ගුණදාස අමරසේකර - යුගයක් ඒකාලෝක කළ ප්‍රාඥයා - ගෙවිඳු කුමාරතුංග

1929 දී ගාල්ලේ යටලමත්තේ සිංහල වෙද මහතකු ගේ හා මුල්ගුරුතුමියක ගේ දෙ වන දරුවා ලෙස උපත ලද ගුණදාස අමරසේකර අද අප ගේ ජ්‍යේෂ්ඨ ම සේ ම, විශිෂ්ට ම සාහිත්‍යධරයා බව අවිවාදිත ය. යටලමත්ත ගමේ පාසලින් ද, ඉන්පසු බද්දේගම ක්‍රිස්තුදේව හා රතනසාර විදුහල්වලින් ද උගත් ඔහු කොළඹ නාලන්දා විදුහලෙන් සිප්සතර හදාරන අවධියෙහි දී ම සිය 'සෝමා' නමැති කෙටිකතාව අන්තර්ජාතික කෙටිකතා තරඟයක පුමුඛ ස්ථානය ලබාගැනීම හේතුවෙන් සාහිත්‍ය ලෝකයේ අවධානයට බඳුන් විය. 'සෝමා' ද අඩංගු වූ 'රතු රෝස මල' කෙටිකතා සංග්‍රහය - ගුණදාස අමරසේකර ගේ පළමු සාහිත්‍ය කෘතිය එළිදුටුවේ 1953 දී ය.

අමරසේකර ගේ පළමු පද්‍ය කෘතිය වූ 'භාවගීත' (1955) සිංහල කවියෙහි ද, දෙ වන කෙටිකතා සංග්‍රහය වූ 'ජීවින සුවඳ' (1956) සිංහල කෙටිකතාවෙහි ද මඟ සලකුණු තැබූ කෘති බවට පත් විය. ඒ සමඟ ම ඔහු ගේ පළමු නවකතාව වූ 'කරුමක්කාරයෝ' (1955) සිංහල පාඨක ලෝකයට නවමු අත්දැකීමක් ගෙන ආ අතර, දොන් පේද්‍රික් සම්මානය දිනාගැනීමට ද සමත් විය. ඉන්පසු අමරසේකර අතින් නිර්මාණය කෙරුණු 'උයනක හිඳ ලියූ කවි' (1957) පද්‍ය සංග්‍රහයෙහි මෙන් ම පසුකලක අසාර්ථක නිර්මාණ ලෙස ඔහු ම ප්‍රතික්ෂේප කළ 'යළි උපන්නෙමි' (1960) හා 'දෙපා නොලද්දෝ' (1962) කෘතිවල, මේ පොළවෙහි නොපිහිටි පේරාදෙණියෙහි (අප ගේ විශ්වවිද්‍යාලවල) ආභාෂය දැකගත හැකි ය. 1951-57 කාලයේ අමරසේකර දන්ත වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයකු ලෙස පේරාදෙණිය සරසවියෙහි ගතකළ අතර මහාචාර්ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍රයන් ඇසුරෙහි පේරාදෙණිය ගුරුකුලයෙහි ප්‍රමුඛ සාමාජිකයෙක් බවට ද පත්වීය. ඒ පේරාදෙණියේ බලපෑමට නතු අවධියේ දී පවා, ඔහු ගේ හදවත ඊට ගොදුරු නොවූ බව පේරාදෙණිය මුල් කරගෙන ලියූ 'පුදුම රට' කාව්‍යය කියාපායි. 'උයනක හිඳ ලියු කවි' කාව්‍ය සංග්‍රහයේ එන 'පුදුම රට' නිබන්ධනය ඇරැඹෙන්නේ මෙසේ ය:

ඉස්සර කාලේ තිබුණා

හරි ම පුදුම විදියෙ රටක්

එහි ගිය අය ගියා මිසක්

ගිය ලෙස නම් ආවේ නෑ

එහි විසුවා පුදුම සතෙක්

ඌ එන අය එකකු නෑර

රසය උරාගෙන බීලා

රොඩ්ඩ පමණි වැමෑරුවේ

ගම්දනවුවලින් සරසවියට එන තරුණ-තරුණියන් ගේ ආත්මය හප කෙරෙන අයුරු චිත්‍රණය කෙරෙන පද්‍යාවලිය අවසන් කෙරෙන්නේ මෙ ලෙස ය:

කළු ඇඳන් බෙර දවුල් පත්‍රිකා ධජ රැගෙන

කළු කබා තොප්පි ලා හෙමි හෙමින් අඩි තියන

අවමඟුල් පෙරහැරකි සුසානය වෙත ඇදෙන

'උපන්නේ පනස් එක - මිය ගියේ පනස් පහ'

'ආත්මය නැති වීම සතුටු විය යුතු දෙයකි'

කට කොනින් ඇද වැටුණු

රොඩ්ඩ ඉවතට ඇදෙයි

මිනී පෙට්ටියෙහි ඇණ තද කරන හඬ ඇසෙයි

එ සේ නමුත් නොබෝ කලකින් ම 'අමල් බිසෝ' (1960) හා 'ගරුළු වත' (1962, රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මාන) ඔස්සේ යළි සිංහල කාව්‍යයෙහි ප්‍රගමනයට දායකවීමට ද, 'එක ම කතාව' (1969) කෙටිකතා සංග්‍රහය මඟින් යළි ජීවන සුවඳ සොයා යෑමට ද, 'ගන්ධබ්බ අපදානය' (1966) මඟින් යළි යථාර්ථවාදී නවකතාව වෙත පිවිසීමට ද, අමරසේකර සමත් විය. එහි දී දන්ත ශෛල්‍ය වෛද්‍යවරයකු ලෙස මෙ රට ජනජීවිතය හා ගණුදෙනු කරන්නට ලද අවකාශය ද, පශ්චාත් උපාධි අධ්‍යයන කටයුතු සඳහා විදේශගත වීම මඟින් පේරාදෙණියෙහි දී උසස් ය යි වර්ණිත බටහිර ජීවිතය අත්විඳි එහි සැබෑව දැකගැනීමට ලැබීම ද, මාර්ටින් වික්‍රමසිංහයන් විසින් පේරාදෙණි සාහිත්‍යය අරඹයා කළ විවේචනය ද ඔහුට ප්‍රමුඛ ලෙස බලපෑ බව පෙනේ.

1971 කැරැල්ල අමරසේකරව කම්පාවට පත් කළේ ය. මේ, 'සංස්කෘති' සඟරාවේ දස අවුරුදු සංවත්සර කලාපයට 'මෙ රට අනාගතය බාරගත යුත්තේ උගත් ගැමි තරුණයන් ය' යි ඔහු නියත විවරණ දුන් පරපුර යි. 'ආවර්ජනා' (1975, රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මාන) කාව්‍ය සංග්‍රහයෙහි දී මෙන් ම 'එක්ටැමෙන් පොළොවට' (1972, රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මාන) හා 'කතා පහක්' (1975) කෙටිකතා කෘතිවල දී ද තමන්ට ප්‍රහේළිකාවක් වූ මේ තරුණ ජීවිත, තරුණ හදවත් අවබෝධ කරගැනීමට අවංක, දෘඪතර ප්‍රයත්නයක අමරසේකර නිතර විය. එහි ප්‍රතිඵල ලෙස, සිංහල කෙටිකතාව ඒ තාක් ලබාගත් ඉහළ ම ජයග්‍රහණ අපට මේ කතා සංග්‍රහයන්හි එන 'එක්ටැමෙන් පොළොවට නොහොත් උපාධිධාරණිය', 'දිසොන්චිනාහාමි', 'කලානිධි - පච වෙදා' හා 'සමරසිංහ වෙද මහතා', 'වර්තා සටහන්' ආදි කෙටිකතාවන්හි දී දැකගත හැකි වේ. "මේ වතාවේ නම් අමරසේකර යථානුභූත වාදය හෝ ධනේෂ්වර මනෝ විද්‍යාව සාධනය කිරීමට කතා රඩනා නොකරයි. 'තොප නොදන්නා ලෝකයක් ඇත; එයට මුහුණ දෙව!' යනුවෙන් ඔහු ඒ සියල්ලට ම අභියෝග කරයි", යනු මේ නිර්මාණ අරඹයා කීර්ති බාලසූරිය හා මහාචාර්ය සුචරිත ගම්ලත් දක්වා ඇති අදහස යි (කල්පනා ලෝකවාදය, සාහිත්‍ය-කලා හා මාක්ස්වාදය, 1986).

පේරාදෙණියේ දී තමා දැරූ සාහිත්‍ය මතවාද ප්‍රශ්න කිරීමට යොමු වූ අමරසේකර, එහි දී සාහිත්‍යය හා සමාජය අරඹයා ගැඹුරු අධ්‍යයනයකට යොමු වූ අතර ඒ සමඟ ම මෙ රට සමාජ විකාශනය අවබෝධ කරගැනීමෙහි ලා දෘඪතර වූ ප්‍රයත්නයක ද නිරත වීය. එහි දී අමරසේකර මෙ රට ජනජීවිතය පෙළන්නා වූ නන්විධ සමාජ අර්බුද අවබෝධ කරගැනීමෙහි ද, ඒවාට විසඳුම් ලබාගැනීමෙහි ද, අව්‍යාජ වූ අවශ්‍යතාවයකින් ප්‍රේරිතව ක්‍රියා කළ බව පෙනේ. මේ ප්‍රයත්නයෙහි එක් මහඟු ඵලයක් නම් එකිනෙක හා බැඳුණු 'අසත්‍ය කතාවක්' (1977) හා 'ප්‍රේමයේ සත්‍ය කතාව' (1978) නවකතාද්වය යි. මේ කෘතිද්වය සිංහල නවකතාවෙහි උසස් ම නිර්මාණ අතර ද, ප්‍රමුඛස්ථානයකට හිමිකම් කියා සිටී. මේ නවකතා ද්වය පිළිබඳ ව පසුකාලිනව විචාරයක් ලියමින් ආචාර්ය ලක්ෂ්මී ද සිල්වා සඳහන් කර ඇත්තේ, රුසියානු සාහිත්‍යය විචාරක බුක්තීන් ගේ නවකතාව පිළිබඳ විචාර චින්තාවන් ගෙන් ආලෝකය ලබන තෙක් තමනට ග්‍රහණය කරගත නොහැකි වූ, යුගයට පෙර කෙරුණු මහාර්ඝ නිර්මාණ ලෙස ය. ඒ, 2003 දී ඉහත කෘති ඉංග්‍රීසියට නැඟුණු අවස්ථාවේ දී ය. ඒ පරිවර්තනය ග්‍රේෂන් සම්මානයෙන් පිදිණි.

ඒ හා සමඟ ම 'අබුද්දස්ස යුගයක්' (1975), 'අනගාරික ධර්මපාල මාක්ස්වාදී ද?' (1980) හා 'ගනඳුරු මැදියම දකිනෙමි අරුණලු' (1988) කෘති ඔස්සේ ඔහු ජාතික චින්තනය පිළිබඳ සංවාදයට මඟ පෑදුවේය. මෙ රට මැද පන්තිය පහළවීම හා විකාශනය අළලා කෙරෙන දැවැන්ත නිර්මාණයක් 'ගමනක මුල' (1984) හා 'ගම්දොරින් එළියට' (1985) කෘති මඟින් ඇරැඹී ඔහු 'ඉණි මඟේ ඉහළට' (1992), 'වංකගිරියක' (1993), 'යළි මඟ වෙත' (1993) 'දුරු රටක දුකට කිරියක' (2001), 'ගමනක මැද', 'අතරමඟ', 'ගමනක අග' කෘති මඟින් පාඨක සමාජය හමුවේ තැබීය. මෙ රට සමාජ-දේශපාලන තීන්දු තීරණ විෂයෙහි ප්‍රධාන ම ජනසංඝය පිළිබඳ සාහිත කැටපත නිර්මාණය වූයේ ඒ මඟිනි. ඒ අතර 'එක ම කතාවක්' හා 'එක්ටැමෙන් පොළොවට' කෙටිකතා සංග්‍රහයන්හි දී ගත් මඟ, අතීතය වෙනුවට ඒ ගෙවන මොහොත ම නිරූපණය කිරීමක් දක්වා වර්ධනය කිරීමට 'ගල් පිළිමය හා බෝල් පිළිමය' (1988) හා 'මරණ මංචකයේ දුටු සිහිනය' (1998) කෙටිකතා සංග්‍රහයන්හි දී සමත් වී ය. 'විල්තෙර මරණය' හා 'කියනු මැන දිවි අරුත' (රාජ්‍ය සම්මාන) කෙටිකතා සංග්‍රහ මඟින් මෙන් ම 'රූපාන්තරණය' හා 'ධාතුසේන' නවකතා මඟින්, අමරසේකර, ඒ මොහොතේ සමාජ-දේශපාලන චරිත නොවේ නම් සංසිද්ධීන් කලාත්මක පරිපකල්පනයෙන් ප්‍රතිනිර්මාණය කර පාඨක සමාජයට අභිමුබ කිරීමෙහි ලා සමත් විය.

2015 විජාතික කුමන්ත්‍රණය ජයග්‍රාහීව වැජඹුණු මොහොතක, අමරසේකර 'සභ්‍යත්ව රාජ්‍යය' (2016) කෘතිය රචනා කරමින් ජාතිමාමක බලවේග එක්රොක් විය යුත්තේ කුමක් සඳහා ද යන වග පෙන්වා දුන්නේ ය. එහෙත් හැටනව ලක්ෂයක ජනවරමකින් සමාජය උද්දාම වෙද්දී ඔහු අප හමුවේ තැබුවේ 'සංක්‍රාන්ති සමය' කෙටි නවකතාව ය. එහි දී ඔහු නැකත්වලින් තොර සංක්‍රාන්ති සමයක් ගැන කතා කළ ද සුවිශාල බලාපොරොත්තුවලින් හිස පුරවාගෙන සිටි අප එය නිසි ගැඹුරින් කියවීමට අසමත් වීමු. ඉන්පසු ඔහු අතින් නිර්මාණය කෙරුණේ 'මහගෙදර' කෙටි නවකතාව ය. නිසි පියවර නොගතහොත් ජාතියට අත්විය හැකි ඛේදජනක අනාගතය එහි ලා චිත්‍රණය කෙරේ.

අප ගමනක අවසානය කරා එළඹ ඇද්ද? 'සභ්‍යත්ව රාජ්‍යය නිර්මාණය' කෘතිය අප හමුවේ තබමින් අපට පැවැත්ම උදෙසා, යළි නැඟී සිටිම උදෙසා, ඔහු විප්ලවීය පරීවර්තන යෝජනා කරයි. සුද්දා අපට දායාද කළ පක්ෂ දේශපාලනය, වෙස්මිනිස්ටර් ප්‍රාජතාන්ත්‍රවාදය අත්හැරීමට යෝජනා කරයි. යළි පක්ෂ භේදයෙන් තොර ව ගම ම එකතු කරන 'ගම් සභාව' කරා යන ලෙස ඉල්ලා සිටියි. මේ, 48 නිදහස් උලෙළ, 56 පෙරළිය, 71 කැරැල්ල, අප රට ජනරජයක් වීම, 77 විවෘත ආර්ථිකය වැළැඳගැනීම, කොටි ත්‍රස්‌තවාදය, ඉන්දු-ලංකා ගිවිසුම, ත්‍රස්‌තවාදය පරාජය කිරීම ඈ සියල්ලෙහි සාක්ෂිකරුවෙකි. ඒ බොහෝ සිද්ධීන්ට සක්‍රීය ව දායක වූවෙකි. ඒ සියල්ල පිළිබඳ සාහිත කැඩපත නිර්මාණය කරදීමට අප්‍රමාණ වෙහෙසක් දැරූවෙකි. මවුබිමේ අනාගතය වෙනුවෙන් දැනුම නිර්මාණයට අපමණ වෙහෙසක් දැරූවෙකි.

ඔහු ගේ යෝජනාව, රජය, අනෙකුත් දේශපාලන පක්ෂ හා ජනතාව බරපතල ලෙස සළකා බැලිය යුතු ය.

- ගෙවිඳු කුමාරතුංග

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

අමරසේකර ප්‍රවාද වැඩිපුරම ප්‍රශ්න කළේ ඔහු ම යි - ගෙවිදු කුමාරතුංග (වීඩියෝ)

ගුණදාස අමරසේකර සිය සාහිත්‍යකරණයේ දී තමන්ගේ ප්‍රවාදයට ගැළපෙන චරිත නිර්මාණය නොකළ බවත්, ඔහු නිරන්තරයෙන් කළේ එම චරිත හරහා ද තමන්ගේ ප්‍රවාදය කෙතරම් දුරට නිවැරැදි ද යන්න ප්‍රශ්න කර ගැනීම යැයි ගෙවිදු කුමාරතුංග පැවසී ය.

ඔහු මෙම අදහස් පළ කළේ Lanka Voice youtube නාලිකාව සමග කළ සාකච්ඡාවක දී ය.

එම සාකච්ඡාවේ දී වැඩි දුරටත් අදහස් දක්වමින් ඔහු පැවසුවේ ගුණදාස අමරසේකර යනු අපිට සිටින මහා සාහිත්‍යකරුවා බවයි.
මතු පළ වන්නේ ගෙවිදු කුමාරතුංගLanka Voice youtube නාලිකාව සමග කළ සම්පූර්ණ සාකච්ඡාව අන්තර්ගත වීඩියෝව යි.

සාකච්ඡාව මෙහෙය වනු ලබන්නේ මාධ්‍යවේදී කුල ශ්‍රී කාරියවසම් විසිනි.

යුතුකම ජාතික සංවිධානය
www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

සභ්‍යත්ව විඥානය මඟින් ග්‍රාම රාජ්‍යයක් වෙත

අධ්‍යාත්මය හා නොපෑහුණු ජීවිතයක ශෝකාන්තය විනිවිද දැක ජාතික චින්තනයක අවශ්‍යතාව ගෙනහැර පෑ ප්‍රාඥයකු වූ ගුණදාස අමරසේකරයන්ගේ 96 වන ජන්ම දිනය අදට යෙදී තිබේ. එතුමන්ට අපි චිර ජීවනය පතමු. ගුණදාස අමරසේකරයන් සභ්‍යත්ව රාජ්‍යය නිර්මාණය නමින් කර ඇති නිබන්ධනයේ ඡේද කිහිපයකි මේ.

කොළඹ අගනුවර අහස් මාළිගා අතර ජීවත්වන අපි මේ රටේ සංයුතිය හඳුනන්නෝ නොවෙමු. මේ රට එකම ගමක් යැයි කීවොත් බොහෝ දෙනා මවිතයට පත්වනු ඇත. එය අතිශයෝක්තියක් ලෙස බැහැර කරනු ඇත. මේ රට තුළ ගම් දස දහසක් තිබේ. ඉන් ඇතැම් ඒවා, විශේෂයෙන් උතුරු මැද පළාතේ ඇති ඇතැම් ගම් අනුරාධපුර යුගයේ සිට අඛණ්ඩව පැවත එන පුරාණ ගම් වෙයි. කොටින්ම කියතොත් මේ රට අද වන තුරු ග්‍රාම රාජ්‍යයකි.

මේ ගම්වලින් එකක් හෝ දෙක – තුනක් හෝ පාදක කොටගත් ගම් සභාවක් මෙහි පැවැතිණි. දෙදහස් වසරක් මුළුල්ලෙහි පැවැති ඒ ගම් සභාවේ ආරම්භය පණ්ඩුකාභය යුගය ලෙස සැලකේ. ගම්වල සීමා නිර්ණය කොට ග්‍රාම රාජ්‍යයක් රට තුළ නිර්මාණය කරන ලද්දේ පණ්ඩුකාභය නරවරයා විසිනි.

ගම්වල පාලනය මුළුමනින්ම ගෙනයන ලද්දේ ගම් සභාව මගිනි. ගම් වැසියන් විසින් ඒකමතිකව තෝරා පත්කර ගන්නා ලද නිලධාරි මණ්ඩලයක් විසින් මේ පාලනය ගෙනයන ලදී.

වසර දෙදහසක් පැවති මේ ගම් සභාව අහෝසි කරන ලද්දේ මේ රට යටත් කරගත් ඉංගිරිසි පාලකයා විසිනි. 1833 දී ස්ථාපිත කරන ලද කොල්බෲක් – කැමරන් ප්‍රතිසංස්කරණ මගිනි එය සිදුකරන ලද්දේ. එහෙත් ටික කලකින් පසු ගම් සභාවෙන් තොරව මේ රට පාලනය අසීරු බව වටහාගත් පාලකයා එය යළි ස්ථාපිත කළේය. එය අවසාන වශයෙන් අහෝසි කරන ලද්දේ 1948 දී නිදහස ලබාගත් අපේ නායකයන් විසිනි.

ඒ අවසාන කාලයේදී අපේ නායකයන් විසින් විකෘති කරන ලද ගම් සභාව, ගම වනසන හලාහලයක් විය.

ගමේ සාමය, සමගිය වනසන උනුන් ඇනකොටා ගැනීමට සලස්වන පොර පිටියක් බවට ගම පත්කරන ලදී. ඒ පිළිබඳ අගනා විස්තරයක් මගේ ‘කරුමක්කාරයෝ’ නව කතාවෙන් දැකගත හැකිය.

ඒ අතීතයේ ගම් සභාව විසින් පාලනය කරන ලද ගම තුළ වූ ජනතාව තෘප්තිමත් ජීවිතයක් ගත කළ පිරිසක් විය. ධර්මපාලතුමා විසින් ඒ පිළිබඳ විස්තරයක් සපයා තිබේ.

“වර්ෂ 2350 වන තුරු අපි නිදහස් ජාතියක් ලෙස ජීවිත් වීමු. ඒ අවධිය තුළ අපගේ ඉඩකඩම් අප සතුව තිබුණු බැවින් අපට අවශ්‍ය සියලු දේ අප රට තුළින් ලබාගතිමු. ඒ යුගයේ මෙරට වැසියෝ තෘප්තිමත් ජීවිතයක් ගත කළහ. ගම්වැසි කුඹුරු හිමි ගොවියෝ සාමූහික ජීවිතය සහ පරාර්ථය ආත්ම කොටගත් ආගම අනුව යමින් ගොවිතැන්බත් කිරීමේදී අන්‍යෝන්‍ය වශයෙන් උපකාර වෙමින් ජීවත් වූහ. අන්‍යෝන්‍ය උපකාරය ආප්තය විය.”

ඒ ගම තුළ අද ඇති තත්ත්වය කෙබඳුද? එය මිහිපිට ඇති අපායකි. එහි අද ඉන්නේ සාගින්නෙන් පෙළෙන හරිහමන් කෑමක් බීමක් නැති අසරණ පිරිසකි. පවුලේ දෙමාපියන් කෑම කන්නේ එක වේලක් පමණි. දරුවන්ගේ ආහාරය වන්නේ උදේ හවස දෙන කැඳ කෝප්පයයි. රෑ බඩගින්නේ අඬන අත දරුවා මව විසින් නිදිකරනු ලබන්නේ මිනිහා බොන කසිප්පු හැළියේ අත දමා ඒ ඇඟිලි තුඩු දරුවාට සූප්පු කිරීමට සැලැස්වීමෙන් බව මට මෑතක දී අසන්නට ලැබිණි.

බිරිඳ හා පුතු සමග
පිංතූරය – ප්‍රියන්ජන් සුරේෂ් ද සිල්වා

ඔවුන් නිවසන ගේ දොර කෙබඳුද? තහඩු හෝ පොල් අතු හෝ සෙවිලි කළ ලෑලි ගසා වට කළ පැල්පතකි එය. යුද පෙරමුණකට ගිය පුතාගේ මළකඳ තැබීමට ඉඩක් ඒ තුළ නොමැත. ඇතැම් පවුල්වලට ඇති එකම ආදායම් මාර්ගය මිගිය පුතාට ලැබෙන වන්දි මුදලකි. මීට අමතරව ඡන්දයක් ළං වන විට මන්ත්‍රීතුමා අතින් හිඟමනක් ලැබේ. අද ඇති ගමේ තත්ත්වය මෙවැනි වෙයි.

එසේ වුවද ඔවුන්ගේ හදවත් තුළින් අතීතය විසින් දායාද කර ඇති සභ්‍යත්ව විඥානය ගිලිහීගොස් නොමැත. දහසක් දුක් කම්කටොලු මැද්දේ වුවද මානව දයාව ඔවුන්ගේ හදවත්වලින් ගිලිහීගොස් නොමැති යැයි මම සිතමි. තවම අපේ සභ්‍යත්වයේ කෝෂ්ඨාගාරය ගමවේ.

මේ රටේ ජාතික ආදායමෙන් සියයට අසූවක් (80%) පරිහරණය කරන්නේ සමස්ත ජනතාවගෙන් සියයට විස්සක් (20%) විසිනි. ඉතිරි සියයට අසූවට (80%) ලැබෙන්නේ ජාතික ආදායමෙන් සියයට විස්සක් (20%) පමණි. සියයට හැත්තෑවක් (70%) වන ගැමි ජනතාවට ලැබෙනු ඇත්තේ සියයට දහයක් (10%) පමණ විය යුතුයි.

මේ තත්ත්වය වෙනස් නොකර අද මේ රට වැටී ඇති තත්ත්වයෙන් එය මුදාගත හැකිද?

අප පතන මානව හිතවාදී සභ්‍යත්ව රාජ්‍යය නිර්මාණය කිරීමේදී එය පටන්ගත යුත්තේ කොතැනින්ද? එය පටන්ගත යුත්තේ ඒ සභ්‍යත්වය රැකගත් ගම පාදක කොටගෙනයි. ඒ සභ්‍යත්ව නිර්මාණයේ අත්තිවාරම ගම විය යුතුයි. ඒ ගැන විවාදයක් තිබිය නොහැකිය. සභ්‍යත්ව රාජ්‍යයයේ දේශපාලන ව්‍යුහයේ පළමු ඒකකය විය යුත්තේ ගම මුල්කර ගත් ග්‍රාම සංවර්ධන සභාවයි. එය බිහිකර ගත යුත්තේ කෙසේද?

මේ රටේ ගම් පහළොස් දහසක් (15,000) පමණ තිබේ. එක ග්‍රාම සංවර්ධන සභාවකට, එකිනෙකාට ළංව ඇති ගම් පහක් (5) ඇතුළු විය යුතුයි. එවිට ග්‍රාම සංවර්ධන සභා 3000ක් පමණ නිර්මාණය වනු ඇත. එක ගමකින් දෙදෙනකු පමණ තෝරාගත් විට සංවර්ධන සභාව දසදෙනකුගෙන් පමණ සමන්විත වනු ඇත. මේ තෝරාගැනීම කළ යුත්තේ හුදෙක් සම්මතය මුල්කර ගෙනයි. මෙහිදී කිසිම ආකාරයක තරගයක් නොතිබිය යුතුයි. පක්ෂ දේශපාලනය මුල්කර ගත් තරගයක් කිසි ලෙසකින් ඇතුළු විය යුතු නොවේ.

සභ්‍යත්ව රාජ්‍ය නිර්මාණය සඳහා මා සිත පහළ වූ දේශපාලන ව්‍යුහය පහත සඳහන් අයුරින් රූපගත කළ හැකිය.

ග්‍රාම සංවර්ධන සභාවේ එකම අරමුණ විය යුත්තේ ඊට ඇතුළත් වන ගම් සංවර්ධනය කිරීමයි. සංවර්ධන සභාවට පත්වන දසදෙනා (10) විසින් ඒ කාර්යය බෙදා වෙන්කරගත යුතුයි. සියලු සංවර්ධන සභාවලට පොදු වන සංවර්ධන මාර්ගයක් තිබිය නොහැකිය. එක එක සංවර්ධන සභාවල අවශ්‍යතා අනුව එය වෙනස් විය යුතුයි.

මේ සංවර්ධන සභාවලට අවශ්‍ය පහුසකම්, මූල්‍ය ආධාර සැපැයීම, මධ්‍යම රජයේ රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාවේ වගකීම විය යුතුයි. සංවර්ධන සභා නියෝජිතයන්ට සිය කාර්යය ඉටුකිරීම් වස් සුළු වේතනයක් දිය යුතුයි. සංවර්ධන සභාවට අයත් වන සියලු ගම් එක සේ සංවර්ධනය කිරීම සංවර්ධන සභාවේ මූලික වගකීම විය යුතුයි.

මේ දේශපාලන ව්‍යූහයේ ඊළඟ පියවර විය යුත්තේ දිස්ත්‍රික් සංවර්ධන සභා නිර්මාණයකර ගැනීමයි. ඊට පළමු අවශ්‍ය නම් ප්‍රාදේශීය මහලේකම් කොට්ඨාස පදනම්කර ගෙන ප්‍රාදේශීය සංවර්ධන සභා ඊළඟ ස්ථරය ලෙස යොදාගත හැකිය. එයට නියෝජිතයන් පත්කර යැවිය යුත්තේ ග්‍රාම සංවර්ධන සභා මගිනි. මේ ප්‍රාදේශීය සංවර්ධන සභා දේශපාලන බල කේන්ද්‍ර නොව සංවර්ධන කේන්ද්‍ර විය යුතුයි. ඒ සඳහා දේශපාලනය නොවැද්දගත යුතුයි. ඒවායේ සංයුතිය ග්‍රාම සංවර්ධන සභාවල සංයුතියම විය යුතුය.

මේ රටේ දිස්ත්‍රික්ක 22ක් තිබේ. ඉන් එක දිස්ත්‍රික්කයකට ග්‍රාම සංවර්ධන සභා විසිපහක් (25) පමණ අයත් වනු ඇත. ඒවා එකම මට්ටමකට සංවර්ධනය වූ ඒවා නොවෙනු ඇත. මේ වෙනස අවම කොට මුළු දිස්ත්‍රික්කයම එකම තත්ත්වයකට ගෙන ඒම දිස්ත්‍රික්ක සභාවල මූලික අරමුණ විය යුතුයි.

මේ දිස්ත්‍රික්ක සභාවලට නියෝජිතයන් පත් කරගත යුත්තේ ඊට අයත් වන ග්‍රාම සංවර්ධන සභාවලින් හෝ ප්‍රාදේශීය (සංවර්ධන සභා පිහිටුවන්නේ නම්) එමගින් හෝ තෝරා පත්කර ගන්නා නියෝජිතයන් මගිනි.

මේ දිස්ත්‍රික්ක සභා පවත්වාගෙන යෑමට අවශ්‍ය සියලු පහසුකම් සැපැයීම, මූල්‍ය ප්‍රතිපාදන සැපැයීම මධ්‍යම රජයේ රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාවේ වගකීම වේ. ඒ දිස්ත්‍රික්ක සභා නියෝජිතයන්ට ද වේතනයක් දිය යුතුයි.

ඉහතින් දැක්වූ ග්‍රාම සංවර්ධන සභා, ප්‍රාදේශීය සංවර්ධන සභා සහ දිස්ත්‍රික්ක සංවර්ධන සභා මගින් පස් වසරක කාලයක් තුළ සංවර්ධිත ග්‍රාම රාජ්‍යයක් බිහිකර ගැනීමට හැකිවනු නොඅනුමානය.

අප පතන දේශපාලන ව්‍යූහයේ ඊළඟ පියවර විය යුත්තේ රටේ මුළු පාලනයම හසුරුවන රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාව නිර්මාණයකර ගැනීමයි. එය නියෝජිතයන් තුන්සියයකින් (300) පමණ සමන්විත විය යුතුයි. ඒ තුන්සියය (300) පත්කර ගත යුත්තේ දිස්ත්‍රික්ක සභා නියෝජිතයන් අතරිනි; පිටතින් නොවේ.

රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාව විසින් මුළු රටේම පාලනයට අවශ්‍ය නීතිරීති, අධිකරණ පද්ධතිය, ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය, අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්තිය ආදි වූ සියල්ල මෙන්ම රටේ ආරක්ෂාව, ස්වෛරී භාවය ස්ථාපිත කළ යුතු වෙයි. ඒ සඳහා අවශ්‍ය ව්‍යවස්ථාව බිහිකර ගත යුතුයි. රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාව අගමැති කෙනකුගෙන්, ඇමැති මණ්ඩලයකින්, මන්ත්‍රීන් පිරිසකගෙන් සමන්විත විය යුතුයි. මේ සියලු ආයතනවල ග්‍රාම සංවර්ධන සභා, දිස්ත්‍රික්ක සංවර්ධන සභා, රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභා සියල්ලෙහිම ආයු කාලය පස් වසරකට සීමාවිය යුතුයි.

මේ රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාවේ ක්‍රියා පටිපාටිය සඳහා අවශ්‍ය කිසියම් ආභාෂයක් මේ රටේ පැවැති ඩොනමෝර් මන්ත්‍රණ සභාවෙන් ලබාගත හැකි යැයි මම සිතමි. ඒ ඩොනමෝර් ක්‍රමය තුළ සභ්‍යත්ව රාජ්‍යයක් සතුවන ලක්ෂණ කිහිපයක ඡායා මාත්‍රයක් ගැබ් වී තිබිණ. අප නිදහස් අධ්‍යාපනය, නිදහස් සෞඛ්‍යය ලබාගත්තේ ඒ ඩොනමෝර් යුගයේ දීය.

යෝජිත දේශපාලන ව්‍යුහය මෙවැන්නක් වන අතර සභ්‍යත්ව රාජ්‍යයට අවශ්‍ය ආර්ථික ව්‍යුහය කෙබන්දක් විය යුතුද?

ඒ සඳහා අවශ්‍ය පිළිතුර අප සතුව තිබේ. වසර දෙදහසක් පැවැති සභ්‍යත්වය මගින් එය අපට හිමිකරදී ඇත. එය අන් කිසිවක් නොව අප සතුව පැවැති බෞද්ධ ආර්ථික ව්‍යුහයයි. එය ඉවතලීමට කිසිදු හේතුවක් මම නොදකිමි. අද අවශ්‍යව ඇත්තේ එය අදට ඔබින විදිහට අද අප මුහුණ දෙන ලෝක ආර්ථික ප්‍රවණතාව අනුව සකස්කර ගැනීමයි.

අද වන විට බුදු දහහම එළි දක්වා ඇති ආර්ථික න්‍යාය බටහිර ආර්ථික විද්‍යාඥයන් විසින් පවා පිළිගනු ලබන සම්භාවනීය ආර්ථික න්‍යායක් බවට පත්ව තිබේ. ආර්ථික විද්‍යාඥ ෂූමාකර් විසින් විශද කොට ඇති ඒ බෞද්ධ ආර්ථික න්‍යාය මෙතෙක් ලොව ප්‍රගුණ කළ නව ලිබරල්වාදී හෝ මාක්ස්වාදී හෝ න්‍යායන්ට විකල්පයක් සපයා ඇති බව බොහෝ ආර්ථික විද්‍යාඥයන් විසින් පිළිගෙන තිබේ. 2017 දී එළිදක්වන ලද ‘Buddhist Economics : An Enlightened approach to the Dismal science’ නමැති ග්‍රන්ථය ඊට නිදසුනක් සේ මම දකිමි. එය ලියා ඇත්තේ කැලිෆෝනියා විශ්වවිද්‍යාලයේ ආර්ථික විද්‍යාව පිළිබඳව මහාචාර්ය ක්ලෙයාර් බ්‍රවුන් විසිනි. අපගේ රටට වඩා කුඩා රටක් වන භූතානය බෞද්ධ ආර්ථික න්‍යාය අනුව යමින්, “සන්තුට්ඨි පරමං ධනං” යන බුදු වදන අනුව යමින් මෙතෙක් අප භාවිත කළ ආර්ථික සංවර්ධන නිර්ණායකය වන දළ දේශීය නිෂ්පාදනය වෙනුවට ‘Happiness Index’ යන නිර්ණායකයක් ඉදිරිපත් කර ඇති සැටි අපට පාඩමක් විය යුතුයි. ඒ බෞද්ධ ආර්ථික න්‍යාය ක්‍රියාත්මක කිරීමටය. සුදුසුම තෝතැන්න වන්නේ වසර දෙදහසක් (2000) බෞද්ධ සභ්‍යත්වය රැකගත් අපේ රට බව මගේ විශ්වාසයයි.

විදේශිකයන් විසින් අප මත පටවා ඇති දෑවැද්ද ඉවතලා මා ඉහතින් දැක්වූ විකල්ප මාර්ගය ක්‍රියාත්මක කළ හොත් ඉන් ලබාගත හැකි ප්‍රධාන අතුරුඵලයක් කෙරෙහි ද අවධානය මෙහිලා පෙන්වාදීම ප්‍රයෝජනවත් යැයි සිතමි.

අද අපට මුහුණදීමට ඇති ප්‍රධානම තර්ජනය ඉන්දියාව විසින් ඇමරිකාවේ ද සහාය ඇතිව අපවෙත එල්ල කර ඇති 13 වන සංශෝධනයයි. එය අපගේ හිසමත එල්ලන ලද කඩුවක් වෙයි (බල ලෝභයෙන් ආතුර වූ වත්මන් අධම දේශපාලන නායකයන් ඒ කඩුව අප හිසමතට පතිත කිරීමට සූදානම් බව පෙනේ). ඒ භයානක ඉරණමෙන් ගැලවිය හැක්කේ මං විසින් පෙන්වාදී ඇති විකල්ප මාර්ගයෙන් පමණි. එවිට 13 වන සංශෝධනයක් අවශ්‍ය නොවෙනු ඇත. සංහිඳියාවේ නාමයෙන් රට බෙදා ෆෙඩරල් රාජ්‍යය බිහිකිරීමට අවශ්‍ය නොවෙනු ඇත. අපේ ස්වෛරී භාවය, භෞමික අඛණ්ඩතාව විනාශ නොවනු ඇත.

මවිසින් ඉදිරිපත් කර ඇති ඉහත සඳහන් දේශපාලන ආර්ථික විකල්පය පරිපූර්ණ එකක් හෝ සාර්ථක ප්‍රතිඵල ගෙනදෙන එකක් හෝ නොවන්නට පුළුවන. මෙය ආධුනිකයකු අතින් ලියැවුණු කටු සටහනක් පමණි. ඒ බව මම දනිමි. මගේ අරමුණ වූයේ හුදෙක් එවැනි විකල්පයක් සොයාගනු වස් බුද්ධිමත් සංවාදයක් බිහිකර ගැනීම සඳහා අපේ බුද්ධිමතුන්ගේ අවධානය යොමු කිරීමයි.

එවැන්නකින් තොරව මේ රට අද වැටී ඇති ප්‍රපාතයෙන් ගොඩගත නොහැකි වනු ඇත.

ඒ කරුණු අපට පමණක් නොව මේ රටේ බහුතර ජනතාවට ද මේ වනවිට පැහැදිලි වී ඇත. විදේශිකයා හිමිකර දුන් පාර්ලිමේන්තුව, පක්ෂ ක්‍රමය, ඊනියා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය කෙරෙහි අබමල් රේණුවක විශ්වාසයක් ඔවුන් තුළ නොමැත. එය අප වැනසීමට අටවන ලද උපක්‍රමයක් බව ඔවුනට පෙනී ගොස් තිබේ. ඔවුන් ලබා ඇති මේ අවබෝධය විකල්පයක් සොයා යන අපට ඉමහත් දිරියක් බව කිවමනා නොවේ. මේ අවස්ථාව අප විසින් ප්‍රයෝජනයට ගත යුතුයි. එය ප්‍රයෝජනයට නොගෙන සුපුරුදු ලෙස විජාතිකයාගේ උගුලේ රැඳී සිටියොත් ඒ උරචක්‍රමාලය අපේ රටේ ජාතිය ගෙල සිඳ, අප මේ මිහිපිටින් අතුරුදහන් කරනු නියතය.

මා දැක්වූ විකල්ප මග වසරකින් දෙකකින් අපේක්ෂිත ප්‍රතිඵල ගෙන දෙන්නක් නොවේ. ඊට වසර කිහිපයක් ගතවනු ඇත. එහෙත් ඒ කරුණ එය ක්‍රියාවට නොනැඟීමට හේතුවක් නොවිය යුතුයි. එහි ඇතැම් කොටස් ග්‍රාම සංවර්ධන සභාව වැන්නක් අද ඇති පාලන තන්ත්‍රය තුළම ක්‍රියාවට නැඟිය හැකියි. රට පුරා ඇති සංවර්ධන සභා තුන්දහසක් ක්‍රියාත්මක වී මල්ඵල ගැන්වෙන විට අද ඇති විදේශිකයා හිමිකර දුන් පලාන තන්ත්‍රය ඉබේම දියවී යෑමට ද පටන් ගනු ඇත.

මා ඉහතින් දැක්වූ ගම්වල ප්‍රමාණය පිළිබඳ සංඛ්‍යා ලේඛන, දත්ත සහ තවත් කරුණු නිවැරදි නොවන්නට පුළුවන. එහෙත් මා ඉදිරිපත් කර ඇති ‘ග්‍රාම රාජ්‍ය සංකල්පය’ ඉවතලෑමට එය හේතුවක් කරගත යුතු නොවේ. වැදගත් වන්නේ මා ඉදිරිපත් කර ඇති ග්‍රාම රාජ්‍යය සංකල්පය පිළිබඳ ප්‍රබල සංවාදයක් සමාජය තුළ බිහි කිරීමයි. මගේ මූලික අරමුණ එයයි.

ආචාර්ය ගුණදාස අමරසේකර
2025-11-12 : Divaina

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

චිරං ජයතු ප්‍රාඥයාණෙනි

ගුණදාස අමරසේකරයන්ගේ 96 වන ජන්ම දිනය අදට (නොවැම්බර් 12) යෙදී ඇත. මේ ලිපිය ඒ නිමිත්තෙනි.

අප අතර සිටින් ශ්‍රේෂ්ඨතම සාහිත්‍යධරයකු වන ගුණදාස අමරසේකර සිංහල නවකතාව, කෙටිකතාව, කවිය වැනි නිර්මාණාත්මක සාහිත්‍යාංග ප්‍රගමනයට පමණක් නොව සිංහල සාහි

ත්‍ය විචාරයටත්, ශ්‍රී ලංකාවේ සමාජ දේශපාලන හර පද්ධතියේ උන්නතිය ීඋදෙසාත් විශිෂ්ට දායකත්වයක් සපයන ප්‍රාඥයෙකි. අමරසේකරයන්ගේ එම අසමසම සේවාව පිළිබඳව විදග්ධ පාඨකයන් දැනුවත් කිරීම අවශ්‍ය නොවන්නේය.

සාහිත්‍ය කලා ක්ෂේත්‍රයේ හිණි පෙත්තටම නැඟුන ද නැඟී එන සාහිත්‍යකරුවන්ට අත හිත දෙමින් ඔවුන් ධෛර්යමත් කිරීමට අමරසේකරයන් දරන ප්‍රයත්නය ගැන ලියවී ඇති තොරතුරු අල්ප බව මගේ හැඟීමයි. එබැවින් මගේ පෞද්ගලික සැමරුම් සටහනක් තුළින් මේ අද්විතීය ප්‍රඥයාගේ එම ගුණාංගය ගැන අවධානය යොමු කිරීම කාලෝචිත යැයි මට සිතේ.

ගුණදාස අමරසේකරයන් සමග මට ගුවන් විදුලි සම්මුඛ සාකච්ඡා මාලාවක් පැවැත්වීමටත් පසුව ඒ සංවාද පොතක් වශයෙන් පළ කිරීමටත් හැකිවීම අමරසේකරයන් සමග පැවති සාහිත්‍යමය සම්බන්ධතාවයේ උග්‍ර ඵලය ලෙස සඳහන් කළ හැකිය. මේ සංවාද සඳහා මඟපෑදුනේ ඔස්ටේ්‍රලියාව පුරා විසුරුවා හරින ලෝකයේ විශාලතම ජන වාර්ගික ගුවන් විදුලි සේවාව වන එස්. බී. එස්. ගුවන් විදුලියේ සිංහල වැඩසටහන් නිෂ්පාදකවරයා ලෙස මා සේවය කළ කාලයේදීය. දුරකථනය ඔස්සේ සිදුකළ මේ සංවාදවලදී දන්ත වෛද්‍යවරයකු සාහිත්‍යධරයකු වූ සැටිත් වික්‍රමසිංහයන්ගේ හා සරච්චන්ද්‍රයන්ගේ සාහිත්‍ය සේවාව ගැනත් යළි උපන්නෙමි අතහැර එක ටැමෙන් පොළොවට බට සැටිත්, පේරාදෙණි සාහිත්‍ය කල්ලියෙන් බැහැර වූයේ කුමක් නිසාද යන්නත්, සිංහල නවකතාව සේවනය නොවුණු කැඩපතක් වූ සැටිත් වැළලී ගිය අපගේ හද බස පාදාගෙන සිංහල කවිය යළිත් නඟා සිටුවිය හැකි මාර්ග ගැනත් සාකච්ඡා කළෙමු. එම සංවාද ‘ගුණදාස අමරසේකර සංවාද’ නමින් විජේසූරිය ග්‍රන්ථ කේන්ද්‍රය මගින් 2023 දී පළ කෙරිණි.

එම සංවාදවලදී අමරසේකරයන් පළ කළ අදහස් කිහිපයක් උපුටා දැක්වීම වැදගත් යැයි සිතමි.

දන්ත වෛද්‍යවරයකු ලෙස විශ්වවිදයාල අධ්‍යාපනය ලැබූ ඔබ සාහිත්‍යධරයකු වූයේ කෙසේදැයි මා අසූ ප්‍රශ්නයට අමරසේකරයන් දුන් පිළිතුර මෙසේය.

‘ඔය ප්‍රශ්නය අහනකොට මට මතක් වුණා ශ්‍රේෂ්ඨ රුසියන් කෙටිකතාකරුවකු වන චෙකෝෆ්ගේ කියමනක්. චෙකෝෆ් කියලා තිබුණා ඔහුගේ නීත්‍යනුකූල භාර්යාව වෛද්‍ය වෘත්තියයි, නීත්‍යානුකූල නොවන පෙම්වතිය සාහිත්‍යයයි කියලා. මට ඒක පොඩ්ඩක් වෙනස් කරලා කියන්ට පුළුවන් මගේ නීත්‍යානුකූල භාර්යාව සාහිත්‍යයයි, නීත්‍යානුකූල නොවන පෙම්වතිය මගේ වෘත්තියයි කියලා.’

තවමත් අපේ සාහිත්‍ය අබුද්දස්ස යුගයෙන් මිදී නැති බව අමරසේකරයන් දරන මතයට විරුද්ධ අදහසක් මගේ ප්‍රශ්නයකින් මතු කළ විට එතුමන්ගේ පිළිතුර මෙබඳු විය.

‘වර්තමාන සාහිත්‍යය මෙන්ම පසුගිය දශක කිහිපයේදී පැවති අපේ රටේ සාහිත්‍යය එක්තරා විධියක අබුද්දස්ස යුගයක්. ඒ තුළ ප්‍රඥාලෝකයක් නැති සාහිත්‍යයක් තමයි අපි බිහි කරලා තියෙන්නේ. මම එයට හේතු පවා දක්වලා තියෙනවා. සාහිත්‍යය කියන්නේ නවකතාව කියන්නේ කතාන්දරකීමක් නොවේ. සාහිත්‍යය කියන්නේ පුළුල් අර්ථයෙන් ගත්තොත් රටක තියෙන දේශපාලන සංවාදයේ උත්තර සංවාදයක්. අපේ රටේ එක්දහස් නවසිය පනස් ගණන්වලින් පස්සේ එවැනි සංවාදයක් බිහි වුණේ නැහැ.’

මැද පන්තියේ දිගු ගමන නිරූපණය කරන ගමනක මුල නවකතාවෙන් ඇරැඹී වෙළුම් නවයකින් යුත් නවකතා මාලාවට ශ්‍රී ලාංකික සාහිත්‍ය ප්‍රජාවෙන් නිසි ඇගයීමක් ලැබී නැති බව මා සඳහන් කළ අමරසේකරයන් දුන් පිළිතුර මෙසේය.

ඒ අදහසට මම එකඟයි. අද මේ රටේ විචාරය සඳහා වාසනා මහිමය ඇති විචාරකයන් හිඟයි. ඒ වගේ වාතාවරණයකදී අපට හැකි වෙන්නේ කොහොමද උසස් නිර්මාණයකට නිවැරදි ප්‍රතිචාරයක් ලබාගන්න. මා හිතනවා කාලාන්තරයකට පසුව අපේ සමාජය වසාගෙන සිටින මෝහාන්ධකාරය දුරු වෙලා යහපත් යුගයක් උදාවුණු දවසක රටේ හරවත් දේශපාලන සංවාදයක් ඇතිවුණු දවසක අපේ විචාරකයන්ට හොඳ සාහිත්‍ය නිර්මාණ අගය කරන්ට වාසනා ශක්තිය ලැබේවි කියා.

මේ සටහන අවසන් කරමින් එතුමන්ට පැදි කිහිපයකින් දිගාසිරි පතන්ට මට අවසර දෙනු මැනවි,

ආචාර්ය පාලිත ගනේවත්ත

November 12, 2025  :Divaina

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

යුගයේ අවශ්‍යතාවය විපක්ෂ සන්ධානයක් ද නවමු දේශපාලන දැක්මක්ද?

නයෝමී ක්ලේයින් (Naomi Klein) නැමති ලේඛිකාවගේ ‘The Shock Doctrine’ නැමති කෘතිය එළිදැක්වෙන්නේ 2007 වසරේ දී ය. ලොව පුරා ඉමහත් ජනප්‍රියත්වයට පත් වූ එම කෘතියෙන් හඳුන්වා දෙන ‘shock doctrine’ යන සංකල්පයත් එහි ප්‍රායෝගික ක්‍රියාන්විතය වූ ‘disaster capitalism’ ක්‍රියාවලියත් ප්‍රයෝගිකව අත්හදා බැලීම සැබැවින් ම ඇරඹුනේ ඉන් විසිපස් වසරකට පෙර ය.

Disaster Capitalism පිළිබඳ ව මුල් ම කතන්දරය 1972 දී චිලී රටේ අයන්ඩේගේ වාමාංශික සමාජ-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රජය ඇමෙරිකාව විසින් මෙහෙයවනු ලැබූ හමුදා කුමණ්ත්‍රණයක් පෙරළා අයන්ඩේ ඝාතනය කිරීම පිළිබඳ කතන්දරයයි.

Shock Doctrine කෘතිය තුලින් පෙන්වා දෙන්නේ රටක් වෙත සැලසුම් සහගතව වරින් වර එල්ලවන හා එල්ල කරනු ලබන ආපදාවන් මගින් එහි ජනතාව තුල අසංවේදී වූ ද උදාසීන වූ ද පොදු මානසිකත්වයක් නිර්මාණය වන බව යි. එවන් වූ පොදු මානසිකත්වයක් තුල රටක ආර්ථිකය හා සංස්කෘතික වටපිටාව තුල සිදු කරණු ලබන බරපතල වෙනස්කම්වලට පවා ජනතාව අසංවේදී ව අනුගත බව යි. මේ සඳහා ඔවුහු නිර්මාණය කරන ලද ආපදාවන් මෙන් ම ස්වභාවික ආපදාවන් ද යොදා ගත් හ.

මිල්ටන් ෆ්‍රීඩ්මන්ගේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය වූයේ රජය ආර්ථිකය කෙරෙහි කිසි ම ලෙසකින් මැදිහත් නො විය යුතු බවත්, එවිට ස්වභාවික නීතියට අනුව ආර්ථිකය සාධාරණ ලෙස පාලනය වන බව යි. (බටහිර ලෝකය ආර්ථික සංවර්ධනය මනින මිම්ම දළ දේශීය නිෂ්පාදිතය (GDP) බව ද අමතක නොනරන්න.)

ඇමෙරිකාව එම ෆ්‍රීඩ්මන්ගේ න්‍යාය තම රට තුළ භාවිත නොකළ ද, සෙසු රටවලට එම ප්‍රතිපත්ති අත්හදා බැලීමට සුදුසු වන වාතාවරණයන් සකස් කර දුනි. එමෙන් ම එම ආපදාවන් කලමනාකරණය සඳහා ලෝක බැංකුව, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල වැනි මූල්‍ය ආයතනයන් යොදා ගත් හ. විවිධ රටවල මේ ව්‍යාපෘතිය ක්‍රියාත්මක කරන ලද්දේ චිකාගො බෝයිස් (Chicago boys) යන නමින් හඳුන්වා දෙනු ලැබූ ෆ්‍රීඩ්මන්ගේ ගෝල බාලයින් විසිනි.

චිලී රාජ්‍ය තුල පමණක් නොව, ඒ කාලය තුල දී ම, පැරණි සෝවියට් දේශය, පෝලන්තය චීනය හා ඇතැම් අප්‍රිකානු, දකුණු ඇමෙරිකානු මෙන් ම ලංකාව ඇතුලු ආසියාකරයේ රටවල ද disaster capitalism ක්‍රියාකාරී වූ ආකාරය එම කෘතිය තුල විස්තර කර ඇත.

මට මේ සටහන ලිවීමට සිත් වූයේ පසුගිය දා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා අත්අඩංගුවට ගැනීම හා සම්බන්ධ සිද්ධි දාමය නිසා ය.

ඇතමෙක් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ආර්ථිකය ගොඩ දැමූ රට බේරාගත් විරුවෙකු ලෙස ද සළකති. මෙය මුලාවකි.

21 වැනි සියවස ඇරඹෙන විට මේ රට ජනතාව කොටි ත්‍රස්තවාදයේ පීඩාව හමුවේ දැඩි ව්‍යාකූල තත්වයකට පත්ව සිටිය හ. එවකට අගමැතිවරයා බවට පත් ව සිටි රනිල් වික්‍රමසිංහ කළේ කොටින්හට ඔවුන් විසින් අත්පත් කරගත් ප්‍රදේශ වල පාලනය බාර දීමයි. මෙය මා දකින්නේ රාජ්‍යතාන්ත්‍රික භාවයක් ලෙස නොව නිවට කමක් ලෙස යි.

ඉන් පසු ව එන මැතිවරණයට ඔහු ‘Regaining Sri Lanka’ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය ඉදිරිපත් කරයි. නයෝමි ක්ලෙයින් එය හදුන්වන්නේ ලංකාව වෙනුවෙන් ලෝක බැංකුව විසින් සකස් කරනු ලැබූ disaster capitalism ව්‍යාපෘතියේ ආකෘතියක් ලෙසට ය. ශ්‍රී ලංකාව මැතිවරණයක දී එවන් ව්‍යාපෘතියක් ඡන්දයක දී පරාජය කිරීමට සමත් වූ වාසනාවන්ත ජනකොටසක් බව නයෝමි ක්ලෙයින් සදහන් කරයි.

දිග කතාවක් සංක්ෂිප්තව කිවතොත් රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපති ලෙසින් පත්වෙන්නේ අහම්බයකිනි. වඩාත් නිවැරැදිව කිවතොත් නිර්මාණය කරනු ලැබූ අහම්බයකිනි. එය නිර්මාණය කරන ලද්දේ ජාත්‍යන්තරය හා තව දුරටත් මේ රටේ සිංහල බෞද්ධ රාජ්‍යත්වයක් පවතින බව පිළිගැනීමට අකමැති කොටස් විසිනි. ඒ සඳහා භූමිය තුළ ප්‍රධාන භූමිකාවක් ඉටුකළේ කතෝලික පල්ලිය, දෙමළ ඩයස්පෝරාව හා මෙරට තුප්පැහි කලාකරුවන්, සමාජ ක්‍රියාකාරීන් හා නාගරික මැද පන්තියේ ජන කොටස් ය.

මේ ආපදාවේදී විය යුතු පරිද්දෙන් ම බටහිර දේශපාලන ව්‍යාපෘතිය තම විස්වාසවන්තමයා වූ රනිල් වික්‍රමසිංහ හට බලයට පත් වීමට වේදිකාව සකස් කොට ලෝක බැංකුව හා ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ඔස්සේ සහන ලබා දෙමින් disaster capitalist ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය තව දුරටත් ඉදිරියට ගෙන ගියේ ය.

රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාගෙන් පසු බලය ලබාගත් වත්මන් දේශපාලන නායකත්වය ද තම මැතිවරණ පොරොන්දු අමතක කර දමමින් එම ප්‍රතිපත්තියම ක්‍රියාත්මක කළ හ. හාස්‍යයට කරුණ නම් බංකොලොත් විපක්ෂයේ සටන් පාඨය වන්නේ ද තමාට බලය ලැබුනොත් ලෝක බැංකු ව්‍යාපෘතිය වඩාත් හොඳින් ක්‍රියාත්මක කළ හැකි බව පැවසීම ය.

කෙසේ හෝ බලය ලබා ගැනීමේ අභිලාශය මිස, කෙලෙසකවත් දේශපාලන දර්ශනයක් නොතිබුනු ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ප්‍රමුඛ දේශපාලන සංවිධනායකින් මීට වඩා වෙනස් ප්‍රතිචාරයක් බලාපොරොත්තු විය නොහැක. ඔවුන්ගේ ඉතිහාසය දෙස සැලකිල්ලෙන් බලන විට මා කියන කරුණ සනාථ වෙතැයි සිතමි. ඔවුහු 1971 දී සමාජ-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රජයකට විරුද්ධව අවි ගත්තේ අන්ත වාමාංශික කණ්ඩායමක් ලෙසිනි. 1989 දී එවකට පැවති නව යටත් විජිතවාදී රජයකට විරුද්ධව ත්‍රස්තවාදය භාවිත කළේ දේශප්‍රේමී වෙස්මුහුණක් පැළඳ ගෙන ය. 2025 දී බටහිර අර්ධ ගෝලයේ ආශීර්වාදය ද සමග මැතිවරණයකින් බලය ලබා ගත්තේ තවදුරටත් නව යටත් විජිතවාදී disaster capitalist ආර්ථිකය ම ඇද ගෙන යෑමට ය.

හොරු ඇල්ලීම හොඳ දෙයකි. නමුත් ජනාධිපතිවරයෙකු අතර මඟදී අවශ්‍යතාවයන් වෙනුවෙන් ගුවන් ගමන් වෙනස් කිරීම හා ඒ හා සම්බන්ධ වියදම් සම්බන්ධයෙන් ඔහුට නඩු පැවරීමේ සදාචාර සම්පන්න බව කෙසේ වෙතත්, හිටපු ජනපතිවරයෙකු වයස හෝ සෞඛ්‍ය තත්වය ගැනවත් නොසලකා රෑ දහයත් පසුවන තුරු උසාවි භූමියේ රඳවා තබා සිරගත කිරීම ශිෂ්ට සම්පන්න නොවේ. මෙවැනි අශෝභන දෑ නිරාගමික රාජ්‍යවල සිදු වෙනවා දැ යි මම නොදනමි. නමුත් බෞද්ධ රාජ්‍යක් තුල නම් අනුමත කළ නොහැක.

මේ සිදුවීමත් සමඟ විපක්ෂයේ ඒකාබද්ධ සන්ධානයක් පිළිබඳව නව කතාබහක් ඇති වී තිබේ. නව සන්ධානයක් තුලින් බලාපොරොත්තු වන්නේ disaster capitalism ව්‍යාපෘතිය වඩාත් හොඳින් කරගෙන යා හැකි සන්ධානයක් බිහි කිරීම නම් එවැනි සන්ධාන බිහි නොවීම ම රටට සෙතකි. විපක්ෂය උත්සුක විය යුත්තේ සන්ධාන ගොඩ නැගීමට නොව රටට ගැලපෙන රටේ සංස්කෘතික (සභ්‍යත්ව) ප්‍රවාහය සමඟ සංගත වන නව දේශපාලන ආර්ථික දැක්මක් නිර්මාණය කරගැනීම උදෙසා ය.

-විශේෂඥ වෛද්‍ය වසන්ත දේවසිරි
යුතුකම සඟරාවේ අගෝස්තු කලාපයේ පලවූ ලිපියකි

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

යුදෙව් ජාතිකවාදය - 4 : හීබෲ භාෂාවේ පුනර්ජීවනය තුළ බෙන් - යෙහූදා ලකුණ

යුදෙව් ජාතිකවාදය - 4

හීබෲ භාෂාවේ පුනර්ජීවනය තුළ බෙන් - යෙහූදා ලකුණ

ඉතාමර් බෙන්-අවී: නූතන යුගයේ හීබෲ බස මව් බස වූ 
ලොව පළමුවැන්නා

“අපට පොදු වත්මන් බසක් නොමැති වීම හේතුවෙන් දුෂ්කරතා ඇති විය හැකි යැයි අයෙකුට ප්‍රකාශ කළ හැකි ය. අපට එකිනෙකා සමඟ හීබෲ බසින් කතා බහ කළ නොහැක. හීබෲ බසින් දුම්රිය ටිකට් පතක් ඉල්ලා සිටීමට තරම් එම බස පිළිබඳ දැනුමක් ඇත්තේ අප අතරින් කා හට ද? එවැන්නක් කළ නොහැක.”

තියඩෝර් හර්ට්සල් විසින් රචිත, යුදෙව් රාජ්‍යය නම් කෘතියෙහි, අනාගත යුදෙව් රාජ්‍යයක භාෂාව සම්බන්ධයෙන් කියැවෙන ආකාරය යි මේ. නූතන දේශපාලනික සයොනවාදයෙහි පියා ලෙස සැලකෙන හර්ට්සල්, 1896 වර්ෂයේ දී මෙම කෘතිය රචනා කරන විට, හීබෲ භාෂා පුනර්ජීවනය සම්බන්ධයෙන් ඔහු කවරාකාරයේ ආකල්පයක් දරන්නට ඇත් ද යන්න මෙමගින් මනාව පැහැදිලි වේ. මෙහි දී හර්ට්සල් යෝජනා කරන්නේ, ස්විට්සර්ලන්තය බඳු විවිධ භාෂා කතා කරන ජනයාගෙන් සමන්විත යුදෙව් රාජ්‍යයකි.

එහෙත්, හීබෲ බස ජීවමාන බසක් බවට පත් කිරීමේ මූලික අත්හදා බැලීම් එලියේසර් බෙන්-යෙහූදා නම් හීබෲ භාෂා ප්‍රේමියා විසින් මේ වන විටත් ආරම්භ කර තිබුණි. මෙම අත්හදා බැලීම් සඳහා ඔහුට පර්යේෂණාගාරය වූයේ සිය පවුල ය. එහි පර්යේෂණාගාර මීයන් වූයේ සිය දරුවන් ය. ඔහුගේ මෙම අසාමාන්‍ය කැප කිරීම අප සාකච්ඡා කළ යුතු ම කරුණකි.

එලියේසර් බෙන්-යෙහූදා උපත ලබන්නේ 1858 දී රුසියානු අධිරාජ්‍යය තුළ ය. (මෙම ප්‍රදේශය වත්මන් බෙලරුස් රාජ්‍යයට අයත් වේ.) ඔහුගේ මව්බස වන්නේ යිඩිෂ් (ජර්මානු සහ හීබෲ භාෂා මිශ්‍රණයෙන් උපන් භා
ෂාවක්) ය. ඔහු මූලික අධ්‍යාපනය ලබන්නේ කේඩර් නමින් හඳුන්වනු ලබන සාම්ප්‍රදායික යුදෙව් පාසලක ය. මෙහි දී හීබෲ භාෂාව ඉගෙන ගන්නා බෙන්-යෙහූදා, වයස අවුරුදු 12 පමණ වන විට හීබෲ බයිබලයට අයත් ග්‍රන්ථ ඇතුලු, සාම්ප්‍රදායික හීබෲ ලේඛන කියවීමේ නිපුනත්වය ලබා ගනී.

පසු කාලීනව, හස්කලා හෙවත් යුදෙව් ඥානෝදය (Jewish Enlightenment) ව්‍යාපාරයේ අභාෂය ඔහුට ලැබේ. ආගමික භාවිතයන්ගෙන් පරිභාහිර කටයුතු සඳහා හීබෲ භාෂාව භාවිත කිරීම යුදෙව් ඥානෝදය ව්‍යාපාරය තුළ අනුබල දෙන්නක් වූ නමුත්, හීබෲ බසින් පළ වූ පුවත්පත් යනාදිය හැරෙන්නට, කථන භාෂාවක් ලෙස හීබෲ ඒ වන විට භාවිත නොවුනි. පසුව, ප්‍රංශ, ජර්මානු සහ රුසියානු භාෂා ප්‍රවීනත්වය ලබා ගන්නා බෙන් යෙහූදා වැඩි දුර අධ්‍යාපනය ලබා ගන්නේ ලැටියාවේ දී ය. පසුව, ඔහු ප්‍රංශයේ සෝබෝන් විශ්ව විද්‍යාලයෙන් උසස් අධ්‍යාපනය ලබා ගනි යි. මේ වන විට ප්‍රචලිතව ඇති එක් මතයක් වන්නේ, යුදෙව් රාජ්‍යයක් සඳහා භූමියක් සොයා ගත්ත ද, යුදෙව්වන්හට පොදු කථන භාෂාවක් නොමැති බැවින්, ඔවුන්ට කිසි දිනෙක ජාතියක් (nation) විය නොහැකි බව යි. මෙය බෙන්-යෙහූදාගේ සිතේ දැඩි ලෙස කා වැදී පවතින අතර, ඔහුගේ අධිෂ්ඨානය වන්නේ කෙසේ හෝ හීබෲ බස යුදෙව්වන් අතර අදහස් ප්‍රකාශ කළ හැකි පොදු භාෂාවක් බවට පත් කිරීම ය.

1881 දී වෙනත් රටවලින් ඊශ්‍රායලය වෙත සංක්‍රමණය වන පළමු යුදෙව් ජන කණ්ඩායමට අයත් වන බෙන්-යෙහූදාගේ පවුල ජෙරුසෙලමෙහි පදිංචි වන අතර, ඔහු එහි සිට විවිධ රැකියාවන්හි නිරත වෙමින් සිය අත්හදා බැලීම් සිදු කර යි. මුලින් ඔහු තමන් වෙත ම, හීබෲ බසින් ආමන්ත්‍රණය කර ගනිමින්, ජීවමාන භාෂාවක් ලෙස එහි ශක්‍යතාව උර ගා බල යි. මෙහි දී ඔහුට පසක් වන්නේ බොහෝ නූතන අදහස් ප්‍රකාශ කළ හැකි වචන හීබෲ භාෂාව තුළ නොමැති බවත්, එවැනි වචන නොමැතිව හීබෲ බස නූතන භාෂාවක් ලෙස භාවිත කිරීම කිසි සේ ත් ම ප්‍රායෝගික නොවන බව යි.

මේ සඳහා ඔහු නව හීබෲ වචන නිර්මාණය කළ බවත්, එම උත්සාහය හීබෲ ශබ්ධ කෝෂයක් එළි දැක්වීම මගින් කෙලවර වූ බවත් අපි පසුගිය ලිපිය මගින් ප්‍රකාශ කළෙමු. මෙම නව වචන සම්මත කර ගැනීම සඳහා හීබෲ භාෂා කමිටුවක් පිහිටුවීමට ද ඔහු මූලික විය.

ඉතාමත් අසීරු අත්හදා බැලීමක් සඳහා ඔහු යොමු වන්නේ මේ අතර ය. ඒ තම පළමු දරුවාගේ මව් බස හීබෲ බවට පත් කිරීමේ උත්සාහය යි. මෙහි දී ඔහු සිය බිරිඳ සමග, තම පුත්‍රයා වූ ඉතාමර් බෙන්-අවීහට සම්පූර්ණයෙන් ම හීබෲ බසින් ඇමතීම සිදු කර යි. ඉතාමර් කුඩා කාලයේ දී බෙන්-යෙහූදා ඔහුට වෙනත් කිසිඳු භාෂාවක් ශ්‍රවණය නොවීමට වග බලා ගනී. කොටින් ම තම දරුවා නැලවීම සඳහා රුසියානු බසින් නැලැවිලි ගී ගැයීම පවා ඔහු සිය බිරිඳට තහනම් කර යි. ඉතාමර් කුඩා කාලයේ ඔහුට වෙනත් දරුවන් සමග සෙල්ලම් කිරීම තහනම් විය. මේ නිසා ඉතාමර්ගේ කුඩා අවදියේ දී ඔහුගේ හොඳ ම මිතුරා වන්නේ බලු පැටියෙකි.

බෙන්-යෙහූදා සිය දරුවන් සම්බන්ධයෙන් අනුගමනය කරන ලද මෙම ක්‍රියාමාර්ග ඉතාමත් කෲර ඒවා බව අයෙකුට ප්‍රකාශ කළ හැකි නමුත්, එහි අවසන් ප්‍රතිඵලය වූයේ, නූතන යුගයේ හීබෲ බස මව් බස වූ ලොව පළමුවැන්නා බවට ඉතාමර් බෙන්-අවී පත් වීම යි. මේ ආකාරයට සිය දරුවන් සියලු දෙනා ඇති දැඩි කිරීමට බෙන්-යෙහූදා කටයුතු කර යි. හීබෲ බස ජීවමාන බසක් බවට පත් කිරීමේ ඉදිරි කටයූතු සඳහා පසු කාලීනව මෙම දරුවන් විසින් ද අනගි මෙහෙයක් ඉටු කරනු ලබයි.

හීබෲ බස එදිනෙදා කටයුතු සඳහා යොදා ගැනීම, දැඩි භක්තිමත් යුදෙව් ප්‍රජාවගේ නොසතුටට හේතු වූ බව ද පසු ගිය ලිපියේ දී අපි සඳහන් කළෙමු. මේ නිසා මුල් යුගයේ දී, බෙන්-යෙහූදා පවුල සමාජයෙන් කොන් කර තැබීමේ නියෝග ද මෙම ප්‍රජාවන් විසින් නිකුත් කර ඇත. බෙන්-යෙහූදා විසින් පවත්වා ගෙන යනු ලැබූ හීබෲ මාධ්‍ය පුවත්පත් පවා මෙම ආගමික ප්‍රජාවන්ගේ විරෝධතා මත වසා දැමීමට ඇතැම් කාල වල දී සිදුව ඇත.

අනාගතයේ දී බෙන්-යෙහූදාගේ දරුවන් "මෝඩයින්" වනු ඇති බවට එම කාලයේදී ඇතැමුන් මත පළ කොට ඇත.

1922 වර්ෂයේ දී, වයස අවුරුදු 64 දී, එලියේසර් බෙන්-යෙහූදා කළු්‍රිය කරන විට, මේ තත්වය වෙනස් අතකට හැරී තිබිණ. ඒ වන විට, පලස්තීන ප්‍රදේශය තුළ හීබෲ බස කතා කරන්නන් සැලකිය යුතු පිරිසක් බිහිව තිබුණි. එ මෙන් ම, මේ වන විට බෙන්-යෙහූදා යුදෙව් ප්‍රජාව අතර ගෞරවණීය චරිතයක් බවට පත්ව සිටියේ ය. ඔහුගේ අවමංගල්‍යය සඳහා 30,000ක පමණ පිරිසක් සහභාගි වූ බව කියනු ලැබේ.

ලෝක ඉතිහාසයේ භාෂා පුනර්ජීවන ව්‍යාපාර සම්බන්ධයෙන් අසාමාන්‍ය ප්‍රගතියක් අත් කර ගත් සහ වඩාත් සාර්ථක වූ උදාහරණය ලෙස හීබෲ භාෂා පුනර්ජීවන ව්‍යාපාරය දැක්විය හැකි අතර, එතුළ එලියේසර් බෙන්-යෙහූදා ලකුණ ඉතා ඉහලින් සනිටුහන් වී තිබේ.

-නාරද බලගොල්ල

යුතුකම සඟරාවේ අගෝස්තු කලාපයේ පලවූ ලිපියකි

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

ලංකාද්වීපයේ ගැලවුම්කාරයා මහා විජයබාහු

මහා විජයබාහු රජු විසින් කරවූ අටදාගෙය

ලංකා ඉතිහාසයේ අදුරුතම කාල පරිච්ඡේදයක් ආරම්භ කරමින් ක්‍රිස්තු වර්ෂ 1017 වැන්නේදී දකුණු ඉන්දීය චෝළයන් මෙරටට දරුණු ආක්‍රමණයක් එල්ල කරනු ලැබීය. හින්දූන්ගේ සිහිනය ලෙස හදුන්වන “අඛණ්ඩ භාරත්” සංකල්පය සැබෑ කරගැනීමට අපේක්ෂා කල පිරිසක් වශයෙන් චෝළයන් හැදින්විය හැකිය . චෝළ අධිරාජ්‍යය අග්නිදිග ආසියාව දක්වා ව්‍යාප්තව පැවති අතර ඉන්දියානු සමුද්‍රීය වෙළද ආධිපත්‍යය තම ඒකාධිකාරයක් ලෙස පවත්වාගනු පිණිස ඔවුහු විශාල වෙහෙසක් දැරීය. අනුරාධපුර රාජධානියේ අවසන් පාලකයා බවට පස්වැනි මිහිඳු රජු පත්කරමින් චෝළ ආක්‍රමණිකයන්ගේ සිරකරුවන් ලෙස එතුමන් ප්‍රමුඛ පවුලේ පිරිස දකුණු ඉන්දියාවට රැගෙන ගිය බව මූලාශ්‍රයන්හි සදහන් කෙරේ. පණ්ඩුකාභය රජුගේ පටන් මෙරට අගනගරය වූ අනුරාධපුරය කොල්ලකා විනාශ කල චෝළයන් ,වර්තමානයේ “පොළොන්නරුව” ලෙස හදුන්වන “පුලස්ති පුරය” ඔවුන්ගේ මෙරට පරිපාලන මධ්‍යස්ථානය ලෙස තෝරාගනිමින් එම නගරය “ජනනාථ පුරම්” ලෙස නම් කර චෝළ අධිරාජ්‍යයේ යටත්විජියක් බවට පත්වූ මෙරට රජරට ප්‍රදේශයන් “ මුම්මඩි චෝළ මණ්ඩලම්” ලෙස නම් කරන ලදි.

දශක ගණනක් යනතුරු චෝළයන්ට එරෙහිව නැගීසිටීමට තරම් ශක්තිමත් රාජ උරුමය සහිත තැනැත්තෙකු මායා රටේ හෝ රෝහණයේ පහල නොවීය. ලංකාද්වීපයේ ගැලවුම්කරුවා වූ “මහා විජයබාහු” නමින් මෙරට චෝළයන්ගෙන් මුදවාගත් කීර්ති කුමරුන් රෝහණයේ පහළවිය. මෙය සැවොම හොදින් දන්නා කියන විජයබාහු රජතුමාගේ ඉතිහාස කතාන්දරය නොවේ. එතුමා කුඩා කල පටන් ගෙවූ දිවිය පිළිබදව ද, තමාට සහ තම පවුලට ආරක්ෂාව සැපයූ සින්නාරුබිම බුදල්නා හෙවත් බුද්ධරාජ නම් ප්‍රාදේශීය නායකයා හට පිරිනමන ලද වරදාන වරප්‍රසාද පිළිබඳව ද “පනාකඩුව තඔ සන්නස” නමින් සුපතළ සන්නස් පත්‍රයේ සදහන් වේ .ලංකා ඉතිහාසය තුළ සදහන් කෙරෙන දරුණුතම ඉන්දියානු ආක්‍රමණයෙන් රාජ්‍යය මුදවාගෙන සිංහල රාජාණ්ඩු පාලන තන්ත්‍රයත් බුද්ධ ශාසනයත් චිරස්ථායි කිරීමෙ හේතුවෙන් හෙළ රාජාවලියේ ශ්‍රේෂ්ඨතම පාලකයෙකු ලෙස විරාජමාන වීමට මහා විජයබාහු රජුට හැකිවිය.

නූතන දෘෂ්ටියෙන් බැලුවහොත් විජයබාහු රජු මහ මොළකරුවෙකි. යුධමය වශයෙන් චෝළයන් මෙරටින් පලවා හැරීමට විජයබාහු රජු දැඩි වෙහෙසක් ගෙන කටයුතු කළ අතර ඒ වෑයම සාර්ථක විය. ඒ වන විටත් ශ්‍රී රාජරාජ, ශ්‍රී රාජේන්ද්‍ර හා ශ්‍රී රාජාධිරාජ නමින් මෙරට භාවිතය පිණිස චෝළ පාලකයන් කාසි පවා නිකුත් කර තිබුනි. රජරට ප්‍රදේශයන්හි බුදු දහම යටපත්ව ගොස් චෝළ පාලකයන්ගේ රාජ්‍ය ආගම වූ ශෛව ආගම රජරට පුරා ශීඝ්‍රයෙන් ව්‍යාප්තවූහ. චෝළයන් මෙරටින් පලවා හැර පුලස්ති පුරයේ බලය තහවුරු කරගත් විජයබාහු රජතුමා විසින් සිංහල මහා රජදරුවන් ගේ පෙරසිරිත ප්‍රකාරව අනුරාධපුර ශුද්ධ නුවරට ගොස් පැරණි රජවරුන් වාසය කළ ඇතුල් නුවර තුළ රාජාභිෂේක වීම පිණිස රජමාලිගයක් තැනවීය. “සිංහල මස්ස” කාසි නිකුත් කල ප්‍රථම පාලකයා වූ පළමුවන විජයබාහු රජතුමා ඒවායේ සිය නාමය “ශ්‍රී විජයබාහු” ලෙස සදහන් කර ඇත. චෝළයන් ට එරෙහිව සිටි රාජ්‍යයන් ද්විත්වයක් වූ පාණ්ඩ්‍ය දේශය හා කාලිංග දේශය සමග විවාහ සබදතා ඇතිකරගනිමින් නැවත චෝළ අධිරාජ්‍යයෙන් මෙරටට ආක්‍රමණයක් එල්ල වුවහොත් ඊට එරෙහිව කටයුතු කිරීමට සුදුසු භූ දේශපාලන පසුබිමක් නිර්මාණය කරගැනීම විජයබාහු රජුගේ දැක්මෙහි සාර්ථකත්වය ඉස්මතු කොට දක්වන්නකි. තම සහෝදරිය වූ මිත්තා කුමරිය පාණ්ඩ්‍ය කුමාරයෙකුට විවාහ කරදුන් විජයබාහු රජතුමා කාලිංග දේශයෙන් තිලෝකසුන්දරී නම් කුමරියක් ගෙන්වා විවාහ කරගන්නා ලදි. එම විවාහ ගණුදෙනු හේතුකොටගෙන මෙරට රාජ්‍යත්වයට කාලිංග වංශිකයන්ගේ හා පාණ්ඩ්‍ය වංශිකයන්ගේ අතර සීතල යුද්ධයක් නිර්මාණය විය. එය පොළොන්නරුව රාජධානිය සියවස් දෙකක් ගතවීමටත් මත්තෙන් බිදවැටීමට හේතුවූ බව ඉතිහාසය අධ්‍යයනය කිරීමේදි පැහැදිලි වේ.

රජරට මුදවාගැනීමට පෙර සිටම බුරුම දේශය සමග රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සබදතා ගොඩනගාගත් විජයබාහු රජතුමා බුරුමයේ අනවරථ රජු බුරුමය තුළ සිදුකළ ශාසනික ප්‍රබෝධය වැනිම ප්‍රබෝධයක් රජරට මුදවා ගැනීමට පසු මෙරට සිදුකලේය. එතුමා මෙරට පරිහානියට පත්ව තිබූ බුදුදහම යළි ශක්තිමත් ලෙස පිහිටුවලා ලීමට කටයුතු කරන ලද අතර දළදා වහන්සේ සහ පාත්‍ර ධාතූන් වහන්සේ තැන්පත් කිරීමට “අටදාගෙය” ලෙස වර්තමානයේ හදුන්වනු ලබන ගොඩනැගිල්ල ඉදිකරවා ඇත. දෙමහල් ගොඩනැගිල්ලක් වූ එහි ආරක්ෂාව සදහා වේලෛක්කාර හමුදාව යෙදවූ බව පොළොන්නරුව වේලෛක්කාර ශිලාලේඛනයෙහි සදහන් වේ.

වසර 55ක් රාජ්‍යත්වය දැරූ මහා විජයබාහු රජතුමා උපතින් 73 වැනි වියේදී පරලෝකප්‍රාප්ත විය. හින්දූන්ගේ ග්‍රහණයට නතුකර ගෙන තිබූ රජරට ශිෂ්ටාචාරය තුල යළි බෞද්ධ බලය තහවුරු කරමින් දඔකොළ පටුනේ පටන් ගොඩවාය වරාය දක්වා සමස්ත ලංකාද්වීපයම මුදවාගෙන ඉන්දියානු ව්‍යාප්තිවාදය හමුවේ දෙකඩ වීමට තිබූ සිංහලයන්ගේ නිජබිම ආරක්ෂා කළ වීරයා පළමුවන විජයබාහු මහරජු ය. අවසාන වශයෙන් සදහන් කල හැකි කරුණ වන්නේ “ මහා විජයබාහු රජු නොවන්නට සිංහල ජාතියක් නැත” යන්නයි.

- හේමක මවින්ද්‍ය විජයතිලක
යුතුකම සඟරාවේ අගෝස්තු කලාපයේ පලවූ ලිපියකි

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama

අපේ මතය - 8 ශ්‍රී ලංකාවේ ජාතිකවාදී දේශපාලන ධාරාවේ ඉතිහාසය - ආගමික පුනර්ජීවන ව්‍යාපාරයේ සිට 1919 ලංකා ජාතික සංගමය ස්ථාපිත වීම දක්වා යුගය

අපේ මතය - 8

ශ්‍රී ලංකාවේ ජාතිකවාදී දේශපාලන ධාරාවේ ඉතිහාසය - ආගමික පුනර්ජීවන ව්‍යාපාරයේ සිට 1919 ලංකා ජාතික සංගමය ස්ථාපිත වීම දක්වා යුගය

1815 දී සිංහල රාජාණ්ඩුව පරිසමාප්තියට පත් විය. රටේ පාලනය භාරගත් ඉංග්‍රීසීන් එතැන් පටන් රටේ දේශපාලන ක්‍රමවේදය සීඝ්‍ර ප්‍රතිසංස්කරණයකට ලක් කරන ලදි. බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍ය සිය බලය මෙරට තුළ තහවුරු කරන අවස්ථාව වන විටත් ඔවුන් විසින් උතුරු ඇමරිකාව, ඕස්ට්‍රේලියාව, ඉන්දීය අර්ධද්වීපය, දකුණු අප්‍රිකාව, අයර්ලන්තය ආදී ලෝක භූමි ප්‍රමාණයෙන් සුවිශාල කොටසක් පාලනය කරමින් උන්හ. ඒ අනුව අලුතෙන් සිය අධිරාජ්‍යට ඈඳා ගන්නා ප්‍රදේශ තුළ නව දේශපාලන, ආර්ථික සහ සාමාජයීය ප්‍රතිසංස්කරණ සාර්ථකව ක්‍රියාත්මක කිරීම පිළිබඳව ඉංග්‍රීසීන් ප්‍රවීණයෝ වූහ.

1815 ත් 1848 කාලය තුළ සිංහල ජනතාව විසින් බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යට එරෙහිව දියත් කළ සන්නද්ධ ක්‍රියාමාර්ගයන් කිහිපයක්ම මුලින් උපුටා දමන්නට ඉංග්‍රීසීන් සමත් විය. 1833 හඳුන්වා දුන් කෝල්බෘ-කැමරන් ප්‍රතිසංස්කරණ මගින් ව්‍යවස්ථාදායක සභාව ද ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ද හඳුන්වා දෙනු ලැබීය. ඉංග්‍රීසි අධ්‍යාපනය ප්‍රචලිත කරන ලදි.

මාර්ග පද්ධතියක් මගින් රටේ සෑම කලාපයක්ම මැනවින් යා කරන්නට ඉංග්‍රීසීන් සමත් විය. 1863 වන විට ප්‍රථම දුම්රිය මාර්ගය ඉදි කිරීම ආරම්භ විය. වැවිලි කර්මාන්ත සහ පතල් කර්මාන්ත පැතිරී ගිය අතර ඊට සමගාමීව එම කර්මාන්ත මගින් ධනය උපයා ගත් දේශීය ධනවතුන් ද බිහි විය. අරක්කු රේන්ද කර්මාන්තය සහ බ්‍රිතාන්‍ය ආණ්ඩුවේ සැපයුම් කටයුතු සිදු කිරීම ද තවත් ධනහිමියන් බිහි වූ ව්‍යාපාරයන් විය

1848 න් පසුව නැවත සිංහල රාජාණ්ඩුව ස්ථාපිත කිරීම පිළිබඳ කිසිඳු බලාපොරොත්තුවක් ඉතිරි වී නොතුබුණු බව සිතිය හැකිය. උදා වී තිබූ නව යුගය තුළ නැවත රට විදේශික පාලනයෙන් මුදා ගැනීමක් පිළිබඳව හෝ අල්ප මාත්‍ර විශ්වාසයක් තැබුවේ ඉතා කුඩා පිරිසක් පමණක් වන්නට ඇත. කෙසේ නමුත් රාජ්‍ය අහිමි වූයේ නමුදු ජනතාවගේ සිතුම් පැතුම් තවදුරටත් නොනැසී පැවතුණි. ආගමෙන් සංස්තියෙන් සහ භාෂාවෙන් සිය යටත් විජිත ස්වාමියා අනුකරණය කරන්නට බොහෝ දෙනා පෙළඹෙද්දී තවත් පිරිසක් ස්වකීය ඓතිහාසික උරුමය සිත් හි දරා ගනිමින් සමාජයේ අව වරප්‍රසාදිත තත්ත්වයක දිවි ගෙවූහ.

පෘතුගීසි ආක්‍රමණ හා සමගාමීව මෙරට වෙරළබඩ කලාපවල කතෝලික ආගම ස්ථාපිත වූ අතර ලන්දේසි ආගමනයෙන් පසුව රෙපරමාදු ක්‍රිස්තියානි ආගම ද වෙරළබඩ කලාපවල ස්ථාපිත විය. බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යයේ නිල ආගමික සංස්ථාව වූයේ එංගලන්ත සභාවේ ක්‍රිස්තියානි ආගමයි. ඒ අනුව ඉංග්‍රීසීන් බලය ස්ථාපිත වීමෙන් පසුව එංගලන්ත සභාව නියෝජනය කරන මිෂනාරි ආයතන විසින් මෙරට ඔවුන්ගේ ධර්මය ප්‍රචාරය කිරීමද ආරම්භ විය. මෙම ධර්ම ප්‍රචාර කටයුතු පෘතුගීසීන් කතෝලික ආගම ප්‍රචාරය කිරීමට භාවිතා කළ අන්දමේ ම්ලේච්ඡ්‍ය ඒවා නොවුණත් එමගින් විශේෂයෙන් බුද්ධාගමට නිර්දය අපහාස එල්ල කරන ලදි. බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය තුළදී යටපත් වූ ජාතික හැඟීම් නැවත ඇවිලී එන්නේ මෙලෙස බුද්ධාගමට මිෂනාරීන් විසින් එල්ල කරන ලද අපහාසයන්ට ප්‍රති උත්තරයක් වශයෙනි. මුල් කාලීනව අතින් පිටපත් කරන ලද ලියවිලි වශයෙන් සහ තැන තැන හුදෙකලාව සිදු නැගි සිටීම් වශයෙන් මිෂනාරීන්ට එරෙහිව සිදු වුණු ප්‍රතිරෝධයන් 1860 වන විට සංවිධානාත්මක වශයෙන් පෙරට ආ අතර බෞද්ධ පුනර්ජීවන ව්‍යාපාරයේ ආරම්භ එය විය.

අපගේ නිරීක්ෂණය අනුව බුලත්ගම ධම්මාලංකාර සිරිසුමන තිස්ස හිමියන් විසින් 1860 දී ලංකාලෝක පුවත්පත ආරම්භ කිරීම බෞද්ධ පුනර්ජීවන ව්‍යාපාරයේ සමාරම්භක සංසිද්ධියයි. පසුව උන් වහන්සේගේ මූලිකත්වයෙන්ම සියම් රජුගේ අනුග්‍රහයද සහිතව ලංකෝපකාර මුද්‍රණාලය ආරම්භ කරන ලදි. මෙම ඉදිරිගාමී මුල පිරීම් එතෙක් මුළුගැන්වී සිටි බෞද්ධයන් වෙත මහත් ආශ්වාදයක් ගෙන දෙන්නට ඇත. ඒ අනුව අතිපූජ්‍ය වළානේ ශ්‍රී සිද්ධාර්ථ නාහිමියන් හා බඩුවන්තුඩාවේ පඬිතුමාගේ පුරෝගාමීත්වයෙන් 1862 වසරේදීම ‘ලක්මිණි පහන’ පුවත්පත සහ මුද්‍රණාලය ආරම්භ විය.

බෞද්ධ පාර්ශවය මෙලෙස ක්‍රම ක්‍රමයෙන් ක්‍රිස්තියානි මිෂනාරින්ගේ සාහසික ප්‍රචාරක කටයුතුවලට එදිරිව පෙරට එමින් සිටියදී පූජ්‍ය මිගෙට්ටුවත්තේ ගුණානන්ද හිමියන් විසින් සිදු කරන ලද සුප්‍රකට වාද මාලාවේ ආරම්භය වශයෙන් 1865 බද්දේගම වාදය සිදු විය. දේශ දේශාන්තරවල පවා ප්‍රචලිත වූ මෙම වාද මාලාව තුළදී මිෂනාරීන් මුහුණට මුහුණව සිදු කෙරුණු විවාදයන්ගෙන් පරාජයට පත් කෙරුණි. 1866 දී උදම්මිට වාදය සිදු වූ අතර, 1871 දී ගම්පොළ වාදය සිදු විය. පංච මහා වාද අතුරින් වඩාත් කතා බහට ලක් කෙරෙන සහ තීරණාත්මක වූ පානදුරා වාදය සිදු වූයේ 1873 දී ය.

මෙම වාද මාලාවට නායකත්වය දුන් පූජ්‍ය මිගෙට්ටුවත්තේ ගුණානද හිමියන් ශ්‍රී ලංකාවේ ජාතිකවාදී දේශපාලන ධාරාවේ ඉතිහාසයෙහි ආගමික පුනර්ජීවන ව්‍යාපාරයේ ඉතා වැදගත් චරිතයකි. 1844 දී උපසම්පදාව ලැබූ උන් වහන්සේ විසින් කොළඹ නගරයට වැඩම කොට කොටහේනේ දීපදුත්තාරාමය ගොඩ නගන ලදි. සියවස් 3 ක් පුරා අඛණ්ඩව ශ්‍රී ලංකාවට ආක්‍රමණය කළ බටහිර ආක්‍රමණිකයන්ගේ කේන්ද්‍රස්ථානය වූයේ කොළඹයි. ඒ අනුව මෙම සමය වන විට කොළඹ බෞද්ධ බලය ඉතා දුර්වල තත්ත්වයක පැවතුණි. කොළඹ නගරයේ ප්‍රථමයෙන් පිණ්ඩ පාතයේ වැඩම කරන ලද්දේ ගුණානන්ද හිමියන් විසිනි. 1849 වන විට මාතලේ කැරැල්ලද පරාජයට පත් කොට තිබූ පසුබිමක ඉංග්‍රීසීන් විසින් කොළඹ නගරයේ බෝ ගස් කපා ඉවත් කිරීමේ වැඩපිළිවෙලක් ආරම්භ කරන ලදි. මීට එරෙහිව කොළඹ නගරයේ විසූ නිර්භීත බෞද්ධයන් සමඟ එක්ව ගුණානන්ද හිමියන් බෝධිරාජ සමිතිය ආරම්භ කොට බෞද්ධ බලය පෙළ ගස්වන ලදි..


[ශ්‍රී ලංකාවේ ජාතිකවාදයේ පළමු යුගය - ආගමික පුනර්ජීවන ව්‍යාපාරයේ සිට 1919 ලංකා ජාතික සංගමය ස්ථාපිත වීම දක්වා යුගය 2 කොටස යුතුකම සැප්තැම්බර් කලාපයෙන් සාකච්ඡා කරමු.]

-පැතුම්.ඒ.රණසිංහ
යුතුකම සඟරාවේ අගෝස්තු කලාපයේ පලවූ ලිපියකි

යුතුකම ජාතික සංවිධානය

www.yuthukama.com

Like us on facebook :: https://www.facebook.com/yuthukama