මේ රටේ භික්ෂුව, පාලකයා සහ ජනතාව අතර ඇත්තේ ත‍්‍රිකෝණාකාර සම්බන්ධයකි. එම පාලන ව්‍යුහය තුළ රජුට සහ භික්ෂුවට බෙහෙවින් සම ස්ථානයක් ලැබිණි. එහි දී රජතුමා මේ රටේ භාරකරුවා මිස අයිතිකරුවා නොවන බව අවධාරණය කළ අතර බුදු දහම රැුක ගැනීම ඔහුගේ ප‍්‍රමුඛ කාර්යය ලෙස සැලකිනි. එහෙයින් මේ රට රජ වන්නේ බෝධිසත්වයෙකි යන සංකල්පය ද ගොඩනැගිණි.
රටේ ජනතාව තම රජු ලෙස පිළිගත්තේ දළදා කරඬුවේ භාරකාරත්වය දරන්නාය. එමගින් බුදුදහම රැුක ගැනීම කෙරෙහි මෙරට පාලකයා සතු වගකීම සංකේතවත් කෙරිණි. එහි දී පාලකයාට අර්ථයෙන් ධර්මයෙන් අනුශාසනා කිරීම භික්ෂුවගේ කාර්යයක් ලෙස සැලකිනි. එම අවවාද අනුශාසනා අනුව රට පාලනය කිරීම රජුගේ වගකීම විය.
පාලකයා බුදු දහම රැුක ගැනීම පිණිස ද ඒ සඳහා රට රැුක ගැනීම පිණිස ද කටයුතු නොකරන්නේ නම් රජු සහ ජනතාව යා කරන පුරුක ලෙස කටයුතු කළ භික්ෂූන් වහන්සේලා ඒ පාලකයා ඉවත් කිරීම සඳහා දෙවරක් කල්පනා කළේ නැත.
බුදු දහමේ සහ බෞද්ධ සංස්කෘතියේ පැවැත්ම කෙරෙහි කිසියම් අභියෝගයක් එල්ල වූ අවස්ථාවල උන් වහන්සේලා ක‍්‍රියා කළේ පව් පින් හෝ භික්ෂු විනය අනුව නොව රටේ යහපත පෙරමුණෙහි තබා ගෙන බවවත් හිමි කුමාරයාගේ කතාවෙන් පැහැදිලි වෙයි.
ෙ:්රපුත්තාභය භික්ෂූන් වහන්සේ ගැමුණු කුමාරයා සමග ආක‍්‍රමණික එළාරට එරෙහිව සටනට නායකත්වය දුන්නේ සිවුර හැර ගොසිනි. රට එක්සේසත් කොට බුදු දහමේ සුරක්ෂිතතාව තහවුරු කොට නැවත පැවිදි වී රහත්විය. මේ ආකාරයට ඉතිහාසය පුරා සිය නිවන නොව බුදුදහමේ ආරක්ෂාව ප‍්‍රමුඛත්වයෙහි ලා සැලකූ භික්ෂූන් වහන්සේලා නොවන්නට අද මේ ¥පත බුදුදහම නොමැති කුඩා කුඩා රාජ්‍ය කිහිපයකට බෙදී කුළල් කා ගන්නා මුඩු බිමක් වන්නට හොඳටම ඉඩ තිබිණි.
එසේම රට කිසියම් සතුරු ආක‍්‍රමණයක් නිසා අරාජික වූ සෑම අවස්ථාවක ඔටුන්න හිමි කුමාරයන් ආරක්ෂා කරමින් නැවත සේනා සංවිධානය කොට සතුරා පළවා හැරීම සඳහා නායකත්වය ලබා දුන්නේ භික්ෂූන් වහන්සේ විසිනි. අපේ රට බටහිර යටත්විජිතයක් වීමත් සමග සියලූ නිදහස් සටන් ආරම්භ වූයේ පන්සල සහ භික්ෂූන් වහන්සේලාගේ අනුදැනුම සහයෝගය මතය.
1815 අපේ රටේ ස්වාධීනත්වය බි‍්‍රතාන්‍ය කිරීටය වෙත පවරා දෙන ලද උඩරට ගිවිසුමට බුදු දහම ආරක්ෂා කොට සුරක්ෂිත කරන බවට වගන්ති ඇතුළත් කිරීමට සිදු වූයේ බුදු දහමේ පැවැත්ම සහ රාජ්‍ය පාලනය ගහට පොත්ත මෙන් එකට බැඳී පවතින හෙයිනි. මෙරට ජනතාව සුදු පාලනයට අවනත කර ගත හැකි එකම මග එය හෙයිනි.
ඉනික්බිති නැවත ලංකාවට නිදහස ලැබුණු පසු 1956 සිදු වූ යුග පෙරළිය සඳහා මෙන්ම 2009 කොටි ත‍්‍රස්තවාදයෙන් රට මුදා ගැනීම සඳහා ජනතාව ආධ්‍යාත්මික වශයෙන් ශක්තිමත් කිරීම පිණිස උන් වහන්සේලා කළ මෙහෙය සුළුපටු නැත. මේ රටේ ඉතිහාසය නොදන්නා අයට මේ රටේ පැවැත්ම සඳහා භික්ෂුව ඉටු කළ අමිල මෙහෙවර අවබෝධ කර ගැනීමට වල්පොළ රාහුල හිමියන්ගේ භික්ෂුවගේ උරුමය පොත් පිංච කියවා බැලීම වුව ප‍්‍රමාණවත්වය.
මේ අවස්ථාවේ රටට නව ව්‍යවස්ථාක් උවමනා නොමැති බව තම භික්ෂු කාරක සංඝ සභාවල මතය බව පසුගිය දා භික්ෂූන් වහන්සේලා ප‍්‍රකාශ කළේ සිය ඓතිහාසික වගකීම ඉටු කරමිනි. ඒ අවස්ථාවේ ඇතැම් රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන නියෝජිතයන් එම ප‍්‍රකාශ හෑල්ලූවට ලක් කරමින් කතා කරනු දක්නට ලැබිණි. අපි එය කරයේ හෙළා දකිමු. මේ රටේ භික්ෂූන් වහන්සේලා රටේ යහපත පිණිස දක්වන අදහස් හෑල්ලූවට ලක් කිරීමට හෝ ඒවා නොසැලකිය යුතු යැයි පැවසීමට කිසිම ජගතෙකුට හැකියාවක් නැත.
එක් කෙරුමකු කීවේ රජ දවස භික්ෂුවට රජුට අවවාද උපදෙස් ලබා දීමට හැකියාව ලැබුණේ එකල සිටි එකම උගත් පිරිස භික්ෂූන් නිසා බව සහ දැන් ඒ සඳහා විශේෂඥ දැනුම සහිත පිරිස් සිටින නිසා එවැනි උවමනාවක් නොමැති බවය. එහෙත් හුදු දැනුම මත පමණක් පදනම් වී එම තනතුර ලබා දුන්නේ නම් භාරතයේ මෙන් මෙරට මහින්දාගමනට පෙර මෙන් රජුට ගිහි පුරෝහිතයකු පත් කර ගැනීමේ නොහැකියාවක් නොතිබුණු බව තේරුම් ගැනීමට මහ ලොකු දැනුමක් අවශ්‍ය නැත.
භික්ෂුවට මේ රටේ පාලකයාට අවවාද දීමේ අයිතිය හිමි වන්නේ උන් වහන්සේලා කොන්දේසි විරහිතව පරහිත සුව පිණිස සහ රට දැය සමයෙහි යහපත සඳහා කටයුතු කළ හෙයිනි. රටේ යහපත පිණිස වසර දහස් ගණනක් තිස්සේ එලෙස කටයුතු කළ භික්ෂුව නොතකා කටයුතු කිරීමට වසර කිහිපයකට රට භාරගත් පාලකයින්ට අයිතියක් නැත. එසේම රටේ අයහපත පිණිස නූතන දේවදත්තලා සේ කටයුතු කළ පැටිකිරියක් සහිත එන්ජී ඕකාරයන්ට ජාතියේ මුර දේවතාවුන් වැනි භික්ෂුවගේ භූමිකාව ප‍්‍රශ්න කිරීමට කිසිදු අයිතියක් නැති බව අපි අවධාරණය කරමු.
රටේ ජනතාව තම රජු ලෙස පිළිගත්තේ දළදා කරඬුවේ භාරකාරත්වය දරන්නාය. එමගින් බුදුදහම රැුක ගැනීම කෙරෙහි මෙරට පාලකයා සතු වගකීම සංකේතවත් කෙරිණි. එහි දී පාලකයාට අර්ථයෙන් ධර්මයෙන් අනුශාසනා කිරීම භික්ෂුවගේ කාර්යයක් ලෙස සැලකිනි. එම අවවාද අනුශාසනා අනුව රට පාලනය කිරීම රජුගේ වගකීම විය.
පාලකයා බුදු දහම රැුක ගැනීම පිණිස ද ඒ සඳහා රට රැුක ගැනීම පිණිස ද කටයුතු නොකරන්නේ නම් රජු සහ ජනතාව යා කරන පුරුක ලෙස කටයුතු කළ භික්ෂූන් වහන්සේලා ඒ පාලකයා ඉවත් කිරීම සඳහා දෙවරක් කල්පනා කළේ නැත.
බුදු දහමේ සහ බෞද්ධ සංස්කෘතියේ පැවැත්ම කෙරෙහි කිසියම් අභියෝගයක් එල්ල වූ අවස්ථාවල උන් වහන්සේලා ක‍්‍රියා කළේ පව් පින් හෝ භික්ෂු විනය අනුව නොව රටේ යහපත පෙරමුණෙහි තබා ගෙන බවවත් හිමි කුමාරයාගේ කතාවෙන් පැහැදිලි වෙයි.
ෙ:්රපුත්තාභය භික්ෂූන් වහන්සේ ගැමුණු කුමාරයා සමග ආක‍්‍රමණික එළාරට එරෙහිව සටනට නායකත්වය දුන්නේ සිවුර හැර ගොසිනි. රට එක්සේසත් කොට බුදු දහමේ සුරක්ෂිතතාව තහවුරු කොට නැවත පැවිදි වී රහත්විය. මේ ආකාරයට ඉතිහාසය පුරා සිය නිවන නොව බුදුදහමේ ආරක්ෂාව ප‍්‍රමුඛත්වයෙහි ලා සැලකූ භික්ෂූන් වහන්සේලා නොවන්නට අද මේ ¥පත බුදුදහම නොමැති කුඩා කුඩා රාජ්‍ය කිහිපයකට බෙදී කුළල් කා ගන්නා මුඩු බිමක් වන්නට හොඳටම ඉඩ තිබිණි.
එසේම රට කිසියම් සතුරු ආක‍්‍රමණයක් නිසා අරාජික වූ සෑම අවස්ථාවක ඔටුන්න හිමි කුමාරයන් ආරක්ෂා කරමින් නැවත සේනා සංවිධානය කොට සතුරා පළවා හැරීම සඳහා නායකත්වය ලබා දුන්නේ භික්ෂූන් වහන්සේ විසිනි. අපේ රට බටහිර යටත්විජිතයක් වීමත් සමග සියලූ නිදහස් සටන් ආරම්භ වූයේ පන්සල සහ භික්ෂූන් වහන්සේලාගේ අනුදැනුම සහයෝගය මතය.
1815 අපේ රටේ ස්වාධීනත්වය බි‍්‍රතාන්‍ය කිරීටය වෙත පවරා දෙන ලද උඩරට ගිවිසුමට බුදු දහම ආරක්ෂා කොට සුරක්ෂිත කරන බවට වගන්ති ඇතුළත් කිරීමට සිදු වූයේ බුදු දහමේ පැවැත්ම සහ රාජ්‍ය පාලනය ගහට පොත්ත මෙන් එකට බැඳී පවතින හෙයිනි. මෙරට ජනතාව සුදු පාලනයට අවනත කර ගත හැකි එකම මග එය හෙයිනි.
ඉනික්බිති නැවත ලංකාවට නිදහස ලැබුණු පසු 1956 සිදු වූ යුග පෙරළිය සඳහා මෙන්ම 2009 කොටි ත‍්‍රස්තවාදයෙන් රට මුදා ගැනීම සඳහා ජනතාව ආධ්‍යාත්මික වශයෙන් ශක්තිමත් කිරීම පිණිස උන් වහන්සේලා කළ මෙහෙය සුළුපටු නැත. මේ රටේ ඉතිහාසය නොදන්නා අයට මේ රටේ පැවැත්ම සඳහා භික්ෂුව ඉටු කළ අමිල මෙහෙවර අවබෝධ කර ගැනීමට වල්පොළ රාහුල හිමියන්ගේ භික්ෂුවගේ උරුමය පොත් පිංච කියවා බැලීම වුව ප‍්‍රමාණවත්වය.
මේ අවස්ථාවේ රටට නව ව්‍යවස්ථාක් උවමනා නොමැති බව තම භික්ෂු කාරක සංඝ සභාවල මතය බව පසුගිය දා භික්ෂූන් වහන්සේලා ප‍්‍රකාශ කළේ සිය ඓතිහාසික වගකීම ඉටු කරමිනි. ඒ අවස්ථාවේ ඇතැම් රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන නියෝජිතයන් එම ප‍්‍රකාශ හෑල්ලූවට ලක් කරමින් කතා කරනු දක්නට ලැබිණි. අපි එය කරයේ හෙළා දකිමු. මේ රටේ භික්ෂූන් වහන්සේලා රටේ යහපත පිණිස දක්වන අදහස් හෑල්ලූවට ලක් කිරීමට හෝ ඒවා නොසැලකිය යුතු යැයි පැවසීමට කිසිම ජගතෙකුට හැකියාවක් නැත.
එක් කෙරුමකු කීවේ රජ දවස භික්ෂුවට රජුට අවවාද උපදෙස් ලබා දීමට හැකියාව ලැබුණේ එකල සිටි එකම උගත් පිරිස භික්ෂූන් නිසා බව සහ දැන් ඒ සඳහා විශේෂඥ දැනුම සහිත පිරිස් සිටින නිසා එවැනි උවමනාවක් නොමැති බවය. එහෙත් හුදු දැනුම මත පමණක් පදනම් වී එම තනතුර ලබා දුන්නේ නම් භාරතයේ මෙන් මෙරට මහින්දාගමනට පෙර මෙන් රජුට ගිහි පුරෝහිතයකු පත් කර ගැනීමේ නොහැකියාවක් නොතිබුණු බව තේරුම් ගැනීමට මහ ලොකු දැනුමක් අවශ්‍ය නැත.
භික්ෂුවට මේ රටේ පාලකයාට අවවාද දීමේ අයිතිය හිමි වන්නේ උන් වහන්සේලා කොන්දේසි විරහිතව පරහිත සුව පිණිස සහ රට දැය සමයෙහි යහපත සඳහා කටයුතු කළ හෙයිනි. රටේ යහපත පිණිස වසර දහස් ගණනක් තිස්සේ එලෙස කටයුතු කළ භික්ෂුව නොතකා කටයුතු කිරීමට වසර කිහිපයකට රට භාරගත් පාලකයින්ට අයිතියක් නැත. එසේම රටේ අයහපත පිණිස නූතන දේවදත්තලා සේ කටයුතු කළ පැටිකිරියක් සහිත එන්ජී ඕකාරයන්ට ජාතියේ මුර දේවතාවුන් වැනි භික්ෂුවගේ භූමිකාව ප‍්‍රශ්න කිරීමට කිසිදු අයිතියක් නැති බව අපි අවධාරණය කරමු.
[Rivira කතුවැකිය - 2017-10-26]
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama
යුතුකම සංවාද කවය
www.yuthukama.com
Like us on facebook : https://www.facebook.com/yuthukama
"රට එක්සේසත් කොට බුදු දහමේ සුරක්ෂිතතාව තහවුරු කොට නැවත පැවිදි වී රහත්විය."
ReplyDeleteඑතකොට රහත් උනා කියලා දැනගත්තේ කොහොමද?