රජුන් මැද වැජඹෙන පුතෙක්

(වෛද්‍ය වසන්ත දේවසිරි 2015 ඇසළ මස 25 වැනි දින කුමාරතුංග සමරු උත්සවයේ දී පවත්වන ලද දේශනය)

කුමාරතුංග මුනිදාස ශූරීන් මෙ රට බිහි වූ අද්විතීය ගණයේ පඬි රුවනක් බව අමුතුවෙන් සඳහන් කිරීමට අවශ්‍යය යැ යි නො සිතමි. එ තුමා ගේ නිර්මාණාත්මක සාහිත්‍ය කෘති, ලිපි ලේඛන, ශාස්ත්‍ර ගවෙිශණ කටයුතු එතුමාගේ පාණ්ඩිත්වය මෙන් ම ප්‍රඥාව පිළිබඳ ව ද ඇති තරමි නිදසුන් සපය යි. 2012 වසරේ දී කුමාරතුංග සමරු දේශනය කළ ගුණදාස අමරසේකර මහතා එතුමන් ව හඳුන්වා දුන්නේ Public Intellectual  යන වදනෙනි. Public Intellectual  යන වදනින් එ තුමා අදහස් කළේ ජනතාව සමඟ නිරන්තරයෙන් සංවාදයේ යෙදී සිටින ජන මතය සකස් කිරීමට විශාල වශයෙන් බලපෑමි ඇති කළ හැකි බුද්ධිමතෙකු ය යන්නයි. මෙවන් වූ බුද්ධිමතකු සතු විය යුතු /කුමාරතුංගයන් සතු වූ සුවිශේෂී ලක්‍ෂණයන් තුනක් ලෙස අමරසේකර මහතා හඳුන්වන්නේ අදීනත්වය, දැඩි ආත්ම විශ්වාසය හා නිර්භීත භාවය යන ලක්‍ෂණ තුනයි.

ශාස්ත්‍ර ගවෙිශණය සමිබන්ධයෙන් කුමාරතුංග මුනිදාස දැක්වු පහත සඳහන් අදහස් අමරසේකර මහතා සඳහන් කරන මෙම ලක්‍ෂණයන් පිළිබිඹු කරන අයුරු විමසා බලන්න.

කවර ශාස්ත්‍රයක් වුවත් විමසිය යුතු යැ. විමසා දත් දැය ප්‍රකාශ කළ යුතු යැ. ප්‍රකාශ කළ දැය ද විමැසියැ යුතු යැ. ශාස්ත්‍රයා ගේ නිර්මලත්වය ඇති වනුයේ මෙයිනි

කුමරතුඟුවන් ගේ ශාස්ත්‍ර ගවෙිශණය සමිබන්ධයෙන් පැවති කුහුල නිසා ඇති වුනු විවාදාත්මක සංවාද සිංහල භාෂාවට හා ව්‍යාකරණ විෂයන්ට ම පමණක් සීමා නොවී ය. සිංහලයා ගේ වීර කාව්‍යය වූ මහාවංශයේ එන උප්පත්ති කතාව, මහා විහාරික භික්‍ෂූන් වහන්සේලා ගේ ශාස්ත්‍ර ගවෙිශනය, මහාචාර්ය ජී සී මෙන්ඩිස් මහතාගේ ඉතිහාස දැනුම මෙන්ම තොටගමුවෙි ශ්‍රී රාහුල හිමියන් ගේ කවීත්වය ද එතුමාගේ විවෙිචනයට ලක් වී ය.

කුමාරතුංගයන් ට පොදු ජනතාව අතර මෙන් ම වියත් සභා වල පමණක් නොව රජුන් හා රාජ්‍ය නිළධාරීන් අතර ද මනාව පිහිටීමට, නොබා සිටීමට මෙන් ම වැජඹෙන්නට ද හැකි වූයේ එතුමා තුළ පැවති අදීනත්වය දැඩි ආත්ම විශ්වාසය හා නිර්භීත භාවය යන ගුණයන් නිසා ය. රජුන් මැද වොරැඳුනු පුතෙකු වීම සඳහා අවශ්‍ය පරමාදර්ශය, පසුබිම, පරිසරය මෙන් ම දැනුම ද සකසා දීමට කුමාරතුංගයන්ගේ පියාණන් සපයා ඇති දායකත්වය පිළිබඳ හැඟීමක් පියසමර පද්‍යයන් තුළින් මතු වෙයි.

කුමාරතුංගයන් ගේ පියා දහ නම වැනි සියවසේ දකුණෙ දික්වැල්ලේ විසූ කීර්තිමත් වෙදැදුරෙක් වී ය. 1898 දී සිය පියා මිය යන විට කුමාරතුංගයන් දස වස සපුරා සිටියා පමණි. 1936 දී පියසමර කාව්‍ය සංග්‍රහය මුල් වරට එළි දකින්නේ කුමාරතුඟුවන් ගේ පියාණන්ගේ වියොවින් වසර 38 කට පසුව ය. ඔහු සිය සිත තුළට නිරන්තරයෙන් ම ගලා එන අතීත මතකයන් ඇසුරිනි පියසමර කාව්‍ය තුළින් පියා පිළිබඳ ව මතකයන් යළි ප්‍රතිනිර්මාණය කරනුයේ.

සිතැ මගෙ‘ඇති සේ කොතැනින් පටන්
ගෙනැ කියමි ද බොහෝ දිගු කල් ගියත්
එක වරේ නැඟැ එයි අදහස් දහස්
හැම කරත් නිරවුල් පොහොසත් නොවෙමි

පියසමර කුමාරතුංගයන්ගේ පියා පිළිබඳව චරිත කතාවක් නොව පියා ගේ කියුමි කෙරුමි හැසිරීමි කුමරතුංගයන්ගේ චරිතය ගොඩ නැඟීමට බල පෑ ආකාරය පිළිබඳව විවරණය කරණ ආඛ්‍යානයකි. වර්තමාන පරපුරේ පියවරුන්ට මෙන් ම දරුවන්ට ද පියසමර කාව්‍ය අසුරු කිරීම විශේෂයෙන් ම වැදගත්වන්නේ එබැවිනි. මෙ රට දරු දැරියන් වසර දහස් ගණනක් තිස්සේ දිනපතා පියාණන් දෙපා මුල වැඳ වැටුනේ ඔවුන් දරුවන්ව ආදරයෙන් රැක බලාගෙන පෝෂණය කළ නිසා ම පමණක් නොව /රජුන් මධ්‍යයේ වැජඹෙන්නට ද දරුවන් මනාව පිහිට වන බැවිනි. රාජමජ්ක්‍ජං සුපටිත්තං පීතු පාදං නමාමහං යන්නෙහි සැබෑ අරුත එය යි. අපගේ පරපුරේ සියළු ම දරුවන්ගේ ද පියවරුන්තේ ද මවුවරුන්ගේ ද සිහිනය එය යි. එම සිහිනය අර්ථ සමිපන්න කර ගැනීමට එය යථාර්ථයක් බවට පත් කර ගැනීමට ඔවුන් ගන්නා උත්සාහයට කුමරතුඟුවන්ගේ පිය සමර කාව්‍ය සංග්‍රහය තුළින් ම සැබෑ අරුතක් එකතු කිරීමටය රජුන් මැද වැජඹෙන් පුතෙක් යන මෙම දේශනය/ලිපිය තුළින් මා උත්සාහ ගන්නේ.

දික්වැල්ලේ ඉඳිගස්ආර නමි ගමෙි වෙද ගෙදර එතුමා උපත ලැබූවෙි 1887 ඇසළ මාසයේ දි ය. ඒ වන විට මාතලේ දී බි්‍රතාන්‍යයන් විසින් මිලේචිඡ ලෙස මර්ධනය කරණ ලද මෙරට ජාතික ව්‍යාපාරය දේශප්‍රේමී බුද්ධිමත් බෞද්ධ භික්‍ෂූන් වහන්සේලා විසින් යළි පන ගැන්වුනු ලැබ තිබින. එහි කූටප්‍රාප්තිය වූ ද බෞද්ධයන් ගේ විජයග්‍රහණය වූ ද පානදුරා වාදය ජයග්‍රහනය කර වසර පහළොවක් පමණ ගෙවී ගොස් තිබුනි. බෞද්ධ අධ්‍යපනය යළි ස්ථාපිත කිරීම විද්‍යයෝදය, විද්‍යාලංකාර පිරිවෙන් හරහා ආරමිභ වී තිබිිනි. අනගාරික ධර්මපාල තුමා ඒ වන විටත් සිය ජාතික මෙහෙවර අරඹා තිබුනි. වෙනත් වචන වලින් කියතොත් රට තුළ ජාතික පුනර්ජීවයක් යළි ලිය ලා දළු ලා වැඩෙමින් තිබුනු වකවානුවක ය එතුමා මෙලොව එළිය දුටුවෙි.

වෙද මහතාගේ උගත් මිතුරන් හරහා වෙද ගෙදරට ද ගලා ආ මෙම පරිසරය ඉතාමත් ළපටි වියේ සිටි කුමාරතුඟුවන් තුළ ජාතිකත්වය, ජාතික නිදහස, භාෂා සාහිත්‍ය වැනි ගැඹුරු විෂයයන් අරභයා ප්‍රබල හැඟීමි දැනවූවා නිසැක ය. කුමාරතුංගයන් සිය මුල් ළමා විය මතකයන් පිසසමර කාව්‍ය සංග්‍රහය තුළින් හෙළි කරන්නේ මෙ ලෙසිනි.

තතු අසා අවුදින් දැකැ සාදයත්
විඳැ ඔබෙි වරුවක් දෙඩුමෙන් ගෙවා
යන නොයෙක් පැනවත් උගතුන් නිසා
ඔබ නිවෙස් අගයෙන් වැඩි වී බොහෝ (පියසමර 4)

මෙසේ පියා ගේ වියත් මිතුරන් අතර නිතර ඇති වූ සංවාදයන් තේරුමක් නැතිව හූ කියමින් දුව පැන ඇවිිමින් සිටි කුඩා මුනිදාසයන් ට සෙල්ලමි පිට්ටනිය අමතක වන තරමෙි ප්‍රබල හැඟීමි දැනවීමට සමත් අත්දැකීමක් විය.

කෙළි බිමත් කජු ගස් සෙවණත් පියා
බොළඳ මා රැඳෙතොත් ළඟ කවුළුයේ
සකුරු කා හුණු කෝපි ද බී දෙඩූ
ඔබ වියත් මිතුරන් කනැ ගැන්මෙනුයි (පියසමර 5)

සමිප්‍රදාය, සංස්කෘතිය මෙන් ම සිය පරපුර පිළිබඳ අභිමානය ද දරුවකු උකහා ගන්නේ සිය පියාණන්ගෙනි. එවන් වූ අභිමානයක් දරුවන් තුළ ඇති කිරීමට අවශ්‍යය වටපිටාව සකස් කර දීම රජුන් අතර වැජඹෙන දරුවන් තැනීමට තනන පියවරුන්ගේ යුතු කමයි. තම උරුමයන් පිළිබඳව එවන් වූ අභිමානයක් නොමැති දරුවෙකු රජුන් අතර වැජඹෙතැයි සිතීම අපහසු ය.

අභිමනින් යුතු වන්නට මා සිතත්
මගෙ මුතුන් ගැන කී ඔබ නෙක් කතා
ගුණකඳාණෙනි වත් සිහි පත් දැනුත්

එන නැඟී හදවත් වළකමි කෙසේ (පිය සමර 10)
එ නිසා ය තම පරමිපරාව ගැන ඉතිහාසය පිළිබඳ ව කතන්දර අභිමානයක් ඇතිවන අයුරෙන් තම දරුවන්ට කියා දිය යුත්තේ. එම යුගයේ අභිමානවත් යුග පුරුෂයා වූ අනගාරික ධර්මපාල තුමා සඳහන් කළ පරිදි රටට ආලයක් උපදින්නට නමි ඉතිහාස කතා කියවීම යුතයි. මහා වංශය කියවීමෙන් එතමා තුළ අපේ ජාතියට මහත් ආසාවක් උපන් බව එතුමාගේ දිනපොත්වල සඳහන් වෙයි. මෙි රටෙි අළුත් පරපුර සමන්විත විය යුත්තේ රටට දැයට භාෂාවට ආදරය ඇති එවන් වූ දරුවන්ගෙනි.

රෑ බෝ වී ගෙන එන විට දරුවන්ට නිදිමත වීම අරුමයක් නොවෙි. රෑ බත ඉදීමට පෙර නින්දට යෑම වළක්වා ගැනීමට පියා ඔහුගේ අතින් ගෙන ඇවිදවමින් කතන්දර කී ගෙමිදුල කුඩා මුනිදාසයන්ට දිවි අරුත් කියා දුන් තක්‍ෂිලාවක් විය.

හිරු බසුත් මැ නින්දට යා නොදී
ගෙන’ත මා මිදුලේ දිග බෝ වරක්
ඇවිදුවා බලවමිනි කියු කතා
මට දැනුත් මතක යි අයවයි නුවන් (පිය සමර 8)

පොළොව ආස වළා සඳ තාරකා
සෙවණ ගස් ලිය ආදිය දක්වමින්
නුවණ දෙන්නට කී එ කතා සෙමෙන්
හැඩ ගැසී යැ මගේ දිවි මෙි විලස් (පිය සමර 9)

මෙවන් අත්දැකීමි ය පරිසරයේ අපූරු සුන්දරත්වය විඳගත හැකි සියුමි වූ කවි හදක් හා කවි බසක් මෙන් ම සැම දෙයක්ම විමසන නැවැත නැවතත් විමසන මනසක් එ තුමා තුළ වැඩෙන්නට ඉඩ සළසන්නට ඇත්තේ.

එ තුමා තුළ වැඩුනු පරිසරයේ සුන්දරත්වය සියුමිව විඳ ගැනීමෙි කුසලතාව පෙන්නුම කර දීම සඳහා නැළැවිල්ල කවි පන්තියේ එන කවි දෙකක් පමණක් තෝරා ගත්තෙමි.

සඳු ද සිනිඳු රැස් කඳූ
නො හෙළා බිම එක බඳූ
වලා කුළින් පිරිසිදූ
පෙරා එවයි බිඳු බිඳූ

කැර ගස් අඳුරත් වටා
තද ගොස් නොඇසෙන්නටා
සඳ රැස් ගඟ දිය පිටා
පය උස් නො කැරම නටා

සඳ රැස් ගඟ දිය පිටා පය උස් නො කැරම නටා

ආදරණීය දෙමාපියනි, ඔබත් ඔබ දරුවනට සඳ රැස් ගඟ දිය පිටා පය උස් නො කැරම නටන අයරු විඳ ගැනීමට් අවස්ථාව ලබා දෙනවාද? එවන් වූ කුසලතාවයක් රජුන් අතර වැජඹිය හැකි දරුවන් තුළ වැඩීමට ඉඩ සළසා දීම ඔබගේ යුතුකම බව අමතක නොකරන්න. එවන් වූ දරුවන් බිහිකර ගත හැක්කේ ඔවුන්ගේ නෙතු සිතු සවන් සොඳුරු පරිසරය වෙතට යොමු කරවීමෙන් ම මිසක මුළු පරිසරයම වයි ෆයි අවකාශයක් බවට පෙරළීමෙන් නමි නොවෙි.

බුදු රදුන් ගෙ පුවත් පසු පොත් බලා
දෙසුම’සා දැන ගන්නට මාවතක්
කපන සේ ඔබ කී නෙක දමි කතා
කවුරු අන් එතරමි රසවත් කෙරෙත් (පිය සමර 14)

බුදු දහම හා සමිබන්ධ ආචාර ධර්ම හා හර පද්ධතිය කෙරෙහි ළමා මනස යොමු කරවිය හැකි හොඳම මඟ ඔවුන් ළමා වියේ දී ම බෞද්ධ කතන්දර කරා යොමු කරවීම මිස ඔවුනට චතුරාර්ය සත්‍යය හෝ අභිධර්මය ඉගැන්වීම නොවෙි. රජුන් මැද වැජැඹෙන්නට දරුවන් හැඩගැස්වීමෙිදී ජාතක පොත සුවිශේෂී වන්නේ බෝධි සත්වයන් වහන්සේ බොහෝ අවස්ථාවල දී නායකයකු ලෙස ම උපත ලද බැවිනි. ජාතක පොත තුළ ඇති කතන්දර වල දැක්වෙන්නේ බෝධි සත්වයන් වහන්සේ නායකයකු වශයෙන් තම රැස හා වර්ගයා රැක ගැනීමට උදෙසා කැප වීමෙන් යුතුව ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් ක්‍රියා කරන ලද උදාර ආකාරය යි. අතීතයේදී ජාතක පොත සිංහල බෞද්ධයින්ගේ අත්පොත බවට පත් වීම ම සිංහල බෞද්ධයා දෙස බස හා සමය සුරකින උදාර පරපුරක් බවට පත් වීමට විශාල බලපෑමක් කළේ ය. ජාතියක් වශයෙන් සිංහලයා පිරිහෙන්නට පටන් ගත්තේ ජාතක පොත අතැර අභිධර්මය උගන්නට පටන් ගත් දා සිට ය යන මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මහතාගේ මතය ලෙහෙසියෙන් බැහැර කළ නොහැකි ය. ගැඹුරු දහමි කරුණු පසු කලෙක දී පොත් පත් කියවා ඉගෙනීමට ආශාවක් උනන්දුක් දරුවා තුළ ඇති කළ හැක්කේ ඔවුනට බාල වියේදි ම කතන්දර කියා දීම තුළින් ම පමණෙකි. ඔබෙි දරුවන්ට කතන්දර කියා දෙන්නේ කවුරුන්දැ යි කියා මෙහොතකට සිතා බලන්න.

ජාතියක් සතු සමිප්‍රදාය සභ්‍යත්වය පරපුරෙන් පරපුරට ගෙන යන්නේ ඒ ජාතිය සතු භාෂාව මඟිනි. කුමාරතුංගයන්ගේ මතය අනුව භෂාවක් වල් වැදීම යනු මුළු සමිප්‍රදයාම සභ්‍යත්වයම වල් වැදීම යි. භාෂාව හික්මවීමට විනයක් ව්‍යාකරණයක් අවශ්‍යය වන්නේ ඒ නිසා ය. මෙි අනුව බස රැක ගැනීමට කුමාරතුංගයන් එපමණ වෙහෙසක් ගත්තේ මන්දැයි තේරුමි ගැනීම අපහසු නැත. මෙි සඳහා අවශ්‍යය පරිචය කුමාරතුංගයන් හට පියා විසින් ලබා දෙන ලද්දේ වැඩිමහල් සහෝදරයින් වෙනුවෙන් සංවිධානය කරන ලද සිංහල පන්තියට සහභාගී වීමට ලා බාල වියේ සිටි මුනිදාසයන්ට ද ඉඩ සළසා දෙමිනි.

බාල වියේ සිටම කුමරතුඟුවන් ලබාගත් භාෂා නිපුණත්වය පිළිබඳව කදිම පිළිබිඹුවකි පියසමරෙහි එන මෙම කවිය.

වියරණේ පැනයක් විසඳූ විලස්
නොපිළිගත් විදුහල් ඇදුරන් අවුත්
ඔබ ගුරුන් විමසා උන’තින් ම බස්
පිහිට ලත් කලැ ඇයි එය නොදැන්නුයේ (පිය සමර 20)

මෙම සිද්ධිය පියා විසින් කිසි දා මුනිදසුන්හට නොකියන ලද්දේ මෙමඟින් කුඩා දරුවා තුළ අනිසි උඩඟුකමක් වර්ධනය වීම වැළක්වීමට විය හැකි ය. නිහතමානි බවම උදාරත්වය කරගත් සිංහල බෞද්ධ සභ්‍යවත්වය තුළ හැදුනු වැඩුනු කුමරතුංගයන් ද මෙි පිළිබඳව පියාණන්ගෙන් බොහෝ දේ ඉගෙන ගත්තේ ය

මහ සබා මැද ගොස් උස’සුන් අරා
සිය උසස් කම දක්වන සේ තැතක්
නො කොටැ පස්සට වී හිඳැ මන් තමන්
පැවැති සේ හැඟැවීම තැනී යැ මා (පිය සමර 26)

ශික්‍ෂනය යනු විනය යි. විනයකින් තොර අධ්‍යාපනයක් ගැන කතා කිරීම ද විහිළුවකි. මෙි සමිබන්ධයෙන් කුමරතුඟුවන් ට සිය පියාණන් වෙතින් ලැබුනු පණිවුඩයන් මෙවැනි ය.

මඟෙහි වූ ගසෙකෙින් දොඩමක් කඩා
ගෙනැ අව යි බලවත් දඬුවමි කොටින්
ඔබ පුතා මැ යැවූ එය ගොස් දෙව’යි
සැටි අදත් මතකයි අබිමන් වඩයි (පිය සමර 30)

දෙටු පුතා ඇදුරන් දඬුවමි ලබා
විදුහලින් අවුදින් හැඬුවා අසා
වරදිනැ යි ලැබුයේ දඬුවමි යළිත්
ඔහු තැලූ සැටි කී හ ම මෑණියෝ (පිය සමර 31)

උද බටහිර අධ්‍යාපනය පිළිබඳව විශේෂඥයින් පවා මෙම කරුණ තේරුමි ගෙන හෝ නො ගෙන Informative Learning, Formative Learning  යන සංකල්පයන් අතැර දමා Transformative Learning යන සංකල්පය ගැන කතා කරනු අසන්නට ලැබෙි.

සංවාද වාද විවාද වලදී පැවතිය යුතු පිළිවෙල එතුමා උගත්තේ සිය පියා අනුගමනය කරමිනි.

නිසි වැඩක් සලසා ලන තේරුමක්
ඇති බසක් වුව එය පවසන්නටත්
නැත නිකමි මුව හස් නොබිඳින්නටත්
උවදෙසින් ඔබ පෑ මම දැන් රැකෙමි (පිය සමර 21)

අව හොතින් නැඟැ යමි වාදයක්
ඉවසමින් අසමින් ගැරැහුමි වුවත්
ගෙනැ බුරුල් කියුමක් පිළිමල් දනන්
මඩින සේ උගතිමි ඔබගෙන් මමත් (පිය සමර 22)

අදීනත්වය දැඩි ආත්ම විශ්වාසය හා නිර්භීත භාවය තම ගති ලක්‍ෂණය කරගත් බුද්ධිමතුකු තුළ තිබිය යුතු ම වූ භාෂණ කුසලතාවයකි. මෙම ගුණය කුමාරතුංග පරපුර තුළ අදටත් නොනැසී පවතිනු දැකීම සතුටට කරුණකි.

පියාණන් සිංහල වෙද මහතෙකු විය. සිංහල වෙද මහතා ගැමියන් අතරින් බිහි වී ගැමියන් සමඟම දුක සැප බෙදා ගෙන ජීවත් වන අතර ම ගැමියන්ගේ දුකට සැපට පිහිට වන්නේ. ඔහු ගැමියන් අතර බුහුමන් ලබන නායකයෙකු බවට පත්වන්නේ නිරායසයෙනි. වෙද මහතා තම වෘත්තිය තුළ දී පෙන්නුමි කළ උදාරත්වය කුමාරතුංගයන් විසින් උකහා ගත් අයුරු ය මෙම කවි කීපයෙන් පිළිබිඹු වන්නේ.

දිළිඳු කමි නුදුරින් එබෙමින් සිටුත්
ඇති දැයක් වියදමි කොටැ බෝ තැතින්
නෙක වගේ ඔසුතෙල් සපයා දනන්
මරු මුවින් ගැලවූ පින දැන් පෙනෙයි (පිය සමර 48)

දන බෙලෙන් අඩුවක් නොම පෑ එ කල්
සැම උවාරණ යුත් කරවා සදා
රස පෙරා නෙ වගේ ඔසුයෙන් එ දී
පැරද වූ සැටි නෙක් ලෙඩ දුප්පතුන් (පිය සමර 54)

වෙද්‍ය ශිෂ්‍යන්ට වෛද්‍ය ආචාර ධර්ම උගන්වන විට පියසමරේ එන කවි මම බොහෝ විට යොදා ගන්නෙමි.
මා මුලින් ද කී පරිදි වෙද මහතා පොදු ජනතාව සමඟින් පොදුජන කටයුතු වලට සහභාගී වෙමින් ජීවත් වූ සැබෑ ජන නායකයකි. ජන නායකයා න රජුන් අතර වැජඹීමට සුදුස්සෙකි.

නව වසේ දවසේ පෙරැ කල් තබා
පිනි බොජුන් සදවා සැණ වෙස් දරා
හැම අවුත් වැද හුන් කලැ එක් වරේ
වළඳනා සැටි තොස් දනවයි මහත් (පිය සමර 27)

නොමඟුලක් මඟුලක් කුසලක් දනක්
විහිළුවක් නළුවක් කෙළියක් වුවත්
ඉඳිගසා’රෙහි මෙන් කරවයි දනන්
කියන සේ නෙ දෙසේ යෙදුවෝ ඔබයි (පිය සමර 61)

නෙක ලෙසින් බෙදෙමින් සිටියත් ගමෙි
දන සබාවට පත් තැනැ මුල් අසුන්
ඔබට දීමෙහි දී වෙනසක් නොවෙයි
කවර පින් කමෙකින් වනුයෙක් ද ඒ (පිය සමර 67) ප

ඒ පින්කම අන් කිසිවක් නොව. සිංහල බෞද්ධ සමාජ සාරධර්ම, වටිනාකමි මත ගොඩ නැගුනු උදාර පෞර්ෂත්වය ය. රජුන් අතර නොව දෙවියන් අතර වුව වැජඹෙන්නට තරමි උදාර පෞර්ෂත්වයක් හිමි කර දුන් දුර්ලභ වූ ද උදාර ගුණයන් කුමරතුංගයන් සිය පියා ගේ චරිතය තුළින් දුටු අයුරු ය මෙි.

නො කියති යි බොරුවක් දැමුවත් මරා
එකකු ගත් නඩුයෙන් සබවස් බෙලෙන්
ඉඩමකුත් ඔබගේ නැති වූ නියා
පැරණියො පවසා පසසත් අදත් (පිය සමර 56)

එකකු රැක්මට යැ යි පැවරූ විසල්
ඉඩම ඌ ලෙඩ හ යි දැන ගොස් වහා
යළිදු ඔප්පුවකින් හරවා දෙමින්
රැකි ගුණේ අනුසස් කවරෙක් වනා (පිය සමර 5

කවිය තුළින් විස්තර වන්නේ හැඟීමි ය. පියසමර අතිශෝක්තියෙන් තොර ඉතාමත් ම අව්‍යාජ වූ කාව්‍ය නිර්මාණයක් බව පියසමරේ දොස් දකින විචාරකයින් පවා එකහෙළා පිළිගන්නා කරුණෙකි. ඒ අනුව පියසමර තුළ එන්නේ පුතෙකු ගේ අවංක හැඟීමි බව අප පිළිගත යුතු ය. මෙි එසේ මෙසේ දරුවකු නොව රටක ජාතියක සභ්‍යත්වයක වටිනා ම ලක්‍ෂණය වූ භාෂාව තීරණාත්මක ලෙස ද සාධනීය ලෙස ද නව මඟකට යොමු කළ රැක දුන් උදාර යුග පුරෂයෙකි. අද පසු කරන්නේ එවන් වූ උදාර පරුෂයන් දස දහස් ගණනින් රටට අවශ්‍යව ඇති යුගයක්ය.

දරුවන් පණ්ඩිත ආශ්‍රය ලැබ ගන්නේ පියවරුන් හා මවුවරුන්ගෙනි. ප්‍රකට ගීතයක එන සංවාදයකට අනුව දුව බොරුවට හඬන විට දුව ව පරක් කිරීමට ඊටත් වඩා හයියෙන් අඬන පියවරුන් ගෙන් දරුවන්ට ලැබෙන පරමාදර්ශය කුමක්ද?

ඔබෙි දරුවන් රෑ නින්දට පෙර රාජ මජ්ඣං සුපටිත්තං කියා ඔබෙි දෙපා මුල වැඳ වැටෙන විට ඔබගේම හෘද සාක්‍ෂිය විමසන්න. ඔවුන් ඔබෙන් ඉල්ලන්නේ මොනවාද? ඔබ ඔවුනට දෙන්නේ මොනවාද? ඔබ ඔවුන්ගේ හිස සිප ගන්නා විට ඔබට සිතෙන්නේ මොනවාද?

මට ආරාධනා කිරිම ගැන කුමාරතුංග පදනමටත්, පවුලේ සාමාජිකයන්ටත,් ගෙවිඳුටත් බොහෝම පින්.

අසා සිටි ඔබ සැමටත් පින්.
ඔබ සැමට තෙරුවන් සරණයි.

-යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook :https://www.facebook.com/yuthukama