දෙමළ ජාතිවාදයේ ආරම්භය අඩුම තරමින් 18 වන සියවසේ මුල් භාගය දක්වා පමණවත් ඈතට දිව යයි. ඉංග‍්‍රීසින්ට විරුද්ධව සටන් වැදුණු සිංහලයන්ගේ දේශපාලන බලයද සාමාජීය බලයද නිශේධ කිරීම සඳහා උගත් දෙමළ ජනයාට ඉංග‍්‍රීසින් විසින් අධික වරප්රසාද ලබාදී තිබුණි. එක් දහස් අටසිය ගණන් වල අවසාන භාගයේද නමසිය ගණන් වල මුල් භාගයේද පැවති ව්‍යවස්ථාදායක සභා දෙස බැලීමෙන් මේ බව සරලවම පැහැදිලි වේ. පසුව ඇතිවු සර්ව ජනඡන්ද බලය,ජන අනුපාතික නියොජනය ආදිය මගින් උගත් දෙමළ ජනයාට අනිසි ලෙස හිමිව තිබූ දේශපාලන බලය හා සාමාජීය වරප්රසාද ක්රමයෙන් අඩු වන්නට විය. මේ අධික වරප්රසාද තවදුරටත් රැක ගැනීම සඳහා තම දේශපාලනයවර්ගවාදී මාවතකට උගත් දෙමළ ජනයා විසින් ගෙන යන ලදී.මේ වර්ගවාදී ප්‍රෙව්ශය ක්රමයෙන් ජාතිවාදී පදනමක් මත වූ බෙදුම්වාදයක් බවට පත් කර ගනු ලැබීය.පසුව බෙදුම්වාදය වෙනම රාජ්‍යයක් උදෙසා වූ සටනක් බවට අනිසි වරප්රසාද බලාපොරොත්තු වූ සුලුතරයක් වූ උගත් දෙමළ ජනයා පත් කරනු ලැබීය.දෙමළ ජනයාට සිදුව ඇතැයි පවසන ඊනියා අසාධාරණයක් මවා උතුරේ සාමාන්‍ය දෙමළ ජනයා ද මේ සදහා ඈඳා ගත්තේ ය. මෙලෙස ක්රමයෙන් දෙමළ ජාතිවාදය, දෙමළ බෙදුම්වාදය බවටත්, දෙමළ බෙදුම්වාදය දෙමළ ත්රස්තවාදය බවටත් පත් විය.
ඉංග‍්‍රීසින් විසින් සිංහලයන්ට විරුද්ධව ඇති දැඩි කරනු ලැබූ දෙමළ ජාතිවාදය, පසුකාලීනව දෙමළ ත්රස්තවාදය බවට පත්වීමේදී ඇමෙරිකාව, එංගලන්තයඇතුළු බටහිර ද ඉන්දියාවද ශ‍්‍රී ලංකා රාජ්‍ය මත තමන්ගේ දේශපාලන ආධිපත්‍යය පැතිරවීම සඳහා උපායික මාර්ගයක් බවට පත් කර ගත්හ. මතුපිටින් ඒ සඳහා ඔවුන් විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද්දේ දෙමළ ජනයාට සිදුව ඇතැයි කියවෙන ඊනියා අසාධාරණයක් නාමයෙන් තමන් දෙමළ ජනයාගේ අයිතීන් උදෙසා පෙනී සිටින බව වුවත් එහි අභ්‍යන්තර පරමාර්ථය වූයේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන බලය තමන්ගේ යටතට ගැනීමත්, විශේෂයෙන්ම දෙමළ ජාතිවාදය භාවිතා කරමින්බටහිරයන් ඉදිරියේ දණ නොනැමූ සිංහල බෞද්ධ ජාතිකත්වයට පහර ගැසීමත් ය. මෙලෙස එකිනෙක සමඟ බද්ධව තිබූ දෙමළ ජාතිවාදය ද දෙමළ බෙදුම්වාදය දදෙමළ ත්රස්තවාදය ද බටහිර සහ ඉන්දියානු ආධිපත්‍ය මෙන්ම සිංහල බෞද්ධ විරෝධය ද යන සියල්ල සාධාරණීකරණය කිරීමටද, ඒවාට උල්පන්දම් ඇල්ලීමටද ඊනියා මානව හිමිකමක් සංවිධාන, සිවිල් සංවිධාන, විශ්වවිද්‍යාල උගතුන්, ඊනියා කලාකරුවන්, මාධ්‍යවේදීන් ආදී වූ සංවිධාන කල්ලි කණ්ඩායම් රාශියක් වූහ. එල්.ටී.ටී.ඊ.යේ පරාජයත් ඉහත කී සියලූ අංශවලම දැවැන්ත පරාජයක් විය.බටහිරයන්ගේද ඉන්දියාවේද පරාජයක් විය.
දෙමළ ජනයාගේ අයිතීන් වලට මුවා වෙමින්ද බටහිරයන්ගේ මතවාද වලට වහල් වෙමින්ද මේ උගතුන්, ඊනියා සිවිල් සංවිධාන ක‍්‍රියාකාරීන් ආදීහු දෙමළ ජාතිවාදයද, ත‍්‍රස්තවාදයද උදෙසා ම සෘජුව මෙන්ම වක‍්‍රව ද පෙනී සිටියහ. මේ අතරින් බහුතරය ඒත් සමඟින් සිංහල බෞද්ධ විරෝධයද සියල්ල අස්සේ ක‍්‍රියාත්මක කළහ. මෙයින් කොටසක් අවිඥානික මුග්ධයින් වූ අතර, අනෙක් කොටස සවිඥානික අමනයෝ වූහ. මේ අවිඥානික මුග්ධයන්ට දෙමළ ජාතිවාදයේ ද එල්.ටී.ටී.ඊ. ත‍්‍රස්තවාදයේ ද පසුබිමද, ආරම්භය, ඒවා සමඟ වූ සමස්ත දේශපාලනය තේරුම් ගැනීමේ හැකියාවක් නොමැතිවිය. භයානකම පිරිස සවිඥානික අමනයෝ වූහ. ඔවුන්ට දෙමළ ත‍්‍රස්තවාදයේ අභ්‍යන්තරික දේශපාලනික අරමුණු පිළිබඳව දැනුමක් තිබූ අතර, ඒවා සඟවමින් බටහිරයන් අනුව යමින් සිංහල බෞද්ධ විරෝධය සදහා දෙමළ ජාතිවාදය භාවිතා කලහ.
එල්.ටී.ටී.ඊ. ත්රස්තවාදය වසර 30 ක් තිස්සේ මර්දනය කිරීමට නොහැකි වූයේ ප‍්‍රධාන ලෙසම ශ‍්‍රී ලංකා හමුදාවට නිවැරදි දේශපාලන නායකවයක් රාජ්‍ය නායකයින් විසින් නොදුන් බැවිනි. බටහිරයන්ගේද, ඉන්දියාවේ ද බලපෑම් වලට යටත් වූ ජේ.ආර්,චන්ද්‍රිකා, රනිල් වැනි දීන නිවට රාජ්‍ය නායකයින් හමුදාව පාවා දීමට කටයුතු කළහ. රජිව් ගාන්ධි ඉදිරියේ නිවට වෙමින් ජේ.ආර් හමුදාව පවා කටයුතු කල අතර ජේ.ආර් ගේ බෑනා වූ රනිල් වික්‍රමසිංහ මිලේනියම් සිටි පවා දීම වැනි අති නින්දිත පවා දීම් සිදු කලේය. මේ කිසිවෙක් අවශ්‍ය පරිදි හමුදා මෙහෙයුම් ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට ඉඩ නොදුන්හ. ඒ අතර බටහිරයන් සහ දෙමළ ජාතිවාදීන් ඉදිරියේ නිවට වෙමින් එල්.ටී.ටී.ඊ.යේ ඉල්ලීම් ඉටු කිරීමට රනිල්-චන්ද්‍රිකා ඉදිරිපත් විය. කොටින්ට ලංකාවෙන් කොටසක් ලබා දීමට කටයුතු කළහ.ඒ සදහා ඉදිරිපත් කරන ලද කුප‍්‍රකට 2002 සටන් විරාම ගිවිසුම, සුනාමි සහන මණ්ඩලය ආදිය නැවත නැවතත් සිහිපත් කොට ගත යුතුය.
ඒ අතරම ඊනියා සාම ව්‍යාපාරද රට තුළ නිර්මාණය වී තිබුණි. රටෙහි ඒකීයත්වයද, රට වැසියන්ගේ ද ජීවිත ආරක්‍ෂාව උදෙසා ද සටන් වැදීම ජාතිවාදී, ම්ලේච්ඡත්වය ලෙස විකෘති කොට දැක්වීමට මේ ඊනියා සාම ව්‍යෘපාර කටයුතු කළේය. හමුදාව අගෞරවයට ලක් කළේය. එසේ වී නමුත් එල්.ටී.ටී.ඊ.යට විරුද්ධව මේ ඊනියා සාම ව්‍යාපාරකරුවෝ වචනයකින් හෝ ක්‍රියා නොකළේ ය. තමත්අමනයික් පිරිසක් ඊනියා මාක්ස්වාදී සමාජවාදී ප්‍රවාද අනුව යමින් ප‍්‍රභාකරන් විප්ලවවාදියෙක්, විමුක්තිකාමියෙක් ලෙස දැක්වීමට උත්සාහ කළේය. දළඳා මාලිගාවට, ශ‍්‍රී මහා බෝධීන් වහන්සේට එල්ල කළ එල්.ටී.ටී.ඊ. ප‍්‍රහාර වලට වචනයක් නොකිවූ අය බුදු දහමට මුවා වී සිංහල බෞද්ධයන්ට යුද්ධය අකැප බව කීය.
2009 මැයි හිදී මෙහි එකී නොකී සියල්ලෝම එල්.ටී.ටී.ඊ. සමඟ එකට තබා පරාජය කිරීමක් විය. මිනීමරැ ම්ලේච්ඡ ත්‍රස්වාදයේ ද ඊට අනුබල දුන් විජාතිකත්වයේද ජරාජයක් විය.රටෙහි ජාතිකත්වයේද, ඒකීයත්වයේ ද, ජයග්රහණයක් විය. රටෙහි ඒකීයත්වයට ගරු කරන සියලූ සිංහල,දෙමළ, මුස්ලිම් ජනයාගේ ජයග්රහණයක් විය.මේ සියලුම ජනයාගේ ජීවිත ආරක්ෂාවක් විය.නිදහස් සාමකාමී රටක් යලි ලබා ගැනීමක් විය.මැයි 18 සැමරැම ජයග්රහණයක් පමණක් නොව විජයග‍්‍රහණයක් වනුයේ ඒ නිසාවෙනි.
එල්.ටී.ටී.ඊ.ය පරාජයත් සමඟ දෙමළ ත්රස්තවාදය අවසන් වූවද, ඊට පසුබිම් වූ දෙමළ ජාතිවාදයේද, බටහිර ආධිපත්‍යෙය් ද තාවකාලික පරාජයක් පමණක් වූ අතර, ඒවාහි අවසානයක් අදටත් නොවී ය. අද විජයග්රහණයේ සමරුව නොපවත්වන්නේ මේ ඉතිරි වූ ජාතිවාදීන්ගේ බලපෑමෙනි. රටෙහි දිනාගත් ඒකීයත්වය සැමරීමට, රටවැසි සියලූ ජනයාගේ ජීවිත අයිතිය සුරක්ෂිත බව සැමරීමට මේ ජාතිවාදීහු ඉඩ නොදෙති. සිංහල , දෙමළ, මුස්ලිම් සියලූ ජනයා මර බියෙන් නිදහස් වීමද සියලු ජනයා එක්සේසත් වීමදනියෝජනය කරන විජයග්රහණයේ සැමරුම හුදු සිංහලයන්ගේ සැමරුමක් ලෙසද, දෙමළ ජාතීන්ගේ සිත් රිදුමක් ලෙසත් දැක්වීමට දෙමළ ජාතිවාදීහු ද සිංහල බෞද්ධ විරෝධීන්ද ඔවුන්ගේ නිර්මාණයක් වූ යහපාලන ආණ්ඩුව ද කටයුතු කරමින් සිටී.සමාන්‍ය දෙමළ ජනයා තුලට නැවතත් ජාතිවාදී විසක් එන්නත් කීරීමට මේ අය සැරසෙති.එදා ඉංග්‍රීසින්ද අද ඔවුන්ගේ ඒජන්තයෝ වන රනිල්-මෛත්‍රී ආණ්ඩුවද ජාතිවාදී විස පොවා සිංහලයන්ට විරැද්ධව දෙමළ ජනයා යොදා ගැනීමට කටයුතු කරමින් සිටී.
ඒ අතරතුර මිනීමරු එල්.ටී.ටී.ඊ.ය ප්රසිද්ධියේ සැමරීමට සිවාජිලිංගම්ලා, සුබ‍්‍රමනියම්ලා ඇතුලු පිරිසක් කටයුතු කරමින් සිටිති. බෙදුම්වාදී, ත‍්‍රස්තවාදී සංවිධානයක් ප්රසිද්ධියේ සැමරීම රාජ්‍ය විරෝධී වැඩකි. ඊට විරුද්ධව යහපාලන ආණ්ඩුව සෘජුව පෙනී සිටිය යුතුය.ඊට විරැද්ධව පෙනී සිටීම කෙසේ වෙතත් ආණ්ඩුවෙන් දක්නට ලැබෙන්නේ ඊට උඩ ගෙඩි දෙන ආකාරයකි. සිවාජිලිංගම්ලා, සුබ‍්‍රමනියම්ලා ජාතිවාදී බෙදුම්වාදීන් බවත්,කොටින් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි බවත් අලූතින් දැනගැනීමට දෙයක් නොවේ. ඒ කෙසේ වෙතත් ඔවුන්ට ප්රසිද්ධියේ මෙලෙස කටයුතු කිරීමට ඉඩ දෙන ආණ්ඩුව ත‍්‍රස්තවාදීන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ආණ්ඩුවකි.රටෙහි ඒකියත්වය විනාශ කිරීමට ඉඩ දෙන ආණ්ඩුවකි.
ත්රස්තවාදය නිසා මියගිය වීරෝධාර රණවිරැවන්ගේ ද, සාමාන්‍ය ජනයාගේ ද ත‍්‍රස්තවාදීන්ගේ ද ජීවිත පිළිබඳ කම්පාවක් අපි සියලූ දෙනා තුල තිබිය යුතුය.ඒ කම්පාවේ අර්ථය අපට සැමරීමට දෙයක් නොමැති බව නොවේ.එලෙස ජීවිත අහිමි වීමක් මේ නිදහස් සාමකාමී රටෙහි අද නොමැත.මැයි විජයග‍්‍රහණයෙන් සමරන්නේ මේ ජීවිත අහිමි වීම නොව තවදුරටත් මෙලෙස ජීවිත අහිමි වීම නතර වීමයි. සුරක්ෂිත වූ සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් සියලු ජනයාගේ ජීවිත අයිතියයි.
එල්.ටී.ටී.ඊ යේ සිටි තම පුතා හෝ දුව කොවිලකට ගොස් සිහිකිරීමට මව් පියන් කටයුතු කිරීම ප්‍රශ්නයක් නොවේ.නමුත් එය ජාතිවාදී බෙදුම්වාදය සදහා යොදා නොගත යුතුය.ප්රසිද්ධියේ කොටි සැමරැම් කිරීමට කිසිම ආකාරයේ අයිතියක් කිසිවෙකුට නොමැත.. එය ත්රස්තවාදය සාධාරණීකරණය කොට ඊටඑයට ඉඩ දීමකි.ම්ලේඡත්වයට සුදු හුණු ගෑමකි.
රට වෙනුවෙන් අප‍්‍රමාණ කැපවීම් කල වීරෝධාර රණවිරුවන්ගේ උදාරත්වය සිහි කරමින් රටක් ලෙස අප විජයග‍්‍රශණයේ සැමරුම සැමරිය යුතුය. රටෙහි ඒකීයත්වය සැමරිය යුතුය. එක්සේසත් ජාතිය සැමරිය යුතුය. ඒ සියලූ දේ අතරේ ත්රස්තවාදය අවසන් කල රණවිරැවන්ද ඔවුන්ට නායකත්වය දුන් දේශපාලන නායකයින්ද දංගෙඩියට යැවීමේ සැලැස්මක් ඇති අතර අප විසින් ත්රස්තවාදය අවසන් කලද ජාතිවාදයත්, බෙදුම්වාදයත් පූර්ණ වශයෙන්ම පරාජය නොකළ බවද තරයේ සිහිපත් කොට ගත යුතුමය.
- තාරක ගල්පාය
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
demalungen ahala balapan unta koti weerayo nemeida kiyala pal heli liyanna issella.
ReplyDeleteyako, dakune pipuruna bomba wage dahas ganan bomba uthure pipiruna. lankawe airforce eken iwak bawak nethiwa bomba damaddi unta maragena merenawa erenna wena monawa karannada?
කොටියෙක්ට දාව හැදිච්ච අවජාතක බල්ලෙක්.
Deleteettha kiyanakota kahanawa wage ne? kata utthara nethi unama ohoma wenawa.
Delete