-ඉඳුනිල් ප්‍රසන්න-
පසුගියදා පාර්ලිමේන්තුවේ ඇතිවූ ගැටුමට සම්බන්ධවීමේ චෝදනා මත නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය පාලිත තෙවරප්පෙරුම සහ මන්ත්‍රී ප්‍රසන්න රනවීර යන මහත්වරුනට පාර්ලිමේන්තුව වාරණය කොට ඇත. මේ රටේ කොතෙකුත් සිදුවන්නේ පය බරවාට පිටිකර බෙහෙත් බැඳීමේ ක්‍රියාය.
පාර්ලිමේන්තුව තුළ මෙවන් ගැටුම් ඇතිවූ ප්‍රථම අවස්ථාව මෙය නොවේ. සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාද ප්‍රකාශ කලේ තමන්ද 1992 දී මෙවැනිම පහරදීමකට ලක් වූ බවයි. මෙය මෙරටට පමනක් සීමා වූවක්ද නොවේ. මෙම ගැටුම සිදුවූ දිනම තුර්කි පාර්ලිමේන්තුවේද මෙවැනිම සිදුවීමක් වාර්ථා විය.
ඒ කෙසේ වෙතත් වත්මන් පාර්ලිමේන්තුව මෙවන් තත්ත්වයකට පත් වීමේ සම්පූර්ණ වගකීම අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ භාරගත යුතුය. අද කතානායකවරයා අගමැතිවරයාගේ ඉත්තෙකු පමණි.
එක් අවස්ථාවකදි මන්ත්‍රී උදය ගම්මන්පිල මහතා ඉන්දියාව සහ ලංකාව අතර පාලමක් සෑදීම සම්බන්ධයෙන් ඉන්දීය පාර්ලිමේන්තුවේ වූ අදහස් දැක්වීමක් පිළිබඳ ලංකාවේ රජයේ ස්ථාවරය විමසා සිටියේය. රටේ ස්වෛරීත්වයට, පැවැත්මට ඉතා තදින් බලපාන කරුණක්, එට්කා ගිවිසුම වැනි හානිකර ක්‍රියාමාර්ග ඔස්සේ ඉන්දියාවේ ග්‍රහනයට ලංකාව නතුවෙමින් ඇති මොහොතක විමසා සිටීම අත්‍යාවශ්‍ය වූවකි. නමුත් විරුද්ධ පක්ශයෙන් ඉදිරිපත් වූ එම පැනයට අගමැතිවරයා දුන් පිළිතුර කුමක්ද?
ඔහු කීවේ තමන් හින්දි භාශාව නොදන්නා නිසා මේ පිළිබඳව කීමට නොහැකි බවයි. ඔබ හින්දි දන්නේදැයි ඔහු ගම්මන්පිලගෙන පෙරලා ප්‍රශ්න කළේය. හින්දි භාශාව දන්නා පරිවර්ථකයෙකු ඉන්දියාවේ ශ්‍රී ලංකා මහ කොමසාරිස් කාර්‍යාලයේ නැතිදැයි ඇසූ විට මහින්ද රාජපක්ශ සමයේ චින දන්න පිරිස් ඇමරිකාවට යැවීමක් පිළුබඳ බයිලා කියවන්නට විය. බල්ලාගෙන් පටන්ගෙන මැක්කාගෙන් අවසන් කරන පොඩි එකාගේ රචනය මෙන් මේසා අතිශ්‍ය වැදගත් තීරණාත්මක පැණයට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයෙන් අගතැම්පත්, බුද්ධියෙන් කෙළ පැමිනි අගමැතිවරයා දුන් පිළිතුර වූයේ රාජපක්ෂ රෙජීමයට බැන වැදීමයි.
ගම්මන්පිළ මන්ත්‍රීවරයා අගනැතිවරයාගේ මෙම තුච්ච පාදඩ හැසිරීම හමුවේ පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගණිකා වෘතියේ යෙදවීම හමුවේ ඉවසීමෙන් නිහඬ වුවද මා එදා සිතුවේ මොහුගේ හොම්බට දෙකක් ඇනීමට කිසිවෙකු ඉදිරිපත් නොවූයේ ඇයිද කියාය.
වරෙක මන්ත්‍රි වාසුදේව නානායක්කාර මහතාගේ කතාවකට නිර්ලජ්ජිත ලෙස අගමැතිවරයා කළ බාධා කිරීම දෝරෙ ගලා ගියේය.
මෙවරද සිදුවූයේ එයමය. 30 වසරක ජාතිවාදී කැරැල්කක් මැඩළූ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා අදත් ත්‍රස්තවාදීන්ගේ සහ ඔවුන්ට සහාය දෙන මෙරට සහ පිටරට විරුද්ධවාදීන්ගේ අංක එකේ සතුරාය. සුදු කොඩි කතාව කියා යුධ හමුදාව පාවා දුන් සරත් ෆොන්සේකා, ත්‍රස්තවාදීන් නිදහස් කරමින් හමුදා නිලධාරීන් සිරගත කරන වත්මන් පාලකයින් මෙන් නොව ත්‍රස්තවාදීන්ට සහ බටහිර යටත්විජිතවාදයට එරෙහිව අභීතව ක්‍රියාකළ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා එදත් අදත් එක ලෙස සතුරාගේ ඉලක්කයකි.
හමුදා නිලධාරීන්, බුද්ධි අංශ සාමාජිකයින් නිසි සාක්ෂි නොමැතිව, අධිකරනය පවා අපහසුතාවට පත් කරවමින් සිරගත කරන වත්මන් පාලකයන් යුධ හමුදා ආරක්ෂාව ලබා ගැනීමට බියෙන් පසුවෙනවාදැයි නොදනිමි. ඒ කෙසේ වෙතත් ලොව දරුණුතම ත්‍රස්තවාදය මැඩලමින් තවමත් සක්‍රීය ජාතිවාදයට එරෙහිව දැවැන්තම ප්‍රහාරය එල්ලකල රටට සුවිශිෂ්ඨ මෙහෙයක් කළ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට ලබාදිය හැකි ඉහළම ආරක්ෂාව ලබා දීම ජනාධිපතිවරයාගේත්, අගමැතිවරටා ප්‍රමුඛ රජයේත්, ජනතාවගේත් වගකීමකි. ඒ පිළිබඳව ප්‍රශ්න කළ විට සුපුරුදු පරුදි රනිල් වික්‍රමසිංහ හැසිරුනේ තුච්ඡ තක්කඩි විලාසයෙනි. තමාගේ හෙංචයියෙකු, හමුදාව පාවා දුන් අයෙකු ඉදිරියට දමා මඩ ගැසීමයි.
ඒ අනුව, පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්ෂ මන්ත්‍රීවරයෙකුට හිමි ප්‍රශ්න විමසීමේ හිමිකම යටපත් කරමින්, පිළිතුරු දීමට ඇති වගකීමෙන් නින්දාසහගත ලෙසින් පළා යමින් පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හෑල්ලුවට ලක් කරන රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැතිවරයාගේ තක්කඩි ඒකාධිපති හැසිරීම මෙම තත්වයට හේතුවයි. දඬුවම් කළ යුත්තේ ඔහුටය.
නමුත් කතානායකවරයාදා ඔහුගේ සුවච කීකරු සේවකයෙකු පමනක් වන තත්ත්වයක් තුළ එවන් සාධාරණයක් බලාපොරොත්තු විය නොහැකිය.
පාර්ලිමේන්තුව තුළ මෙවන් ගැටුම් ඇතිවූ ප්‍රථම අවස්ථාව මෙය නොවේ. සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාද ප්‍රකාශ කලේ තමන්ද 1992 දී මෙවැනිම පහරදීමකට ලක් වූ බවයි. මෙය මෙරටට පමනක් සීමා වූවක්ද නොවේ. මෙම ගැටුම සිදුවූ දිනම තුර්කි පාර්ලිමේන්තුවේද මෙවැනිම සිදුවීමක් වාර්ථා විය.
ඒ කෙසේ වෙතත් වත්මන් පාර්ලිමේන්තුව මෙවන් තත්ත්වයකට පත් වීමේ සම්පූර්ණ වගකීම අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ භාරගත යුතුය. අද කතානායකවරයා අගමැතිවරයාගේ ඉත්තෙකු පමණි.
එක් අවස්ථාවකදි මන්ත්‍රී උදය ගම්මන්පිල මහතා ඉන්දියාව සහ ලංකාව අතර පාලමක් සෑදීම සම්බන්ධයෙන් ඉන්දීය පාර්ලිමේන්තුවේ වූ අදහස් දැක්වීමක් පිළිබඳ ලංකාවේ රජයේ ස්ථාවරය විමසා සිටියේය. රටේ ස්වෛරීත්වයට, පැවැත්මට ඉතා තදින් බලපාන කරුණක්, එට්කා ගිවිසුම වැනි හානිකර ක්‍රියාමාර්ග ඔස්සේ ඉන්දියාවේ ග්‍රහනයට ලංකාව නතුවෙමින් ඇති මොහොතක විමසා සිටීම අත්‍යාවශ්‍ය වූවකි. නමුත් විරුද්ධ පක්ශයෙන් ඉදිරිපත් වූ එම පැනයට අගමැතිවරයා දුන් පිළිතුර කුමක්ද?
ඔහු කීවේ තමන් හින්දි භාශාව නොදන්නා නිසා මේ පිළිබඳව කීමට නොහැකි බවයි. ඔබ හින්දි දන්නේදැයි ඔහු ගම්මන්පිලගෙන පෙරලා ප්‍රශ්න කළේය. හින්දි භාශාව දන්නා පරිවර්ථකයෙකු ඉන්දියාවේ ශ්‍රී ලංකා මහ කොමසාරිස් කාර්‍යාලයේ නැතිදැයි ඇසූ විට මහින්ද රාජපක්ශ සමයේ චින දන්න පිරිස් ඇමරිකාවට යැවීමක් පිළුබඳ බයිලා කියවන්නට විය. බල්ලාගෙන් පටන්ගෙන මැක්කාගෙන් අවසන් කරන පොඩි එකාගේ රචනය මෙන් මේසා අතිශ්‍ය වැදගත් තීරණාත්මක පැණයට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයෙන් අගතැම්පත්, බුද්ධියෙන් කෙළ පැමිනි අගමැතිවරයා දුන් පිළිතුර වූයේ රාජපක්ෂ රෙජීමයට බැන වැදීමයි.
ගම්මන්පිළ මන්ත්‍රීවරයා අගනැතිවරයාගේ මෙම තුච්ච පාදඩ හැසිරීම හමුවේ පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගණිකා වෘතියේ යෙදවීම හමුවේ ඉවසීමෙන් නිහඬ වුවද මා එදා සිතුවේ මොහුගේ හොම්බට දෙකක් ඇනීමට කිසිවෙකු ඉදිරිපත් නොවූයේ ඇයිද කියාය.
වරෙක මන්ත්‍රි වාසුදේව නානායක්කාර මහතාගේ කතාවකට නිර්ලජ්ජිත ලෙස අගමැතිවරයා කළ බාධා කිරීම දෝරෙ ගලා ගියේය.
මෙවරද සිදුවූයේ එයමය. 30 වසරක ජාතිවාදී කැරැල්කක් මැඩළූ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා අදත් ත්‍රස්තවාදීන්ගේ සහ ඔවුන්ට සහාය දෙන මෙරට සහ පිටරට විරුද්ධවාදීන්ගේ අංක එකේ සතුරාය. සුදු කොඩි කතාව කියා යුධ හමුදාව පාවා දුන් සරත් ෆොන්සේකා, ත්‍රස්තවාදීන් නිදහස් කරමින් හමුදා නිලධාරීන් සිරගත කරන වත්මන් පාලකයින් මෙන් නොව ත්‍රස්තවාදීන්ට සහ බටහිර යටත්විජිතවාදයට එරෙහිව අභීතව ක්‍රියාකළ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා එදත් අදත් එක ලෙස සතුරාගේ ඉලක්කයකි.
හමුදා නිලධාරීන්, බුද්ධි අංශ සාමාජිකයින් නිසි සාක්ෂි නොමැතිව, අධිකරනය පවා අපහසුතාවට පත් කරවමින් සිරගත කරන වත්මන් පාලකයන් යුධ හමුදා ආරක්ෂාව ලබා ගැනීමට බියෙන් පසුවෙනවාදැයි නොදනිමි. ඒ කෙසේ වෙතත් ලොව දරුණුතම ත්‍රස්තවාදය මැඩලමින් තවමත් සක්‍රීය ජාතිවාදයට එරෙහිව දැවැන්තම ප්‍රහාරය එල්ලකල රටට සුවිශිෂ්ඨ මෙහෙයක් කළ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට ලබාදිය හැකි ඉහළම ආරක්ෂාව ලබා දීම ජනාධිපතිවරයාගේත්, අගමැතිවරටා ප්‍රමුඛ රජයේත්, ජනතාවගේත් වගකීමකි. ඒ පිළිබඳව ප්‍රශ්න කළ විට සුපුරුදු පරුදි රනිල් වික්‍රමසිංහ හැසිරුනේ තුච්ඡ තක්කඩි විලාසයෙනි. තමාගේ හෙංචයියෙකු, හමුදාව පාවා දුන් අයෙකු ඉදිරියට දමා මඩ ගැසීමයි.
ඒ අනුව, පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්ෂ මන්ත්‍රීවරයෙකුට හිමි ප්‍රශ්න විමසීමේ හිමිකම යටපත් කරමින්, පිළිතුරු දීමට ඇති වගකීමෙන් නින්දාසහගත ලෙසින් පළා යමින් පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හෑල්ලුවට ලක් කරන රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැතිවරයාගේ තක්කඩි ඒකාධිපති හැසිරීම මෙම තත්වයට හේතුවයි. දඬුවම් කළ යුත්තේ ඔහුටය.
නමුත් කතානායකවරයාදා ඔහුගේ සුවච කීකරු සේවකයෙකු පමනක් වන තත්ත්වයක් තුළ එවන් සාධාරණයක් බලාපොරොත්තු විය නොහැකිය.
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
ඔබේ මනාපය රට වෙනුවෙන් කැපවුනු යුතුකම සංවාද කවයේ ෆේස්බුක් පිටුවේ ලකුණු කරන්න.
(Like us on facebook)
https://www.facebook.com/yuthukama
https://www.facebook.com/yuthukama
Hon. Ranil is definitely going to be the next president of this country. Because by 2020 Mahinda and his stooges will be in jail.
ReplyDelete