-උදය ප්‍රභාත් ගම්මන්පිල -
ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයේ රැඳි සිටීමට හේතු දක්වමින් මා ලියූ පළමු ලිපිය 2017 ජූලි 28 දින ප්‍රදීපයේ පළ විය. ඉන් පසු මතු වූ දේශපාලන කුණාටු විසින් මා කාර්ය බහුල කළ බැවින් එකී ලිපියේ දෙවන කොටසට අද ප්‍රදීපය වෙන් කරමු.
ඒකාබද්ධ විපක්ෂය නව ව්‍යවස්ථාවට විරුද්ධ නමුත් ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයට සහභාගි වීමේ යටි අරමුණු දෙකක් මුල් ලිපියෙන් පැහැදිලි කරන ලදී. පළමු අරමුණ වූයේ නව ව්‍යවස්ථාවක් එළි දැකීම හැකි පමණ කල් දැමීමයි. ඒ සඳහා ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ගත් උපාය මාර්ග සාර්ථක වී ඇති බව නිදසුන් සහිතව පෙන්වා දුන්නෙමු. එදිනම සම්මත කර ගැනීමේ අරමුණෙන් 2016 ජනවාරි 9 දින පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළ ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයක් පත් කිරීමේ යෝජනාව සම්මත කර ගැනීමට හැකි වූයේ ඊට මාස දෙකකට පසුවය. ඊට බලපෑවේ එකී යෝජනාවට ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ගෙනා සංශෝධන සඳහා ශ්‍රිලනිප සහය ලැබීමයි.
මේ වන විට ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලය පිහිටුවා මාස 19ක් පසු වී ඇත. තවමත් සිය පළමු කෙටුම්පත සකසා ගැනීමට ආණ්ඩුවට නොහැකි වී ඇත. මේ අතරේ ආණ්ඩුවේ ජනප්‍රියතාව රට පුරා සීඝ්‍රයෙන් පිරිහී ඇත. 2015 අගෝස්තු මාසයේ පැවැති පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේ දී නව ව්‍යවස්ථාවට එකඟ පක්ෂ ලක්ෂ 62ක් ඡන්ද ලබා ගන්නා විට විරුද්ධ පක්ෂ ලැබුවේ ලක්ෂ 47ක් පමණි. එවැනි පසුබිමක පසුගිය වසරේ නව ව්‍යවස්ථාව ජනමත විමසුමකට යොමු කලේ නම් එය ජයග්‍රහණය කිරීමේ අවදානමක් ද තිබිණි. මේ වන විට ආණ්ඩුව බරපතල ලෙස පිරිහී ඇතත් එය කොපමණ ද යන්න කාටවත් කිව නොහැක. එබැවින් නව ව්‍යවස්ථාව ජනමත විමසුමකට යොමු කිරීම හැකි පමණ කල් යෑමේ වාසිය ඇත්තේ පෙඩරල් විරෝධින් වන අපටයි.
ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයේ රැඳී සිටීමට දෙවන හේතුව ලෙස දැක්වූයේ කමිටුවේ තොරතුරු ප්‍රසිද්ධ කිරීමෙන් නව ව්‍යවස්ථාවට එරෙහිව ජනමතය සැකසීමයි. පෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවට අවශ්‍ය සැකිල්ල සැකසූ අනු කමිටු වාර්තා හය ද ඒකීය රාජ්‍යයට සහ බුදු දහමේ ප්‍රමුඛස්ථානයට විකල්ප ඉදිරිපත් කළ මෙහෙයුම් කමිටු අතුරු වාර්තාව ද ප්‍රසිද්ධ කලේ ඒකාබද්ධ විපක්ෂය විසිනි. නව ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ දේශන පවත්වන ලිපි ලියන කවුරුත් ඒ සඳහා පාදක කර ගන්නේ මෙම ලියැවිලිය. එමෙන්ම ආණ්ඩුවේ නායකයින් විසින් නව ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ සඟ රුවනට ලබා දෙන ප්‍රතිඥා අසත්‍ය බව දැක්වීමට අදටත් කාටත් ඇත්තේ මෙම වාර්තාවන් පමණි. ඒකාබද්ධ විපක්ෂය මෙහෙයුම් කමිටුවේ නොසිටියේ නම් නව ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ කිසිම තොරතුරක් නොමැතිව ව්‍යවස්ථා විරෝධි සංවාදය පවතින්නේ ඝණ අඳුරේය.
දේශපාලන භේදයකින් තොරව ව්‍යවස්ථා විශේෂඥයෙකු ලෙස සමාජයේ පිලිගැනීමක් ඇති ජනාධිපති නීතිඥ මනෝහර ද සිල්වා විසින් ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලියෙන් බැහැරව නොයන මෙන් ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට උපදෙස් දෙන්නේ සිය අතීත අත්දැකීම් තුලිනි. 2000 පෙඩරල් ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පත සම්පාදනය කරනු ලැබුවේ ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයක් හරහා නොවේ. එය සිදු වුණේ හොර රහසේය. එය ගැසට් මගින් ප්‍රසිද්ධ කිරීමක් ද සිදු නොවිණි. ඒ වෙනුවට කලේ හදිසි පනත් සම්මත කිරීමට තිබුණු ප්‍රතිපාදන යොදා ගෙන අධිකරණයේ මතය විමසීමට එකී කෙටුම්පත ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට යොමු කිරීමයි.
පෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවට එරෙහිව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියට ගිය නීතිවේදින්ට සිදු වුණේ අඳුරේ අත පත ගෑමට පමණි. මක් නිසා ද යත් එහි පිටපතක් කිසිවෙකු අත නොතිබුණි. 19 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් පසු හදිසි පනත් ඉදිරිපත් කිරීමේ විධිවිධානය ව්‍යවස්ථාවෙන් ඉවත් කෙරිණි. නමුත් නව ව්‍යවස්ථාවක් හෝ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ගෙන ඒමේ දී එහි අන්තර්ගතය ජාතිකවාදින් අතට පත් වීම වැළැක්වීමට අතීත උපක්‍රම යලි යොදා ගැනීමේ අවදානම පහ වී නැත.
නව ව්‍යවස්ථාවක් නම් අනිවාර්රයෙන්ම ජනමත විමසුමකට යොමු කළ යුතුය. නමුත් ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක දී එය අත්‍යාවශ්‍ය නොවේ. ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් ජනමත විමසුමක් ඇවැසි වගන්ති වලට බලපෑමක් නොමැති බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පිලි ගත්තොත් එය ජනමත විමසුමකට යොමු නොකෙරේ. එබැවින් නව ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ ආණ්ඩුවේ සිහිනය බොඳ වීමෙන් පසු ඔවුන්ගේ ඉලක්කය වන්නේ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයකි.
13 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මගින් ඒකීය රාජ්‍යයට හානි වන බැවින් එය ජනමත විචාරණයකට යොමු කළ යුතු බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු හතරදෙනෙකුගේ මතය විය. තවත් හතරදෙනෙකුගේ මතය වුණේ එයින් ඒකීයභාවයට හානියක් නොවන බවයි. එම විනිසුරු මඩුල්ලේ සිටියේ නවදෙනෙකු පමණි. නවවැනි විනිසුරු එකී සංශෝධනයෙන් ඒකීයභාවයට හානියක් නොවන බවට තීන්දු කළ බැවින් ජනමත විමසුමකට යොමු වීම වැළකිණි.
අනාගතයේ දී බලය බෙදීම සිදු වන්නේ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් මගින් නම් අනිවාර්රයෙන්ම එයින් ඒකීයභාවයට හානි සිදු වනු ඇත. “ඒකීය“ ලේබලය ව්‍යවස්ථාවේ ඉතිරි කර හරයෙන් පමණක් පෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවක් කිරීම බෙදුම්වාදින්ගේ උපාය මාර්ගය බව ප්‍රකාශිතය. එබැවින් එම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් ඒකීය රාජ්‍යයට හානි සිදු වන බවට උසාවියට කරුණු දැක්වීම අතිශයින් දුෂ්කර කටයුත්තක් වනු ඇත. ඒ සඳහා ගැඹුරු අධ්‍යනයක් ද අවශ්‍ය වනු ඇත. එවැනි ගැඹුරු අධ්‍යනයකට ගැසට් මගින් ප්‍රසිද්ධ කිරීමේ සිට අධිකරණය ඉදිරියේ අභියෝගයට ලක් කිරීම දක්වා වූ සති දෙකක පමණ කාලය කෙසේ වත් ප්‍රමාණවත් නොවේ. ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලය තුල රැඳී සිටින මෙන් ව්‍යවස්ථා විශාරදයින් උපදෙස් ලබා දෙන්නේ එබැවිනි. එවිට ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය සමීපව හැදෑරීමට අවස්ථාව හිමි වනු ඇත.
ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයේ රැඳී සිටීමේ තෙවන අරමුණ වන්නේ නව ව්‍යවස්ථාව සම්මත කිරීමට අත්‍යාවශ්‍ය පාර්ලිමේන්තුවේ විශේෂ බහුතර බලය අහිමි කිරීමයි. නව ව්‍යවස්ථාවක් පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත වීමට නම් ඒ සඳහා අවම වශයෙන් මන්ත්‍රිවරුන් 150ක සහයෝගය අවශ්‍ය වේ. එජාප 106ක් ද මුස්ලිම් කොංග්‍රසය 1ක් ද දෙමළ සංධානය 16ක් ද ජවිපෙ 6ක් ද වශයෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රිවරු සිටිති. ඒ අනුව ආණ්ඩුවට සහය දක්වන ශ්‍රිලනිප මන්ත්‍රිවරු නොමැතිව දැනට නව ව්‍යවස්ථාවට පක්ෂව සිටින්නේ මන්ත්‍රිවරු 129ක් පමණි. එබැවින් නව ව්‍යවස්ථාව සම්මත වීමට නම් තවත් මන්ත්‍රිවරුන් 21ක සහය අත්‍යාවශ්‍යය.
ආණ්ඩුවේ සිටින ශ්‍රිලනිප මන්ත්‍රිවරු ගණන 43කි. ශ්‍රිලනිපය නව ව්‍යවස්ථාවට සහය නොදක්වන තැනකට ගෙන යෑම කළ හැකි ප්‍රශස්තම ක්‍රියාවයි. එසේ නොවේ නම් අවම වශයෙන් මන්ත්‍රිවරු 22ක් නව ව්‍යවස්ථාවට එරෙහි වුවහොත් එය සම්මත වීමට අවශ්‍ය වන තුනෙන් දෙකේ විශේෂ බහුතරය අහිමි වනු ඇත.
මෙහෙයුම් කමිටුව තුල දී ශ්‍රිලනිපය සහ ඒකාබද්ධ විපක්ෂය පොදු මතයකට පැමිණෙන අවස්ථා ඇති බව එම කමිටුව තුල ඒකාබද්ධ විපක්ෂය නියෝජනය කරන නියෝජිතයෝ පවසති. එසේ පොදු මතයකට පැමිණීමට හැකි වී තිබෙන්නේ මෙහෙයුම් කමිටුව තුල දී එජාපයේ මතයට එරෙහිව ඒකාබද්ධ විපක්ෂයෙන් කරුණු දැක්වෙන බැවිනි. ඇත්තෙන්ම නව ව්‍යවස්ථා සම්පාදනය හිර වී ඇත්තේ ඒ සඳහා අත්‍යාවශ්‍ය විශේෂ බහුතරය අහිමි වීමෙනි. මීට බල පා ඇත්තේ ශ්‍රිලනිපය සහ එජාපය අතර මතු වී ඇති පරස්පරයයි. එකී පරස්පරය මතු කිරීමට තීරණාත්මක කාර්යභාරය ඉටු කලේ ඒකාබද්ධ විපක්ෂ නියෝජිතයින්ය. එහි දී සුසිල් ප්‍රේමජයන්ත ඇමතිතුමා සිදු කරන කාර්යභාරය විශේෂයෙන්ම පැසසිය යුතුය.
මෑතක දී මෙහෙයුම් කමිටුවට අපූරු යෝජනාවක් ඉදිරිපත් විය. ඒ සිංහල පිටපතේ “ඒකීය“ යන වචනය තිබිය දී ඉංග්‍රිසි පිටපතේ එහි ඉංග්‍රිසි පදය වන “යුනිටරි“ ඉවත් කිරීමටයි. ඒකීය පදයට අධිකරණ විවරණ නොමැති බැවින් වඩාත් වැදගත් වන්නේ ඉංග්‍රිසි වචනය බව පෙන්වා දී එය තබා ගැනීමට සටන් කලේ ප්‍රේමජයන්ත ඇමතිතුමන්ය. ශ්‍රිලනිප සමහර ඇමතිවරු වචන වැදගත් නැතැයි පවසන විට ප්‍රේමජයන්ත ඇමතිතුමාගේ සටන ජය ගත්තේ ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ සහය හිමි වුණු බැවිනි.
සංක්ෂිප්තව පැවසුවොත් ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලය තුල රැඳී සිටින්නේ නව ව්‍යවස්ථාව සැකසීමට දායක වීමට නොව එම ක්‍රියාවලිය අවුල් කිරීමටය. හැකි පමණ කල් මැරීම, අභ්‍යන්තර තොරතුරු ජනගත කර නව ව්‍යවස්ථාවට එරෙහි මතයක් රටේ බිහි කිරීම සහ ශ්‍රිලනිපය නව ව්‍යවස්ථාවට එරෙහි වන ස්ථාවරයකට තල්ලු කිරීම එකී අරමුණුයි. එකී අරමුණු තුනම මේ වන විට යම් දුරකට ඉටු කර ගෙන තිබෙන බව ඉහත නිදසුන් වලින් පැහැදිලි වේ. ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය අවසන් වී නොමැති බැවින් තවමත් සටන ජයග්‍රහණයෙන් කෙළවර වී නොමැත.
ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ උපාය මාර්ග මෙසේ ප්‍රසිද්ධියේ සාකච්ඡා කළ යුතු නැත. නමුත් ඊට එල්ල වුණු කර්කශ විවේචන හේතුවෙන් තම උපාය මාර්ග ප්‍රසිද්ධ කිරීමට අපට සිදු විය. ඇත්තෙන්ම අපේ උපාය මාර්ග මේ වන විට එජාපයට ද වැටහී ඇති බව පැහැදිලිය. ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය තුල දිනේෂ් ගුණවර්ධන සහ ප්‍රසන්න රණතුංග මන්ත්‍රිවරු සිටින බව අගමැති සහ සභානායක නිරතුරුව සිහිපත් කරමින් ඔවුන්ට සරදම් කිරීමට වෙර දරති. ඒ ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය තුල රැඳී සිටීම ආණ්ඩුවට කරදරයක් වී ඇති බැවිනි. අප එහි රැඳී සිටීම ආණ්ඩුවට ආශිර්වාදයක් නම් මෙසේ සරදම් කර එයින් අපව ඉවත් කර ගැනීමට ඔවුන් වෙර නොදරනු ඇත.
ආණ්ඩුවට අද අවශ්‍ය වී ඇත්තේ ඒකාබද්ධ විපක්ෂය මෙහෙයුම් මණ්ඩලයෙන් ඉවත් කර ගැනීමටයි. සමහර ව්‍යවස්ථා විරෝධින්ට ද එයම අවශ්‍ය වීම කණගාටුවට කරුණකි.
උදය ප්‍රභාත් ගම්මන්පිල 2017.08.17
------------------
කතෘ සටහන >>
මේ හා සබැඳි පළමු ලිපිය
ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලය සහ ඒකාබද්ධ විපක්ෂය - 1
මේ හා සම්බන්ධ ජාතික ඒකාබද්ධතා කමිටුව පැවැත්වූ මාධ්‍ය හමුවේදී ජනාධිපති නීතීඥ මනෝහර ද සිල්වා මහතා දැක්වූ අදහස් වලින් යුතු යුතුකම වෙබ් අවකාශයේ මීට පෙර පළවූ ලිපිය පහත සබැඳියෙන්..
ඒකාබද්ධ විපක්ශය ව්‍යවස්ථා සම්පාදන මණ්ඩලයෙන් ඉවත් විය යුතු නෑ.- ජාතික ඒකාබද්ධ කමිටුවේ අවධාරණය
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama
ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයේ රැඳි සිටීමට හේතු දක්වමින් මා ලියූ පළමු ලිපිය 2017 ජූලි 28 දින ප්‍රදීපයේ පළ විය. ඉන් පසු මතු වූ දේශපාලන කුණාටු විසින් මා කාර්ය බහුල කළ බැවින් එකී ලිපියේ දෙවන කොටසට අද ප්‍රදීපය වෙන් කරමු.
ඒකාබද්ධ විපක්ෂය නව ව්‍යවස්ථාවට විරුද්ධ නමුත් ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයට සහභාගි වීමේ යටි අරමුණු දෙකක් මුල් ලිපියෙන් පැහැදිලි කරන ලදී. පළමු අරමුණ වූයේ නව ව්‍යවස්ථාවක් එළි දැකීම හැකි පමණ කල් දැමීමයි. ඒ සඳහා ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ගත් උපාය මාර්ග සාර්ථක වී ඇති බව නිදසුන් සහිතව පෙන්වා දුන්නෙමු. එදිනම සම්මත කර ගැනීමේ අරමුණෙන් 2016 ජනවාරි 9 දින පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළ ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයක් පත් කිරීමේ යෝජනාව සම්මත කර ගැනීමට හැකි වූයේ ඊට මාස දෙකකට පසුවය. ඊට බලපෑවේ එකී යෝජනාවට ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ගෙනා සංශෝධන සඳහා ශ්‍රිලනිප සහය ලැබීමයි.
මේ වන විට ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලය පිහිටුවා මාස 19ක් පසු වී ඇත. තවමත් සිය පළමු කෙටුම්පත සකසා ගැනීමට ආණ්ඩුවට නොහැකි වී ඇත. මේ අතරේ ආණ්ඩුවේ ජනප්‍රියතාව රට පුරා සීඝ්‍රයෙන් පිරිහී ඇත. 2015 අගෝස්තු මාසයේ පැවැති පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේ දී නව ව්‍යවස්ථාවට එකඟ පක්ෂ ලක්ෂ 62ක් ඡන්ද ලබා ගන්නා විට විරුද්ධ පක්ෂ ලැබුවේ ලක්ෂ 47ක් පමණි. එවැනි පසුබිමක පසුගිය වසරේ නව ව්‍යවස්ථාව ජනමත විමසුමකට යොමු කලේ නම් එය ජයග්‍රහණය කිරීමේ අවදානමක් ද තිබිණි. මේ වන විට ආණ්ඩුව බරපතල ලෙස පිරිහී ඇතත් එය කොපමණ ද යන්න කාටවත් කිව නොහැක. එබැවින් නව ව්‍යවස්ථාව ජනමත විමසුමකට යොමු කිරීම හැකි පමණ කල් යෑමේ වාසිය ඇත්තේ පෙඩරල් විරෝධින් වන අපටයි.
ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයේ රැඳී සිටීමට දෙවන හේතුව ලෙස දැක්වූයේ කමිටුවේ තොරතුරු ප්‍රසිද්ධ කිරීමෙන් නව ව්‍යවස්ථාවට එරෙහිව ජනමතය සැකසීමයි. පෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවට අවශ්‍ය සැකිල්ල සැකසූ අනු කමිටු වාර්තා හය ද ඒකීය රාජ්‍යයට සහ බුදු දහමේ ප්‍රමුඛස්ථානයට විකල්ප ඉදිරිපත් කළ මෙහෙයුම් කමිටු අතුරු වාර්තාව ද ප්‍රසිද්ධ කලේ ඒකාබද්ධ විපක්ෂය විසිනි. නව ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ දේශන පවත්වන ලිපි ලියන කවුරුත් ඒ සඳහා පාදක කර ගන්නේ මෙම ලියැවිලිය. එමෙන්ම ආණ්ඩුවේ නායකයින් විසින් නව ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ සඟ රුවනට ලබා දෙන ප්‍රතිඥා අසත්‍ය බව දැක්වීමට අදටත් කාටත් ඇත්තේ මෙම වාර්තාවන් පමණි. ඒකාබද්ධ විපක්ෂය මෙහෙයුම් කමිටුවේ නොසිටියේ නම් නව ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ කිසිම තොරතුරක් නොමැතිව ව්‍යවස්ථා විරෝධි සංවාදය පවතින්නේ ඝණ අඳුරේය.
දේශපාලන භේදයකින් තොරව ව්‍යවස්ථා විශේෂඥයෙකු ලෙස සමාජයේ පිලිගැනීමක් ඇති ජනාධිපති නීතිඥ මනෝහර ද සිල්වා විසින් ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලියෙන් බැහැරව නොයන මෙන් ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට උපදෙස් දෙන්නේ සිය අතීත අත්දැකීම් තුලිනි. 2000 පෙඩරල් ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පත සම්පාදනය කරනු ලැබුවේ ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයක් හරහා නොවේ. එය සිදු වුණේ හොර රහසේය. එය ගැසට් මගින් ප්‍රසිද්ධ කිරීමක් ද සිදු නොවිණි. ඒ වෙනුවට කලේ හදිසි පනත් සම්මත කිරීමට තිබුණු ප්‍රතිපාදන යොදා ගෙන අධිකරණයේ මතය විමසීමට එකී කෙටුම්පත ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට යොමු කිරීමයි.
පෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවට එරෙහිව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියට ගිය නීතිවේදින්ට සිදු වුණේ අඳුරේ අත පත ගෑමට පමණි. මක් නිසා ද යත් එහි පිටපතක් කිසිවෙකු අත නොතිබුණි. 19 වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් පසු හදිසි පනත් ඉදිරිපත් කිරීමේ විධිවිධානය ව්‍යවස්ථාවෙන් ඉවත් කෙරිණි. නමුත් නව ව්‍යවස්ථාවක් හෝ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ගෙන ඒමේ දී එහි අන්තර්ගතය ජාතිකවාදින් අතට පත් වීම වැළැක්වීමට අතීත උපක්‍රම යලි යොදා ගැනීමේ අවදානම පහ වී නැත.
නව ව්‍යවස්ථාවක් නම් අනිවාර්රයෙන්ම ජනමත විමසුමකට යොමු කළ යුතුය. නමුත් ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක දී එය අත්‍යාවශ්‍ය නොවේ. ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් ජනමත විමසුමක් ඇවැසි වගන්ති වලට බලපෑමක් නොමැති බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පිලි ගත්තොත් එය ජනමත විමසුමකට යොමු නොකෙරේ. එබැවින් නව ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ ආණ්ඩුවේ සිහිනය බොඳ වීමෙන් පසු ඔවුන්ගේ ඉලක්කය වන්නේ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයකි.
13 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය මගින් ඒකීය රාජ්‍යයට හානි වන බැවින් එය ජනමත විචාරණයකට යොමු කළ යුතු බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු හතරදෙනෙකුගේ මතය විය. තවත් හතරදෙනෙකුගේ මතය වුණේ එයින් ඒකීයභාවයට හානියක් නොවන බවයි. එම විනිසුරු මඩුල්ලේ සිටියේ නවදෙනෙකු පමණි. නවවැනි විනිසුරු එකී සංශෝධනයෙන් ඒකීයභාවයට හානියක් නොවන බවට තීන්දු කළ බැවින් ජනමත විමසුමකට යොමු වීම වැළකිණි.
අනාගතයේ දී බලය බෙදීම සිදු වන්නේ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් මගින් නම් අනිවාර්රයෙන්ම එයින් ඒකීයභාවයට හානි සිදු වනු ඇත. “ඒකීය“ ලේබලය ව්‍යවස්ථාවේ ඉතිරි කර හරයෙන් පමණක් පෙඩරල් ව්‍යවස්ථාවක් කිරීම බෙදුම්වාදින්ගේ උපාය මාර්ගය බව ප්‍රකාශිතය. එබැවින් එම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් ඒකීය රාජ්‍යයට හානි සිදු වන බවට උසාවියට කරුණු දැක්වීම අතිශයින් දුෂ්කර කටයුත්තක් වනු ඇත. ඒ සඳහා ගැඹුරු අධ්‍යනයක් ද අවශ්‍ය වනු ඇත. එවැනි ගැඹුරු අධ්‍යනයකට ගැසට් මගින් ප්‍රසිද්ධ කිරීමේ සිට අධිකරණය ඉදිරියේ අභියෝගයට ලක් කිරීම දක්වා වූ සති දෙකක පමණ කාලය කෙසේ වත් ප්‍රමාණවත් නොවේ. ඒකාබද්ධ විපක්ෂයට ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලය තුල රැඳී සිටින මෙන් ව්‍යවස්ථා විශාරදයින් උපදෙස් ලබා දෙන්නේ එබැවිනි. එවිට ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය සමීපව හැදෑරීමට අවස්ථාව හිමි වනු ඇත.
ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයේ රැඳී සිටීමේ තෙවන අරමුණ වන්නේ නව ව්‍යවස්ථාව සම්මත කිරීමට අත්‍යාවශ්‍ය පාර්ලිමේන්තුවේ විශේෂ බහුතර බලය අහිමි කිරීමයි. නව ව්‍යවස්ථාවක් පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත වීමට නම් ඒ සඳහා අවම වශයෙන් මන්ත්‍රිවරුන් 150ක සහයෝගය අවශ්‍ය වේ. එජාප 106ක් ද මුස්ලිම් කොංග්‍රසය 1ක් ද දෙමළ සංධානය 16ක් ද ජවිපෙ 6ක් ද වශයෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රිවරු සිටිති. ඒ අනුව ආණ්ඩුවට සහය දක්වන ශ්‍රිලනිප මන්ත්‍රිවරු නොමැතිව දැනට නව ව්‍යවස්ථාවට පක්ෂව සිටින්නේ මන්ත්‍රිවරු 129ක් පමණි. එබැවින් නව ව්‍යවස්ථාව සම්මත වීමට නම් තවත් මන්ත්‍රිවරුන් 21ක සහය අත්‍යාවශ්‍යය.
ආණ්ඩුවේ සිටින ශ්‍රිලනිප මන්ත්‍රිවරු ගණන 43කි. ශ්‍රිලනිපය නව ව්‍යවස්ථාවට සහය නොදක්වන තැනකට ගෙන යෑම කළ හැකි ප්‍රශස්තම ක්‍රියාවයි. එසේ නොවේ නම් අවම වශයෙන් මන්ත්‍රිවරු 22ක් නව ව්‍යවස්ථාවට එරෙහි වුවහොත් එය සම්මත වීමට අවශ්‍ය වන තුනෙන් දෙකේ විශේෂ බහුතරය අහිමි වනු ඇත.
මෙහෙයුම් කමිටුව තුල දී ශ්‍රිලනිපය සහ ඒකාබද්ධ විපක්ෂය පොදු මතයකට පැමිණෙන අවස්ථා ඇති බව එම කමිටුව තුල ඒකාබද්ධ විපක්ෂය නියෝජනය කරන නියෝජිතයෝ පවසති. එසේ පොදු මතයකට පැමිණීමට හැකි වී තිබෙන්නේ මෙහෙයුම් කමිටුව තුල දී එජාපයේ මතයට එරෙහිව ඒකාබද්ධ විපක්ෂයෙන් කරුණු දැක්වෙන බැවිනි. ඇත්තෙන්ම නව ව්‍යවස්ථා සම්පාදනය හිර වී ඇත්තේ ඒ සඳහා අත්‍යාවශ්‍ය විශේෂ බහුතරය අහිමි වීමෙනි. මීට බල පා ඇත්තේ ශ්‍රිලනිපය සහ එජාපය අතර මතු වී ඇති පරස්පරයයි. එකී පරස්පරය මතු කිරීමට තීරණාත්මක කාර්යභාරය ඉටු කලේ ඒකාබද්ධ විපක්ෂ නියෝජිතයින්ය. එහි දී සුසිල් ප්‍රේමජයන්ත ඇමතිතුමා සිදු කරන කාර්යභාරය විශේෂයෙන්ම පැසසිය යුතුය.
මෑතක දී මෙහෙයුම් කමිටුවට අපූරු යෝජනාවක් ඉදිරිපත් විය. ඒ සිංහල පිටපතේ “ඒකීය“ යන වචනය තිබිය දී ඉංග්‍රිසි පිටපතේ එහි ඉංග්‍රිසි පදය වන “යුනිටරි“ ඉවත් කිරීමටයි. ඒකීය පදයට අධිකරණ විවරණ නොමැති බැවින් වඩාත් වැදගත් වන්නේ ඉංග්‍රිසි වචනය බව පෙන්වා දී එය තබා ගැනීමට සටන් කලේ ප්‍රේමජයන්ත ඇමතිතුමන්ය. ශ්‍රිලනිප සමහර ඇමතිවරු වචන වැදගත් නැතැයි පවසන විට ප්‍රේමජයන්ත ඇමතිතුමාගේ සටන ජය ගත්තේ ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ සහය හිමි වුණු බැවිනි.
සංක්ෂිප්තව පැවසුවොත් ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලය තුල රැඳී සිටින්නේ නව ව්‍යවස්ථාව සැකසීමට දායක වීමට නොව එම ක්‍රියාවලිය අවුල් කිරීමටය. හැකි පමණ කල් මැරීම, අභ්‍යන්තර තොරතුරු ජනගත කර නව ව්‍යවස්ථාවට එරෙහි මතයක් රටේ බිහි කිරීම සහ ශ්‍රිලනිපය නව ව්‍යවස්ථාවට එරෙහි වන ස්ථාවරයකට තල්ලු කිරීම එකී අරමුණුයි. එකී අරමුණු තුනම මේ වන විට යම් දුරකට ඉටු කර ගෙන තිබෙන බව ඉහත නිදසුන් වලින් පැහැදිලි වේ. ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය අවසන් වී නොමැති බැවින් තවමත් සටන ජයග්‍රහණයෙන් කෙළවර වී නොමැත.
ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ උපාය මාර්ග මෙසේ ප්‍රසිද්ධියේ සාකච්ඡා කළ යුතු නැත. නමුත් ඊට එල්ල වුණු කර්කශ විවේචන හේතුවෙන් තම උපාය මාර්ග ප්‍රසිද්ධ කිරීමට අපට සිදු විය. ඇත්තෙන්ම අපේ උපාය මාර්ග මේ වන විට එජාපයට ද වැටහී ඇති බව පැහැදිලිය. ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය තුල දිනේෂ් ගුණවර්ධන සහ ප්‍රසන්න රණතුංග මන්ත්‍රිවරු සිටින බව අගමැති සහ සභානායක නිරතුරුව සිහිපත් කරමින් ඔවුන්ට සරදම් කිරීමට වෙර දරති. ඒ ඒකාබද්ධ විපක්ෂය ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය තුල රැඳී සිටීම ආණ්ඩුවට කරදරයක් වී ඇති බැවිනි. අප එහි රැඳී සිටීම ආණ්ඩුවට ආශිර්වාදයක් නම් මෙසේ සරදම් කර එයින් අපව ඉවත් කර ගැනීමට ඔවුන් වෙර නොදරනු ඇත.
ආණ්ඩුවට අද අවශ්‍ය වී ඇත්තේ ඒකාබද්ධ විපක්ෂය මෙහෙයුම් මණ්ඩලයෙන් ඉවත් කර ගැනීමටයි. සමහර ව්‍යවස්ථා විරෝධින්ට ද එයම අවශ්‍ය වීම කණගාටුවට කරුණකි.
උදය ප්‍රභාත් ගම්මන්පිල 2017.08.17
------------------
කතෘ සටහන >>
මේ හා සබැඳි පළමු ලිපිය
ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලය සහ ඒකාබද්ධ විපක්ෂය - 1
මේ හා සම්බන්ධ ජාතික ඒකාබද්ධතා කමිටුව පැවැත්වූ මාධ්‍ය හමුවේදී ජනාධිපති නීතීඥ මනෝහර ද සිල්වා මහතා දැක්වූ අදහස් වලින් යුතු යුතුකම වෙබ් අවකාශයේ මීට පෙර පළවූ ලිපිය පහත සබැඳියෙන්..
ඒකාබද්ධ විපක්ශය ව්‍යවස්ථා සම්පාදන මණ්ඩලයෙන් ඉවත් විය යුතු නෑ.- ජාතික ඒකාබද්ධ කමිටුවේ අවධාරණය
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama
0 comments :
ෆේස්බුක් ගිණුමක් නොමැතිවත් මෙතනින් ඔබේ අදහස පළ කළ හැක .