමක් හෝ පක්ෂ වීමක් නෙමේ අපේ ප්‍රතිපත්ති වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමක්.

ප්‍රශ්නය- පසුගිය ආණ්ඩුව සමයේ මෙවැනි ඝට්ටනයක් අපි දැක්කේ නෑ?

පිළිතුර- සමහරු එහෙම මතයක් සමාජගත කරන්න හදනවා. ඒ ආණ්ඩුවේ මුල් සමයේ මම රට හිටියේ. ආවාට පස්සේ මොන තරම් ගැටුම් ඇති වුණාද? මට මොන තරම් චෝදනා තිබුණාද? මට එරෙහිව උසාවියට අපහාස කිරීමේ නඩු කීයක් දැම්මාද? මගේ ෆයිල් දූෂණ විමර්ශන ඒකකයට අරන් ගිහින් අපට කෙතරම් කරදර කළාද? එ සියල්ලට හේතුව අපි රට වෙනුවෙන් යහපත් මතවාද දැරීම.
නමුත් පහුගිය ආණ්ඩුව සමයේ අප ගත් වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ග අඩුයි. ඒකට හේතුව එවකට සෞඛ්‍ය ඇමති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා අපේ ගැටලු ගැන සංවේදී වෙලා ඒවා විසඳාලීමට හැකි පමණින් කටයුතු කිරීමයි. ප්‍රශ්නයක් විසඳාගැනීමට ගතහැකි සියලුම ක්‍රියාමාර්ග අරගෙන බැරිම තැන තමා අප වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ගවලට යන්නේ. වෛද්‍යවරුන් පමණක් නොවෙයි, අද බොහෝ වෘත්තිකයන් වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාමාර්ගවලට යන තැනට පත් කරලා තියෙන්නේ මේ ආණ්ඩුව විසින්මයි.
දැන් ක්‍රියාත්මක වන්නේ රටේ ස්ථාවරත්වය විනාශ කොට අරාජික කොට රට ග්‍රහණයට ගැනීමේ ක්‍රමවේදය. පිටරට උසාවි, පිටරට වෛද්‍යවරු, පිටරට ගුරුවරු විතරක් නෙමේ ඇම්බියුලන්ස් ඩ්‍රයිවර්ලාවත් ඉන්දියාවෙන් ගේන්න ඕන කියන තැනට පාලකයන් පත්වෙලා. ඔවුන් මේ රට ගැන ජනතාව ගැන විශ්වාසයක් නැති පිටරට ගැන විශ්වාස කරන පිරිසක්. මේ රටට ආදරේ මිනිස්සු විදියට අපි මේ අසුර මතවාද පරාජය කිරීමට ජනතාව දැනුම්වත් කරනවා

[http://sebe.lk]

යුතුකම සංවාද කවය

www.yuthukama.com

Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

කලාවේ නිදහස සහ පාදඩයන්ගේ පඩි කතා

• බුදුදහමේ එන අදහස්වලට පටහැනි හා එම අදහස් විවේචනය කරමින් ලියවුණු පොත් දහස් ගණනක් දැනටමත් ලංකාවේ පොත් කඩවල ඇති බැවින් ආගමට එරෙහිව වචනයක් කිව නොහැකි වීමේ කෙහෙල්මල් ආගමික අන්තවාදයක් ලංකාව තුළ නැත. ඒ තක්කඩි විවේචනය තුළ ඇත්තේ බෞද්ධ සංස්කෘතිය තලේබාන් සංස්කෘතියක් ලෙස හුවා දැක්වීමේ හාස්‍යජනක උත්සාහය පමණි
  
• ආගමක් මතවාදීමය ලෙස විවේචනය කිරීමේ වරදක් නැතත් පොත් විකුණා ගැනීම සඳහා තුච්ඡ නින්දිත යෙදුම් යොදා ගනිමින් ආගමකට අපහාස කිරීමට සමාජ වෛරක්කාරයන්ට නිදහසක් දිය යුතු නැත. වාරණය යනු ලංකාවේ පමණක් නොව ලෝකයේ ඕනෑම රටක ක්‍රියාත්මක වන සහ ක්‍රියාත්මක විය යුතු දෙයකි. 
  
  
• කලාව යනු අන් සියල්ලට ඉහළින් තිබෙන, සියල්ලට වඩා පූජනීය ඉටිගෙඩියක් නොවේ. එයද ආගම, දේශපාලනය, ජනමාධ්‍ය ආදී අන් සෑම තැනක් මෙන්ම තක්කඩියන්, දූෂිතයන්, ගේම් කාරයන් පිරුණු තැනකි. එහෙයින් අන් සියල්ලට හා සමාජ යහපැවැත්මට ඉහළින් තිබිය යුතු කෙහෙල්මල් නිදහසක් කලාවට අවශ්‍ය නැත. 
  
• හෙරෝයින් භාවිතය හෝ ළමා අපචාර ප්‍රචලිත කිරීම සඳහා පොතක් ලිවීමද ප්‍රකාශන නිදහස යැයි යමෙකුට තර්ක කළ හැකි බැවින් කලාවේ නිදහස, ප්‍රකාශන නිදහස යන සෑම නිදහසටම සීමාවක් තිබිය යුතුය. කිසිදු බාධාවක් සීමාවක් නැති වල්බූරු නිදහසක් ලෝකයේ කිසිදු රටක නැතුවා සේම තිබිය යුතු වන්නේද නැත. නිදහස ගැන එවැනි ගොන් තර්ක ඉදිරිපත් කරන්නේ නම් මිනීමැරීමට ඇති නිදහස, ස්ත්‍රී දූෂණයට ඇති නිදහස, කුඩු ගැසීමට ඇති නිදහස වැනි සටන් පාඨද සාධාරණ වනු ඇත. 
  
• රනිල් වික්‍රමසිංහ සංහිඳියාව ලෙස හඳුන්වන්නේ රටේ බහුතරයා අදහන ආගමට තුච්ඡ ලෙස අපහාස කෙරෙන යෙදුම් සහිත නරි නාටක ගුවන් විදුලියේ ප්‍රචාරය කිරීම විය යුතුය. කොටි සංවිධානය පරාජය වීම ලෝක ඉතිහාසයේ සිදුවූ ලොකුම අපරාධය ලෙස සලකන රනිල්ගේ නලාකරුවන් දන්නා සංහිඳියාවද එවැන්නකි. ලංකාවේ කලාකරුවන් යැයි කියාගන්නා ඇතැම් විකල්ප ගෝත්‍ර තක්කඩියන් තරම් නීච අන්තවාදීන් හා ජාතිවාදීන් පිරිසක් ලෝකයේ කිසිදු රටක නැත. 
  
• මේ රටේ බහුතරය අදහන ප්‍රධාන ආගමට හා සංස්කෘතියට එරෙහිව වෛරී සහගත, අපහාසාත්මක ප්‍රකාශ කිරීමට කලා සංස්කෘතික පාදඩයන් කීප දෙනෙකුට ඇති නිදහස සාධාරණ නම් ඊට එරෙහිව නැඟී සිටීමට රටේ අති බහුතරයට ඇති නිදහස ඊට වඩා දශලක්ෂවාරයක් සාධාරණය. ඒ නිසා රටේ යහපැවැත්ම මුළුමනින්ම විනාශ කර දමා කලාවේ නිදහසක් වෙනුවෙන් නරි නාටක රඟදක්වන යහපාලන ඝට්ටැඹියන්ගේ නිදහස පිළිබඳ නරිවාදම්වලට සිහිබුද්ධිය ඇති කිසිවෙකු රැවටිය යුතු නැත

-යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
https://www.facebook.com/yuthukama

විග්නේෂ්වරන් සාවද්‍යයි, අශාස්ත‍්‍රීයයි - මහාචාර්ය රාජ් සෝමදේව කියයි

උතුරේ මහ ඇමති සී. වී. විග්නේෂ්වරන් මහතා මහතා උතුරේ ඓතිහාසික දෙමළ රාජ්‍යයක් පැවතියා ද යන කාරණය පිළිබඳව යම් සැකයක් තිබේනම් ඒ පිළිබඳව විශ්වාසදායක සිංහල, දෙමළ ඉතිහාසඥයන්ගෙන් විමසන ලෙස ඉල්ලා ඇත. ඒ අනුව අප එම කාරණය සහ මෙරට ඉතිහාසය සහ පුරවිද්‍යාව සම්බන්ධයෙන් විග්නේෂ්වරන් මහතා පළ කර ඇති අදහස් පිළිබඳව කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ පුරාවිද්‍යා පශ්චාත් උපාධි ආයතනයේ මහාචාර්ය රාජ් සෝමදේව මහතාගෙන් විමසීමට අදහස් කළෙමු. ඒ පිළිබඳව මහාචාර්ය සෝමදේව මහතා දැක්වූ අදහස් පහත පරිදිය.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ප‍්‍ර.- සිංහල භාෂාව ඇති වූයේ ක‍්‍රිස්තු වර්ෂයෙන් හයවන හෝ හත්වන සියවසේදී බව උතුරු පළාතේ ප‍්‍රධාන අමාත්‍ය සී.වී. විග්නේශ්වරන් මහතා විසින් ප‍්‍රකාශ කර තිබෙනවා. සිංහල භාෂාව ප‍්‍රභවය වුයේ ක‍්‍රිස්තුන්වහන්සේගේ ඉපදීමට පසු බවත් එහිදී සඳහන් වුනා.. මේ ගැන විශ්වාසය තැබිය හැකි ඉතිහාසඥයන්ගෙන් විමසන ලෙස ඔහු වැඩිදුරටත් කියා තිබුණා. නිරන්තරයෙන්ම පුරාවිද්‍යාත්මක පර්යේෂණවල නියැලී සිටින රටේ පිළිගත් වගකිවයුතු විද්වතෙකු ලෙස ඔබ මෙම ප‍්‍රකාශයට ප‍්‍රතිචාර දක්වන්නේ කෙසේද?

පි.- පළමුවෙන්ම කිව යුත්තේ එම ප‍්‍රකාශය අතිශය සාවද්‍ය ගොඩ නැගීමක් බවයි. මා එසේ කියන්නේ ශාස්ත‍්‍රීය පසුබිමක සිටයි. දැනට අපට ආශ‍්‍රය කළ හැකි පැරණිතම සාහිත්‍ය මූලාශ‍්‍රවලට අනුව සිංහල හෝ සීහල යන නමින හඳුන්වන ලද භාෂාව මිහිදු හිමියන් මෙරටට වැඩම කරන අවධියේ පවා ශ‍්‍රී ලංකාවේ භාවිතයේ පැවතියා. මිහිදු හිමියන් විසින් මෙරට ජනතාවට ධර්මය දේශනා කරන ලද්දේ දීපේ දනන්ගේ භාෂාවෙන් බව මුලාශ‍්‍රයවල සඳහන්. එහි අදහස නම් ද්වීපයේ ජීවත් වන ජනයාගේ භාෂාව යන්නයි. එ් භාෂාව කුමක්ද යන්න අපට පහසුවෙන් වටහා ගත හැක්කේ මිහිදු හිමියන් දෙසු ධර්මයට එ් කාලයේම වියත් භික්ෂුන්වහන්සේලා විසින් ධර්මයේ අවබෝධයට අපහසු තැන් සුබෝධ කරනු සඳහා ලියන ලද අට්ඨකථා නම් පොත් මාලාව අවධානයට ගැනීමෙන්. එ්කී අට්ඨකථා හඳුන්වා තිබෙන්නේ සීහලට්ඨකථා යන නමින්. ඇතැම් තැනක එම සීහලට්ඨකථා සම්ප‍්‍රදාය පොරාණට්ඨකථා යනුවෙන්ද හඳුන්වා දී තිබෙනවා.

මෙම අට්ඨකථා සම්ප‍්‍රදාය සීහලට්ඨකථා යනුවෙන් හඳුන්වා දීමට හේතුව එම පොත් සිංහල භාෂාවෙන් ලියා තිබූ නිසායි. ගැඹුරු ධර්මයේ තිබෙන දුෂ්කර තැන් මෙරට උපාසක උපාසිකාවන්ට පැහැදිලි කර දීමේ අරමුණින් රචනා කළ පොත් සිංහල භාෂාවෙන් ලියා තිබීම එය එකල දීපේ දනන්ගේ භාෂාව වීම බව අවබෝධ කර ගැනීම අපහසු නැහැ. ඇතැම් තැනෙක සීහලට්ඨකථා මහාවංසයක් ගැනද සඳහන් වෙනවා. සිංහල භාෂාවේ පැරණි බව පෙන්වා දීමට නිදසුනක් මහාවංසටීකාවේ දක්නට තිබෙනවා. එහි .......... පොරාණෙහි කතො පෙසො සීහලාය නිරුත්තියා භාසාය.......යනුවෙන් ප‍්‍රකාශයක් තිබෙනවා. පුරාණ කාලයේ ලියැවනු ලේඛන සිංහල භාෂාවෙන් රචනා වු බව එහි පැවසෙනවා. මහාවංසටීකාව රචනා වුයේ ක‍්‍රිස්තු වර්ෂයෙන් හත්වන සියවසේදී විය හැකිබවට මතයක් තිබෙනවා. නමුත් එහි කර්තෘවරයා විසින් සඳහන් කර තිබෙන්නේ එ් කාලයේ පැවති අදහස බව තේරුම් ගත හැකියි. ක‍්‍රිස්තුවර්ෂයෙන් පස්වන සියවසේදී බුද්ධඝෝෂ හිමියන් විසින් පාලි භාෂාවට පරිවර්තනය කරන ලද්දේ එ් පැරණි සීහලට්ඨකථායි. මෙවැනි කරුණු සැලකිල්ලට ගත් විට සිංහල භාෂාව ක‍්‍රිස්තු වර්ෂයෙන් හයවන හෝ හත්වන සියවසේදී බව කීමට කිසිදු ශාස්ත‍්‍රීය පදනමක් ඇති බව පෙනෙන්නේ නැහැ. ක‍්‍රිස්තුන්වහන්සේ ජන්ම ලාභය ලැබුවේ මිහිඳු මා හිමියන් මෙරටට වැඩම කිරීමෙන් අවුරුදු 250 කට පමණ පසුකාලයකදී යි.

ප‍්‍ර.- පුර්ව බෞද්ධ සමයේ සිට මෙරට ජීවත් වූයේ ද්‍රවිඩයන් බව විග්නේශ්වරන් මහතා ප‍්‍රකාශ කරනවා. මේ ගැන ඔබේ අදහස කුමක්ද?

පි.- මේ අවස්ථාවේදී ද්‍රවිඩ යන පදයෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්දැයි පැහැදිලි කර ගත යුතුයි. ද්‍රවිඩ යනු ඉංග‍්‍රීසි භාෂාවේ ඩ‍්‍රැවීඩියන් යන පදයෙන් අදහස් කරන දේට සමානයි. ඉන් අදහස් කරන්නේ භාෂා පවුලක් මිස වාර්ගික අනන්‍යතාවක් නොවෙයි. ද්‍රවිඩ භාෂා පවුල ඉතා පුළුල් වූ එකක්. ඊට භාෂා ගණනාවක් අයත්. දෙමළ යනු ඉන් එකක් පමණයි. ද්‍රවිඩ භාෂා පවුලේ ආරම්භය මුන්ඩා නමින් හැඳින්වෙන ආදි භාෂාවකට අයත් බවයි එ් ගැන පර්යේෂණ කළ නූතන විද්වතුන්ගේ අදහස වන්නේ. මුන්ඩා භාෂාව අග්නිදිග ආසියානු ප‍්‍රදේශයේ ප‍්‍රභවය ලද ඔස්ට්‍රො-ආසියාතික සම්ප‍්‍රදායට අයත් වූවක්. දැනටත් අග්නිදිග ආසියානු ප‍්‍රදේශවල තිබෙන ටිබෙටො-බර්මීස් සම්ප‍්‍රදායට අයත් භාෂා සහ මුන්ඩා භාෂා අයත් වන්නේ එකම මූලයකට බවයි එ් ගැන පර්යේෂණ කළ විට්සෙල් සහ කුයිපර් වැනි කීර්තිමත් ඓතිහාසික වාග්විද්‍යාඥයින්ගේ අදහස වන්නේ. නමුත් ඇතැම් විද්වතුන් විශ්වාස කරන්නේ ද්‍රවිඩ භාෂා පවුල බටහිර ආසියාවේ ප‍්‍රභවය වී වයඹදිග ප‍්‍රදේශයෙන් ඉන්දියාවට ඇතුලූ වන්නට ඇති බවයි. එ් කෙසේ වෙතත් දෙමළ භාෂාව මුන්ඩා භාෂා පවුලේ ලා බාලතම භාෂාවක් ලෙසයි පිළිගැනෙන්නේ.

මෙහිදී සඳහන් කළ යුතු ඉතා වැදගත් කරුණක් වන්නේ ඉතා පුරාණ කාලයක සිට මේ රටේ ජන සංයුතිය තරමක සංකීර්ණ ස්වරුපයකින් යුක්ත වීමට වුවමනා තරම් ඉඩකඩ තිබෙන බවයි. එක් පැත්තකින් ස්වදේශිය ප‍්‍රාග්ඓතිහාසික දඩයක්කරුවන්ද අනෙක් අතට භූගෝලීය සමීපතාව කරණ කොට ගෙන විවිධ හේතු අරභයා අර්ධද්විපික ඉන්දියාවෙන් මෙරට සංක‍්‍රමණය වු ජන කොටස් සහ නවශිලා යුගයේදී එනම් මීට අවුරුදු 10000 කට පමණ පෙර ලෝකයේ බටහිර සහ නැගෙනහිර ප‍්‍රදේශවලින් සංක‍්‍රමණය වු ජනකණ්ඩායම් එ් අතර සිටීමට පුළුල් හැකියාවක් තිබෙනවා. මීට නිදසුන් කළ හැකි කදිම සොයා ගැනීමක් තිබෙනවා.

දැනට උඩවලව වනෝද්‍යානයට අයත් ප‍්‍රදේශයේ පිහිටි බෙල්ලන්බැඳිපැලැස්සෙන් මෙරට ජීවත් වූ ප‍්‍රාග්ඓතිහාසික දඩයක්කරුවන්ට අයත් ශරීර අස්ථි කොටස් සොයා ගන්නට පුරාවිද්‍යාඥයින්ට හැකි වුණා. මුල් අවස්ථාවේදී එ් අවශේෂ මීට අවුරුදු 6500 ක් තරම් පැරණි කාලයකට අයත් බව පෙන්වා දුන් නමුත් මෑතකාලයේ කරන ලද වැඩිදුර පරීක්ෂාවලින් එම ස්ථානය මීට අවුරුදු 12 000 කට පමණ ඉහත කාලයක සිට වාසභූමියක්ව පැවති බව තහවුරු වී තිබෙනවා. මේ ස්ථානයෙන් හමු වූ විවිධ දේ අතර සුනඛයින්ගේ ඇටකටුත් දක්නට තිබුණා. මෙහිදී පෙනෙන විශේෂ දේ නම් සුනඛයා අපේ රටේ ගෘහාශි‍්‍රත කළ සතෙක් නොවීමයි. ආසියාවේ සුනඛයින් ගෘහාශ‍්‍රිත කරන ලද්දේ මීට අවුරුදු 12000- 9000 අතර කාලයකදී අග්නිදිග ආසියාවේ බව ජානවිද්‍යානුකූලව පෙන්වා දී තිබෙනවා. එ් සතුන් බෙල්ලන්බැඳිපැලැස්සේ සිටිම මගින් අපට පෙන්වා දෙන්නේ මීට අවුරුදු 12000 න් මෙපිට කාලයේ එ් සතුන් මිනිසුන් සමග මෙහි පැමිණ ඇති බවයි. අපේ රටේ පැරණිතම බ‍්‍රාහ්මී සෙල්ලිපි ලියා තිබෙන භාෂාවේ අතරින් පතර මුන්ඩා භාෂාවට සබඳකම් ඇති වචන කිහිපයක් තිබෙන බව මෑතකදී අප විසින් කරන ලද විමර්ශනයකදී අනාවරණය වී තිබෙනවා. එය සිදු විය හැක්කේ ඉතා ඈත කාලයකදී අග්නිදිග ආසියාව සමග දැක්වූ සබ`ඳතා හරහායි.

මෙවැනි කරුණු මගින් පෙන්වා දෙනු ලබන්නේ සෑහෙන අතීතයක සිට බලපැවැත්වූ අන්තර්-සාමුද්‍රික සංක‍්‍රමණ ජාලයක් මගින් මෙරට ජනසංයුතිය සකස් කළ බවයි. කෙසේ වෙතත් මේ ජනගහනය කිසියම් අනන්‍යතාවක් වටා වර්ධනය වීම ඇරඹියේ මීට අවුරුදු 7000 කට පමණ ඉහත කාලයකදී ශ‍්‍රී ලංකාවේ බිම්කඩ ඉන්දීය උපමහාද්වීපයෙන් භූවිද්‍යාත්මකව වෙන් වී හුදකලා දූපතක් බවට පත් වීමෙන් අනතුරුව බවයි පෙනෙන්නේ. අවම තරමින් මීට අවුරුදු 2900 කට පමණ පෙර මෙරට බහුතරවාසීන් කථා කළ භාෂාවේ සමජාතීත්වයක් පිළිබිඹු වීම ආරම්භ වී තිබෙන බවයි අනුමාන කළ හැක්කේ. සීහල හෝ සිංහල යනුවෙන් ව්‍යවහාර කළ එම භාෂාව කථා කළ පිරිස සිංහලයින් ලෙෂ හැඳින්වූවා පමණක් නොව ඔවුන් විසූ ¥පත හැඳින්වූයේද සීහලද්වීප යන නමින්. සෙයිලාන් හෝ සිලේදීබා යනුවෙන් විදේශික වෙළඳුන් මේ රට හැඳින්වුයේ එහි නම සිංහලද්වීපය වු නිසායි. ඉතා ඈත කාලයකදී අරාබි ජාතිකයින් ශ‍්‍රී ලංකාව දැන සිටියේ සෙරන්ඩිබ් යන නමින් එ් සිංහලද්වීප යන පදය ඔවුන් උච්චාරණය කළ හැටියි. මෙවැනි සංකීර්ණ පසුබිමක රටේ ජනගහන ඉතිහාසය සම්බන්ධයන් එක් වාර්ගික කණ්ඩායමක් පමණක් හුවා දැක්වීම විද්‍යානුකූල යැයි මා කල්පනා කරන්නේ නැහැ.

ප‍්‍ර.- ඔබ කියන පරිදි ද්‍රවිඩ යනුවෙන් හඳුන්වන්නේ දෙමළ භාෂාව කථා කළ ප‍්‍රජාව නම් ඔවුන් මේ රටේ කුමන කාලයක සිට ජීවත් වී තිබෙනවාද?

පි.- එ් ප‍්‍රශ්නයට එක එල්ලේ දිය හැකි පිළිතුර වන්නේ ක‍්‍රිස්තු පූර්ව දෙවන සියවස වන විට දෙමළ ජනතාව සු`ඵ පිරිසක් මෙරට නගර ආශ‍්‍රිතව ජීවත්ව සිටි බවට සාක්ෂි ඉදිරිපත් කළ හැකි බවයි. ඔවුන් සියලූදෙනා වෙළ`දාම පිණිස මෙහි පැමිණි අයයි. සෙල්ලිපිවල ඔවුන් හඳුන්වා දී තිබෙන්නේ දමෙඩ යන පදයෙන්. එය දෙමළ යන වචනය සිංහල ප‍්‍රාකෘත භාෂාවෙන් ලියු ආකාරයයි. වවුනියාව දිස්ත‍්‍රික්කයට අයත් පෙරියපුලියන්කුලමේ පිහිටි පුරාණ සෙල්ලිපියක විශාඛ නමින් හැඳින්වූ දෙමළ වෙළෙන්දෙක් ගැන සඳහන් වෙනවා. ඔවුන් තමන් දෙමළ ජාතිකයින් බව හ`ගවා තිබෙන්නේ අන් බහුතර පිරිස අතර තමන්ගේ අනන්‍යතාව ස්ථිර කිරීම සඳහායි. පූර්ව බෞද්ධ සමයේ සිට දෙමළ ජාතිකයින් මෙරට ආධිපත්‍ය දරා සිටියේ නම් ශ‍්‍රී ලංකාවේ පුරාණතම සෙල්ලිපි රචනා විය යුත්තේ දෙමළ භාෂාවෙන්. එහෙත් මෙරට ආදිතම සෙල්ලිපි ලියා තිබෙන්නේ සිංහල ප‍්‍රාකෘත නමින් හැඳින්වෙන වර්තමාන සිංහල භාෂාවේ මුල් ස්වරූපයෙන්. එ් භාෂාව වඩා සමීප වන්නේ සංස්කෘත සහ පාලි භාෂාවලටයි. ක‍්‍රිස්තු පූර්ව දෙවන සියවසේ පමණ රචිත දෙමළ සෙල්ලිපි දකුණු ඉන්දියාවේ නම් දක්නට තිබෙනවා. එ් පිළිබ`ද අගනා කෘතියක් ආචාර්ය ඉරවතන් මහාදේවන් විසින් පළ කර තිබෙනවා. ඔබ ඇසු ප‍්‍රශ්නයට දිය හැකි කෙටිම පිළිතුර නම් ක‍්‍රිස්තු පූර්ව දෙවන සියවස වන විට වෙළ`දාමට සහ බටහිර වෙරළේ මුතු කිමිදීමට පැමිණි දෙමළ ජාතිකයින් සු``ඵ පිරිසක් අනුරාධපුරය හා තදාසන්න ප‍්‍රදේශවල ජීවත් වූ බවයි.

ප‍්‍ර.- දැනට ජීවත් වන සිංහලයින් පවා අතීතයේදී දෙමළ අය බව ඞී. එන්. එ්. පරීක්ෂණවලින් සනාථ වී තිබෙන බව විග්නේශ්වරන් ප‍්‍රධාන ඇමතිවරයා සඳහන් කරනවා. එවැන්නක් එසේ සනාථ වී තිබේද?

පි.- විවිධ විද්වතුන් අවස්ථා කිහිපයකදී මෙරට ජනගහනය සම්බන්ධයෙන් ජානවිද්‍යාත්මක පරීක්ෂණ සිදු කර තිබෙනවා. එහෙත් එ්වා සියල්ලක්ම නිගමන රහිතව අවසන් වූ එ්වා බව සඳහන් කළ යුතුයි. ඊට බල පෑ ප‍්‍රධාන හේතුව නම් මේ රටේ ජීවත් වූ ප‍්‍රජාවගේ අනන්‍යතාව මැන ගැනීමට අවශ්‍ය ඞී.එන්..එ් නියැදි ලබා ගැනීමට තිබෙන දුෂ්කරතාවයි. නිවර්තන කලාපීය රටක ජීවවිද්‍යාත්මක නියැදි ආරක්ෂා වීමේ සම්භාව්‍යතාව ඉතා දුර්වල මට්ටමකයි පවතින්නේ. පී.සී.ආර් වැනි දියුණු ක‍්‍රම ජාන විශ්ලේෂණය සඳහා භාවිත කළ හැකි වුවත් නිවර්තන කලාපීය රටවල දේශගුණික තත්ත්වය එවැනි ප‍්‍රවේශ වෙත විවිධ මට්ටම්වලින් බාධා ඇති කරනවා. නමුත් අපේ රටේ ජීවත් වු පැරණි මිනිසුන් සම්බන්ධයෙන් ඉතා වැදගත් පර්යේෂණ කිහිපයක් භෞතික මානව විද්‍යාඥයින් විසින් සිදු කර තිබෙනවා. ඉන් වැදගත් නිදර්ශනයක් ලෙස සැලකිය හැකි වන්නේ අමෙරිකානු ජාතික භෞතික මානවවිද්‍යාඥයෙකු වූ කෙනත් ආර්. කෙනඩි විසින් කරන ලද බලංගොඩ බෙල්ලන්බැඳිපැලැස්සෙන් සොයා ගත්
ප‍්‍රාග්ඓතිහාසික මානවයින්ගේ ඇටසැකිලි සම්බන්ධයෙන් කළ විශ්ලේෂණය. එම අධ්‍යයනයේ වාර්තාව 1956 වසරේදී බි‍්‍රතාන්‍ය කෞතුකාගාරයේ ස්වභාවික ඉතිහාසය පිළිබඳ අංශය මගින් ප‍්‍රකාශයට පත් කරනු ලැබුවා. එහිදී ඔහු විසින් ඉතා වැදගත් නිරීක්ෂණයක් කර තිබෙනවා. ඔහු එහිදී පෙන්වා දෙනු ලබන්නේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ විසූ ප‍්‍රාග්ඓතිහාසික මානවයින් ජීවවිද්‍යාත්මක වර්තමාන වැදි ජනතාව සමග සමීප සබඳතාවක් පෙන්වන බවයි. ඔවුන් සියලූදෙනාම ආසියා- ඕස්ටේ‍්‍රලියා ජාන සංචිතයට අයත් වන මුත් ඔවුන්ටම අනන්‍ය වු ඇතැම් ලක්ෂණ දරා සිටී

(…..Similarities are not only quantitatively provocative but striking as well in terms of particular isolated physical traits that distinguish both Vedda and Balangoda man from other southern Asiatic populations…….)

මෙරට පැරණි ප‍්‍රජාව සම්බන්ධයෙන් අනෙක් වැදගත් ජීවවිද්‍යාත්මක නිරීක්ෂණය කරනු ලැබුවේ ඩයනා හෝකි විසින්. ඇය විසින් සිදු කළ The Peopling of South Asia: Evidence for Affinities and Microevolution of Prehistoric Populations of India and Sri Lanka මැයෙන් යුත් පර්යේෂණයේ වාර්තාව ඇරිසෝනා විශ්ව විද්‍යාලයට ඉදිරිපත් කරනු ලැබුවා. එය 2002 වසරේදී කොළඹ ජාතික කෞතුකාගාරය මගින් ප‍්‍රකාශයට පත් කර තිබෙනවා. එම නිබන්ධයේ එක් තැනෙක ඇය සඳහන් කරන්නේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජීවත් වන වර්තමාන සිංහල ජනයා ඓතිහාසිකව හා ජීවවිද්‍යාත්මකව වඩා සමීප වන්නේ මෙරට පළමුවරට යකඩ භාවිත කළ ප‍්‍රජාවට මිස දෙමළ ජනතාවට හෝ ප‍්‍රාග්ඓතිහාසික දඩයක්කරුවන්ට නොවන බවයි (Dental data suggest that Sri Lanka Iron age peoples are more similar to recent Sri Lanka Sinhalese, than to Sri Lankan Hunter gatherers, Tamils or Vaddahs……..) මෙවැනි පසුබිමක සිංහලයින් දෙමළ ජනතාවගෙන් පැවත එන බව කීම ශාස්ත‍්‍රීය වශයෙන් නිශ්ඵල අදහසක් පමණයි.

ප‍්‍ර. රටේ ඉතිහාසය සහ ඓතිහාසික ප‍්‍රජාව සම්බන්ධයෙන් ප‍්‍රසිද්ධියේ ඉදිරිපත් වන මෙවැනි අදහස් ගැන ඔබට කිව හැකි දෙයක් තිබෙනවද?

පි.-අන් කවර දෙයක් තමන්ගේ පෞද්ගලික හෝ කණ්ඩායම් අපේක්ෂාවලට ගැලපෙන පරිදි වෙනස් කිරීම හෝ අර්ථ දැක්වීම සිදු කළත් ඉතිහාසයට එවැනි බලපෑමක් ඇති කිරීම දීර්ඝකාලීනව අනපේක්ෂිත ව්‍යාකූලතා ජනනය කිරීමට හේතු විය හැකියි. ඉතා මෑතකදී මෙරට ෆෙඩරල් රාජ්‍යයක් වන බවට එක්තරා දේශපාලඥයෙක් විසින් කළ තිබූ ප‍්‍රකාශයක් මා පුවත්පතක දුටුව-ා. ඔබ මෙහිදී මගෙන් ඇසු ප‍්‍රශ්නවලට අදාළ ප‍්‍රකාශ පවා එ් න්‍යාය පත‍්‍රයේ කොටස් බව මට වැටහෙනවා. ඕනෑම කෙනෙකුට මත දැරීමටත් එ් මත වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමටත් අයිතියක් තිබෙනවා. ෆෙඩරල් අදහසටත් එය සාධාරණයි. එහෙත් ඉතිහාසය ෆෙඩරල් කළ නොහැකි බව බුද්ධිමත් දේශපාලනඥයින් විසින් වටහා ගත යුතු බවයි මගේ අදහස වන්නේ.

සාකච්ඡා කළේ එරික්‌ ගාමිණී ජිනප්‍රිය[Divaina]

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

ඉන්දු - ලංකා ගිවිසුමට වසර 31කට පෙර බලහත්කාර යෙන් අත්සන ගත් හැටි

-ධර්මන් වික්‍රමරත්න-වසර 1987 ජුනි 2 රාත්‍රී ටෙලෙක්‌ස්‌ පණිවුඩ යන්ත්‍රයෙන් ලැබුණ රොයිටර් පුවතින් කියවුණේ තමිල්නාඩු රජය ශ්‍රී ලංකාවේ උතුරේ ජනයා සඳහා සහල්, පරිප්පු ඇතුළු ධාන්‍ය වර්ග ඇතුළත් බෝට්‌ටු 25 ක්‌ විදේශීය මාධ්‍යවේදීන් සහ රතු කුරුස නිරීක්‌ෂකයන් 94 දෙනෙකු සමඟ ශ්‍රී ලංකාවට එවන බවය. රාමේෂ්වරම් තොටුපලේ සිට 1987 ජුනි 3 වැනිදා පැමිණි බෝට්‌ටු 19 ක්‌ පස්‌වරු 6 උතුරේ ශ්‍රී ලංකා මුහුදු සීමාවට ඇතුළු විය. උතුරු නාවික ආඥාපති අද්මිරාල් මොහාන් සමරසේකරගේ උපදෙස්‌ පරිදි එඩිතර නැවේ සිටි අණදෙන නිළධාරි කපිතාන් සුරාඡ් මුණසිංහ ඇතුළු නාවික භටයෝ එම බෝට්‌ටු ඉදිරියට ඒම නැවැත්තුවෝය. ඇමැති ලලිත් ඇතුලත්මුදලි සහ ඒකාබද්ධ මෙහෙයුම් ආඥාපති සිරිල් රණතුංග එම මෙහෙයුමට රේඩියෝ පණිවිඩ මගින් නායකත්වය දුන්හ. පැය තුනහමාරක කාලයක්‌ මුහුදේ නතරවී සිටි ඉන්දිය බෝට්‌ටු රාත්‍රී 9.30 ට යළි ඉන්දියාව බලා ආපසු ගියහ.

ඉන්දියාවේ සිටින ශ්‍රී ලංකාවේ මහ කොමසාරිස්‌ බර්නාඩ් තිලකරත්නව 1987 ජුනි 4 වැනිදා පස්‌වරු 2.30 ට ඉන්දිය විදේශ අමාත්‍යාංශයට කැඳවූ ඉන්දිය රජය එදින පස්‌වරු 3.30 ට ගුවන් මගින් උතුරේ ජනතාවට ආධාර භාණ්‌ඩ හෙළීමට තීරණය කර ඇතැයි දැනුම් දුන්නේය. මහ කොමසාරිස්‌ තිලකරත්න එදිනම පස්‌වරු 2.55 ට කොළඹ සිටින විදේශ ඇමති ඒ. සී. එස්‌. හමීඩ්ට දැනුම් දුන්නේය. පණිවිඩය සැලවූ විගස ජනාධිපති ජයවර්ධන මහතා කියා සිටියේ ගුවන් සීමාව ආක්‍රමණය කර භාණ්‌ඩ ගුවනින් හෙළීමට එරෙහිව කිසිදු ක්‍රියාමාර්ගයක්‌ නොගැනීමට එජාප ආණ්‌ඩුව තීරණය කර ඇති බවය.

වසර 1987 ජුනි 4 වැනිදා පස්‌වරු 3.55 ට ඉනදියාවේ බැංගලෝරයේ පිහිටි හමුදා ගුවන් තොටුපොළෙන් භාණ්‌ඩ ප්‍රවාහනය කරන ගුවන් යානා 5 ක්‌ ටොන් 25 ක වියළි ආහාර ද්‍රව්‍යද රැගෙන ශ්‍රී ලංකාවට පියාසර කළහ. එදින පස්‌වරු 5 ට යාපන අර්ධද්වීපයේ ඉහළ අහසේ සිට එම ගුවන්යානා මගින් පැරෂුට්‌වල සවිකරන ලද භාණ්‌ඩ පෙට්‌ටි බිම හෙළන ලදී. මෙසේ ඉන්දිය රජය ගුවන් සීමාව ආක්‍රමණය කළේ උතුරේ වඩමාරච්චි ප්‍රදේශයේ විමුක්‌ති මෙහෙයුම තවදුරටත් කරගෙන යැම නතර කිරීමට ශ්‍රී ලංකා රජයට බලකිරීමටය. ඒ අනුව ඉන්දිය රජයේ විරෝධතා හේතුවෙන් යාපනය අල්ලා ගැනීම සඳහා ආරක්‌ෂක හමුදාව විසින් ජුනි මස මැදදී ආරම්භ කිරීමට නියමිතව තිබූ මෙහෙයුම නතර කිරීමට ආණ්‌ඩුව තීරණය කර ඇති බව ජනාධිපති ජයවර්ධන දැනුම් දුන්නේය.

එජාප ආණ්‌ඩුවටත්, සන්නද්ධ දෙමළ බෙදුම්වාදයටත්, ඉන්දියානු ආක්‍රමණයටත් එරෙහිව සටන් කළ හැකි එකම බලවේගය තමන් බව ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණ සිය 2 වැනි කැරැල්ල 1986 දී බෞතීස්‌ම කරමින් කියා සිටියේය. ජවිපෙ මතුකළ ඉන්දු - ලංකා ගිවිසුමේ පළාත් සභාවලට එරෙහි විරෝධයෙන් කියා සිටියේ එමගින් ලක්‌බිමෙන් සියයට 30 ක්‌ සහ වෙරළින් සියයට 60 ක්‌ දෙමළ බෙදුම්වාදීන්ට අයත්වන බවය. රට දෙකඩ වී ජාතික සමගිය බිඳවැටෙන හෙයින් මේ අපරාධවලට ඉඩ නොදෙන ලෙසද එයට එරෙහිව නැඟීසිටින ලෙසද ජවිපෙ ජනතාව ගෙන් ඉල්ලා සිටියේය.

ඉන්දියාව ගුවනින් පරිප්පු දමා දින 3 කට පසු ජවිපෙ සන්නද්ධ අංශය වන දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරය 1987 ජුනි 7 වැනිදා කටුනායක ගුවන් හමුදා කඳවුරට සහ රත්මලාන ජෝන් කොතලාවල ආරක්‌ෂක පීඨයට කඩා වැද ටී 56 ප්‍රහාරක රයිෆල් 14 ක්‌, උප යාන්ත්‍රික තුවක්‌කු 53 ක්‌, සැහැල්ලු යාන්ත්‍රික තුවක්‌කු 2 ක්‌, පිස්‌තෝල 6 ක්‌, වෙඩි උණ්‌ඩ 3,300 ක්‌ පැහැර ගත්හ. ජවිපෙ සන්නද්ධ අංශය 1987 ජුනි 7 වැනිදා ප්‍රහාරයේ වගකීම භාරගනිමින් කියාසිටියේ ඉන්දිය ගුවන් ආක්‍රමණිකයා හමුවේ මව්බිමේ ආරක්‌ෂාවට එජාප ආණ්‌ඩුව නොයෙදූ ගුවන් ප්‍රහාරක අවි පැහැරගත් අතර ඒවා ඉන්දීය ආක්‍රමණයට එරෙහිව ඉදිරියේදී යොදවන බවය. එයට ප්‍රථමයෙන් 1987 අප්‍රේල් 15 වැනිදා පල්ලකැලේ හමුදා කඳවුරට පහරදී අවි පැහැරගෙන තිබිණි.

ඉන්දියාව ජුනි 04 වැනිදා පස්‌වරු 3.15 ට ගුවනින් ශ්‍රී ලංකාවට පරිප්පු ඇතුළු සහනාධාර බලහත්කාරයෙන් දැමීම හේතුවෙන් ජනාධිපති ජයවර්ධන බියපත්ව සිටියේය. එයට හේතු වූයේ ඒ වන විට රට තුළ ආණ්‌ඩුවට එරෙහිව පොදු ජනතාව තුළින් ප්‍රබල විරෝධයක්‌ මතුවී තිබීම නිසා ජනතා පදනම දෙදරා තිබිණි. රටපුරාම ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට එරෙහිව විරෝධතා මතුවෙමින් තිබිණි. අගමැති ප්‍රේමදාස ඇතුළු ඇමැති මණ්‌ඩලයේ බහුතරයකට නොදන්වා ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට ඡේ. ආර්. කැමැත්ත දී තිබිණි. ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම, 13 වැනි සංශෝධනය සහ පළාත් සභා වූ කලී දම්වැලක පුරුක්‌ මෙන් එකිනෙකට බැඳී පවතින කාරණා තුනකි. පළාත් සභා ඇතිකළ 13 ව්‍යවස්‌ථාව සංශෝධන උපන්නේ ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම තිඹිරිගෙය කරමිනි. ඉන්දීය ආක්‍රමණයට එරෙහිව ජුලි 28 වැනිදා කොටුව බෝගහ යටින් ආරම්භ වූ කැරැල්ල 29 වැනිදා වන විට රටපුරාම පැතිර යමින් තිබිණි. ඇඳිරි නීතිය පනවා විරෝධතා ව්‍යාපාර මර්දනයට සියලු ක්‍රමවේදයන් ක්‍රියාවට නැඟිණි.

ඉන්දු - ලංකා ගිවිසුම ඉන්දියාවේ රජිව් ගාන්ධිට දාව ජයවර්ධන ආණ්‌ඩුව යටතේ උපන්නද එයට පීතෘත්වය, මාතෘත්වය දුන් පිරිස වූයේ තීරය පිටුපසය. ඇමතිවරුන් වූ ගාමිණී දිසානායක, රොනී ද මෙල් ජනාධිපති ජයවර්ධන වෙනුවෙන් ඉදිරියෙන්ම පෙනී සිට එයට සහයෝගය දැක්‌වූහ. අගමැති ආර්. ප්‍රේමදාස සහ ජාතික ආරක්‌ෂක ඇමැති ලලිත් ඇතුලත්මුදලි, අමාත්‍ය ගාමිණී ජයසූරිය වැන්නවුන් යෝජිත ගිවිසුම පිළිබඳව තම අප්‍රසාදය පළකරමින් එය අත්සන් කිරීම සඳහා අගමැති රජිව් ගාන්ධිගේ පැමිණිමේ උත්සව වර්ජනය කළහ.

ඉන්දීය රජයේ උපදෙස්‌ අනුව 1987 ජුලි 21 වැනිදා යාපනයට ගිය ශ්‍රී ලංකාවේ ඉන්දීය මහ කොමසාරිස්‌ කාර්යාලයේ දෙවැනි ලේකම් එච්. එස්‌. ජූරි කොටි නායක ප්‍රභාකරන් ඇතුළු දෙමළ සටන්කාමී සංවිධානවල නායකයන් හමුවී ගිවිසුමට එක්‌කළ යුතු කරුණු ගැන සාකච්ඡා කළෝය. තානාපති ඩික්‌සිට්‌ මදුරාසියට ගොස්‌ ද්‍රවිඩ එක්‌සත් විමුක්‌ති පෙරමුණේ නායකයින් සමඟද සාකච්ඡා කළේය.

ඉන්දු - ලංකා ගිවිසුම අත්සන් කිරීමට යන බව ප්‍රකාශ වීමත් සමගද පාර්ලිමේන්තුවේද උණුසුම් තත්ත්වයක්‌ ඇති විය. පාර්ලිමේන්තුව 1987 ජුලි 24 වැනිදා රැස්‌වූ අවස්‌ථාවේදී මේ පිළිබඳව උණුසුම් වාද විවාද ඇති විය. එජාප ආණ්‌ඩුව පාර්ලිමේන්තුවේ මීළඟ රැස්‌වීම අගෝස්‌තු 18 දක්‌වා කල් තැබීය. එම යෝජනාවට පක්‌ෂව ඡන්ද 74 ක්‌ද විපක්‌ෂව ඡන්ද 09 ක්‌ද ලැබිණි. පානදුරේදී 1987 ජුලි 25 වැනිදා ප්‍රාදේශීය සභා මැතිවරණ අපේක්‌ෂකයන් අමතමින් ජනාධිපති ජයවර්ධන කියා සිටියේ කවුරු විරුද්ධ වූවද තමා ගිවිසුම අත්සන් කරන බවය. එය ගිවිසුම පිළිබඳ ආණ්‌ඩුව ප්‍රසිද්ධියේ කී ප්‍රථම වතාවය.

යෝජිත ඉන්දු - ලංකා ගිවිසුම පිළිබඳව සාකච්ඡා කිරීමට ඉන්දීය අගමැති රජිව් ගාන්ධිගේ උපදෙස්‌ මත කොටි නායක ප්‍රභාකරන්, ඔහුගේ බිරිඳ සහ දරුවන්, න්‍යායාචාර්ය ඇන්ටන් බාලසිංහම් සමඟ කොටි දේශපාලන මණ්‌ඩල සාමාජිකයින් සිව් දෙනෙකු යාපනයේ සිට ගුවන් මගින් ඉන්දියාවට 1987 ජුලි 24 වැනිදා රැගෙන යන ලදී. ජුලි 25 සහ 26 යන දිනයන්හි යෝජිත ගිවිසුම පිළිබඳව ඉන්දියානු රජයේ නියෝජිතයෝ සහ ප්‍රභාකරන් අතර සාකච්ඡා වට කිහිපයක්‌ම පැවතිනි. ඒ නවදිල්ලියේ අශෝක්‌ හෝටලයේදීය. ඉන්දීය අගමැති ගාන්ධිද ප්‍රභාකරන් සමඟද වෙනමම සාකච්ඡා කළේය. අතුරු පාලනයේ වැඩි බලයක්‌ කොටි සංවිධානයට ලබාදීමටද එල්.ටී.ටී.ඊ. සාමාජිකයින් නව පරිපාලනයට අන්තර්ග්‍රහණය කරන තෙක්‌ ඔවුන් නඩත්තු කිරීමට ඉන්දීය රුපියල් ලක්‌ෂ 50 ක්‌ මාසිකව ගෙවීමටද ඉන්දීය අගමැතිවරයා එහිදී එකඟ විය.

ඉන්දීය අගමැති රජිව් ගාන්ධි සිය බිරිඳ සෝනියා සමඟ ඉන්දු - ලංකා ගිවිසුමට අත්සන් තැබීමට පැමිණියේ 1987 ජුලි 29 වැනිදා පෙරවරු 10.30 ටය. ඉන්දීය රජයේ අමාත්‍යවරුන් වන නරසිංහ රාවෝ, එන්. ඩී. තිවාරි, රාජ්‍ය අමාත්‍ය නට්‌වාර් සිං යන මහත්වරුන්ද කේ. පී. එස්‌. මෙනන්, රොහාන් සෙන් යන නිලධාරීන් සහ ජනමාධ්‍යවේදීන් පිරිසක්‌ද එම දුත පිරිස සමඟ පැමිණියහ.

විරෝධතාකරුවන් නිසා මුළු බස්‌නාහිරම කැළඹී තිබිණි. රටපුරා කෝලාහල පැතිර ගොස්‌ තිබිණි. දුම් කැරළි අහසට නැගෙනු පෙනෙන්නට තිබිණි. කටුනායක ගුවන් තොටුපොළින් බැස ඔවුහු ගුවන් හමුදා හෙලිකොප්ටර් මගින් කොටුව ගාලුමුවදොරට පැමිණියහ. වෙඩි නොවදින රථයක්‌ සහ ඉන්දිය ආරක්‌ෂක නිලධාරින් රැසක්‌ තවත් ගුවන්යානා දෙකක්‌ ඒ සමඟ පැමිණියහ. ඉන්දීය අගමැතිවරයා ගේ ශ්‍රී ලංකා සංචාරයේ පරිවාරක අමාත්‍යවරයා වූයේ මුදල් ඇමැති රොනී ද මෙල්ය.

ජනාධිපති ජයවර්ධන හමුවූ ඔහු පෙරවරු 11.30 ට නිල නොවන සාකච්ඡා ඇරඹීය. 1987 ජුලි 29 වැනිදා තුන් වතාවක්‌ රජිව් සහ ජනාධිපති ජයවර්ධන ජනාධිපති මන්දිරයේ සාකච්ඡා පැවැත්වීය. සිව්වැනි එමෙන්ම අවසාන හමුව පැවැත් වූවේ ජුලි 30 වැනිදා උදෑසනය. අමාත්‍යවරුන් වන ගාමිණී දිසානායක, රොනී ද මෙල්, නරසිංහ රාවෝ, ජනාධිපති ලේකම් මැණික්‌දිවෙල, ඉන්දිය විදේශ ලේකම් එස්‌. මෙනන්, රොනන් සෙන්, ඩික්‌සිට්‌ එම සාකච්ඡාවලට ඔවුන් සමඟ සහභාගි වූහ.

අවසාන සාකච්ඡාවේ දී ජනාධිපති ජයවර්ධන ඉන්දීය අගමැති රජීව් ගාන්ධිගෙන් ඉල්ලා සිටියේ වහාම ඉල්ලීම් දෙකක්‌ ඉටුකර දෙන ලෙසය. එනම් උතුරු නැගෙනහිර සිටින ආරක්‌ෂක හමුදා කොළඹට ගෙන්වා ගැනීම සඳහා ඉන්දීය ගුවන් යානා සපයා දිය යුතු බවය. එමෙන්ම ශ්‍රී ලංකා හමුදාවන්ට දකුණේ සාමය පවත්වා ගැනීම සඳහා ඉන්දීය හමුදා යාපනය ඇතුළු උතුරු නැගෙනහිර කටයුතු කරගෙන යා යුතු බවය. රටේ පැවති කලබලකාරී තත්ත්වය නිසා රටපුරාම ඇඳිරිනීතිය පනවා තිබිණි. රට පුරා ලක්‌ෂයකට අධික ජනතාව විදි බැස ගිවිසුම් විරෝධී පෙලපාළි පැවැත්වූවේ ඇඳිරිනීතිය කඩ කරමිනි. මහරගම වජිරාරාමය අසල පොල්ගසකට නැග ගත් අයෙකු ටී 56 තුවක්‌කුවකින් තබන ලද වෙඩි තැබීමකින් හෙලිකොප්ටරයකට පවා අලභහානි සිදුවිය.

ජනාධිපති මන්දිරයේ පැවති ඉන්දීය අගමැතිවරයා පිළිගැනීමේ උත්සවයට අගමැති ආර්. ප්‍රේමදාස ඇතුළු කැබිනට්‌ මණ්‌ඩලයේ බොහෝ දෙනෙක්‌ සහභාගි නොවූහ. එයට සහභාගි වන ලෙසට ඉන්දීය අගමැතිවරයා සිරිමා බණ්‌ඩාරනායකට කළ ආරාධනයද ඇය වර්ජනය කර තිබිණි. "තද" ලියුමක්‌ මැතිනිය එවා තිබූ අතර එය විශේෂ නියෝජිතයකු විසින් පෙරවරු 11.30 ට අගමැති රජිව්ට අතින් භාරදෙන ලදී.

එම අවස්‌ථාවට ශ්‍රී ලංකාවේ ඇමරිකානු තානාපති ඡේම්ස්‌ ස්‌පෙන් එක්‌වූ අතර ඔහු ඇමරිකානු ජනාධිපති රොනල්ඩ් රේගන් ගේ විශේෂ ලිපියක්‌ එම ස්‌ථානයේදීම ඉන්දීය අගමැතිවරයා වෙත ලබාදුන්නේය. එහි සඳහන් වූයේ ශ්‍රී ලංකාවේ ජනවාර්ගික අර්බුදය විසඳීමට ඉන්දීය මගින් ගනු ලැබූ උත්සාහය ගැන ප්‍රසංශා කිරීමකි. ඉන්දීය රහස්‌ ඔත්තු සේවය වන රෝ සංවිධානය පසුව කියා සිටියේ අත්සන් කරන තෙක්‌ රහසක්‌ව පවත්වාගෙන සිටි ගිවිසුමේ පිටපතක්‌ එයට කලින් ජනාධිපති ජයවර්ධන විසින් ඇමරිකානු රජය වෙත භාරදී ඇති බවය.

නිල වශයෙන් දෙරටේ නායකයෝ ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට 1987 ජුලි 29 වැනිදා පස්‌වරු 3.37 ට අත්සන් තැබූහ. එජාප ආණ්‌ඩුවේ අමාත්‍යවරුන් වන ඒ. සී. එස්‌. හමීඩ්, ගාමිණී දිසානායක, තොන්ඩමන්, දේවනායගම්, හුරුල්ලේ, ජනාධිපති ලේකම් මැණික්‌දිවෙල මහත්වරුන් ඇතුළු පිරිසක්‌ද එම අවස්‌ථාවට එක්‌ව සිටියහ. ඉන්දීය රජයේ ප්‍රබල පෙළඹවීම මත ගිවිසුම ශ්‍රී ලංකා රජය මගින් අත්සන් කළද රටේ ජනතාව මුළුමනින්ද, ආණ්‌ඩුවේ ඇමැතිවරුන් බහුතරයක්‌ද එහි අඩංගු වී ඇත්තේ මොනවා දැයි දැනුවත් වී නොතිබිණි. ගිවිසුම අත්සන් කිරීමෙන් පසු අගමැති රජිව් ගාන්ධි සහ ජනාධිපති ජයවර්ධන විදේශ කටයුතු අමාත්‍යාංයේදී දෙස්‌ විදෙස්‌ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක්‌ද පැවැත්විණි. දයා ලංකාපුර ඇතුළු මාධ්‍යවේදීන් සමඟින් ලේඛකයාද එයට එක්‌වී සිටියහ.

අගමැති රජිව් ගාන්ධි නික්‌ම යැමට පෙර 1987 ජුලි 30 වැනිදා ජනාධිපති මන්දිරය ඉදිරිපිටදී ආචාර පෙළපාලියක්‌ පවත්වන ලදී. එම උත්සවය ආරම්භ වූයේ උදෑසන 9.30 ට පමණය. උත්සවය අවසන් වූයේ උදෑසන 10.15 ටය. දෙරටේ ජාතික ගී ගායනා කිරීමෙන් පසු ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවේ ප්‍රධානියෙකු සමඟ පෙළින් පෙළට ගමන් කරමින් සිටියදී ලුතිනන් මැන්ඩිස්‌ගේ අණ පරිදි සම්මාන මුරයට සහභාගි වූ නාවික සෙබළ විජිත රෝහණ විඡේමුණි සිය රයිෆල් බදින් ඉන්දීය අගමැතිවරයාගේ හිසට පහරක්‌ එල්ල කළද එය වළක්‌වා ගැනීමට ඔහුගේ ආරක්‌ෂකයින් සමත් විය. එහෙත් එම පහර අගමැතිවරයාගේ උරහිසට වැදිණි. රජිව් ගාන්ධි ආපසු කලින් යොදාගත් පරිදිම පෙරවරු 11.30 ට කටුනායකින් දිල්ලිය බලා පිටත් විය. කොටුවේ සිට කටුනායකට ගියේද හෙලිකොප්ටර් මගිනි. සෝනියා ගාන්ධි ඒ වන විටත් කටුනායකට පැමිණ තිබිණි.

ගිවිසුම අත්සන් කරන අවස්‌ථාව වන විට ඉන්දිය යුද නෞකා දෙකක්‌ ඕනෑම දේකට සූදානම් බව අගවමින් කොළඹ අවට මුහුදේ සැරි සැරීය. ගිවිසුම අත්සන්කර පැය කිහිපයක්‌ ගත වීමටත් පෙර ඉන්දීය හමුදා භටයින් 7,000 ක්‌ රැගත් ගුවන් යානා සහ නැව් යාපනයට ඉන්දීය හමුදා සේනාංක වශයෙන් ගොඩ බටහ. එහි නායකත්වය ගත්තේ ඉන්දීය යුද හමුදාවේ ලුතිනන් ජනරාල් දීපේන්ද්‍ර සිංය. ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදා භටයින් සියලු දෙනාම ඉන්දීය යුද ප්‍රවාහන ගුවන් යානා මගින් කොළඹට ගෙන එන ලදී.

නාවික භටයා අගමැති ගාන්ධිට පහරදුන් අවස්‌ථාව සේයාරුවේ සටහන් කරගැනීමට සමත්වූ එකම ඡායාරූප ශිල්පියා වූයේ ඩේලි නිවුස්‌ පුවත්පතේ මාණ්‌ඩලික ඡායාරූප ශිල්පී සේන විදානගමය. එහි සිටි දෙස්‌ විදෙස්‌ සිය ගණනක්‌ ඡායාරූප ශිල්පීන් අතරින් ඔහු ගත් ඡායාරූපය ලොව පුරා ප්‍රචලිත විය. සේන විදානගම ඇතුළු ඡායාරූප ශිල්පීන්ට වෙන්කර තිබුණේ ආචාර පෙළපාලියට මීටර් 30 ක්‌ පමණ දුරින් සකස්‌කළ අට්‌ටාලයකය. ඉන්දීය අගමැතිවරයාගේ දකුණු පසින් ගමන් කළේ අද්මිරාල් ආනන්ද සිල්වාය. දකුණු පස ඉන්දීය සුපිරි කායාරක්‌ෂක කමාන්ඩෝ භටයෝ කිහිප දෙනෙකු සිටියහ. රයිෆල් බඳින් සෙබළ විඡේමුණි පහර දුන්නේ එවිටය. තමාගේ ඡායාරූප රීලය ලේක්‌හවුසියට පැමිණි විදානගම ඩේලි නිවුස්‌ කර්තෘ මණික්‌ ද සිල්වාට එය භාර දුන්නේය. ලේක්‌හවුසියේ එවකට සිටි සභාපති රණපාල බෝධිනාගොඩ, ජනාධිපති ජයවර්ධනගේ අවසරයෙන් පසු එය පළකිරීමට පසු අවසර දුන්නේ එදින මහ රෑය. පසුදා ලේක්‌හවුසියේ අගනුවර මුද්‍රණවල පමණක්‌ එය පළවීය.

රජිව් ගාන්ධිට පහරදීම පිළිබඳ වගකීම දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරය ඒ පිළිබඳ වගකීමේ ලිපි මාධ්‍ය වලට කීර්ති විඡේබාහුගේ අත්සනින් යුතුව නිකුත් කර තිබිණි. එහෙත් පහරදුන් සෙබළා නිදහසින් පසු කියා සිටියේ මව්බිමට ආදරය ඇත්තෙකු වශයෙන් තමා ඒ ක්‍රියාමාර්ගය ගත් අතර කිසිදු පක්‌ෂයක හෝ සංවිධානයක සාමාජිකයකු නොවන බවය.

රජිව් ගාන්ධිට පහර දුන් බල නැවි (ගුවන්විදුලි කාර්මික ශිල්පී) විජිත විඡේමුණි රත්ගම බූස්‌සේ උපන් අතර එවකට 22 හැවිරිදි විය. නම දෙනකුගෙන් යුත් පවුලේ පස්‌ වැනියාය. ගිංතොට මහ විද්‍යාලයේ ආදි ශිෂ්‍යයෙකි. නාවික හමුදාවේ රැකියාවට පැමිණියේ 1985 අප්‍රේල් 19 වැනිදාය. ත්‍රිකුණාමලයේ නාවික සහ සමුද්‍ර ඇකඩමියේ ප්‍රථම පුහුණුව ලැබීය. රජිව් මැරීමේ ෙච්තනාවක්‌ නොතිබුණු බවද ඔහු කළ බලහත්කාර ක්‍රියාව පිළිබඳව ජාත්‍යන්තර වශයෙන් අපහාසයක්‌ ලබාදීමට එය සිදුකළ බවද හෙතෙම යුද අධිකරණයේදී කියා සිටියේය. හිටපු කථානායක ස්‌ටැන්ලි තිලකරත්න, ඩොනල්ඩ් හේවාගම, සරත් විඡේසිංහ ඇතුළු නීතිඥයන් රැසක්‌ ඔහු වෙනුවෙන් පෙනී සිටියහ.

නඩු විභාගයේදී පළමු චෝදනාව වූ රජිව් ගාන්ධි මරාදැමීමට තැත්කිරීම පිළිබඳව ඔහු නිවැරදිකරු වූ අතර අනියම් මිනීමැරීමට බරපතල වැඩ සහිතව වසර 06 ක සිර දඬුවමක්‌ යුධ අධිකරණය නියම කළේය. පසුව ආර්. ප්‍රේමදාස ජනාධිපති විසින් 1990 අප්‍රේල් 03 වැනිදා උදෑසන 9.00 ට වැලිකඩ බන්ධනාගාරයෙන් විජිත රෝහණ විඡේමුණි නිදහස්‌ කරන ලදී. හිරගෙදර සිටියේ වසර 2 මාස 04 ක්‌ පමණි. ඔහු සමඟම විවිධ වැරදිවලට සිරගතව සිටි සිරකරුවන් 700 ක්‌ද ජනාධිපති නියෝගය අනුව ඒ සමගින් නිදහස්‌කර තිබිණි.

ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම අනුව පොරොන්දු වූ කරුණු කාරණා ඉටුකිරීමට ඉන්දිය රජය අපොහොසත් විය. එමගින් ස්‌ථාපිත වූ 13 වැනි ව්‍යවස්‌ථා සංශෝධනය පිළිබඳව විවිධ ආණ්‌ඩු ඉන් පසුව මුහුණ දෙමින් සිටින්නේ උභතෝකෝටික ගැටලුවන්ටය. ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට මුල් වූ තිදෙනා අද අප අතර නොමැත. ඉන්දීය අගමැති රජිව් ගාන්ධි (46) කොටි සංවිධානයේ මරාගෙන මැරෙන බෝම්බ ප්‍රහාරයකින් 1991 මැයි 21 වැනිදා රාත්‍රියේ මදුරාසියේ පෙරුම්බුදුර්හි පැවති ඡන්ද රැස්‌වීමකදී ඝාතනයට ලක්‌විය. එජාප ආණ්‌ඩුවේ ජනාධිපති ඡේ. ආර්. ජයවර්ධන (90) වසර 1996 නොවැම්බර් 01 වැනිදා මිය ගියේය. කොටි නායක ප්‍රභාකරන් (54) වසර 2009 මැයි 18 වැනිදා උතුරේ නන්දිකඩාල්හිදී යුද්ධයේදී ශ්‍රී ලංකා හමුදා අතින් මියගොස්‌ තිබිණි.

-ධර්මන් වික්‍රමරත්න .

[Divaina]

යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama

ඈවරයි දෑවරයි මත්තලත් අහවරයි

- ආචාර්ය නාලක ගොඩහේවා

වත්මන් ආන්ඩුව බලයට ආ දා සිට ජප කරන එකම මන්තරය විකිණීමය. සමහර විට වර්ථමාන අගමැතිවරයා උදේට ඇඳෙන් බහින්නේත් අද විකුණන්නේ කුමක්ද කියා සිතමින් විය යුතුය. මන්ද රටේ සෑම ප්‍රශ්ණයකටම විසඳුම ලෙස ඔහු දකින්නේ මොකක් හෝ විකිණීම බැවිනි.

පසුගිය දිනක ප්‍රවෘති වලින් මුලු රටම අසා සිටියේ රටේ ආර්ථිකය 30% කින් කඩා වැටී ඇති බවත් , මුදල් සංසරණය දුර්වල වී ඇති බවත් අගමැතිවරයා ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කරණ ආකාරයයි.මේ ප්‍රකාශය කරන්නේ ආසියාවේ දෙවෙනියට වේගයෙන්ම වර්ධනය වෙමින් තිබූ ආර්ථිකය බාරගෙන වසර 3 1/2 කට පසුවය. 2014 වන විට සෑම ආර්ථිකය දර්ශකයකින්ම වාගේ දකුණු ආසියාව තුල පලමු හෝ දෙවැනි තැන ලංකාවට හිමිවී තිබුනි. රටේ දල ආර්ථික සංවර්ධන වේගය 7% කට ආසන්න විය. අද 30% කින් කඩා වැටී ඇතැයි අගමැතිවරයාම කියන්නේ එවැනි ආර්ථිකයකි. මෙතෙක් පාවිච්චි නොකල මඩු වලිගෙන් ගහන්නට ඕනෑනම් ජනාධිපතිතුමාට මීට වඩා සුදුස්සෙකු සොයාගැනීමට අසිරු වනු ඇත.

කට බොරු කීවත් දිව බොරු කියන්නේ නැහැ කියා පැරණි කියමනක් ඇත. ඒ අනුව යමින්දෝ ප්‍රමාදවී හෝ තම රජය විසින් රටේ ආර්ථිකය විනාශ කර ඇති තරම අගමැතිවරයා ප්‍රසිද්ධියේ පිලිගැනීම සතුටට කාරණයක් වුවත් එය භයානක ප්‍රවෘතියක් වන්නේ අගමැතිවරයා ප්‍රශ්ණයට විසඳුම ලෙස ඉන් මොහොතකට පසු කියනා දේ නිසාය. " ඉතින් අපි මේකත් විකුණනවා" කියා ඔහු කියනු ප්‍රවෘති නරඹන්නන්හට දැකීමට ලැබුණි. මෙවර විකුනන්ණේ කුමක්ද කියා පැහැදිලි නොවුනත් අගමැතිවරයාගේ දීර්ඝ විකිණීම් භාන්ඩ ලැයිස්තුව තුල කිසිදු ජාතික සම්පතක් සුරක්ෂිත නැති බව නම් ජනතාව දැනටම වටහාගෙන අවසන්ය.

ලංකාවට දෙවන ජාත්‍යන්තර ගුවන් තොටුපොලක අවශ්‍යතාවය හඳුනාගත් ප්‍රථම රජය මහින්ද රාජපක්ෂ රජය නොවේ. හම්බන්තොට වරාය මෙන් මත්තල ගුවන් තොටුපොලද රජයන් ගනනාවක් විසින් කතාවට පමනක් සීමා කොට තිබූ සැලසුම් පසුගිය රජය යටතේ ක්‍රියාත්මක වීමේ ප්‍රතිපලයන්ය.

රටක් දියුණු කිරීමට නම් රජයකට දැක්මක් හා සැලැස්මක් තිබිය යුතුය. තමුන්ගේ කියා දැක්මක් හා සැලැස්මක් නොමැතිව අනුන්ට දොස් නගමින් කාලය නාස්ති කිරීමට රජයක් අවශ්‍ය නැත. එදා මත්තල ගුවන් තොටුපොල ඉදිවූයේ ලංකාව දකුණු ආසියාවේ ආසියා නාවුක හා ගුවන් ගමන් කෙන්ද්‍රස්ථානය බවට පත්කිරීමට පසුගිය රජයේ තිබූ සැලස්මේ එක් පියවරක් වශයෙනි. හම්බන්තොට ආශ්‍රිතව ජාත්‍යන්තර වරායක් හා කාර්මික නගරයක් ගොඩනැගෙන විට ඒ ආසන්නයේ ගුවන් තොටුපොලක්ද ඉදිවිය යුතු බව වටහා ගන්නට මහා ව්‍යාපාර ඥානයක් අවශ්‍ය නැත. මත්තල ඒ සඳහා තොරාගැනුනේ ශක්‍යතා අධ්‍යයනයකින් පසුවය. වත්මන් රජය ඒ ස්ථානය ගුවන් තොටුපොලකට නුසුදුසු යැයි කියනාවිට එය විශ්වාස කරනා අමන මිනිසුන්ගෙන් ජනතාව ඇසිය යුත්තේ ඒ තර්කය නිවැරදි නම් එම ගුවන්තොටුපොලම ඉන්දියාව බාරගන්නේ ඉන්දියාවට පිස්සු නිසාද කියායි. සත්‍යය නම් ඉන්දියාව මෙම ගුවන් තොටුපොලේ වටිනාකම හොඳින්ම දන්නා අතර වත්මන් ශ්‍රී ලංකා පාලකයින්ගේ නොහැකියාව හා අදූරදර්ශී කම ඔවුන්ට වාසනාව ගෙන ආ බවය. පෙර අපරදිග යා කරන සේද මාවතේ භූගෝලීය වශයෙන් සුදුසුම තැනක පිහිටා ඇති හම්බන්තොට වරාය අත්පත් කරගත් චීන්නුන්ද අද ඔවුන්ගේ වාසනාවට පින්දෙමින් ලංකාවේ අමන පාලකයින්ට සිනහසෙන බව නිසැකය.

හම්බන්තොට කාර්මික පුරය නිමවූ විට වසරක් පාසා ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ගුවන් මගීන් හම්බන්තොටට පැමිනීම අපේක්ෂාකල හැකි අතර ඒ අතර ව්‍යාපාර අවශ්‍යතා පැමිනෙන්නන් මෙන්ම සංචාරකයින්ද සිටිනු ඇත. කාර්මික නගරයේ කර්මාන්තශාලාවලට අවශ්‍ය අමුද්‍රව්‍ය මෙන්ම නිමි භාන්ඩ වලින්ද කොටසක් ගුවන් මගින් ප්‍රවාහනය කෙරෙනු ඇත. එමෙන්ම ධාරිතාව සීමිත කටුනායක ගුවන් තොටුපොල වෙනුවට යම් ගුවන් සමාගම් මත්තල හරහා තම ගමන් මාර්ග සැලසුම් කරනු ඇත. ඒ අනුව මත්තල් ගුවන් තොටුපොල නිසාම නව ගුවන් මාර්ග බිහිවනු ඇත.මත්තල ඉදිකලාට පසු එය භාවිතාකරමින් දැනටමත් නව ගුවන්මාර්ග රැසක්ම ආරම්භ වී ඇති අතර ඒ නව ගුවන් මාර්ග සැලසුම් නිසා ඕස්ට්‍රේලියාව, නවසීලන්තය, ඉන්දුනීසියාව, සිංගප්පූරුව සහ මැලේසියාව වැනි රටවලින් යුරෝපයට සහ මැදපෙරදිගට පියාසර කරන සහ ආපසු පැමිණෙන යානාවලට ගමන් දුර කෙටි වන අතර පිරිවැය අඩු වේ. එසේම ඒ මගින් හදිසියකදී භාවිතා කිරීම සඳහා රැගෙන යායුතු ඉන්ධන බර ප්‍රමාණය අඩුවීම මගින් ද පිරිවැය අඩු වේ. මෙම වාසිදායක තත්වයන් ගුවන් සමාගම් වලට ලැබෙන්නේ ලෝක සිතියමේ මත්තල ගුවන් තොටුපොල පිහිටා ඇති උපාය මාර්ගිකව වැදගත් ස්ථානය නිසාය. මත්තල තම ගුවන් ගමන් පථයේ සදහන් කරන සෑම විදේශ ගුවන් යානයක්ම මත්තලට ගොඩනොබෑවද මත්තලට ආසන්නව පියාසර කල පමනින් ශ්‍රී ලංකාවේ ගුවන් සීමාව භාවිතා කිරීම සඳහා ගෙවනු ලබන ගාස්තු මත්තල ගුවන් තොටුපොලට ගෙවිය යුතුය.

සිංගප්පූරුව , මැලේසියාව, ඩුබායි වැනි රටවල් තම ගුවන් තොටුපොලවල් සැලසුම් කලේ වසර ගනනාවක් ඉදිරියට සිතාය. වාසනාවකට මෙන් ගුවන්තොටුපොල සාදා නිමකල වසරේ සිට එය ලාබ ලැබිය යුතුයැයි තර්ක කරණ අනුවණයන් ඒ රටවල සිටි බවක් නොපෙනේ. එසේ සිටියත් කිසිවෙකු ඔවුන්ට සවන් නොදුන් බව අද එම ව්‍යාපෘතීන් ලබා ඇති සාර්ථකත්වයෙන් පෙනී යයි.

මත්තල ගුවන් තොටුපොලද නිර්මාණය කර ඇත්තේ අනාගතයට සරිලන ආකාරයටය. ලෝකයේ විශාලතම ගුවන් යානා වුනත් ගොඩබෑමට හැකි ආකාරයට සැලසුම් කර ඇති මත්තල ගුවන් තොටුපොලේ දැනට නිමවී ඇති පලමු අදියරේ ධාරිතාවය වසරකට මගීන් දසලක්ෂයක් වේ. මත්තල සැලසුම් කොට තිබෙන්නේ ඉදිරියේදී ඉල්ලුම වැඩි වුවහොත් තවදුරටත් ගුවන්තොටුපොල තව දුරටත් පුලුල් කොට ධාරිතාව මගීන් මිලියන 5 දක්වා වැඩි කල හැකි ආකාරයටය. ජනාකීරණ ප්‍රදේශයක පිහිටා ඇති කටුනායක ගුවන් තොටුපොල මෙසේ පුලුල් කිරීමට පහසුකම් නැත.

ඕනෑම ව්‍යාපාරයකට ව්‍යාපාරික සැලස්මක් අවශ්‍ය වේ. මත්තල ගුවන් තොටුපොල විවෘත කරනාවිටම එයට සැලැස්මක් තිබුන අතර එම සැලස්මට අනුව ගුවන් යානා සමාගම් කිහිපයක්ම මත්තල ගුවන් තොටුපොල සමඟ ගිවිසුම් ගත වී තිබුනි. තවත් සමාගම් ගනනාවක් ඉදිරියෙදී සාකාච්ඡා කිරීම සඳහා හඳුනාගෙන තිබුනි. හම්බන්තොට කාර්මික නගරය කෙමෙන් ඉදිවන විට හා සංචාරක ව්‍යාපාරය ප්‍රවර්ධනය වන විට ඉල්ලුමේ වැඩිවීමට සමාන්තරව එසේ තව තවත් ගුවන් යානා සමාගම් සමඟ ගිවිසුම්ගතවීම ව්‍යාපාර සැලස්මේ අපේක්ෂාව විය. එහෙත් 2015 වූ දේශපාලන බල පෙරෙලියෙන් පසු මෙම ව්‍යාපාර සැලස්ම කුණු කූඩයට විසිවූ අතර මත්තල වී ගබඩා කරමින් ආරම්බ කල යහපාලනට නරි නාටකය අවසන් වූයේ අලුතින් ව්‍යාපාර ගෙන එනවා වෙනුවට තිබුන ගිවිසුමුත් මත්තලට අහිමි කරමිනි. හම්බන්තොට වරායට කලාක් මෙන් මත්තල ගුවන් තොටුපොල සම්බන්ධයෙන්ද රනිල් වික්‍රමසිංහ රජය අනුගමනය කලේ එකම ප්‍රතිපත්තියය. ඒ පලමුව ව්‍යාපාරය බිඳවට්ටා දෙවනුව එය විකිණීම සාධාරණීකරනය කිරීමය.

රජය කියන ඕනෑම බොරුවක් විශ්වාස කිරීමට සැදී පැහැදී සිටින සමහරක් අය මත්තල ගුවන්තොටුපොල රට ඉතා බරක් වන තරමේ විශාල ආයෝජනයක් ලෙස සලකන්නේ හුදෙක්ම නොදන්නා කම නිසාය. මත්තල ගුවන්තොටුපොල සාදන්නට ගිය මුලු වියදම රුපියල් බිලියන 30 කට අඩුය. වත්මන් රජයබලයට ආ පසු ගත් වැරදි තීරණ දෙකක් වන වරාය නගරය ඉදිකිරීම් අත්හිටවීම හා ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් සේවාව විසින් ඇනවුම් කොට තිබූ නව ගුවන් යානා අවලංගු කිරීම වෙනුවෙන් ගෙවන්නට වූ වන්දීන්හි එකතුව පමනක් රුපියල් බිලියන 40 කි.

රටේ සම්පත් විකුණා ඒවා විදෙශ සමාගම් විසින් දියුණුකල විට ලංකාවට එය වාසිදායක බවට මිත්‍යාවක් ජනගත කරන්නට අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ ප්‍රමුඛ ආන්ඩුව උත්සාහ කරයි. නමුත් මේ සමාගම් වලට විශාල බදු සහන දී ඇති බවත් ඒ නිසා තව පරම්පරාවකටවත් මේ ව්‍යාපාරවලින් ආදායමක් නොලැබෙන බව ඔවුහු හෙලි නොකරති. එපමනක් නොව දැනටමත් අත්සන් කොට ඇති සිංගපුරු වෙළඳ ගිවිසුම් හා අත්සන් කිරිමට නියමිත ඉන්දියා වෙළඳ ගිවිසුම හරහා කලමනාකරුවාගේ සිට කම්කරුවා දක්වා පිටරටින් ගෙන ඒමට මේ සමාගම් වලට ඉඩ ලැබෙන නිසා ලංකාවේ තරුණ තරුණියන්ට මෙම සමාගම්වල රැකියා අවස්ථා උදාවේයයි සිතීම මිරිඟුවක් පසු පස දිවීමක් බවද ජනතාවට හෙලිකොට නැත. වත්මන් රජයේ නායකයින්ගේ හැසිරීම් රටාව තේරුම් ගැනීමට පුලුවන් වනු ඇත්තේ දක්ෂ මානසික වෛද්‍යවරයකුට පමණකි. මන්ද දැන හෝ නොදැන ඔවුන් විසින් දිනපතා රටට කරණු ලබන ද්‍රේහිකම් අපමනක් බැවිනි

පසුගිය දිනක නාවුක හමුදා කඳවුරක වූ උත්සවයකදී අගමැතිවරයා අපූරු අනාවැකියක් කීවේය. ඒ නුදුරු අනාගතයේ දිනක ශ්‍රී ලංකාව ආශ්‍රිතව සබ්මැරීන් යුද්ධයක් ඇති විය හැකි බවත් එයට මුහුනදී හම්බන්තොට වරාය ආරක්ෂා කරන්නට වන්නේ ලංකාවේ නාවුක හමුදාවට බවත්ය. එසේ නම් ඔහු මේ නොකියා කියන්නේ චීනයත් ඉන්දියාවත් අතර අනාගතයේ ඇතිවිය හැකි යුද්ධයක් ගැනය. මෙහිදී මතුවන ප්‍රශ්ණය නම් අසල්වැසියන් සමඟ ආරවුල් ඇතිකර නොගන්නා සාමකාමී රටක් වන් ශ්‍රී ලංකාව ජාත්‍යන්තර යුද්ධයකට පවා මැදිවිය හැකි තරමේ අනතුරක හෙලුවේ කවුද යන්නයි. චීනයට හම්බන්තොට වරාය පවරා දී ඉන් සැතපුම් කිහිපයක් ඈතින් පිහිටි ගුවන් තොටුපොල ඉන්දියාවට පවරා දීම ගැටුමකට තමන් විසින්ම මග පාදා දීමක් බව මුලින් වටහා ගන්නට තරම් මොලයක් මේ පාලකයින්ට නොතිබුන බවත් වැඩේ වරද්දාගත්තාට පසුව තම අමන තීරණ නිසා අනාගතයේ රට මුහුණ පෑ හැකි තනතුර තරමක් දුරට හෝ වැටහී ඇති බවත් මින් පෙනී යයි.

ජාතික සංවර්ධන සැලසුම් අවුල් කරමින්, රටේ සම්පත් අනාගත පරපුරට අහිමි කරමින්, ජාතික ආරක්‍ෂාව අනතුරේ හෙලමින්, කලාපීය බලවතුන්ගේ ගැටුම්වලට මැදිවිය හැකි අනාගත යුධබිමක් බවට ලංකාව පත් කරමින් කරනු ලබන මත්තල විකිණීමේ තීරණය කෙතරම් විශාල පාවාදීමක්ද යන්න අනාගතය විසින් පෙන්වා දෙනු ඇත.
(2018 ජුලි 22 මව්බිම )
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama